თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 21 2010, 05:24 PM

მიხეილ სონღულაშვილი
2010 წლის
ჟურნალი "სოლიდარობა" #2(35)

"ოჰ, ტეზე – ეს პატარა გაზაფხული!"
ამ სიტყვებით მიეგება პაპი იოანე XXIII 1960 წელს ვატიკანში ჩასულ ძმა როჟეს – ტეზეს ეკუმენური მონასტრის წინამძღვარს. და მეც, ამ მონასტრის სულისკვეთების ერთ-ერთ მოტრფიალეს, განმიზრახავს იგივე სიტყვებით დავიწყო წერილის წერა ტეზეს შესახებ...
ტეზე – ეს პატარა გაზაფხული! სწორედაც რომ, საუკეთესო შეფასებაა იმ გასაოცარი მოვლენისა, რასაც ტეზეს მონასტერი ჰქვია, და რამაც ესოდენ დიდი წვლილი შეიტანა ქრისტიანთა ერთობის საქმეში.
ტეზეს თემი მაშინ დაარსდა, როდესაც მეორე მსოფლიო ომი მძვინვარებდა. მაშინ, როცა ქრისტიანული სამყაროს სულიერ ცხოვრებას ზამთარი ედგა. როდესაც ორად გახლეჩილი ქრისტიანები ერთმანეთს ჟლეტდნენ. როგორც ნაზამთრალზე, გაზაფხული შემოდის სითბოთი და სიცოცხლით სავსე, ბუნების განმაახლებელი ძალით, სწორედ ასეთი იყო ტეზეს მონასტრის გამოჩენა იმ დროინდელი ქრისტიანული სამყაროს ცხოვრებაში – გაჩნდა დიდი იმედების მომცემი პატარა გაზაფხული.
ტეზეს მონასტერი ქრისტიანობის ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს სულიერ ცენტრს წარმოადგენს. ამ მონასტერმა, მისი უნიკალურობის წყალობით, უდიდესი პოპულარობა ჰპოვა ახალგაზრდებს შორის. ყოველწლიურად ტეზეში ლოცვის, მედიტაციისა და ბიბლიის სასწავლად ასიათასზე მეტი კათოლიკე, პროტესტანტი თუ მართლმადიდებელი ახალგაზრდა ჩადის მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან. სამწუხაროდ, ტეზეს შესახებ საქართველოში ცოტამ თუ იცის, ისიც ძირითადად იქაური საგალობლების წყალობით; და, აქედან გამომდინარე, ტეზეს მონასტერში ქართველ ვიზიტორთა რიცხვი ძალზე მცირეა...
პირველად ტეზეს ეკუმენური მონასტრის შესახებ, ჩემი მეგობრისაგან, საქართველოს ევანგელურ-ბაპტისტური ეკლესიის მთავარეპისკოპოს მალხაზ სონღულაშვილისაგან შევიტყვე. მეუფე მალხაზს საკმაოდ ღრმა და მეგობრული ურთიერთობები აქვს ტეზეს თემთან. იგი ბევრ საინტერესო ამბავს მომითხრობდა ტეზეს მონასტრისა და კერძოდ ძმა როჟეს შესახებ. იმ ხანიდან მოყოლებული ჩემი ოცნება იყო ჩავსულიყავი და საკუთარი თვალით მენახა ეს მონასტერი...
მოგვიანებით, 2007 წელს, შვეიცარიაში ჩემი სტუდენტობის დროს, ტეზეს მონასტრის ეგიდით ჟენევაში იმართებოდა “ევროპელ ახალგაზრდათა შეხვედრა”, რომლის მოსამზადებელ სამუშაოებში ჩართვა მეც მომიწია. ამ ღონისძიებაში მონაწილეობის მისაღებად ევროპის სხვადასხვა ქვეყნებიდან ერთი კვირით ორმოცი ათასამდე ახალგაზრდა ჩამოვიდა. იმ დღეებში, ერთ საღამოს, ბოსეს ეკუმენურ ინსტიტუტში, გვესტუმრნენ ტეზეს ბერები, რომელთაც ლექცია წაგვიკითხეს ტეზეს მონასტრის შესახებ, რის შემდეგაც ერთობლივი ლოცვა აღვავლინეთ. სწორედ იმ სღამოს გავიცანი ძმა რიჩარდი, რომელთანაც საკმაოდ ხანგრძლივი და თბილი საუბარი მქონდა. ძმა რიჩარდმა ტეზეში მიმიწვია და სინანულით აღნიშნა, რომ საქართველოდან, ვიზიტორთა რიცხვი ძალიან მცირეაო...
