თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 12:31 PM

ეს საკითხი ხშირად იწვევს მწვავე დისკუსიებს. ამიტომ მიზანშეწონილად ჩავთვალე ამაზე მსჯელობა

ხშირია შემთხვევები, როცა სასჯელის გაგება ხდება არა კანონიკურად, არამედ ძალიან მიწიერი და მატერიალური გაგებით - თითქოს ადამიანს ხელი რომ არ აქვს, ფეხი, ბრმა რომაა და ასე შემდეგ ეს იყოს სასჯელი.

ქრისტიანობა იცნობს ერთადერთ სასჯელს, ესაა წარწყმედა ცოდვების გამო. თუმცა, აბსოლუტური გაგებით, ჯოჯოხეთიც კი არ არის სასჯელი....

ამიტომ, როცა ვსაუბრობთ წინაპართა ცოდვების გამო პასუხისგებაზე, თუკი სასჯელს კანონიკურ ჭრილში განვიხილავთ, ცხადია - არ დავისჯებით, რაც არ უნდა მძიმე ცოდვილი იყოს ჩვენი მშობელი. მაგრამ თუკი ისე, როგორც ხშირად ხდება - მიწიერი გაგებით, მაშინ თავისუფლადაა შესაძლებელი ცოდვილ ადამიანს შვილი ხეიბარი ეყოლოს სწორედ იმიტომ, რომ იგი ცოდვილია. და ამ ხეიბარს ისეთივე წარმატებით აქვს შანსი ცხონდეს, როგორც სრულიად ჯანმრთელს. ამდენად, ეს არ იქნება სასჯელი მასზე, უფრო - მის მშობელზე

ერთი წამით რომ წარმოვიდგინოთ, რომ ფიზიკური ნაკლი მართლაა სასჯელი, გამოდის, რომ უამრავი ადამიანი ტყუილად ისჯება, რაკიღა ასეთები იბადებიან....

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 12:39 PM

შენი მიდგომა რომ ხეიბარი იმიტომაა რომ მშობელი ცოდვილია - არა სრული განმარტებაა...
ცოდვა რომელიც არ იწვევს ფიზიკურ დაავადებას (არა მრუშობა და სხვა) არ გამოიწვევს არც შვილის დაავადებას, ამიტომ შვილი ხეიბარი იმიტომ დაიბადა რომ მშობელია ცოდვილი - არის არასწორი ფორმულირება

თანაც ძველ აღთქმაში ცხონება საერთოდ არც იყო შესაძლებელი, თუ მაინცა და მაინც ცხონებაზე გაქვს აქცენტი

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 12:46 PM

ესეიგი, შესაძლებელია შვილის ხეიბრობა და ა.შ. იყოს არა შვილის დასჯა მშობლის ცოდვების გამო არამედ მშობლის მწარე დასჯა მისივე ცოდვების გამო? -ასეა?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 12:48 PM

ამას ქრისტიანობასთან არაფერი საერთო არა აქვს, თან ჩვენ ვეხებით განგების საკითხს, რომელიც არავინ არ იცის გარდა თავად ღმერთისა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 12:50 PM

კანუდოსელი

გაგიმარჯოს!

მეც მაგას ვამბობ....

ჰოდა თუ არ იცი, შიშებში რას მიწერ?

P.S. არც მე ვიცი, უბრალოდ, არცერთს არ გამოვრიცხავ

P.P.S.

და ის ბიჭი თუ ცხონდა ღმერთი რა გამოდის? ყოვლადმოწყალე + ყოვლადსამართლიანი, რაც არის კიდევაც

სასჯელის არასწორი გაგების ბრალია....


კანუდოსელი

თუკი რამე არ მტკიცდება, მას შიშებში ნუღა ჩაწერ მაშინ....

მეგონა ცალსახად იცოდი, რომ ეგ ეგრე იყო/არ იყო

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 12:53 PM

აბა კარგად წაიკითხე რა დავწერე

თან კიდევ გიმეორებ რა წერია იერემიასთან: но каждый будет умирать за свое собственное беззаконие - ამ სიკვდილში ცხონება რომ არ იგულისხმება შენ ჩემზე კარგად უნდა იცოდე, ძველ აღთქმაში ცხონება არ იყო შესაძლებელი

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 12:55 PM

განგების საქმეა, გასაგებია, მაგრამ ეს განგება ჩვენნაირად არ "აზროვნებს" ხომ?
იქნებ რაც სასჯელი გგვგონია საჩუქარია და პირიქით. ტენდენციურად კი ადამიანი ყველა მწარე განსაცდელს აღიქვამს სასჯელად, რაც ალბათ მართებული არ არის.

ესეიგი, ამ კითხვას ერთპიროვნული პასუხი ვერ ექნება ალბათ.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 12:57 PM

კანუდოსელი
იქნებ ახალი აღთქმიდანაც გვიბრძანო რამე

იოანე მმარხველის მოძღვრება სასჯელის შესახებ კარგად პასუხობს ყველაფერ ამას

staywhite

გაიხარე

ჩემი აზრით, მართებული მიდგომაა. ადამიანი რომ ბრმა დაიბადება, ერთი მხრივ სინანულში აგდებს მშობელს (ერთი პლიუსი), მეორე მხრივ შეიძლება ცოდვისგან შემოზღუდოს ეს ბრმა (მეორე პლიუსი).

ცხადია, მინუსიცაა, მაგრამ კომპლექსურად არის საჭირო ყველაფრის გაგება

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:00 PM

ძალიან გთხოვ ასეთი სისულელეები აღარ დაწერო....თუ ქრისტე იმიტომ მოკვდა და აღდგა, რომ ისევ ძველაღთქმისეული მეთოდებით გვაბრძოლოს ცოდვასთან - მამმა მია



იესოს კითხეს ვინ შესცოდა მან თუ მისმა მშობლებმა

იესომ რა უპასუხა გაიხსენე

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 01:03 PM

გემახსოვრებათ, მე რომ წიოქი ავტეხე სასანთლის გატეხვასტან დაკავშირებით, როცა შვილი ავად მყავდა. მე ვითხოვე მაშინ: გამიმეორეთ კიდევ, რომ ჩემი ცოდვების გამო ბავშვი არ დაისჯება ანუ ცუდი არ შეემტხვევა. ეს მაგალითი იმიტომ მოვიყვანე, რომ სიმწრის დროს უფრო ითავისებ ადამიანი ცოდვებს, გეხსნება გულისყური მაგ მხრივ, ვარდები სინანულში და თანახმა ხარ ყველაფერზე, ოღონდ საკუთარმა ბოროტებამ შენს საყვარელ ხალხს არაფერი ავნოს, ეს შიში ინსტიქტურია, თავის ყვედრების ეფექტია, მას ვერ გააკონტროლებ , რომ თავშიც არ გაგიელვოს, ამ დროს მე არ მიფიქრია უფფლის პროკურორობა, არამედ სამართლიანობა, ან სულაც მაგალითი და სიყვარული , რომ ენახებინა რა არის სიურჩე, ჭკუაზემოსაყვანი მეთოდი, რაც ყველაზე მეტად გეწვის იმით დანახება.

საინტერესო ფენომენია და საინტერესოა ისე სინამდვილეში როგორაა. ჩემი აზრით კი შემთხვევითი არაფერია.

არ ვიცი სწორად თუ გადმოვეცი,რა შეიძლება იყოს.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 01:05 PM

კანონისტი

დავით ნება მომეცი არც მე დაგეთანხმო. ეს საკითხი სამართლებრივ ჭრილში ვერანაირად ჩაჯდება, რადგან ცოტა ღრმა და ზნეობრივი ხასიათისაა.

ერთ რამეში უნდა შევთანხმდეთ რომ არავინ არავის ცოდვის გამო არ ისჯება. ყველა პასუხისმგებელია პირადი ცოდვების წინაშე.

რატომ იბადება ხეიბარი ადამიანი? ამაზე კარგადაა საუბარი იოანეს სახარების IX თავში უფრო სწორად ამ ტავის განმარტებაში.

იმაშიც უნდა შევთანხმდეთ რომ არსებობს ცოდვა (მაგ. ნარკომანია და ა.შ) რომელიც გავლენას ახდენს ფიზიკურ სხეულზე და უკარგავს მას ნორმალურად ფუნქციონირების საშუალებას რაც ზალიან ცუდ შედეგებს იძლევა შვილიერების დროს. და ვინაა დამნაშავე ამაში, მშობელი მისი არასწორი ცხოვრების გამო.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 01:08 PM

კადუნოსელი,

მე არ ვიცი რა უპასუხა იესომ, დაწერე გთხოვ.

აფხაზი,

რატომ იბადება ადამიანი ხეიბარი? მოკლედ ესეც დაწერე, არც ეს ვიცი.

მადლობა ორივეს წინასწარ.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 01:09 PM

კანუდოსელი

ამას ჰქვია, გაღმა შეედავეო ამდენი ხანია ამისთვის ვიბრძვი, რომ სასჯელის ეგ ძველაღთქმისეული გაგება ამოგაშლევინო და აქეთ მომდექი კაცოუუუ?


შენ გაიხსენე სწორედ, მერე რა უთხრა? შეუძლებელიაო, მშობლის გამო სასჯელიო? ჰა? თუ ეს შემთხვევა არ განეკუთვნება მაგ კატეგორიასო?

ჰო, ეს ერთი.

მეორე და მთავარი: შიშებში რატომ ჩაწერე, იმიტომ რომ ზოგი ამბიონიდან ამტკიცებს, რომ მშობლის გამო შვილი შეიძლება დაისაჯოსო (მიწიერი გაგებით სასჯელი), შენ კი წერ ეს არ ვიციო. ანუ ლოგიკურად, იმის შანსიცაა, რომ ეგ ხდებოდეს, და შანსი - არც ხდებოდეს. შესაბამისად, ფსევდომართლმადიდებლობასთან�
�ც საქმე არ გვაქვს

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:17 PM

არც მას შეუცოდავს და არც მის მშობლებსო არამეტ რათა განცხადდეს დიდება ღვთისა-ო

ხოლო მშობლის გამო სასჯელი რომ შეუძლებელია აგერ ზემოთ გითხარი იერემიადან ამიტომ იესო ქრისტე არც იტყოდა ხეიბრები იმიტომ იბადებიან, რომ წინაპრებმა ცოლი მოიყვანეს არასწორადო

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 01:17 PM

afxazi

დათ, ისევ არასწორი გაგება სასჯელის

ფრაზა "არავინ არავის ცოდვის გამო არ ისჯება. ყველა პასუხისმგებელია პირადი ცოდვების წინაშე" სავსებით მართებულია და სასჯელში გულისხმობს მის კანონიკურ მნიშვნელობას - პასუხისგებას უფლის წინაშე

ცხადია, ადამიანი ვერ მივა მოძღვართან და ვერ ჩააბარებს აღსარებაში მამამისის ცოდვებს.

2 მაგალითს გეტყვით:

1. რაჭაში ერთმა პიროვნებამ 17 წლის გოგონა გააუპატიურა, რომელიც გარდაიცვალა ამ ადამიანს 4 შვილი მოუკვდა, 4-ვე 17 წლის ასაკში

2. დედაჩემის სოფელში, პიროვნებამ დალეწა ხატები. გარდაეცვალა უფროსი შვილი, ხოლო ამ შვილს, თავისი უფროსი შვილი.

მე ხომ არაფერს ვამტკიცებ, რატომ გამორიცხავთ, რომ ეს ყველაფერი ცოდვათა სამხილებლად მომხდარიყო?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 01:19 PM

თუ ყველას მხოლოდ საკუთარი მოეკითხება, მაინტერესებს ბავშვი რომ კვდება ან ავად ხდება, რომელსაც ცოდვები არა აქვს და ცოდვების გამო ვერ დაისჯება, მაშინ ღმერთი ხომ არ გამოდის უსამართლო?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:22 PM

ჩემი არ ვიცი - არასწორად გამოვთქვი ნაკლებად გასაგებად - ჩემი არ ვიცი ეხება იმას, რომ ვინმეს რამე რომ მოსდის მე არ ვიცი რატომ. მერე ისიც დავურთე თუ რატომ მეოგონა რომ არა - იხილე ის ადგილი

ეკატერინე
აქ ვსაუბრობთ იმ სასჯელზე, რომელიც არის მიზეზი ცოდვისა - ასე ვთქვათ სულიერის გავლენა მატერიალურზე რომ ხდება/არ ხდება

ბავშვი რომ კვდება ეს არის ერთის მხრივ ცოდვის გამო - ზოგადად სიკვდილი შემოვიდა ცოდვთ, მეორეს მხრივ კონკრეტულად მშობლის ან სვა მიზეზების მიერ გამოწვეული გავლენა (მშობლის გენეტიკური ან სხვა დაავადება, და სხვა)
ღმერთი უსამართლო იქნებოდა იმ მოუნათლავს ჯოჯოხეთში რომ უშვებდეს

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 01:23 PM

ეკატერინე

მოიცა შენ გინდა ტქვა რომ ნებისმიერი სიკვდილი ცოდვის შედეგია (ვგულისხმობ პირად ცოდვებს და არა შემოქმედის წინაშე ჩადენილ დანაშაულს) ან ავად გახდომა?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 01:26 PM

ჩემს კითხვას უპასუხეთ რა.

პ.ს ეკატერინე, თუ ბავშვი თან მონათლულია, რათქმაუნდა მართალი იქნება უფლის წინაშე, რაც შეეხება მოუნათლავს, მაგაზე ამ ფორუმზეც იყო დისკუსიები და სავარაუდოთ, ისიც მართალი იქნება, თუმცა გამგებელის კომპეტენციაა ეს ამბები და მე ხომ საერთოდ ვერაფერს გეტყვი

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 01:26 PM

ვიმეორებ, ქრისტიანობა იცნობს ერთადერთ სასჯელს, ესაა წარწყმედა ცოდვების გამო, სხვა ყველაფერი, სიკვდილი, ხეიბრობა, უხელობა, უფეხობა, სიბრმავე, სიყრუე, სასჯელი არ არის!.

ამიტომ, ციტატები იმის თაობაზე, რომ ადამიანი ისჯება თავისი ცოდვებისთვის - მიმართულია სასჯელისაკენ, ანუ საუკუნო წარწყმედისაკენ.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:30 PM

ვერ გამოდის მიმართება სწორი: რადგან იმ ადგილას წერია,რომ არც კი მოკვდებიან მშობლების ცოდვების გამო და ეს ხდება ძველ აღთქმაში.

ახლა მეუბნები რომ ახალში ქრისტემ გაანათა სამყარო და ახლა ცხონებაზე არ იქნება გავლენა,თორე სიკვდილზე - უკვე არის სიკვდილზე უკვე ძველში თქვეს უარი (გიმეორებ - იქ ცხონებაზე არც იყო საუბარი) და ახალი აღთქმა რისი ახალია, თუ ისევ ძველში მაბრუნებ თუნდაც სიკვდილით

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 01:31 PM

რა შუაშია მშობლის გენეტიკა მაგალითად პნევმონიასთან?

