თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 8 2007, 07:40 AM

ახალი ერესი, თუ ნამდვილად არის ჯოჯოხეთში ადგილი სადაც სულები არ იტანჯებიან?

დღესდღეობით ზოგიერთი "მორწმუნე" თვლის რომ ადამიანს რომელსაც ცოდვა არ ჩაუდენია და გარდაიცვალა (მაგ: უნათლავი ჩვილები) მოხვდებიან ჯოჯოხეთში, სადაც მათი სულები არ იტანჯებიან...

როგორც გადმოცემით ვიცით ძველი აღთქმის მართალთა სულები ხვდებოდნენ "აბრაამის წიაღში", სადაც არც იტანჯებოდნენ, და არც ნეტარებაში იყვნენ...აბრაამის წიაღი ჯოჯოხეთში იყო, და მართალთა სულებიც იქ იყვნენ, და მაცხოვრის ქვეყნად მოვლენას ელოდნენ, რადგან სწამდათ რომ ის გამოისყიდდა ადამის ცოდვას...და ეს აღსრულდა!

გადმოცემის მიხედვით მაცხოვარი როცა ჩავიდა ჯოჯოხეთში შეიმუსრა ჯოჯოხეთის ბჭენი, გაიხსნა სამოთხის კარი და ძველი აღთქმის წმინდანებიც ცხონდნენ.

ახალ აღთქმაში, ეკლესიური სწავლებით არაფერია "აბრაამის წიაღზე" ნათქვამი, ანუ ჯოჯოხეთის იმ ადგილების შესახებ, სადაც თითქოს სულები "არ იტანჯებიან". თუმცა ფანატიკოსთა წრე ვერ ეგუება აზრს რომ ღვთის მოწყაება უფრო სარწმუნოა ვიდრე ღვთის მართლმსაჯულება და სჯულის კანონი...

--------------------------------------------------------------------------

მე ვფიქრობ რომ თუ ჯოჯოხეთში არის ადგილი სადაც სულები არ იტანჯებიან, ეს შეამცირებს "ღვაწლს" მართლმადიდებლებში, რომლებსაც სასუფევლის დამკვიდრება სურთ. თუ ადამიანი იფიქრებს რომ ჯოჯოხეთში არის ადგილი სადაც სულები არ იტანჯებიან მას არც დიდი შიში ექნება ჯოჯოხეთის, და არც დიდი მონდომება სასუფევლის დამკვიდრების, რადგან საუკუნო სატანჯველს თავი აარიდოს იმის გამართლებით, რომ ნაკლებად დაიტანჯება, მე ასე ვფიქრობ...

რას ფიქრობთ თქვენ?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 8 2007, 10:22 AM

გუჯა

გუჯა, გააჩნია ვინ როგორ განმარტავს ჯოჯოხეთს. რა არის ჯოჯოხეთი? მე ვფიქრობ ეს ღმერთისგან განშორებით გამოწვეული ტკივილია სულის. ამასთან, წამიკიტხია, რომ ჯოჯოხეთსი ადამიანებს თავისი ცოდვები აწუხებს. ლოგიკურად ზუსტად ცოდვა უშლის ხელს ადამიანს უფალტან მიერთებაში ასე არ არის? ხოდა თუ ცოდვა არ არის, მაშინ უფალტან იქნები, რად გინდა ჯოჯოხეთი. კატოლიკეებს მგონი განსაწმედელი აქვთ.

თუ გავიხსენებთ ძველი აღთქმის მართალი ადამიანები ჯოჯოხეთსი იყვნენ, მაგრამ ისე არ იტანჯებოდნენ, როგორც ცოდვილები. მე ვფიქრობ, მათ უფალთან ერთობის შეუძლებლობა სტანჯავდათ მხოლოდ, მაგრამ აქაც მოლოდინის ნუგეში იყო. მაცხოვარის დაბადებას ვგულისხმობ. დღეს ალბათ ასეთი არაფერი იარსებსბ, მაცხოვარი მოვიდა, უფალტან ერთობა აღდგა. ზრაპარია.

რაც შეეხება ღვაწლს არც ეგ არ შემაცირებს ჭეშმარიტი ქრისტიანის გულში. გამიგია წმინდა მამები, როგორ მიმართვადნენ უფალს, შენთან ერთად ჯოჯოხეთსიც წავალთო. ანუ მტავარია უფლის სიყვარული და ღავლიც მოდის. თუ ვინმე მხოლოდ იმაზე ზრუნავს, ოღონდ ცეცხლში არ დავიწვეო შეიძლება კიდეც კარგი გამოსავალი იყოს ეს ადგილის მისტვის მაგრამ ასეთ ადამიანს უფალი არ უყვარს, არ ენატრება, მასთან ყოფნა არ უნდა. ნამდვილი ქრისტიანი, ნამდვილი მოყვარული ამას არ იტყვის არასდროს, მტავარია უფალტან ყოფნა და არა ცეცხლისგან ტავის დაცვა.

ჩვენ ასე, რომ გევშინია მეორედ მოსვლია, წმინდა მამები როგორ ელოდნენ!!! ასე მიმართავდნენ უფალს, ჰე მოხვიდოდე უფალო იესო!! იმიტომ, რომ უყვართ, სიყვარულიდან ტავდადება და რავწლი მოდის. ამიტომ , ჩვენ არ გვჭირდება ეს გაურკვეველი ადგილი, იქ უფალი არ იქნება და მაინც დავიტანჯებით მის გარესე.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 8 2007, 05:41 PM

ეგ უცნაურია, უფალს რატომ მიმართავდნენ ასე? რატომ უნდა წასულიყო უფალი ჯოჯოხეთში და ესენიც რატომ მიყვებოდნენ?



და ეგ ნუგეშია? არ სჯობია სასუფევლის დამკვიდრებაზე იზრუნოს ადამიანმა ვიდრე ჯოჯოხეთში სადმე უტანჯველ ადგილში დამკვიდრებაზე?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 8 2007, 05:47 PM

გუჯა

ეს მხოლოდ მასზე ვთქვი, ვისაც მხოლოდ ჯოჯოხეთის ტანჯვის ეშინია და არ ამოძრავებს უფლის სიყვარული. მათთვის მისწრებაა ისეთი დაგილი სადაც არ დაიტანჯებიან.

მე ვფიქრობ ჩვენ მხოლოდ ორი არჩევანი გვავქს, ერთია უფალთან ყოფნა ანუ სასფუფეველი და მეორე მის გარეშე ყოფნა ანუ ჯოჯოხეთი. მესამე მდგომარეობა არ არსებობს.

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 8 2007, 05:59 PM

დასაფიქრებელი საკითხია...
არსებობს ნეოპროტესტანტული მიმდინარეობებ (კალვინის იდეის მიმდევრები). რომელნიც ამბობენ და ასწავლიან, რომ თუ ერთხელ გაქხდი ქრისტიანი და ირწმუნე უფალი, რაც არ უნდა შესცოდო მაინც გადარჩენილი "ერთხელ გადარჩენილი, მუდამ გადარჩენილია." Once saved always saved.
ხარ... (გარდა იმ შემთხვევისა, თუ უფალს არ უარყოფ სიტყვიერად)

ხოლო ჯოჯოხეთი რომ არსებობს და იქ მართლაც არის ტანჯვა და კბილთა ღრჭენა შეგიძლიათ ნახოთ: გამოცხადება იოანესი : 20:13,14,15
21: 8

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 8 2007, 06:29 PM

ზუსტად მაგაზე მაქვს საუბარი თუ ადამიანს ეტყვი რომ ჯოჯოხეთში არ დაიტანჯება აღარც შეეშინდება მისი, და არც უფალს შეიყვარებს რომ სამოთხე დაიმკვიდროს




მესამე მდგომარეობა ეს ქვეყანაა

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Feb 8 2007, 06:33 PM

მაგრამ თუ იგი იმიტომ ცხოვრობს ქრისტეანული ცხოვრებით , რომ ამით უფალი არ განარისხოს, ანუ თუ მისი ცხოვრების ასეთი სტილი მოჩვენებითია, მაშინ უფალი მიიღებს მისგან ასეთ საქციელს? თუ შენ უფლისთვის ცხოვრობ არა სულით არამედ შიშით და მოჩვენებით...

