თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 15 2008, 12:30 AM

"არავინ ასულა ზეცად, გარდა ზეცით ჩამოსული კაცის ძისა, რომელიც არს ცაში."

ამას როგორ განმარტავთ?

პოსტის ავტორი: chelo თარიღი: Oct 15 2008, 12:35 AM

როგორ განგიმარტავტ ვდა ქრისტე ორ ბუნებოვანია და იგი ყველგან მყოფია როგორც ღმერთი,

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 15 2008, 08:14 AM

სწორია, მაგრამ კითხვას ბოლომდე არ პასუხობს. "არავინ ასულა ზეცად" კონკრეტულად ამაზე რას იტყვით? ქრისტეს მოსვლამდე არავინ არ ასულა ცათა სასუფეველში?

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Oct 15 2008, 09:32 AM

არა, ქრისტემდე მართალი ადამიანებიც ჯოჯოხეთში, ე.წ. "აბრაამის წიაღში" მიდიოდნენ. ქრისტემ ჯვარცმის შემდეგ ამოიყვანა ჯოჯოხეთიდან მართალთა სულები და დაუმკვიდრა ცათა სასუფეველი.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 15 2008, 01:17 PM

არც ეს პასუხი მომწონს

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Oct 15 2008, 01:28 PM

cinemamu

მე ვთვლი სწორი პასუხი გაგცა, თუ არ მოგწონს ეგ სხვა საქმეა, და რაც დაგიწერა მარიამმა ეგ მასეა .

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Oct 15 2008, 02:31 PM

და რატომ არ მოგწონს?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Oct 15 2008, 02:56 PM

მარიამი

იმიტომ რომ ის ეძებს მისი ფიქრების დასტურს და არა სიმართლეს

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Oct 15 2008, 03:59 PM

მხოლოდ ერთ ფრაზაზე რომ არ ჩავიციკლოთ და უაზრობაში არ გადავიდეთ, მგონი აჯობებს მთელ თავს გადავხედოთ და გავიხსენოთ როდის და ვის უთხრა ეს სიტყვები უფალმა:

იოანეს სახარება

თავი მესამე

1. ფარისეველთა შორის იყო ერთი კაცი, სახელად ნიკოდემე, იუდეველთა მთავარი,

2. რომელიც ღამით მივიდა იესოსთან და უთხრა: რაბი, ვიცით, რომ ღმრთისაგან მოსულხარ მოძღვრად, ვინაიდან არავის შეუძლია შენს მიერ მოხდენილ სასწაულთა ქმნა, თუკი მასთან არ არის ღმერთი.

3. ხოლო იესომ მიუგო: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც არ დაიბადება ხელახლა, ვერ იხილავს ღმრთის სასუფეველს.

4. უთხრა მას ნიკოდემემ: როგორ შეიძლება დაიბადოს მოხუცი კაცი? ხომ არ შეუძლია ხელმეორედ შევიდეს დედის საშოში და კვლავ დაიბადოს?

5. მიუგო იესომ: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც არ დაიბადება წყლისა და სულისაგან, ვერ შევა ღმრთის სასუფეველში.

6. ხორცის მიერ შობილი ხორცია და სულის მიერ შობილი - სული.

7. ნუ გიკვირს, რომ გითხარი: ხელახლა უნდა დაიბადოთ-მეთქი.

8. ქარი, სადაც სურს, ქრის, და გესმის მისი ხმა, მაგრამ არ იცი, საიდან მოდის ან საით მიდის; ასევეა სულის მიერ ყველა შობილიც.

9. მიუგო ნიკოდემემ და უთხრა მას: როგორ შეიძლება ეს მოხდეს?

10. ხოლო იესომ პასუხად თქვა: ისრაელის მოძღვარი ხარ და ეგ არ იცი?

11. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ჩვენ ვამბობთ იმას, რაც ვიცით, და ვმოწმობთ იმას, რაც გვიხილავს, მაგრამ ჩვენს მოწმობას არ იღებთ.

12. თუ მიწისა გითხარით და არ ირწმუნეთ, როგორღა ირწმუნებთ, რომ გითხრათ, ცისას?

13. არავინ ასულა ზეცად, გარდა ზეცით ჩამოსული კაცის ძისა, რომელიც არის ცაში.

14. და როგორც მოსემ აღმართა გველი უდაბნოში, ასევე უნდა აღიმართოს ძეც კაცისა.

15. რათა ყოველი მისი მორწმუნე კი არ წარწყმდეს, არამედ ჰქონდეს საუკუნო სიცოცხლე.

16. ვინაიდან ისე შეიყვარა ღმერთმა ქვეყანა, რომ მისცა თავისი მხოლოდშობილი ძე, რათა ყოველი მისი მორწმუნე კი არ წარწყმდეს, არამედ ჰქონდეს საუკუნო სიცოცხლე.

17. რადგანაც ღმერთმა იმისათვის როდი მოავლინა თავისი ძე ამ ქვეყნად, რათა განესაჯა ქვეყანა, არამედ რათა ეხსნა მის მიერ.

18. ვისაც სწამს იგი, არ განისჯება, ხოლო ურწმუნო ახლავ განსჯილია, ვინაიდან არ იწამა ღმრთის მხოლოდშობილი ძის სახელი.

19. სასჯელი კი ისაა, რომ ნათელი მოვიდა ქვეყნად, მაგრამ ხალხმა უფრო შეიყვარა ბნელი, ვიდრე ნათელი, ვინაიდან ბოროტნი იყვნენ მათი საქმენი.

20. რადგანაც ყველა ბოროტმოქმედს სძულს ნათელი და არ მიელტვის ნათელს, რათა არ გამჟღავნდნენ მისი საქმენი.

21. სიმართლის მოქმედი კი მიელტვის ნათელს, რათა გაცხადდნენ მისი საქმენი, ვინაიდან ღმერთში არიან ქმნილნი.

22. შემდგომ ამისა, იესო თავისი მოწაფეებითურთ მივიდა იუდეას მხარეში; იყო იქ და ნათელს სცემდა მათ.

23. იყო იოანეც და ნათელს სცემდა ენონში, სალემის მახლობლად, ვინაიდან ბევრი წყალი იყო იქ; მოდიოდნენ და ნათელს იღებდნენ მისგან.

24. რადგანაც იოანე ჯერ კიდევ არ ჩაეგდოთ საპყრობილეში.

25. მაშინ იოანეს მოწაფეებს იუდეველებთან მოუხდათ დავა განწმენდის გამო.

26. მივიდნენ იოანესთან და უთხრეს: რაბი, ვინც შენთან იყო იორდანეს პირას და ვისთვისაც იმოწმე, აჰა, ნათელს სცემს და ყველანი მასთან მიდიან.

27. მიუგო იოანემ და თქვა: ვერაფერს მიიღებს კაცი, თუკი ზეცით არ მისცემია.

28. თქვენ თვითონვე დამემოწმებით, რომ ვთქვი: არა ვარ ქრისტე, არამედ - მის წინაშე მოვლინებული.

29. ვისაც სასძლო ჰყავს, სიძეა; ხოლო სიძის მეგობარი, ვინც დგას და ესმის მისი, სიხარულით ხარობს სიძის ხმის გაგონებისას; სწორედ ეს სიხარული აღსრულდა ჩემი.

30. ის უნდა იზარდოს, მე კი დავკნინდე.

31. მაღლით მომავალი ყველაზე უმაღლესია; მიწისმიერი მიწიერია და მიწისას იტყვის, ხოლო ზეცით მომავალი ყველაზე უზენაესია.