უბრალოდ არსებობს მღვდელი ალექსი გრაჩოვის წიგნი "როცა ბავშვი ავადმყოფობს"
ციტატა ამ წიგნიდან:

"აი, ეს არის სწორედ პასუხი კითხვაზე: რატომ იტანჯებიან ბავშვები ჩვენი ცოდვების გამო; იმის გამო, რომ არ ვზრუნავთ არც საკუთარი და არც მათი სულების ცხონებაზე. ჩვენი, როგორც მშობლების, ამოცანა მხოლოდ იმაში კი არ მდგომარეობს, რომ შვილების ფიზიკური არსებობა უზრუნველვყოთ, არამედ, პირველ რიგში - სულიერად აღვზარდოთ ისინი, გავუხსნათ მათ ღვთისკენ მიმავალი გზა. აი, მაცხოვრის სიტყვები: „აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსლუად ჩემდა, და ნუ აყენებთ მათ“ (მათე 19, 14).

თუ ჩვენ არ დაგვყავს ბავშვები ეკლესიაში, არ ვასწავლით ლოცვას, თუ შინ არა გვაქვს სახარება, ხატები, არ ვცდილობთ ღვთისმოსაობით ვიცხოვროთ, ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ ვაბრკოლებთ მათ, ხელს ვუშლით მივიდნენ ქრისტესთან. და ეს არის ჩვენი უმთავრესი ცოდვა, რომელიც ბავშვებზე გადადის.

აი, რატომ იტანჯებიან ჩვენი ცოდვების გამო ბავშვები, იმ შემთხვევაშიც, როცა თვითონ ამ ცოდვებში ბრალი არ მიუძღვით. ჩვენ მათთან უხილავი ძაფებით ვართ დაკავშირებულნი, მათში - ჩვენი სისხლია და სული. ისინი ჩვენი შვილები რომ არ ყოფილიყვნენ, ჩვენს გამო არ დაიტანჯებოდნენ"

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:33 PM

ეკატერინე
ტყუილად მეკამათები, მეც მაგ აზრზე ვარ ზუსტად.
აქ საუბარია რაღაც მაგიურ გავლენაზე ცოდვისა შვილებზე და არა სრულიად რაციონალურზე - არ დაგვყავს, არ ვზრუნავთ და მსგავსი.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 01:34 PM

(დაკოპირებული ციტატა აქ ჩააკოპირა სისტემამ)

ხალხო, უკვე კატეგორიულად ვიტხოვ ამაზე პასუხს რაღაცას რომ დაწერთ ნამიოკებით, რაც ყველამ არ იცის, განმარტეთ ტან, თხოვნის შემდეგ მაინც. შემრცხვეს ახლა ძალიან? მაშინ განმიმარტეთ და მერე დამტუქსეთ თუ გინდათ, რომ ვერ გავიგე ან არ ვიცი. გამოსაცდელად კი არ ვკითხულობ ვიცდიიიიიიიიიი პლზ

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 01:36 PM

ეკატერინე

ეს სიტყვები სერიოზულად თქვი.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:36 PM

staywhite
არც მას შეუცოდავს და არც მის მშობლებს არამეტ რათა განცხადდეს დიდება ღვთისა

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 01:38 PM

მადლობა, კადუნოსელი ახლა ვიცი.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 01:40 PM

ეკატერინე

რომ არ მოვსულიყავი და არ მეთქვა მათთვის, არ ექნებოდათ ცოდვა, ახლა კი არა აქვთ მიტევება თავიანთი ცოდვისათვის. (იოანე 15,22)

და ამის მერე შენ მეუბნები რომ შვია დამნაშავე იმაში მე თუ არ ვეუბნები რამეს.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 01:42 PM

ჩემო კარგო, ცოტა კარგად წაიკითხე, ამას მე კი არა მართლმადიდებელი მღვდელი ამბობს, მე უბრალოდ დავაკოპირე

თან ჯერ-ჯერობით არავის ვეკამათები, უბრალოდ კითხვა დავსვი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 01:45 PM

ნამდვილად მიუღებელია, ე.ი. ისინი ისჯებიან ( კვდებიან მაგ. პნევმონიით ) იმიტომ, რომ
ვერაა სრულყოფილი არგუმენტი... და მეტ ჩაღრმავებას მოითხოვს,
კანონისტ:

როგორ არ არის სასჯელი? როცა შენვე წერ, ამით მშობლები ( ც ) ისჯებიანო? ვერც ეგაა გამართული არგუმენტი...
მოკლედ საკითხი დგას ასე რატომ კვდებიან ბავშვები, რაიმე პირდაპირი გენეტიკური კავშირი გარეშე? ანუ როგორ შეიძლება ცოდვა აისახოს შთამომავლობაზე ? ანუ რატომ უნდა მომკვდარიყო ვიღაც აათეისტის 3 შვილი 17 წლის ასაკშI,როცა მათ არაფერი არ ჩაუდენიათ? და კიდევ მათი დაღუპვა გულისხმობს თუ არა ავტომატურად მათ ცხონებას? თუ არა, მაშინ რა გამოდის წარწყმდნენ "ნაადრევად"?
პასუხი ამ პრობლემებზე ერთადერთია "დიდებისათვის ღვთისა", ხოლო აქ რა იგულისხმება დიდებამ იცის ღვთისა!
საინტერესოა-თი;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 01:47 PM

ეკატერინე

მისი სახელი გაგვანდეთ თუ შეიძლება.

გასაგებია რომ ამას მოძრვარი ამბობს ხოლმე, მაგრამ მოძღვარი ეკლესია არაა. ვისაუბროთ საეკლესიო ტრადიციებით და არა კონკრეთული მოძღვრის მოსაზრებებით.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 01:48 PM

აფხაზ დაწერა ეგ

აზრი კი მიუღებელია და რა სამწუხაროა, რომ ასე გავრცელებულია

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:50 PM

afxazi
KAIROS
მე მგონი ის მღვდელი სხვას ამბობს

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 01:50 PM

ცოტა დაკვირვებით თუ წავიკითხავთ ერთმანეთის პოსტებს, ვფიქრობ უკეთესი იქნება

მე ციტატა მოვიყვანე, მაგრამ არაფერს ვამტკიცებ, პირიქით, გეკითხებით და გთხოვთ უკეთესად ახსნათ ბავშვების ავადმყოფობისა და სიკვდილის მიზეზი.

მაგალითად რატომ ავადდებიან ბავშვები ლეიკოზით? ამიხსენით თუ შეიძლება

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:52 PM

ეკატერინე
და ეს ცოდვის შედეგია პირდაპირ მშობლიდან მიღებულზე? მე ისე არ ვიცი ლეიკოზს საერთოდ რა იწვევს

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 01:53 PM

KAIROS

გამომჩა ეტყობა.

კიდევ ერთხელ ვამბობ რომ კონკრეტული მოძღვრის მოსაზრება (თუ იგი არ ემყარება საეკლესიო ტრადიციებს) ვერ ჩაითვლება ეკლესიის პოზიციად.

ასე მაგალითად III საუკუნეში მოღვაწეობდა უდიდესი წმინდანი წმ. კიპრიანე კართაგენელი, რომელსაც მიაჩნდა რომ ერესებიდან დაბრუნებული ყველა ადამიანი, განურჩევლად უნდა მონათლულიყო, მაგრამ ეს აზრი არ ქცეულა ეკლესიის ტრადიციად, ამ შემთხვევაში ეკლესიის ტრადიციად იქცა გამომრჩეველობა იმისა თუ როგორ მოინათლა ეს პიროვნება.

ეს ისე მაგალითისთვის.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 01:54 PM

KAIROS

სასჯელი არის ამქვეყნიური მწირი და ადამიანური გაგებით (რომელიც შეიძლება რეალურად პირიქითაც იყოს)

სასჯელი არ არის კანონიკური გაგებით, ანუ უფლის წინაშე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 01:56 PM

ზოგადად ეს თემა ძალიან ააშკარავებს მიდგომას ადამიანებისა, თუ როგორ ესმით მათ ქრისტიანობა....მგონი მალე მივადგებით ჩვილების საკითხს

ვერ გავიგე....ბოლო ბოლო კაიროსმა სწორი კითხვა დასვა: სად მიდის ის ადამიანი,რომელიც მშობლის გამო მოკვდა? შენ ცალსახად იცი რომ სამოთხეში? თუ არა,მაშინ სადაა მართლა სამართალი...ეგრე საეკლესიო სამართალი კი არა უსამართლობა გამოვა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 01:59 PM

კაიროს, ეს რა არგუმენტია?

1. ამიხსენი ფრაზა "რატომ უნდა მომკვდარიყო ვიღაც აათეისტის 3 შვილი 17 წლის ასაკშI,როცა მათ არაფერი არ ჩაუდენიათ?"

რატომ მოკვდა გრიგოლ ხანძთელი? ნუთუ მასზე ცოდვილი ვერავინ მოიძებნა კლარჯეთში? მოკვდა რა, ყველანი ვკვდებით...

2. შედარებით კარგი არგუმენტია: "და კიდევ მათი დაღუპვა გულისხმობს თუ არა ავტომატურად მათ ცხონებას? თუ არა, მაშინ რა გამოდის წარწყმდნენ "ნაადრევად"?"

ავტომატურად ცხადია არ ნიშნავს. თუმცა ერთიცაა - ათეისტს მაღალი ალბათობაა რომ შვილიც ასეთივე ჰყავდეს, იქნებ ნაადრევად გაიყვანა უფალმა და უფრო დიდ ცოდვას ააცილა

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 01:59 PM

თქვენ ჯერ-ჯერობით მხოლოდ აკრიტიკებთ იმ პოზიციას რომ შვილებს მშობლების გამო არ მოეკითხებათ, მაგრამ ვერაფერს წერთ რატომ ავადმყოფობენ ბავშვები.

მე კი მართლა მაინტერესებს



ლეიკემიით შეიძლება ბავშვი სრულიად მოულოდნელად დაავადდეს.

შეგიძლიათ შეხვიდეთ საიტზე http://www.donor.org.ua სადაც არის ავადმყოფი ბავშვების სურათები და დახმარების თხოვნა. ბავშვებს თვეების გატარება უწევთ საავადმყოფოებში.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 02:01 PM

კანუდოსელი

ვაჰ....

რამდენი შემთხვევაა, რომ ადამიანი მძიმე ცოდვილი სრულიად მოულოდნელად კვდება. რატომ?

ეს რა კითხვებია?

ვიმეორებ ჩემს პირვანდელ კითხვას:
რატომ გამორიცხავთ, რომ ყოველივე ეს ცოდვათა სამხილებლად ხდებოდეს?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 02:04 PM

ცალკეული მოძღვრების ქადაგების შედეგია ამ თემის გახსნის მოტივი, ამიტომაც მართლაც ხომ არ აჯობებდა უფრო ინტენსიურად გავრცელებული და კომპენტენტური არგუნტები გაგეცნოთ ერთმანეთისთის (ჩვენთვის) . პრინციპში, რომ იქადაგება ეს, ამის გამოც მიდის აქ კამათი, რომ არასწორი უნდა იყოს.

ისე,ამ პრინციპით გამოდის რომ ყველაფერი ცოდვის შედეგია: პრობლემები,ავადმყოფობა, სისუსტე, სიკვდილიანობა და ა.შ., მაგრამ რამდენი ადამიანია აშკარად რომ ტირანობს, და ამ ქვეყანას კი სიამტკბილობით ატარებს, მაშინ ცოტა ლოგიკის ბარიერს ვაწყდები ამ კუთხით თუ ვიფიქრე. ერთადერთი ის, რომ არ გვესმის რა რა არის ეს იქნება ალბათ ამ ულოგიკობის განმარტება, ანუ პირდაპირად არ უნდა აღვიქვამდეთ მოვლენას, რამეთუ არ ვუწყით უფლის განგების შესახებ ზუსტად.

მე მაინტერესებს ტქვენი აზრი და მტკიცებები, იქნებ გავიგო, თუ გაგებადია.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 02:05 PM

კი ბატონო, რაც მე დავწერე თუ ეგ ერთი მოძღვრის კერძო აზრია, მაშინ შენ დამიწერე რატომ ავადმყოფობენ და კვდებიან ბავშვები ამის შესახებ ეკლესიის სწავლება


ლეიკემიით შეიძლება ბავშვი სრულიად მოულოდნელად დაავადდეს.

შეგიძლიათ შეხვიდეთ საიტზე www.donor.org.ua სადაც არის ავადმყოფი ბავშვების სურათები და დახმარების თხოვნა. ბავშვებს თვეების გატარება უწევთ საავადმყოფოებში

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 13 2008, 02:07 PM

ერთი კითხვა მაქვს მარტო ადამისა და ევას ცოდვას ჰქონდა ასეთი დამანგრეველი შედეგი როს გამოც მთელი ბუნება დაეცა, ბუნებაზეც რომ მოახდინა გავლენა? თუ თითოეული ჩვენთანაგნის შეცოდებებითაც გარესამყაროზეც ხდება გავლენა. შეიძლება რომ ბუნებრივი კატაკლიზმები იყოს შედეგი ხალხის ცოდვების გავლენისა დედამიწაზე?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 02:09 PM

ეკატერინე

ზოგადად რატომ ავადმყოფობს ადამიანი? იმიტომ რომ ზამთარში (თუმცა ზაფხულშიც შეიძლება) ცივდება, გრიპი ემართება და სიცხე უწევს. ცოდვას დავაბრალოთ რომ გაცივდა? თუ გარემო პირობებს? მაგრამ ხომ შეიძლება რომ თბილად ჩავიცვათ და არ გავცივდეთ. ასე რომ ხშირ შემთხვევაში ეს ჩვენი უყურადღებობის ბრალია.

რაც შეეხება პატარას, გასაგებია რომ ის უმწეოა და ვერაფრის შემძლებელი, ამიტომ მასზე მშობელი ზრუნავს. დავუშვათ მშობლის უყურადღებობის გამო პატარა ავად გახდა, ან სხვა რაიმე დაავადება შეემთხვა და გარდაიცვალა. ვისი ბრალი იქნება ეს? მშობლის, მისი უყურადღებობის და არა პატარას ცოდვის, რომელიც არ აქვს მას ელემენტარულად, მაშ რატომ გარდაიცვალა იგი, რა დააშავა თუკი მშობელმა უყურადღებობა გამოიჩინა? მას არაფერი არ დაუშავებია, სიკვდილი სასჯელი არაა.

უფალი არ ზემოქმედებს ადამიანის თავისუფალ ნებაზე, მან უთხრა მშობელს ყურადღებით იყავი, მაგრამ მასზე ზემოქმედება არ მოუხდენია. მშობელმა ყურად არ იღო ეს გაფრთხილება და ასეთ შედეგამდე მივიდა.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 02:12 PM

აფხაზი,

გასაგებია შენი ბოლო პოსტი სრულებით, მაგრამ ლეიკომია ან სხვა დაავადებები მშობლის უყურადღებობის შედეგი არანაირად არ ჩნდება.

