თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 28 2009, 01:56 PM

ეს საკითხმი ვფიქრობ მეტად აქტუალურია საეკლესიო ცხოვრებაში. საინტერესოა რა შემთხვევაში აქვს ერის კაცს უფლება ამხილოს (თუ აქვს საერთოდ) სასულიერო იერარქია ამ უკანასკნელთა მხრიდან რაიმე დანაშაულის ჩადენის შემთხვევაში, ან თუ აქვს რა ფორმით და ასევე რა შემთხვევაში რა რა ფორმით აქვს ყფლება მღვდელს ამხილოს ეპისკოპოსი რაიმე დანაშაულის დროს? როგორ აწესრიგებს ამ ყოველივეს საეკლესიო სამართალი და რამდენადაა ამაში გარკვეულობა დღევანდელ დღეს აუცილებელი?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2009, 04:27 PM

კანონას უწერია ეგ კარგად:

http://church.ge/index.php?s=&showtopic=5701&view=findpost&p=455241

პოსტის ავტორი: Lashab თარიღი: Jan 28 2009, 06:13 PM

გამარჯობა, აი მე რაც ვიცი ამ საკითხის შესახებ:

"მოწმეები და ბრალმდებლები ეპისკოპოსისა და ყველა კლერიკოსის წინააღმდეგ. საეკლესიო საქმეების გამო ეპისკოპოსს შეიძლება ბრალი დასდონ მხოლოდ ღირსეულმა ადამიანებმა. მოც. 74. ეპისკოპოსებზე და კლერიკოსებზე დასმენა არ შეიძლება მიღებულ იყოს ყველასგან, გამოკვლევის გარეშე, არამედ წინასწარ უნდა გამოიძიონ საზოგადოებრივი აზრი დამსმენთა შესახებ. IV 21. ეპისკოპოსებზე და
კლერიკოსებზე ბრალდება არ მიიღება:

1) მწვალებლისა, ელინისა (წარმართისა) და იუდეველისგან. მოც. 75. II 6. კართ 129.
2) განკითხული და ეკლესიიდან გაძევებული კლერიკოსისგან, განყენებული ერისკაცისგან, აგრეთვე 84 ბრალდებულისგან და იმათგან, ვინც თითონ არის დასმენილი. II6. კართ. 128.
3) ბოროტებაში შემჩნეულ და განქიქებულ პირთაგან. კართ 8, 19.
4) მონებისა და განთავისუფლებულებისგან. კართ. 129.
5) იმათგან, ვინც ამ საქმეს არჩევდა წინათ ან ესწრებოდა საქმის განხილვას. კართ. 59.
6) იმათგან, ვისაც სამოქალაქო კანონიბალმდებლად არ მიიღებს. კართ. 129.
7) იმათგან, ვისაც აქვს უპატიოების ლაქა, როგორებიც არიან სიბილწის მოქმედი
მიმოსები, ნიღბის მატარებელნი, მეძავთ მფარველნი, მხეცებთანმებრძოლნი და სხვ. კართ. 129.
8) იმ ბრალმდებლისაგან, რომელმაც მის მიერ სხვა დროს წარდგენილი ბრალდების დამტკიცება ვერ შეძლო. კართ. 130.
9) ბრალდება ერთი ბრალმდებლისაგან, თუნდაც ეპისკოპოსი იყოს იგი, არ მიიღება. კართ. 132.

კერძო საჩივარი ეპისკოპოსზე და კლერიკოსებზე (მაგ.: ქონებრივ საქმეზე)
მიღებული უნდა იყოს ყველასაგან. II 6. კართ. 19, 129.

ეპისკოპოსზე სამართლის გარიგების წესი. უმწიკვლო ბრალმდებელმა ეპისკოპოსზე თავისი ბრალდება უნდა წარუდგინოს ეპარქიის ყველა ეპისკოპოსს და დაამტკიცოს იგი. II 6. ეპისკოპოსს ასამართლებს საეკლესიო კრება. მოც. 74. თუ კრება ვერ შეიკრიბება, ეპისკოპოსს ასამართლებს თორმეტი ეპისკოპოსი. კართ. 12. თუ სამთავროს ეპისკოპოსები ვერ გადაწყვეტენ ბრალდების საქმეს, ბრალმდებლებმა უნდა მიმართონ დიდ (სრულ) კრებას წერილობით და თუ ისინი ცილისმწამებლები აღმოჩნდებიან, დაისჯებიან ბრალდებულთან ერთად. II 6. ეპისკოპოსის ბრალმდებელმა საქმე უნდა წარუდგინოს სამთავროს უპირველს ეპისკოპოსს და ბრალდებული უნდა
ჩამოაშორონ ზიარებას მხოლოდ შემთხვევაში, თუ არ გამოცხადდება სასამართლოზე დათქმულ დროს. კართ. 19. ეპისკოპოსი პირადად უნდა გამოცხადდეს სასამართლოზე. მოც. 74. ერთი თვის, ან გაჭირვების შემთხვევაში ორი თვის ვადაში. თუ გადააცილებს ვადას, უზიარებლობით უნდა დაისაჯოს, სანამ არ გაიმართლებს თავს. კართ.
19. თუ იგი არ გამოცხადდება სასამართლოზე ორი ეპისკოპოსის მიერ მესამე გამოძახების შემდეგაც, მაშინ კრება თავის შეხედულებისამებრ გამოიტანს გადაწყვეტილებას მის შესახებ. მოც. 74. კართ. 19. თუ დამსმენი საქმის განხილვის დროს მიიმალება, ბრალდებული ეპისკოპოსი მიღებული იქნება ზიარებაში, ხოლო ბრალმდებელი
დაისჯება უზიარებლობით და თუ იგი საქმის მსვლელობის დროს 85 რაიმეთი შეიბღალება, მისგან ბრალდებას აღარ მიიღებენ. კართ. 19. ეპისკოპოსის გამსამართლებელთა შორის აზრთა სხვადასხვაობის შემთხვევაში მიტროპოლიის ეპისკოპოსმა უნდა მოიწვიოს რამდენიმე ეპისკოპოსი მახლობელი სამთავროდან. ანტ. 14. პატრიარქიც ვერ განიკითხავს თავის ქვეშევრდომ ეპისკოპოსს კრების გარეშე. მან საბრალდებო საქმე განსახილველად უნდა გადასცეს კრებას თავისი თანდასწრებით. კირილე ალექსანდრიელი I.

ხოლო რაც შეეხება მღვდლებს და ეპისკოპოსზე სხვა სახის დაბალ რანგიან ხალხზე:

მღვდლებზე, დიაკვნებზე და სხვა კლერიკოსებზე სამართლის გარიგების წესი. ძირითადი წესები ისეთივეა, როგორც ეპისკოპოსთა შესახებ. კართ. 20. თავისებურებები შემდეგია: 1. მღვდელს ასამართლებს ექვსი ეპისკოპოსი და საკუთარი, ხოლო დიაკონს-სამი. კართ. 12, 20. სხვა კლერიკოსთა საბრალდებო საქმეებს განიხილავს და გადაწყვეტს მხოლოდ ადგილობრივი ეპისკოპოსი. კართ. 20. კლერიკოსის დამხობა არ შეიძლება მხოლოდ ეჭვის საფუძველზე. თეოფილე ალექსანდრიელი 6. თუ კლერიკოსი, რომელიც დასმენილია (ბრალდებულია), ერთი წლის განმავლობაში არ წარადგენს თავისი უდანაშაულობის მტკიცებას, იგი ვეღარ
გაიმართლებს თავს. კართ. 79.

პოსტის ავტორი: mRvdeli giorgi sxilaZe თარიღი: Jan 29 2009, 12:22 AM

მშვიდობა თქვენდა!
ჯერ გავასწორებთ ჩვენს ბოლო კომენტარში, III შენიშვნაში, გაპარულ მექანიკურ შეცდომას: ნაცვლად _ «ესაა ამ და მსგავსი ბერძნული საკუთარი სახელის სახელობითი ბრუნვა და არა _ ,,ანტონ“» _ უნდა ყოფილიყო: «ესაა ამ და მსგავსი ბერძნული საკუთარი სახელის მიცემითი ბრუნვა (ანტონის) და არა _ ,,ანტონს“».

ახლა, შეძლებისდაგვარად ვეცდებით, ვუპასუხოთ ,,ფორუმზე“ ფსევდონიმებით შემოსულთა ბრალდებებსა და შენიშვნებს (მათი სტილი და პუნქტუაცია აქაც დაცულია).

,,აფხაზი“: ,,აკი ეკუმენისტი პატრიარქიაო და მასზე ლოცვა არ შეიძლებაო არ მჯერა მე მაგის“, _ წერს ჩვენზე.

პასუხი: ,,მასზე ლოცვა“ და ,,მასთან ლოცვა“ სხვადასხვა რამეა, ძმაო თუ დაო! ჩვენ არასდროს გვითქვამს, რომ პატრიარქზე ან ვინმეზე ლოცვა არ შეიძლება. თანაც, უნდა განვასხვავოთ ლოცვის სახეც: არის პირადი ლოცვა, როცა ყველა შეგვიძლია, მოვიხსენოთ და არის საზოგადო-ლიტურგიკული ლოცვა (პროსკომიდიის ანუ კვეთისას, დიდი გამოსვლისას ბარძიმ-ფეშხუმით, საეკლესიო საიდუმლოს აღსრულებისას, მიცვალებულთა პანაშვიდისას და სხვ.), როცა ვიხსენებთ მხოლოდ ჭეშმარიტად მართლმადიდებლებს.
უფალი გვეუბნება, პირადი მტრისთვის ილოცეთო, მაგრამ არ გვეუბნება, მტერთან ერთად ილოცეთო. ვგრძნობთ, ახლა ის გაიფიქრეთ, ჩვენი პატრიარქი მტერს შეადარა ამ, მართლაც, ჩვენი დედაეკლესიის მტერმაო... ყოველ შემთხვევაში, გიხსნით: შედარება მოვახდინეთ წინადადების არა ობიექტებს, არამედ გარემოებებს შორის. საერთოდ, შედარებისა და გატოლების ცნებათა შეპირაპირების შესახებ, რაც ძალზე უჭირს დღეს ჩვენს საზოგადოებას, იხ. ჩვენი ნარკვევის ,,შესავალში“: «საქართველოს ეკლესიისა და ქართველი ერის სარწმუნოებრივ-საზოგადოებრივი მოღვაწეობა ,,გარდაქმნიდან“ ,,გარდაქმნამდე“ (1985-2003წწ..)», პარიზი, 2004წ.; ელექტრონული ნუსხა: http://saqme.fr/saqme%20pdf.pdf

,,კანონისტი“ (ამ ზედსახელით აქამდე მოქმედი, როგორც მასზე ახლახანს წავიკითხე, ყოფილა შრომისმოყვარე, განათლებული, ენათა მცოდნე, ახალგაზრდა დოქტორანტი დავით ჩიკვაიძე. შვილივით ვლოცავ და ვუსურვებ, აქამდე დაშვებული შეცდომები მალე გამოესწორებინოს, მეტი ცოდნით, გონიერებითა და სულიერებით აღვსილიყოს და წუთითაც არ დავიწყნოდეს წმ. პავლე მოციქულის შეგონება: ცოდნა აამპარტავნებს, ხოლო სიყვარული აღაშენებს.): ,,სქიზმა (ბერძნ. "გახლეჩა") ეწოდება მოვლენას მართლმადიდებლურ სამყაროში, როდესაც რომელიმე დაჯგუფება უარს ამბობს გარკვეული მოტივებით მართლმადიდებელ ეკლესიასთან ერთობაზე და გადის ცალკე. იმის გათვალისწინებით, რომ მათი მოძღვრება ძირითადად ექცევა მართლმადიდებლურ მოძღვრებაში, ამიტომ არ ეწოდებათ "მწვალებლები", არამედ სქიზმატები, ანუ განხეთქილებაში მყოფები. საეკლესიო კანონებით, მათთან საეკლესიო საიდუმლოებები ისევე მიუღებელია, როგორც მწვალებლების, ხოლო როგორც განდგომილებს, უფლება არ აქვთ ბრალი დასდოს მართლმადიდებელი ეკლესიის იერარქიას“.

პასუხი: წინააღმდეგობაში ვარდებით, როცა აქ, ამ შემთხვევაში, სწორად წერთ, მწვალებლების საეკლ. საიდუმლოებები მიუღებელიაო, ხოლო სხვაგან _ არასწორად: ,,მსოფლიო კრების კანონები ერეტიკულ საკრებულოთა მიერ აღსრულებულ ნათლობას ცნობენ“; ჩვენზე, თქვენივე ევქარისტიის ეპისკოპოსის მიერ ნაკურთხსა და განუკვეთელ მართლმადიდებელ მღვდელზე სიტყვა მღვდელს ბრჭყალებში სვამთ (რითაც ჩვენს მღვდლად არცნობას გამოხატავთ), ხოლო რომაული კათოლიციზმის მწვალებელ ,,პაპს“ _ არა, რითაც მის პაპობას ანუ პატრიარქობას ცნობთ, რასაც, ირიბად, არც სხვაგან მალავთ: ,,რომის ეკლესიის მეთაური და თვითონ ეკლესია...“. რომის მწვალებლურ საკრებულოს მწვალებლურს თუ არ უწოდებთ, სქიზმატიკურს მაინც რატომ არ უწოდებთ, როგორც ამას იოლად აკეთებთ მართლმადიდებლებთან მიმართებაში?

(იგივე): ,,საერო პირს დამოძღვრის უფლება რომ არ მაქვს ვიცი. არც ვაპირებ“.

პასუხი: იცით, მაგრამ მაინც იქმთ! რადგან დამოძღვრა მარტო ის კი არ არის, ერისკაცმა ანაფორა მოისხას და ისე იქადაგოს, არამედ ის, რასაც თქვენ, ზოგგან უხეში შეცდომებით, წერთ და ავრცელებთ ეკლესიოლოგიურ-სამოძღვრო საკითხებზე; საინტერესოა, ვისი ლოცვა-კურთხევით?

(იგივე): «ფაქტია, რომ II მსოფლიო კრების მე-7 კანონით არაერთი მწვალებელი (მათ შორის - არიოზის მიმდევრებიც კი!) მიიღებიან ნათლისღების გარეშე, რადგან "მათი ნათლისღება არ განსხვავდება მართლმადიდებელთაგან"».