32. რაც უხილავს და სმენია, იმასვე მოწმობს, მაგრამ მის მოწმობას არავინ იღებს.

33. ვინც მიიღო მისი მოწმობა, ამით დაბეჭდა, რომ ჭეშმარიტია ღმერთი.

34. რადგან ვინც ღმერთმა მოავლინა, ღმრთის სიტყვებს ამბობს, ვინაიდან ღმერთი ზომით როდი იძლევა სულს.

35. მამას უყვარს ძე და ყველაფერი ხელთ მისცა მას.

36. ვისაც სწამს ძე, აქვს საუკუნო სიცოცხლე, ხოლო ვისაც არა სწამს ძე, ვერ იხილავს სიცოცხლეს, და რისხვა ღმრთისა არ დაუტევებს მას.

ის, რომ ქრისტემდე აღარავინ შესულა სამოთხეში ადამის განდევნის შემდეგ, და აბრაამის წიაღის შესახებ ამბობს უფალი სახარებისეულ იგავში მდიდარისა და ლაზარეს შესახებ.

ლუკას სახარება

თავი მეთექვსმეტე (მუხლები 19-31)

19. იყო ერთი მდიდარი კაცი, ძოწეული და ბისონი ეცვა და ყოველდღე შლიდა ბრწყინვალე სუფრას.

20. იყო ერთი გლახაკიც, სახელად ლაზარე, რომელიც მის ჭიშკართან ეგდო, მთლიანად დაწყლულებული.

21. ნატრობდა მდიდრის ნასუფრალით მოეკლა შიმშილი; ხოლო ძაღლები მოდიოდნენ და ლოკავდნენ მის წყლულებს.

22. მოკვდა გლახაკი და აბრაამის წიაღში აიტაცეს ანგელოზებმა. მოკვდა მდიდარიც და დამარხეს.

23. ჯოჯოხეთში, წამებულმა, აღაპყრო თვალნი და იხილა შორს აბრაამი და ლაზარე მის წიაღში.

24. შესძახა და თქვა: მამაო აბრაამ, მოწყალება მოიღე და მომივლინე ლაზარე, რათა თითის წვერი ჩააწოს წყალში და ენა გამიგრილოს, ვინაიდან ვიდაგები ამ ცეცხლის ალში.

25. მაგრამ აბრაამმა უთხრა: შვილო, გაიხსენე რომ შენსავე სიცოცხლეში მიიღე შენი სიკეთე, ლაზარემ კი - მხოლოდ ბოროტი. ამიტომ ახლა ის ინუგეშება, შენ კი იტანჯები.

26. ეგეც არ იყოს, ჩვენსა და თქვენს შორის დევს დიდი უფსკრული, ასე რომ, გადმოსვლის მსურველი ვერც ჩვენგან თქვენსკენ გადმოვა და ვერც თქვენგან - ჩვენსკენ.

27. ხოლო მან თქვა: გევედრები, მამათ, მამაჩემის სახლში მაინც გაგზავნე იგი.

28. ვინაიდან ხუთი ძმა მყავს: მივიდეს და აუწყოს მათ, რათა ისინიც არ ჩაცვივდნენ ამ სატანჯველში.

29. უთხრა მას აბრაამმა: მოსე და წინასწარმეტყველნი ჰყავთ; მათ უსმინონ.

30. ხოლო მან თქვა: არა, მამაო აბრაამ; მაგრამ თუ ვინმე მკვდართაგანი მივა მათთან, შეინანებენ.

31. და უთხრა მას აბრაამმა: თუკი მოსეს და წინასწარმეტყველთ არ უსმინეს, მკვდრეთითაც რომ აღდგეს ვინმე, არც მას ერწმუნებიან.

ჩემი აზრით ის რომ მდიდარს შეუძლია ხმა მიაწვდინოს და დაელაპარაკოს ან თუნდაც დაინახოს ლაზარე და აბრაამი, მიუთითებს იმას, რომ ისინი ჯერ კიდევ არ არიან უფალთან, სამოთხეში....

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 15 2008, 08:00 PM

და აბრაამის წიაღი რაღაა? სამოთხე და ჯოჯოხეთი ვიცი და ეგ წიაღი ვერ გამიგია რომელია



მნათე
ყველა თავის ფიქრებზე ეძებს დასტურს, განსხვავება ისაა რომ ზოგს სჯერა და ზოგი ეძებს მე მეორეს ვამჯობინებ, ვისაც გჯერათ გაგატარებთ რა პრობლემაა

და საერთოდ ქრისტე წესების და დოგმების ბრმად დაჯერებას უარყოფდა და მისი სიტყვები იყო: ეძიებდე და ჰპოვებდე". თქვენ კი "მწიგნობარნო" მხოლოდ იქ ეძიებთ სადაც საკუთარი რელიგია გეუბნებათ, ვინც სხვაგან ეძებს მკრეხელებად მიიჩნევთ გულის სიღრმეში.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Oct 15 2008, 08:42 PM

cinemamu

სიმართლე ესაა და შენ რაც გინდა ის დაიჯერე, თუ არ აპირებ დაჯერებას რაღას კითხულობ მაშინ



შენ თუ არ გაგიგია, არ ნიშნავს რომ არ არსებობდა დაგიწერეს ზემოთ რასაც ნიშნავს, მაგრამ:



ამაზე მნათემ გიპასუხა ამომწურავად.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 15 2008, 08:53 PM

cinemamu

ნუ მიიღებ აბრაამის წიაღს რაიმე მესამე ადგილად. ის ჯოჯოხეთში იყო. უბრალოდ მართალი სულები, ქრისტეს მოსვლამდე აღმოჩნდნენ იქ, რადგან ჯერ არ იყო გახსნილი გზა სასუფევლისკენ. ეს ქრისტემ მოახდინა, და ამოიყვანა შემდგომ ჯოჯოხეთიდან. ხოლო ის ადგიი სადაც ისინი იმყოფებოდნენ პირობითად აბრაამის წიაღად იწოდებოდა. თუმცა კი ჯოჯოხეთში იყო იგი.

ყველას მაგივრად არ ვისაუბრებდი.
აქვე დავამატებ, რომ ადამიანი არა თავის მოსაზრებების გამართლებას უნდა ეძებდეს, არამედ ღვთის სიტყვის განმტკიცებას საკუთარ თავში.
ზოგიერთი იმასაც კი ახერხებს, რომ სახარებისეულ სწავლებას იმდგავარად ხსნის, რომ მოარგოს საკუთარ სურვილებს.

"ეძიებდე და ჰპოვებდე" არ იყო ნათქვამი მაგაზე.
არის ისეთი ცოდნა რომელიც უნდა მიიღო ისე როგორც ეს ეკლესიის სწავლებაშია, რადგან თავად ეჭვის შეტანაც ამაში უკვე ცოდვაა და გზიდან აცდენა. მაგალითად დოგმატია ერთი ღმერთის რწმენა. ამას აღარ სჭირდება "ძებნა და პოვნა"...