რაც დაწერე, მართალია, მაგრამ ეგ ერთერთი ვარიანტია ხოლმე, კერძო შემთხვევა.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 02:14 PM

staywhite
ლეიკემიის გამომწვევი მიზეზი არის სრულიად რაციონალური, თუნდაც ჯერ ჯერობით უცნობი ზუსტი მიზეზი....

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 02:14 PM

რა იოლად გადაწყვიტე ყველაფერი. როგორ ჩანს რომ საავადმყოფოსთან შეხება არ გქონია.
ბავშვთა ონკოლოგია გაგიგია?

რა შუაშია აქ მშობლის უყურადღებობა?
რატომ იტანჯებიან თვეობით ბავშვები?
ერთი თმის ღერიც არ ვარდება ღვთის გარეშეო...

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Feb 13 2008, 02:16 PM

რატო ?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 02:18 PM

staywhite

ხო მართალი ხარ, შეიძლება მშობელი არ იყოს დამნაშავე ბავშვის დაავადებაში, მაგრამ რა ვქნათ თუკი ადამიანმა შესცოდა შემოქმედის წინაშე და დაამდაბლა თავისი ფიზიკური და სულიერი შესაძლებლობები, რა ვქნათ თუკი ადამიანი ანადგურებს ბუნებას და უამრავ საშიშროებას უქადის კაცობრიობას, რა ვქნათ თუკი ადამიანი საკუტარ თავს ებრძვის... უფრო სწორად რა ქნას უფალმა? ერთ დღესაც სულ ყველანი სიკეთით აღსავსეებად გვაქციოს? ეს ხომ არასწორი იქნება

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 02:20 PM

ალბათ მასეა, კადუნოსელი, მაგრამ უამრავი სხვა დაავადებაა კიდევ, რომელიც ჩვენთვის შესამჩნევი გარე ეფექტებით არ ჩნდება, ანუ შეგნებულად რომ ვერ მოვახდენთ გავლენას მის გაჩენა-არგაჩენაზე, რამდენადაც არ ვიცით. კიბოიანი ბავშვები განა ყველა უყურადღებო მშობლის შვილია? მე მაინც არ მჯერავს, რომ აუცილებლად "სასჯელია"
ეს შემთხვევები, "რაღაც" არის, მაგრამ ალბათ არა აუცილებლად სასჯელი, რაღაც კი იმიტომაა, რომ განგებაა ჩარეული.

პ.ს. თუ არ დაგავიწყდებათ, ტერმინის დაზუსტების მიზნით, რომ არ ვცდებოდე ამაში, განგება და ბედისწერა ხომ ნამდვილად არ არის ერთი და იგივე? თუ ერთნაირია, მაშინ ჩემ პოსტში არ გამოდგება, მე პირადად ბედისწერას არ ვიჯერებ,მაშინ აზრს კარგავს ამქვეყნიური ყოფა.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 02:22 PM

ეკატერინე

რატომ იტანჯებოდა უფალი ჯვარზე საშინელი ტკივილებით?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 02:22 PM

კანონისტ, გაგიცრუებ იმედებს
არცერთი არ ყოფილა არგუმენტი, იყო კითხვები, არგუმენტები მოგვიანებით
ახლა მარჩიელობ პირველი ქრისტიანების მშობლები 90% წარმართი იყო და ასეთადაც დარჩა, ბევრმა (მაგ. წმ. ბარბარემ) სწორედ მათგან განიცადა მარტვილობა, ხოლო ძველი ათეისტების შთამომავლობის 90 % დღეს ეკლესიურია ...
აი შენი არგუმენტი კი მართლა არ იყო არგუმენტი
მოგვიანებით შემოგიერთდებით;
მანამ კი მშვიდად და ძლიერი არგუმენტებით გაამდიდრეთ ფორუმი

იხარეთ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 02:24 PM

afxazi
მიდგომა მართებულია ეგეთი ტიპის დაავადებების მიმართ. მაგრამ აქ საუბარია მძიმე დაავადებებზე....

მოკლედ, მარტივად:

ქრისტიანობა იცნობს ერთადერთ სასჯელს, როგორც ასეთს და ეს არის წარწყმედა. შესაბამისად, ადამიანი პასუხს აგებს უფლის წინაშე მხოლოდ თავისი ცოდვების გამო და მწვალებლობაა ე.წ. კოლექტიური პასუხისმგებლობის გადმოტანის მცდელობა კანონიკურ სამართალში. ამიტომ პირადი პასუხისგება ნიშნავს, რომ ადამიანი როცა წარდგება უფლის წინაშე, ის განისჯება მხოლოდ მის მიერ ჩადენილი ცოდვის გამო და თუკი მადლს ვერ ჰპოვებს უფლის თვალში, განეჩინება მას ჯოჯოხეთსა შინა მყოფობა. ეს არის სასჯელი

ამასთან, მძიმე ცოდვილის სინანულისაკენ მოსაბრუნებლად შეიძლება ადამიანზე მოიწიოს განსაცდელმა, ავადმყოფობამ, სნეულებამ, პატიმრობამ, ასევე მის შვილზეც. ეს არ უნდა იქნეს გაგებული, თითქოს მისი შვილი ისჯება ან პასუხს აგებს მშობლის ცოდვის გამო. ფიზიკური ნაკლოვანებები საღვთო სასჯელი არ არის, ამიტომ ბრმად შობილ ბავშვზე ვერ ვიტყვით, რომ ის დაისაჯა, რადგან ჯერ ერთი, როგორც აღინიშნა, ეს სასჯელი არ არის, მეორეც, მაშინ ყველა ასეთი დასჯილი გამოდის. აქ შეიძლება დავუშვათ, რომ მსგავსმა განსაცდელმა მოიწია მის მშობელზე რაიმე მძიმე ცოდვისა გამო.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 02:26 PM

ე.ი. შენ გინდა თქვა რომ ბავშვები კაცობრიობის ცოდვებისთვის იტანჯებიან?
აბა არ მოკითხავს წინაპართა ცოდვებსო?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 02:27 PM

KAIROS

აგი ხომ იცი რას ნიშნავს?

თავად ხედავ, რომ ეკლესიის 21-საუკუნოვან ისტორიაში 2 პერიოდი გაგახსენდა და ისიც ერთობ უჩვეულო. როგორც წესი, ურწმუნო ადამიანს მორწმუნე შვილი არ ჰყავს.....

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Feb 13 2008, 02:28 PM

და წმინდა მამები თუ თვლიან რო დაავადება უფლის განგება ?
და რო ხშირად დაავადების არ მქონე მამა წუხდა უფლისგან დავიწყებული ვარო ?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 02:33 PM

ურევ ახლა შენ გინდა ალბათობით განსაზღვრო ღვთის განგება? იქნებ არ იყო ის "როგორ წესი"? მითუმეტეს საუბარი სწორედ იმ მეორე პერიოდზეა არაა ეგ არგუმენტი და დაივიწყე
დაანრჩენი მერე... მოიყვანეთ წყაროები, ადრე იყო მაგაზე საუბარი..

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 02:39 PM

KAIROS

მაგაში ეჭვი შენ შეგაქვს, პატივცემულო....

მე არა მე ვამბობ, რახან არსებობს ერთი მხრივ, ასეთი მაღალი ალბათობა და მეორე მხრივ, ვითვალისწინებ რა უფლის კაცთმოყვარებას, აღვნიშნავ, რომ შეიძლება ეს ბავშვები უფალმა ნაადრევად სწორედ ამიტომ გაიყვანა

Understand?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 02:42 PM

ეკატერინე

მე არ მითქვამს რომ ბავშვები ვინმეს ცოდვებისათვის ისჯებიან. თუკი მე ბირთვული ბომბი ავაფეთქე და ამით უამრავი დაავადება შევძინე კაცობრიობას. ვინაა დამნაშავე.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 02:42 PM

არაა ეგ ჩემო კარგო ეგ ქრისტიანობა, იუდა მაშინ დედის მუცელშივე უნდა გაწყალებულიყო და პილატეს მამას სამჯერ უნდა აეგდო ჰაერში პილატუკა და ორჯერ დაეჭირა

დაივიწყემეთქი ეგ ვაი-არგუმენტები

მექართულე კაპიტო?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 02:49 PM

შენ თუ ბომბს ააფეთქებ ყველა დაიღუპება ვინც ახლოსაა, განურჩევლად.

რატომ ემართება ონკოლოგიური დაავადება კონკრეტულ ბავშვს და არ ემართება სხვას?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 02:57 PM

დიდსაც ემართება ეკატერინე, მხოლოდ პატარებზე არაა ეს თემა, რამეთუ დიდიც ვიღაცის შვილია და ამ კუთხით მასაც უნდა ეხებოდეს.

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 13 2008, 03:01 PM

ვიცნობ ერთ ადამიანს რომელიც ურწმუნო იყო და ასევე მის გარშემო ხალხიც,მაგრამ მას მერე რაც დაბრმავდა ,თვითონაც ხომ მოექცა რათქმა უნდა ეგრევე არა თანდათან და ყველა მისი ახლიბელი
ასე რომ ამან(დაავადებამ) პირიქით კარგი ნაყოფი გამოიღო,სწორედ ამან მოაქცია მისი ახლობლები და თვითონ
და საერთოდ ვფიქრობ რომ ავადმყოფის მოვლა მშობლისთვის დიდი ჯვარია იქნებ ამან აცხოვნოს
ღვთის გზები გამოუცნობია

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 13 2008, 03:03 PM

ამ კითხვაზე არავინ მიპასუხებს? ძალიან მაინტერესებს

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 03:03 PM

და შენი ეჭვი არის რომ რაიმე სულიერი ზეგავლენა არსებობს წინაპრის ცოდვისა?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 03:11 PM

ადრე მაქვს წაკითხული რომ დაავადების მიზეზი შეიძლება იყოს ოთხი:
1. როგორც სასჯელი ცოდვების გამო
2. როგორც გაფრთხილება ან ხელის შეშლა რომ ადამიანმა ცოდვა არ ჩაიდინოს
3. რომ ადამიანმა მოთმინების შედეგად მოიპოვოს გვირგვინი (ანუ წარემატოს მოთმინების სათნოებაში)
4. ღვთის სასწაულისთვის და დიდებისთვის

აქ მეტ-ნაკლებად ყველაფერი გასაგებია, ამიტომ აღარაფერს ვწერ
ბავშვებში კი ვერ ვხვდები რა შეიძლება იყოს მიზეზი

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 13 2008, 03:13 PM

მაშასადამე, ყოველი ადამიანი, ერი და ტომი ჩნდება და არსებობს ღვთის მიერ წინასწარ განსაზღვრულ დროსა და სივრცეში იმისთვის, რომ ეძიოს ღმერთი, ღმერთს დაუბრუნდეს, ღმერთს შეუერთდეს, და ის დრო, ის ეპოქა, რომელშიც ჩვენ ვჩნდებით , ის ერი, რომლის შვილებათ ჩვენ ვჩნდებით, ის ოჯახი, სადაც ვიბადებით და აღვიზრდებით და ის დაავადება რომელიც თან დაგვყვება ან მერე შევიძენთ, ღვთისგან ჩვენთვის დადგენილი და წინასწარდასაზღვრული საუკეთესო, ოპტიმალური საზძვრები, დრო და სივრცეა, რომელშიც და როდესაც ჩვენ შეგვიძლია წარმატებულად ვეძიოთ ღმერთი და განვიღმრთოდ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 13 2008, 03:13 PM

კანონისტი

ო, რამდენი დაგიწერიათ, ვერ წავიკითხავ. ეს მომხვდა ტავლში.

მე პირიქით მახოვს, მაგალითად წმინდა ეკატერინს და წმინდა ბარბარეს მამები დიდი სარწმუნოებით არ გამოიღცეოდნენ, როგორც მახსოვს ძალათ ათხოვებდნენ შვილებს და თუ რ ვცდები მათივე ხელით მოკვდნენ.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 03:13 PM

ეკატერინე
ბავშვებში ან ზოგადად გამორიცხავ რაცონალურ მიზეზს?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 03:14 PM

KAIROS
ვაჰ...

"შეიძლება"-მეთქი! რა, არ შეიძლება? პრინციპულად გამორიცხავ??

seminarieli lela

კარგი მაგალითია

ახლა ვეკითხები კაიროსს და კანუდოსელს:
მისი სიბრმავე ღვთის სასჯელი იყო? სასჯელის კანონიკური გაგებით?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 03:15 PM

ეკატერინესთან დაკავშირებით არასწორად გახსოვს

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 03:15 PM

მხევალი ნინო

შენ მაინც ხომ ხარ იურისტი, "როგორც წესი" ნიშნავს "ყოველთვის" ?

როგორც წესი!

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 03:17 PM

პატრიარქმა იქადაგა ერთხელ: ადრე მშობლებს მოყავდათ შვილები ეკლესიაშიო და ახლა დადგა დრო, როდესაც შვილებს მოჰყავთ მშობლბი ეკლესიაშიო

ჩვენს თაობაში სწორედ ასეთი შემთხვევები უფრო ჭარბობს





მე კონკრეტიკაზე საუბრისგან თავს ვიკავებ...ეს არც თეოლოგიის სფეროა და არც სერიოზული მიდგომა

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 03:18 PM

მე არამგონია რაიმე აბსოლუტურად წინასწარგანსაზღვრული იყოს, მინიმუმ მხოლოდ ახლო მომავალი, თუნდაც მხოლოდ ჩვენს მიმართ აუცილებელი მანევრი, მაგრამ აი, მთელი ცხოვრების დაპროგრამება დაბადებიდან სიკვდილამდე რომ დავიჯერო, მაშინ რაღა აზრი აქვს ჩვენს მცდელობას სათნოები და ღირსეულები ვიყოთ, თუ თავიდანვე ვართ გადამისამართებულები? ამ მხრივ აბსოლუტურუბას (ადამიანური გაგებით) ვერ გავიგებ.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 03:19 PM

რას გულისხმობ რაციონალურ მიზეზში გააჩნია

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 03:20 PM

ანუ ჩვენს ტავისუფალ ნებას აზრი ეკარგება.

პ.ს. ეს ბოლო პოსტისთვის უნდა მიმება.

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 13 2008, 03:23 PM

'კანონისტი'
როგორც წესი, ურწმუნო ადამიანს მორწმუნე შვილი არ ჰყავს.....
ამაში არ დაგეთანხმები, რადგან მე თუ ჩემს ოჯახში მორწმუნე ვარ(ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია, ყოველშემთხვევაში ვცდილობ მაინც ვიყო)
და ჩემს ირგვლივ დღეს შვილებს მოყავთ მშობლები და არა მშობლებს როგორც ეს უნდა იყოს

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 03:29 PM

კანუდოსელი

ჰოდა, თუკი ასეა და თუკი ვერ მიკონკრეტებ, მაშინ თუკი ადამიანს ასე სჯერა, რატომ არის ფსევდომართლმადიდებლობა?

ამოშალე!!!