მას შემდეგ ორი წელი გავიდა და ტეზეს მონასტერში სტუმრობა ვერ შევიძელი.
http://www.radikal.ru

2009 წლის ივლისში, საქართველოს ევანგელურ-ბაპტისტური ეკლესიის დელეგატად, ეპისკოპოს მერაბ გაფრინდაშვილთან და ბატონ ვასილ კობახიძესთან ერთად, ევროპის ეკლესიათა კონფერენციის 13-ე ასამბლეაზე ვიყავი მივლინებული, საფრანგეთის ქალაქ ლიონში. ასამბლეაზე დამკვირვებელთა შორის იყო ძმა რიჩარდიც, რომელმაც ქართველ დელეგატებს შემოგვთავაზა: ასამბლეის ბოლოს ტეზეში წაგიყვანთ, და შემდეგ საქართველოში გამგზავრების დღეს აეროპორტში დაგაბრუნებთო. რაღა თქმა უნდა, ამ დიდსულოვან შემოთავაზებას სიხარულით დავთანხმდით.
ამგვარად, ამიხდა დიდი ხნის ოცნება და პირველად აღმოვჩნდი ტეზეში. უმშვენიერესი სანახავია, როდესაც ხედავ ათასობით ახალგაზრდას, ჩამოსულთ მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან, ერთად მყოფთ და ერთად მლოცველთ. არაფერი სჯობს იმის ხილვას, თუ როგორ ერთიანდება ეს ხალხი ამ მონასტერში ერთ ქრისტიანულ ოჯახად – დენომინაციური, ეთნიკური და კულტურული მრავალფეროვნების მიუხედავად. სწორედ ესაა ჩემი განზრახვა, რომ მოგითხროთ, ანდა შეგახსენოთ იმ ადგილის შესახებ სადაც ქრისტიანთა ერთობა ხილულია!



როჟე შვუტსი
http://www.radikal.ru

როჟე შვუტსი – ტეზეს ეკუმენური მონასტრის დამაარსებელი და მისი წინამძღვარი – შვეიცარიის ფრანგულად მოლაპარაკე მხარის ერთ პატარა სოფელში დაიბადა 1915 წლის 12 მაისს. იგი პროტესტანტი პასტორის ოჯახში მეცხრე, ყველაზე უმცროსი, შვილი იყო.
მოზარდობისას ტუბერკულოზის სენით დაავადდა, რის გამოც წლობით უხდებოდა მკურნალობა. აი როგორ იხსენებს თავად იმ წლებს: "როცა ავად ვიყავი, საკმარისი დრო მქონდა წიგნების კითხვისა, მედიტაციისა და ღვთის სიტყვის აღმოსაჩენად, რომელიც ცხოვრების ბოლომდე გამყვა. როდესაც ახლოს იყო სიკვდილი, გამოვცადე, რომ კურნება სხეულზე მეტად შინაგან არსებას სჭირდება და, რომ ჩვენი გულების კურნება, უბრალოდ, ღმერთზე მინდობაა". შემდგომში, როგორც თავად ამბობდა, მისი ავადმყოფობა იქცა მისი სულიერი ცხოვრების ჩამოყალიბების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან წინაპირობად.
