თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 21 2007, 10:50 PM

ეს სტატია ვნახე pravoslavie.ru- ზე. მოგწონთ? რა შესწორებები შეიძლება შევიტანოთ და ვისაც გაქვთ რამე გამოცდილება ვიკიპედიასთან მუშაობის, დაგვეხმარეთ როგორ ჩავასწოროთ არსებული სტატია.

По преданию, Грузия (Иверия) – апостольский жребий Божьей Матери. После Вознесения апостолы собрались в Сионской Горнице и бросали жребий, в какую страну идти каждому из них. Пресвятая Дева Мария пожелала принять участие в апостольской проповеди. Ей выпал жребий идти в Иверию, однако Господь велел Ей остаться в Иерусалиме. На север отправился св. ап. Андрей Первозванный, который взял с собой нерукотворный образ Богородицы. Св. Андрей обошел с проповедью Евангелия многие города и селения Грузии. В г. Ацкури,близ современного г. Ахалцихе, по молитве апостола воскрес умерший незадолго до его прихода сын вдовы, и это чудо подвигло жителей города принять Cвятое Крещение. Ап. Андрей поставил новопросвещенным епископа, иереев и диаконов, а перед отбытием в путь оставил в городе икону Богородицы (празднование в честь Ацкурской иконы Пресвятой Богородицы совершается 15/28 августа).

Кроме св. ап. Андрея в Грузии проповедовали св. апостолы Симон Кананит и Матфий. Древнейшие источники сообщают и о проповеди в Восточной Грузии св. апп. Варфоломея и Фаддея.

Первые века христианство в Грузии подвергалось гонениям. К началу второго века относят мученическую кончину св. Сухия и его дружины (память 15/28 апреля). Однако уже в 326 г. христианство стало в Иверии государственной религией благодаря проповеди св. равноап. Нины (память 14/27 января и 19 мая/1 июня – в Грузинской Церкви эти дни относят к числу великих праздников). Исполняя волю Пресвятой Богородицы, св. Нина из Иерусалима пришла в Грузию и окончательно утвердила в ней веру Христову.

Первоначально Грузинская Церковь была в юрисдикции Антиохийского Патриархата, однако уже в V в. согласно утвердившемуся мнению она получила автокефалию. Этому, по-видимому, способствовало в числе прочих то обстоятельство, что Грузия была самостоятельным христианским государством вне границ Византийской империи. С XI в. предстоятель Грузинской Церкви носит титул католикос-патриарха.

Всю свою историю Грузия вела борьбу с захватчиками, которые стремились не только захватить страну, но и искоренить в ней христианство. Например, в 1227 г Тбилиси подвергся нашествию хорезмийцев во главе с Джалал-ад-Дином. Тогда на мост были вынесены иконы и все жители города должны были, проходя по мосту, плевать на лики икон. Тем, кто этого не делал, тут же отрубали голову и сталкивали в реку. В тот день 100000 христиан Тбилиси приняли мученическую смерть (их память совершается 31 октября/13 ноября).

Тяжелое положение правоcлавных грузин вынуждало их начиная с XV в. время от времени обращаться с просьбой о помощи к единоверной России. В итоге в начале XIX в. Грузия была присоединена к Российской империи и автокефалия Грузинской Церкви была упразднена. Был образован Грузинский Экзархат, которым управлял экзарх в сане митрополита, позднее – в сане архиепископа. За время существования Экзархата в церковной жизни был наведен порядок, улучшилось материальное положение духовенства, были открыты духовные учебные заведения, развивалась наука. В то же время, происходило вытеснение грузинского языка из богослужения, преподавание в семинариях также велось на русском языке. Сократилось число епархий, церковное имущество оказалось в распоряжении русских властей, экзархами назначались архиереи русской национальности. Все это вызывало многочисленные протесты.