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 13 2008, 03:31 PM

იცი რისი თქმა მინდოდა?
ანუ ადამიანს ღვთისაგან აქვს მინიჭებული თავისუფალი ნება, და შეუძლია თვითონ წარმართოს თავისი ბედი
ღმერთმა უბრალოდ მიანიჭა მას ის გარემო ზუსტად სადაც და რომლის მეშვეობითაც ის შეიძლება ცხონდეს, მაგრამ მას შეუძლია აირჩიოს სხვა რამეც, ღმერთი მას არ ზღუდავს

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 13 2008, 03:35 PM

ძალიან უცნაურია...

ძალიან ძალიან

...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 03:36 PM

ვერ იგებ მართლა?

მე გეუბნები რომ კონკრეტიკისგან თავს ვიკავებ,არ მინდა განვიხილო ყოველი ადამიანის ღამის ძგერები მარა ვიცი, რომ არავინ არ ისჯება (ამ დასჯის ძველაღთქმისეული გაგებითაც - სიკვდილი) სხვისი ცოდვის გამო - ახლაშენ მაგალითი რომ მომიყვანო და მკითხო რატომ მოუკვდა იიმას შვილიო, გიპასუხხებ: არ ვიცი და ეს შენ გგონია, რომ ვუშვებ შანსს, რომ მოკვდა ახლობლების გამო?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 03:37 PM

კანუდოსელი
მაშინ სხვა კითხვა:

რა არის ფსევდომართლმადიდებლობა, ანუ რისი რწმენა მიაჩნია ზოგს მართლმადიდებლობად?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 03:40 PM

ფიზიოლოგიურ - ნევროლოგიურ - გენეტიკურს და კიდევ სხვა მიზეზებს.....ანუ სრულიად მატერიალურს და არა იმას, რომ თავად ამ დაავადების გამომწვევი მიზეზი თავისი არსით სრულიად მისტიკურია....


კანონისტი
სიკვდილი, ცხონების ხელისშემშლელი ფაქტორები ან საერთოდ თავად ცხონებაზე უშუალო ზემოქმედება

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 13 2008, 03:43 PM

კოშმარია...

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 03:45 PM

თუ ყველაფერ ამას გავითვალისწინებთ, მაშინ შემთხვევითობამდე მიგვყავს ყველაფერი. ანუ შენი აზრით ღმერთი არაფერში ერევა და ყველაფერი შემთხვევითია?

ის რომ ჯანმრთელ მშობლებს დაუნის სინდრომით დაავადებული ბავშვი უჩნდება ეს შემთხვევითობაა?
ან ხუთი-ექვსი წლის ბავშვი ავადდება ლეიკემიით, ეს შემთხვევითია?

მაშინ რატომ არის ნათქვამი რომ თმის ღერი არ ვარდება ადამიანისგან ღვთის გარეშე?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 03:48 PM

ეკატერინე
ერევა, ოღონდ ამას ისეთი ისტერიული ხასიათი არა აქვს, როგორც ეს წარმოუდგენია ზოგს - თავად ბიბლიაშიც არცთუ ბევრი მაგალითია ასეთი ჩარევისა.... და კიდევ,აქ მრავალი ასპექტია: თავისუფალი ნება ადამიანის, ღმერთის დაშვება და სხვა

თანაც რა შუაშია შემთხვევითობა - ის შეიძლება არც იყოს შემთხვევითი, არამეტ იყოს კონკრეტულისგან გამოწვეული....ჩვენ შეიძლება არ ვიცით, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ასე არაა.

მაგალითად, როდესაც არ იცოდნენ მზის დაბნელების მიზეზი, ის რაღაც ავის მომასწავლებელი ეგონათ და გინდა თუ არა მისტიკასთან აკავშირებდნენ

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 03:56 PM

მაშინ გამოდის რომ არც მოზრდილი ადამიანის ავადმყოფობას არ ქონია არავითარი ზნეობრივი მნიშვნელობა, ანუ ყველაფერი მხოლოდ ვირუსებზე დაიყვანება.
შემთხვევით შეგხვდა რაღაც ვირუსი და ავად გახდი...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 04:12 PM

კი და არა


კი იმიტომ, რომ მოხდა რაღაც ფიზიკური მოვლენა - ავარია, უყურადღებობა, გენეტიკური პრობლემა ან სხვა რამ
არა - იმიტომ, რომ თუნდაც ეგრე რომ იყოს,ღმერთი მაშინაც არ გტოვებს,და ვინაიდან მას სხვა საქმე არ გააჩნია გარდა იმისა, რომ გაცხოვნოს და გაცხოვნოს, ის იმ შენს მდგომარეობას შენდა სასიკეთოდ დაგანახებს - ეცდება რომ ასე ქნას.

ამისი კარგი მაგალითია მოგვების ისტორია, რომლებიც ცალსახად ასტროლოგიურმა გამოკვლევებმა მიიყვანა ბეთლემში, მაგრამ განა ასტროლოგია ღმერთმა შეუქმნა ადამიანებს (რომ ისინი თავისთან მიეყვანა) ან მოუწონა ზოგადად ასტროლოგია? - არც ერთი და არც მეორე, უბრალოდ ღმერთმა არ მიატოვა ის წარმართებიც.

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 13 2008, 04:17 PM

უფალს ჩვენთვის არ მოუცია აღთქმა , რომ აქ, ამქვეყნად მოგვანიჭებდა " ბედნიერებას" იმ გაგებით, როგორც ის ადამიანებს ესმით, რადგან ეს წუთისოფელი და დრო ამ წუთისოფელში, როგორც წმინდა ეფრემ ასური ამბობს , უფალმა სასწავლებლად, გამოცდისა და ღვაწლის ადგილად დაგვიწესა. ამიტომ არ უნდა წარვიკვეთდეთ სასოს მაშინ, როცა თავს განსაცდელები და მწუხარებები გვატყდება, პირიქით, უნდა ვხარობდეთ, ქრისტესა და ჭესმარიტების გამო ტკივილები და სატანჯველები რომ გვეძლევა, რაც იმის უტყუარი ნიშანია, რომ სწორი გზით ანუ წმინდათა გზით მივდივართ. თვით უფალიც, განკაცდა რა , მიირო რა ყოველივე ადამიანური, გარდა ცოდვისა, ჩვენი გამოსყიდვა ცოდვათაგან დიდი განსაცდელებითა და ტანჯვებით აღასრულა. ამიტომ თუ მწუხარებები და განსაცდელები გარს გვეხვიან, სწორედ ისინი გვიღებენ კარს სამოთხისას, ცხადია, თუ ამას ღვთისადმი მადლიერებებითა და იმ რწმენით მივიღებთ, რომ ყოველივე, საბოლოო ჯამში, ჩვენი გადარჩენისთვის ხდება და ამიტომ ყველაფერი რაც ხდება, ჩვენთვის საუკეთესოა...
განსაცდელთა და მწუხარებათა გარესე ვერავინ ვერ გადარჩება, ვერავინ ვერ შევა ცათა სასუფეველში.
ჩვენ გვმართებს ტანჯვის ფასად შევიდეთ ღვთის სასუფეველში:" მრავლითა ჭირითა ჯერ-არს ჩუენდა შესვლად სასუფეველსა ღმრთისასა"

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 04:19 PM

ეს მაინც არ არის პასუხი კითხვაზე რატომ ავადმყოფობენ ბავშვები.
რატომ არის ისეთი დაავადებები, რომლებიც მხოლოდ ბავშვებს ემართებათ?
და თვეობით და წლობით წვანან საავადმყოფოებში?
რატომ ემართება ერთნაირ პირობებში მცხოვრები ბავშვიდან ერთს რაღაც დაავადება და მეორეს არა?

სხვათაშორის გაითვალისწინეთ, მე არაფერს ვამტკიცებ. საკუთარი მოსაზრება ჯერ არ მაქვს ჩამოყალიბებული, მაგრამ რადგან ეს საკითხი ჩემთვის საინტერესოა ბევრ მასალას გავეცანი მასთან დაკავშირებით და როგორც წესი ავტორთა უმეტესობა უშვებს ბავშვების ავადმყოფობას მშობლების შესაგონებლად.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 04:24 PM

ეკატერინე

აზრი არ აქვს. უმტკიცე და იყავი....

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 04:27 PM

ასეთი მიდგომით ამ ოთხიდან ავადმყოფობის მიზეზიდან მარტო ერთი რჩება, მე-3
1. როგორც სასჯელი ცოდვების გამო
2. როგორც გაფრთხილება ან ხელის შეშლა რომ ადამიანმა ცოდვა არ ჩაიდინოს
3. რომ ადამიანმა მოთმინების შედეგად მოიპოვოს გვირგვინი (ანუ წარემატოს მოთმინების სათნოებაში)
4. ღვთის სასწაულისთვის და დიდებისთვის

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 04:37 PM

უფალი არასოდეს სჯის უმანკო შვილებს მამატა ცოდვების გამო. ყოველი ადამიანი ისჯება მხოლოდ და მხოლოდ მის მიერ შეგნებულად, ნებაყოფლობიტად, გააზრეულად და განზრახულეიტად აღსრულეული პირადი ცოდვების გამო. შვილი მხოლოდ მაშინ ხდება უფლისაგან მსჯავრდადებული, როდესაც იგი მთელი განზრახულოითი შეგნებით შეუერთდეა მამისეულ ცოდვას და გაარრმავებს მას.

წმ. თეოფილაქტე ბულგარელი (კომენტარს უკეტებს იოანეს ასხარეის მეცხრე თავის მესამე მუხლს) "მან თვით სცოდა? არ შეიძლება ამის ტქმა, რადგან დაბადებიდან იყო ბრმა. ნუთუ მისმა მშობლემა? მაგრამ არც ეს შეიძლეა რადგან შვილი მამის გამო არ ისჯება... რამეტუ თუმცა ცოდვილნი იყვნენ მისი მშობლები, მაგრამ არ არის სამართლიანი, რომ მამათა ცოდვები დაედოს ბავშვებს, რომლებსაც არაფერი დაუშავებიათ.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 04:41 PM

შენ რომ გასცნობოდი მეცნიერთა აზრებს, არა მგონია ეგეთები გეპოვნა იქ...არადა მეცნიერთა აზრიც გასათვალისწინებელია

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Feb 13 2008, 04:42 PM

Все, что случается, имеет ПРИЧИНУ!

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 04:42 PM

დამასწარი..ახლა უნდა დამედო ეს განმარტება

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 04:48 PM

კანუდოსელი

უკაცრავად, წმ. თეოფილაქტე კანონისტი იყო??

რატომ სარგებლობთ შენ და დათო ბოროტად იმით, რომ იოანე მმარხველის მოძღვრების ელ-ვერსია არ მაქვს?

გითხარით, სასჯელი გესმით არასწორად. მეტი რა ვქნა?

ცხვირი რომ გტკივა არ არის რა საღვთო სასჯელი

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 04:49 PM

სასაცილოა, სატირელი რომ არ იყოს.

გამაცანი მერე მეცნიერების აზრები, ამას ვიხვეწები ამდენი ხანი




მე გეკითხები რატომ ავადმყოფობენ ბავშვები-თქო, შენი აზრით ეგ ციტატა პასუხობს ჩემს შეკითხვას?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 04:52 PM

ბიჭებო,

არ მიყვიროთ რა ჩემს უმეცრებაზე ზემო განმარტების მიხედვით რა ჩანს, რომ არც შვილის ბრალია, არც მშობლის ალბათ, მაშინ ვისი? თუ ავადმყოფობა რაღაც მხოლოდ ბუნებრივი მოვლენაა, რომელიც ჩვენდა უცოდინრად მიწიერი ფაქტორებით ჩნდება?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 04:56 PM

კანონისტი

შენი მესმის დავით, მაგრამ ამის კანონიკურ ჭრილში განხილვა რამდენად მართებულია?
ეკატერინე

რა არის ზოგადად ავადმყოფობის მიზეზი?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 04:58 PM

afxazi

სასჯელი უპირველესად კანონიკის სფეროა და მერე, იყოს ბატონო თეოლოგიისაც....

პირადად შევსწრებივარ, არის კანონიკაში საკითხები რომელსაც თეოლოგი ვერ იგებს და მიზეზი არის ის, რომ მას იურისტის ხედვა არ აქვს

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 05:01 PM

უკვე მესამედ ვწერ

ავადმყოფობა შეიძლება იყოს:
1. როგორც სასჯელი ცოდვების გამო
2. როგორც გაფრთხილება ან ხელის შეშლა რომ ადამიანმა ცოდვა არ ჩაიდინოს
3. რომ ადამიანმა მოთმინების შედეგად მოიპოვოს გვირგვინი (ანუ წარემატოს მოთმინების სათნოებაში)
4. ღვთის სასწაულისთვის და დიდებისთვის

ეს ჩემი მოფიქრებული არ არის, თუ არ ეთანხმებით, თქვით

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 13 2008, 05:04 PM

კანონისტი

მაგრამ ამ შემთხვევაში ხომ საკითხი სუფთა ზნეობრივი ხასიათისაა.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 05:04 PM

მეცნიერთა აზრებში შენ რომ ვერ იპოვი ცოდვის ტერმინს ამას დიდი ფიქრი არ ესაჭიროება, ხოლო მე როგორ გაგაცნო, როდესაც ეგ სფერო ჩემთვის გაუვალი ტყეა?

პასუხი არ მაქვს თუ რატომ, მაგრამ ვამბობ, რომ ეს არ უნდა იყოს მიზეზი ცოდვის გადასვლისა.

პ.ს.
ახლა გინდა იცინე და თუ გინდა იბღავლე კაცო

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 13 2008, 05:11 PM

'ეკატერინე'
მე გეკითხები რატომ ავადმყოფობენ ბავშვები?



ბევრს ნუ გამოვეკიდებით

ვერ გაიგებ რას და რატო უვლენს ადამიანს უფალი,ღვთის გზები გამოუცნობია.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 05:11 PM

მეგონა თეოლოგიაც მეცნიერება იყო




კერძო მოსაზრებებს მგონი უფრო ფრთხილად უნდა მივუდგეთ და აპრიორი არ ვამტკიცოთ რომ ჩვენი მოსაზრებაა სწორი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 13 2008, 05:14 PM

ეკატერინე
სიტყვებზე გამოკიდებით შორს ვერ წავალთ - მეცნიერება ანუ საიენსი და თეოლოგია ცხადია სხვადასხვა რამეებია.....

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 05:16 PM

ამაში არ გიჯერებ, კადუნოსელი ცულის აღება შეგეზარა ალბათ ახლა...მართლა არ მჯერავს.

ასე რომ ვთქვათ: ჩვენი აზრების მიხედვით ვიფიქროთ ამ საკითხზე,ანუ ისე, როგორც ჩვენ პირადად აღვიქვამთ ამ საკითხს: სასჯელი, საჩუქარი, გაფრთხილება, სიყვარულის უდიდესი გამოვლინება და მსგავსები.