ნუ იტყვი ასე.
მწიგნობრობის დაბრალება გამოუძიებლად არ შეიძლება.
მოდი კონკრეტულად გავარკვიოთ რას გულისხმობ მწიგნობარში და ვფიქრობ ასე აღარ იტყვი შემდეგომ.
ადამიანი რომელიც მხოლოდ დაზეპირებული სწავლებით ცდილობს სჯულის დაცვას, ისევე როგორც ძველი აღთქმისეული მწიგნობრები იყვნენ (სხვათა შორის ისინი, ვინც ქრისტე ჯვარს აცვეს). ჩვენ კი იაკობ მოციქულის ეპისტოლეს თუ დავეყრდნობით გვწამს რომ რწმენა საქმის გარეშე მკვდარია. თუკი მხოლოდ წიგნიერი ცოდნით შემოიფარგლება ქრიტიანი, ის უარყოფს სახარებისეულ სწავლებას და ვფიქრობ რომ შენ არ გსურდა ჩვენი შედარება ასეთ ადამიანთან.
მე ვიცი რატომ ამბობ შენ მაგას. ფიქრობ რომ თუკი ადამიანი ეყრდნობა დოგმატებს და არ საჭიროებს მათ ეჭვ ქვეშ დაყენებას, ეს უკვე ნიშნავს იმას, რომ ის "მწიგნობარია". არადა ეს ორი რამ რადიკალურად განსხვავდება ერთმანეთისგან. რწმენა დოგმატებში მხოლოდ კალაპოტის მაჩვენებელია, ის გზა თუ საით უნდა იაროს ადამიანმა, რათა უაზროდ არ იხეტიალოს სამყაროში. სხვა საქმეა ძიება, რომელიც აუცილებელია ქრისტიანის ცხოვრებაში. ის დოგმატებს მიღმაა და ერთმანეთთან წინააღმდეგობაში არანაირად არ მოდიან. არ ვიცი შენ გაქვს თუ არა წაკითხული წმიდნა მამათა ნაშრომები, მაგრამ თუ გადახედავ დარწმუნდები, რომ ეს ხალხი სხვას არაფერს აკეთებდა თუ არა ეძებდა.

ერთ პატარა ისტორიას მოგიყვები:
ერთი კაცი უღრან ტყეში აღმოჩნდა და გზა აებნა. უკვე საღამოვდებოდა და იცოდა რომ ამ ტყეში ღამე უთუოდ დაიღუპებოდა. უეცრად დაინახა კაცი, გაუხარდა, მივიდა და ჰკითხა:მეგობარო, ხომ ვერ მიმასწავლით როგორ გავაღწიო ამ ტყიდან? პასუხად კი მოისმინა: რას ბრძანებთ?! ამ ტყიდან გასასვლელი არ არსებობს! თქვენ აქ სამუდამოდ ხართ და ვერც ვერასოდეს ვერ გააღწევთ აქედან... დამწუხრდა ეს კაცი, რა ქნას არ იცის. უეცრად დაინახა მეორე ადამიანი. ადგა და იმ კაცსაც სთხოვა ესწავლებინა გზა. მან კი უპასუხა: კი, რა თქმა უნდა, აგერ ამ ბილიკს გაყვებით, შემდეგ დიდ ხესთან გადაუხვევთ მარჯვნივ და მიადგებით ტყის დასასრულს. ამ მოთხრობის მორალი კი ასეთია. ის მეორე კაცი, რომელმაც მიასწავლა გასასვლელი, ის დოგმატებია, რომელიც ტყიდან გასასვლელ გზას გვაჩვენებს, ხოლო ეს გზა კი ჩვენ დამოუკიდებლად უნდა გავიაროთ, რომელსაც ასევე ღვაწლი ჭირდება, რომ არ ავცდეთ და სწორად ვიაროთ. თორემ გზას კი გვასწავლიან, მაგრამ თუ არ ვივლით მაგ გზით აუცილებლად ავცდებით მიზანს.

ვერც ამაში დაგეთანხმები.
ჯერ ერთი, ტერმინი მკრეხელი სრულიად სხვა რამეს ნიშნავს ვიდრე შენ აქ გულისხმობ.
ხოლო ის ადამიანი, ვინც სხვაგან ეძებს და არა მართლმადიდებლობაში, მკრეხელი კი არ არის, არამედ გზააბნეული ადამიანია, რომელსაც იმ კაცის მსგავსად არ იყოს, გზა აებნა უღრან ტყეში და ახლა დახეტიალობს და ვერ უპოვია გასასვლელი.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 15 2008, 09:16 PM

დათიკო მწიგნობრებში კარგად იცი რომ ყველა არ მიგულისხმია. კაი კაცი ხარ და კარგად მესმის სჰენი თვალთახედვა, მაგრამ ასევე მესმის სხვა რელიგიების თვალთახედვაც. მე არც ეკუმენისტი ვარ და პირიქით, მგონია რომ რელიგიების გაერთიანება კრეტინიზმია, მაგრამ ცალ-ცალკე ყველა რელიგია გზაა ღმერთისკენ. და ყველაზე დიდ გზად ქრისტე მიმაჩნია, ხოლო თავად მართლმადიდებლობა შედარებით ნაკლება, იმიტომ რომ შეცვლილია ბევრი რაღაც, თუმცა ესეც ღმერთის ნებაა და ამაში ცუდს არაფერს ვხედავ. ერთადერთი რაც მაღიზიანებს ჩვენ რელიგიაში მარადიული ჯოჯოხეთით დაშინებაა, ღმერთის ღრმად მჯერა და დარწმუნებული ვარ რომ შეუძლებელია დროებითი ცოდვისთვის სამუდამოდ დაიტანჯოს ადამიანი. მოკლედ ჩვენ რელიგიაში წესები, რიტუალები და საიდუმლოებანი რაცაა პირადად მეც ვცდილობ დავემორჩილო, მაგრამ რაც შეეხება მსოფლმხედველობას და ფილოსოფიას, ბევრიბ აბსურდული გაგებაა და ღმერთს იმას ვთხოვ ყველას აუხილოს თვალები. დაივიწყეთ ჯოჯოხეთის შიში და ღმერთის სიყვარულს დაუთმეთ მთელი გონება. იუდაიზმის წარმოდგენა "დამსჯელ ღმერთზე" შეცვალეთ ღმერთით, რომელსაც ყველანი ვუყვარვართ და მარადიული ჯოჯოხეთისთვის არ გაგვწირავს არცერთს. ამ ბოლო წინადადებაზე საკუთარი სულით ვაგებ პასუხს!
ყველანი ღმერთთან მივალთ ადრე თუ გვიან

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Oct 15 2008, 09:33 PM

cinemamu

მთავარია არა ის, რომ ეძებ, არამედ ის - რას ეძებ... რომ იპოვნი გასაგებია

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 15 2008, 09:38 PM

აბა ელია?

როგორც მახსოვს ცოცხლად არ იქნა ზეცაში ატაცებული?

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Oct 15 2008, 09:42 PM

cinemamu

ეს იოანეს სახარების III თავშია მეტს არ ვაკოპირებ, იმიტომ რომ ზემოტ თითქმის მტელი თავი დავაკოპირე




მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობის და ფილოსოფიის, ძირითადი მართლმადიდებლური დოგმების და მრწამსის ჭეშმარიტებაში თუ ეჭვი გეპარებათ, რიტუალები რირას მაქნისია?

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 15 2008, 09:43 PM

syd

ჰმ. საინტერესო შენიშვნაა.
cinemamu

მოდი ამ საკიტხზე ღვთისმეტყველების განყოფილებაში გავაგრძელოთ საუბარი, აქ კი კონკრეტულად ვისაუბროთ საკითხზე

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 15 2008, 10:51 PM

ჯობია ცალკე თემა შექმნათ "მწვალებლებისთვის" და იქ ვისაუბროთ

ასეთი საინტერესო ბევრი რამაა ბიბლიაში და რატომღაც არ აქცევენ დიდ ყურადღებას.