თუმცა უდაოა, რომ როჟეს მომავლის განსაზღვრასა და, ზოგადად, ტეზეს ეკუმენური მონასტრის წარმოქმნაში ერთ-ერთი უპირველესი და გადამწყვეტი როლი როჟეს ფრანგი ბებიის ცხოვრების მაგალითმა შეასრულა. როგორც როჟე ამბობდა, სწორედ მან გაუღო კარი ეკუმენური ცხოვრებისა. მის ბებიას პირველი მსოფლიო ომის დაწყებისას ჩრდილოეთ საფრანგეთში უცხოვრია, სადაც ფრონტის ხაზზე უწევდა არსებობა. ომის დროს მის სახლს ბომბიც კი დაეცა, რომელიც, საბედნიეროდ, არ აფეთქებულა, თუმცა გაქცევის ნაცვლად, იგი სახლში დევნილებს იფარებდა – მოხუცებს, ქალებს, ბავშვებს, რომლებმაც თავშესაფარი დაკარგეს. ომის შემდეგ მოხუცი ქრისტიანთა შერიგების წყურვილით თურმე ხშირად ამბობდა: "დაყოფილი ქრისტიანები ერთმანეთს იარაღით ებრძვიან ევროპაში. უნდა შერიგდნენ, რათა ამით აიცილონ მეორე ომი”. მიუხედავად იმისა, რომ როჟეს ბებია ძველი პროტესტანტული ოჯახიდან მოდიოდა, იგი აღვსილი იყო შერიგების სურვილით და, ამ მიზეზით, ის სისტემატურად ესწრებოდა კათოლიკურ მესას. ამ გზით იგი საკუთარ თავში ახდენდა ქრისტიანთა შერიგებას. ამის შესახებ როჟე ხშირად ამბობდა: ბებიაჩემის ამ ორმა მიდრეკილებამ – დაზარალებული ხალხის მიღება-პატრონობა და ქრისტიანთა შერიგების მცდელობა საკუთარ თავში – სამუდამო კვალი დატოვა ჩემს ცხოვრებაზეო.
როჟემ თეოლოგიური განათლება ლოზანაში, შემდეგ კი სტრასბურგში, მიიღო. სტუდენტობის პერიოდში იგი სათავეში ჩაუდგა შვეიცარიის ქრისტიან სტუდენტთა მოძრაობას, რომელიც მსოფლიოს ქრისტიან სტუდენტთა ფედერაციის ნაწილი იყო. შეხვედრებმა, რომელსაც იგი აწყობდა ამ ორგანიზაციის ეგიდით და, რომლის მიზანსაც დიალოგი და თანალოცვა წარმოადგენდა, სწრაფად ჰპოვა პოპულარობა იმ დროის ახალგაზრდებს შორის. ამავდროულად მოხდა მისი ორდინაცია პასტორად რეფორმატორულ ეკლესიაში.



ტეზე
სწავლის გასრულების შემდეგ 25 წლის როჟემ შვეიცარიის დატოვება და თავისი დედის სამშობლოში, საფრანგეთში, წასვლა განიზრახა, რადგან იმ დროისათვის ევროპაში მეორე მსოფლიო ომი მძვინვარებდა. მას მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი, სიდუხჭირეში ჩაცვენილ ხალხს მხარში ისევე ამოსდგომოდა, როგორც ეს მისმა ბებიამ გააკეთა პირველი მსოფლიო ომის დროს. როჟემ ველოსიპედით იმოგზაურა სამხრეთ საფრანგეთში და 1940 წლის 20 აგვისტოს ასე აღმოაჩინა ბურგუნდიაში ძველი, ისტორიული სააბატოს – კლუნის მახლობლად მდებარე პატარა სოფელი ტეზე.
ტეზე იმ დროისათვის ჯერ კიდევ ფრანგების მიერ კონტროლირებად მხარეში შედიოდა. მცირე სესხის საშუალებით როჟემ შეიძლო იქ სახლის შესყიდვა და დიდი სიფრთხილით შეუდგა იმ დევნილთა მიღებას, რომელნიც ოკუპირებული საფრანგეთიდან გამორბოდნენ. ასეთები ძირითადად ებრაელები იყვნენ. ასე, ნელ-ნელა, ის სახლი დევნილთა თავშესაფრად გადაიქცა. საკვებად უმეტესად ჭინჭრის სუპისა და ლოკოკინების მომზადება გვიწევდაო, – იხსენებდა როჟე, – ლოკოკინების მოძიება კი იოლი იყო, ვინაიდან იქვე ახლოს ერთ დროს სალოკოკინეს უარსებიაო. შემდეგ ბაღიც დაუმუშავებიათ, ორი თხა და ერთი ძროხაც შეუძენიათ და ამით ახერხებდა დევნილთა გამასპინძლებას.
