თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 11 2006, 08:00 PM

ძეგლისწერაჲ სარწმუნოებისაჲ, რომელი აღწერს წმიდათა მამათა კონსტანტინეპოლეს შეკრებულთა, წმიდათა ხატთა თაყუანისცემისათჳს, რომელ-ესე წარიკითხვის სოფია წმიდას პირველსა კჳრიაკესა წმიდათა მარხვათასა

ესე არიან კურთხევანი მამათანი და მათგან ჩუენ ზედა, შვილთა მათთა და მობაძვათა მართლმადიდებლობისა მათისათა, მიიწევიან. ეგრეთვე წყევანი ურჩთა და განდგომილთა და უგულებელსმყოფელთა მცნებათა ღმრთისათა შეეტყუებიან. ამისთჳსცა ყოველნი მორწმუნენი ესრეთ ვიტყჳთ უწესოთა მათთჳს და უკეთურთა:

რომელნი-იგი სიტყჳთ შეიწყნარებენ განგებულებასა მას ქრისტეს განჴორციელებისასა, ხოლო ხატებით გამოსახვად მისა და თაყუანისცემად არა თავს-იდებენ და ამისთჳს სიტყჳთ იჩემებენ ღმრთისმსახურებასა და საქმით უარ-ჰყოფენ, შეჩუენებულმცა არიან.

რომელნი სიტყუასა მას გარეშემო უწერელობისასა ბოროტად იწამებენ და ამისთჳს წინააღმდგომ არიან დამაყენებელ გამოხატვად ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა, რომელი ჩუენთჳს განჴორციელდა და ყოვლითურთ მსგავს ჩუენდა იქმნა თჳნიერ ცოდვისა, რომელნიცა უკუე წმიდასა ხატსა მისსა გმობენ, შეჩუენებულმცა არიან.

რომელნი გამოსახვასა ყოვლისა ცხორებისასა არა შეიწყნარებენ, ვითარ-იგი იხილვა ქუეყანასა ზედა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტE და იქცეოდა კაცთა შორის, ვითარ განკურნნა ყოველნი სენნი და ვნებანი კაცთანი, ვითარ-იგი ჯუარსა ეცუა, დაეფლა და აღდგა და ამაღლდა ზეცას და მოევლინა სული წმიდაჲ წმიდათა მოციქულთა ზედა, აწ უკუე რომელნი განმაცხოველებელთა ამათ სოფლისათა საქმეთა ქრისტესთა გამოხატვად და თაყუანისცემად არა თავს-იდვეს, შეჩუენებულმცა არიან.

რომელნი ჰგიან წვალებასა ზედა ხატთა ბრძოლისასა, უფროჲსღა განდგომილებასა ქრისტეს ბრძოლისასა და არცა წინასწარმეტყუელთა სწავლასა, არც მოციქულთა ქადაგებასა, არცა წმიდათა მამათა მოძღურებასა შეიწყნარებენ მოქცევად საცთურისა მისგან, არცა ერთობასა მას ეკლესიისასა შეუდგებიან, არამედ ესრე წარმდებებით იუცემიან თავნი თჳსნი ნაწილსა ჰურიათა და წარმართთასა, რამეთუ ვითარცა იგინი ჰგმობენ უფალსა, ეგრეთვე ესენი წმიდასა ხატსა მისსა შეურაცხ-ჰყოფენ, რომელნიცა უკუე მოუქცეველად ეგნენ საცთურისა მისგან და დაიყვნენ ყურნი ყოვლისაგან სულიერისა მოძღურებისა და ბოროტისა მას წვალებასა შინა დაადგრენ, შეჩუენებულმცა არიან.

ლეონ ისავრი და კოსტანტინე სკორიანი, ლეონ სომეხი და ყოველნი მტერნი წმიდათა ხატთანი შეჩუენებულმცა არიან. ანასტასი და კოსტანტინე და ნიკიტა, რომელთა წვალებით დაიპყრეს საყდარი კოსტანტინეპოლისაჲ და წინამძღუარ წვალებისა იქმნნეს და წარწყმედისა, შეჩუენებულმცა არიან.

წმიდამან სამებამან სამნივე იგი მოსპნა ეკლესიისაგან: თეოდოტე, ანტონი და იოვანე მწვალებელნი და პავლე ისავრი და თეოდორე, რომელსა ერქუა პასტი, და სტეფანე მოლიტი და თეოდორე მექრთილე და ლალოდი ბილწი და მათ თანა ყოველნი მოყუასნი მათნი და წვალებისა თანა-შემწენი შეჩუენებულმცა არიან.