В конце XIX – начале XX вв. существовало ясно выраженное стремление православных грузин к автокефалии. В феврале 1917 г. в России произошла революция, а 12 марта в древней столице Грузии Мцхета было провозглашено восстановление автокефалии Грузинской Церкви. 17 сентября 1917 г. на Соборе в Тбилиси католикос-патриархом был избран епископ Кирион (Садзаглишвили). Русская Церковь сначала не признала восстановление автокефалии, в результате чего произошел разрыв молитвенного общения между двумя Церквами. Общение было восстановлено в 1943 г. при патриархе Сергии (Старгородском) и католикос-патриархе Каллистрате (Цинцадзе). В 1990 г. автокефалию Грузинской Церкви признал Вселенский (Константинопольский) Париархат.

С 1977 г. Католикос-Патриархом всея Грузии является Святейший и Блаженнейший Илия II.

პოსტის ავტორი: ირგე თარიღი: May 27 2007, 10:59 PM

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 1 2007, 05:02 PM

საკითხი გაჩერდა, აი რაც უნდა განიხილოთ და დაწეროთ:

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Jun 2 2007, 12:47 PM

დავწეროთ, მე თანახმა ვარ და გიერთდებით, იმედია სხვებიც შემოგვიერთდებიან .

საიდან ჯობია ვიხელმძღვანელოთ? ჩვენ თვითონ შევადგინოთ და დავწეროთ თემების მიხედვით თუ შეიძლება ვთარგმნოთ უკვე არსებული უცხოენოვანი სტატიები?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 3 2007, 05:44 PM

ველი სიას ვინც იმუშავებს და რაზე...

რაც შეეხება თარგმნას, თუკი გაკეთებულია, ველოსიპედს თავიდან ხომ არ გამოვიგონებთ რაც შეეხება საქართველოს ეკლესიის შესახებ მასალას, არა მგონია დიდი არჩევანი გვქონდეს

ასე რომ ათოსს, დაწერე ერთი რას მიხედავ, ასე მარიამიც და ყველა...

იაქტიურეთ და იხარეთ

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Dec 12 2007, 06:40 PM

ამ თემის წამოწევა მინდა. იქნებ მეცნიერების განყოფილებაშიც გადაგვეტანა?

სავალალო მდგომარეობა ქართულ ვიკიპედიაში რელიგიის მხრივ. არა მხოლოდ ინფორმაციის ნაკლებობა, არამედ მცდარი ინფორმაციაც ბლომადაა როგორც ვატყობ. თუნდაც ერთ მაგილითს დავაკოპირებ მარხვაზე თემიდან :

სულ 4 მრავალდღიანი მარხვაა: დიდმარხვა (7 კვირა), წმ. პეტრეს მარხვა (1–5 კვირა), ღვთისმშობლის მიძინების (2 კვირა), საშობაო (6 კვირა), გარდა ამისა – ჯვართამაღლების დღის მარხვა. ოთხშაბათისა და პარასკევისა თითოდღიანი – დანიშნულების მიხედვით, სანათლისღებო (საწყალკურთხევო, ნათლისღების წინადღის), მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული და სხვა. სულ დაახლოებით ორასი დღე წელიწადში. მარხვის დღეებში იკრძალება სამხიარულო დღეობებში მონაწილეობა, ქორწინების საიდუმლო, ქალთან ურთიერთობა. კათოლიციზმს ასეთი მკაცრი წესები არა აქვს, ნებადართულია რძის მიღება, აგრეთვე შემსუბუქება მორწმუნეთათვის, რომელთაც შიმშილობა ექიმისაგან ეკრძალებათ.

იქნებ რაიმე მოვიფიქროთ? საჭირო საქმეა. რო ვიცოდე რითი, მეც მივიღებ მონაწილეობას.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 12 2007, 07:55 PM

ძალიან დიდი შეცდომებია, მართლაც საჭიროა ჩასწორება:

ამოსაღებია:

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Dec 12 2007, 08:21 PM

KAIROS

ახლახანს დავრეგისტრირდი. ისიც იმიტომ რომ მათემატიკურ თემაში რაღაც სასწაული ეწერა და გულმა ვერ მომითმინა, ჩავასწორე
მივყევი და ბევრი საქმეა მართლაც. თვითონაც ბევრს აკეთებენ იქ, მაგრამ ბევრი რამ 'ფინაჩურადაა' და ცუდი არ იქნება რომ გამოვასწოროთ.