მაგალიტად ავიღოთ მოწამეები, რომლებიც მოკვდნენ წამებით, რის გამოც ეს ვიცით. ვერანაირად ვერ დავიჯერებ, რომ ისინი ამით "დასაჯა" უფალმა ან არ დაიცვა, არ გადაარჩინა, თუნდაც იმ მოტივით, რომ იცის გულისთქმა ჩვენი და იცოდა, რომ ისინი პოტენციურად ამის გამკეთებლები იყვნენ.

პ.ს. ღვთის შიშში მე პირადად მხოლოდ წარწყმენდის შიში არ მაქვს, ანუ იქ რა მეშველება-სი, არამედ აქაც, რამეთუ მინახავს რომ არ დაუყოვნებია არასოდეს ჩემი არც დასაჩუქრება და არც ყურებზე მოქაჩვა... ეს ბოლო კი სხვადასხვანაირად გამოვლინდა, ჩემი აზრით რაც გაფრთხილება უნდა ყოფილიყო...

ზოგადად კი მგონი ზუსტად ვერავინ ვერაფერს ვერ იტყვის, თუ სადმე "მძიმე" არგუმენტი არ მოიპოვება.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 05:16 PM

სიტყვებზე გამოკიდება სულაც არ არის, აქ ცოდვის გადაცემა-არგადაცემაზე ვლაპარაკობდით და არ მეგონა ნატურალისტებთან თუ გამაგზავნიდი


კერძო მოსაზრებებს მგონი უფრო ფრთხილად უნდა მივუდგეთ და აპრიორი არ ვამტკიცოთ რომ ჩვენი მოსაზრებაა სწორი

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 05:20 PM

afxazi

კი ბატონო, მე კანონიკურად ვამბობ, სხვამ - ზნეობრივი თქვას. ისე, ზნეობა ძალიან პირობითია და სუფთა ადამიანური აზროვნების ნაყოფია.

უბრალოდ, ჩემთვის, როგორც კანონისტისთვის ამოსავალია სასჯელის კანონიკური გაგება, რის გამოც სავსებით დასაშვებია ის ყველაფერი, რასაც ვამბობდი.

შესაბამისად, თუკი დასაშვებია წინაპრის ცოდვის გამო რაიმე ფიზიკური ზემოქმედება ადამიანზე, ამის რწმენა ფსევდომართლმადიდებლობა არ არის

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 05:20 PM

ნატურალისტებთან შეიძლება ამ ამბავზე მისვლა, ეკატერინე და იმიტომ შეიძლება, რომ ეს კითხვები აღარ დაგვებადებოდა, როგორც გრიპის შეყრა მაგალითად ვირუსის ბრალია და ა.შ. ანუ თუ მიწიერი მიზეზებით ახსნიდა უსუსური ადამიანი.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 05:23 PM

მოწამეებმა ეს ღვაწლი თვითონ აიღეს ნებაყოფლობით. მათ უფალთან შეხვედრა უნდოდათ და მისი სახელის გამო ტანჯვა უხაროდათ





ნანა, მინდა გითხრა რომ თავად ვარ ექიმი და ამიტომ რის გამო ჩნდება სხვადასხვა დაავადება წარმოდგენა მაქვს

შენი აზრით დაავადება მარტო ვირუსის ბრალია?


მე რომ თავიდან მღვდლის ციტატა მოვიყვანე, ეგეც ყოფილი ექიმია

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 05:30 PM

შეიძლება არ უნდოდათ ასე ადრე, მაგალიტად, მაგრამ მოუხდათ...სიკვდილი რა მიზეზით იქნება სულერთია ხომაა ამ პოლემიკის გაგებით: სიკვდილი - სასჯელი!

ძალიან კარგი რომ ექიმი ხარ, გავითვალისწინებ , თუ რამე გკითხავ რამეებს მარა, მარტო მედიცინაზე არაა აქ საუბარი...ალბათ

არ არის მხოლოდ ვირუსის ბრალი, ეკა,

მაგრამ აი, მაგალითად მითხარი, როგორი ეტიმოლოგია აქვს ენდომეტრიოზს? ამაზე არ არსებობს ხომ ზუსტი პასუხი?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 05:40 PM

მეც მაგას ვამბობ ამდენი ხანია

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 13 2008, 05:48 PM

ეკატერინე

დაავადება ნამდვილად ვირუსის ბრალია, მაგრამ ამ ვირუსსს ვინ უშვებს ადამიანამდე და მოქმედების ფლებას ვინ და რატომ აძლევს ესაა მნიშვნელოვანი მე, როგორც გავიგე.

ექიმებისთვის არ არის უცხო ის, ომ ზოგიერთი ადამიანი მაგალიტად არის ვირუსუ მატარებელი, მაგრამ ტავად არ ავადდება. ზუსტად არ მახსოვს, რომელიღაც ომის დროს იყო ქალი (მგონი როზა) რომელიც რაღაც იმ პერიოდსთვის უკურნებელი სენის გამომწვევი ვირუსის მატარებელი იყო, მაგრამ თავად არ ავადდებოდა, ხდა ამ ქალის საშულებით დაასნებოვნეს ძალიან ბევრი სამხედრო ჩინოსანი.

ანუ ისევ იქ მივდივართ ანებოვნებს ვირსი, მაგრამ ღვის Dაშვებით და კონკრტეულ ადამიანებს.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 13 2008, 05:56 PM

მხევალი ნინო

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 13 2008, 05:58 PM

ეკატერინე

ვოტ კატენკა

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 06:00 PM

ყველა დაავადება არაა ვირუსის ბრალი, არ უნდა ამას ბაზარი რაღაცრაღაცეების ბრალია, მაგრამ ყველა ვირუსით არ ჩნდება. ვირუსი არ არის კრიტერიუმი, უამრავი სხვა რამეა კიდევ რაც ცნობილია, რაც არ არის ცნობილი,ვარაუდებია არაზუსტი.ეს მატერიალობის კუთხით...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 13 2008, 06:22 PM

staywhite

ვირუსი, უფრო ზოგადად ვთქვი, როგორც დაავადების გამომწვევი მიზეზი, ანუ ვამბობ, რომ დაავადებას გამომწვევი მიზეზი აქვს, მაგრამ ვინ უშვებს და რატომ ამა თუ იმ დაავადებას კონკრეტულ ადამიანზე, ეს იყო აქ სადავო.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 13 2008, 06:59 PM

ეგაა ნინო, იმიტომ დავწერე მასე დაღეჭვით, რომ მაქამდე მივედით კიდევ ანუ რაღაც მიზეზამდე მე რაც მჭირს, მე მას ჩემს თავს ვაბრალი:

"გაუნათლებელი ადამიანი სხვას აყვედრის მის წარუმატებლობას (განსაცდელს); ის კი, ვინც ეს-ესაა ჩამოყალიბება დაიწყო, ის საკუთარ თავს აყვედრის. ხოლო განსწავლული კაცი კი არც თავს აყვედრის და არც სხვას " - ნიკოლოზ სერბის საუბრებში მოყვანილი ციტატა. ვინ რამდენად ეთანხმებით არ ვიცი, თვით ეს მამა კი ციტატად იყენებს.

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Feb 13 2008, 08:29 PM

ნეტა აქ რამე დავწერე უკვე ???

ადამიანი სულიერ ხორციელი არსებაა და ის მინიმუმ იმდენადვე გენეტიკურია სულიერად რამდენადაც ხორციელად...

პასუხისმგებლობა პირად ცოდვებზე გვადევს მაგრამ გენეტიკურად, ანუ შთამომავლობით გადმოდის მიდრეკილებები როგორც ცოდვისაკენ ასევე სიკეთისაკენ...

ადამიანები არ იაზრებენ პასუხიმგებლობას თავიანთ შთამომავლობაზე...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 14 2008, 12:06 PM

რამეზე შევთნხმდით ამ თემაში?

ზაზა, სად ხარ?

შეიძლება ამ თემას მხოლოდ ნაწილობრივ პასუხობს, მაგრამ არასოდეს გიფიქრიათ რისი ბრალია სექსუალური უმცირესობის ამქვეყნად მოვლინება?

რატომ იბადებიან ან რა განაპირობებს ასეთი ადამიანების ამქვეყნად მოვლინებას? ეს სულისგან არის თუ ხორცისგან? ზგი თვლის, რომ ხორციელი დავადებაა, ტავის ტვინოს ზოგიერთი უბნის არასწორ ჩამოყალიბებას უკავშირებს , ზოგი სულიერს, მაგრამ სინამდვილეში რა არის გამომწვევი?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 14 2008, 01:43 PM

იოანე ოქროპისის მსჯელობა იოანეს სახარები მეცხრე თავის მეორე და მესამე მუხლებზე:

"მისმა მოწაფეებმა ჰკითხეს: რაბი, ვინ სცოდა? ამან თუ ამისმა მშობლებმა, ბრმა რომ დაიბადა? მიუგო იესომ: არც ამან სცოდა და არც ამისმა მშთბლებმა, არამედ რათა გაცხადდნენ უფლის საქმენი მასში".

მცდარია მოციქულების შეკითხვა, რადგან როგორ შესცოდავდა ეს ადამიანი დაბადებდამდე (იგი ხომ დაბადებიდან იყო ბრმა) ან კიდევ თუკი მშობლები ივნენ ცოდვილნი ამის გამო შვილი რატომ უნდა დატანჯულიყო.

მაშ რაღატომ დაუსვეს ეს შეკითხვა უფალს? იმიტომ რომ წინათ როდესაც უფალმა განრღვეული განკურნა მას უთხრა "აჰა განიკურნე და ამიერიდან ნუღარ სცოდავო", აქედან გამომდინარე მოციქულებმა დაასკვნეს რომ ეს ადამიანი ცოდვის გამო იყო დასნეულებული და ამიტომაც ამ შემთხვევაშიც ეკითხებიან უფალს: ვინ ცოდა, ამან თუ მისმა მშობლებმაო? მაგრამ როგორც უკვე აღინიშნა ორივე ეს შეკითხვა მცდარია რადგან შეუძლებელია მას დაბადებამდე შეეცოდა და არც მისი მშობლების ცოდვის შედეგად შეიძლებოდა დასნეულებულიყო, რადგან შვილს მშობლის გამო სასჯელი არ აქვს.

როგორც ჩვენ, როდესაც პატარას ვიხილავთ სნეულების ჟამს და გაკვირვებულები ვიტყვით: "ნეტა რა დააშავა ამ პატარამ რომ დასნეულდაო?" მსგავსად ამისა მოწაფეები გაკვირვებულები ეკითხებოდნენ უფალს. უფალმა კი მიუგო მათ: "არც ამას შეუცოდავს და არც მის მშობლებს, რომ ეს ადამიანი ბრმად იშვაო".

ამ სიტყვებით უფალმა ის კი არ თქვა, რომ მშობლები უცოდველნი იყვნენ, არამედ ის რომ მათი ცოდვის გამო არაა რომ ბრმად იშვა ეს ადამიანიო, არამედ "რაითა იდიდოს ძე ღმრთისაი", რადგან ცოდეს მანაც და მისმა მშობლებმაც, მაგრამ ამისგან არაა ეს სიბრმავე. რადგან შეუძლებელია სხვისი ცოდვის გამო სხვა დაისაჯოს.

ამიტომ ამბობს ეზეკიელი: "ცხოველ ვარ მე იტყვის უფალი, არრარა იყოს იგავი ესე, რომელი ითქუმის, ვითარმედ: მამათა ჭამეს კაწახი და შვილთა კბილნი მოემუხნეს". და მოსეც იტყვის: "არა მოკვდეს მამაი შვილისათვის".

მაგრამ აქ შეიძლება სხვა სიძნელე გამოჩნდეს, შეიძლება ვინმემ იკითხოს: "მისი ტანჯვის გარეშე არ შეიძლებოდა რომ უფლის დიდება გამოჩენილიყოო?", მაგრამ აქ ის კი არაა ნათქვამი რომ შეუძლებელი იყოო, რა თქმა უნდა ამ ადამიანის გარეშეც გამოჩნდებოდა უფლის დიდება, მაგრამ ამ შემთხვევაშI ისაა ნათქვამი რომ მასზეც გამოჩნდეს უფლის დიდებაო. და კიდევ თუკი ვინმე იტყვის კვლავ, რომ ამ ადმაინზე უსამართლოდ მოიწია ტანჯვა, რათა უფალი განდიდებულიყოო, მას ასეთ შეკიტხვას დაუსვამ: "რა ტანჯვა მოიწია მასზე როცა მას საერთოდ არ ქონდა ახელილი თვალი? პირიქით შეიძლება უმეტესად უკეთესიც იყო მისთვის ფიზიკური სიბრმავე, რადგან ამით მას შინაგანი სულიერი თვალი აღეხია. რადგან რა ხეირი იყო ებრაელებისათვის, თუკი ისინი ხედავდნენ, უფრო დიდი სასჯელი არ დაიტეხეს თავზე. მათ მიცემული ქონდათ თვალხილულობა, მაგრამ დაბრმავდნენ. ამას კი პირიქით უმეტესი სიკეთე ერგო ფიზიკური სიბრმავისაგან, რადგან მას შინაგანი თვალი აღეხილა. რადგან როგორც ბოროტნი ამა სოფლისანი არ არიან ბოროტნი, ისევე როგორც კეთლინი არ არიან კეთლნი, არამედ ცოდვაა ბოროტება, სიბრმავეც არ არის ბოროტება.

ეს სიტყვები კი "რაითა იდიდოს ძე ღმრთისაი" არა მიზეზობრივი, არამედ აღსრულებითობისაა, როგორც ამბობს უფალი: "შჯად სოფლისა ამის მოსრულ ვარ მე, რომელნი არა ხედვიდეს და ჰხედვიდენ, და რომელნი ხედვიდეს, დაბრმენ".

ამავე აზრს იზიარებენ წმ.კირილე ალექსანდრიელი, წმ. ანასტასი სინელი, ნეტარი თეოდორიტე, წმ. თეოფილაქტე ბულგარელი (რომლის განმარტება ზემოთ დავწერე)...

შესაბამისად საეკლესიო ტრადიცია მკვეთრად ადასტურებს იმ გარეომოებას, რომ შვილს მამის ცოდვა არ მოეკითხება, მის გამო არ დაისჯება, თუკი შვილი ნებაყოფლობით, შეგნებულად, გააზრებულად და განზრახულობითად არ იქნება თანაზიარი მამის ცოდვისა, რაც გამორიცხვას ჩვილ ბავშვებზე მშობლის მიერ შეცოდების მოწევნას, ანუ მშობლის გამო მის დასჯას.

და მაინც რატომ იბადებიან ავადმყოფი პატარები (ან რატომავადმყოფობენ შემდგომში), ასევე როგორც ნინომ თქვა სექსუალური უმცირესობები და ასე შემდეგ. ერტ რამეშიც უნდა შევთანხმდეტ რომ ყოველივე ამაში უფალი დამნაშავე არაა, ეს შეუძლებელია და ეს ზემოთ მოყვანილმა სახარებისეულმა ეპიზოდმაც გვაჩვენა.

