ვისაუბროთ ამ ადამიანის ხელოვნებაზე. მისი რომელი ნაწარმოებები მოგწონთ.
ერთი ნაწარმოები წავიკითხე, ესე ერთი თვის წინ : "იგი"
"იგი" ძალიან ღრმა და თან მარტივი ნაწარმოებია, როგორ ფიქროობთ რას უწოდებს ქარჩხაძე "იგის?"
cinemamu
staywhite
სამწუხაროდ ვერ დავდებ იმ ნაწარმოებს, ზედმეტად დიდია ასაკრეფად
წელს შეიტანეს ეროვნული გამოცდების საპროგრამო მასალაში და დავინტერესდი...
ა ნ უ კ ა
სამი წელია სასკოლო პროგრამაშია ''იგი''
მე დაგიდებთ ბმულს და წაიკითხეთ
http://forum.rustavi2.com/index.php?showtopic=1282
კიდევ რამდენიმე მოთხრობა ისწვალება, თუ ვნახე ნეტში, დავდებ მათაც. ერთ-ერთია ''მარიანა''.
მისი რომანებიდან აღსანიშნავია: ''ქარავანი'' და ''მდგუმრები''
აქ დევს ''ქარავანი''
http://www.lib.ge/each_author.php?218
ჯემალ ქარჩხაძე
(ბიოგრაფიული მონაცემები)
1936 წლის 13 მაისი, ვანის რაიონის სოფელი უხუთი – 1998 წლის 8 ნოემბერი, თბილისი.
1960 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი.
1961 – 1982 წლებში სხვადასხვა დროს მუშაობდა კულტურის სამინისტროში, ქართულ სახელმწიფო თოჯინების თეატრში და კინოსტუდია „ქართულ ფილმში”.
პირველი პუბლიკაცია – 1962 წელი, მოთხრობა „აბზიანიძეების ოჯახი”.
ბიბლიოგრაფია (პირველი გამოცემები):
• „სასწაული” – მოთხრობების კრებული, 1967
• „მეთერთმეტე მცნება” – მოთხრობების კრებული, 1979
• „მდგმური” – რომანი, 1979
• „დღე ერთი” – მოთხრობების კრებული, 1982
• „ქარავანი” – რომანი, 1984
• „ანტონიო და დავითი” – მოთხრობების კრებული, 1987
• „ზებულონი” – რომანი, 1988
• „ზღაპარი ხელმწიფის პატარა ქალისა და მწყემსი ბიჭისა” - მოთხრობა, 1989
(ჟურნალი „მნათობი” №9)
• „იუპიტერის სინანული” – მოთხრობა, 1994
• „მაგნოლიის ყვავილი ანუ ბებია ანას გარდაცვალება” – მოთხრობა, 1998
• „განზომილება” – რომანი, 2001
(პირველად გამოქვეყნდა ჟურნალ „ცისკარში” 1999წ. №№3-4-5-6-7)
თარგმნილია და გამოცემულია რუსულ, ჩეხურ, გერმანულ და სხვა ენებზე.
დავიდ წერედიანთან ერთად ნათარგმნი აქვს ჰ. ლაქსნესის „ატომის სადგური”, ლ. ფოიხტვანგერის „ცრუ ნერონი”, რ. კიპლინგის ზღაპრები, გრიმების ზღაპრები და სხვ.
ესეც ამონარიდები:
სიცოცხლე იმად არა ღირს, მისი გულისთვის შიშს მონად გაუხდე.
ვისაც უკეთესი ბედი აქვს ის დიდ და ღონიერ სახელმწიფოში იბადება და თუ მაინცდამაინც მოიწადინებს, შეუძლია ნადირადაც იქცეს -ამით ქვეყანას ბევრი არა დააკლდება რა. ჩვენში კი ყოველი კაცი სათვალავშია ჩაგდებული. ჩვენში ყოველმა კაცმა საქართველო თავის ზურგით უნდა ზიდოს.