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Feb 8 2007, 06:44 PM

მე პირადად სულიერებას იმიტომ არ გავიძლიერებ რომ გავინაღდო სასუფეველი, ან მოვიქცევი იმიტომ რომ ვაჩვენო ვინმეს რომ მორწმუნე ვარ მე ისე მოვიქცევი როგორც ვაზროვნებ და როგორც სწორედ მიმაჩნიაა.... კს მართალია რომ რასაც სინანული ერთვის იმას შიშიც მოსდევს... ჩემთვის ასეაა..რომ ვაცნობიერებ რომ ცოდვაა და შეიძლება იმის მერე ისევ ჩავიდინო ცოდვა იმიტომ რომ უცებ "გასუფთავება" შეუძლებელია მონდომების გარეშე მაგრამ ეს მონდომებაც პასუხ გაცემული უნდა იყოს....მე კიდევ დაუკმაკოფილების გრძნობა მაქვს ჯერ.... არ ვიცი ასეთი მორწმუნეები როგორ ხართ .. მე არ ვიძახი რომ არ უნდა იყოთ ... ისე ქადაგებთ რომ მე ჩემი თავი უკვე ჯოჯოხეთში წარმომიდგენია ( მაგრამ რა ვიცი რა მოხდება ....


მაგრამ ბევრ უსამართლობას ვხედავ ჩემს ირვგვლივ და მიძნელდებაა ვინმე მისაბაძად გავიხადო.....არ ვიცი ეს 3 დღეა ჩემს თავს არ ვგევარ მიჭირს

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 9 2007, 03:14 AM

ანუ, არ გინდა სამოთხეში მოხვდე?

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 9 2007, 04:05 AM

თავიდან როდესაც ადამიანი ეკლესიაში იწყებს სიარულს იგი რაიმე ცოდვას აღარ სჩადის ან ცდილობს აღარ ჩაიდინოს რადგანაც მას ეშინია ამის გამო მასზედ მოწევნული ჯოჯოხეთის სატანჯველისა მაგრამ შემდგომში ეს ასე აღარ არის რადგანაც ცოდვა გვაშორებს უფალს და ადამიანს ცოდვისა ეშინია იმიტომ რომ დაისჯება და შეიძლება ჯოჯოხეთშიც მოხვდეს მაგრამ უფრო იმიტომ რომ ამით ჩვენ კიდევ ერთხელ ვტკენთ გულს უფალს,კიდევ ერთხელ ზურგს შევაქცევთ და განვეშორებით მას.და რომ ჩავვარდება ის ადამიანი ცოდვაში სინანულით გლოვობს დანაშაულს რათა ისევ შეურიგდეს უფალს.და მას სატანჯველზე მეტად იმაზე სწუხს რომ კიდევ ერთხელ უღალატა უფალს და განეშორა.ეს მაღალი სულიერების ადამიანებზე ითქმის ვისაც უკვე ესეთი დამოკიდებულება აქვს ცოდვასთან.ისე კი იმაზე უფრო დიდი ჯოჯოხეთი რა უნდა იყოს იმ ადამიანისთვის ვისაც ყოვლად სამართლიანი მსაჯული ეტყვის წარვედით ჩემგან წყეულნო საუკუნო სატანძველში.ამ სიტყვების მოსმენაზე დიდი ტანჯვა რაღა უნდა იყოს ჯოჯოხეთში გინდა ისეთ ადგილას იყო რომ არ იტანჯებოდე მაგრამ უფლის გარეშე.და რაა სასუფეველი როგორც მუსულმან კამიკაძეებს ეუბნებიან 20 ცოლი გეყოლებათ სასმელ საჭმელი გექნებათ ედემის ბაღები და აშ.არამედ უფალთან ყოფნა და უფლის დიდება მარადის მთელი სულით და მთელი გულით.


მოკლედ ვიტყვი.და რა აზრი აქვს ჯოჯოხეთში ყოფნას გინდა არ იტანჯებოდე,რახან ჯოჯოხეთში ხარ ესეიგი უფლის გარეშე ხარ,და რა იქნება ამაზე უფრო დიდი ჯოჯოხეთი.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 9 2007, 10:10 AM

იცი რა , ამაზე მევ ვიფიქრე, მაგრამ მერე აღარ დავწერე იმიტომ, რომ სადრაც აღარ დავეთანხმე. ეს ქვეყანა უფლის ძიებაა. იქ იმ გაურკვევლობაში, ვითომ არსებულ მდგომარეობაში არ არის უფალი და არც სურვილი მისის ძიების.

რა გითხრა აბა, ის მესამე მდგომარეობა ალბათ ისეთ ხალხს აწყობს ვინც არკ ცდილობს უკეთესობას. დიდი ღვაწლმოსილი არც მე ვარ, მაგრამ სურვილი მაინც მაქვს, იმ მესამე მდგომარეობაშიც ტანჯვა იქნება ალბათ ჩემთვის, თუ ძალიან მარალფარდოვანი არ გამოვდექსი, იმიტომ, რომ უფალი არ იქნება.


leluka



ჩემო ძვირფასო, მე ვხვდები დაახლოებით რასაც ამბობ, მაგრამ აბა მიდი განმარტე რა არის სასუფეველი. სასუფეველი ჩემი აზრით უფალტან ერთობაა და მეტი არაფერი, ანუ ცვენ კარგ მდგომარეობას და კარგად ყოფნისკენ კი არ მივიღწვით, არამედ უფალტან ერთობისკენ. მერე ამას მოაქვს ტავისტავად კარგად ყოფნა) უფალი ხომ სიყვარულია და მასთან ყოფნა ნეტარება.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 9 2007, 02:19 PM

ეძიებდეთ სასუფეველსა ღვთისასა...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 9 2007, 05:59 PM

გუჯა

განმარტე... მაინტერესებს შენი აზრით რა არის სასუფეველი. მე ჩემი აზრი მოგახსენე

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 9 2007, 09:48 PM

სასუფეველს "ვერ განვმარტავ", რადგან იქ არ ვყოფილვარ

როგორც საეკლესიო გადმოცემით ვიცით, სასუფეველი არის ის ადგილი სადაც არის ქრისტე, ხოლო სამოთხე არის წმინდანების განსასვენებელი, მაგრამ სახარებაში და მამათა ქადაგებებშიც ზოგჯერ სასუფეველს და სამოთხეს "არ ჰყოფენ" ანუ სამოთხესაც სასუფეველს უწოდებენ, მგონი მიხვდები რაც დავწერე

პოსტის ავტორი: mr_morrison თარიღი: Feb 10 2007, 01:48 PM

კი გეთანხმები. სასუფეველი გონისმიერია და არა რაღაც ლამაზი ბუნება. ”მით ვისწავლებით მოგვეცეს შერთვა ზესთ მწყობრთა-მწყობისა” ზუსტად ეს არის სასუფეველი. ზეციურ იერარქიასთან შეერთბა რაც უფალთან გვაზიარებს და სამუდამო ნეტარებას მოგვცემს განღმრთოებით

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 12 2007, 10:28 AM

mr_morrison

მე ამას არ ვამბობ?