1942 წლის მიწურულს, როდესაც როჟე ერთ-ერთ დევნილს ეხმარებოდა შვეიცარიის საზღვრის გადაკვეთაში, ვიღაცას გაუფრთხილებია, უკან ნუღარ მიბრუნდები ტეზეში, ვინაიდან შეიტყვეს შენი საქმიანობის შესახებ და დიდი საფრთხის წინაშე დგახარო. ამ დროისათვის გერმანელები, უკვე სრულად აკონტროლებდნენ საფრანგეთს. ასე რომ, იგი ორი წლით უკან დაბრუნდა შვეიცარიაში. ჟენევაში, კათედრალის მახლობლად, პატარა ოთახში დაბინავდა, სადაც სტუდენტობის დროს გაცნობილი ახალგაზრდობა კვლავ შემოიკრიბა და პატარა თემი ჩამოაყალიბა. ისინი ყოველდღიურად იკრიბებოდნენ კათედრალში და ლოცულობდნენ. აქვე დაუახლოვდა იმ სამ ადამიანს, ვისთან ერთადაც დაბრუნდა ტეზეში და რომელნიც მისი პირველი სულიერი ძმები გახდნენ.
1944 წელს, ომი რომ დასასრულს უახლოვდებოდა, ძმა როჟე სამ თანამოაზრესთან ერთად ბრუნდება ტეზეში. მიუხედავად უმძაფრესი მატერიალური სიდუხჭირისა ისინი ერთ თემად ცხოვრებას შეუდგნენ. ამ დროისათვის თემი უკვე ყოველგვარ ფულად შემოწირულობაზე ამბობდა უარს… თავად ძმა როჟე ამ პერიოდს ასე იხსენებს – ქამრები იმდენად შემოვიჭირეთ რამდენადაც ეს შესაძლებელი იყო და, ამის მიუხედავად, ჩვენ მაინც ვარსებობდითო. ასეთ ცხოვრებაში ნამდვილად იყო მშვენიერებაო.
ტეზეს თემის წინაშე მალევე დასმულა კითხვა: ჩვენს გარშემო მყოფებს შორის, ვინ საჭიროებსო დახმარებას ყველაზე მეტად? – იქვე ახლოს გერმანელ ტყვეთა ბანაკები ყოფილა, სადაც მრავალი ტყვე შიმშილით იტანჯებოდა… ასე რომ, მათ ხელისუფლებისაგან ნებართვა აუღიათ კვირა დღეებში ტყვეები თავისთან მიეწვიათ ლოცვისა და პურობისათვის. ამის შესახებ როჟე წერდა: “ღარიბთა შორის ღარიბად დაბადებული ქრისტე, ქვეყნად მოვიდა, რათა თავმდაბლად მოეძღვნა ჩვენთვის საკუთარი სიცოცხლე, და ამ გზით, იგი ჩვენც გვიწვევს, რათა მივყვეთ მას… როდესაც ჩვენ გვერდით ვუდგავართ განსაცდელში ჩავარდნილს, სწორედ მაშინ აღმოვჩნდებით ხოლმე ქრისტეს პირისპირ. თავადაც ხომ იგივეს ამბობს სახარებაში: რაც გაუკეთეთ ერთს ამ ჩემს უმცირეს ძმათაგანს, მე გამიკეთეთო”.
ეს ორი სიტუაცია – პოლიტიკურ დევნილთა შეფარება და ორი წლის შემდეგ გერმანელ ტყვეთა მასპინძლობა – უმნიშვნელოვანესი გამოცდილება იყო, რომელმაც ძალზე დიდი კვალი დატოვა თემის ცხოვრებაში.
ხოლო, 1945 წელს, მას შემდეგ, რაც ომი დასრულდა, გასაჭირში ჩაცვენილი პოლიტიკური დევნილებისა და გერმანელი ტყვეების შემდეგ, ტეზეს თემის მზრუნველობა მიმართულ იქნა ბავშვებზე… იმ, ბავშვებზე, რომელთაც ომის დროს მშობლები დაეკარგათ. რაღა თქმა უნდა, კაცების თემი ვერ შეძლებდა ბავშვების სათანადო მოვლას. ამიტომაც, ძმა როჟე შვეიცარიაში, თავის უმცროს დას, ჟენევიევს, დაუკავშირდა და ტეზეში ჩასვლა სთხოვა. ჟენევიევი, ოცამდე ბავშვთან ერთად სოფლის ერთ-ერთ ძველ სახლში მოეწყო, მან მალევე გაანალიზა, რომ ბავშვებს ვეღარასდროს დატოვებდა და რომ მას საკუთარი ცხოვრება მათთვის უნდა მიეძღვნა. ამგვარად, ჟენევიევმა უარი თქვა თავის მუსიკალურ კარიერაზე და სამუდამოდ ტეზეში დამკვიდრდა.