აი მარხვაზე თემა აქაა: http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%9B%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%AE%E1%83%95%E1%83%90

რაღაც ვითომ შეეცადნენ, ნეიტრალური პოზიციიდან დაეწერათ რას ნიშნავდა და გამოუვიდათ 'ბალაგანი'.
თუ სურვილი გაქ დარეგისტრირდი , http://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=%E1%83%A1%E1%83%9E%E1%83%94%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98:Userlogin&type=signup

თუ აქვე დავამუშავებთ სტატიების ტექსტს, მეც შემიძლია იქით გადავიტანო. იქ საავტორო უფლებები და რაიმე მსგავსი არ არსებობს. მასალაც რაც იქ დაიწერება, არ უნდა იყოს შეზღუდული საავტორო უფლებებით.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 17 2008, 04:45 AM

რა ვუყოთ ამ საქმეს?

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Oct 17 2008, 05:23 PM

KAIROS
ა, ბატონო
ამოვაკოპირებ ტექსტს მარხვაზე რაც წერია:


ვიკიპედიიდან
----------

მარხვა, ზოგიერთი რელიგიის მიერ განსაზღვრული დროით ყოველგვარი ან ცალკეული სახის საკვების (განსაკუთრებით ხორცის, თევზის, რძის პროდუქტების) მიღების აკრძალვა.

სათავეს იღებს შორეულ წარსულში, როცა საკვების სიმცირე მისი დაზოგვის ღონისძიებებს ითხოვდა. შემდეგ მიეცა რელიგიური სანქცია, როგორც "ადამიანის სულის განწმენდისა და განახლების" საუკეთესო საშუალებას, კათოლიკური სარწმუნეობა მრავალდღიან მარხვას არ ითხოვს, მარხულობენ მხოლოდ დიდმარხვის პირველი კვირის ოთხშაბათს, მიძინებისა და შობის კვირაძალზე, ვნების კვირის პარასკევს. პროტესტანტებს არა აქვთ მარხვის დღეები (ანგლიკანების გარდა), განსაკუთრებით ძლიერია მარხვის წესები მართლმადიდებლობაში.

სულ 4 მრავალდღიანი მარხვაა: დიდმარხვა (7 კვირა), წმ. პეტრეს მარხვა (1–5 კვირა), ღვთისმშობლის მიძინების (2 კვირა), საშობაო (6 კვირა), გარდა ამისა – ჯვართამაღლების დღის მარხვა. ოთხშაბათისა და პარასკევისა თითოდღიანი – დანიშნულების მიხედვით, სანათლისღებო (საწყალკურთხევო, ნათლისღების წინადღის), მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული და სხვა. სულ დაახლოებით ორასი დღე წელიწადში. მარხვის დღეებში იკრძალება სამხიარულო დღეობებში მონაწილეობა, ქორწინების საიდუმლო, ქალთან ურთიერთობა. კათოლიციზმს ასეთი მკაცრი წესები არა აქვს, ნებადართულია რძის მიღება, აგრეთვე შემსუბუქება მორწმუნეთათვის, რომელთაც შიმშილობა ექიმისაგან ეკრძალებათ.

იუდაიზმში საერთო მარხვის დღეების გარდა (სამსჯავროს დღეები, ღირსსახსოვარი დღეები) მიღებულია მშობელთა მოსახსენიებელი მარხვა და სხვა.

ისლამის მკაცრი მარხვა, ურაზა (რამადანის თვეში) მორწმუნეს უკრძალავს ლუკმის მიღებას მიზს ამოსვლიდან ჩასვლამდე. ეს მომქანცველი წესი იწვევს სულიერად მონანიების სურვილს და თვითგვემას, ხორციელად – ორგანიზმის გამოფიტვას, სარწმუნოებრივად – რწმენის ერთგულებას.