ყოველნივემცა მწვალებელნი შეჩუენებულმც არიან.

კრებაჲ იგი, რომელ აღიძრა წმიდათა ხატთა ზედა და განგმო თაყუანისცემაჲ ხატთაჲ, შეჩუენებულ იყავნ.

რომელნი მოიღებენ სიტყუათა წერილთასა, რომელ თქუეს კერპთათჳს წმიდათა ხატთა ზედა ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისათა და წმიდათა მისთასა, შეჩუენებულმცა არიან და წყეულ.

რომელნი ეზიარებიან ნეფსით და მეცნიერებით შეურაცხისმყოფელთა და მეგობართა წმიდათა ხატთასა, შეჩუენებულმცა არიან.

რომელნი იტყჳან, თუ ღმრთად ჰყვანან ქრისტეანთა ხატნი, შეჩუენებულ არიან. ღმრთად აღვიარებთ უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა, ხოლო წმიდასა ხატსა მისსა პატივ-ვსცემთ და თაყუანის-ვსცემთ, ვითარცა ხატსა ქრისტესსა და სახესა მისისა მის ჩუენ თანა ქცევისასა.

რომელნი იტყჳან, თუ სხუამან ვინმე გჳჴსნნა ჩუენ კერპთმსახურებისაგან, თჳნიერ ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა და ამას საქმესა სხუასა ვის მიაჩემებენ, შეჩუენებულმცა არიან.

რომელნი იტყჳან, თუ კათოლიკე ეკლესიამან კერპნი შეიწყნარნა, ესევითარნი-იგი შეურაცხისმყოფელნი არიან ქრისტეანთა სარწმუნოებისანი, რამეთუ წმიდათა ხატთათჳს იტყჳან გმობასა, კრულნი არიან და შეჩუენებულნი.

ლოცვა ყავთ გლახაკისა ეფთჳმესთჳს წმიდანო ღმრთისანო, ამენ.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 12 2006, 06:29 PM

Α Ν Α Θ Ε Μ Α !!!

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 02:00 PM

შეიძლება ამ საკითხს მთლად არ ეხება, მაგრამ მთელს სახარებაში იესო ქრისტეს უნაყოფო ლეღვის გარდა არავინ დაუწყევლია ....როგორც მახსოვს....
მისი სწავლება იყო: დალოცეთ თქვენი მაწყევრები..გიყვარდეთ თქვენი მტრები....ჯვარზე მყოფი, ტანჯვაში მყოფიც კი თავის მტრებს პატიობდა... "მიუტევე მამავ, რამეთუ არ იციან რას იქმან"
ნებისმიერი სახის წყევლა არის არა ქრისტიანული, არაღვთიური....მნიშვნელობა არა აქვს ვინ დაიწყევლება საერო- თუ სასულიერო პირი..

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 8 2007, 02:29 PM

glaxa

მართალი ხარ, მაგრამ:

1. ჩვენ უნდა ვაპატიოთ ჩვენ მტრებს, მაგრამ უფლის მტრების პატიების უფლება ჩვენ არ გვაქვს, ეს მხოლოდ უფალსვე ძალუძს

2. ანათემა არ არის დაწყევლა. დაწყევლა არის ლოცვის ანტიპოდი და წარმოადგენს ადამიანისათვის ბოროტი სურვილების გამოთქმას. ანათემა კი არის ეკლესიის მიერ შესრულებული აქტი, რითიც მტკიცდება, რომ ანათემიზირებულმა უარყო მართლმადიდებლობა და იგი აღარ უნდა იწოდებოდეს წმიდა ეკლესიის წევრად. ანათემა არ არის სასჯელი, იგი არის ფაქტის კონსტანტაცია, ანუ დადასტურება იმისა, რაც ანათემას გადაცემულმა ადამიანმა ჩაიდინა

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 02:38 PM

კანონისტი

ვერანაირად ვერ დაგეტანხმები..
ეს რაც შენ ტქვი მაპატიე, მაგრამ არა სახარებისეულია, არაქრისტესეულია...
აბა ჯვარზე რომ აკრავდნენ მაცხოვარს ის ხალხი ვისი მტრები იყვნენ?

თუმცაღა ერთია ქრისტეს სწავლება და მეორე -ვინ რა დაადგინა...