პოსტის ავტორი: chelo თარიღი: Oct 15 2008, 11:02 PM

ერერთმა წმინდა მამამ მორჩილები გამოსცადა და რაღაც კითხვა დაუსვა,ყველამ თავიებურად უპასუხა მხოლოდ ერთმა ბერმა უთხრა რომ არ იცის ამ კითხვაზე პასუხი.წმინდა მამამ ასეთი რამ თქვა:მართალია(თუ არ ვცდები ბერი იოსები) როდესაც იძახის არ ვიციო.მგონი მიმიხვდით რისი თქმა მინდა.ქრისტიანობაა ერთადერთი რელიგია რომელიც ადამიანისთვის ყოველთვის საიდუმლოებად დარჩება და ყველაფერი არ და ვერ გვეცოდინება და რასაც ვერ ჩავწვდებით არც უნდა ვეძიოთ(ეს ბერი ნგაბრიელის სიტყვებია) თვითონ კითხვა მართლა საინტერესოა ,მეც დავფიქრდი მაგრამ ეს ის შემთხვევაა როცა არ ვიცი,მაგრამ ამან მე რწმენაში არ უნდა დამაბრკოლოს

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 15 2008, 11:19 PM

chelo
მართალი ხარ. მე იმიტომ კი არ მწამს რომ ბიბლია კარგად ვიცი, არამედ იმიტომ მწამს რომ მწამს...

არის რაც გვესმის და ამიტომ გვწამს.

და არის რაც არ გვესმის მაგრამ მაინც გვწამს...

რასაც ვერ ხვდები სწორედ ის უნდა იწამო თორე ხილულს და გაგებულს რა რწმენა უნდა, ის ხომ ისედაც იცი

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 15 2008, 11:25 PM

ეჰ არ არის ამ საიტზე ჩემი ადგილი... არავინ არ ეძებს თითქმის და ყველას ეშინია რწმენა არ "შეერყეს". რა აზრი აქვს პოზიციას ოპოზიციის გარეშე. აბა მაგრად ხალხო! ღმერთი თქვენსკენ!

პოსტის ავტორი: chelo თარიღი: Oct 15 2008, 11:29 PM

ღმერთს ებარებოდე,ჩვენზე ნუ ინერვიულებ

პოსტის ავტორი: chelo თარიღი: Oct 15 2008, 11:46 PM

"ნეტარ არიან ისისნი,ვისაც არ ვუნახივარ და სწამთ"უთხრა მაცხოვარმა თომა მოციქულს.ჩვენ კი გვინდა ვიცოდეთ და ამის შემდეგ ვირწმუნოთ.

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Oct 16 2008, 12:38 AM

syd

ეხლა გამახსენდა მამა თეოდორე გიგნაძის სიტყვები: ვინც არ იცის და სწამს, ისაა მონა ღვთისა და ვინც იცის რა და რატომ სწამს, ისაა მეგობარი ღვთისა. მე ვფიქრობ რომ გამოძიება და კითხვების დასმა არ უნდა გვეშინოდეს, მტავარია რასაც ვერ გავიგებთ ვკითხოთ იმას, ვინც უკეთ იცის, რომ მხოლოდ ჩვენს ტავზე მინდობით არასწორი დასკვნები არ გავაკეთოთ...

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 16 2008, 12:39 AM

მე არაფრისა არ მეშინია, მე ტანკისტი ვიყავი... ომამდე...

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Oct 16 2008, 12:40 AM

რაც შეეხება ელიას შესახებ დასმულ კითხვას, სამწუხაროდ მე ვერსად ვნახე ამის განმარტება. (სადაც ხელი მიმიწვდება) კვირას აუცილებლად ვკითხავ მოძღვარს, თუმცა იმედი მავს მანამდე გამოჩნდება ვინმე, ვინც იცის ამ კითხვაზე პასუხი

cinemamu

თუ წასვლა გინდა, ღმერთმა მშვიდობის გზა მოგცეს, მაგრამ ჩვენ რას გვერჩი?

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 16 2008, 01:06 AM

cinemamu

რატომ გგონია რომ არავინ აქცევს ყურადღებას?
აბა ეს რაა?



cinemamu

არ ხარ მართალი. შიში იმისა რომ რწმენა შეეყევა ადამიანს სრულიად ბუნებრივია და ამის გამო ვინმეს დაძრახვა არ არის სწორი. თუმცა, ეს იმას არ ნიშნავს რომ რადგან რწმენის შერყევის ეშინია ადამიანს ის წყვეტს ძიებას.

აჯობებს თემას დავუბრუნდეთ.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Oct 16 2008, 02:21 PM

syd

ეს არასწორია. მართლმადიდებლობა შინაარსობრივი რელიგიაა და აქ არაფერია პასუხგაუცემელი. არის დოგმატები (ამ სიტყვის ძალიან ეშინიათ ბევრს რადგან უარყოფით ტერმინად მიაჩნიათ) რომლთა ახსნაც ლოგიკას არ ექვემდებარება, უბრალოდ ვერ ახსნი და იმიტომ, მაგრამ არსებობს ამ დოგმატთა შესახებ სწავლებაც, რაშიც გარკვეული უნდა იყოს ადამიანი.

მე თუ ბრმად ვიწერ დავუშვათ პირჯვარს, ისე რომ მასში არანაირ შინაარსს არ ვდებ, ეს ქმედება არანაირად სარგებლის მომტანი არაა. იოანე ოქროპირის სიტყვებია, რომ ყოველი პირჯვრის გადაწერისას მაცხოვრის ვნებას და მის ჯვარცმას უნდა ვიხსენებდეთო, მასზე ვფიქრობდეთ და ეს სახეზე გვეტყობოდესო (ნუ ეს რაღაც ფანატურად არა ცხადია). თუ მე ლოცვის სიტყვები არ მესმის რასაც ვკითხულობ რა აზრი აქვს იმ ლოცვას.

ერთგან მაქვს წაკითხულო რომ შეიძLება ლოცვის სიტყვები არ გესმოდესო, მაგრამ სიტყვა იესოს წარმოთქმა ბოროტ ძალებს აფრთხობს და ვერარ გეკარებიანო და ეს ნორმალურ მოვლენად მიაჩნია ხალხს, სინამდვილეში კიეს ძალიან მცდარი სწავლებაა. პირველ რიგში ადამაინის გულს უნდა წვდებოდეს ნებისმიერი ქმედება, და ეს რომ ასე იყოს გაცნობიერებული უნდა ქონდეს მას ის რასაც აკეთებს. ბრმა რწმენა ფანატიზმია და მეტი არაფერი. მხოლოდ გარეგნულ ქმედებებზე აქცენტი ისევე დაგვღუპავს როგორც თავის დროზე ებრაელებს დაემართათ.

ჩემი აზრია რომ დღეს მართლმადიდებლური რელიგიის შინაგანი არსის 0.5 პროცენტიც არ ვიცით, ძალიან სამწუხაროა მაგრამ ეს ასეა. სწორედ ეს იწვევს ასეთი განცხადებების გაკეთებას

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 16 2008, 02:28 PM

afxazi
მე კი მაინც მგონია რომ ისე უნდა გვწამდეს როგორც ბავშვებს...

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 16 2008, 02:33 PM

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Oct 16 2008, 02:47 PM

syd

უფალს ასე არ უთქვამს. მან თქვა რომ იყავით ისეთი წმინდა როგორც ბავშვებიო.
მაგრამ იქვე დაუმატა იყავით მეცნიერ ვითარცა გველი.