ბასილ კესარიელი წერდა: "მარხვამ დაშრიტა ძალი ცეცხლისაი, დაუყვნა პირნი ლომთანი, მარხვაი ლოცვასა ცად აღამაღლებს... წინამძღუარი არს განსვენებაი, დედაი არს სიმრთელისა, მასწავლებელი ჭაბუკთა, სამკაული მოხუცებულთა, კეთილი თანმავალი მოგზაურთაი".

-------------

აქვე თუ ჩაასწორებთ და ნორმალურ სახეს მისცემთ, გადატანა ჩემზე იყოს .
უბრალოდ მე ვერ ავიღებ ჩემ თავზე ჩასწორებას, არადა ათასი ადამიანი კითხულობს ვიკიპედიას და არასწორი ინფორმაცია გააქვთ.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 19 2008, 02:55 AM

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Oct 19 2008, 04:57 AM

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 7 2009, 11:41 AM

ამ სტილით ვერ ვიმუშავებთ, ჯერჯერობით ასე ორგანიზირებულები არ ვართ რომ უკვე ტექსტები დავამუშავოთ, ამიტომ მე ახლა დავიწყებ და შემდეგ თქვენ გააგრძელეთ ყველა ნაკლებად ცნობილი და საინტერესო ტერმინის, მოვლენის ან პიროვნების შესახებ ინფორმაციების დადება.

აი მაგალითად რამდენმა იცოდით რომ ბერძნულად პონიროლოგია ქვია მოძღვრებას ბოროტების შესახებ, აი განმარტებაც:

Понирология (от греч. "понирос" – злой, лукавый) - раздел богословия, изучающий происхождение и сущность зла.

Вначале обратим внимание на некоторую часть поставленной проблемы – на разграничение понятий "зло", "смерть", "несовершенство".

Согласно православному пониманию, несовершенство присуще всем тварным существам. Уже сам факт их созданности Богом "из ничего", их тварность придает им ограниченность, несовершенство. Даже ангелы в этом смысле несовершенны. Только благодать Божия, то есть нетварная Божественная энергия, поддерживает их в бытии; только по благодати тварные существа – ангелы и человеки – могут быть причастны совершенствам Творца, в том числе и бессмертию.

Но несовершенство не есть зло. Бог Сам есть Абсолютное Добро, и все, что Он творит, также есть добро. Об этом особенно подчеркивается в 1-й главе Книги Бытия: И увидел Бог все, что Он создал, и вот, хорошо весьма (по-славянски – вся добра зело) (Быт. 1, 31). Это одобрение относится не только в целом к законченному творению, но и к отдельным этапам его. В каждом из 6 творческих дней непременно говорится: И увидел Бог, что все это хорошо (Быт. 1, 8, 10, 12, 18, 21, 25). Более того! Хотя в сотворенном мире не было недостатков, для него была предусмотрена возможность дальнейшего совершенствования: человек получил заповедь не только хранить, но и возделывать рай (Быт. 2, 15).

Итак, несовершенство – это не зло. В созданном Богом мире, на любой степени совершенства, нет места злу. "В сущем (т.е. во всем существующем – авт.) нет ничего злого", – говорит преподобный Максим Исповедник. Согласно православному пониманию, зло возникло по причине злоупотребления свободой воли высшими тварными существами – ангелами, а потом и человеком. Пребывание этих существ в добре зависит от них самих: они могут подчиняться воле Божией и тогда оставаться и даже совершенствоваться в добре, но могут уклониться от послушания Богу, восстать против Него. Нарушение воли Божией – это грех. Грех и есть первопричина зла.