ქართველობა ჩვენი ხმალია და ქრისტიანობა ჩვენი ფარი. ვისთვისაც ღმერთს ფარისა და ხმლის მეტი არა მიუცია რა ის მეომარია და ძალიანაც რომ ეგულმძიმებოდეს უნდა იომოს. ჩვენი მიწა-წყალი მცირეა და გამუდმებული დარაჯობა სჭირდება. პატარა ქვეყანა დიდი სატკივარია. ჩვენი ქვეყანა კი იმდენად პატარაა ხელები რომ გაშალო თავ-ბოლოს მიწვდები. ასეთ ქვეყანას სხეულივით უნდა გრძნობდე და როცა შენს მიწაზე უცხო მოძალადე დადის ისე უნდა გტკიოდეს თითქოს შენს სხეულს თელავდეს
ესეც ნახეთ:
http://www.press.tsu.ge/GEO/mimdinare%20kartuli/interviu%20mcerlebtan/proza/jemal%20qarchxadze/jemalindex.html
http://arili2.blogspot.com/2009/03/blog-post_14.html
,,ქარავანი"
,,მდგმური"
,,იგი"
აი,ის რაც მიყვარს
მე ''ანტონიო და დავითი'' მიყვარს. დავდებ ახლა მასაც:
http://forum.rustavi2.com/index.php?showtopic=1801&st=0&start=0
ეს მოთხრობა კი მეთორმეტე კლასის წიგნშია შეტანილი
http://www.urakparaki.ge/?m=4&ID=633
ეს ინტერვიუა მასთან:
http://mimosfinn.wordpress.com/2008/12/22/
http://www.radikal.ru
მმმიყავრს..
სულ პირევლად "იგი" წავიკითხე და უბრალოდ გაოგნებული ვიყავი..
შემდეგ "მარიანა" და სულ ბოლოს"რაჰათ-ლუხუმი".
ძალიან მომწონს და ვთლი რომ მართლა უძლიერესი პროზაიკოსია..
ეს ამონარიდები "რაჰათ-ლუხუმიდან"
"გურჯისტანი ტკბილია,როგორც იქაური ყურძნის მარცვალი.ნელ-ნელა უნდა დააჭირო კბილი და ისე გასრისო,რომ სისხლის უოველ წვეთს გემო ჩაატანო"
" ბუნებით ყველა გურჯი მოღალატეა,ოღონდ ეგ არის,ზოგს ეძლევა ღალატის საშუალება და ზოგს არო,მაგრამ მოღალატესთან საქმის დაჭერას სიბრძნე ჭირდება,რადგან ვინც მოყვარეს უღალატებს ,ის მტერსაც უღალატებს,შენი მტირს მოღალატე ან უნდა მოკლა ან ძალიან დიდი ჯამაგირი გაუჩინო"
"შურიანები არიან გურჯები,ერთიმოერს სიკეთე მოსვნებეას უკარგავთ და ვინც მათს ამ თვისებას ბრძნულად გამოიყენებს ,როცა დასჭირდება,ერთმანეთს იოლად გადაკიდებს.გურჯი უნდა აქო,თავი ისე უნდა მოაჩვენო,ვითომ შენ იმის ფერხთა მტვრად არა ღირარო,გურჯი გულუბრყვილოა,თანაც გადამთიელის ნათქვამს უფრო იოლად იჯერებს ,ვიდრე თავისიანის,ამიტომ სწრაფად მოგენდობა და შეუყავრდები,საკუთარი ძმა შესძულდება ,რადგან ერთი გურჟის გულშI ორი სიყვარული ვერ ეტევაო.გურჯების უგუნურობა ყველაზე უკეთ მათს ამპარტავნებაში ჩანს;თავიანთ ურიცხვ ნაკლს ისე სასოებით მალავენ,თითქოს ერთი რამ საგანძირო იყოს;ყველაფერი შეიძლება გაპატიონ,მაგრამ მათი ნაკლი თუ შემაჩნიე,ამას არამც და არამც არ გაპატიებენ."
.....................................................................
”სიცოცხლე იმად არა ღირს, მისი გულისთვის შიშს მონად გაუხდე.”