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 16 2008, 03:28 PM

ეგ იმაზე თქვა რომ ბოროტმა ვერ მოგატყუოთო, იმაზე კი არ უთქვამს ჩემი სიტყვები ეძიეთ ჭეშმარიტებაა თუ არაო.

თემას ავცდით მგონი

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 16 2008, 05:09 PM

syd

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 16 2008, 05:26 PM

მოდით გადავხედოთ რას გვასწავლის ამ მუხლის შესახებ წმ. იოანე ოქროპირი:
სანამ ეტყვის ამ სიტყვებს მაცხოვარი: "და არავინ აღჴდა ზეცად, გარნა რომელი-იგი გარდამოჴდა ზეცით – ძე კაცისაჲ, რომელი არს ზეცათა შინა", ნიკოდიმოსი ეკითხება: "რაბი, უწყით, რამეთუ ღმრთისა მიერ მოსრულ ხარ მოძღურად"(2). სწორედ ამის გამო ქრისტე უხსნის რომ ის არ მოსულა მსგავსად იმ წინასწარმეტყველებისა, რომლებიც მიწიერნი იყვნენ. ის ზეციდან მოსულია.
და აქვე ამატებს, რომ არცერთი წინასწარმეტყველი არ ასულა იქ საიდანაც ის ჩამოვიდა.
ამ დროს ჩვენ, ცხადია, გვახსენდება ელია წინასწარმეტყველი, რომელიც ხორციელად იქნა ატაცებული ზეცად, მაგრამ ის "ზეცად", სადაც ელია იქნა ატაცებული სრულიად განსხვავდება იმ ადგილისგან, საიდანაც მოვიდა ქრისტე. და ამის დასტურია ტავად წმ. იოანე ოქროპირის შემდგომი სიტყვები: რატომ ამბობს ქრისტე რომ მხოლოდ ზეცაშია მისი ადგილი? ის ხომ თავად უფალია ყველგანმყოფი? და თავადვე პასუხობს: ეს თქვა იმიტომ რომ ნიკოდიმოსი, ვისაც ესაუბრება, არ არის ისეთ სულიერ სიმაღლეზე რომ ჩაწვდეს საიდუმლოებას სრულად.
აქედან დასკვნა: ელია კი იყო ატაცებული ზეცად, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ აღმოჩნდა იქ საიდანაც მოვიდა უფალი.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 16 2008, 06:50 PM

არის ზეციური სამყარო, მეშვიდე ცის ჩათვლით, ანუ ზესკნელის სხვადასხვა საფეხური და არის ქვესკნელის ანუ ჯოჯოხეთის სხვადასხვა საფეხური. და არის ცათა სასუფეველი, რომელიც არც ერთს არ მიეკუთვნება, ელია ზესკნელში აიტაცეს. ხოლო იესო ცათა სასუფევლიდან მოვიდა. ეგაა განსხვავება.

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Oct 16 2008, 07:28 PM

სწორია.

პოსტის ავტორი: subterranean თარიღი: Oct 16 2008, 09:41 PM

არავინ არ ასულა ეგ მართალია

და ისე მე მაგ ფრაზის შინაარსი ასე მესმის რომ ქრისტეს დონეზე ვერავინ ავალთ შეიძლება ვცდები

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 16 2008, 09:51 PM

cinemamu

ხო, ეგ არი...


თემას ნუ გადაუხვევთ

ელია წინასწარმეტყველის შესახებ შეგვიძლია ამ თემაში გავაგრძელოთ. http://church.ge/index.php?showtopic=5234
აქ კი კვლავ

პოსტის ავტორი: ana-xatia თარიღი: Oct 23 2008, 03:48 PM

cinemamu

მაგ ძიების ეტაპი ყველას ქონდა ალბათ.
მე ჩემ პირად მაგალითზე ვიტყვი რომ ვეძებდი, ვეძებდი, ვაპროტესტებდი იმიტომ, რომ "სწორი" პასუხისთვის მიმეგნო, ხოდა მერე მივხვდი რომ რაც მოვძებნე, ის უკვე დიდი ხნის მოძებნილი იყო და მაგაზე უკეთ მე ვერ ვიზამდი ვერაფერს.
მერე სხვა ეტაპზე გადავედი, როცა დოგმატები და "წიგნებში" მოცემული პასუხები აბსოლუტურად მისაღები აღმოჩნდა თუნცდაც იმიტომ რომ ჩემზე გაცილებით სულიერი ადმიანების მიერ და სულიწმინდის კარნახით არის შექმნილ-დაწერილი.

თუ რამეს ვერ ვხვდები, ეს იმიტომ რომ ჯერ არ გავზრდილვარ იქამდე და წყნარად ველოდები იმ დროს, როცა ამის გაგებასაც შევძლებ.

ადამიანი ყოველდღე იზრდება და ყოველ დღე რაღაცას იგებს, პოულობს საკუთარ თავში.

ჭეშმარიტი გზა კიდევ საკუთარი ტავის ძიება და მანკიერი მხარეების აღმოჩენა მგონია. ჩემთვის ასეა იმიტომ რომ უფალმა თქვა სრულ იყავითო, ხოდა თუ არ გავიგე რა მიშლის ხელს ამ სრულობაში, ისე როგორ მივალ ღმერთამდე?
გარეთ რაღაცეების ძიებას კიდევ ნამდვილად დიდი ხანია შევეშვი. ტყის ბილიკები გაკვალულია და ზუსტად ვიცი რომ საშველამდე მიყავს.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 26 2008, 03:30 PM

მანკიერი მხარეების აღმოჩენას ჯობია დადებითი მხარეები ვეძებოთ საკუთარ თავში და მანკიერიც გაქრება. სრულნი და გამთლიანებულნი ვერ ვიქნებით, თუ ბოლომდე არ ვივლით ძიების გზაზე და მხოლოდ ავტორიტეტებს არ მივენდობით. რასაც ეძებ იმას პოულობ. თუ მანკიერ მხარეებს ეძებ იპოვი, თანაც ძალიან ბევრს, ხოლო თუ მხოლოდ წმინდას და ამაღლებულს ეძებ მასაც იპოვი და აღმოაჩენ რომ იმაზე მეტი ხარ ვიდრე გგონია საკუთარი თავი...

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 26 2008, 04:24 PM

cinemamu

შეიძლება ხიბლში ჩავარდე. ამპარტავნების მშვენიერი წინაპირობაა, როგორც კი აღმოაჩენ თუ რამდენი დადებითი თვისება გქონია
მე კი გეტყვი, რომ შენში ღმერთიც უნდა ეძებო და იმ მანკიერებებსასც უნდა ებრძოლო რაც გიშლის ხელს სულიერ წინსვლაში. არ არის საჭირო უკიდურესობები. არაფერია რ უშლის ხელს ადამიანს ერთ ხერხსაც მიამრთოს და მეორესაც

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 26 2008, 05:05 PM

მეც მაგას ვამბობ რომ ღმერთის ნაწილაკი უნდა ეძებო შენში. ღმერთს კი მანკიერებები არა აქვს... მე უბრალოდ ვამბობ რომ მთავარი კონცენტრაცია კარგის ძებნაზე უნდა გადავიტანოთ და არა ცუდის...