პასუხი: ამ ციტატაში, რომელიც დედანში ასეა _ ,,ნათლისცემით ისინი არ განსხვავდებიან მართლმადიდებლებისაგან“, ნათქვამია არა ის, რომ მათი ნათლისღება სრულყოფილ ანუ მადლმოსილ ნათლისღებად ითვლება, არამედ ის, რომ მათნაირი ნათლისცემა (იგულისხმება _ ნათლისცემის ფორმა და ფორმულა ანუ წყალში სამგზისი შთაფლვა) გარეგნულად იგივეა, რაც მართლმადიდებლური. ეს რომ ასეა, ადასტურებს იმავე კანონში ამ ციტატის გაგრძელებაც: ,,რაც შეეხებათ სხვა მწვალებლებს, როგორებიც არიან ევნომიანელნი, წყალში ერთხელ ჩაყოფით ნათელღებულნი, მონტანელნი ანუ ფრიგიელნი [ანუ პეპუზიანელნი], საბელიანელნი, რომელნიც ძე-მამობას ასწავლიან და სხვა ბევრ სისაძაგლეს სჩანიან, და სხვა მწვალებლები... თუ მოისურვებენ მართლმადიდებკლობის აღსარებას, ისინი მიიღებიან, როგორც წარმართნი [ე. ი. მათ ნათლავენ კიდეც და მირონსაც სცხებენ]“.
დავით, წინა კომენტარებში ორგზის შეგაგონეთ წმ. მოციქულთა და მსოფლიო კრებათა კანონებით, მაგრამ მაინც აგრძელებთ მკითხველის შეცდომაში შეყვანას, _ თითქოს, ეკლესიის მიღმა ნათლობის საიდუმლო აღესრულებოდეს. რაღას მივაწეროთ ეს? ჰკითხეთ, ერთი, ჩემზე და თქვენზე სულიერ და განათლებულ ადამიანებს, მაგ., ედიშერ ჭელიძეს (გიორგი ანდრიაძესთვის, წინა კომენტარში გთხოვეთ, გეკითხათ), მღვდ.. არჩილ მინდიაშვილს, თეოდორე გიგნაძეს, ზურაბ ანთაძეს, არქიმ. რაფაელ კარელინს, ეპ.. იოანე გამრეკელს, სპირიდონ აბულაძეს ან სხვას, ან ბოლოსდაბოლოს, თვით პატრიარქს (გთხოვთ, მათი პასუხი გამოაქვეყნოთ ან ჩვენ მაინც მოგვწეროთ; წინასწარ გმადლობთ!). ისე, აქ ჩამოთვლილთაგან სიამოვნებით დავჯდებოდით ერთ-ერთთან ან ყველასთან ერთად, პირისპირ, საპატრიარქოს ან სხვა ტელევიზიაში, პირდაპირ ეთერში, რამდენიმე წუთით, და მიუხედავად იმისა, რომ მათზე უღირსი ვარ ცოდნითაც და ყველაფრითაც, თქვენც და მსმენელთაც, ,,მყოფთა ბნელსა უმეცრებისასა“ (წმ. პავლე თებელის ,,კონდაკიდან“), ბევრ რამეზე აგეხილებოდათ თვალი, რადგან ჩვენ სიმართლის მხარეს ვართ და სიმართლე ჩვენს მხარესაა; ხოლო სადაც სიმართლეა, იქ უფალია; უფალი კი უძლეველია.

(იგივე): ,,მსოფლიო კრებებმა რამდენიმე სამოციქულო კანონი გააუქმეს, მათ შორის - ეპისკოპოსთა ქორწინებისა. საეკლესიო კანონებით კი, მოქმედებს უფრო ახალი კანონი“.

პასუხი: აქაც, დაბნეულობაში შეგყავთ სარწმუნოებაში გამოუცდელნი და აფიქრებინებთ, რომ წმ. მოციქულები ერთს ასწავლიდნენ და სხვა წმ. მამები _ მეორესო. სინამდვილეში, მსოფლიო კრებებმა ,,ეპისკოპოსთა ქორწინების“ (ასეთი რამùარ არსებობს) კანონი კი არ გააუქმეს, არამედ, VI მსოფლ. კრებამ დაადგინა, იმიერიდან ეპისკოპოსებად მხოლოდ შავი (ბერად შემდგარი) სამღვდელოებიდან აერჩიათ, რადგან იმხანად, უკვე, ბერ-მონაზვნობა საკმაოდ მომრავლებულიყო. თან, კრებამ განმარტა, რომ წმ. პავლე მოციქულის სტყვები, ,,[ეპისკოპოსი] ერთის ცოლის ქმარ“ (I ტიმ., 3: 2), ნიშნავს არა იმას, რომ ცოლი უნდა ჰყავდეს, არამედ იმას, რომ მომავალი ეპისკოპოსის ერთნაცოლარობაა დასაშვები და არა ორნაცოლარობა (,,მცირე სჯულისკანონი“, VI, 83).

(იგივე): ,,მესმის, რომ ძნელია, საერო პირისგან და მით უმეტეს - ასაკით ახალგაზრდისგან მხილების მიღება, მაგრამ იქნებ შეძლოთ....“.

პასუხი: აქ კი ნამდვილად ვეღარ გათვალეთ, რა სიმართლეც წამოგცდათ... თქვენივე ლოღიკით, თუ სასულიერო პირის მხილება დასაშვებია საერო პირისგან, ,,მით უმეტეს _ ასაკით ახალგაზრდისგან“, ეს მით უფრო არაა დასაშვები სასულიეროსაგან?!. ან წამაკითხეთ, სად წერია, _ მღვდლის მხილება შეიძლება, ხოლო მღვდელმთავრის _ არა?!. თქვენ ჯერ მათ მიმართეთ, ვისაც ჩვენ ვამხელთ, მხილების მიღება, იქნებ, შეძლოთ-თქო და მერე (ან მანამდეც), სიამოვნებით მოგისმენთ, _ რაში მამხილებთ, რომ ამისი მიღება შევძლო. ოღონდ, გთხოვთ, მიმითითეთ კერძოდ და გარკვეულად და არა ზოგადად და ზერელედ, როგორც ამას აქამდე აკეთებდით! ჩემი მხილება რომ გაგიადვილოთ, იქნებ, გაგახსენოთ, რას გვასწავლის ეკლესია ,,ეპისკოპოსთა და სხვა სასულიერო პირთა ცოდვებისა და მსჯავრის შესახებ...“? და რა მოხდება იმ შემთხვევაში, ,,სამღვდელო დასის წარმომადგენელთა ცოდვა თუ იცის ვინმემ და არ განაცხადოს“? თან, გთხოვთ, რომ თქვენ, როგორც კანონისტმა, ამიერიდან ამით მაინც დამოძღვროთ ახალგაზრდობა:
,,ვინც მოწმე იყოს ყველა ზემოჩამოთვლილი ცოდვისა და თვითონ კი არ აღიაროს, არამედ სხვამ ამხილოს, რომ იცის ცოდვის შესახებ, _ იმდენ ხანს იყოს დასჯილი ისიც, რამდენ ხანსაც განკანონებულ იქნება თვითონ ცოდვის ჩამდენი“ _ ,,დიდი სჯულისკანონი“ (თბილისის უნივერსიტეტის გამოცემა, 1975წ. (ძველქართულად); ახალქართულად _ ,,საქართველოს ეკლესიის კალენდარი, 1987წ.), ნაწილი IX: ,,ეპისკოპოსთა და სხვა სასულიერო პირთა ცოდვებისა და მსჯავრის შესახებ...“; თავი XXXIII: ,,სამღვდელო დასის წარმომადგენელთა ცოდვა თუ იცის ვინმემ და არ განაცხადოს: ბასილი დიდის კანონი 71“.

(იგივე): ,,II მსოფლიო კრების მე-6 კანონი გაიხსენეთ, რას გიკრძალავთ იგი საქართველოს ეკლესიის მიმართ“.

პასუხი: ჯერ რომ ის გაგვეხსენებინა, რას უკრძალავს ეს და სხვა მრავალი კანონი თქვენს სათაყვანო იერარქებს, ძალზე შორს წავიდოდით... მაგრამ მოდით, მაინც, ერთად გავიხსენოთ ეს წმ. კანონი და მკითხველმა გამოიტანოს დასკვნა, ვის მხარესაა სიმართლე:
,,კონსტანტინოპოლის წმინდა კრების ეპისკოპოსებმა დაადგინეს, რომ ის, ვინც ბრალს დასდებს ეპისკოპოსს, არ უნდა იქნეს შეწყნარებული გამოძიების გარეშე; არც ეპისკოპოსის ყველა ბრალმდებლის მიღება შეიძლება, არც ყველა ბრალმდებლის უკან გაბრუნება, ვინაიდან ბევრს აქვს სურვილი, არევ-დარევა შეიტანოს საეკლესიო წესიერებაში, ააღელვოს მრევლი და ცილი დასწამოს ეპისკოპოსებს მტრობით, რათა შეარყიოს სასულიერო პირთა ავტორიტეტი. თუ ეპისკოპოსს ბრალი ედება კერძო, საერო ან ფულად (ქონებრივ) საქმეში, ასეთი საჩივარი მიღებულ უნდა იქნეს, მიუხედავად იმისა, თუ ვინ არის და რა სარწმუნოებისაა ბრალმდებელი; და ეპისკოპოსის სინდისიც თავისუფალი უნდა იყოს და მომჩივანსაც მიეზღოს თავისი, რა სჯულისა და სარწმუნოებისაც არ უნდა იყოს იგი. საეკლესიო დანაშაულის დაბრალების შემთხვევაში, გამოძიებულ უნდა იქნეს, ხომ არ არის ბრალმდებელი მწვალებელი. მწვალებელს არა აქვს უფლება, ბრალი დასდოს მართლმადიდებელ ეპისკოპოსს საეკლესიო საქმეების გამო. მისი ბრალდება არ იქნება მიღებული. მწვალებლებს ვუწოდებთ ძველად ეკლესიიდან გაძევებულ და შემდეგ, ჩვენს მიერ შეჩვენებულ, განკანონებულ კლერიკოსებს. ბრალმდებლად არ მიიღებიან, აგრეთვე, განხეთქილების მომწყობნი, ე. ი. ისინი, ვინც გამოეყო თავის ეპისკოპოსს და ცალკე იწვევს კრებებს კანონიერი ეპისკოპოსების წინააღმდეგ. არ მიიღება ბრალმდებლად არც ეკლესიისგან ბრალდებული, განკანონებული, გაძევებული და უზიარებლობით დასჯილი, _ სამღვდელო პირი იქნება იგი თუ საერო. არ მიიღება არც ის ბრალმდებელი, ვინც თვით არის ბრალდებული ვინმესგან, სანამ არ დაამტკიცებს თავის უდანაშაულობას. იმ შემთხვევაში, თუ ბრალმდებელი არც მწვალებელია, არც უზიარებელი და გაძევებული, არც ბრალდებული ვინმესგან და ამბობს, რომ აქვს საეკლესიო ბრალდება ეპისკოპოსის მიმართ, წმინდა კრება უბრძანებს მათ, სამთავროს (ეპარქიის) ეპისკოპოსთა წინაშე წარმოთქვან ეს ბრალდება და ამხილონ ეპისკოპოსი. [...] ამ დიდ კრებაზე საქმის დამწყებმა ანუ ეპისკოპოსის ბრალმდებელმა ბრალდების წარდგენამდე უნდა დადოს წერილობითი პირობა, რომ იმ შემთხვევაში, თუ იგი ვერ დაამტკიცებს თავის წაყენებულ ბრალდებას, თვით დაისჯება იმ სასჯელით, რომლითაც დაისჯებოდა ბრალდებული ეპისკოპოსი ბრალდების დამტკიცების შემთხვევაში. [...]“.
რას და ვის უკრძალავს ეს დიდებული კანონი ,,საქართველოს ეკლესიის მიმართ“, როგორც თქვენ ამბობთ? _ ცილისწამებას ყველას, ხოლო ბრალმდებლობას _ მწვალებელს, განხეთქილების მომწყობს, ეკლესიის ან ვინმესგან ბრალდებულს, განკანონებულს, გაძევებულსა და უზიარებლობით დასჯილს. უღირსი ადამიანი კი ვარ, მაგრამ აქ ჩამოთვლილთაგან რომელში მდებთ ბრალს? ვთქვათ, განხეთქილების მოწყობაში? _ თქვენ მსჯელობა იქით მიგყავთ, რომ ემიგრაციული ეკლესია, სადაც ამჟამად ვართ, განხეთქილებაა და მისი წევრი _ ე. ი. განხეთქილების მომწყობი. მაგრამ აქ ორგზის ცდებით: 1. ეს ეკლესია, ჩვენი და მრავლის გამოძიებითა და ცრწმენით ეკლესიაა; 2. დავუშვათ, ასეც რომ არ იყოს, თეორიულად, განხეთქილებაში მყოფი არ გულისხმობს განხეთქილების მომწყობს. ზემორე, თქვენს მიერვე რეკომენდირებულ კანონში, გარკვევითაა ახსნილი, ვინ არიან ,,განხეთქილების მომწყობნი, ე. ი. ისინი, ვინც გამოეყო თავის ეპისკოპოსს და ცალკე იწვევს კრებებს კანონიერი ეპისკოპოსების წინააღმდეგ“ (იგულისხმება ეპისკოპოსი, თავის პატრიარქს ან მიტროპოლიტს, ხოლო ხუცესი ან დიაკონი _ თავის ეპისკოპოსს არასაკმარისი მიზეზით განდგომილი). პირადად, ჩვენ არანაირი ,,ცალკე კრება“ არ მოგვიწყვია, არც საკურთხეველი აღგვიმართავს და ამას არც მომავალში ვაპირებთ; ღმერთმა დაგვიფაროს! თანაც, ჩვენს მიმართვებში ვახდენთ არა ბრალდებას, არამედ მხილებას (ამ ცნებას, კიდევ ერთხელ, ურევთ აქ, უკვე, ბრალდებაში), რადგან ბრალდება გულისხმობს რაღაც დაფარული ქმედებისა თუ აზრის სააშკარაოზე გამოტანის მცდელობასა და შესაბამის დასჯას (რაც იგულისხმება ზემომოტანილ კანონში, როცა საუბარია საჩივარსა და მის დამტკიცებაზე). ხოლო ჩვენს შემთხვევაში არაფერია დაფარული და გამოსაძიებელი, არც გასასაჩივრებელი და დასამტკიცებელი, _ ყველაფერი ის, რაზეც გულისტკივილით ვსაუბრობთ, თქვენ რომ ლანძღვა-გინება გგონიათ, განა ვერ ხედავთ, დღისით, მზისით რომ ხდება და გამოსწორება არაფერს ეტყობა?: ყველა ,,სიკეთესთან“ ერთად, ტაძრებსა და სახლებში გახურებული ვაჭრობა მღვდელმოქმედებისას _ საკურთხეველში ,,მოსარიგებლად“ მეჯვარეების შეყვანითა და მღვდლის მიერ სიძის საქორწინო ბეჭდის გირაოდ დატოვების ჩათვლით... უფალმა მრუში დედაკაცის ცოდვა, ხუთი ,,ქმარი“ რომ გამოეცვალა, დაფარულში მშვიდად ამხილა, ხოლო ისრაელი ერის საპირველიერარქო საყდარზე საჯაროდ ამბობს: მოსეს ტახტზე დასხდნენ მწიგნობარნი და ფარისეველნი (მათე: 23, 2) და მთავარ ტაძარში აშკარად მოვაჭრე ხალხს მაგიდები აუყირავა, მტრედები დაუფრთხო და მათრახით გამოასხა გარეთ ყველა, ,,და ჰრქუა მათ: წერილ არს: სახლი ჩემი სახლ სალოცველ არს; ხოლო თქუენ ჰყავთ იგი ქუაბ ავაზაკთა“ (ლუკა: 19, 46). თანაც, ამის ხილვა მის მოციქულებს უნებურად გაახსენებს უფლის სიტყვებს, თქმულს დავით წინასწარმეტყველის პირით: ,,[უფალო], შურმან სახლისა შენისამან შემჭამა მე“ (68, 10), რაც იმას მოასწავებდა, რომ განკაცებულ ღმერთს სწორედ მისი მსახურნი _ მღვდელმთავარნი მოკლავდნენ...