”ვისაც უკეთესი ბედი აქვს ის დიდ და ღონიერ სახელმწიფოში იბადება და თუ მაინცდამაინც მოიწადინებს, შეუძლია ნადირადაც იქცეს -ამით ქვეყანას ბევრი არა დააკლდება რა. ჩვენში კი ყოველი კაცი სათვალავშია ჩაგდებული. ჩვენში ყოველმა კაცმა საქართველო თავის ზურგით უნდა ზიდოს.”
”ქართველობა ჩვენი ხმალია და ქრისტიანობა ჩვენი ფარი. ვისთვისაც ღმერთს ფარისა და ხმლის მეტი არა მიუცია რა ის მეომარია და ძალიანაც რომ ეგულმძიმებოდეს უნდა იომოს. ჩვენი მიწა-წყალი მცირეა და გამუდმებული დარაჯობა სჭირდება. პატარა ქვეყანა დიდი სატკივარია. ჩვენი ქვეყანა კი იმდენად პატარაა ხელები რომ გაშალო თავ-ბოლოს მიწვდები. ასეთ ქვეყანას სხეულივით უნდა გრძნობდე და როცა შენს მიწაზე უცხო მოძალადე დადის ისე უნდა გტკიოდეს თითქოს შენს სხეულს თელავდეს”
http://www.urakparaki.ge/?m=4&ID=633
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
ვაი, რა კაი ტიპია მადლობა ყველას, რომ "გამაცანით"
ამბობენ, რომ ძალიან საინტერეოა მისი ბოლო დაუმთავრებელი რომანი "განზომილება", რომელიც გამოცემულია და პარნასში ვნახე, სამწუხაროდ ჯერ არ წამიკითხავს.
მე მარტო "იგი" და "მარიანა" მაქ წაკითხული, ისიც ჩემი დის სკოლის წიგნში იყო და დამაინტერესა
ჩემს დროს არ იყო ამდენი მასალა შეტანილი...
მოკლედ, ძალიან საინტერესოა... მე მომწონს.. უბრალო და გასაგები ენით გადმოსცემს, არც მაინცდამაინც რთული აღსაქმელია შიგ ჩადებული აზრი... წერს იმაზე, რაც დიდი ხანია მწერლობის ყურადღების საგანია... თუნდაც "იგი"-ში, თუ გახსოვთ როგორ გახდა იგი შემოქმედი, როგორ უპირისპირდება თავის ტომს.. და ბოლოს როგორ მთავრდება .. კვდება
ხოდა, ისე წერს, სხვებისგან განსხავვდება, თან
მე ყველაზე მეტად "იგი" და "მარიანა" მიყვარს,გულწრფელად გირჩევთ ვისაც არ წაგიკითხავთ,წაიკითხოთ
ძალიან მიყვარს "იგი"
კიდევ ძალიან საყვარელი მოთხრობაა "მაგნოლიის ყვავილი"
გუშინ ''სოლომონიანი'' წავიკითხე და მომეწონა. მისი წერის მანერა, ლექსიკა, მხატვრული სახეები და აღქმა მომწონს ძალიან
,,იგი" მაქვს წაკითხული და ძალიან მომეწონა ეს მწერალი აღმოჩენა იყო ჩემთვის. სხვა ნაწარმოების წაკითხვა მინდა თუ შემხვდა სადმე
ახლახანს მოვრჩი ქარჩხაძის "ბიძაჩემი იონას" წაკითხვას.. დავწექი სიცილით, რა ენით წერია.. ღმერთოოო.... მიყვარს ეს მწერალი
მაგრამ ამავე დროს რა მწარ მწარე ქვეტექსტებია
- იუმორ -
იქ ეპიზოდია ერთი, ბიძა აწერინებს დისწულს თემას სანაკლიოზე, რომელიც მიაქვს სკოლაში და რამდენიმე დღის მერე მასწავლებელი შემოდის საკლასო ოთახში, ხოოდა განხორციელდა "გადახევის ცერემონიალი"
ნაწყვეტი:
"ამის შემდეგ გადახევის რიტუალს შეუდგა. რვეულს ორივე ხელი მოუჭირა და რაც ძალი და ღონე ჰქონდა, გასწია და გამოსწია. სახე დაეძაბა და თვალები ოდნავ გადმოეკარკლა. კლასში სამარისებული დუმილი იდგა, ყველანი სულგანაბული მივჩერებოდით. პოლიევქტს დიდი ხანი იყო არაფერი დაეხია და გულით გვაინტერესებდა, შენარჩუნებული ჰქონდა თუ არა სპორტული ფორმა. ცოტა ხნის შემდეგ პოლიევქტმა შეისვენა, ხელები მოადუნა, თან ყოველი შემთხვევისთვისათვის, მრისხანედ და გამაფრთხილებლად მოგვაჩერდა. მერე, რა დაისვენა, ისევ საქმეს შეუდგა. მეოთხე ცდაზე, როგორც იქნა, პირი გადაუხსნა (აქამდე ორ ცდაზე მეტი არასდროს დასჭირვებია) და ყველამ, იმანაც და ჩვენც, შვებით ამოვისუნთქეთ. რაკი ერთი პირი გადაუხსნა, გახია, კიდევ გახია, მომიახლოვდა, ორივე ხელით შემომაყარა სახეში, როგორც აღტაცებული მაყურებელი შეაყრის ყვავილებს ვალმოხდილ მსახიობს, და მითხრა:
- ხვალ თუ მშობელს არ მოგივყანია, სკოლაში მოსული არ გნახო!"
"იგი"
ჩემი უსაყვარლესი მოთხრობა, რომელიც ბევრმა დაიწუნა..
გეყოთ ლაყბობა და ეს წაიკითხეთ...
ჯემალ ქარჩხაძის ზღაპარია: "ბედნიერების მაძიებელი უფლისწული". მხატვრულობით დიდი არაფერია, ზღაპარის სტილია, მაგრამ ძალიან ღრმა და ფილოსოფიურ-მისტიური ვეშია რა... ჩემი ხელით ავკრიფე რომ წაგეკითხათ და აბა თქვენ იცით, ველოდები კომენტარებს
http://bin.ge/file/102927/bednierebis-maZiebeli-ufliswuli.doc.html
ჯემალ ქარჩხაძე უძლიერესი მწერალიაა..... ძალიან მიყვარს. წაკითხული მაქვს "ქარავანი" "მდგმური" და "იგი" როომელიც სასკოლო პროგრამაში შემხვდა და ძალიან გამიხარდა. მე თვითონ ერთმა კაცმა მირჩია მისი წაკითხვა და მადლობელი ვარ მისი... ღმერთო იმ კაცს ნათელი დაუმკვიდრე. .....
ყველას გირჩევთ წაიკითხოთ ჯემალ ქარჩხაძე..... "ქარავანზე" ბევრი ვიცინე.... შესანიშნავი იუმორის გრძნობა აქვს
ახლა ვკითხულობ ჯემალ ქარჩხაძის დაუმთავრებელ ბოლო რომანს: "განზომილება". მინდა პროლოგიდან ნაწყვეტი დავწერო:
ღმრთისა მიმართ
გმადლობ, უფალო, იმისთვის, რაც მომეც, რაც არ მომეც, იმისთვისაც გმადლობ, უფალო, რამეთუ შენა ხარ არსი ჭეშმარიტი და თავად უწყი, ვის რა მისცე და რამდენი მისცე. დანარჩენი, ვიცი, ჩემზეა დამოკიდებული, და იმისთვისაც გმადლობ, რომ დანარჩენი ჩემზეა დამოკიდებული. მხოლოდ ერთი სათხოვარი კი მინდა კრძალვით შემოგბედო: ვინიცობისაა ტვინი ისე გადამიბრუნდეს, გონება ისე დამიბნელდეს, გემოვნებამ ისე მიმტყუნოს, ლიტერატურული თვალისჩინი ისე დავკარგო და მხატვრული გზაკვალი ისე ამერიოს, რომ ფეხი სიყალბის ბილიკზე გადამიცდეს, ნუ ამაღებ ხელს, ნუ შემაქცევ ზურგს, ნუ მიმატოვებ საკუთარი სინდისის საჯიჯგნად, ნუ გამიმეტებ გრძელი ტანჯვისთვის! მომმადლე წყალობა და მომანიჭე შენი მაღალი რისხვა დამსახურებისამებრ!