ამბობენ, რომ ჯოჯოხეთი უფლის ბოლო წყალობაა, ის ადამინი, რომელსაც არ უნდა ამქვეყნად უფალტან ყოფნა იქ უფალტან ყოფნით უფრო დაიტანჯებაო. ერთხელ ასე ახსნენ, თუ რატომ არ ვიხსენიებთ ჩვენ ღვთისმგმობებეს ლოცვებში. მატ უფალტან ერთობა არ უნდოდათ და ჩვენ ვაიძულებთო. მე მგონი ცუდად ავხსენი არა.. იმედია გაიგებთ რა ვთქვი.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 12 2007, 11:40 PM

ეს არ გამორიცხავს იმას, რომ ჯოჯოხეთში ყველგან წამებაა, ანუ სამოთხეშიც და ჯოჯოხეთშიც, ონტოლოგიურად საერთოდ ყველგან, გარდა წმიდა სამებისა, არის იერარქია!

თუმცაღა იერარქია ტანჯვაში, არ გამორიცხავს თავად ტანჯვას, არამედ მის სტადიებს ადგენს, ასევე სამოთხეშიც-ნეტარება; და ორივე მარადიულად ზრდადია და მარადიულად მარადიული!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 13 2007, 09:59 AM

KAIROS

ნაკლებად ცოდვილი მოვხები ჯოჯოხეთსი და ნაკლებად დაბიტანჯებიო ამას ვერ იტყვი, ყველა სემთხვევაში ტანჯვა ზრდადია... მდააა...

ამამსთან დაკავშირებით ერთი შეკითხვა მაწუხებს ხოლმე, მაგრამ ვფიქრობ დავწერო თუ არა ის საქვეყნოდ.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2007, 12:19 PM

ზრდადია ასევე უფრო ძლიერ ვინც იტანჯება მისი ტანჯვაც, ასე რომ ყველაფერი შედარებითია...

მიდი აბა დასვი ეგ კითხვა, რაა მაინც ეგეთი

პოსტის ავტორი: mr_morrison თარიღი: Feb 13 2007, 12:26 PM

მე არ მგონია რომ ადამიანი რაც უნდა ურწმუნო იყოს, გინდაც ეშმაკის მოციქული და უბრალოდ შეიგრძნოს ის ნეტარება რომელიც ღმერთისგან მოდის სასუფეველში და შემდეგ მასთან ერთობაზე უარი თქვას.



არა ცდუდად არ აგიხნსნია გავიგე რასაც გულისხმობ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2007, 12:55 PM

ბ.ნო მორისონ

იმ ნეტარების შეგრძნებას თავისუფალი ნება სჭირდება, ხოლო ვინც ჯოჯოხეთშია იმ თავისუფალი ნებით არჩევანი გააკეთეს ღვთის გარეშე ცხოვრებაზე, ასე რომ ვერ შეიგრძნობენ, იმიტომ რომ არ უნდათ და ეს "არ ნდომა" მარადიულად იზრდება და მარადიულად ხდება ღვთისაგან დაშორება, რაც არის კიდეც ტანჯვის მიზეზი!

ისე სწორედ ის რომ ჩვილს ამ თავისუფალი ნებით ღვთის გარეთ ყოფნაზე არჩევანი არ გაუკეთებია, ამართლებს კიდეც მათ ღმერთან ყოფნას!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 13 2007, 01:31 PM

კითხვისგან ტავს შევიკავებ ფორმზე უფრო პმ-ზე მოგწერ)
მე ვფიქრობ, რომ ღმერთთან ურტიერთობას ამქვეყნად ვსწავლობთ. მაგალიტად ლოცვით, ესეც უფალტან ურთიერთობის შეჩვევაა, მისკენ გულისყურის მიპყრობა. ხოდა ლოცვის სწავლა და ცოდვებისგან ტავშეკავება ამარტივებს სასუფევლის დამკვიდრებას, ანუ უფალტან ყოფნა შენს სულს არ უჭირს. წირვაზე ხშირად ვიღლები და გარეთ მინდა ხოლმე გასვლა, ეს სურვილი ხანდახან გადაულახავია, ვგრძნობ, რომ ეკლეიიდან უნდა გავიდე. ასეთი, რომ მოხვდები არა თუ ეკლესიაში არამედ უფალტან და ტან იცი, რომ მის გვერდით უნდა იყო მუდმივად რა ტქმა უნდაა ეს ძალიან მძიმე იქნება შენთვის და ასეთი ყოფნიტაც კი დაიტანჯები. მით უფრო თუ კიდევ ათანაირი ცოდვითი მიდრეკილებებით არის სავსე სული. ამიტომ არის საჭირო ლოცვის მიჩვევა ანუ გულისყური უფლისკენ და ცოდვებსგან თავის შეკავება.

თმცა ჯოჯოხეთი რატომ არის უფლის ბოლო წყალობა ბოლომდე არ მესმის...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2007, 01:57 PM

ჰმ, ძმელია...
იქნებ იმიტომ რომ მაინც არსებობს? აკი სული ტკბილია... და თუ იმ არსებობას არარსებობა სჯობს? მოკლედ ძნელია... ერთმა რუსმა მამამ თქვა:" ღმერთო, ჯოჯოხეთშიც რომ მოვხვდე, მაინც არ მეშინია, რადგან შენ შენი ყველგანმყოფობით იქაც იქნებიო"... კაცი და ხასიათი

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 14 2007, 10:28 AM

KAIROS

ის, რაც რუსმა მამამ ტქვა უფლის იყვარულის გამოხატულება იყო, მე ამას ალბათ ვერ ვიტყვი... რა ვიცი ასეთ ყოფას არყოფნა ჯობია თუ არა, ალბათ ასეთ სულებს, რომ ჰკიტხო ისინი უფრო გიპასუხებენ.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Mar 3 2007, 04:07 AM

რას წარმოადგენს მომავალი სატანჯველი?
(წმინდა იოანე ოქროპირი)

შეუძლებელია გონებამ წარმოიდგინოს მომავალი სიკეთენი, მეტადრე გადმოსცეს სიტყვამ; რამეთუ ამათი საპირისპირო, თუმცა ჩვენთვის გასაგები ჩვეულებრივი სიტყვებით გადმოიცემა, რომ იქ, წმიდა წერილის სიტყვებით, ცეცხლია, წყვდიადი, ბორკილები, მატლი დაუძინებელი, მაგრამ ისინი არა მარტო აღნიშნულს გულისხმობს, არამედ რაღაც სხვასაც, ბევრად უფრო საზარელს! ამაში რათა დარწმუნდე, პირველ ყოვლისა, ყურადღება მიაქციე შემდეგს: თუკი იქ ცეცხლია, მაშინ მითხარ, იქვე როგორღაა წყვდიადი? ხედავ, რომ ის ბევრად უფრო შემაძრწუნებელია აქაურობასთან შედარებით? იგი არ ქრება, ამის გამოც იწოდება ჩაუქრობლად. ახლა წარმოვიდგინოთ, როგორი ტანჯვაა, განუწყვეტლივ იწვოდე, იყო წყვდიადში, დაუსრულებელად მოთქვამდე, კბილებს აღრჭენდე და არ იყო შესმენილი? როგორია, მთელი ქვეყნის მკვლელებთან ერთად იწვოდე, ვერაფერს ხედავდე, არც შენ სჩანდე და ხალხმრავლობაში მარტო გრძნობდე თავს? რამეთუ წყვდიადი და უსინათლობა არ იძლევა საშუალებას შეიცნო თვით ახლობელნიც კი, არამედ თითოეული ისეთ ყოფაში იქნება, თითქოსდა მარტო ის იტანჯება.