ვერ დავეთანხმები ვერც ერთ დადგენილებას, რაც ქრისტეს სწავლებასტან წინააღმდეგობაში მოდის...

მე არა მგონია ჯანსაღად მოაზროვნე ადამიანი იზიარებდეს ვინმეს დაწყევლას...

დანარჩენზე კომენტარს არ ვაკეთებ

პოსტის ავტორი: usgar თარიღი: Jan 8 2007, 02:43 PM

გასაგებია მაგრამ შეკვრის და განხსნის უფლება რატომ მისცა ეკლესიის მსახურთ?
აქ სწორედ დაწყევლა შეკვრა არის ,რომ რამდენიმე აკრეფილმა სხვებიც არ დაღუპოს და წაიყოლოს.

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 02:45 PM

usgar

რატომ გგონია მასზე რომ სეკვრა დაწყევლაა?

პოსტის ავტორი: usgar თარიღი: Jan 8 2007, 02:47 PM

მართალია ეგ ტერმინი საერთოდ რატო იხმარეთ/კრულნი არიან და შეჩვენებულო არ წერია?
ჯადოქრები იწყევლებიან როგორც ვიცი.

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 02:49 PM

usgar
მნატეს გზავნილი წავიკითხე ზემოთ ხატმებვრძოლების წინააღმდეგ...

განა წყეულიმც იყოს..დაწყევლილი იყოს არ ნიშნავს?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 8 2007, 02:56 PM

glaxa

რა არის არაქრისტიანული? სახარების სულს ეთანადება, შეიძლება ზუსტი ციტატის მოყვანა გაჭირდეს, მაგრამ ხომ გარკვევით ბრძანებს საღმრთო მოციქული, რომ ყოველივე რაც უფალმა ბრძანა და ქმნა, რომ აღგვეწერა, მსოფლიოს წიგნები ვერ დაიტევდაო. ეს თავისთავად გულისხმობს ეკლესიაში პარალელური ცოდნის არსებობას, რომელიც, მართალია სახარებაში არ არის აღწერილი, მაგრამ ჭეშმარიტად უფლის მიერაა ნათქვამი და წმიდა წერილის სულისკვეთებისაა.

ჩვენ ვისაუბრეთ მსგავს საკითხებზე და როგორც მახსოვს შენ "წმიდა გარდამოცემას" პრინციპულად გამორიცხავ, მის გარეშე კი მართლმადიდებელი ეკლესია არ არსებობს...


არც მე. დაწყევლა ეშმაკთან ზიარებაა როგორც წესი (თუმცა გამონაკლისი იგივე შენ მიერ მოყვანილი შემთხვევაცაა და დავითის ზოგიერთი ფსალმუნიც (გასაკუთრებით 108-ე)

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 03:03 PM

კანონისტი

სხვათა შორის რომ ვიკითხე არსებობს თუ არა ეს გარდამოცემა...? პასუხი მივირე რომ ეს თურმე ზეპირად არის შემორჩენილი ...
კი ბატონო მაგრამ ვინ მოგვცემს იმის გარანტიას, რომ ის გარდამოცემანი, რაც ეკლესიის მამებმა დატოვეს შეუცვლელად მოვიდა ჩვენამდე?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 8 2007, 03:09 PM

glaxa

ჯერ ერთი არამხოლოდ. მოციქულთა კანონები (85 კანონი), ასევე მსოფლიო კრებების მიერ დადგენილი დოგმატური საკითხები ეფუძნებოდა გარდამოცემას, ამდენად დღეს უკვე დაწერილი სახე აქვს.

რაც შეეხება გარანტიას, მგონი არც იმის გარანტიაა 100%-იანი (დოკუმენტურად ვგულისხმობ), რომ სახარება საერთოდ მოციქულებმა დაწერეს. ჩვენ გვწამს მხოლოდ იგი...