სხვაფრივ დავიშთები სიმართლის ერთგული მსახური და ფარისეველთა შეურიგებელი მოწინააღმდეგე.
ikanosi
"როდესაც ზეგარდმო ძალას სურს რაიმე გვამცნოს, ინფორმაციას კოდის სახით დებს მიზეზ-შედეგობრიობის დინამიკაში და, თუ კოდი რთული არ არის, ანუ მიზეზ-შედეგის იმაზე მეტ რგოლში არ არის გაბნეული, ვიდრე შემეცნება გვწვდება, ჩვენ კოდს ვშიფრავთ და ინფორმაციას ვითვისებთ. ეს არის სულ, მაგრამ თუ ინფორმაცია რთული სახითაა მოწოდებული და შემეცნების ამჟამინდელ შესაძლებლობებში ვერ ეტევა, ჩვენ ვპოულობთ ან მხოლოდ მიზეზს, ან მხოლოდ შედეგს და მას "სასწაულს" ვუწოდებთ, რაც ჩვენი უფლებაა."
(ნაწყვეტი რომანიდან "განზომილება")
"- ღმერთი მიტო გვწამს, რო თვალით არ გვინახავს და არ ვიცით, რა არის, თვარა, ახლა რო მაცხოვარი გამოგვეცხადოს - იდიდოს მისი სახელი - და გამოგველაპარაკოს, გიჟია-თქვა ვიტყვით და ქე შევაქცევთ ზურგს."
(ნაწყვეტი რომანიდან "განზომილება")
ექსკლუზიურად ჩარჩელებისთვის!
ნაწყვეტი ჯემალ ქარჩხაძის დაუმთავრებელი რომანიდან "განზომილება".
"უფლისწული და გველეშაპი"
(ზღაპარი)
http://allshares.ge/download.php?id=9F5C1C2431
დიდი არაა და ყველას გირჩევთ წაიკითხოთ
იმის შემდეგ რაც წავიკითხე, ქარჩხაძის
izi-bartki
უყურე შენ
რაო ატმან, რად კადრულობ მაგას?
ძალიან მძიმე ზღაპარია ადრე რომ დადე მაშინ წავიკითხე. ბავშვის წასაკითხი, რომ არ არის ეს ფაქტია, ამდენად გარკვეულწილად ზღაპრის სახესაც კარგავს ამით, რაღაც თითქოს ოსკარ უაილდის სტილშია დაწერილი, ასეთი შთაბეჭდილება შემექმნა, კაიროსს გარკვეულ წილად ვეთანხმები ციტატის კრიტიკაში.
რაც შეეხება მის ზღაპარში ქრისტიანული მოტივების დაჭეარას - მგონია რომ არ ღირს არამარტო ამ ზღაპარში არამედ სხვაშიც მსგავსი მოტივები ვეძებოთ და ქრისტიანულად მოვნათლოთ.
რაც შეეხება დადებით და უარყოფით მომენტებს იქ ერთიც ბევრია და მეორეც. თავად ზღაპარიც კარგია, უბრალოდ მძიმე წასაკითხია, ჩემი აზრით.
sable
პრომეთეოს დიდებულიძის აზრები რომანიდან "განზომილება":
"სიცოცხლე, კაი, წარმავალია, მარა სიქვტილი თუა მარადიული?"
"სანამდის ვარსებობთ, ვერ გევიგებთ, რატომ ვარსებობთ, და, თუ გევიგებთ, ეს იმის ნიშანი იქნება, რომ აღარ ვარსებობთ."