ყოველი ადამიანი კითხულობს: ექნება თუ არა დასასრული გეენიის ცეცხლს? ქრისტემ გაგვიმჟღავნა, რომ ამ ცეცხლს არა აქვს სასრული: სადა მატლი მათი არა დაესრულების, და ცეცხლი არა დაშრტების (მარკოზი 9,46). ვხედავ, თქვენ შეკრთით, მაგრამ რა? ღმერთი გვიბრძანებს, დღემუდამ გამცნობდეთ ამაზე. თუმცა, თუ ისურვებთ, ეს თქვენთვის არ იქნება უსიამოვნო. გნებავს თუ, რაჲთა არა გეშინოდის ხელმწიფებისაგან? კეთილსა იქმოდე (რომაელთა მიმართ 13,3).

ასე რომ, თქვენ არა მარტო უშიშრად მოგვისმინეთ, არამედ – სიამოვნებითაც. ქრისტე მათ შესახებ, ვინც მას არ აპურებდა, ამბობს: და წარვიდეს ესენი სატანჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი – ცხორებასა საუკუნესა (მათე 25,46). ნუ მეტყვი, რომ უსამართლობაა, თუკი ტანჯვა მარადიულია. როცა ღმერთი რაიმეს იქმს, დაემორჩილე მის განსაზღვრებას და ნუ ბრძნობ ადამიანურად. ამასთან, განა უსამართლობაა, თუკი კაცი თავიდან ათას სიკეთეს მიიღებს, ხოლო შემდეგ ღირსს სასჯელისას ჩაიდენს ისე, რომ გონს არ მოვა არც შერისხვისა და არც კეთილისმყოფელობისგან, ბოლოს დაისაჯოს? თუ შენ სამართლიანობას ითხოვ, მაშინ სიმართლის კანონით უკვე სათავეშივე უნდა დავღუპულიყავით, მაგრამ ღმერთი მაშინაც არა მარტო სიმართლის კანონით მოქმედებდა, არამედ მისი კაცთმოყვარება იყო ის, რასაც ჩვენ დავექვემდებარეთ. ღმერთმა შენ სამოთხეზე მეტი სიკეთე აღგითქვა; ჯერეც არ მოუნიჭებია, რათა შენ ღვაწლში არ გაზარმაცებულიყავ და ამასთან, შრომათა შინა არ დაუძლურებულიყავ. სცოდა რა ადამმა ერთი ცოდვით, სიკვდილი მოიმკო, ჩვენ კი – ყოველდღე ათასობით ცოდვას ჩავდივართ. თუკი მან ერთადერთი ცოდვით ამდენი ბოროტება იწვნია და ამსოფლად სიკვდილი შემოიყვანა, მაშინ ჩვენ რაღა დაგვემართება, ვინც მიწყივ ცოდვაში გავხევებულვართ, თუმცა კი სამოთხის ნაცვლად ზეცას ველოდებით? თუკი ნაკლების მიმღებელი დასჯილია და ვერაფერმა გაამართლა, მეტადრე ჩვენ მადლისაკენ მოწოდებულნი და უფრო მეტად ცოდვილნი, მივეცემით აუტანელ საუკუნო სატანჯველს.



როგორც სახარებიდან გსმენიათ, სხვადასხვაგვარია ტანჯვა. ამიტომაც ბნელი გარესკნელი (მათე 8,12) განსაკუთრებულ მხარეშია; გეჰენია ცეცხლისა (მათე 5,22) – სხვა მხარეა; ღრჭენაჲ კბილთა (მათე 13,42) – სხვაა; მატლი დაუძინებელი (მარკოზი 9,48) – ასევე სხვა; ერთი ადგილია ტბა ცეცხლისა (გამოცხადებაჲ 19,20), ხოლო მეორე – გეჰენია, ცეცხლი უშრეტი (მარკოზი 9,48) სრულიად სხვა კი – ქუესკნელი (ფილიპ. 2,10). სწორედ ამ სატანჯველებში განაწილდებიან უბედურნი, თითოეული თავისი შეცოდებისდა მიხედვით. როგორც განსხვავდებიან ცოდვები, ასევე განსხვავდება სატანჯველი სატანჯველისაგან.

სხვაგვარად იტანჯება მრუში, სხვაგვარად – მეძავი, განსხვავებულად – მკვლელი, სხვაგვარად – ქურდი და სხვაგავრად – მემთვრალე, მწვალებლობებით შებღალულებს კი ეთქმით: მოისპენ უღმრთოჲ, რაჲთა არა იხილოს დიდებაჲ უფლისაჲ (ისაია 26,10).

ვისაც სხვის მიმართ ჰქონდა მტრობა, განიკითხება როგორც მძულვარე და წარიგზავნება უკუნ წყვდიადში, რამეთუ მოიძულა ქრისტე, მთქმელი ამისა: იყვარებოდეთ ურთიერთარს და შეუნდობდეთ ერთმანეთს.

ვაი, მაშინ მეძავთა. ვაი, მემრუშეთა. ვაი, მემთვრალეთა. ვაი, გრძნეულთა და მარჩიელთა. ვაი, განცხრომასა და ცეკვა-თამაშში ღვინისმსმელთა. ვაი, ერეტიკული გმობით შებღალულთა. ვაი, სინანულისთვის ბოძებული დროის სიცილსა და გართობაში გამფლანგველთა. ვაი, უკეთურთა ქრთამით გამამართლებელთა. ვაი, სხვისი საკუთრების გამფლანგველთა. ვაი, მუშაკისთვის გასამრჯელოს წამრთმევთა, რამეთუ ასეთები იგივე არიან, რაც სისხლის დამქცევნი.

ვინც დედამიწაზე ძარცვა-გლეჯვით შეურაცხყოფდა ღმერთს და ფარავდა თავის საქმეებს, ჩაგდებულ იქნება უკუნ წყვდიადში, სადაც სხივიც კი არაა სინანულისა. ვინც გულით მზაკვრობას ატარებდა, ხოლო გონებით – შურს, საშინელი უფსკრული დაჰფარავს, აღსავსე ცეცხლითა. ვინც მრისხანებას ეძლეოდა და გულს სიყვარულს არ აკარებდა ისე, რომ მოყვასიც კი სძულდა, ანგელოსებს გადაეცემა სასტიკი ტანჯვისთვის. ვინც პურს არ უტეხდა მშიერს, არ შეეწეოდა გაჭირვებულს, ხმამაღლა მოუხმობს თავის ტანჯვებში, მაგრამ არავინ გამოეხმაურება და არავინ განუსვენებს. ვინც მდიდარი იყო და გემოთმოყვარებითა და ფუფუნებით ცხოვრობდა, მაგრამ გაჭირვებულს კი კარს არ უღებდა, ცეცხლის ალში გახვეული წვეთ წყალს ინატრებს, მაგრამ ბაგეს არავინ დაუსველებს... ვინც ბაგეს ავსიტყვაობით იბილწავდა და ენას – ღვთისმგმობობით, მყრალ წუმპეში შთაეფლობა და საშუალება აღარ ექნება პირი გახსნას. ვინც ძარცვავდა და სხვებს ავიწროებდა და უმართლებულო შენაძენით თავის სახლს ქონებას მატებდა, შეუბრალებელი დემონები თავისთან წაათრევენ. კბილთა ღრჭენა იქნება მისი მონაპოვარი. ვინც სამარცხვინო ავხორცობის ჟინით განხურდებოდა, სატანასთან ერთად მიეცემა საუკუნო წვას გეენიაში. ვინც სამღვდელოების აკრძალვას არღვევდა და თვით ღმერთისაგან ბრძანებულს ფეხით თელავდა, ყველაზე უფრო მძიმესა და ყველაზე უფრო საზარელ ტანჯვას მიეცემიან...