Таким образом, зло всегда связано не с природой, а с чьей-то личностью, ибо только личное существо – ангел или человек – имеет свободу воли. В природе же как таковой в принципе нет зла. Другими словами, зло всегда отвечает на вопрос "кто", а не "что". Те же неустройства в природе (например, стихийные бедствия) и в естестве человека (болезни), которые обычно называют "злом", есть лишь следствия первопричинного зла – греха. Эти следствия часто именуются общим названием – "тление и смерть".

Священное Писание совершенно однозначно свидетельствует, что в первозданном мире не было никакого беспорядка и разрушения: Бог смерти не сотворил (Прем. 1, 13). И только грехопадение человека, совершившееся по совету лукавого змия-сатаны, подвергло самого человека, а вместе с ним и весь видимый мир, действию смерти и тления: Завистью диавола смерть вошла в мир (Прем. 2, 24). Грех первозданного человека оказался катастрофой мирового масштаба, ибо он нарушил гармонию и порядок в мироздании.

Таким образом, православное вероучение четко разграничивает первопричину зла – грех и его последствия – тление и смерть, и столь же четко указывает, что источник зла – в области нравственной – это злая воля чьей-либо личности – падшего ангела-демона или человека.
протоиерей Сергий Антиминсов

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 20 2009, 06:05 PM

ახალ ერთ ტერმინზე მინდა ვისაუბროთ:


იქნებ მერე ქართული შესაბამისიც მითხრათ

Целомудрие
Высшая форма нравственности: благоразумие, духовная и телесная чистота, непорочность. Это внутренняя чистота, цельность мировоззрения, мыслей и поступков, которая не обусловливается внешними факторами. Отождествление целомудрие с девственностью - сужение понятия.



Алексей Осипов, профессор Московской Духовной Академии и Семинарии: Прежде всего, целомудрие означает не только ту сторону жизни человека, которая относится к телу. Она относится к целостному составу человека. Отсюда и само слово "целомудрие". Святые отцы говорят об этой целостности как о том правильном устроении души и соответствующем состоянии тела, которые заповеданы Христом.

В отношении души, прежде всего, целомудрие означает не что иное, как чистоту. Чистоту мыслей, желаний, если хотите, чистоту души. Чистота тела - это более-менее всем понятно. Оказывается, что целомудренным может быть человек в браке, живущий с женою нормальной жизнью. А нецеломудренным может быть и человек, который не только не состоит в браке, но и не совершает никаких плотских грехов. Но, тем не менее, по своему внутреннему состоянию он - как говорят святые отцы - разжигается. То есть исполнен всяких дурных наклонностей, вожделений, и живет этими страстными мыслями, чувствами и так далее

Целомудрие - это великое дело и основа, лишь благодаря которой человек и может постепенно, через молитву, приобщаться Богу и в нем может осуществляться тот процесс, который мы называем процессом обожения - то есть когда тварная человеческая природа преображается, прививается к божественной природе.

В отношении нашего времени я скажу так. Христос вчера и сегодня и вовеки тот же. И целомудрие возможно. А вот уже степень достижения полноты целомудрия зависит, прежде всего, от каждого человека и, конечно, обусловлена окружающей средой. Недаром те, кто хотел достичь большего, уединялись, уходили в отдаленные монастыри. Потому что в мирской среде почти невозможно достичь полноты этого. Даже Иоанн Кронштадтский, который был великим праведником и чудотворцем, как мы знаем, не достиг бесстрастия. Это возможно, конечно, исключительно в условиях затвора и монастырского существования. Но зачем уж нам говорить о таких вершинах недостижимых? Важно другое: возможно это целомудрие, возможно. Именно в нашей среде, в нашей жизни. Но только при нашем искреннем желании.