პოსტის ავტორი: ana-xatia თარიღი: Oct 26 2008, 05:34 PM

cinemamu

საკუთარ თავში იმით დაკმაყოფილება, რაც კარგი გაქვს, ეს სულიერ და ფიზიკურ ცხოვრებაშიც რეგრესს იწევს.
ეს ელემენტარულია და მგონი საუბარიც არ ღირს ამაზე.
შენ თუ თვითკმაყოფილი ხარ იმითი რაც ხარ, მაშინ არ ცდილობ განვითარდე. ჯობია ცუდი გამოიკვლიო და ისინი მოიშორო, კარგი კი თუ გაქვს რამე, შენთან დარჩება ისედაც.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 26 2008, 05:42 PM

რეგრესს იწვევვს იმ შემთხვევაში როცა არ ვითარდები. მე თვითკმაყოფილი იმით ვარ რომ ვცდილობ განვითარდე და თუ მე კარგს დავინახავ ჩემს თავში არ შემრცხვება იმის თქმა რომ ეს კარგია და თავს ვერ მოვიტყუებ. და საერთოდ ჩემთვის ცნებები კარგი და ცუდი ცოტა განსხვავებულია და საერთო სტანდარტებში ნაკლებად ჯდება. უბრალოდ ჭიქა ჩემთვის ნახევრად სავსე უფროა ვიდრე ნახევრადცარიელი

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 26 2008, 05:50 PM

cinemamu

ღმერთს არ აქვს მანკიერებები, მაგრამ ადამიანს აქვს. სანამ ადამიანი იპოვის ღმერთს თავის ტავში, ის მანკიერებებსაც უნდა ხედავდეს, რომელიც მისი პირადი საკუთრებაა.

ორივე არ შეიძლება?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 26 2008, 05:52 PM

შეიძლება და საჭიროცაა, უბრალოდ მეტი ყურადღება კარგზე გვმართებს გადავიტანოთ.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 26 2008, 06:08 PM

cinemamu

რატო? ამიხსენი.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 26 2008, 06:17 PM

რთული ასახსნელია და თემასაც არ ეხება.

პოსტის ავტორი: ana-xatia თარიღი: Oct 26 2008, 07:08 PM

და რა ვუყოთ იმას, რომ ადამიანური ბუნებიდან გამომდინარე კარგზე ყურადღების გადატანა, ნელა ნელა ამპარტავნებაში გადაგვიყვანს?
ერთერთი "საშიში" თვისება ჩემი აზრით საკუთარ კარგზე ყურადღების გამახვილებაა, რადგან აქედან მოდის ამპარტავნება და მერე ხიბლი. გამომივლია ერთიც და მეორეც.
ამპარტავნება კიდევ პირდაპირ ეწინააღმდეგება სიმდაბლეს, რომელიც ქირსტემ მთელი თავის ცხოვრებით იქადაგა.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 26 2008, 08:05 PM

ეგრე თუ აღიქვამ ყველაფერს, ყველაფერი ამპარტავნებაში გადადის ბოლოს, იმის გულისთვის დაიმდაბლო თავი რომ ცათა სასუფეველში მოხვდე განა ანგარება არ არის? არსებობს ჭეშმარიტი სიამაყე და ცრუ სიამაყე, მთავარია მათ შორის ვიპოვოთ განსხვავება.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 27 2008, 12:48 AM

cinemamu

ჭეშმარიტი სიამაყე არა კვატი
მოიგონა რაღაც ახალი

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Oct 27 2008, 12:57 AM

ამ ფრაზაში "სიამაყე" -ს ნაცვლად რაც არ უნდა ჩაწერო, მაინც ჭეშმარიტებას ემგვანება ისევე, როგორც ეს. იქნებ დააკონკრეტო რას გულისხმობ?

რაც შეეხება სიმდაბლეს, მამა თეოდორე გიგნაძეს ქადაგებიდან დამამახსოვრდა ასეთი ფრაზა: "წმინდანები გამოირჩეოდნენ უდიდესი თავმდაბლობით, მაგრამ ისინი ამას თავად ვერ გრძნობდნენ, მატ რომ ეს თვისება "აღმოეჩინათ" საკუტარ თავში, მაშინ მორჩილებასი კი არა, ხიბლში იქნებოდნენო"....

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 27 2008, 08:35 AM

მე თუ ყველა თვისებას ვხედავ ჩემში, კარგსაც და ცუდსაც, ჩემი ბრალია ეს? გონება გავთიშო?



დათიკო შენ რომ მაგალითად სამშობლოსთვის რაღაც დიდი და სასარგებლო გააკეთო არ იქნები ამაყი ამით? ესაა "ჭეშმარიტი სიამაყე" სხვანაირი განმარტება შენ მოუძებნე თუ გინდა... ცრუ სიამაყე კი ისაა როცა ბევრს ლაპარაკობ, ბევრი იცი ამაყობ ამით, საქმით კი დიდს ვერაფერს აკეთებ

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 27 2008, 11:38 AM

cinemamu

ადამიანის სიძლიერე ის კი არ არის კარგ საქმეს რომ გააკეთებს და ამით იამაყებს, არამედ იმით, რომ კარგ საქმეს გააკეტებს და ერთადერთი გრძნობა რაც დაეუფლება იქნება სიხარული სხვისი ბედნიერების გამო.
გააკეთე კარგი საქმე, დადე და გაიარე, ნუ ელი მოწონებასა და პატივს. აი, ესაა ნამდვილი ვაჟკაცობაცა და გმირობაც

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 27 2008, 11:56 AM

რა თქმა უნდა მაგაში მეც გეთანხმები, შედეგს არ უნდა ელოდო სიკეთისთვის, მაგრამ დავიჯერო შინაგან სიამაყეს არ გრდზნობ ასეთრამეს რომ გააკეთებ? აუცილებელი არაა გამოხატო, შენ თვითონ არ გრძნობ?

ყველაზე დიდი ბედნიერება და სიამაყე მაშინ გეუფლება ადამიანს როცა სხვას მიანიჭებ ბედნიერებას და ამ სიამაყეში არაფერია ცუდი, ყველა რომ ეგეთი ამაყი იყოს რაღა გვიჭირს...

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Oct 27 2008, 12:20 PM

უფალი ამბობს, როცა სიკეთეს გააკეთებთ, იფიქრეთ: მონები ვართ უღირსნი, რაც გვევალებოდა ის გავაკეთეთო.
და - ვინც თავს აიმაღლებს, დამდაბლდებაო, და ვინც დაიმდაბლებს, ამაღლდებაო.
და - ყოველი კაცი ცრუ არსო.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 27 2008, 12:29 PM

და როცა იცი რომ თუ თავს დაიმდაბლებ ამაღლდები ეგ უკვე ანგარება არაა? თუ კი აცნობიერებ რომ მონა ხარ და რაც გევალება იმას აკეთებ, მაინც ამაყი არ ხარ და ბედნიერი რომ იხდი შენს ვალს? ყველაფერს აქვს კარგი და ცუდი მხარე... ასევე სიამაყესაც...

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Oct 27 2008, 12:42 PM

სიამაყის კარგ მხარეზე არაფერი მსმენია

არაა ანგარება, იმიტომ რომ ქრისტიანს საკუთარი თავის ასამაღლებლად კი არ უნდა ცხონება, არამედ ღმერთთან ყოფნისთვის. ამ შემთხვევაშიც ამაღლებაში ცხონება იგულისხმება და არა თავის ამაღლება, ანუ ამპარტავნება.