მაშინ ცოდვილნი და მართალნი განცალკევებულ იქნებიან ერთმანეთისგან და გაჰყვებიან გზას, საიდანაც არ ბრუნდებიან.

განცალკევებულ იქნებიან ისინიც, ვინც ერთ დროს მეფობდნენ: ბავშვებივით ატირდებიან და მონებივით გააძევებენ. განცალკევებულ იქნებიან უდებად მცხოვრებნი მონაზონნი, ამა სოფლის შემყვარებელნი და მიწიერად განმსჯელნი. განშორებულ იქნებიან მშობელნი შვილთაგან, მეგობრები მეგობართაგან. განცალკევებულ იქნებიან მეუღლენი, რომელთაც არ დაიცვეს სარეცელი შეუბღალავად. თუმცა აღარას ვიტყვი, რამეთუ თავად მეც შიში მომიცავს...

გაიქცევიან მაშინ ცოდვილნი, განდევნილნი, იძულებულნი და მძვინვარე ანგელოსთაგან გამათრახებულნი; გაიქცევიან ისინი კბილების ღრჭენით და სულ უფრო და უფრო ხშირად მიჰხედავენ უკან მართალთ, რომელთანაც განაცალკევეს. იმ სიხარულსა და სინათლეს დაინახავენ, რომელშიც წილი უძევთ და უკანასკნელ მწარედ ატირდებიან, თვალს მიეფარებიან. და მიაღწევენ ისინი ყველაზე უფრო საზარელ ადგილს, სადაც კიდევ ერთხელ იქნებიან განცალკევებულნი და განაწილებულნი სატანჯველისდა მიხედვით.


თუკი ღმერთი სამართლიანი მსაჯულია, არამარტო კეთილთათვის, არამედ მანკიერთათვისცა, მიმგებელი თითოეულისთვის საქმეთაებრ მათთა, მაშინ ერთი შეიძლება ჩაუქრობელი ცეცხლის ღირსი იყოს, მეორე უფრო სუსტისა, ან უფრო მწველისა, სხვა კი – და???ანელი ტკივილის მომყენებელისა, თითოეულის შესატყვისად, ხოლო სრულიად სხვანი – გეენიისა, რომელშიც, უეჭველია, სხვადასხვაგვარი სატანჯველია, სხვები – უკუნი წყვდიადისა, სადაც ერთი ტირილამდეა მისული, მეორე კი – გადამეტებული ტანჯვისგან, კბილთა ღრჭენამდე. თავად უკუნი წყვდიადი გვაფიქრებინებს, რომ მასში არის რაღაც შინაგანი. და იგავში ნათქვამი სიღრმესა შინა ქვესკნელისასა (იგავი 9,18) გულისხმას გვაძლევს, რომ ზოგიერთები, თუმცაღა ჯოჯოხეთში არიან, მაგრამ არა ქვესკნელის სიღრმეში, განიცდიან რა შედარებით მსუბუქ ტანჯვას.

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Mar 3 2007, 02:10 PM

როგორ არ მინდა სასუფეველი მაგრამ ვიქნები კი ოდესმე მაგ ნეტარების ღირსი ადამიანური ცოდვილი ბუნების გამო..... არ ვიცი იცით როგორ მეშინია რასაც ვკითხულობ ვიცი რომ ვერ გამოვსწორდები ისეთი ვერ ვიქნები როგორიც ღმერთს უნდა... იმიტომ რომ მიჭირს....ძალიან ღრმადაა გამჯდარი ჩემს გულსა და გონებაში ამაოება ეხლა კი უცებ ვეჭიდები იმხელა სიბრძნეს და მეშინია მართლაა .... მართლა არ მინდა იმის განცდა რაც განკითხვის ჯამს იქნება მაგრამ ისე ვერ აღვიქვამ რა საშინელებაცააა, რომ დაუფიქრდები მერე ვძრწუნდები...არ ვიცი ხალხო გვეშველება რამე ??

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 3 2007, 09:57 PM

ამ სიტყვების სისწორეში ეჭვი მეპარება რადგანაც, დღეს (მიცვალებულთა ხსენების დღეს) კარგად გავიგონე თუ როგორ ლოცულობდა მღვდელი გარდაცვლილთა სულების აბრაამის წიაღსი დასამკვიდრებლად.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Mar 3 2007, 11:27 PM

ანუ ჩემს დაწერილ პოსტში? მე ვიგულისხმე ის რომ აბრაამის წიაღი ჯოჯოხეთში აღარ არსებობსთქო, და თუ თქვენ გგონიათ რომ აბრაამის წიაღი ჯოჯოხეთშია ესეიგი მღვდელი ლოცულობდა სულების ჯოჯოხეთში მოხვედრაზე?

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 17 2007, 04:23 PM

აბრამის წიაღი სახარების მიხედვით არის ჯოჯოხეთში- უღმერო მაგრამ უტანჯველ ალააგში.

თუ მღვდელი ლოცულობდა მათ სასუფეველში დამკვიდრებაზე მაშინ მასეც იტყოდა ალბათ.
მაგრამ რატომღაც აბრაამის წიაღშიო, ანუ ცეცხლებიდან ამოიყვანე და უტანჯველ ადგილას მიაბარე გარდაცვლთა სულებიო.
რავიცი მე რომ ცეცხლებში ვიყო სულაც არ ვიტყოდი უარს უტანჯველ ადგილას ადგილის დამკვიდრებაზე,

და ამის გამო ფანატიკოსი ვარ ვითომ?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 17 2007, 07:28 PM

აღდგომის შემდეგ მსგავსი რამის არსებობაზე არცერთი ეკლესიის მამა არ წერს, გარდა კათოლიკური პურგატორიუმისა! ფრთხილად, უტანჯველი ადგილები ჯოჯოხეთში არ არსებობს ისე როგორც სამოთხეში უნეტარო ადგილები !



მაგაზე ჩემო იოანა არისე ერთადერთი განმარტება, რომელიც იქამდის მამა ანდრიას მიერაც იქნა დამოწმებული, რომ მაგ ლოცვაში უსიტყვოდ და გამონაკლისების გარეშე ახალი აბრაამის წიაღი იგულისხმება ანუ ის ადგილი სადაც აბრაამია ახლა! და სადაა აბრაამი?