"შენ უნდა იყო კაი, და შენ თუ კაი იქნები ყველაფერი კაი იქნება"
"მხატვარი რომ საკუთარ ნახატს გაჩუქებს, საამაყო კია, მაგრამ ცოტა საჩოთიროცაა, ვინაიდან მოგწონს თუ არა, მაინც კედელზე უნდა გეკიდოს, თორემ ავტორმა რომ გაიგოს კედელზე არ გიკიდია, შეიძლება ეწყინოს".
გაგრძელება იქნება...
"არა "დიდმა სიყვარულმა იცის დიდი სიძულვილი, არამედ "ცხოველურმა სიყვარულმა იცის ცხოველური სიძულვილი." ეს კი განვითარების ეტაპია."
"შორეული სოკრატე ახლა ყველასთვის კარგი და მოსაწონია, მაგრამ ყველასთვის კარგი და მოსაწონი იქნება, ახლაც რომ ბაზრის მოედანზე იდგეს და თავისებურად ყბედობდეს?"
"ზნეობრივი გააფთრება უფრო ხშირად უზნეობის ნიშანია"
"მონა თუ იბრძვის, იმისთვის იბრძვის, რომ სხვები დაიმონოს, და არა იმისთვის, რომ თავისუფლება მოიპოვოს. თავისუფლების მოსაპოვებლად მხოლოდ ის იბრძვის, ვინც თავისუფალია."
"როცა ვამბობთ "რაც მეტი აქვს, მით მეტი უნდა", ასე გვგონია, თითქოს სიხარბის აბსოლუტური კანონი ჩამოვაყალიბეთ, მაგრამ საკმარისია ეს დებულება სულიერ ფასეულობათა სფეროში გადავიტანოთ, წამსვე არსებობის ღვთაებრივ პირველიმპულსს მივიღებთ".
"მონობაში, სანამ გახსოვს რომ მონა ხარ, ჯერ კიდევ თავისუფალი ხარ; საბოლოოდ მაშინ იქცევი მონად, როცა დაგავიწყდება, რომ მონა ხარ."
"და სხეული ტაძარია სულისა თუ ციხე? - გაიფიქრა ერთხელ პრ. დიდებულიძემ, როცა ავად იყო, - თუ ციხეა, უნდა დაინგრეს; თუ ტაძარია, უნდა გარემონტდეს."
Atman
ატმან! ოსკარი ხარ, მაგრამ აქაურობაზე მცდარი წარმოდგენა გქონია.
აბო
abo
self
ცუდი ჩვევა მაქვს ძალიან, რაც მე მიყვარს მინდა, რომ სხვასაც უყვარდეს ხოლმე
Atman არ არის ეგ ცუდი ჩვევა, მთავარია ძალადობაში არ გადაიზარდოს
ikanosi
ისევ დავდებ ამ ზღაპარს:
ბედნიერების მაძიებელი უფლისწული
გადმოსაწერი ლინკი:
http://bin.ge/dl/85969/bednierebis-maZiebeli-ufliswuli.doc.html]http://bin.ge/dl/85969/bednierebis-maZiebe...iswuli.doc.html
გმადლობ, უფალო, იმისთვის, რაც მომეც. რაც არ მომეც, იმისთვისაც გმადლობ, უფალო, რამეთუ შენა ხარ არსი ჭეშმარიტი და თავად უწყი, ვის რა მისცე და რამდენი მისცე. დანარჩენი, ვიცი, ჩემზეა დამოკიდებული, და იმისთვისაც გმადლობ, რომ დანარჩენი ჩემზეა დამოკიდებული. მხოლოდ ერთი სათხოვარი კი მ ინდა კრძალვით შემოგბედო: ვინიცობისაა ტვინი ისე გადამიბრუნდეს, გონება ისე დმიბნელდეს, გემოვნებამ ისე მიმტყუნოს, ლიტერატურის თვალისჩინი ისე დავკარგო და მხატვრული გზა-კვალი ისე ამერიოს, რომ ფეხი სიყალბის ბილიკზე გადამიცდეს, ნუ ამაღებ ხელს, ნუ შემაქცევ ზურგს, ნუ მიმატოვებ საკუთარი სინდისის საჯიჯგნად, ნუ გამიმეტებ გრძელი ტანჯვისთვის! მომმადლ წყალობა და მომანიჭე შენი მაღალი რისხვა დამსახურებისამებრ!"