ბედნიერი კი, მაგრამ ამაყი - ნაკლებად. განა სასაცილო არაა იამაყო იმით, რისი გაკეთებაც ისედაც გევალება? მაგალითად, დედამ რომ იამაყოს იმით, რომ შვილს ძუძუს აჭმევს და პამპერსებს უცვლის ეს ხომ დედის მოვალეობაა. არ გაგეცინება, დედამ რომ თქვას: აუ, რა მაგარი ვარ, დღეს ჩემს შვილს პამპერსი გამოვუცვალე

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 27 2008, 12:48 PM

დედისთვის შვილის მოვლა გაცილებით ადვილია ვიდრე ადამიანისთვის სხვა ადამიანზე, მითუმეტეს უცხოზე ზრუნვა დამიჯერე

ან ღმერთთან ყოფნა რისთვის გინდა? შენი თავისთვის არ გინდა? და სიამაყეს და ამპარტავნებას ერთმანეთში ნუ ურევ თუ შეიძლება

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Oct 27 2008, 12:56 PM

მეღიმება ზოგის რომ ვიცნობ და მერე მათ პასუხებს ვკითხულობ ზოგიერთის პოსტებზე..თითქოს მათ იპოვეს რასაც ეძებდნენ

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Oct 27 2008, 12:57 PM

მჯერა, მაგრამ ეგეც მოვალეობაა უფალმა თქვა: გიყვარდეს მოყვასი, როგორც საკუთარი თავიო. დედა-შვილზე მაგალითი იმიტომ მოვიყვანე, რომ ადვილი გასაგები ყოფილიყო. სინამდვილეში კი ყველა ადამიანის სიყვარულს და ყველაზე ზრუნვას გვავალებს უფალი (ჩვენი შესაძლებლობების ფარგლებში, რა თქმა უნდა). და თუ ამ მოვალეობას აღვასრულებთ და ამით გავამაყდებით, ისეთივე სასაცილოები ვიქნებით ღვთის წინაშე, როგორც შვილზე ზრუნვის გამო გაამაყებული დედა.


კი, ჩემი თავისთვის მინდა. რადგან მხოლოდ ღმერთთან ყოფნით შეიძლება ნამდვილი ბედნიერების და ნეტარების მიღწევა ადამიანისთვის. და ეს ამპარტავნებაა?


რა განსხვავებაა მათ შორის?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 27 2008, 01:43 PM

სიამაყე რაღაც კარგის გაკეთებით განცდილი შინაგანი ბედნიერება და კმაყოფილებაა, რომელიც გაიძულებს კიდევ უფრო მეტი გააკეთო რომ იგივე განიცადო, ანუ პროგრესი განიცადო. ამპარტავნება კი საკუთარი თავით მოხიბვლაა და თან იმ ფორმით როცა სხვამაც გინდა რომ იგრძნოს შენი ეს შინაგანი ბედნიერება, თუნდაც კარგი საქმით გამოწვეული. და რეგრესს იწვევს. ეს ნაუცბათევი განმარტებაა, სერიოზულად არ მიფიქრია ამ ცნებების განმარტებაზე და არცაა საჭირო, შინაგანად გრძნობს ყველა განსხვავებას თუკი მოინდომებს.

პოსტის ავტორი: ana-xatia თარიღი: Oct 27 2008, 02:21 PM

cinemamu

ამიტომაა ძალიან ძნელი სიარული რომ ამპარტავნებაში არ გადავიდეთ.
თავზე ნაცარი დავიყარე დასამდაბლებლად და მივხვდი რომ ამპარტავნებით ჩავდიოდიო - დავით მეფსალმუნეს აქვს ნათქვამი.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 27 2008, 02:23 PM

cinemamu
შენთვის სიამაყე კეთილი საქმის კეთებისგან მოტანილ სიხარულთთანაა გათანაბრებული.
მართლმადიდებლური გაგებით კი სიამაყე ამპარტავნების ტოლფასია.
სხვაობა ტერმინების სხვადასხვანაირად გაგებაშია.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 27 2008, 02:42 PM

ზუსტად!



შენ ის მითხარი რადგანაც ეს მართლმადიდებლური ფორუმია ყველაფერს მაგ კუთხით უნდა მივუდგეთ?

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Oct 27 2008, 02:43 PM

ტერმინებზე თუ არ შევთანხმდით თავიდანვე, რა კუთხითაც არ უნდა მივუდგეთ, არაფერი გამოვა

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Oct 27 2008, 03:07 PM

თემას რომ გავცდით არა უშავს? ისე თუ რამე იცით ზესკნელზე და ქვესკნელზე გაგვანათლეთ ვინმემ. რა განსხხვავებაა ზესკნელსა და ცათა სასუფეველს შორის? სად გვხვდება ბიბლიაში ცნება ზესკნელი?

პოსტის ავტორი: loen თარიღი: Dec 2 2008, 09:26 AM

შევეცდები თავდაპირველ შეკითხვას გავცე პასუხი.
წავიკითხე სადღაც და მე მგონი სიმართლესთან ახლოს არის.
იოანე 3-13 : "...არავინ ასულა ცაში, გარდაციდან ჩამოსული კაცის ძისა, რომელიც ცაშია..."
4 მეფეთა 2-1 : "...როცა უფალი ელიას ცად აყვანას აპირებდა ქარბორბალათი, ელია გილგალიდან გადიოდა ამ დროს ელისესთან ერთად..."
4 მეფეთა 2-11 : "...და როცა მიდიოდნენ და მისაუბრობდნენ, აჰა, ჩადგა მათ შორის ცეცხლის ეტლი და ცეცხლის ცხენები და განაშორა ორნი ერთმანეთს, და ცად ავიდა ელია ქარბორბალათი..."
დაბადება 4-24 : "...და დადიოდა ხანოქი ღმერთის წინაშე; შემდეგ კი აღარსად იყო, რადგან აიყვანა იგი ღმერთმა..."
ებრაელთა 11-5 : "...რწმენით იქნა გადაყვანილი ხანოქი, რათა სიკვდილი არ ენახა. ვეღარავინ ჰპოვა იგი, ვინაიდან ღმერთმა წაიყვანა, ვინაიდან წაყვანამდე მიიღო დამოწმება, რომ ღმერთს აამა..."

თუ დავუკვირდებით ამ ციტატებს, სჩანს , რომ ღმერთმა აიყვანა ელიაც და ხანოქიც ცაში , თვითონ არც დაუმსახურებიათ და არც თავისი ძალებით ასულან .
მაგრამ ქრისტე , რომელიც ციდან ჩამოვიდა , ცაში ავიდა თავისი ძალით და დამსახურებულად.
ასე თუ გავიგებთ , მაშინ მართალია და აღარ გვხვდება წინააღმდეგობა.: არავინ ასულა ცაში თავისი ძალით და დამსახურებულად, ეასო ქრისტეს გარდა , რომელიც ციდან ჩამოვიდა და გახდა ძე კაცისა.
სხვანაირად რომ ვთქვათ , იესო არ ამბობს, რომ არავინ აუყვანია ღმერთს ცაშიო.
და მაღთლაც იესოს ამაღლებისას არ წერია ღმერთმა აიყვანა ის ცაში, არამედ "...როგორც კი აკურთხა, განშორდა მათ და ამაღლდა ზეცაში..." (ლუკა 24-51)
მაინტერესებს თქვენი აზრი ამ ახსნის შესახებ.