(იგივე): ,,ჭეშმარიტი რწმენით აღვსილი დაუბრუნდით დედაეკლესიას“.

პასუხი: თქვენი ქვეცნობიერი გათვლა ასეთია: რახან ქართველი სასულიერო პირი საქ. საპატრიარქოს იურისდიქციაში არ ვიმყოფები, ზერელე მორწმუნეებს აფიქრებინოთ, მაშ, განხეთქილებაში იმყოფება ეკლესიასთანო. აკი, პირდაპირ ასკვნით, კიდეც და მმოძღვრით _ დაუბრუნდით დედაეკლესიასო (ბევრს დედაეკლესიის ცნებაც რომ არასწორად ესმის, ამას მკითხველს ქვემოთ განვუმარტავთ)! მაგრამ თქვენ და თქვენი სულიერი ძმები აქ სიტყვას ,,დედა“ შემთხვევით არ ხმარობთ ხოლმე; არამედ, _ რათა ამით გააძლიეროთ მგრძნობელობითი (ემოციური) ფონი, რომ დედის მოღალატესთან გაიგივებულის წარმოდგენით უფრო გაგიადვილდეთ განხეთქილების მომწყობთა რიგში ჩვენი შერაცხვა, რათა ეს კანონი რამენაირად უარყოფითი ასპექტით ,,მოგვარგოთ“... გავიწყდებათ კია, რომ ბევრი ქართველი წმინდანი არ იმყოფებოდა საქართველოს საპატრიარქოს დაქვემდებარებაში ისეთ ეპოქებშიც კი, როცა იბერიის ეკლესია სულიერად ჰყვაოდა და რა საგანგაშოა, ჩემისთანა უღირსსაც რომ იგივე ბედი ეწია პოსტათეისტურ დროებაში, როცა საქ. ტაძრები ქცეულა ქვაბ ხორციელ თუ სულიერ ავაზაკთა და ახალი ,,რუის-ურბნისის“ კრებას საჭიროებს?!. თუ იმის თქმა გსურთ, რომ სხვა ევქარისტიაში მყოფს უფლება არა აქვს ჩვენს საქმეებში ჩარევისო, ამაზეც მოგახსენებთ, რომ კანონთა მიხედვით, ეს ეხება შიდაადმინისტრაციულ-საორგანიზაციო საკითხებს (ამაში არასდროს ჩავრეულვართ) და არა დოგმატურ-კანონიკურსა და ზნეობრივს. თანაც, უფრო მეტს გეტყვით: სხვა ევქარისტიაში არ ვყოფილვართ, ერთი ბარძიმი გვქონდა თქვენ და მე, როცა გამოვეცით ჩვენი ზემოდასახელებული ნარკვევი, რომელშიც, ყველა ძირითადი მტკივნეული საკითხია დასმული, მაგრამ ვინ შეაშფოთა ამან და თქვენგან ან საქ. საპატრიარქოდან ვინ გამოგვეხმაურა (თუ არ ჩავთვლით, მუქარებსა და შეურაცხყოფებს)?!
აი, დედაეკლესიის დაპირებული განმარტებაც: ეკლესიასთან მიმართებაში ,,დედა“, პირველ ყოვლისა, იხმარება იგივე მნიშვნელობით, როგორც ცნებებთან: არსი, მიწა, სამშობლო, ენა, აზრი, ბოძი, ბუდე, ქალაქი, ძარღვი, ბუდე, ფუტკარი და სხვ., რაც დიდ განმარტებას არავისთვის საჭიროებს, რადგან როგორც დედაა მშობელი ახალი სიცოცხლისა, ისეა ეკლესია სულიერად აღმომშობელი სულისა. ეკლესია არის ,,სძალი უფლისა“, რომელთანაც ღმერთკაცს ისეთივე სიყვარული აქვს, როგორიც სიძეს სასძლოსთან (ეს მხატვრული სახეებით ყველაზე სრულყოფილადაა გადმოცემული წინასწარმეტყველ სოლომონის წიგნში ,,ეკლესიასტე“ და წმ. მოციქულ პავლეს ეპისტოლეებში). სახისმეტყველებითად, ეს მოჰგავს ,,ქალწულსა მდედრსა“, რასაც თავად წმ. ეკლესია უწოდებს წმ. ნინოს მისდამი აღვლენილ ლოცვა-საგალობელში (,,დაუჯდომელი“, ,,იკოსი“ XI). ხოლო ეკლესიოლოგიურ-ისტორიული გაგებით რომელიმე საპატრიარქო საყდრისთვის დედაა მისთვის ქიროტონიულ-ადმინისტრაციული დამოუკიდებლობის, ავტოკეფალიის, მიმნიჭებელი ეკლესია; ჩვენს შემთხვევაში _ კონსტანტინოპოლ-ანტიოქიის ისტორიული საყდრები, სლოვენური ეკლესიებისთვის _ ასევე, ბერძნული საყდარი და ა.შ. მთლიანობაში, ეს ეკლესიები _ მიმნიჭებელიც და მინიჭებულიც _ ერთიდაიგივე დოგმატურ-კანონიკურ საზღვრებში (დასაშვებია, მხოლოდ, საწესჩვეულებო სახესხვაობანი) არსებობს და მისტიკურად დედაეკლესია წარმოადგენს ერთ, წმინდა, საყოველთაო და სამოციქულო ეკლესიას. რომელიმე მის წევრ ანუ და-ეკლესიას (აქ დაი დედის ანალოგიითაა) აბსოლუტური დამოუკიდებლობა არა აქვს, რადგან რომელი საყდარიც გადაცდება ამ საზღვრებს, ის მეყვსეულად ხვდება წმ. გენადი კონსტანტინოპოლელისა და წმ. მაქსიმე აღმსარებლისეული კითხვის ნიშნის ქვეშ: განეშორა ან როდის განეშორება მას მადლი სულისა წმიდისა, რაც არის რელიგიური კრებულის ეკლესიად ყოფნის უცილობელი პირობა? ამიტომ, ნებისმიერ გულწრფელ მორწმუნეს არათუ უფლება, ვალდებულებაცა აქვს, ,,სხვის საქმეში“ ჩაერიოს, რადგან, ვთქვათ, რომელიმე ეკუმენისტურმა სინოდმა რომ ამერიკელი და ინგლისელი პროტესტანტებივით ქალი ,,აკურთხოს“ სასულიერო პირად, საქ. იერარქია მის საქმეში არ ჩაერევა და სტუმრად გამოგზავნილ მღვდელქალა ,,მზექალას“ საკურთხეველში შეუშვებს და მას ხელზე ეამბორება?
ასე, რომ ,,დედაეკლესია“, დისციპლინარული გაგებით, არ წარმოადგენს მგრძობელობით-მამულიშვილურ, ეთნოფილეტურ ცნებას. ასეთი გაგებით, შეგვიძლია, ვიხმაროთ ,,მშობლიური ეკლესია“, ვინც (და არა _ რაც) ნამდვილად რომ გვენატრება, ამას, ჯერ კიდევ, ჩვენს ზემოდასახელებულ ნარკვევში გამოქვეყნებული ჩვენივე სონეტის მინამღერიდან იგრძნობდა გულგამთბარი მკითხველი: მომასმენინეთ, გევედრებით, რამე ქართული, რომ ჩემი ერის ტკივილები უფრო მეტკინოს!..

(იგივე): ,,ისე კი, სასხვათაშორისოდ, აღვნიშნავთ, რომ რუსული ემიგრანტული ეკლესია დაუბრუნდა მსოფლიო მართლმადიდებელი ეკლესიის წიაღს“.

პასუხი: სად არის ლოღიკა თქვენს მსჯელობაში? თუ ეს მართლაც ასეა, როგორც აქ წერთ, მაშ, როგორც ემიგრაციული ეკლესიის მღვდელს, რატომღა გვიწოდებთ სქიზმატიკოსს? ხოლო თუ _ არა, რატომ წერთ ასე?
მკითხველს კი განვუმარტავთ: ემიგრაციული ეკლესია არც არასდროს განვარდნილა მსოფლიო მართლმადიდებლობის წიაღიდან. მისი არსებობის ოთხმოცდაათწლიანი მყოფობის ბოლო ათწლეულში დაიწყო, თუ შეიძლება, ასე ვთქვათ, შიდააპოსტასია, რაც მოსალოდნელიც იყო, უკვე, დასავლურ-ამერიკულ გარემოში გაზრდილი ახალი თაობისგან. დაიწყო გადაბირების კომპანია, რომელსაც უშუალოდ მკვლელი ვ. პუტინი ხელმძღვანელობდა თავის აგენტურასთან ერთად. კრემლისა და საპატრიარქოს ერთობლივი მიზანი იყო, რომ ამ იურისდიქციას, მოსკოვთან მიერთებით (თვითლიკვიდაციით), არსებობა შეეწყვიტა, როგორც ემიგრაციულ ეკლესიას, რათა ბოლომდე ჩაეხშოთ თავიანთი სინდისის მამხილებელი ხმა, რომელიც მსოფლიოში ყოველთვის გაისმოდა ემიგრანტებისგან. მაგრამ მადლობა ღმერთს და გარკვეული სისუსტეების გამოვლენის შემდეგ, რაც გამოწვეული იყო ამ იურისდიქციის უდიდესი ნაწილის გადაბირებითა და კრემლის საპატრიარქოსთან მიბმით, ამ ეკლესიის პირველიერარქმა _ მიტროპოლიტმა ვიტალიმ, რომელიც 96 წლის ასაკში აღესრულა, საბოლოოდ შეძლო ძალების მოკრება და ფიზიკური დევნის, დაპატიმრების (ამის ვიდეოკადრები არსებობს), ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ძალით შემოწმებისა და მრავალი სხვა ცილისწამებისა და ბინძური ზემოქმედების მიუხედავად, სინოდიდან ერთ-ერთ ეპისკოპოსთან (სხვათაშორის, ბაბუით ქართველთან) ერთად აკურთხა ახალი ეპისკოპოსები და ასე განაახლა და ააღორძინა ემიგრაციული ეკლესია, რომელშიაც დღეს ჩვენც ვიმყოფებით ქართულ-რუსულ-ფრანგულენოვან მრევლთან ერთად (მიტრ. ვიტალის გარდაცვალების შემდეგ, 2006წ., პირველიერარქის მოვალეობას ასრულებს სან-ფრანცისკოსა და დასავლეთ ამერიკის ეპისკოპოსი ვლადიმერი, რომელიც კატაკომბურ ეკლესიაშია გაზრდილი; ჩვენი, პარიზისა და დასავლეთ ევროპის ეპარქიის, მმართველია ეპისკოპოსი ბიქტორი, ეროვნებით გერმანელი, გერმანიის მოქალაქე, რომელიც მღვდელმთავრად კურთხევამდე ციმბირის უღრან სტეპებში მღვდელმონაზვნად მოსაგრეობდა). ჩვენ აქ არ შევუდგებით ემიგრაციული ეკლესიის ისტორიის მოყოლას; შევნიშნავთ, მხოლოდ: ჰკითხეთ, ერთი, ქართველ სამღვდელოთა განათლებულ ნაწილსა და ღვთისმეტყველთ, რომლებიც, პირადი საუბრებიდან ვიცით, დიდ პატივს მიაგებენ ამ ეკლესიის მამებს: ამერიკელი მღვდელმონ. სერაფიმე როუზი (როუზენი) ან წმ. იოანე მაქსიმოვიჩი _ შანხაიის, დასავლეთ ევროპისა და ამერიკის მთავარეპ., ან წმ. მიტრ. ფილარეტ აღმსარებელი, ან მთავარეპ. ამბერკი, რომელთა წიგნებსაც ისინი ავრცელებენ, _ სქიზმატიკოსები იყვნენ-თქო?! ან, იქნებ, სქიზმატიკოსი იყო ამ ეკლესიაში კათოლიკობიდან გადმოსული, ესპანური წარმოშობის კანადელი იოსებ მუნიოსიც, რომლის ხელებშიც, მის წამებით მოკვლამდე, 15 წლის მანძილზე მოსდიოდა მირონი ყოვლადწმ. ღვთისმშობლის იბერიის (ქართული) ხატის ასლს (რომლის სახელობისაცაა ჩვენი პარიზული სამრევლო)?!
ჩვენს მიდგომებში ის განსხვავებაა, რომ ჩვენ კერძო, თუმცა, საგანგაშო, ხასიათის დარღვევებს ვგმობთ, ხოლო თქვენ _ ეკლესიას (ღმერთმა შეგინდოთ!).