Митрополит Сурожский Антоний:
Целомудрие - слово сложное. Целомудрие очень глубоко связано со смирением. Целомудрие - это состояние того, кто достиг такой духовной цельности, такой внутренней мудрости, которая не дает ему отклониться от Бога, отклониться от чистоты, отклониться от своего человеческого величия, то есть от служения Образу Божию в себе самом. И связано это со смирением в том отношении, что оба понятия очень близки. Смирение - это состояние человека, который в мире с Богом, со своей совестью, со своим ближним, со своей судьбой и даже с теми вещами, которые его окружают, как святой Исаак Сирин говорит об этом: никто не может молиться чистой молитвой, кто не примирился с Богом, с совестью, с ближним и с теми вещами, к которым он прикасается и какими орудует, потому что они - Божие творение и поэтому к ним тоже надо относиться благоговейно.

Если подумать о латинских корнях слова "смирение", то humlitos, которое именно переводится как смирение, происходит от латинского слова humos. A humos - это "плодородная земля". Святой Феофан Затворник говорит об этом в одном письме: "Подумай о земле. Она безмолвно лежит перед лицом неба. Она открыта и небу. и сиянию солнца, и дождю. Больше того, по ней ходят, ее топчут. Хуже того, на нее повергают помои, грязь. И она безмолвно перед лицом неба лежит, все принимая и из всего принося плод, обогащенный тем, что ему дается и небом и землей". И в этом отношении целомудрие и смирение идут рука об руку.

Из книги «Ступени»

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 20 2009, 06:48 PM

KAIROS

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 20 2009, 09:18 PM

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 20 2009, 09:31 PM

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 20 2009, 09:52 PM

კი, ჰო, ეს თემა ითხოვს აქტიურობას, უნდა დავხვეწოთ, ამოვწიოთ ქართული საღვთისმეტყველო ტერმინოლოგია, ერთის მხრივ რუსულ/ბერძულ/ლათინურ კალკებს უნდა მოვერიდოთ და მეორეს მხრივ ისეთ ტერმინებსაც ვერიდოთ, რომელსაც თანამედროვე ადამიანი ვერც კი გამოთქვამს ...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 7 2014, 08:10 PM

ისტორიაზე ამბობენ: "ის გვიჩვენებს, თუ როგორ ხელმძღვანელობს ღმერთი ხალხებს და ზნეობრივ გაკვეთილებს უტარებს სამყაროს".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 28 2014, 07:19 PM

"ყველა სხვა ისტორიულ მოვლენათა შორის აბსოლუტური მხოლოდ აღდგომაა, რადგან მთელ ადამიანურ და კოსმიურ რეალობას მხოლოდ აღდგომა მოიცავს.
აღდგომა... აზრს სძენს ისტორიას" (პატრიარქი აგათონიკე I). "გამოცხადების თანახმად, ისტორიის აზრი სრულ გამოსყიდვაშია" (რ. გუარდინი).

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 14 2015, 08:33 PM

"მსოფლიოში არ არსებობს წმინდა სისხლის არც ერთი ერი. თუ ასეთი ხალხი სადმე არსებობს, მაშინ ის ტომის მდგომარეობას არ გასცილებია და არც უნდა ჰქონდეს პრეტენზია, რომ ერია".

/როლანდ თოფჩიშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 14 2015, 08:57 PM

"ჩვენი ისტორია ჩვენი წინაპრების მიერ ჩვენთვის დანატოვარი ანდერძია. "თქვენც ასე მოიქეცითო", - ჩამოგვძახიან ზეციური საქართველოდან".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 6 2015, 08:26 PM

"ჯავახეთში, აბულის მთაზე არის უძველესი ციხე-კოშკი, რომელიც არქეოლოგების შეფასებით არის ორმოცი საუკუნის და იგი ნაგებია მშრალი წყობით, უცემენტოდ, უალიზოდ. ეს კოშკი აბრაამის დროინდელია, ამიტომ ამბობენ ისტორიკოსები, რომ ქართველი ხალხი არის უძველესი მთელ მსოფლიოში. საინტერესოა, რომ აქედან არარატის მთამდე, სადაც ნოეს კიდობანი გაჩერდა, არის სამი დღე-ღამის სავალი".