აქვე ერთ შეკითხვას დავსვამ: "ცოდვით დაცემა რომ არ მომხდარიყო იქნებოდა ამდენი უბედურება დედამიწაზე? რა თქმა უნდა არა. ადამიანის გაუკუღმართებულმა ბუნებამ შექმნა ყველა ის უბედურება რასაც დრეს თვითეული ჩვენგანი საკუტარ თავზე ცდის.

აქვე შეიძლება შემეკითხოთ, ეს ხომ ფაქტიურად იმას ნიშნავს რომ ადამის ცოდვის გამო (მისი ცოდვით დაცემის გამო და ბუნები გაუკუღმარტების გამო) ისჯება დღეს კაცობრიობა, ავადმყოფად დაბადებუი ადამიანები და ა.შ.

კიდევ ერთხელ ვამბობ, არავინ არავის ცოდვის გამო არ ისჯება, ფიზიკური ნაკლულობა ადამიანისა გაუკუღმართებული ბუნების შედეგია, ხშირ შემთხვევაში კი თვითონ მშობლების არასოწრი ცხოვრების, მაგრამ მე ღრმად მწამს რომ ყველა ადამიანს შემწედ ყავს უფალი, როგორც ეს ზემოთ ეპიზოდში დავინახეთ და იგი მიაგებს შესაბამისად.

ფიზიკურ ნაკლს რამდენად შეიძლება დავარქვათ სასჯელი? რადგან სასკელი საბოლოო ჯამში სუფთა ზნეობრივი ხასიატისაა და იგი ადამიანის სულს ჯოჯოხეთში მოხვედრიტ აისახება.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 14 2008, 02:15 PM

აბსოლუტურად ვეთანხმები ამ სიტყვებს



ამასაც



დაახლოებით ამასვე ამბობდა ის მღვდელი, რომელის ციტატაც თავიდან მოვიყვანე, და რომელმაც ასეთი აღშფოთება გამოიწვია



ამასაც სრულად ვეთანხმები.

ისე, კანონისტიც ამას ამტკიცებდა ამდენი ხანი

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 14 2008, 02:33 PM

ეკატერინე

აი იმ მოძღვრის სიტყვები:

უფლის განგებაზე ვერ ისაუბრებ კანონებით, რადგან პირველ რიგში უფალი სიყვარულია და შემდეგ კანონი (თუ შეიძლება ასე ითქვას).

ამიტომ მე ღმრად მწამს რომ თუკი ადამიანი იბადება ფიზიკურად ნაკლულევანი, მშობლების არასწორი ცხოვრებისა თუ სხვა რაიმე ბუნებრივი მოვლენის გამო, ეს ფიზიკური ნაკლი მისთვის საჯელი არ არის. მას უფალი ყავს შემწედ რომელიც სხვა უამრავ ტალანტს მიაგებს ამ ადამიანს ამ ფიზიკური ნაკლისა წილ.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 14 2008, 02:39 PM

მე ამის საწინააღმდეგო არაფერი დამიწერია, პირიქით, ყოველმხრივ ვეთანხმები
უბრალოდ ზოგიერთი ამტკიცებდა რომ ფიზიკური ნაკლი და ავადმყოფობაც სასჯელია, რასაც აბსურდამდე მივყავართ

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 14 2008, 02:43 PM

afxazi

გაიხარე, დათო. ამას ვამტკიცებ ამდენი ხანია. ეს ჩვენი დაცემული და სუსტი ბუნების აღქმადობის გამოა მიჩნეული სასჯელად, ამიტომ კანონიკურად არალოგიკურია ვისაუბროთ წინაპრის ცოდვის გამო შვილის დასჯაზე და სასჯელში ვგულისხმობდეთ ფიზიკურ ნაკლს.

მგონი, იოანე ოქროპირის ამ კომენტარმა ძირითადად ნათელი მოჰფინა ჩვენ საკითხს:


ეკატერინე

გაიხარე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 14 2008, 02:55 PM

ეკატერინე
კანონისტი
ახლა დრო არ მაქვს და როგორ გგონიათ, სიკვდილი შვილისა მშობლის გამო - ჯდება ღმერთის სიყვარულში? და საერთოდ ბევრი გინახავთ, შვილი რომ მოუკვდა და თვითონ ქრისტიანი გახდა? უმეტესი ასე არაა და რა გამოდის, რომ ღმერთმა, ვინც იცოდა წინასწარ, რომ არ მოექცეოდა, მაინც მოკლა შვილი? - აბსურდია რაღაც

ეს სიტყვები ადასტურებს, რომ იმ ადამიანის ხეიბრობას გარკვეულად "სასჯელად" განიხილავს წმინდა მამა, აბა არ დაწერდა მაშინ:

ანუ ასეთ მიწიერ სასჯელთანაც არ აკავშირებს ის მშობლების ცოდვილობას...იქნებ გამაგებინოთ მე თუ არ მესმის

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 14 2008, 03:06 PM

კანუდოსელი

ვერანაირად ვერ დაგეთანხმები კანუდოს, რადგან ერთ ადგილას გარკვევით ამბობს წმ. იოანე ოქროპირი რომ ეს სიბრმავე როგორ შეიძლება იყოს საჯელი ამ ადამიანისათვის, როცა მას საერთოდ არ უხილავს სინათლე. მის ცნობიერებაში არ არის სინათლის აღქმის უნარი და შესაბამისად ის თვითონ, შეგნებით ვერ აღიქვამს რომ ეს მისთვის საჯელია.

თუკი ადამიანი ხედავდა და შემდეგ დაბრმავდა, აი მას შეუძლია უკვე იფიქროს იმაზე რომ ის დაისაჯა.

ეს სიტყვები კი ძველ ქარტულად ასე ჟღერს: "რამეთუ შეუძლებელ არს თუმცა სხუამან ცოდა და სხუაიმცა დაისაჯა ცოდვისა მისისათვის." ანუ აქ ზოგადად მოვლენაზე საუბრობს, რომ შეუძლებელია სხვამ შესცოდოს და ამით სხვა დაისაჯოს. გეთანხმები ჩანს ისე რომ ფიზიკური ნაკლი აქ განხილულია როგოც სახელად, მაგრამ ზემოთქმულიდან გამომდინარე ეს ხომ სასჯელი არაა თვითონ ამ ადამინისათვის, ასე შეიძლება ჩვენ გვეგონოს რომ ის დაისაჯა.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 14 2008, 03:19 PM

ეგ ადგილი გამოვყავი მე სწორედ...

კი მართალი ხარ პრინციპში...

მე მაინც მგონია, რომ პირველი ადგილი რომელიც მე მოვიყვანე გულისხმობს სასჯელის მიწიერ გაგებას და მეორე,რომელიც აფხაზმა - ჭეშმარიტ სასჯელს - ტექსტუალური ანალიზი თითქოს ამას მიუთითებს...

არც მე უარვყოფ, რომ არასწორი ცხოვრების გამო ცოდვა "გადადის", მაგრამ ეს არ არის რაღაც მისტიური აქტი, რაღაც ისეთი, როგორიც გვაქვს პირველქმნილ ცოდვასთან მიმართებაში,თუმცა ამ უკანასკნელშიც ხშირად გვხვდება წმინდა კათოლიკური გაგება ამ "მოვლენისა".

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 14 2008, 03:30 PM

კანუდოსელი
ზაზა, სასჯელი არის სასჯელი, ანუ ადამიანის განსჯა. საეკლესიო სამართალი, პროფ. ბუმისის მიხედვით, საღვთო წარმოშობის სამართალია, იგი არ შეიძლება იყოს სუბიექტური, რადგან ობიექტურ სიმართლეს გადმოსცემს

ამ კონტექსტში - არ შეიძლება კანონიკურად დავუშვათ სუბიექტური სასჯელი - ანუ რაღაც ისეთი ქმედება, რაც ზოგ შემთხვევაში სასჯელი იქნება, ზოგში - არაფერი, ზოგშიც - წყალობა. საღვთო სამართალი, ზოგადად, არ არის გარემოებებზე დამოკიდებული. ამიტომ, ყოველი სასჯელი, რომლის თუნდაც 1 შემთხვევა მაინც შეიძლება გავიხსენოთ, რომ დადებითად წაადგა ადამიანს, უკვე აღარ ყოფილა ობიექტური სასჯელი.

იოანე მმარხველი თავის ცნობილ თხზულებაში ბრძანებს, რომ ქრისტიანისთვის უმძიმესი, მაგრამ ამავე დროს, ერთადერთი სასჯელი არის ქრისტესგან განშორება. სხვა სასჯელს ეკლესია არ იცნობს. Poena, ანუ სასჯელი მხოლოდ ესაა, დანარჩენს ეპიტიმია - ანუ მოწუართვნა ჰქვია.

რაც შეეხება იმას, თუ რატომ უშვებს უფალი ბავშვის სნეულებას, როდესაც ამის გამო მშობელი არათუ ინანიებს, უარეს გმობაში ვარდება, უკავშირდება იმ დიდ და რთულ კითხვას, რასაც ჯოჯოხეთის მომავალი ბინადრის დაბადების დაშვებადობა ჰქვია უფლისაგან. უფალი აძლევს შანსს მშობელს, ისევე როგორც მისცა იუდას, ყოფილიყო მნათობი სოფლისა.....

ამიტომ, ისევ ვიმეორებ, სრულიად დასაშვებია მშობლის ცოდვილობის გამო დასნეულდეს ბავშვი და ეს არ არის სასჯელი, არც მისთვის და არც მშობლისთვის

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 14 2008, 03:34 PM

და მოკვდეს კიდევაც?

მაშინ კითხვა:

1. ეს ბავშვი/მოზრდილიც აპრიორი ცხონდება? - თუ კი, კითხვა არ მაქვს მეტი, თუ არა, მაშინ რატომ ერთმევა შანსი ამა ცხოვრებაში მონანიებისა
2. ეს რა სამართალია, რომ მე ვიტანჯო სხვის გამო? - თუნდაც ფიზიკურად ვიტანჯო, ანუ არა იმის გამო რომ მე წინაპრისგან მივიღე სნეული ბუნება და მე ამ ბუნების შეთვისებით, თავისუფლად და ჩემი ნებით ვცდუნდი, არამეტ უბრალოდ მხოლოდ იმიტომ, რომ ის ცოდვილია

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 14 2008, 03:35 PM

კანუდოსელი

დიიიიიიიიიიახ ჩემო კანუდოს.

იმაში უნდა შევთანხმდეთ რომ ცოდვას მართლაც არ აქვს მისტიური კავშირები რომ გადადიოდეს თაობიდან თაობამდე.

უბრალოდ ნარკომანია ყველამ ვიცით რა ცოდვაცაა, და როგორ ანგრევს ადამიანის ორგანიზმს. ნარკომანი მშობლის შვილი ხომ შესაძლებელია დაიბადოს ფიზიკურად ნაკლულევანი. ამ შემთხვევაში ხომ ვერ ვიტყვით რომ აი ის ცოდავდა და ცოდვა შვილზე გადმოვიდაო. არა უბრალოდ ის რომ ცოდავდა ნარკომანიით ამან გამოიწვია ორგანიზმის რღვევა.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 14 2008, 03:43 PM

კანუდოსელი

ვერც კის გეტყვი და ვერც არას, მაგრამ უფლის კაცთმოყვარების გათვალისწინებით, ცხადია, ის არ გაიყვანს იმ ადამიანს ამ სოფლიდან განწირულად, თორემ აი ეგ, უკვე მართლა გამოვა შვილის დასჯა


საღვთო სამართალს ხომ იცი ვერ ჩავწვდებით. არ არის გამორიცხული, ეს ტანჯვაც სასარგებლო გამოდგეს ჩვენი სულისათვის.

დავითმა სწორი თქვა: უფალი ჯერ სიყვარულია და მერე კანონი. ამიტომ, დარწმუნებული უნდა ვიყოთ, რომ თუკი უფალი დაუშვებს ამგვარ განსაცდელს უდანაშაულო ადამიანზე წინაპრის ცოდვის გამო, იგი ამის გამო სულიერად არ დაზარალდება. როგორც მინიმუმი

afxazi

ეგ ხო, მაგრამ ამის გარდაც შეიძლება სულაც არ იყოს მშობლის ფიზიკურ ნაკლთან კავშირში შვილის ნაკლი. გეთანხმებით, რომ წინაპრის ცოდვასთან მისტიკური და პირდაპირი კავშირი არ არის. ამგვარი ასე ვთქვათ "ღონისძიება" უფალმა შეიძლება დაუშვას ადამიანზე სინანულის გამო და მხოლოდ ინდივიდუალურად (ანუ ამ მეთოდის განზოგადებაც დაუშვებელია)

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Feb 14 2008, 04:21 PM

პრაქტიკულად ქრისტემ პასუხს თავი აარიდა

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 14 2008, 04:34 PM

sandro40

რა ვქნა გავიღიმო. წაიკითხე მაინც ზემოთ დაწერილი.

იცით რა არის სამწუხარო, როდესაც ადმაიანი დიდმნიშვნელოვნად განაცხადებს ხოლმე რაიმეს და მოყვება ამის მტკიცებას.

იქნებ დაფიქრებულიყავი ჩემო მეგობარო იმაზე რაც უნდა ტქვა ხოლმე.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 14 2008, 04:48 PM

აქ ეჭვი მეპარება რომ მოძღვარი ცოდვის მისტიურ გადაცემას გულისხმობდა. უბრალოდ მან თქვა რომ მშობლების არასწორი ცხოვრება შეიძლება აისახოს ბავშვებზე სრულიად ობიექტური მიზეზებიდან გამომდინარე.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 14 2008, 06:15 PM

afxazi

ასეა.

მე ვფიქრობ ცოდვის გამო ადამინზე მოვლენილი სასჯელიც ნაწილობივ ასე ხდება, ხმაურიანი და ემოციური ადამინი გულით ავადმყოფობს, ღორმუცელა კუჭით და აშ.

იმედია არ გამლახავთ.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 14 2008, 06:54 PM

არასწირად აღვზარდე შვილი, ვთქვათ ვასწავლე რომ კაცის კვლა კარგია - რა შუაშია აქ მისტიკა?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 14 2008, 06:57 PM

კანუდოსელი
მაგ შემთხვევაში - არაფერი

მაგრამ აღზარდა ადამიანმა შვილი და ასწავლა, რომ მკვლელობა ცუდია და სულ კარგ წრეში ამყოფებდა. მაგრამ თვითონ ახალგაზრდობაში სადისტურად ჰყავდა მოკლული ბავშვი. ჰოდა ერთ მშვენიერ დღეს მისი შვილიც მოკლეს

?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 14 2008, 07:00 PM

ახლა მართლა ნუ გაუტიე მისტიკაში

ენერგიის შენახვის კანონი გამიგია, მუხტის შენახვის კანონიც გამიგია, და ეს ცოდვის შენახვის კანონი რა ოხრობაა ვერ გამიგია

ეს ძალიან წააგავს კარმის თეორიას, რომ თუ წინა ცხოვრებაში მოკალი ძროხა შემდგომ ცხოვრებაში დაიბადები ძროხად და შენც მიგაყოლებენ ძროხათა "სასუფეველს"...მართლა ნუ აწარმართებთ ქრისტიანობას კაცო....