(იგივე): ,,რომის ეკლესიის მიერ დოგმატური სწავლების დარღვევა სახეზეა...“ (ჩამოთვლით მის 8 დოგმატურ დარღვევას), ,,...მაგრამ რომის ეკლესიის მწვალებლობა არ არის დამტკიცებული ჯერ“.

პასუხი: რასაც აქ ამბობთ, ეს არის, უბრალოდ რომ ვთქვათ, საღვთისმეტყველო სირცხვილი. ჯერ ერთი, პაპიზმი, მისი ჩამოყალიბებიდან დღემდე, ყველა წმ. მამის მიერაა გამოცხადებულიც და დამტკიცებულიც მწვალებლობად და ადგილობრივი ეკლესიებიც, სანამ ეკუმენიზმის გზას დაადგებოდნენ, ამასვე ამტკიცებდნენ და ასწავლიდნენ; მეორეც: არაფერს ამბობთ 1438-39 წწ.. ფერარო-ფლორენციის კრების ისტორიაზე, როცა რომსა და კონსტანტინოპოლს შორის იმართებოდა მოლაპარაკებები და წმ. მარკოზ ეფესელის მიერ რჯულმოღალატე პატრიარქისა და მღვდელმთავრების მხილების შედეგად, კონსტანტინოპოლის ეკლესიამ, 1054წ-ისა და სხვა დროთა მსგავსად, კიდევ ერთხელ, გამოაცხადა კათოლიციზმი, როგორც საყოველთაო ერესი. იქნებ, წმ. მარკოზს, მსოფლიო ეკლესიის ამ ერთ-ერთ მნათობს, არა სცნობთ და მის ხატს არ ეთაყვანებით?! ის ხომ წმინდანად, ძირითადად, სწორედ აქ მოყვანილი ღვაწლისთვის შეირაცხა და არა სხვა რაიმე დამსახურებისთვის?! სხვა მრავალთან ერთად, წაკითხული გაქვთ, ვთქვათ, ქართლის კათალიკოს ბესარიონ ორბელიშვილის თხზულება ,,გრდემლი“, სადაც რომაული პაპიზმის ათეულობით ცდომილებაა განხილული? ყოველ ახალ ცრუსწავლებაზე რომ მსოფლიო კრება იწვეოდეს, მაშინ, ეს კრება არასოდეს უნდა დაიშალოს, რადგან ახალ-ახალი მოძღვრება, წმ. პავლე მოციქული ,,დედაბრულ ზღაპრებსა“ და ,,ყურისმომაქავებელს“ რომ უწოდებს, გეომეტრიული პროგრესიით იქმნება... მას შემდეგ (XIXს.), რაც რასელისტთა ნეოარიანული სექტა, თავს ხან იეღოვას და ხან იაჰვეს მოწმეებს რომ უწოდებენ და სინამდვილეში, ეშმაკის მოწმეები არიან, წარმოიშვა, მსოფლიო კრება გაიმართა, ეს ცრუსწავლება რომ დაეგმო?! თქვენთვის მათი ,,მწვალებლობა არ არის დამტკიცებული ჯერ“? განა, საკმარისი არ არის, მსოფლიო წმ. კრებები, რომლებზეც რომის მართლმადიდებელი პაპებიც ესწრებოდნენ და საერთო გადაწყვეტილებებს ხელს პირველები აწერდნენ, ასე რომ განაჩინებს?: ,,ანათემა ყოველგვარ სიახლეს!“ და სხვ. _ თუ ჯერ სწავლობთ, და კარგია, რომ სწავლობთ, დაირქვით ,,მოსწავლე“ ან როგორც ერთსა აქვს _ ,,მაძიებელი“ (და მართლაც, რომ ეძებს) და არა ,,კანონისტი“, რომ ისედაც დაბნეულ ჩვენს საყვარელ ხალხს თავგზა კიდევ უფრო არ აურიოთ!.. ფრთხილად იყავით, _ ბასილი კობახიძემაც, რომელიც გულწრფელად მებრალება, ასეთი აზრებით დაიწყო... 12 წელია კათოლიკურ ქვეყანაში გვიწევს ცხოვრება და აქ ძნელი არ არის, უფრო ახლოს გაიგო, რაა პაპიზმი; საჭიროებს ის მსოფლიო კრებას თუ არა. ამ საკითხის თქვენეული განმარტება ჰგავს თქმას იმისას, რომ მართალია, ვაშლი დამპალია, მაგრამ საჭმელად უვარგისად ის ჯერ არავის გამოუცხადებიაო... ახლა, არა თქვათ, ეკლესიას ვაშლს უდარებსო! _ დიახ, ვუდარებ და არა _ ვუტოლებ (თუ ჯერ არ გიხილავთ, იხ. ამის განმარტება ჩვენს ზემოდასახელებულ ნარკვევში, რომლის თავიდან ბოლომდე გულწრფელ და გულდასმით წაკითხვას გთხოვდით და მერე, თქვენი შენიშვნების გამოქვეყნებას!).

(იგივე): ,,რაც შეეხება თქვენ მიერ ჩამოთვლილ "უბედურებებს", რომლებიც ვიღაც-ვიღაცეებს ეწვიათ, მინდა გითხრათ, რომ მე ეს არაფრის საფუძველს მაძლევს, რადგან არაერთი წმინდანი ვიცით, უეცარი სიკვდილით აღსრულებული და მგონი ეს მათ ემიგრანტული ეკლესიის მხილებით არ მოსვლიათ“.

პასუხი: წინა კომენტარში რომ მაგალითები მოგიტანეთ, იქ საუბარი იყო ემიგრაციული ეკლესიის არა მხილებაზე, არამედ გმობაზე (მოკლედ, მხილებას, ამ სათნოებას, აქამდე განკითხვასა და ლანძღვა-გინებაში ურევდით, ახლა კი _ გმობაში). დიახ, წმინდანიც შესაძლებელია, ჩვენთვის დაფარულ მიზეზთა გამო უცნაურად გარდაიცვალოს, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ წმ. ეკლესია, შესაძლებელია, ვგმოთ და უცნაური სიკვდილით არ დავისჯებით. ზემოხსენებული მაგალითები შეგვიძლია, შემთხვევითობას მივაწეროთ თანაბრად იმავე ხარისხის ალბათობით, რა ხარისხის ალბათობითაც შეგვიძლია დავუშვათ, რომ ჭეშმარიტების ანუ სიმართლის და წმ. ეკლესიის მგმობელი არიოზი შემთხვევით ჩავარდა თავით საპირფარეშოს ორმოში და გაიგუდა...

(იგივე): ,,საიტი, რომელიც ასე ანგაჟირებულია პოლიტიკური ამბიციებით, თქვენნაირი მოზომილი მოსაზრება მას არ ესაჭიროება არანაირად.....“.

პასუხი: აქ დაშვებულ გრამატიკულ ლაფსუსსა და იმას რომ არ შევეხოთ, აქ, ალბათ, სიტყვის ,,ესაჭიროება“ ნაცვლად სიტყვის ,,ესადაგება“ ჩასმა რომ გსურდათ, _ სიბრძნისმეტყველებით განსჯას მაინც გიწუნებთ, რადგან საღი აზრი გვკარნახობს: მოზომილი მოსაზრება სწორედ ანგაჟირებულს ესაჭიროება, თუ ესაჭიროება! რაც შეეხება საერო ელ-გვერდ ,,დიდგორს“, რომლითაც ქადაგების შეწყვეტას გვიკიჟინებთ, თუ გნებავთ, ჰკითხეთ მის რედაქტორსა და პრეს-სამსახურის ხელმძღვანელს და ჩემზე უფრო გულწრფელად ისინი განგიმარტავენ, რა უფრო მოგვწონს და რა არა _ რას ვუსწორებთ ერთმანეთს და რას არა... რედაქტორს პირადად ვიცნობთ და რახან გაინტერესებთ, შეგვიძლია გითხრათ, რომ არის პატიოსანი ახალგაზრდა კაცი, ეროვ

პოსტის ავტორი: mRvdeli giorgi sxilaZe თარიღი: Jan 29 2009, 12:53 AM

(გ ა გ რ ძ ე ლ ე ბ ა) ...ეროვნული ხელისუფლების კანონიერი წარმომადგენელი, ღვთისმეტყველების სიღრმეებით დაინტერესებული მორწმუნე, მართლმადიდებლობის დაცვის მოშურნე, ეკლესიისათვის თავგადადებული მრევლი. რომ აღარ გავაგრძელო, ამ ადამიანს უფლისა და სამშობლოსათვის (მათ შორის, ჩემთვისაც და თქვენთვისაც) სიკვდილი სწყურია. პრეს-სამსახურის ხელმძღვანელის მიმართ კი, რომელიც რელიგიურ გვერდს ხელმძღვანელობს, მიუხედავად იმისა, რომ პირადად არ ვიცნობთ, სიყვარულისა და პატივისცემის გრძნობა მაინც გვაქვს უფლისადმი და მოყვასისადმი მისი უანგარო სიყვარულის, რჯულის დაცვისთვის თავგანწირულობისა და დაუღალავი შრომისმოყვარეობის გამო. ღმერთმა გამოგვასწორებინოს ჩვენი შეცდომები ოთხივეს და დაგლოცოთ სამივენი!

(იგივე): ,,საიტს, რომელსაც (უფალმა შეუნდოს!) პრეზიდენტ ზვიად გამსახურდიას სიტყვები მოჰყავს ლამის წმინდა მამასავით, რომელსაც ძალიან საეჭვო კავშირები ჰქონდა შტაინერიზმთან, თქვენ ნამდვილად უნდა განერიდოთ. ეს ჩემი პირადი აზრია“.

პასუხი: ჯერ, თუ შეიძლება, თქვენ მიპასუხეთ ორ შეკითხვაზე: 1. ჰქონდა (აქვს) ილია მეორეს ეკუმენიზმთან ,,ძალიან საეჭვო კავშირები“? 2. რომელი უფრო დიდი ცდომილებაა, შტაინერიზმი თუ ეკუმენიზმი (ღმერთმა ორივე შეაჩვენოს!)? და მერე, ჩვენი კომენტარების IV ნაწილში, თუ უფალი გვაცოცხლებს, სიამოვნებით აგიხსნით ამ საკითხს... თუ ზ. გამსახურდიას ციტატების გამო, სადაც არამართლმადიდებლური და არამამულიშვილური არაფერია, ტექნიკურ საშუალებებს (რითაც ღვთის სიტყვას ვავრცელებთ) უნდა განვერიდოთ, _ განა, თქვენივე მსჯელობით, უფრო არ უნდა განვერიდოთ რჯულგანრიდებულებს?!

(იგივე): ,,უბრალოდ, "დიდგორის" საიტი იმდენად აღვსილია ბოღმითა და საეკლესიო კანონიკის ნულვანი ცოდნით, რომ მართალი გითხრათ, თქვენ არ გეკადრებათ, მაგ საიტზე რამე განათავსოთ“.

პასუხი: გმადლობთ შექებისათვის, რომელსაც ნამდვილად არ ვიმსახურებ, რადგან ისიც კი არ ვიცი, რომ არაფერი ვიცი... მაგრამ თქვენი ეს შენიშვნა, უბრალოდ, მარტივ კრიტიკასაც ვერ უძლებს: განა ,,რუსთავი-2“ ან რომელიმე სხვა ტელევიზია თუ გაზეთი, ვისაც ქართველი სასულიერო პირები და ბერ-მონაზვნები ინტერვიუებს აძლევენ, ყოველთვის სათნოებებით ან ,,კანონიკის ცოდნით“ გამოირჩევიან? ან, იქნებ, თქვენი ,,ფორუმი“ ყველაფერში უნაკლოა, რომელზეც, მიუხედავად ამისა, ორი კომენტარი, უკვე, გამოვაქვეყნეთ და ამ ნაწილის განთავსებასაც ვაპირებთ (თუ ტექნიკურად ხელს არ შეგვიშლით)?! ჩვენს სამრევლო ,,საიტზე“ _ ჰტტპ://საქმე.ფრ _ თუ რაიმე საქმიანი შენიშვნა გაქვთ, სიამოვნებით მოგისმენთ.

(იგივე): ,,ვინ დაგირიგათ "მადლმზომი"? ვინ გეკითხებათ ვის აქვს მადლი და ვის არა?? ...თქვენ ვინ აღგჭურვათ რომის პაპის ცრუ უფლებებით რომ ერთპიროვნულად განსაზღვროთ, ვინ მადლიანია და ვინ უმადლო?; ...გაფრთხილდით ცოტა. და სერიოზულად მოეკიდეთ უფლის მადლზე საუბარს......; ...და თუნდაც ისე იყოს, როგორც თქვენ ბრძანებთ, ეს არ გაძლევთ უფლებას სქიზმატებს, უმადლოდ გამოაცხადოთ 21-საუკუნოვანი მსოფლიო მართლმადიდებელი ეკლესია და მისი ადგილობრივი ავტოკეფალია - მცხეთის საპატრიარქო“.

რაც შეეხება მართლმადიდებელ საპატრიარქოთა მადლმოსილების საკითხს, ჩვენი ნაწერებიდან გამომდინარე, ვფიქრობთ, ჯერ გარკვეული გზა გვაქვს გასავლელი, რომ ამ ურთულესი თემის სიღრმეებს ბოლომდე ჩავწვდეთ. წინასწარ კი დაგამშვიდებთ, რომ ამ (და არცერთ) საკითხს, ღვთის მადლის წყალობით, ჩვენ არც ფუნდამენტალისტური ფანატიზმით და არც ლიბერალური სკეპტიციზმით განვიხილავთ. რაც შეეხება ამ თემის ფილოსოფიურ განზოგადებასა და საბოლოოდ, არა გულგრილად თავის დამშვიდებას, არამედ სამეუფეო და ზილოტური მიდგომის ჩამოყალიბებას, ანალიტიკური მსჯელობისათვის დაგაკვალიანებთ ყველაზე დიდი მადლის _ უფლის ხორცისა და სისხლის _ მისაღები, იმედია, თქვენგან ხშირად მოსმენილი, ლოცვიდან: ,,არა სასჯელად, გინა დასასჯელად მექმნას მე ზიარება წმიდათა შენთა საიდუმლოთა, უფალო, არამედ საკურნებლად სულისა და ხორცისა, ამინ!“ (შდრ.: I კორინთ.: 11, 27-30). _ ამინ!!