და კიდევ, მაგარი სასაცილო კურიოზიცაა, როგორია მღვდელი ყველა მიცვალებულის სულის "მშვიდობიან მგზავრობას უსურვებს უტანჯველ ჯოჯოხეთში"

კარგით ახლა, რაზეც მე და მამაომ ვიკამათეთ, იგივეს ნუ დაწერთ

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 17 2007, 09:28 PM

KAIROS

კარგი არ გვინდა დიდი თეოლოგიური დისკუსიების გამართვა, მაგრამ ერთს ვიტყვი.
ტანჯვა არის ფარდობითი მცნება, სახარებისეული გლახაკი სწორედაც რომ ინუგეშიცემებოდა აბრაამის წიაღში, ასევე დიდი ნუგეშინისცემა იქნება აბრაამის წიაღში მოხვედრა მათთვისაც ვინც Gეენის ცეცხლში იხრუკება და უკეთური სულები ტანჯავენ,
მაგრამ ქრისტიანისთვის თავისთAვად აბრაამის წიაღი რა თქმა უნდა სულაც არ არის უტანჯველი, რატომ? როდესაც იცი რომ შეგეძლო ღმერთთან ყოფნა და შენ ის არ მიიღე, სულაც რომ არ გხარშავდნენ ქვაბში, მარტო ესეც საკმარისი უბედურებაა და ტანჯვაა,
მაგრამ შეიძლება შენ გვერძე უნათლავი ბავშვი იყოს და იმისთვის სულაც არ იქნება იქ ყოფნა მტანჯველი.

მე არა მაქვს სრულ ჭეშმარიტებაზე პრეტენზია, მაგრამ ჩემი აზრით ზემოთხსენებული მოსაზრებას კაკ მინიმუმ არსებობოს უფლება მაინც აქვს.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 17 2007, 11:38 PM

mamma mia

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 18 2007, 02:35 PM

ვაა?!! როგორ მეკაიფება ტიპი?!!

აბა ახლავე დაემხე მუხლებზე და მოინანიე!!!

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 19 2007, 12:10 AM

როგორც გინდა ისე მოინანიე ეგ მწვალებლობა და სამარცხვინო აზრების ფრქვევა რაც იმ პოსტებში დაწერე, მიდი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 19 2007, 01:10 AM

იოანა იმეორებ უკვე დაშვებულ შეცდომებს, გთხოვ გადაავლო ამავე თოფიქის წინა გვერდებს და "ღია მსჯელობის" პასუხებს თვალი!
თითქმის ყველა შეცდომა ეწერა:
1)

რატომ გავიწყდება,რომ აქ საუბარი არის სწორედ იმ პერიოდზე, როცა აბრაამის წიაღი არსებობდა და როცა იყო ძველი აღთქმა? ახალი აღთქმა ჯოჯოხეთის აბრაამის წიაღს არ იცნობს!

2) არ შეიძლება ერთიდაიგივე ადგილას ერთი იტანჯებოდეს და მეორე არა, ეგ ყველა საზღვარს ცდება დოგმატიკისა და ლოგიკისაც კი, როგორ შეიძლება, ძალიან მიწიერად აგიხსნი, ერთად ვიყოთ შუა აგვისტოში გაგანია პაპანაქებაში ორნი ერთსადაიმავე ადგილას, შენ გციოდეს და მე ვიწვებოდე?

3) მთელი ეს ცრუ "აბრამიის წიაღი" ჯოჯოხეთში არის გამოგონება სწორედაც იმიტომ, რომ არ იციან სად წაიყვანონ საწყალი ჩვილები, ოღონდ სამოთხეში არ იყვნენ და ჯოჯოხეთშიც კი შეიტანეს ცვლილებები!

ყველაფერი ეს ზედმეტზე მეტია და ვფიქრობ ჩემო იონა, შენ იდეებს სწორედ რომ არა აქვთ "არსებობის" უფლება, ყოველშემთხვევაში როგორც ქრისტიანული სწავლების სახით, რადგან არანაირი საფუძველი დოგმატიკასა და მამათა შრომებში არ არსებობს!

ეს თემა ძალიან ნათელია:
წმ. იოანე ოქროპირის სწავლებით: " ყველაზე დიდი ტანჯვა სწორედ სამოთხეში არ ყოფნაა და შესაბამისად ეს სრულიად გამორიცხავს, რაიმე უტანჯველობას ჯოჯოხეთში:

"..но я считаю гораздо тягчайшим геенны наказанием - не быть в той славе; и тому, кто лишился ее, думаю, должно скорбеть не столько от геенских мучений, сколько о лишении небесных благ: ибо это одно есть тягчайшее из всех наказаний "

ე.ი. რადგან ჯოჯოხეთი სამოთხის გარეშე არსებობაა, მაშინ არ არსებობს ადგილი ჯოჯოხეთში სადაც ტანჯვა არ არის, ვინც ამ სწავლებას ეწინააღმდეგება, საქმე კაიროსთან კი არა წმ.იოანე ოქროპირთან აქვს და სიფრთხილეა საჭირო და ხანდახან დუმილიც!

პატივისცემით

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 19 2007, 08:40 PM

სახლში რომ მიხვალ 50 მეტანია აღასრულე


მწვალებლობაა და ერესი ის არაა როდესაც რაღაც არასწორედ გგონია.


ერესია როდესაც ეკლესია გაემიჯნები და გამოეყოფი რაღაც საკითხებიში შეუთანხმბლობის გამო, თორე მასე გამოვა რომ ცხონებისთვის ყვლეაზე მნიშვნელოვანი რაიმე თეოლოგიურ სასწავლებელში სწავლაა

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 19 2007, 10:13 PM

ოი დიდებულო ასტიბუუ !



ეგ რასაც შენ ამბობ განდგომილების და სქიზმის მაგვარია იონიუს. ერესის მნიშვლელობას კაიროს ბიძია აგიხსნის უკეთ



რაი?

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 20 2007, 10:34 PM

KAIROS

არ მინდოდა ამ საკითხზე კამათი მაგრამ ერთ ორს ჯანდაბას მაინც დავწერ...

შენ იმის თქმა ხომ არ გინდა რომ შენ გინდა რომ პატარა ბაიები ცხონდნენ და მე დამპალს კიდევ ერთი სული მაქვს როდის ვუკრა მათ თავს ქვესკნელში ?



ძველ აღთქმაში სიკვდილის შემდგომ რა ხდება სად წერია? მე როგორც ვიცი არსად აბრაამის წიაღი კიდევ კაკ რაზ რომ ახალ აღთქმაში არის ნახსენები.
საყოვეთაოდ ცნობილია რომ იქ ტანჯვა არ იყო, (ნუ ერთადერთი ტანჯვა ის იყო რომ ღმერთთან არ იყვნენ ის ხალხი, ამგვარად მართლებს იქ ყოფნა ალბათ სტანჯავდათ კიდეც მაგ პონტში, მაგრამ სახარების იგავში ნახსენები გლახაკი იქ IნუGეშინისემოდა!! ინუგეშინისცემებოდა!! ანუ ხაზს გავუსვავ რომ ერთ და იგივე ადგილას, გლახაკი --- ინუნუგეშინისცემებოდა ხოლო მართლები კიდევ თავს მთლად კარგად ვერ გრძნობდნენ, რადგანაც კარგად თავი შეიძლება მაშინ იგრძნო როცა ხარ სასუფეველში)
ნუ შემდეგ თუ ეშმაკმა ევრო რემონტი გააკეთა აბრაამის წიაღში და ტანჯვა იქაც შეიტანა ... არ ვიცი