სახარების გახსენებაზე. იგივე ის 4 სახარება, რომელსაც ჩვენ ვკითხულობთ და რომლიდანაც მოითხოვ ხოლმე ასე დაჟინებით ციტატებს დამტკიცებულია მსოფლიო კრების მიერ. თორემ ხომ ვიცით, რომ არსებობს სხვა ე.წ. "აპოკრიფული" სახარებებიც. და რა გარანტია გაქვს (შენი სიტყვები რომ გავიმეორო), რომ მაინცდამაინც ეს 4 სახარება გამოხატავს ჭეშმარიტებას და რაც მთავარია ზუსტი აღმწერია მაცხოვრის ამქვეყნიური ცხოვრებისა? 4 სახარების აღიარებით თავადვე მიხვალ მსოფლიო კრებების სულიწმიდის მადლით მოქმედების და შესაბამისად, წმიდა გარდამოცემის აღიარებამდე

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 8 2007, 03:17 PM

მარტივ შეკითხვას დაგისვამ: ეშმაკის პატიების უფლება გვაქვს?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 03:24 PM

კანონისტი

კი ბატონო მაგრამ იუდას და თომას სახარება (რაც მე მინახავს) ნამდვილად ცრუ სწავლება..
100% იან გარანტიას ვერავინ ვერაფერსი ვერ მოგცემს, მაგრამ საუკუნეების უწინ დაწერული დღემდე მოსული ქრისტეს სწავლება და ზეპირად მოსული გარდამოცემა ცოტა სხვა რამეა...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 8 2007, 03:29 PM

შენ ამას კანონიკურ სახარებასთან შედარებისას ამბობ აბა რა იცი რომ ცრუა?



ლოგიკა-არსებობს ასეთი თეზაც MON CHER

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 8 2007, 03:48 PM

იუდას და თომას სახარება ცრუ იმიტომაცაა რომ რაც კანონიკური და სწორი იყო შვიდ მსოფლიო კრებაზე და წმინდა მამათა მიერ იქნა დადგენილი

როდის გადასცემენ ანათემას ადამიანს? რას ნიშნავს ანათემა?

- ანათემა ადამიანის წმ. ეკლესიიდან განკვეთას ნიშნავს. წმ. ეკლესია ამ რადიკალურ ნაბიჯზე მხოლოდ იმ შემთხვევაში მიდის, როცა თავად ადამიანი დემონსტრაციულად განაგდებს თავს ეკლესიიდან, აშკარად ებრძვის მას. ასეთ დროს ანათემა წმ. ეკლესიის მიერ განხორციელებული უკანასკნელი ქმედება და საშუალებაა, რითაც იგი კიდევ ერთხელ ცდილობს ღვთისმგმობი გამოაფხიზლოს და სინანულში მოიყვანოს (სინანულით კვლავ შესაძლებელია წმ. ეკლესიის წიაღში დაბრუნება).

ანათემით წმ. ეკლესია სხვებსაც შეახსენებს, თუ სადამდე შეიძლება დაეცეს ადამიანი. ანათემირებული ადამიანი, ჯერ კიდევ ხორცში მყოფი (თუ იგი ჯერ არ გარდაცვლილა), თვითმკვლელია. ასეთზე არც ლოცვა შეიძლება და არც რაიმე საიდუმლოების აღსრულება. გარდაცვალების შემთხვევაში წესიც არ აეგება (აზრი არ ექნება თავად ადამიანის არჩევანის გამო).

თავად ეს ძალაუფლება (ანათემა) ეკლესიას თვით ქრისტესგან აქვს მინიჭებული: "რასაც შეკრავთ მიწაზე, შეიკვრება ზეცაში"; ამიტომ ანათემა ზეცაში მიღებული გადაწყვეტილების (ადამიანის არჩევანიდან გამომდინარე) მიწიერი გამოვლინებაა.

მამა თეოდორე გიგნაძე

ანათემაზე გადაცემა მოციქულების დროიდან ხდებოდა და გინდაც მსოფლიო კრებებზე ანათემირებულ იქნენ არიოზი თავისი სწავლებით და სხვები წმინდა პავლე მოციქულიც საუბრობს ანათემაზე თავის ეპისტოლეში მაგრამ ზუსტად არ მახსოვს და თავს შევიკავებ.და ბოლოს რამდენი წმინდანი იყო რომ მოძღვრის მიერ შეკრული უფლისთვის თავიც კი გაუწირავთ და ჯოჯოხეთში მომხვდარან და სანამ განხსნის ლოცვა არ წაუკითხიათ იმ ადამიანისთვის მანამდე ის ჯოჯოხეთში რჩებოდა

ბოლოში რომ დავწერე ეს მე დავწერე

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 04:20 PM

solomony
და რა იცი რომ გარდამოცემა კანონიკურია?