დავით, თქვენ ერთ-ერთ მოპაექრეს შენიშვნა მიეცით, ჯერ მართლწერა ისწავლე და მერე წერე საეკლესიო დოგმატებზეო... საწყენად არ გეუბნებით და _ არც ჩვენ გვაწყენდა, გამართულად წერის ხელოვნებას დავვუფლებოდით და ერთმანეთის ნაწერებიდან გვესწავლა მართლწერაც და გულმართალი აზროვნებაც.
(იგივე): ,,ღმერთმა მიიღოს თქვენი გულით ნათქვამი შენდობის თხოვნა ჩვენდამო და ჩვენც იმავეს გთხოვთ თქვენ“.
პასუხი: გმადლობთ, შვილო; და უფალმა თქვენც შეგინდოთ ,,ცოდვანი სიჭაბუკისანი“!
ახლა, ,,ფორუმის“ ყველა მკითველს, მათ შორის, დ. ჩიკვაიძეს, ,,კაიროსსა“ და ,,აფხაზს“, მივმართავთ: ეთანხმებით ,,მაძიებლის“ ზედწოდებით შემოსულის აღიარებასა და ახსნას?: ,,უნდა გითხრათ, რომ დიდი ხანია ვამჩნევ პატრიარქს ამ „ნაკლს“ ჯვრის გადასახვისას და ვმადლობ უფალს, რომ მისი სახით ვხედავ ნიმუშს ჭეშმარიტი ქრისტიანისა, რომელიც შორსაა სანახაობითობისგან“. _ ჩვენი საქმე კიდევ უფრო ცუდად ყოფილა, ვიდრე გვეგონა! მკითხველს შევახსენებთ, რომ ჯვრის გამოწერა და სხვაზე გადასახვა სანახაობითობა კი არა, ძალმოსილი ქმედებაა, რომლის სწორად შესრულებისას დემონები განილტვიან, ხოლო არასწორად შესრულებისას, როგორც მამები გვმოძღვრიან, _ ხარობენ. ჯვრის ძალა ,,სანახაობითობაა“ ე. წ. იეღოველების, უფრო სწორად, არიოზელების ანუ რასელისტების და სხვა სექტებისათვის...


უღირსი მღვდელი გიორგი სხილაძე, ლევილი

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 29 2009, 01:16 AM

mRvdeli giorgi sxilaZe

იცოცხლეთ კადნიერებაში არ ჩამომართვათ, მხოლოდ შეგახსენებთ, რომ ფორუმზე დაშვებულია ანონიმურობაც და მითუფრო ფსევდონიმები. თუმცა ამ ფორუმზე 99,99% მომხმარებლისა არ არის ანონიმური და სხვა თუ არაფერი, ერთმანეთს სურათებით მაინც ვიცნობთ , უმრავლესობა კი რეალურადაც.

მეორე შეკიTხვა მაქვს კიდევ: Izvinite, ako vam moje pitanje nece biti prjatno , ali mnogo mi interesuje gde ste bili u Srbiji i koga iz duhovnih lica znate? jer ovde vasi poznanici napisali da vi ste bili kod srba. ja licno pripadam SPC u srednoj evropi i naravno moj duhovni otac isto srbin, takodje licno znam vladiku Gosp. Kostantina , i posle toga, od kad ste pojavilis ovde na forumu, nisam imala priliku da pitam nega za vas zelim vas sve najbolje u zivotu i izvinjavam se ako moj posting bar i malo za vas bude ne prjatno . Bog pomogao!

პოსტის ავტორი: იოანა თარიღი: Jan 29 2009, 03:19 AM

"mRvdeli giorgi sxilaZe"

ვერც სატანურობას ვხედავ მაგაში და ვერც ნაკლს და არც შეიიძლება ვხედავდე, რადგანაც მაგ ჯვრის გამოსახვაში მადლობა, ღმერთს მადლის, გადმოსვლა მაქვს ნანახი.

პოსტის ავტორი: mRvdeli giorgi sxilaZe თარიღი: Jan 29 2009, 03:59 AM

მაცხოვრის საფლავზე ცეცხლის გარდამოსვლა

მოგეხსენებათ, სასწაული არის არაბუნებრივი მოვლენა, რომელსაც თვით ბუნების შემოქმედი აღასრულებს საღვთო ჭეშმარიტების დასამტკიცებლად თუ ურწმუნოთა და მცირედმორწმუნეთა განსამტკიცებლად.
დღეს, ხშირად, ამა თუ იმ სასწაულს იყენებენ უსჯულოებაზე ხელის დასაფარებლად, ამის მამხილებელთა პირზე ასაფარებლად და სურთ რა გაამართლონ მოდერნისტულ-ეკუმენისტური ქმედებები, ამ ასპექტში სვამენ კითხვას: ე. წ. ოფიციალურ მართლმადიდებელ ეკლესიებში მადლი არის თუ არ არის? ამ კონტექსტში, უკვე, საკითხის თვით ასე დასმაა არასწორი, რადგან ჯერ ის კი არ უნდა ვიკითხოთ, სადმე მადლი არის თუ არა, არამედ ჩვენს თავს უნდა ვკითხოთ: მადლიანად ვიქცევით თუ არა? რადგან წმ. ბასილი დიდი თავის კანონთა პირველ თავში, რომელიც ,,დიდ სჯულისკანონშია“ შეტანილი, საუბრობს რა განხეთქილების (სქიზმა) მოქმედთა შესახებ, დასძენს: ,,განუდგებიან რა ეკლესიას, მათ აღარ აქვთ თავის თავში სულიწმიდის მადლი, რადგან მოაკლდათ მადლი კანონიერი წესების მიყოლის აღკვეთასთან ერთად*. პირველ განგდომილთ მამებისგან ჰქონდათ მიღებული სულიერი მადლი. ხოლო თანდათან გამოეყვნენ მათ, ერისკაცები გახდნენ და არც ნათლისცემისა და ხელდასხმის ნება არ ჰქონდათ, აღარ შეეძლოთ, სულიწმიდის მადლი მიენიჭებინათ სხვებითვის, რადგან თვითონ ჩამოშორდნენ ამ მადლს“.
...მორწმუნეებს ახსოვთ, რომ 3 წლის წინ დაიწყო და სულ ახლახანს დასრულდა იერუსალიმის საპატრიარქოში განვითარებული მოვლენები: პატრიარქი ირინე (ირინეოსი) I სინოდმა და სხვა ბერძნულმა საპატრიარქოებმა ტახტიდან გადააყენეს საეჭვო ბრალდებით** და მის მაგივრად აღასაყდრეს თეოფილე III. ცეცხლი კი მაცხოვრის ყოფილ საფლავზე ორივეს დროს გარდამოხდა, მაგრამ ამ ორიდან, სინამდვილეში, რომელიღაც ხომ იყო დამნაშავე? მაშ, რა უნდა ვიფიქროთ? _ ესე წერილ-არს, ,,ნათესავი ბოროტი და მემრუშე სასწაულს ეძიებს“ (მათე: 12, 39; 16, 4), ხოლო არსად წერია, სანამ იერუსალიმში ცეცხლი გადმოვა, მანამ არ გაბედოთ ეკუმენისტების მხილებაო...
აღდგომის ტაძარში ცეცხლი გარდამოდის მაცხოვრის და არა სხვა ვინმეს გამო. ხოლო იმ შემთხვევაში, როცა XIXს. სომხებმა მოსყიდვით მიაღწიეს იმას, რომ თავიანთი წინამძღვარი ანუ მწვალებელი-მონოფიზიტი შეაგზავნეს საფლავთან და მართლმადიდებელი პატრიარქი გარეთ გამოაძევეს, ცეცხლი არამართლმადიდებელზე რომ არ გადმოვიდა, უფალმა, როგორც ჩანს, ამით მიანიშნა არა ის, რომ იმდროინდელი მართლმადიდებელი პატრიარქი პიროვნულად იმსახურებდა მის ხელებზე ცეცხლის გადმოსვლას (მაშინ, ცეცხლი მართლა მის ხელში დაჭერილ სანთლებზე გადმოვიდოდა და მის გვერდით ქვის სვეტს არ გახეთქავდა და ისე არ გარდამოსკდებოდა), არამედ ის, რომ მონოფიზიტობა, როგორც ასეთი, არის მცდარი აღმსარებლობა, _ პიროვნულად რაც უნდა უკეთესი ადამიანი ყოფილიყო ის მონოფიზიტი ,,პატრიარქი“ იმ მართლმადიდებელ პატრიარქზე.
გავიხსენოთ ძველი აღთქმის დროინდელი ისტორიიდან იერუსალიმში ხდენილი სხვა სასწაულიც: ე. წ. ცხოვართა საბანელთან მდებარე ტბაზე, რომელსაც ებრაულად ბეთეზდა (ბეთ-ხასდა) ერქვა, ,,ანგელოზი წლითი წლად გარდამოვიდოდა საბანელსა მას და აღამრღვის წყალი იგი. და რომელიცა პირველ შთავიდის აღმრღვევასა მას წყლისასა, განიკურნის, რომლითაცა შეპყრობილ არნ სნეულებითა“ (იოანე: 5, 4). ხოლო კაცი, რომელიც 38 წელი იტანჯებოდა სნეულებისგან, თავისთავად კი ვერ ეწია სიკეთეს ამ სასწაულიდან, არამედ უფალმა მოიღო მოწყალება და ჰრქუა მას: ,,აღდეგ, აღიღე ცხედარი (სარეცელი) შენი და ვიდოდე!“ (8). ჯერ ერთი, მაცხოვარი ცოტა მოგვიანებით ეტყვის უკვე განკურნებულს: ,,აჰა, ცოცხალ იქმენ, ნუღარა სცოდავ, რაÁთა არა უძვირესი რაÁმე გეყოს შენ“ (14); მეორე: იერუსალიმში იმჟამად სასწაულის ხდენილობა თავისთავად ხომ არ ნიშნავდა იმას, რომ სამხელნი არ იყვნენ იმდროინდელი იმ ღვთისმკვლელი სინედრიონის წევრები, რომლებიც უშუალოდ ეხებოდნენ ანგელოზისგან შეხებულ წყალს და მათთვის ყველაფერში უნდა დაეჯერებინათ?! ძველი აღთქმის ეკლესიაშიც იყო, მართალია, არა მაცხოვნებელი, თუმცა, მაინც საღვთო მადლი, მაგრამ განა ის მექანიკურად ამართლებდა და აბრაამის წიაღში ახვედრებდა ყველას?! მსგავსადვე, ახალი აღთქმის ეკლესიაშიც არის მადლი, მაგრამ ქრისტე განმარტავს, ვისზე როგორ იმოქმედებს იგი: ,,მოვიდეს იგი [სული ჭეშმარიტებისაÁ]*** და ამხილოს სოფელსა ცოდვისათვის და სიმართლისათვის და სასჯელისათვის. ცოდვისათვის ესრეთ, რამეთუ არა ჰრწმენა ჩემდა მომართ; ხოლო სიმართლისათვის, რამეთუ მე მამისა ჩემისა მივალ, და არღარა მხედვიდეთ მე; ხოლო სასჯელისათვის, რამეთუ მთავარი იგი ამის სოფლისაÁ**** დასჯილ არს“ (16, 8-11). შესაბამისად, ვერც ჩვენ გვიშველის, თავისთავად, აღდგომის ტაძარში გარდამოსული ცეცხლი, თუ იმ ყოფილი სნეულივით ცოდვის სარეცელზე დავრჩით და ხორციელი თუ სულიერი ,,საწოლი ჩვენი შეუგინებლად არ დავიცავით“ (როგორც გვირგვინობის ანუ ჯვრისწერის ლოცვებშია ნათქვამი) და ამავე დროს, მადლი არ შევიტკბეთ და ცოდვა არ ვამხილეთ, რამეთუ ,,გამოვიდოდიან კეთილის მოქმედნი აღდგომასა ცხოვრებისასა, ხოლო ბოროტის მოქმედნი აღდგომასა სასჯელისასა“ (5: 29).
__________________________
*განხეთქილებაში გადის ის, ვინც სწორედ ,,კანონიერი წესების მიყოლას აღკვეთს“;
**რაც მდგომარეობდა იმაში, რომ მან გრძელვადიანი იჯარით არაბერძნებზე გასცა ბერძნული საპატრიარქოს კუთვნილი მიწები. პატრიარქი დღემდე არ აღიარებს ამ ბრალდებას, რომელიც თავიდან თვით საქართველოს საპატრიარქომაც კი არ გაიზიარა; თუმცა, სიმართლე ბოლომდე არ დაიცვა და ბოლოს, მაინც აღიარა მისი აზრითაც უკანონოდ არჩეული ახალი პატრიარქი.
როცა ჯერ კიდევ მოქმედმა პატრიარქმა ირინემ ერთ-ერთ ანტიეკუმენისტურ შეკრებაზე სალონიკში თავისი არქიმანდრიტი გააგზავნა მათ მხარდასაჭერად და თვითონ კი მამხილებელი სიტყვებით ეკუმენისტებად მოიხსენია სხვა პატრიარქები, მაშინ, წინასწარმეტყველების უნარი არ სჭირდებოდა იმის მიხვედრას, რასაც ეს უკანასკნელნი ამის გამო მას დამართებდნენ და გვახსოვს, ჩვენს სულიერ შვილებს გავუზიარეთ, კიდეც, ეს ვარაუდი. _ ისე ყველაფერი კეთილად აგიხდეთ! _ რაიმე სულიერი და დოგმატურ-კანონიკური დარღვევა ,,ვერ“ მოუძებნეს, რადგან თვითონ, ამ მხრივ, უარესს სჩადიან და უცებ, გამოუძებნეს პირდაპირი გაგებით მიწიური საკითხი _ მიწის გაცემა; თვითონ მართლმადიდებლობას გასცემენ და სხვას მიწის გაცემას არ პატიობენ;
***სულიწმიდა;
****სატანა (ავტ. შენიშვ.).