პ.ს
ოღონდ ეს უნათლავი ჩვილები აღარ მიხსენო რა რაც გინდა ის მითხარი

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Mar 20 2007, 11:01 PM

რაც შეეხება მოუნათლავი ჩვილები სად მოხვდებია ჯობია ასე ვთქვათ არვიცი და უფლის განგებულებას მივანდოთ ყოველივე ჩვენ კი თავი შევიკავოთ იმის მტკიცებებისგან გინდა თუ არა სამოთხეში ან ჯოჯოხეთში მოხვდებიანო რადგანაც ასეთი მსჯელობებით შეიძლება ცრუ დასკვნები გავაკეთოთ.
რაც შეეხება აბრაამის წიაღს.უფლის განკაცებამდე და ადამიანის გამოხსნამდე ადამიანს რაც არ უნდა წმინდათ ეცხოვრა მაგ.აბრაამი მაინც ვერ ხვდებოდა სამოთხეში არამედ ისეთ მდგომარეობაში იყო(ანუ აბრაამის წიაღი )რომ არც ჯოჯოხეთში იყო და არც სამოთხეში ხოლო მას შემდეგ რაც უფალი ჩვენის ხსნისათვის განკაცდა და სიკვდილით სიკვდილი მოკლა და თავად გამოგვიხსნა ჯოჯოხეთისაგან უკვე ადამიანისთვის გაიხსნა ცათა სასუფევლის კარები ამიტომ ადამიანი გარდაცვალების შემდეგ ან ცათა სასუფეველს დაიმკვიდრებს ან ჯოჯოხეთში მოხვდება ამიტომ ასეთი ადგილი აღარ არის რომ არც სამოთხეში იყო და არც ჯოჯოხეთში.და ისიც ნუ დაგვავიწყდება რომ ჯოჯოხეთში მომხვდარი ადამიანი შეიძლება კიდევ ცხონდეს ჩვენი და ეკლესიის ლოცვებით.ჯერჯერობით საბოლოოდ ხომ არ ხვდება ადამიანი ჯოჯოხეთში ვიდრე უფლის მეორედ მოსვლამდე და საყოველთაო განკითხვამდე.
უფალი ხომ ამბობს ვინც ჩემთან არაა ჩემი მტერია ამიტომ ნეიტრალური ტერიტორიები აღარაა.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 20 2007, 11:29 PM

შეცდი, აბრაამის წიაღი ჯოჯოხეთში იყო სოლომონ, სადაც არ იტანჯებოდნენ (ეშმაკებისგან) და არც ნეტარებაში იყვნენ (სამოთხეშია ნეტარება). შენ კათოლიკე ხომ არ ხარ? მაგათ აქვთ სწავლება ჯოჯოხეთს და სამოთხეს შორის არსებულ ადგილზე ე.წ. "განსაწმედელზე" და ასეთი სწავლება არ არსებობს მართლმადიდებლობაში, ან ჯოჯოხეთი (სატანჯველი-სასჯელი) ან სამოთხე (ცხონება-ნეტარება) არ არსებობს ნეიტრალური მდგომარეობა სიკვდილის შემდეგ.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 20 2007, 11:45 PM

გადახედე ამ თემას და შეიძლება მიხვდე რას ამბობ http://church.ge/index.php?showtopic=590&st=100

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Mar 20 2007, 11:54 PM

ვიცი მეც ეგ არ დავწერე

უბრალოდ ის ვიგულისხმე რომ არც ჯოჯოხეთურ ტანჯვაში იყვნენ და არც სამოთხისეულ ნეტარებაში.
მას შემდეგ კი რაც უფალმა გამოგვიხსნა ასეთი ადგილები აღარ არის

ანუ ჯოჯოხეთურ ტანჯვასა და სამოთხისეულ ნეტარებაში აბრამის წიაღში

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 21 2007, 01:25 AM

რატომ ეშინიათ ასე ამ პატარა ბაიების? რატომ არ გემეტებათ სამოთხისათვის?...



იგივე შეცდომა, ისევ ადგილზე დგომა...

ახალ აღთქმაში ნახსენები რასა ქვია იოანა? ქრისტე აღსდგა! რატომ გავიწყდებათ? სულები დახსნილ იქნენ, მათი საპყრობილე დარღვეული, ჯვარზე უფალმა ავაზაკი აბრაამის წიაღში კი არა სამოთხეში გაუშვა, რადგან აბრაამის წიაღი უკვე იქ იქნება სადაც თვით აბრაამია! სამოთხეში!!!




რატომღაც მგონია მაგ "ევრორემონტს" ჯოჯოხეთის "აბრაამის წიაღის " რესტავრატორები უფრო აკეთებენ...


გთხოვთ ნუ იმეორებთ შეცდომებს!

დაუჯერეთ ოქროპირს!

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 23 2007, 10:04 PM

ახლა თავში მომივიდა Gენინალური სურათი!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

წარმოიდგინეთ

უნათლავი ჩვილები, იმყოფებიან აბრაამის წიაღში და გალობენ ბიზანტიურ საგალობლებს.

ვთქვათ იმყოფები წინასწარ დაკავები საკანში და შენმა ახლობელმა გადაიხადა ზალოგი და გამოგიყვანა სუფთა ჰაერზე,
რაკიღა გამოხვედი ციხიდან ეს ხომ არ ნიშნავს რომ ციხე აღარ არსებობს?
ლოგიკურად ის არსებობს.
და ასევე ლოგიკურია რომ მომავალში ამ სამართალდამცავებმა ამ საკანში ვინმე დაამწყვდიონ.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 23 2007, 10:13 PM

ამაზე კომენტარის გაკეთება მე მგონი სირცხვილია NO KOMMENT!!!




NO KOMMENT!!!

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Mar 24 2007, 02:33 AM

მოკლედ ეს უნათლავი ჩვილების თემა ხან სად განიხილება ხან სად

მოუცლელობის გამო ეხლა ვნახე ეს ისე ამ განყოფილებაში ბევრი საინტერესო თემა გაგიხსნიათ. ეხლა შევამჩნიე .

ეხლა რაც შეეხება იოანე ოქროპირის სტატიას

აქ მართალია იოანე ოქროპირი ამბობს რომ ყველაზე დიდი ტანჯვა სამოთხეში არ ყოფნაა - "მე ვფიქრობ
ისინი უფრო უნდა დანაღვლიანდნენ არა გეენისგან თავის არიდებით არამედ ზეციური წყალობის უზიარებლობით" -აქ გადატანითი მნიშვნელობით ლაპარაკობს ოქროპირი. იმიტომ რომ იმ ადამიანმა რომელმაც გეენას თავი აარიდა ის მაინც იტანჯება "ზეციური წყალობის უქონლობით". იმიტომ რომ ის ჯოჯოხეთშია ხოლო ჯოჯოხეთში კი ყველა იტანჯება ამით ასე რომ თუ ზეციური წყალობა უფრო მეტი ტანჯვაა, გეენისგან განთავისუფლებულიც იტანჯება მისით. ანუ აქ იოანე ოქროპირი ლაპარაკობდა არა ტანჯვის გაუსაძლისობის შედარებაზე არამედ ზოგადად ტანჯვის არსზე.

ეხლა რაც შეეხება იმას არსებობს თუ არ არსებობს აბრამის წიაღი. მართალია მაცხოვრის აღდგომით მართლათა სულები იქნენ აღტაცებული სამოთხეში მაგრამ ეს რა ავტომატურად ნიშნავს იმას რომ ის ადგილი აღარ არსებოს?

В житии святого Григория архиепископа Римского, описан случай, когда он выпросил своей молитвой освобождение души императора Траяна — известного гонителя христиан — от вечных мук, но это не значит, что Траян вошел в Небесное Царство: чтобы быть в раю, надо иметь рай в своей душе. Ефрем Сирин и Василий Великий свидетельствуют о том, что в аду есть различные места. Ефрем Сирин пишет, что есть место, которое называется геенной, другое — тартаром, третье — тьмой внешней и т.д. Облегчение от молитв угодников Божиих получали язычники, о чем рассказывала душа египетского жреца преподобному Макарию Великому.