აუ ეს საიდან ამოიკითხე?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 8 2007, 04:25 PM

ეგ რას ნიშნავს? რას ნიშნავს კანონიკურია?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 04:28 PM

მნათე

ანუ არსებობს ნაწერები რომლის მიხედვითაც ვიგებთ, რომ შედგა მსოფლიო კრება სადა საღვთო წერილის დაკანონება მოხდა ხომ?
ხოდა საიდან ვიცით, რომ ესა თუ ის გარდამოცემ მაშინდელმა ეკლესიის მამებმა მიიღეს?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 8 2007, 04:33 PM

ეგეც კანონია და იმიტომ

სერგი ახლა პაწა ხანს სდექ და შენს ტიტანურ ლოგიკას მოუხმე, განა შეიძლება ეკლესიას პასუხი არ ქონდეს იმ კითხვებზე რომელსაც შენ სვამ?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 04:44 PM

სუსტი არგუმენტია..ძალიან სუსტი!


პასუხიც არის....და პასუხიც

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 8 2007, 04:54 PM

გამგებიც არის....და გამგებიც

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 8 2007, 06:03 PM

glaxa
რა არის აქ გაუგებარი? უფალმა შეჰბერა მოციქულებს და მისცა მადლი სულისა წმიდისა. ამ გზით მოციქულთა მემკვიდრეების - ეპისკოპოსების კრება არის უცდომელი. ამ კრებამ დაადგინა კანონიკური წიგნები ჩამონათვალი, საეკლესიო კანონები და ჩაიწერა ზეპირად გადმოცემული სწავლებების კრებული - წმიდა გარდამოცემა

მე უბრალოდ იმიტომ მიგითითებ შენ 4 კანონიკურ სახარებაზე, რომ ისინიც გარდამოცემის დარად და მსგავსადაა დამტკიცებული. ამდენად ფუჭია შენ მიერ არგუმენტის მოყვანა, თითქოს რაღაც წმიდა გარდამოცემიდან ეწინააღმდეგება ან არ შეესაბამება წმიდა სახარებას, რამდენადაც თავად სახარების ტექსტიც იდენტურად იმავე წესითაა დამტკიცებული, როგორც თავად წმიდა გარდამოცემა

სწორედ ამიტომაა, რომ წმიდა გარდამოცემას კანონიკურ-სამართლებრივი თვალსაზრისით ეკლესიის ნორმათა შორის პირველი ადგილი უკავია წმიდა წერილთან ერთად

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 07:06 PM

კანონისტი

სად სეიძლება სევიძინო წმიდა გარდამოცემების კრებული?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 8 2007, 07:16 PM

glaxa

გარდამოცემა ასე კრებულად არ არის. იგი გაბნეულია ძირითადად:
1. სჯულისკანონში
2. დიდაქესა და მოციქულთა სხვა სწავლებებში
3. მსოფლიო კრებების მიერ აღიარებულ ეკლესიის დიდი მოძღვრების ნაწერებში
4. ეკლესიის წეს-ჩვეულებებში (ნაწილობრივ ჩაწერილი, თუმცა არა კანონიკური სახით)

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 07:24 PM

დაააა
რთულადაა საქმე

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 8 2007, 07:33 PM

glaxa

არც ისე

მაგალითად:
მოციქულთა ერთ-ერთი კანონი (არ მინდა შემეშალოს, მგონი 14-ე ან მე-17):
"თუ მღვდელი წირვაზე ღვინოს წყალს არ შეურევს და ისე სწირავს, განიკვეთოს".

მოციქულთა 85-ე კანონი:
"კანონიერად ვცნობთ მხოლოდ 4 სახარებას, მათესას, მარკოზისას, ლუკასას და იოანესას..."

პირველი გარდამოცემას ეხება, მეორე კი წმიდა წერილს

ორივეს თანაბარი ძალა აქვს

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 8 2007, 07:52 PM

კანონისტი

რომელი მოციქულთა..
პავლე მოციქულიც ეგრე აკეთებდა წირვაზე?

რა ვიცი კანონისტ..სუფთა კანონისტური სიტუაციაა..