უღირსი მღვდელი გიორგი სხილაძე, ლევილი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 29 2009, 05:38 AM

მინდოდა ვრცლად დამეწერა, რადგან უამრავ საკითხს არ ვეთანხმები, თუმცა ისევ კანონისტს ვაცდი...
მხოლოდ რამოდენიმე კითხვა და შენიშვნა,
შენიშვნის სახით:
1. სომხები მონოფიზიტები არ არიან, არამედ მიაფიზიტები, მისი ახსნა და ბმული დადო კანონისტმა და ეგ არ ავურიოთ, ეყოფათ რაშიც ცდებიან...
2.ცნობისათვის, პირველეკლესიაში პრესვიტერობა და ეპისკოპოსობა ხშირად არც განიყოფოდა, შესაბამისად არსებობდნენ ცოლიანი პრესვიტერ-ეპისკოპოსებიც, ამაზე შემდეგ, კანონისტი როცა გიპასუხებთ,
კითხვები:
1. თუ ცეცხლი არ გადმოვიდა მწვალებელზე ( აქ მიაფიზიტი ) და გადმოდის დიოფიზიტ მართლმადიდებელზე, მაშინ ეს ხომ ნიშნავს, იმას რომ ცეცხლი გადმოდის იმიტომ, რომ ჭეშმარიტებას ფლობს ეკლესია? ანუ რაღაც თავისით კი არ ხდება რაიმე, არამედ აჩვენებს იმას სადაა ჭეშმარიტება, ამას უარყოფთ? არის ჭეშმარიტება ჩვენს ეკლესიებში?
2. აქედან თხოვნაც და კითხვაც, იქნებ დაწეროთ გასარკვევად ( ორჯერ დაიწყეთ ამაზე საუბარი და არ დაამთავრეთ) აღიარებთ თუ არა მაცხოვნებელ მადლს ჩვენს ეკლესიაში?
მოკლედ, კი თუ არა
3. თქვენ წერთ:

რაც სრულ წინააღმდეგობაში მოდის ეკლესიის კანონებთან რადგან არღვევთ ეკლესიის კანონს, როცა ერევით როგორც ჩვენ ისე იერუსალიმის ეკლესიის შიგა საქმეებში, თქვენ არა ხართ უფლებამოსილი პირი და არც საეკლესიო კრება, გაარჩიოთ რა ხდება და რისთვის აყენებს რომელიმე და ეკლესია საკუთარ მეთაურს, "კანონიკა მკაცრად იცავს იურისდიქციის საკითხს. არაუფლებამოსილი პირების მიერ საქმის განხილვა (როგორიცაა, სხვა ეპარქიაში ან სხვა ავტოკეფალურ ეკლესიაში მომხდარი შეცოდების განხილვა) არათუ კანონიერია, არამედ თავად წარმოადგებს საეკლესიო დანაშაულს განმხილველთათვის. (I მსოფ. კრ. მე-5 კანონი, II მსოფ. კრ. მე-6 კანონი და III მსოფ. კრ. 1-ლი კანონი)კანონებიდან გამომდიარე ასე სჩანს და რას იტყვით ამაზე ?
4. გამსახურდიას თქვენი აზრით არ ქონდა შტაინერული გადახვევები?
5. ამხილეთ სადმე აროშვილების სქიზმა?
იხარეთ;
კაიროსი!
პ.ს.

გულისხმობთ თუ არა აქ ჩვენს პატრიარქს და ჩვენს ეკლესიას?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Jan 29 2009, 10:39 AM

კანონისტი ცოტა სხვა რაღაცას ამბობდა. სომხების მიმართ დიაფიზიტების წოდება პირველად გავიგე.
წყარო?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 29 2009, 12:01 PM

mRvdeli giorgi sxilaZe

რა საწყენია, სასულიერო პირი, ჩვენებად და ტქვენებად რომ ყოფს საოზგადოებას და ამის მერე სანტიმეტრებით ზომავს გარდასახული ჯვრის სისწორეს.



მდა....

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 29 2009, 01:06 PM

KAIROS

მიაფიზიტები

ბერძნულად:
"მონოს" - ერთადერთი, შდრ. "მონოღენოს იიოს ტუ თეუ" - მხოლოდშობილი ძე ღვთისა.
"მია" - ერთი (მდ. სქესის), შდრ. "პისტევო... ის მიან, აღიან, კათოლიკინ კე აპოსტოლიკინ ეკკლისიან" - "მრწამს... ერთი, წმინდა, კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია"

ევტიქის წვალება არის - მონოფიზიტური,
სომხური ეკლესიის - მიაფიზიტური

დანარჩენ პასუხებს საღამოს დავწერ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 29 2009, 01:07 PM

თანხმოვანი შეცდომით დამიწერია

არაა გასაკვირი შევასწორებ, მადლობა!
http://church.ge/index.php?s=&showtopic=5701&view=findpost&p=451191

რაც შეეხება სომხურ ეკლესიას. მათ მიერ ანათემაზე იქნა გადაცემული ევტიქის სწავლება და მათი მოძღვრება არ არის "მონოფიზიტური".

ევტიქიანელებს სწამთ, რომ მაცხოვარი არ შობილა ხორციელად ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლისაგან, არამედ მისი დაბადება მოხდა ღვთაებრივი ძალებით და მისი სხეული არ ყოფილა ხორციელი, მას ჰქონდა ერთადერთი - ღვთაებრივი ბუნება.

მაშინ როდესაც, სომხური ეკლესია სრულად იმეორებს ნიკეა-კონსტანტინოპოლის სიმბოლოს, ანუ წამს ქრისტე "რომელი ჩვენისა ცხოვნებისათვის გარდამოხდა ზეცით და ხორცნი შეიხსნა სულისაგან წმიდისა და მარიამისაგან ქალწულისა განკაცნა" (ანუ ამ მხრივ სხვაობა არ აქვთ), ხოლო ძე ღვთისაზე მოძღვრების თანახმად, ქრისტეს ორი ბუნება (ხაზგასმა ჩემია) შეერთდა ერთ ბუნებად.

ანუ ნაცვლად მართლმადიდებლური დოგმატისა - შეერთდა ერთ ჰიპოსტასში, წერია - ერთ ბუნებად. ამას ჰქვია მიაფიზიტური ერესი და მას კავშირი არ აქვს ევტიქის წვალებასთან.
იხ. http://www.etchmiadzin.com/

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 29 2009, 01:23 PM

მხევალი ნინო

ხო, ჩემს შეკითხვასაც შეგნებულად აარიდეს თავი არა და, რაც აქ ამტკიცეს, ეგ მასე რომ იყოს , გაიგებდნენ რაც დავუწერე.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 29 2009, 01:43 PM

mRvdeli giorgi sxilaZe
და, სანამ პასუხს დაგიწერდეთ, იქნებ გამარკვიოთ (ვერ გავიგე წესიერად):
1. ვის იურისდიქციაში ბრძანდებით?
2. ვისთან გაქვთ ევქარისტიული კავშირი?
3. (კაიროსის კითხვა): ცნობთ თუ არა საქართველოს საპატრიარქოს მადლმოსილად?

ამ კითხვებზე პასუხის შესაბამისად ვეცდები გიპასუხოთ.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 29 2009, 02:00 PM

კანონისტი
არადა თემა სულ სხვა მიზნით გაიხსნა

პოსტის ავტორი: daviti_23 თარიღი: Jan 29 2009, 02:00 PM

მხევალი ნინო

სანტიმეტრებით კი არა,წმინდა მამათა გადმოცემით,გასარკვევად არის ახსნილი,ხოლ გაყოფა,არა თუ სასულიერო პირი ყოფს,არამედ ჭეშმარიტება ყოფს,განა თვით უფალი არამბობს,მე მოვედი რათა გაგყოთ,სწორი გაგებაა საჭირო.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 29 2009, 02:22 PM

daviti_23

გაქრეს თქვენს მიერ გაგებული ჭეშმარიტება

მე ტქვენ ადგილზე, წირვისთვის ცალკე ჯემპრს შევაკერინებდი, სადაც სანტიმერტი იქებოდა გამოსახული, რომ შემთხვევით, სატანურად არ გამოგესახოს პირჯვარი.

მაღთლა მაინტერესებს, ასე გებულობთ ჭეშმარიტება, რომ მზად ახრთ ადამიანს სატანისტი უწოდოთ, ჯვრის გამოსახვის გამო? სულ ეგ არის მისთვის სატანისტის წოდების საფუძველი? არ გეშინიათ მაგ ჭეშმარიტების?

ალაბთ უფალი ტქვენს წირვებზე სულიერად სივნებე, როცა თქვენს მიერ გარდასახულ ჯვარს უყურებს წარმომიდგენია რა სიზუსტით ისახავთ. მერე რა რომ, საქართველოს პატრიარქს შეურაცყოფთ, მრევლს ჰყოფთ და რაც მთავარია ზიზიღია გულებში, მთავარია სანტიმეტრებში ხართ ზუსტი. მაინც რაა ჭეშმარიტება არა?

არ ვციი ტქვენი დამოკიდებყულება კალენდრული საკიტხის მიმართ, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, ბილებით დაიცავთ (ქტვენი მრევლი) ახალი წლის სატანურ წარმოშობას, არც ნაძვისხეს დადგავთ და არც დაილოცებით. მართლა არ ვიცი ტქვენი დამოკიდებულება, მაგრამ ტქვენი პოსტებიდან უკვე ჩანს, რა არის თქვენთვის პრიორიტეტული სარწმუნოებაში.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 29 2009, 02:27 PM

კარგით რა ხალხო, რაის სატანისტი, პატრიარქქზე საუბრობთ ... რა ნელნელა იხსნიან ნიღბებს , იმედია თქვენც ამჩნევთ...

პოსტის ავტორი: daviti_23 თარიღი: Jan 29 2009, 02:28 PM

მხევალი ნინო
სანტიმეტრი არაფერ შუაშია,არასწორად უკეთებ განმარტებას,წმინდა მამათა გადმოცემითაა;

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 29 2009, 02:39 PM

აშკარად ეს დავწერე თავში და ამის გარდა ყველაფერზე საუბრობთ.

პატივცემულო მოდერ, რა ხდება?

პოსტის ავტორი: mRvdeli giorgi sxilaZe თარიღი: Jan 30 2009, 04:10 AM

ვაგრძელებთ, ვუპასუხოთ ფსევდონიმებით შემოსულთა ბრალდებებსა და შენიშვნებს (მათი სტილი და პუნქტუაცია აქაც დაცულია).


,,კაიროსი“ (მიმართავს ,,ფორუმის“ ერთ-ერთ წევრს ჩვენი ციტატით): «,,,,კაიროსი“ წმ. მამათა ამ საშინელ რისხვას დაეფიქრებინა (რადგან ფინეთის ავტონომიური ეკლესია სწორედ ასე იქცევა _ აღდგომას აკრძალული თარიღით აღნიშნავს _, ხოლო მას და მის სათაყვანო პატრიარქს ლოცვით-ზიარებითი კავშირი აქვთ მათთან)“, დავით აქაც "სიყვარულით" იხსენიებს პატრიარქს?».

ჩვენი პასუხი: აზრობრივად გავარჩიოთ ეს წინადადება: რომ გკითხოთ, ხომ აღნიშნავს ფინეთის ავტონომიური ეკლესია აღდგომას კათოლიკური კალენდრითო, ხომ დამიდასტურებთ? მერე რომ გკითხოთ, ხომ აქვს საქ. ეკლესიას ლოცვით-ზიარებითი კავშირი ამ ეკლესიასთანო, ხომ დამიდასტურებთ? ბოლოს რომ გკითხოთ, ხომ არის თქვენთვის პატრიარქი სათაყვანებელი პიროვნებაო, ხომ დამიდასტურებთ? _ ამ პასუხების შემდეგ თქვენზე რომ ვთქვა, უსიყვარულოდ ლაპარაკობსო, რას იფიქრებთ ჩემზე? თუ, _ საქ. ეკლესიამ გამოიჩინა სულიერი ძალა და ევქარისტიული კავშირი, უკვე, გაწყვიტა კონსტანტინოპოლის ეკუმენისტურ საპატრიარქოსთან (რომელსაც ეს ავტონომია ემორჩილება) და ამას მალავთ?! _ ღმერთმა ჰქნას!
,,ფორუმის“ მკითხველო, თუ საზოგადო მოვლენის გადმოცემა ანუ ფაქტის კონსტატაცია უსიყვარულობაა, მაშინ, საინფორმაციო სამსახურების თანამშრომლები ყველაზე უსიყვარულო ხალხი ყოფილა და ვინმემ რომ ვინმეს სიმაღლე ან ფეხის ზომა გკითხოს და უპასუხო, ეს _ ლანძღვა-გინება.

(იგივე): ,,უნდა განერიდოთ დიდგორის საიტს, რომელიც სქიზმის საყვირი უფროა, ვიდრე თუნდაც ეკლესიის წიაღში დაბრუნებული ( ჩვენი დიდი სიხარულის გამომწვევია ეს ფაქტი) რ.ს.მ.ე. (სა. რ. მ. ე.) სადაც ახლა თქვენც ხართ“.

პასუხი: ჯერ, იქნებ, გამაგებინოთ ამ წინადადების აზრი, რომელიც გამარტივებულად ასე იკითხება?!: ,,საიტი“ სქიზმის საყვირი უფროა, ვიდრე ემიგრაციული ეკლესია. _ სრული ალოგიზმია. დავანებოთ ამას თავი...
თქვენი ვირტუალური პიროვნებიდან გამომდინარე, როგორადაც არ უნდა დამალოთ თავი, ჩანს, რომ უფრო დიდი ხანი უნდა იყოს, რაც ეკლესიაში იმყოფებით, ვიდრე ,,დიდგორის“ მესვეურნი... აქედან გამომდინარე, ვისაც მეტი მიეცა, _ მეტი მოეთხოვება: თქვენ დასაბუთებული შენიშვნები მოგეცით და არ იღებთ; ისინი კი, ყოველ შემთხვევაში, თქვენზე მეტს მაინც იღებენ...
რახან თქვენც იმავეს მმოძღვრით (,,უნდა განერიდოთ ,,დიდგორის“ საიტს“!), რასაც დ. ჩიკვაიძე (,,კანონისტი“), გეკითხებით იმავესვე, რაც მას ვკითხეთ წინა ,,კომენტარებში“:
თანმიმდევრულია თქვენი მსჯელობა? თუ ეს მართლაც ასეა, როგორც აქ წერთ, მაშ, როგორც ემიგრაციული ეკლესიის მღვდელს, განკვეთილად რატომღა მოგვიხსენიებთ, რითაც შეცდომაში შეგყავთ საზოგადოება?! ხოლო თუ _ არა, რატომ აბნევთ მკითხველს? თუ ქადაგებთ, რომ სანამ სასულიერო პირი კრების მიერ განკვეთილი არაა, მანამ, ის სასულიერო პირად რჩებაო, რატომღა ავრცელებთ ჩვენზე, თითქოს, განკვეთილი ვიყოთ?! ეს რომ ასე იყოს, ბოლოსდაბოლოს, გამოაქვეყნებდით ამის დამადასტურებელ საბუთს (რომელიც ბუნებაში არ არსებობს) და მკითხველი საზოგადოება გერწმუნებოდათ. მაგრამ ნათელია _ და ამას გონიერი მკითხველი, ცხადია, ხვდება _, რომ ამას განზრახ აკეთებთ, რადგან ორგზისი ახსნა-განმარტებისა და მოწოდების შემდეგ, უკან წაგეღოთ თქვენი მაბრალობლობა, ჯიუტობთ და ცოდვაზე ცოდვას უმატებთ... _ კიდევ გიმეორებთ: თუ ამას შეინანებთ, _ ღმერთმა შეგინდოთ! ხოლო თუ ვაჟკაცობა არ გეყოფათ _ არ შეინანებთ და საქვეყნოდვე არ გააბათილებთ მღვდელზე საქვეყნოდ გავრცელებულ თქვენს ცილისწამებას _ გაფრთხილებთ, რომ ღმერთი ჩვენზე უკეთ მოგკითხავთ, რადგან როგორც წმ. პავლე მოციქული გვირჩევს, შეუნდეთ თქვენს პირად მტრებს და იცოდეთ, რომ ამით მათ თავზე ნაკვერჩხლებს აგროვებთო (რასაც ნამდვილად არ გისურვებთ!)!.. მაგრამ თქვენი ნაწერებიდან გამომდინარე, იქნებ, არც პავლე გწამთ და არც პეტრე?!.