სიყვარულით,

loen.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Dec 24 2008, 04:21 PM

საინტერესო მოსაზრებაა, მაგრამ ჩემი აზრით არ ასულა გულისხმობს არ ასულას და თავისით თუ ღმერთის ძალით აქ მნიშვნელობა არა აქვს, მითუმეტეს რომ თავისით, ღმერთის ნების გარეშე არც იესო ასულა ზეცად.






საინტერესო მოსაზრებაა, მაგრამ ჩემი აზრით არ ასულა გულისხმობს არ ასულას და თავისით თუ ღმერთის ძალით აქ მნიშვნელობა არა აქვს, მითუმეტეს რომ თავისით, ღმერთის ნების გარეშე არც იესო ასულა ზეცად.

პოსტის ავტორი: loen თარიღი: Dec 28 2008, 08:35 AM

სწორედაც რომ არ ასულა გულისხმობს , არ ასულა და არა არ აუყვანია.
იესო კი, თავის ძალით ავიდა, დამსახურებულად.
მე როგორც ვიცი, შენი პოსტებიდან გამომდინარე, არა ხარ ქრისტიანი(თუ ვცდები ბოდიში). ამიტომ ამ კითხვაზე პასუხს დიდი მნიშვნელობა არცა აქვს შენთვის. და შენ თუ მართლა ეძებ სიმართლეს, წაიკითხე ბიბლია და თვითონ ის გაგცემს პასუხს ყველა შენს კითხვაზე. მე რაც შემიძლია , ისევ ბიბლიიდან მოგიყვანო ციტატები. ხოლო თუ შენა დავა და კამათი გინდა, მაშინ აზრი არა აქვს, რადგან შენ თუ არ გინდა, რაც არუნდა გიმტკიცოს ვინმემ, არ დაიჯერებ. სხვანაირად რომ ვთქვათ, მე შემიძლია(თუ მოვინდომე) გიმტკიცო, რომ შავი თეთრია და შენ ვერ დამიმტკიცებ, რომ თეთრი შავი არ არის, თუ ერთი და იმავე საფუძველზე დაყრდნობით არ ვმსჯელობთ.
ჩემი საყრდენი ღმერთის სიტყვაა, რომელსაც ბიბლიაში ვგებულობ და ბიბლია თვითონ ამტკიცებს მის ჭეშმარიტებას(თუ დაკვირვებით წაიკითხავ). ასე რომ, სჯობს ჯერ წაიკითხო ბიბლია დაბადებიდან გამოცხადებამდე(და არა მარტო წაიკითხო - შეისწავლო), და მერე ვილაპარაკოთ მის მცდარობაზე თუ ჭეშმარიტებაზე.

სიყვარულით,

loen.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 28 2008, 11:28 PM

loen

ვერ დაგეთანხები ლეონ.
კი წაიკითხავს წმინდა წერილს ეგ ადამიანი, მაგრამ მისი წაკითხული, რწმენის გარეშე იქნება კიტხვა ლიტერატურული ძეგლისა და არა წიგნისა რომელსაც შეუძლია გაცხოვნოს. ის კითხვისას იქნება ისეთივე კრიტიკული, როგორც ახლაა, შესაბამისად მე არ მაქვს იმის იმედი, რომ ადამიანი ჩაწვდება რამეს, თუკი რწმენის და სულიერების გარეშე წაიკითხავს წმინდა წერილს.

პოსტის ავტორი: მოყვასი თარიღი: Jan 17 2009, 04:56 AM

გამარჯობა cinemamu

იოანეს 3:13-ში ჩაწერილი სიტყვების განმარტებას არ ვაპრებ, უბრალოდ მსურს ორიოდ სიტყვა ვთქვა ამ მუხლთან დაკავშირებით.

იოანეს 3:13-ში სიტყვები: "რომელიც არს ცაში" ზოგიერთ უძველეს ბერძნულ დედნისეულ ასლებში არ გვხვდება.

ბიბლიის ტექსტების სპეციალისტები მუხლში მოცემულ სიტყვებს "რომელიც არს ცაში" - უყურებენ საეჭვოდ და მიიჩნევენ რომ იგი ჩამატებულია დაახლოებით მე-4 საუკუნეში და ამ მუხლის ინტერპრეტირების აშკარა მცდელობას წარმოადგენს.

ამიტომ, გასაკვირი არაა თუ რატომ არის გამოტოვებული იოანეს 3:13-ში სიტყვები "რომელიც არს ცაში" ბიბლიის ზოგიერთ ცნობილ თარგმანებში.


მოყვასი

პ.ს.
ამ საკითხზე, შემიძლია დაწვრილებითი დეტალები მოგაწოდოთ თუ გსურთ.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Mar 14 2009, 01:03 PM

ეს მეც მაინტერესებს

მაგრამ თუკი ჯოჯოხეთში არის ე.წ. "აბრაამის წიაღი"

(და ისე დღეს ეს ადგილი აღარ უნდა არსებობდეს, ხომ?
ჩემი აზრით, ქრისტეს აღდგომის მერე "აბრაამის წიაღმა" დაკარგა თავისი დანიშნულება )

მაშინ, ზეცაშიც იქნება მსგავსი ადგილი და
რადგან ელია და ენუქი ცოცხლები არიან, ქრისტემდე ისინი ცათა სასუფევლში არ იყვნენ, არამედ სხვაგან (მაგრამ ზეცაში). დღეს სად იქნებიან? ისევ იქ, სადაც ქრისტეს აღდგომამდე იყვნენ თU ცათა სასუფეველში?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Aug 12 2009, 08:40 AM

ამ ფორუმზე ხშირად გამიგია, სახარების სიტყვებში ეჭვის შეტანა არ შეიძლებაო მოკლედ ზოგი ამბობთ ჩამატებულია სახარებაში რაღაცეებიო, ზოგი ამბობთ არაო...

პოსტის ავტორი: G_I_O_R_G_I_ თარიღი: Aug 12 2009, 05:30 PM

cinemamu
ჩამატებებს და ჩასწორებებს ამბობენ მხოლოდ იეჰოვას მოწმეები და იმ მუხლებზე რომლებიც ამხელს მათ არასწორ სწავლებებს და რაღაც რომ უნდა თქვან თავის დასაცავად ამბობენ ჩამატებულიაო და აშ.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Nov 4 2009, 11:00 PM

პავლე მოციქული ამბობს მაგაზე:

6. ხოლო რწმენის სიმართლე ამბობს: „ნუ იტყვი გულში: „ვინ ავა ზეცად?“ ესე იგი, ქრისტეს ჩამოსაყვანად.

7. ანდა: „ვინ ჩავა უფსკრულში?“ ესე იგი, ქრისტეს მკვდრეთით ამოსაყვანად.

რომაელთა მიმართ, თავი 10.

პ.ს. ელია ზეცად ავიდა, მაგრამ მერე ჩამოვიდა... ასე რომ იგი გადაადგილდა ფიზიკურ სამყაროში, ერთი ადგილიდან მეორეზე და არ ასულა არამატერიალურ სამყაროში, რადგან:

"სისხლი და ხორცი ვერ დაიმკვიდრებს ცათა სასუფეველს, ხრწნილი ვერ დაიმკვიდრებს უხრწნელობას..."

ნუ ეს არგუმენტი ერთადერთი არაა...



ამას რომ წერთ ხალხი გიჯერებთ ხოლმე რა... ხალხს უყვართ ის აზრები რაც მათ რწმენაზე კარგს ამბობს ხოლო სხვისაზე ცუდს... ამას აუტისტური დამოკიდებულება ქვია...

პ.ს. ისააკ ნიუტონიც იეჰოვას მოწმე იყო ხომ?