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 14 2008, 07:05 PM

ვერ მივხვდი იმ ციტატასთან ეს რა შუაში იყო, იქაც ეგ წერია

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 14 2008, 07:17 PM

ნინიკო,

ვინ გაგლახავს, არც კი გაიფიქრონ მარა, აი, ბუასილზე რას იტყვი?

პ.ს აი,ახლა მე გამლახავენ და შენ გადარჩები

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 14 2008, 07:17 PM

კანუდოსელი
ზაზა, ნუ იცი ხოლმე ეს განზოგადებები და საკუთარი იდეების დამატება ჩემს აზრებზე. ჩემი აზრებიც მეყოფა

მე რაც ვთქვი, მასეთი მაგალითი შენს გარშემო ნაცნობ-ახლობელ-მეზობლებში რომ მოიკითხო, აუცილებლად წააწყდები.

ბოლოს კი მივუწერე "?" რაც ნიშნავს, რომ დავსვი კითხვა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 14 2008, 07:40 PM

კანონისტი

ჩბვენ გვკითხე ))

staywhite



ნან, მე მგონი მოვიდა მოდერის ბებერი მუშტი))
დათო ინტელიგენტი ბიჭია, არ იკდარებს, ალბათ მხოლოდ ჩაასწორებს ისიც უჩუმრად.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 14 2008, 09:52 PM

ტაკ, ეს ყველაფერი კარგი მაგრამ დედის ლოცვებში წერია ასეთი ფრაზა: "მსაჯულო სიმართლისაო, რომელი მშობელთა ცოდვათათვის დასჯი შვილთა, ნუ დასჯი მათ ცოდვათა ჩემთა გამო..."
რას იტყვით ამაზე?

ნამდვილად არ ვიცი ვისი დაწერილი ლოცვაა, მაგრამ რახან ასეთI რამ წერია, მგონი საფუძველს მოკლებული არ უნდა იყოს და მთლად კანონისტის სულისკვეთებას ვერ დავაბრალებთ ასეთი რამის (შეხედულების) არსებობას ჩვენს რელიგიაში..

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 14 2008, 10:08 PM

აი,მავანმა რომ მშვენივრად აღზარდა შვილი და ის შვილი მკვლელი გახდა? უამრავ კაი მშობელს ტირანი შვილი ყავს, გამოდის მშობლის თუ არა წინაპრის "ბრალია"?

თემა კომპლეკსურია მეგობრებო,აქამდე ასეთი ძნელი არ მეჩვენებოდა.

კატოს ნახსენები დედის ლოცვის დიდი გავლენით ხშირად ცუდ საქციელებისგან თავი შემიკავებია, რომ მიფიქრია, ის, ვიზედაც ვმრისხანებდი ,მაგალითად ან იქნებ სამართლიან "აბაროტს" ვუპირებდი (ცხადია აბაროტი არასდროს არ არის მიღებული და არ დამცხოთ), უკან დამიხევია ცოდვის შიშის გამო(ვაღიარებ, უფრო ცოდვის შიშის გამო და არა მათდამი დიდი სიყვარულის გამო, მაგ დონის სათნოება ჯერ მაინც არ მაქვს), ჩემი შვილი რომ იყოს რა ცუდი იქნება თქვა ან ჩემსას რომ გაუკეთოს ვინმეს ასეთი (ჩემს თავზე არ ვფიქრობდი ანუ მე რომ ასე გამიკეთონ-ით, იმიტომ რომ მე უკვე გამიკეთეს, ცუდად მომექცნენ და უდანაშაულოდაც ვთქვათ ). მოკლედ, რთული საკითხია.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 11:44 AM

რა უნდა ვთქვა, მორიგი აპოკრიფია.....

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 12:27 PM

საინტერესოდ წერს ამის თაობაზე მიტროპოლიტი ანტონი სუროჟელი:

Постепенное разрушение человеческой души, душевности у наших близких или дальных предков может нам передаваться наследственно и вдруг разразиться болезнью. Но я хочу сказать с совершенной убежденностью: никакую болезнь нельзя приписывать только греховности, своей или своих предков. Разумеется все неладное что совершается на земле, происходит от того что человек первично, в лице Адама и Евы отпал от единства с Богом.

Бывает и не так редко, что Господь дает человеку болезнь как путь ко спасению.



ანუ, რადგან ადამიანი სულის და ხორცის ერთობაა, როცა სული ზიანდება ცოდვისგან, ეს ყოველთვის აისახება ხორცზეც. ამიტომ შეიძლება უფრო ხშირი იყოს დაავადებები იმ ადამიანთა შთამომავლობაში, რომლებიც მძიმე ცოდვებში ცხოვრობდნენ.
ეს არანაირად არაა ცოდვის მისტიკური გადაცემა.

ამასთან მარტო ეს არ არის მიზეზი ავამყოფობის, ავადმყოფობა შეიძლება იყოს როგორც ზემოთ დავწერე:


1. როგორც სასჯელი ცოდვების გამო
2. როგორც გაფრთხილება ან ხელის შეშლა რომ ადამიანმა ცოდვა არ ჩაიდინოს
3. რომ ადამიანმა მოთმინების შედეგად მოიპოვოს გვირგვინი (ანუ წარემატოს მოთმინების სათნოებაში)
4. ღვთის სასწაულისთვის და დიდებისთვის

ანუ როგორც მიტროპოლიტი ანტონი წერს:



Бывает и не так редко, что Господь дает человеку болезнь как путь ко спасению

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 12:53 PM

და აქედან გამოდის, რომ დაავადმყოფებს შვილს ჩემს გამო?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 15 2008, 12:55 PM

ხსენება არაა სხვის გამო რატომღაც დასჯაზე... გინდაც მიწიერი გაგებით დასჯაზე...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 12:55 PM

დრო არ მაქვს და ფრაგმენტულად ვერთვები ხოლმე...მაგრამ აქ ორი მომენტია: ცოდვით "გადაცემა" და თავად ღმერთის უშუალო ჩარევა - მგონი ერთმანეთში ვურევთ ამ ორს

მოკლედ მანდ ინტერვიუში ანტონი სუროჟელი ამბობს: Постепенное разрушение человеческой души, душевности - საინტერესოა რომ ის როდესაც ახსენებს ამ ტერმინს ამბობს არა სულიერს არამეტ მშვინვიერს "душевности". იგივე ინტერვიუში არის მისდამი კითხვა თუ სად არის მშვინვიერსა და სულიერს შორის სხვაოობა და მოჰყავს მაგალითი მისი პირადი ცხოვრებიდან, როდესაც ფსიქიატრმა პაციენტზე უარი თქვა, რადგან აღნიშნა რომ ეს ჩემი კომპეტენცია არააო- ეს სულიერების სფეროაო.

ახლა სრულ კონტექსტში რა გამოდის: გამოდის, რომ ზიანდება მშვინვიერება და შედეგად ვიღებთ ისეთ დაავადებას,როგორიცაა შიზოფრენია - ეს იყო კითხვა რაზეც უპასუხა სიტყვებით: Постепенное разрушение человеческой души, душевности. ანუ ყველაფერი ძალიან ნორმალურადაა ახსნილი აქ, არ არის არანაირი გადაცემა ცოდვისა, არამედ გადაცემა დაზიანებუი ბუნებისა.

აი რა სიტვებით ამთავრებს ანტონი სუროჟელი: Это ответ на вопрос о том, может ли медицина что-то сделать в отношении шизофрении. Если бы речь шла о грехе, о «возмездии» со стороны Бога, то никакие электрошоки не могли бы помочь

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 01:07 PM

კანუდოსელი

მარტო რაც შენ გაწყობს იმას ხედავ?

Постепенное разрушение человеческой души, душевности у наших близких или дальных предков может нам передаваться наследственно и вдруг разразиться болезнью

ეს ვერ ნახე?

KAIROS

ციტატა

ხსენება არაა სხვის გამო რატომღაც დასჯაზე... გინდაც მიწიერი გაგებით დასჯაზე...

მანდ მოზრდილ ადამიანებზე წერია. ბავშვები რატომ ავადმყოფობენ ის მიპასუხე

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 15 2008, 01:12 PM

მაგაზე სუროჟელმა არ დაწერა და მე რა გიპასუხო?
ვფიქრობ მეოთხე შეესაბამება და ეს ხსნის ყველაზე ნათლად:


ცოდვა არ გადადის, არც შეიძლება გადავიდეს... შესაბამისად პასუხისმგებლობა ცოდვაზე, ყველანაირი გაგებით, მხოლოდ ჩამდენს ეკისრება...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 01:12 PM

არა ეგ ჩემი სტილი არაა....

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 01:16 PM

ანუ, რადგან ადამიანი სულის და ხორცის ერთობაა, როცა სული ზიანდება ცოდვისგან, ეს ყოველთვის აისახება ხორცზეც. ამიტომ შეიძლება უფრო ხშირი იყოს დაავადებები იმ ადამიანთა შთამომავლობაში, რომლებიც მძიმე ცოდვებში ცხოვრობდნენ.
ეს არანაირად არაა ცოდვის მისტიკური გადაცემა.




KAIROS

დაიცა, ბავშვს ონკოლოგიური დაავადება რომ აქვს და თვეებს ატარებს საავადმყოფოებში საშინელ ტანჯვაში და ბოლოს მაინც ლეტალური გამოსავლით მთავრდება ეს ღვთის სასწაულისთვის და დიდებისთვის ხდება?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 01:16 PM

აბა რას ვდაობთ?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 01:19 PM

მე იმას ვამბობ, რომ წინაპრების ცოდვები შეიძლება აისახოს შთამომავლობაში ავადმყოფობების სახით.

მაგრამ ეს არის იყოს სასჯელი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 15 2008, 01:21 PM

აბა ვიღაც იდიოტი ბაბუა რომ ყავდა, ამიტომ ხდება? რამდენი ვიცი, როცა ბავშვი უპატრონოა და მაინც ავადაა, ანუ მის ავადმყოფობას არავინ მოყავს სინანულში, ასე რომ ეს არაა არგუმენტი, ღვთის დიდებაში და სასწაულში მის განზრახვათა ამოუცნობლობა და განუჭვრეტლობა იგულისხმება... ვფიქრობ ამაზე ზუსტი პასუხი არ არსებობს...

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 01:27 PM

ავადმყოფობას არ აქვს ერთი მიზეზი. თუ ბავშვი უპატრონოა და ავადაა, ესეც ცოდვის შედეგია, იმ ადამიანების ცოდვის, რომლებსაც ევალებოდათ მისი მოვლა, მაგრამ სათანადო ყურადღება არ მიაქციეს.

რადგან ადამიანი სულის და ხორცის ერთობაა, როცა სული ზიანდება ცოდვისგან, ეს ყოველთვის აისახება ხორცზეც. ამიტომ შეიძლება უფრო ხშირი იყოს დაავადებები იმ ადამიანთა შთამომავლობაში, რომლებიც მძიმე ცოდვებში ცხოვრობდნენ.

ამასთან ეს ერთ-ერთი მიზეზია და არა აბსოლუტური

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 01:28 PM

აქაც სიღრმისეული ანალიზია საჭირო.

1. ძველაღთქმისეულ კონტექსტში - სადაც წერია რომ არათუ არ დაისჯებიან, არამეტ არანაირი ნიშანი არ იქნება წინაპართა ცოდვებისაო - ეს კი მოცემულია კონტექსტში, ღმერთის სიტყვებისა: "მოგკითხავთ ... თაობებშიო"...

ანუ აქ მიდის საუბარი იმაზე,რომ ღმერთი უშუალოდ ერევა ამ "მოკითხვისას" - და ეს ჩარევა არ არის ძველაღთქმისეული სასჯელი მხოლოდ, არამეტ "ჩვეულებრივი" ტანჯვაც, ხოლო რადგან უშუალო ჩარევა - საწმე გვაქვს არა "სპონტანურად" გაჩენილ დაავადებაზე,არამეტ ღმერთის უშუალო ნებაზე.

2. ცხადია შეიძლება აისახოს, სწორედ იმიტომ, რომ მათი ცხოვრება აზიანებს - მაგრამ მოდი ვნახოთთუ რას: ანტონი სუროჟელი განარჩევს ორ მომენტს: სულიერს და მშვინვიერს და ამბობს,რომ წინაპრის ცოდვა აზიანებს მშინვიერს და იქვე ამბობს,რომ არ დაგავიწყდეს რომ ეს ყოველივე ხდება იმიტომ, რომ პირველქმნილ ცოდვა არსებობსო - აქ ის ახსენებს სულიერს.

ე.ი. სულიერი ზიანი "გადმოდის" ადამიდან, ხოლო მშვინვიერი - უშუალო წინაპრიდან
ხედავ განსხვავებას?

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 15 2008, 01:29 PM

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 01:35 PM

ამას არა აქვს არსებითი მნიშვნელობა



თუ სული არ მოგწონს შეგიძლია სამშვინველი იგულისხმო

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 01:39 PM

არსებითია და პრინციპული

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 01:48 PM

აქ მთავარი ისაა და თავიდანვე იმაზე ვკამათობდი რომ წინაპრის ცოდვა შეიძლება აისახოს შთამომავლობაზე, როგორც ჩანს ამას შენც ეთანხმები.

ის რომ ეს წინაპრის ცოდვის უშუალო გადაცემის შედეგად ხდება მე არსად მითქვამს

მთავარია რომ ჩვენ მეტ-ნაკლებად პასუხს ვაგებთ საკუთარ შთამომავლობაზე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 01:56 PM

მცირე დანამატი:

თუ ადამიანი ცხოვრობს ურწმუნოდ და ყველაფერ დანარჩენში ის "ნორმალურია" - იხდის გადასახადებს და სხვა ამ ადამიანის ურწმუნოება არანაირად არ გამოვლინდება მისი შვილის ავადმყოფობაში, რადგან დაავადება - ავადმყოფობა არ ეხება სფეროს "სულიერი", არამეტ მაქსიმუმ-სფეროს: "მშვინვიერი" - ამ მხრივ, კი თუ ადამიანი იქნება ნევროზული ტიპი - ეს უკვე მშვინვიერია და ცხადია ზიანი მის მომდევნო თაობასაც შეიძლება ჰქონდეს.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 15 2008, 01:58 PM

მაინც გამოდის რომ ასეა თუ ისეა მაინც ისჯებიან შვილები და შვილიშვილები წინაპართა ცოდვების გამო?
კაი და, ბაბუაჩემი რაღას გაიგებს (აცხონოს უფალმა) მე თუ აწი მისი ცოდვის გამო დავისჯები?

თუ მე უნდა გამოვასწორო მისი შეცდომები და ასე უნდა გაკეთილშობილდეს თაობები და ამიტომ?