http://www.radikal.ru
ამ ბავშვებს შორის ხუთი მათგანი საბჭოთა საქართველოდან ყოფილა. მათი მამა მართლმადიდებელი ქრისტიანი, იძულებული გამხდარა, სამშობლო მიეტოვებინა და უცხოეთში გაეღწია. საფრანგეთში ჩასულები, დევნილთა ბანაკში დაბინავებულან. ამ დროისათვის მამა მძიმედ ავად ყოფილა და მალევე გარდაცვლილა. ბავშვები კი ტეზეში ჟენევიევთან გადაუყვანიათ საცხოვრებლად.
ოცივე ბავშვი წამოიზარდა, თავთავიანთ ცხოვრების გზას დაადგა და დაოჯახდა. ისინი, ხშირად სტუმრობდნენ ჟენევიევს ტეზეს ძველ სახლში თავიანთ შვილებთან და შვილიშვილებთან ერთად. – იხსენებდა ძმა როჟე.
ტეზეს თემმა წლების განმავლობაში მრავალ გასაჭირში მყოფ ადამიანზე იკისრა მზრუნველობა. ძმებმა სოფელში ერთ-ერთი ძველი, დანგრევის პირას მყოფი, სახლი შეაკეთეს იმ ოჯახებისთვის, რომელთაც ცხოვრებაში დიდი სიძნელეები ედგათ. ასეთები იყვნენ: ემიგრანტები პორტუგალიიდან და ესპანეთიდან; ორი ქვრივი ვიეტნამიდან, თავიანთ მრავალრიცხოვან შვილებთან ერთად, რომელთაც ძმა როჟე ტაილანდში, ლტოლვითა ბანაკში შეხვედრია; ოჯახი რუანდიდან და აგრეთვე ოჯახი სარაევოდან, და კიდევ, ვინ მოსთვლის, რამდენი ადამიანისათვის აღმოუჩენიათ შემწეობა ტეზეში?!.
თუმცაღა თემისთვის ზრუნვის საგანს მხოლოდ გაჭირვებულთა ტეზეში მასპინძლობა არ წარმოადგენდა, არამედ მათი ყურადღება აგრეთვე მიმართული იყო აფრიკის, აზიისა და ლათინური ამერიკის ღარიბ ქვეყნებში მცხოვრებ გაჭირვებულ ადამიანებზე. არაერთი ათეული წელია რაც ტეზეს ბერები, ასეთ ქვეყნებში, უპოვართა გვერდით ცხოვრობენ და ზრუნავენ მათზე…

ეკუმენური მონასტერი
1949 წელს, აღდგომა დღეს, უკვე საკმაოდ მნიშვნელოვანი გამოცდილების მქონე ტეზეს თემში პირველმა შვიდმა ბერმა სამუდამოდ დაუქორწინებლობისა და უბრალო ცხოვრების აღთქმა დადო.
ძმა როჟეს ახალგაზრდობიდანვე ჰქონდა იმის განცდა, რომ თემის ცხოვრება იყო ნიშანი ღმერთის უსაზღვრო სიყვარულისა. უთქვამს, უმნიშვნელოვანესია შეიქმნას მონასტერი მცირე რიცხოვან წევრთათვის, მაგრამ ისეთი წევრებისათვის, რომელთაც გადაწყვეტილი აქვთ სრულად მიუძღვნან საკუთარი ცხოვრება თემს, სადაც ჩვენ ყოველთვის იმის ცდაში ვიქნებით, რომ გავუგოთ ერთმანეთს და მოვრიგდეთ, სადაც გულკეთილობა და უბრალოება იქნება ყოველივეს გულისგული. რათა ერთად, ყოველდღიურად აღვასრულოთ კონკრეტული ნაბიჯი შერიგებისათვის და ამ გზით თანაზიარება ნათელი გავხადოთო. იგი, ქრისტიანთა შერიგებისაკენ, მათი სრული თანაზიარებისაკენ ისწრაფოდა და ტეზეს ეკუმენური მონასტრის დასაბამიდანაც ეს მიზანი იყო ფუნდამენტური.