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 9 2007, 03:07 AM

glaxa

უდავოდ. მაცხოვრის გვერდიდან წყლისა და სისხლის გარდამოსვლაა მაგის წინა სახე. ვგონებ თავად ეპისტოლეებშიც წერია სადღაც

ეგ ერთ-ერთი უძველესი ტრადიციაა

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 9 2007, 01:29 PM

კანონისტი

იქნებ მიმითითო პავლე მოციქულის რომელ ეპისტოლეში წერია?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 9 2007, 01:55 PM

glaxa

მოვძებნი, ისე შეიძლება არც წერია. ხომ გითხარი, რომ

ანუ შეიძლება არც წერია

ისე, უძველესი ტრადიცია რომაა, ეგ ნაღდად ვიცი

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 9 2007, 02:05 PM

კანონისტი

კარგი ტრადიცია კარგია

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 9 2007, 03:12 PM

ეგეთი მიდგომით იმდენი რამის დამტკიცება შეიძლება, რომ თმები ყალყზე დადგიდგება
მამების ნაწერებში უნდა გამოვყოთ ორი რამ: პირველი თავად ღმრთის ხელი და მეორე ადამიანების საკუთარი ადამიანისეული სისუსტე. როგორც ოდესღაც ერთმა მოციქულმა უთხრა იესოს მოდი ამ ხალხზე ცეცხლი გამოვიწვიოთო...ეს იყო მოშურნეობის პოზიტიური საწყისიდან წარმოქმნილი, მაგრამ ცალსახად ადამიანური სისუსტე.
წყევლაც ერთი ის ნაწილია რაც იმ დიდ მამათა ადამიანურ სისუსტეს შეეხება. თან არ დაგვავიწყდეს, რომ ხატმებრძოლეობა იყო მოძრაობა ე.წ. ელიტარული თეთრი სამღვდელოებისა რომელიც დაუპირისპირდა მონასტიციზმს, ვინაიდან სწორედ მონასტრებში გაჩნდა ხატის დამცველთა ყველაზე დიდი ფრაქცია. ხოლო სიტუაცია იქამდეც მიდიოდა, რომ ამ ბერებს სასტიკად უსწორდებოდნენ, დილეგში ამწყვდევდნენ და სტანჯავდნენ ხელისუფალნი. შედეგად ადამიანური პროტესტი იყო ის, რამაც გამოიწვია იმ წყევლის გაჟღერება. შევხედოთ ძალიან ფართოდ და ღიად, ნუ მოვახდენთ ყველაფრის კანონიზაციას, იმისიც, რაც ეკლესიის სწავლება არაა...ამ წყევლით ის უდაოდ დიდი მამები ჩრდილში არ ექცევიან, ისევე, როგორც მოციქული პეტრე, რომელმაც ყური ჩამოათალა ჯარისკაცს.

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Jan 14 2007, 12:05 PM

კანონისტი

იცი დავით უძველესი ტრადიცია ჩვენს ერში ბევრია..ზოგი კარგი, ზოგი ცუდი...
მართალია ამ სემთხვევაში საეკლესიო საკითხზე ვლაპარაკობთ, მაგრამ ყველა ტრადიციას ღვთივსულიერს ნამდვილად ვერ ვუწოდებთ...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 14 2007, 04:30 PM

უსაგნო მსჯელობაა. . .

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 15 2007, 05:09 AM

კანუდოსელი არ გეგონოს გეკამათები მაგრამ შენს მიერ მოყვანილი ადამიანური სისუსტეები მოციქულებისა იმ პერიოდისაა სანამ მოციქულები გახდებოდნენ.ვნახოთ მოციქულები როდესაც სულიწმინდის მადლი მიიღეს და მოციქულებრივ ღვაწლს შეუდგნენ აი მაშინ თუ ქონდათ ასეთი სისუსტეები.რაც შეეხება ანათემას იგი მარტო ხატმებრძოლთა წინააღმდეგ არ გამოიყენებოდა და არც ადამიანური სისუსტის გამოვლინებაა.

გლახა თუ მართლა გაინტერესებს მოვიძიებ და დავდებ ამ წმინდანების შესახებ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 16 2007, 03:49 PM

1. პეტრეს და პავლეს კამათი გაიხსენე (სულთმოფენის შემდეგ) და მიხვდები მოციქულების სისუსტეების შესახებ, ბარნაბას ამბავიც მიაყოლე, პავლე მოციქულის მიერ ზოგიერთი მოციქულის მიმართ რისხვაც დაამატე და მიხვდები როპმ ეგრე სწორხაზოვნად არ ვითარდებოდა ქრისტეს ეკლესია
2. ანათემა წყევლაში ნუ გერევა
3. წმინდა მამა და მოციქული ოდნავ სხვა რამეა

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 16 2007, 04:32 PM

უფლის ხილვა-არ ხილვას, 'ოდნავს' ვერ დავარქმევდი



სხვათაშორის ეს დოგმატურ ასპექტზე დავაა