მაგარი ვერსიები მაქვს

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 15 2008, 01:59 PM

კანუდოსელი

გაგიმარჯოს, მძიმე ცოდვილი არ ყოფილა, თუ "მისთვისაა" მხოლოდ ათეისტი

მაგრამ ნუთუ არაფერი გსმენია 1930-იანი წლების მებრძოლი კომუნისტების შთამომავლებზე? რომლებიც ყველაფრით "ნორმალური" იყვნენ, უბრალოდ როგორც პავლე მოციქული იტყვის, გარდარეულად დევნიდნენ ეკლესიას?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 02:01 PM

კარგა წაიკითხე და მიხვდები, რომ საქმე გაცილებით რაციონალურ ასპექტშია



ჩვენ ყველა მეტნაკლებად მათი შთამომავლები ვართ

არ გინდა ახლა აპოკრიფები თუ როგორ მოუკვდათ ყველას შვილები

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 02:01 PM

ე.ი შენი აზრით ხორცი თავისთვისაა, სამშვინველი თავისთვის და სული თავისთვის, არანაირი კავშირი არ არსებობს მათ შორის?
თუ სული დაავადებულია ეს არ აისახება არც სამშვინველზე და არც ხორცზე?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 02:04 PM

პრინციპში ცოდვად დაცემის შემდეგ, ისინი თითქმის დამოუკიდებლები გახდნენ და ქრისტიანობა მათ შეერთებას გულისხმობს - ახლა დრო არ მაქვს, და ამაზე კარგად წერს ლოსკი და პომაზანსკი


რომ აისახება სწორედ ისაა, რომ ჩემი ცოდვით - მე საქმეებიც მაქვს ცოდვილი - ეს საქმეები მაზიანებენ ხშირად ფიზიკურადაც - შედეგად - ავად ვხდები და თუ ნამეტანი გავუტიე - შვილიც, რომელიც ავადმყოფმა მშობელმა შექმნა - ისიც ავადმყოფი იქნება

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 15 2008, 02:04 PM

კანუდოსელი

ხო ეგ ფილოსოფიურად და სიღრმისეულად, მაგრამ მშრალი ფაქტი? მე რომელმაც ღვთისმეტყველება არ ვიცი და მიხსნი, რომ გაწი -გამოწი მაინც წინაპრის გამო ვისჯები?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 02:07 PM

შვილო

თუ მამა გყავს ლოთი, შანსი დიდია, რომ შენი ჯანმრთელობა იყოს შერყეული - ეს თუ დასჯაა კი (კატო)ბატო(ნო)

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 02:08 PM

ის რომ მათ შორის ჰარმონია დაირღვა ეგ მეც ვიცი. მაგრამ შენ ისე გამოიყვენე, თითქოს საერთოდ აღარაფერი აკავშირებთ, იმიტომაც დავწერე



მივედით მგონი კონსესუსამდე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 02:10 PM

ალლაჰუ აქბარ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 15 2008, 02:13 PM

მოვლენა
კანონისტი არ იქნება თანახმა, თორემ იმას რომ ავადმყოფიდან ავადმყოფი დაიბადება, ამის წინააღმდეგი ვინ იყო?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 15 2008, 02:30 PM

კანუდოსელი

ყველას არა ზაზა, ზოგს

მაგალითად, ონში ჩვენ მეზობლად ცხოვრობდა ეგეთი ადამიანი და რა ვქნათ?

რატომღაც მაინც ძველი აღთქმიდან ვერ გამოდიხარ, სასჯელის გაგებაში

ქრისტიანული სჯული იცნობს ერთადერთ სასჯელს - ესაა წარწყმედა. ადამიანის ფიზიკური, გონებრივი და ფსიქიკური ნაკლი სასჯელი არ არის.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 15 2008, 02:37 PM

ჩაიხვიე ახლა შენ

ამას ეთანხმები?
თუ მაინც მიგაჩნია, რომ იდიოტი ბაბუის გამო შვილიშვილების მისიკვდილება არის "დიდი სამართალი"?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 02:45 PM

ეჰ, მე კი იმედი მქონდა რომ საერთო აზრამდე მივედით

სულაც არ არის აუცილებელი ადამიანის ავადმყოფობა ფიზიკურად ვლინდებოდეს. ცოდვების შდეგად მისი ბუნება ზიანდება, რაც შეიძლება მასში არ აისახოს და აისახოს შთამომავლობაში, რომელსაც გამოუვლინდება რამე დაავადებისადმი მიდრეკილება.



ამასთან აფხაზსაც ვეთანხმები რომ:

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 15 2008, 02:45 PM

KAIROS

რა ვქნა, ჩემო კაიროს?! ხომ ხედავ, ყოველ გვერდზე ვიმეორებ და მაინც სხვა რამეზე მედავებიან

შვილი ბრმა რომ ეყოლება ადამიანს, რატომ ისჯება ბავშვიო? საღვთო სამართლის მიხედვით, არ ისჯება, რადგან მას ისეთივე წარმატებით აქვს ცხონების შანსი, როგორც თვალხილულს, და ჰე, ვიმეოროთ ახლა ყოველ მეორე გვერდზე!....

ხოლო ამქვეყნიური გაგებით, ეს სასჯელია და სწორედ იმიტომ, რომ ცოდვილი სინანულში ჩააგდოს (თუმცა, რეალურად, ბავშვს არაფერი უშავდება საღვთო სამართლის წინაშე, ანუ, ობიექტურად, ბავშვი არ აგებს პასუხს მამის/დედის ცოდვის გამო), ან კიდევ, სხვა მიზეზის გამო (რასაც ეკატერინე უთითებდა), რომელსაც შეიძლება ვერ ჩავწვდეთ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 15 2008, 02:48 PM

არც მაგაში გეწინააღმდეგება ვინმე, ანუ მაქ კონსესუსია!
კანონისტს იმას ვუსწორებ, რომ შვილიშვილის მოკვდინება ოთხი თაობის უკან ვიღაც ამ რომ ეკლესია დაანგრია არ ხდება და თუ მსგავსი რამ მოხდა, მაშინ საღვთო განგებულებას უნდა მიენდოს, და განზოგადება არ შეიძLება!

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 03:01 PM

კანონისტი
იხილე ავტორიტეტული დოგმატური ღვთისმეტყველების წიგნი

აბა მეტი აღარ შემიძლია მე

თან დრო არ მაქვს, რომ ჩემეულ სტილში ტრაქტატები ვწერო

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 15 2008, 03:04 PM

KAIROS

ეუ....

კაი რა კაიროს, 10 გვერდია ამას ვამტკიცებ, განზოგადოება არ შეიძლება-მეთქი და შენ მისწორებ აქეთ???

ეს პოსტი ნახე რა:
http://church.ge/index.php?act=ST&f=18&t=3679&hl=&view=findpost&p=259557

აი რა დავწერე:


კანუდოსელი

სასჯელის გაგება განკუთვნება კანონიკური სამართლის სფეროს, და არა დოგმატიკის

აგი ერთი

მეორე, იოანე მმარხველზე დიდი ავტორიტეტი გინდა? კი ბატონო, დავძებნი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 03:41 PM

მერე?
სად წერია იოანე მმარხველთან, რომ ცოდვები გადადის?

სასჯელი რომ სასჯელია - წარწყმენდა - არც ვდაობ ამაზე...ჩაიხვიე მართლა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 15 2008, 03:44 PM

კანუდოსელი

ნამდვილად არ წერია თქვა ვინმემ, წერიაო?


აბა თუ უცხვირობა სასჯელი არ არის, მაშინ უცხვიროდ რომ იბადება ადამიანი, რატომ ამბობ, არ შეიძლება დაისაჯოსო? არც ისჯება, ვინ ამბობს რომ ისჯება? დაიბადა რა უცხვიროდ, არ შეიძლება?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 03:47 PM

ჩაიხვიე ნამდვილად

მეზარება უკვე ამდენჯერ დაწერა...ზემოთ წერია ჩემი აზრები და ჩემი პპოზიცია....წაიკითხე კიევ ერთხელ ბიიიჯოს...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 15 2008, 04:06 PM

კანუდოსელი
იმავეს ვიტყოდი

ეგერ კაიროსმა შენიშვნა მომცა იმაზე, რასაც 4 ფურცლის წინ ვამტკიცებდი

შენც შანსი გაქვს რაიმე აღმოაჩინო

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 04:16 PM

კანუდოსელი

შენი აზრით სულის ცოდვის გამო დამახინჯება მარტო სამშვინველზე აისახება და სხეული ამით არ ზიანდება?
ანუ მარტო ნევროზი შეიძლება იყოს შთამომავლობაში?

ნებისმიერი ცოდვა აისახება სხეულზე, მათ შორის ისეთებიც როგორიცაა ვთქვათ სიხარბე, ამპარტავნება თუ ურწმუნოება.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 15 2008, 05:15 PM

შეიძლება აისახება, შეიძლება არა კონკრეტულ შემთხვევას გააჩნია...., მაგრამ რომც აისახოს, ცხადია ამას ექნება სრულიად რაციონალური სახე. სიხარბე თუ იწვევს რაიმე ზემოქმედებას ქცევაში, ისეთს, რომ ეს ქცევა საშიშია ფიზიკური ან ფსიქიკური მხარისთვის, ცხადია გეთანხმები. მაგალითად: ამპარტავნება თუ ისეთია, რომ შიგნიდან გღრღნის - ეს მოვლენა კარგადაა ცნობილი ფსიქოლოგია-ფსიქიატრიაში, მაშინ გეთანხმები. მაგრამ ისეთი "ბეზაბიდნი" მდგომარეობა, როგორიცაა ურწმუნოება, ოღონდ მორალისტური და ფსიქიკურად ჯანმრთელი, არ ვიცი როგორ უნდა მოქმედებდეს ადამიანზე და შემდეგ მის შთამომავლობაზე (აღზრდას თუ არ გავითვალისწინებთ, რომელმაც შვილიც შეიძლება ათეისტად ჩამოაყალიბოს,მაგრამ აქ ხშირია მამების და შვილების პრობლემაც, როდესაც ათეისტ მამას შვილი აღუდგება თეისტური პოზიციიდან - ესეც ზოგად სოციოლოგიური პრობლემაა)

პ.ს.
ახლა წავედი სემინარზე, მოვისმინო უაზრო მოხსენება

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Feb 15 2008, 06:01 PM

შეჯამების სახით ვდებ ვდებ მღვდელმონაზონ იობის პასუხს წინაპართა ცოდვების შესახებ შეკითხვაზე.

Отвечает Иеромонах Иов (Гумеров):


Когда пытаются решить вопрос о последствиях для детей и прямых потомков грехов родителей, приводят цитату: Я Господь, Бог твой, Бог ревнитель, наказывающий детей за вину отцов до третьего и четвертого [рода], ненавидящих Меня, и творящий милость до тысячи родов любящим Меня и соблюдающим заповеди Мои (Исх.20:5-6). Здесь определенно говорится о том, что Господь наказывает за вину отцов не безвинных детей, а только тех, чья собственная преступность (ненавидящих Меня) преемственно связана с грехами их отцов. Это понимание полностью подтверждается следующими местами:

— Отцы не должны быть наказываемы смертью за детей, и дети не должны быть наказываемы смертью за отцов; каждый должен быть наказываем смертью за свое преступление (Втор.24:16).

— В те дни уже не будут говорить: «отцы ели кислый виноград, а у детей на зубах оскомина», но каждый будет умирать за свое собственное беззаконие; кто будет есть кислый виноград, у того на зубах и оскомина будет (Иер.31:29-30).

— Вы говорите: «почему же сын не несет вины отца своего?» Потому что сын поступает законно и праведно, все уставы Мои соблюдает и исполняет их; он будет жив. Душа согрешающая, она умрет; сын не понесет вины отца, и отец не понесет вины сына, правда праведного при нем и остается, и беззаконие беззаконного при нем и остается. И беззаконник, если обратится от всех грехов своих, какие делал, и будет соблюдать все уставы Мои и поступать законно и праведно, жив будет, не умрет (Иез.18:19-20).

Вопрос о наказании детей за грехи отцов настойчиво ставится, по-видимому, потому, что иногда явственно наблюдается в нескольких поколениях духовное бесплодие, нравственное неблагополучие, жизненные неудачи. Сами представители этого рода нередко говорят о «родовом проклятии», о «родовом грехе». Но это не наказание за грехи дедов и отцов. Речь идет о некоторой генеалогии духовных болезней, нравственной черноте, которая переходит от одного поколения к другому. Этим можно объяснить проявления демонизма в очень раннем возрасте. Нравственные болезни рождают болезни телесные.

Уместен вопрос: в равных ли условиях находятся люди в отношении к спасению. На это нужно решительно сказать, что Господь Бог не только всем желает спасения, но и дарует каждому такую возможность. К какому бы роду человек ни принадлежал и в какой бы семье не родился, для каждого человека открыты врата Небесного Царства и возможность спасения. Человек не находится в фатальной подчиненности греху, в каких бы условиях он ни находился. В этом тайна человеческой свободы. Это не отвлеченная возможность сделать выбор между добром и грехом, а реальная возможность, которой содействует Божественная благодать, когда Господь видит даже самое малое проявление благой решимости. Об этой неотъемлемой для каждого свободе говорит св. апостол Павел: Грех не должен над вами господствовать, ибо вы не под законом, но под благодатью (Рим.6:14). Если умножается грех, то преизобилует благодать (Рим.5:20). Следовательно, тем, кто, казалось, лишен благоприятных условий для духовной жизни, подается сугубая помощь Божия, восполняющая недостаток условий. От нашего свободного произволения зависит воспользоваться этим или нет.

Святые отцы говорят также и о том, что воздаяние Божие неодинаково. Кто, находясь в неблагоприятных условиях, явил плоды, тому награда особенно велика. «Одному Богу принадлежит власть оправдывать и осуждать, поелику Он знает и душевное устроение каждого и силу, и образ воспитания, и дарования, и телосложение и способности; и сообразно с этим судит каждого, как Он Сам Един знает. Ибо иначе судит Бог дела епископа и иначе правителя мирского, иначе судит дела игумена и иначе ученика, иначе старого и иначе юного, иначе больного и иначе здорового. И кто может знать все суды сии? Только Един, сотворивший всех, всё создавший и всё ведущий» (авва Дорофей. Душеполезные поучения. Поучение шестое).


ფაქტიურად ჩვენს დისკუსიას საბოლოო რეზიუმეს უკეთებს.

Но это не наказание за грехи дедов и отцов. Речь идет о некоторой генеалогии духовных болезней, нравственной черноте, которая переходит от одного поколения к другому. Этим можно объяснить проявления демонизма в очень раннем возрасте. Нравственные болезни рождают болезни телесные.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 15 2008, 11:56 PM

ნამდვილად არა, მე შენიშვნა არასწორ აზრზე მოგეცი:
ამაზე შეგეკამათე, თორემ ცოდვისა და ავადმყოფობის კავშირი ნამდვილად საინტერესოა...


ო.კ.
დაკკორდო