"- ღმერთი მიტო გვწამს, რო თვალით არ გვინახავს და არ ვიცით, რა არის, თვარა, ახლა რო მაცხოვარი გამოგვეცხადოს - იდიდოს მისი სახელი - და გამოგველაპარაკოს, გიჟია-თქვა ვიტყვით და ქე შევაქცევთ ზურგს."
(ნაწყვეტი რომანიდან "განზომილება")
ქარჩხაძის ზღაპარია?
A.V.M
აბა ამ თემაშI სხვისას დავდებდი?
ყველაზე მაგარი მწერალია . ყველაზე მეტად მომწონს თანამედროვე მწერლებში.
მე დიდად არ მომწონს რა ვიცი
Atm@n
qetevano
რატომ? არა და ერთ დროს ამის წიგში 16 ლარი მივეცი
მიყვარს ძალიან !!!!
G_saxva
G_saxva
qetevano
მე მაგალითად ყველაზე მეტად ქარჩხაძე მომწონს.
qetevano
ქარჩხაძე ჩემთვის ყველაზე სასყვარელი მწერალია.
G_saxva
გემოვნებაზე არ დაობენ რა ვქნათ აბა მაგრამ კარგი რა დუმბაძის მერე...
ნუ კარგი კარგი
დუმბაძე დუმბაძეა, ქარჩხაძე ქარჩხაძე. შოთა ილია აკაკის ხომ არ უნდა შეაკვდეთ?
ქარჩხაძე გენიალური და უნიკალურია თავისი სტილით, ისევე როგორც დუმბაძე, და მათი შედარება არც შეიძლება. თუმცა მე პირადად ქარჩხაძე მირჩევნია ინტელექტუალიზმის სტილითაც და მხატვრული ოსტატობითაც. დუმბაძე თავის სტილში იყო ვირტუოზი, ქარჩხაძე კი რამდენიმე სტილშია თანამრად გენიალური. და იუმორითაც არაფრით არ ჩამოუვარდება.
სკოლაში რომ ასწავლიან მაგან უფრო გაუფუჭა სახელი, რადგანაც სკოლაშI როგორც წესი ყველაფერს ძალით და უგერგილოდ სწავლობენ...
შოთა ილია აკაკის არც ვაკვდები. ჩემთვის დუმბაძეა გენიალური. მის თითოეულ წინადადებაზე საათობით შეგიძლია იფიქრო, ისეთი აზრები აქვს ნაგულისხმები ერთი შეხედვით უბრალო სიტყვებში. თან ზევით კიდევ 2 ჩემი საყვარელი მწერალი დავწერე. მათ არ ვადარებ, უბრალოდ ისინი შეუდარებლები არიან. არ გედავებით იმაში რომ ქარჩხაძე მოგწონთ, ყველას გულთან სხვადასხვა რამე აღწევს ახლოს.
მართალია ტყუილად ვდაობთ იმაზე ვის ვინ მოსწონს და რატომ.
ვიცი, მაგრამ მე მაინც იგი მომწონს ყველაზე მეტად. ალბათ იმიტომ რომ თან წარსულს მახსენებს
MIRDAT
იგის თავის სილამაზე აქვს მაგრამ ბევრი კიდევ ლამაზი მოთხრობა აქვს ქარჩხაძეს.
ღიმილში ის სიტყვა შეიძლება იგულისხმო, რომელიც გულშიც კი არ გაგივლია.... ამითაა ღიმილი საშიში.
sybil
აჰაა...
გადააშენეთ ქარჩხაძე ...
A.V.M
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)
There appears to be an error with the database.
You can try to refresh the page by clicking here.
Error Returned
We apologise for any inconvenience