/მეუფე სპირიდონი (აბულაძე)

"ქვაკუთხედი" N1-2, 2015/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 29 2015, 02:40 PM

"როგორც ცნობილია, რუსეთის ისტორია კიევს უკავშირდება. თავდაპირველად იყო "კიევის რუსეთი". უკრაინელები და რუსები ეს ერთი ხალხია. იგი შემდეგ გაიყო "მოსკოვის რუსეთად", "თეთრ რუსეთად" ანუ ბელორუსიად და "მცირე რუსეთად", "მალორასიად", რასაც შემდგომ უკრაინა ეწოდა. ამრიგად, ეს ყველა ერთი ხალხია და ძალიან სამწუხაროა, რომ მესამე ძალის წაქეზებით დღეს იქ მიმდინარეობს ძმათა სისხლისმღვრელი ომი"

/მეუფე სპირიდონი (აბულაძე)
"ქვაკუთხედი" N4, 2015, გვ.9/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 12 2015, 03:34 PM

"ძვირფასი ქვის ლაზურიტის სახელი ნაწარმოებია ქართული ტომის ლაზების სახელისაგან"

/თიხის ღაღადი
"კარიბჭე" N10, 2015, გვ. 71/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 25 2015, 10:10 PM

"კაცობრიობის ისტორია ორ პერიოდად განიყოფა - ქრისტემდე (ჩვენს ერამდე) და ქრისტეს აქეთ (სწორედ ქრისტეს შობიდან იწყება ახალი წელთაღრიცხვა)"

/"კარიბჭე" N11, 2015, გვ. 78/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 28 2015, 09:40 PM

"ისტორიული პერიოდები ერისა და ღვთის ურთიერთობის მოქცევასა და მიქცევას გამოხატავენ. მოქცევა სულიერი საგანძურია, აღდგომაა, მიქცევა კი - დაცემა და სულიერი სენი. ჩვენს ისტორიაში უხვად მოიძებნება ამის თვასაჩინო მაგალითები".

/„საეკლესიო კალენდარი ყოველდღიური საკითხავებით“ 2012, გვ.309/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 7 2015, 01:15 PM

"გეოპოლიტიკური მდებარეობა გულისხმობს მეზობელ ქვეყნებში არსებულ პოლიტიკურ და ეკონომიკურ მდგომარეობას და მოცემული ქვეყნის მომგებიან (ან არამომგებიან) პოზიციას მათ მიმართ"

/"კრიალოსანი" N1, 2015, გვ. 14/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 25 2015, 08:41 PM

"მძიმე ჯვრის ზიდვაში ცნაურდება ერის ნაკლიც და ღირსებაც"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 2 2015, 06:44 PM

"ისტორიკოსობა განსაკუთრებულ ენციკლოპედიურ განათლებას მოითხოვს"

/მარიამ გელაშვილი
"საპატრიქროს უწყებანი" N39, 2015, ჩანართი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 4 2015, 08:55 PM

"სწორი ეროვნული აღზრდა და ეროვნული ნიადაგის შეთვისება გულისხმობს იამს, რომ ჩვენ მსოფლიო ისტორიიდან კი არ უნდა განვიხილოთ ჩვენი ისტორია (ანდა სხვა საგანი), არამედ ჩვენი ისტორიიდან უნდა განვიხილოთ მსოფლიო ისტორია, იმიტომ, რომ ჩვენ ქართველები ვართ და აქედან ვუყურებთ სამყაროს"

/მეუფე სტეფანე (კალაიჯიშვილი)
"კარიბჭე" N25, 2015, გვ.7/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 5 2019, 08:15 PM

"1453 წლიდან, ბიზანტიის იმპერიის დამხობის შემდეგ, სახელმწიფოს მზრუნველობას მოკლებულმა ბერძენმა სასულიერო პირებმა - უსაფრთხოების დაცვის მიზნით - ფარულად დაიწყეს წმინდა ნაწილების საქართველოში შემოსვენება".

/"კრიალოსანი" N3, 2008, გვ.41/