აქ წერია რომ გრიგოლ დიდიმა გამოიხსანა იმპერატორი ტრაიანე მუდმივი ტანჯვისგან მაგრამ ამით ტრაიანე არ შესულა სამოთხეში (но это не значит, что Траян вошел в Небесное Царство).
აგრეთვე წერია რომ ეფრემ ასური და ბასილი დიდი ამბობენ რომ ჯოჯოხეთში არსებოს სხვადასხვა ადგილები (ამათი ციტატები თქვენს მიერ ზემოთ იქნა მოყვანილი)

აგრეთვე გავიხსენებ ერთ ფაქტს ერთი მონაზონი ხილვებში ხედავდა თუ როგორ იტანჯებოდა მისი ძმა და მან ამიტომ დახმარებისათვის წმინდა მატრონას მიმართა რისი დახმარებითაც მან თავისი ძმა გეენიდან გამოიხსანა მაგრამ ის ამით სამოთხემდე არ ამაღლებულა

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 24 2007, 03:35 PM

რისთვის არსებობს? ის იმისთვის იყო რომ არ იყო გამოსყიდული ადამის ცოდვა, უფალმა გვიხსნა ამ წყევისგან, ჩავიდა ჯოჯოხეთში, განხეთქა ჯოჯოხეთის კლიტენი და ამოიყვანა მართალთა სულები იქედან, გამოსყიდულია ადამის ცოდვა!!!



და ეს იმას ნიშნავს რომ ის "ჯოჯოხეთის დაუტანჯველ ადგილებში" მოხვდა? ვერაა არგუმენტი!



უფალი ამბობს რომ სასუფეველში მრავალი სავანე არისო. ეფრემ ასური და ბასილი დიდი არაფერს ამბობენ ჯოჯოხეთში აბრაამის წიაღის ისევ არსებობაზე, და დაუტანჯველ ადგილებზე.



სიკვდილ, როდესაც ლოცულობენ ისეთ მიცვალებულებზე რომლებზეც ეჭვი აქვთ რომ ჯოჯოხეთში მოხვდნენ, იმისთვის კი არ ლოცულობენ რომ "ჯოჯოხეთის დაუტანჯველ ადგილებში" მოხვდნენ, არამედ შეუმსუბუქდეთ ტანჯვა, მიუტევოს უფალმა ცოდვები და ცხონდნენ.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 24 2007, 04:32 PM

გეთანხმები!

იქ ტანჯვა ყველგანაა და ჯოჯოხეთში უტანჯველი ადგილი არ არსებობს!

აქ ეს შეუვალად წერია, არ არის სამოთხეში ე.ი. იტანჯება, ნაკლებად, მეტად ამას აქ არა აქვს გადაყწყვეტი მნიშველობა, მთავარია, არის ტანჯვა ანუ არის ჯოჯოხეთი!

ვფიქრობ ეს თემაც დასახურია, რადგან ჩვენ ვეყრდნობით დოგმატიკას, კატეხიზომოშიც კი ცაწერილ სწავლებას, სადაც არსად არ წერია, რომ ჯოჯოხეთსი ვინმე სადმე არ იტანჯება!

ესაა ყველაზე მყარი არგუმენტი, და ახლა ციტატების ძებნა დოგმატიკის იქით შეცდომაა, ქრისტიანული დოგმატიკა კი ასწავლის " სადაც არის ჯოჯოხეთი-არის ტანჯვა, სადაცაა სამოთხე არის ნეტარება!"არანაირ მესამეზე საუბარი მართლმადიდებლურ დოგმატიკაში არ გვხდება და შეცდომაა ბნელ ოთახში შავი კატის ძებნა, მითუმეტეს როცა ის შიგ არ არის!

ამის შემდეგ, რათა ზედმეტი შფოთი და უადგილო კამათები აღარ გაგრძელდეს, იქნებ დაიკეტოს თემა?!

იხარეთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 24 2007, 09:31 PM

როგორც ამ თემის ავტორი მეც ვთხოვ მოდერატორს დაიხუროს ეს თემა, წმ. მამების და ეკლესიის გადმოცემით არსად სწერია რომ ჯოჯოხეთში არსებობს დაუტანჯველი ადგილი, ე.წ. "აბრაამის წიაღი." როგორც ვხედავ "ჯოჯოხეთში აბრაამის წიაღის" მომხრეებმა უნათლავ ჩვილთა "ჯოჯოხეთში აბრაამის წიაღში" ბიზანტიური გალობა...და ამით "გენიალური სურათი" წარმოიდგინეს. ასეთი მწვალებლური, მარაზმული, ხიბლის, და ფსევდომართლმადიდებლური აზროვნების პოსტები ისევ რომ არ დაიწეროს დავით გთხოვ დახურე ეს თემა!!!

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Mar 24 2007, 09:54 PM

ადამიანის ცოდვის გამოსყიდვა მექანიკურად და ჰარიჰარალედ არ გამოდის (ნუ პროტესტანტები კი თვლიან რომ მხოლოს უნდა იწამო და მერე ვსიო ცოდა ცოდვად არ ჩაგეთვლება, მაგრამ რავი, არ ვარ პროტესტანტი)

ბალღებსა იმიტომ ვნათლავთ რომ უფალს ვავედრებთ მის თავს, თორემ ბავშვი ჯერ აზრზე არაა და რა მოეთხოვება?
თეოფანე დაყუდებლს უწერია ბავშობაში მონათლულებზე, ნუ ზუტად არ მახსოვს ....აზრი ის იყო რომ რომ ადამიანი თავისი შეგნებით უნდა მოინათლოს და როდესაც მიიღებს ეზიარებას მაშინ ნათელიც გადმოვა მასზე და მისი ნათლობა სრულყოფილი იქნება



და რატომ უნდა ეწეროს ასეთი რამეები კატეხიზმოში, რა საჭირო იქნებოდა ჯოჯოხეთის "გეოგრაფის" აღწერა? ვის რა ჯანდაბად უნდა ?
ეს ინფორმაცია არანაირად არ არის ცხონებისთვის მნიშვნელოვანი, მთავარი რაც არის სახარებაში წერია.




მე პირადად არ ვშფოთავ ხოდა თქვენც ნუ შეშფოთდაბით


P.ს
მე გამიგია რომ ანტონი დიდმა კითხა ეს ღმერთს სად მიდიანო ეს ბავშვებიო?
პასუხი კი მიიღო:
ანტონიი სიბე ვნიმაი!!! ......... შენ თავს მიხედეო, ხოდა დასკვნები თქვენ თვითონ გააკეთეთ

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 24 2007, 10:44 PM

ადამიანის ცოდვის გამოსყიდვა კი არა ადამის პირველქმნილ ცოდვაზე მქონდა საუბარი, რისგანაც უფალმა გვიხსნა, და რისთვისაც იყვნენ აბრაამის წიაღში ძველი აღთქმის წმინდანები. პროტესტანტების ეს არგუმენტი აქ უადგილოა.



წაიკითხე ნათლობის მნიშვნელობა რაა და უკეთ მიხვდები






რატომ ჩავარდი წმინდანების განკითხვაში, რომლებიც აღწერენ ჯოჯოხეთს, რომ იქ ყველგან სატანჯველებია??? რა ჯანდაბად უნდოდათ რომ აღწერეს ხო? მოგიტევოს უფალმა.





ასეთი რამ ანტონი დიდის ცხოვრებაში არ წამიკითხავს, მგონი გეშლება.

დავით დახურე თემა!!!