1958 წლის 7 ნოემბერს ძმა როჟე ვატიკანშია სტუმრად და იოანე XXIII-ს ხვდება მისი პაპად არჩევის მეთერთმეტე დღეს. პაპი დიდი ყურადღებითა და სითბოთი იღებს ძმა როჟეს. საფუძველი ეყრება საკმაოდ ღრმა და ნაყოფიერ თანამშრომლობას ტეზეს ეკუმენურ მონასტერსა და რომის კათოლიკურ ეკლესიას შორის. ძმა როჟე მიწვევას იღებს ვატიკანის მეორე კრებაზე დამკვირვებლად. ტეზეს ეკუმენური მონასტრისათვის ეს იყო ახალი დასაწყისი. აქედან მოყოლებული, ძმა როჟე ყოველწლიურად იყო მიწვეული ვატიკანში, პაპთან აუდიენციაზე.
ასეთი მიღებით გაოცებულ ძმა როჟეს პაპისთვის უკითხავს: “წმინდა მამაო, რატომ გვენდობით ასე?”
“უცოდველი თვალები გაქვთ!” – უპასუხია პაპს.
“პაპი იოანე XXIII, ალბათ ის ადამიანი იყო, რომელსაც ამ ქვეყანაზე ყველაზე მეტად ვაფასებდი. მე ის საკუთარი მამასავით მიყვარდა”. – წერდა მოგვიანებით ძმა როჟე.
http://www.radikal.ru
ვატიკანის მეორე კრებისას იგი გაიცნობს და დაუმეგობრდება, ადამიანს, რომელიც 16 წლის შემდეგ პაპი გახდება. ეს გახლავთ იოანე პავლე II, რომელიც ძმა როჟესა და ტეზეს თემის დიდი მეგობარი იყო. 1986 წლის 5 ოქტომბერს პაპი იოანე პავლე II, ტეზეს ეწვია, რაც მისი მხრიდან ტეზეს თემის მიმართ დიდი სიყვარულისა და ნდობის დადასტურება იყო.
ამას გარდა, ტეზეში ტრადიციადაა ჩამოყალიბებული სასულიერო პირთა მასპინძლობა. მონასტერს დაარსებიდან მოყოლებული სხვადასხვა ქრისტიანული დენომინაციიდან არა ერთი სასულიერო ლიდერი სწვევია. ძალზე შთამბეჭდავი იყო 1992 წელს კენტერბერის მთავარეპისკოპოს, ჯორჯ ქერის ვიზიტი, რომელიც ათასი ანგლიკანი ახალგაზრდის თანხლებით ჩავიდა ტეზეში და ერთი კვირა დაჰყო იქ.
ასევე აღსანიშნავია, ძმა როჟესა და დედა ტერეზას ურთიერობა. ისინი ერთმანეთს 1976 წელს შეხვდნენ. ეს იყო დასაწყისი ხანგრძლივი და ღრმა ურთიერთობისა. ძმა როჟე და დედა ტერეზა მრავალ საქმიანობასთან ერთად, სამ წიგნსაც დაწერენ თანაავტორობით.
პროტესტანტმა პასტორმა, ძმა როჟემ, უპრეცედენტო ნაბიჯი გადადგა კათოლიკურ ეკლესიასთან სრული თანაზიარების მიღწევით ისე, რომ არ შეუცვლია საკუთარი აღმსარებლობა. 1980 წელს წმინდა პეტრეს ბაზილიკაში ძმა როჟემ იოანე პაველე II-ის წინაშე განაცხადა: მე, როგორც ქრისტიანმა, ჩემი იდენტობა ვიპოვნე ჩემს საკუთარ რწმენასა და კათოლიკურ მისტერიებს შორის შერიგებაში. ისე, რომ არავისთან გამიწყვეტია ერთობაო.

http://www.radikal.ru
ამიტომაც ძმა როჟე ყოველ დილით ტეზეს მონასტერში კათოლიკური წესით იღებდა ევქარისტიას; და, აგრეთვე, რომის პაპის ხელიდანაც არაერთხელ მიუღია ზიარება. ეს იყო სრული თანაზიარების ერთ-ერთი პირველი გამოვლინება პროტესტანტული აღმსარებლობის პიროვნებასა და კათოლიკურ ეკლესიას შორის.
აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ტეზეს მონასტერში შერიგება მართლმადიდებლებთანაც მოხდა. დღეისათვის ტეზეს თემში არაერთი მართლმადიდებელი ბერი ცხოვრობს. ძმა როჟეს ახალგაზრდობიდანვე მჭიდრო კავშირი ჰქონია მართლმადიდებელ ქრისტიანებთან. 1962 წელს იგი კონსტანტინოპოლის პატრიარქ, ათანაგორას, სწვევია სტამბულში. ამ შეხვედრას მასზე საკმაოდ დიდი შთაბეჭდილება მოუხდენია და აი, რას წერდა იგი: „ვიდრე ცოცხალი ვარ, პატრიარქი ჩემს მოგონებებში ისეთი დარჩება, როგორც იმ დღეს, როცა სტამბულიდან მოვემგზავრებოდით, – იგი რეზიდენციის გასასვლელში იდგა, ხელები მაღლა ისე აღეპყრო, თითქოს ევქარისტიისას ბარძიმი შეუმართავსო, გვითხრა: ‘გახსოვდეთ, პურისტეხასა და ბარძიმს იქით სხვა გზა არ არსებობს!’“ და, მართლაც, ტეზეში ევქარისტიის საკითხი ძალზე პრაქტიკულადაა გადაწყვეტილი. ევქარისტიული ღვთისმსახურება ყოველ დილით აღევლინება, გამოაქვთ ევქარისტიული მსახურების ელემენტები და ყველამ იცის, თუ რომელი ეკლესიის წარმომადგენლისათვის სად რიგდება ზიარება. ხოლო, იმ მართლმადიდებელთათვის, რომელთაც საერთო ზიარებაში მონაწილეობის მიღება არ შეუძლიათ, მონასტრის ტერიტორიაზე არსებობს პატარა მართლმადიდებლური სამლოცველო.

ახალგაზრდები
როცა არ უნდა ჩახვიდეთ ტეზეს მონასტერში, უამრავ ახლგაზრდას შეხვდებით. ახალგაზრდები ტეზეს თემს დაარსებიდან მოყოლებული განუწყვეტლივ სტუმრობენ. თავდაპირველად მცირე ჯგუფებად, ხოლო 1958-60 წლებში ვიზიტორ ახალგაზრდათა რიცხვმა საგრძნობლად იმატა. ვატიკანის მეორე კრებამ კი, ვიზიტორ ახალგაზრდათა ახალი, გაცილებით დიდი ტალღა გამოიწვია.
ახალგაზრდობა სალოცავად მოდიოდა და მთელი კვირის განმავლობაში რჩებოდა. ბერებმა მალევე ააშენეს შენობა, სტუმართა დასაბინავებლად. თუმცაღა არც ეს აღმოჩნდა საკმარისი და შემდეგ კარვები შეიძინეს... შუასაუკუნეების ხანის ტაძარი მლოცველებს ვეღარ იტევდა, თემში დაისვა საკითხი ახალი, დიდი ტაძრის აშენებისა. ტეზეში გერმანელმა ახალგაზრდებმა, მადლიერების ნიშნად შერიგების ტაძარი ააგეს, რომელიც ძმა როჟეს თავდაპირველად ძალიან დიდი ეჩვენებოდა და ეწინააღმდეგებოდა კიდეც ამხელა მასშტაბის მშენებლობას... მაგრამ ცოტახანში ყველა დარწმუნდა, რომ ტაძარი მომლოცველებს ვეღარ იტევდა. დღესდღეობით ტაძარი ხუთიათასზე მეტ ადამიანს იტევს თუმცა, მიუხედავად ამისა თავისუფალი ადგილის პოვნა ყოველთვის პრობლემატურია.
ტეზეს მონასტერი 1966 წლის სექტემბრიდან დღემდე, ფოკუსირებას ახალგაზრდებზე ახდენს და სისტემატურად აწყობს “ტეზეს ინტერნაციონალურ ახალგაზრდულ შეხვედრებს”. ეს შეხვედრები ყოველწლიურად თებერვლის თვეში იწყება და ნოემბრამდე გრძელდება. ახალგაზრდები მონაწილეობის მისაღებად მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ჩამოდიან და კვირიდან კვირამდე რჩებიან. ზაფხულის განმავლობაში ყოველკვირეულად ჩამოსულთა რიცხვი ხშირად ექვსი ათასს აჭარბებს.