(იგივე): ,,ჯერ თავი შეაფარა სერბებს და მერე იქიდან რ.ს.მ.ე-ს რატომ და როგორ ეს სხვა საქმეა და აქ არ გვინდა“.

პასუხი: არა, გენაცვალე; სწორედაც რომ გვინდა! აბა, იქნებ, მკითხველს აუხსნათ, ,,რატომ და როგორ“? ეს ,,სხვა საქმე“ ნამდვილად არ არის და სწორედაც რომ ,,აქ გვინდა“. ხოლო თუ ამ წერილის შემდეგ საზოგადოებას ვერ გაუმართლებთ მის დამაინტრიგებელ ეჭვებს, რაში ეჭვიც არ გვეპარება, თქვენი ინტრიგა დარჩება ინტრიგად, რასაც წინასწარ გპატიობთ!.. ჩვენ კი, მკითხველთან ერთად, ქვემოთ გთავაზობთ, ყურადღებითა და წმინდა გულით წაიკითხოთ მიზეზები იმისა, ,,რატომ და როგორ ჯერ თავი შევაფარეთ სერბებს და მერე, იქიდან სა. რ. მ. ე-ს“. ღვთის ერთგულებისა და სულის ცხონებისათვის ორს კი არა, ორას ადგილს გამოვიცვლით; სერბებს, რუსებს და ფრანგებს კი არა, აბორიგენებს დავუკავშირდებით, თუ ამას საღვთო კანონი და სინდისი მოგვთხოვს! როცა სასიკვდილოდ მოგდევენ, ერთი ოთახიდან მეორეში, მეორედან მესამეში და ა. შ. გადადიხარ; არ იტყვი, რამდენი ოთახი გამოვიცვალე, უკვე, სირცხვილია, სჯობს მკვლელს ჩავბარდეო! მანამ ირბენ, სანამ უკანასკნელი ძალა შეგრჩება. ეს, მით უფრო, ასე არაა მაშინ, როცა საქმე სულიერ სიკვდილს ანუ ჩვენი მარადიული საცხოვრისის განსაზღვრას ეხება?!. თუმცა, ვაღიარებ, რომ მშობლიურ ეკლესიაში ლოცვაზე ადვილი ნამდვილად არაა ტირილი მდინარეთა ზედა ბაბილოვნისათა... (შდრ. ფსალმ.: 136, 1: ,,მდინარეთა ზედა ბაბილოვნისათა, მუნ დავსხედით და ვტიროდით, რაჟამს მოვიხსენეთ ჩუენ სიონი“).
იმას რომ მაყვედრით, სერბეთის საპატრიარქოდან არ უნდა წასულიყავითო, იმას რატომ არ მეკითხებით, რა მიზეზებით წავედით?! _ იმიტომ, რომ თქვენ ეს, სამწუხაროდ, ნაკლებად გაინტერესებთ...
კიდევ, ერთი რამ: როგორც თქვენი სულიერი ძმა დ. ჩიკვაიძე თქვენს გვერდიგვერდ წერს, თუ სასულიერო პირი საეკლ. სასამართლოს არ განუკვეთავს, მანამ, ის სასულიერო პირად რჩებაო, თქვენ როგორღა არ გყოფნით სინდისი და ვაჟკაცობა, რომ გააბათილოთ ჩვენზე თქვენივე განზრახ გავრცელებული ხმა, _ მღვდლობიდან განკვეთილიაო?! თუ იმას გულისხმობთ, რომ საიდუმლოდ (მისტიკურად) ვართ განკვეთილი, მაშინ, კანონისტ ჩიკვაიძეს შეუსწორეთ, რომ ცალმხრივად განმარტავს სასულიეროთა განყენების საკითხს და შეპირაპირებლურად არ მოჰყავს საეკლ. სამართალში ისეთი ცნობილი თანრიგები (კატეგორიები), როგორიცაა დამნატორული (ბრალმდებლობითი) და დეკლარატორული (ახსნა-განმარტებითი) განაჩენი. ხოლო აქედან, თუ ჩვენ თქვენთვის სასურველ ასპექტს მოგვიყენებთ, მაშინ, მაგ ლოღიკით გამოვა, რომ დღევანდელ ოფიციალურ საპატრიარქოთა მთელი შემადგენლობა იდუმლად განხეთქილებაში გასულა ზეციურ-მოზეიმე ეკლესიასთან და ქვეყნიურ-მებრძოლ ,,მცირე სამწყსოსთან“... ამიტომ, რომელიმე უკიდურესობაში რომ არ ჩავვარდეთ, გაწონასწორებული მსჯელობის ხელოვნებას უნდა დავეუფლოთ, რასაც წმ. მამანი, როგორც უწყით, სამეუფეო, ოქროს შუალედს უწოდებენ (თანაც, არ დაგავიწყდეთ, _ ეს ნელ-თბილობის საპირისპირო რამაა).
,,სერბებთან თავის შეფარებაზე“, როგორც დაგპირდით, ქვემოთ იხილავთ.

(იგივე): ,,ვერ დავეთანხმები ვერც საიტის ხელმღვანელთა დაქირავების ბრალდებას“.

პასუხი: აქ გავიმეორებთ ჩვენს იმ სიტყვებს, რომლებზე დაყრდნობითაც ჩვენი მოპაექრე (ოპონენტი) ბრალდებას აქეთ გვიყენებს და ინტელექტუალური და პატიოსანი მკითხველი მაინც მიხვდება, რა ვთქვით და რა ,,გაიგეს“:
იმედია, ეს სიტყვები (,,კაიროსი“-სა) გამოწვეულია არა ჩვენი საოცნებო განკვეთის წყურვილითა და ამისი მიღწევის წარმოდგენით აღგზნებული სიხარულით, ან წყეული ჯ. სოროსის მიერ დაქირავებული ,,საიტის“ ხელმძღვანელთა მიზნებით, არამედ პატიოსან, თუნდაც, შემცდარ, ძმათა კეთილსურვილით!..
გულზე ხელი დაიდეთ და მითხარით, სად არის აქ თქვენდამი ბრალდება? ან, იქნებ, სოროსს ესარჩლებით?! _ ახლა, ეს რიტორიკული კითხვაც ბრალდებად არ შერაცხოთ!..

(იგივე): ,,რამ უნდა შეგვაშინოს მიწიერმა?“.

პასუხი: ისე, რატომ თქვენს ვინაობას არ გვიმჟღავნებთ, რომ თუ კაცი ხართ, ძმაოთი მოგმართოთ, ხოლო თუ ქალი _ დაოთი?! რად გვინდა ეს ბალ-მასკარადი და ბერიკაობა? აგერ, თქვენმა სულიერმა ძმამ, დავითმა, თავისი სახელი გამოაჩინა, რითაც ამაღლდა ჩვენს თვალში. რისი გეშინიათ? განა თქვენ მღვდელზე მეტი მტერი გყავთ? ხოლო თუ სასულიერო ხართ, მით უფრო მიუღებელი იქნებოდა ნიღაბს ამოფარება. ხომ ნახეთ, თქვენს ,,ფორუმზე“ პირდაპირ შემოვედით, საკუთარი ვინაობის დაუფარავად! შეგახსენებთ, რომ ზედმეტი მშიშრობა არა მხოლოდ სისუსტე, ცოდვაცაა. _ ღმერთმა გაგვაძლიეროს ღვთის რწმენასა და სიყვარულში! ხომ გახსოვთ მოციქულის სიტყვები, სრულყოფილი სიყვარული სდევნისო შიშს.
ერთსაც დავსძენთ: საქ. საპატრიარქოს ერთ-ერთმა ადეპტმა, რომელიც ევროპაში ცხოვრობს, პირადი ინტერესებით აქ ბინძური ჭორი გაგვივრცელა (უფალმა მიუტევოს!)... მართლმადიდებელ ვაჟკაცებს _ ქრისტეს მხედრებს ისევ ჩვენ ვაკავებთ, მას პასუხი რომ არ მოსთხოვონ, რადგან დღემდე ჩვენთვის შენდობა არ უთხოვია (რასაც არც დავეძებ...) და რაც გაავრცელა, ის რომ მაინც განაქარვოს, _ არც ამას ცდილობს. ესეც აპატიოს უფალმა, რადგან ამით დიდ ცოდვას იდებს თავზე!
ასევე, ,,აფხაზი“ დაგვექადნა, ჩვენც ვიცით ,,რაღაც-რაღაცები“ და უახლოეს დღეებში გამოვაქვეყნებო... ველოდებით!
ისე, საკუთარი აღსარების საჯაროდ თქმა, როგორც ამას პირველი ქრისტეანები იქმოდნენ, ღვთის მადლით, არასდროს გვიჭირდა; ამას ჰიმნოგრაფიულად ამაღლებული პოეზიით მომავალშიც ვაპირებთ, თუ უფალი მაცოცხლებს...

(იგივე): ,,ზემოთ დაწერილიდან გამომდინარე თქვენი ბრალდებები პიროვნულია და არა ეკლესიოლოგიური“.

პასუხი: თავიდან ბოლომდე ყურადღებით წაიკითხეთ ჩვენი ნარკვევი «საქართველოს ეკლესიისა და ქართველი ერის სარწმუნოებრივ-საზოგადოებრივი მოღვაწეობა ,,გარდაქმნიდან“ ,,გარდაქმნამდე“ (1985-2003წწ..)», პარიზი, 2004წ.; ელექტრონული ნუსხა: http://saqme.fr/saqme%20pdf.pdf და იქ იხილავთ ყველანაირ მხილებას (და არა ბრალდებას)...

,,ვინ ჩააცვა ამათ ანაფორაო“ _ კითხულობდა, ადრე, ერთ-ერთი მოპასუხე ჩვენზე, ვინც საქ. საპატრიარქოს დაქვემდებარებაში არ (თუ ვერ) ვიმყოფებით. ამის საპასუხოდ იძულებული ვართ, განვმარტოთ: წინა ,,კომენტარებშიც“ ნათქვამია, რომ პირადად ჩვენ უცხოეთში სასულიერო განათლების გასაგრძელებლად, ემიგრაციული ეკლესიის ახლოს გასაცნობად და მის იურისდიქციაში გადასასვლელად ჩამოვედით. მაგრამ პატრიარქმა ილია მეორემ ჯერ პარიზის წმ. ნინოს ქართულ ეკლესიაში (კონსტანტინოპოლ-სტამბოლის საპატრიარქო) მსახურების ლოცვა-კურთხევა მოგვცა (სადაც, თავი რომ დავანებოთ მოდერნისტულ-ეკუმენისტურ გადახრებს, სამწუხაროდ, ე. წ. ახალი ანუ ნახევრადკათოლიკური (შერეული) კალენდარული და ცხოვრების სტილია გამეფებული), რაზეც უარი პირადად განვუცხადეთ, რა თქმა უნდა, მხოლოდ სარწმუნოებრივი მოსაზრებით; მერე გაგვგზავნა პარიზის სერბულ ტაძარში, რაშიც, სამწუხაროდ, დავემორჩილეთ (თუ რატომ ,,სამწუხაროდ“, ამას ქვემოთ მიხვდებით)... იქ კიდევ ერთხელ მივხვდი, რომ არასწორ, საღვთო კანონთა საწინააღმდეგო კურთხევას, რომელი იერარქიდანაც არ უნდა მოდიოდეს, არ უნდა დავემორჩილოთ.
ახლა, _ რაც შეეხება ჩვენს სერბულ ტაძარში მყოფობას.
თავიდან, როცა თბილისის საპატრიარქო ფორმალურად გამოვიდა ეკუმენური ორგანიზაციებიდან (20. 05. 1997წ.), მიმოთქმა გავრცელდა და დაიწერა, კიდეც, რომ ბელგრადის საპატრიარქოც ტოვებდა ეკუმენურ საბჭოს; ამ ყველაფერმა ზემოთქმულმა და კიდევ იმან, რომ საქართველოს, იერუსალიმისა და რუსეთის ეკლესიების, ასევე, ათონის მთის მსგავსად ეს საპატრიარქოც ძველ ანუ სწორ საეკლესიო კალენდარულ სტილს ინარჩუნებდა, დაგვათანხმა სერბულ იურისდიქციაში დროებით შესვლაზე, რადგან იმხანად (2000წ.) მოსკოვის საპატრიარქოსთან ხელოვნური მიერთების დაჩქარების გამო ემიგრაციულ ეკლესიაში არეული მდგომარეობა სუფევდა, ხოლო იერუსალიმის ეკლესიის იურისდიქცია, რომელიც სერბულთა შედარებით უფრო გვიზიდავდა, კანონიკურად მხოლოდ ისრაელ-პალესტინა-იორდანიის ისტორიულ მიწებზე ვრცელდება (თუ არ ჩავთვლით ა.შ.შ-ში არსებულ რამდენიმე სამრევლოს) და ევროპაში _ არა. თან, უფალს ყოველდღიურად ვევედრებოდით, ჭეშმარიტად წმინდა ეკლესიაში დავემკვიდრებინეთ...
პარიზის სერბულ ტაძარში დაგვხვდა ადამინურად საყვარელი ეპისკოპოსი, გულთბილი ხალხი და ეკლესიურად _ განუკითხაობა...
რამდენიმე წელი ამაოდ ველოდეთ იქ მდგომარეობის გამოსწორებას და ჩვენი მხრიდანაც არაერთგზის ვეცადეთ ამას მოკრძალებული რჩევით, შეგონებით, მხილებით. მაგრამ ბოლოს, იმედი გადაგვიწურა და როგორც იტყვიან, ყოველგვარ ზღვარს გადააჭარბა იმან, რომ მოულოდნელად ტელევიზიით ვიხილეთ ჩვენი მმართველი ეპისკოპოსი ეკუმენურ ლოცვაზე ლიონის კათოლიკურ საკათედრო ტაძარში, სადაც კათოლიკურ მესსაზე კათოლიკეებთან ერთად თანალოცულობდა პროტესტანტთა და სხვა ,,სამღვდელოება“ და ყველა იმ ადგილობრივი მართლმადიდებელი ეკლესიის სამღვდელოება, რომელსაც აქ, საფრანგეთსა და დასავლეთ ევროპაში, ეპარქიები გააჩნია (კონსტანტინოპოლის, ანტიოქიის, რუსეთის, სერბეთის, რუმინეთის, ბულგარეთის...). ამ კადრების ნახვისთანავე (და სხვა დარღვევების გამოც), მსოფლიო ეკლესიის კანონმდებლობის თანახმად (ორგზისი წმინდა დიდი კრების XV კანონი), ვალდებული ვიყავი, შემეწყვიტა ევქარისტიული ერთობა ჩემს ეპისკოპოსთან და მისგან იმ დღიდან ლოცვა-კურთხევაც კი აღარ ამეღო, რადგა მან საჯაროდ იქადაგა (საქმით) ერესი; კერძოდ, ეკუმენიზმი. ისევ ვეცადეთ, მისგან პასუხი მიგვეღო მომხდარის გამო, მაგრამ საბოლოოდ დავრწმუნდით რა მის უსუსურობაში, რაიმე შეეცვალა სერბეთის საპატრიარქოში გამეფებულ ეკუმენიზმსა და საერთოდ, ღვთისგან განდგომილებაში (აპოსტასია), _ სხვა გზა აღარ დაგვრჩენოდა, მიუხედავად სერბი ეპისკოპოსისა და ერის სიყვარულისა, მიგვეღო გადაწყვეტილება მაინც საზღვარგარეთის ეკლესიაში გადასვლისა (სხვა გამოსავალი, იმხანად, უბრალოდ, არ ჩანდა).
ამის მერე დადგა საკითხი, თუ როგორ მოიქცეოდა ჩვენი ქართული მრევლი. ჩვენ არავისთვის მოძღვრულადაც კი არ გვიიძულებია, ჩვენთან ერთად წამოსულიყო; უბრალოდ, ჩვენგან ტელევიზიით ნანახი სულიერი ,,სოდომ-გომორი“ ვაუწყეთ*, მდგომარეობა განვუმარტეთ ჩვენს სულიერ შვილებს და თითქმის ყველა, ერთსულოვნად, მცირე გამონაკლისის გარდა, გააზრებულად წამოვიდა ჩვენთან ერთად.
ვინმემ რომ საეჭვოდ არ მიიჩნიოს ჩვენი ამ გადაწყვეტილების წმინდად სარწმუნოებრივი განპირობებულობა (მოტივაცია), იძულებული ვართ, ესეც განვმარტოთ (ისედაც, ვფიქრობთ, რომ მღვდელმსახურის ყველაფერი უნდა უწყოდეს ხალხმა): შევნიშნავთ, რომ პარიზის სერბულ ტაძარში დიაკვნობისას საღვთისმსახურო გასამრჯელოს შეგნებულად არ ვიღებდით; მაგრამ ასე იყო თავიდან. ჩვენი მღვდლად კურთხევის (14/27. 01. 2002) შემდეგ კი, როცა სერბულ ტაძარს ქართული მრევლიც და მისი შენაწირიც მიემატა, ეპისკოპოსისა და სამრევლო საბჭოს გადაწყვეტილებით ეს მდგომარეობა შეიცვალა და ჩვენ ვალდებული ვიყავით, მის ლოცვა-კურთხევას დავმორჩილებოდით და გარკვეულ გასამრჯელოზე დავთანხმებულიყავით. ხოლო ემიგრაციული ეკლესიის რუსულ ტაძარში გადასვლამდე წინასწარ ვიცოდით, რომ იქ არანაირი ნივთიერი დახმარება არ გვექნებოდა (პირიქით, ჩვენი ქართული მრევლი უნდა შეწეოდა მის მცირერიცხოვან ეკლესიას), მაგრამ მიუხედავად ამისა, იურისდიქცია, რა თქმა უნდა, ჭეშმარიტებისადმი ერთგულების ანუ სულის ცხონების ნიშნით შევიცვალეთ და არა სხვა მოსაზრებით, _ ღმერთმა დაგვიფაროს (ხაზგასმით გვსურს, განვაცხადოთ: უცხო ერისგან ანგარების სახით ერთი სანტიმიც კი არასოდეს აგვიღია და ამას არც არასდროს ვაპირებთ)!
იმ მცირე გამონაკლისს კი, რაც ქართველთაგან სერბულ ტაძარში დარჩა, საქართველოს საპატრიარქოს მღვდლები დღემდე აბრკოლებენ და ნებას არ რთავენ, მოდერნიზმ-ეკუმენიზმში აშკარად მხილებული ეკლესია დატოვონ და მიუხედავად გარკვეული ისტორიულ-ადმინისტრაციული წინაღობებისა, მაინც მართლმადიდებლურში გადმოვიდნენ. _ პირიქით, მორწმუნეებს თუ რწმენაში მოსაქცევ ხალხს ჩვენთან მოსვლაში იმითაც აბრკოლებენ, რომ მათგან (საქ. საპატრიარქოს მღვდელთაგან) ერთნი ცრუ ხმებს შეგნებულად ავრცელებენ, თითქოს ჩვენ არაკანონიერი მღვდელი ვართ იმის გამო, რომ ორჯერ ვართ მღვდლად ნაკურთხი (?) _ საქართველოში და საფრანგეთში; ხოლო მეორენი იმასაც ცრუობენ, რომ თითქოს სამღვდელო ხარისხი ჩამორთმეული გვქონდეს. _ ვადასტურებთ: არც საქართველოსა და სერბეთის საპატრიარქოებს, არც ემიგრაციული ეკლესიის სინოდს და არც არავის ფორმალურადაც კი არ განვუკვეთივართ მღვდლობიდან და ამ ორივე ბრალდების ნამდვილობა-არანამდვილობა ნებისმიერ დაეჭვებულს შეეძლო, გადაემოწმებინა აღნიშნულ ინსტანციებში სატელეფონო ზარითაც კი... მაგრამ სამწუხაროდ, დღეს ხშირად მართლდება წინასწარმეტყველება, _ ერიდეთ, ცრუ ძმებისგან იქნებითო დევნილნი!.. _ ღმერთმა შეუნდოს ჩემს გზააბნეულ ძმებს!
___________________
*აქ, შესაძლოა, ,,კაიროსი“ შეგვაგონებს, არ უნდა გაგემხილაო...

,,კაიროსი“: ,,ღმერთმა მიიღოს თქვენი შენდობის თხოვნა და იგივე ჩვენგან, თუკი კამათისას უნებურად რაიმე უზუსტობა გამეპარა ან იგივე მხილება განკითხვაში გადავიდა“ .

პასუხი: მადლობელი ვარ, ძმაო, დაო თუ შვილო და თქვენც _ უფალმა მოგიტევოთ!

_ უფალმა რომ თავისი თავი შემაყვაროს ყველაფერსა და ყველაზე მეტად; სულიწმინდით
მალოცოს, მააზროვნოს, მამეტყველოს, მაწერინოს, მამართვინოს და მამოქმედოს;
მომანიჭოს თავმდაბლობა, სინანული, სიყვარული, მოთმინება და ბერობის, ასევე, მისთვის მოწამეობრივი სიკვდილის, სურვილი და ძალა (რომელთა ღირსი, სამწუხაროდ, არა ვარ), _ ეს ჩვენი ოცნება და ყოველდღიური ლოცვაა; ეს სულიერ ასპექტში (ბარემ, იმასაც გაგიმხელთ, რა მოდის ამის შემდეგ: მანვე არ მომასწროს ჩემი უსაყვარლესი მეუღლისა და სულიერი შვილების სიკვდილს; არც _ ჩემი ოჯახის სხვა წევრთა. ისე, სიმართლე რომ ვთქვა, არც ვინმეს სიკვდილს
მსურს, მომასწროს).

მინაწერი (P.S.): იქნებ, დიდ პატივში ჩაგაგდოთ, გამოწვევა რომ მიიღო და ერისკაცს მოძღვარი ,,გაგეპაექრათ“?! ამან ხიბლი არ გაგიძლიეროთ!.. _ თუ ეს ასეა, ესეც შემინდეთ!


მღვდელი გიორგი სხილაძე, ლევილი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 30 2009, 04:21 AM

მოდი ახლა ასე გავაკეთოთ, თქვენს შეურაცხყოფებს არ ვუპასუხებ, რადგან თქვენ ცდილობთ კითხვებს თავი აარიდოთ, დასმულია ზემოთ კითხვები და იმას გაეცით პასუხი, აქ ანონიმად ყოფნის უფლებას ფორუმი მაძლევს და თქვენ შეგიძლიათ უბრალოდ კაიროსით მომართოთ, სქესი მამრობითი
რას წერთ? ვინაა ავტონომია? და ეს რაც დაწერეთ უსაშინლესი ცოდვაა...

ასევე სერბეთის ეკლესიის შეურაცხყოფაა ეგეც..
მოკლედ გაეცით ზემოდ დაწერილ კითხვებს პასუხი და მე შეურაცხყოფებს არ ვუპასუხებ, არამედ გადავიდეთ თეოლოგიური საკითხების გარჩევაზე...
პატივის რა მოგახსენოთ, სინანული კი თქვენი საქციელის გამო ნამდვილად გვაწუხებს...
ველით ზემო კითხვებზე ( აქ და სხვა თემებშიც "კალენდარი"...) პასუხებს:
დროებით;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 30 2009, 11:10 AM

mRvdeli giorgi sxilaZe
მერამდენედ ვიკითხო ბატონო გიორგი, ვის იცნობთ და ვინ არის ეს ეპისკოპოსი? რატომ ცხებთ ჩირქს ? იმის მაგივრად რომ სტუმართმოყვარეობაზე მადლობა უთხრათ ახლა განიკითხავთ და ერეტიკოსს ეძახით? თქვენ სხვების ანონიმობაზე ე.წ. წიკები გაქვთ და თქვენ რად მალავთ თქვენს ამბებს? მე 7-ში ვიქნები ბელგრადში და იქ საპატრიარქოში ვიკითხავ თქვენს შესახებ, ასევე აქ, მეუფე კონსტანტინს ვკითხავ . თქვენ თუ სერბებმა სქიზმა შეგამჩნიეს და პატრიარქის შესახებ აუგის ლაპარაკი, რათქმაუნდა მათ გვერდით არ გაგაჩერებდნენ და როგორც ჩანს ეს არის მიზეზი სერბების მიმართ თქვენი ფრუსტაციისა, რომელსაც აქ აფრქვევთ . გთხოვთ დაასახელოთ რომელ ეპისკოპოსს გულისხმობთ და მე მათ შემოვიყვან აქ და იმათაც გაუმეორეთ მათ წინაშე თქვენსმიერ დასმული ბრალდება. იმედია თავს აღარ აარიდებთ ჩემს შეკითხვას და იტყვით რომელია ეგ ეპისკოპოსი. როგორც დაგპირდით, მათ წარმომადგენლებს აქ შეგახვედრებთ, სულ ერთია რომელი ეპარქიის ეპისკოპოსს გულისხმობთ.


პ.ს. უმადურობა და ცბიერება ქვია ამ საქციელს, რაც თქვენ დაწერეთ სერბეთის ეკლესიაზე და ამაზე აუცილებლად მოგეთხოვებათ პასუხი.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 30 2009, 02:19 PM

mRvdeli giorgi sxilaZe
ახლა სად წახვალთ, რსმე ხომ მოსკოვის მწვალებლურ საპატრიარქოს შეუერთდა?
თუ მაინც დარჩებით მაშინ იქნებ ცოტა ღვთისმეტყველებისთვის მოგეხმოთ და ოდნავ გესწავლათ, რომ თუ ეკუთვნით მოსკოვის საპატრიარქოს, მაშინ მასთან ევქარისტიულ კავშირში იმყოფებით და თუ ის მწვალებლურია, - ე.ი. თქვენც...

პ.ს.
კალენდარულ საკითხზე რატომ არ მპასუხობთ? გაიჭედეთ?

პოსტის ავტორი: kap თარიღი: Jan 30 2009, 06:49 PM

თქვენი ამ კომენტარის მერე დავინტერესდი მორწმუნე ხარ თ უ არა? გადაიკითხე კიდევ ერთხელ მამა გიორგის ნაწერი და იქნებ შეძლო სწორი დასკვნის გაკეთება. იმედი მაქვს რომ უგნურობას აქვს ადგილი და არა შ ეგნებულ სიბრიყვეს. ისე შენ ადგილას, "აღშფოთებას" მოვთოკავდი და თავხედ გამონათქვამებს არ გამოვიყენებდი.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 30 2009, 07:36 PM

თემის მიზანია, რომ განვიხილოთ სასულიერო პირთა მხილებისა თუ ბრალდების სამართლებრივი საფუძველი.

საიტ "დიდგორისგან" განსხვავებით, ჩვენ ვერ მივცეთ ჩვენ თავს უფლებას, მსაჯულად დავუდგეთ ვინმეს და საეკლესიო სასამართლო მოვაწყოთ აქ.

მსურველები გარკვევით დააფიქსირებენ ორივე მხარის პოზიციას.

თემა დროებით იხურება თემისგარეთა პოსტების გადატანამდე.