ტეზეს მონასტერი ყოველწლიურად ევროპის რომელიმე დიდ ქალაქში აწყობს აგრეთვე “ევროპელ ახალგაზრდათა შეხვედრას”. შეხვედრები ერთ კვირიანია, და ძირითადად ახალი წლის დღეებში იმართება. 1994 წლის მიწურულს, ერთ-ერთ ასეთ შეხვედრაზე, რომელიც პარიზში გაიმართა, ასი ათასზე მეტი ახალგაზრდა შეიკრიბა, რომელთაც ძმა როჟემ ამ სიტყვებით მიმართა: “ჩვენ აქ შევიკრიბეთ რათა ვეძიოთ, ანდა განვაგრძოთ ძებნა ლოცვასა და მდუმარებაში, და ასე ჩავწვდეთ ჩვენს შინაგან არსებას”...
ძმა როჟეს ირგვლივ, ახალგაზრდები ჯერ ისევ შვეიცარიაში, მისი სტუდენტობის დროს, იკრიბებოდნენ და ტეზეს ეკუმენური მონასტრის მხრიდან ახალგაზრდებზე ფოკუსირება რაღა თქმა უნდა მოულოდნელი არც უნდა ყოფილიყო. თავად ძმა როჟე კი წერდა: და ასე, ჩემის მხრივ, სამყაროს დასალიერშიც კი წავიდოდი, თუკი ამ გზით შევძლებდი კიდევ და კიდევ დამედასტურებინა ჩემი ნდობა ახალგაზრდა თაობის მიმართო.
ტეზეს ეკუმენური მონასტრის მიმართ ახალგაზრდების ასეთი ინტერესი გასაკვირი მოვლენა იყო თავად ძმა როჟესთვის. მაშინ, როდესაც ევროპაში სხვა ეკლესიები და მონასტრები დაცარიელებული იყო, ტეზეს იმდენი ხალხი სტუმრობდა, რომ ვერ ხერხდებოდა მათი დატევა. ჩვენ მათ მოსაზიდად არაფერი გაგვიკეთებიაო, – ამბობდა ძმა როჟე. სინამდვილეში კი ტეზეს თემმა მართლაც რომ აურაცხელი რამ გააკეთა და, რაღა თქმა უნდა, ეს შეუმჩნეველი ვერ დარჩებოდა… თუნდაც ის გარემო, რომელსაც თქვენ ტეზეში ღვთისმასხურებისას ნახავთ, განუმეორებელია!

ღვთისმსახურება
ტეზეს მონასტერმა ღვთისმსახურების უნიკალური სტილი წარმოქმნა, რომელიც საკმაოდ დიდ პოპულარობას პოულობს სხვადასხვა კულტურისა და ტრადიციის ეკლესიებში. სამონასტრო ტრადიციების თანახმად, თემი ერთობლივი ლოცვის აღსავლენად დღის განმავლობაში სამჯერ იკრიბება. ლოცვის უმთავრესი ელემენტები – წმინდა წერილიდან ფსალმუნთა და სხვა საკითხავთა კითხვა, გალობა და მდუმარება მედიტაციისათვის საკმაოდ ხელსაყრელ გარემოს ქმნის. საგალობლები მედიტაციური ხასიათისაა, რომლებიც ძირითადად ფსალმუნებიდან, ან წმინდა წერილის სხვა წიგნებიდან ამოღებული მოკლე ფრაზებისაგან შედგება და სხვადასხვა ენაზე იგალობება. ეს ყოველივე კი ლიტურგიაში მომლოცველთა სრულ ჩართულობას უწყობს ხელს. მეტად საინტერესოა ის ფაქტი, რომ ტეზეს მონასტერში არ არსებობს ქადაგების ტრადიცია. ძმა როჟე ხშირად ამბობდა: იმათთვის, ვინც ჩვენთან მოდის, ჩვენ გვინდა ვიყოთ ადამიენები რომლებიც უსმენენ, და არამც და არამც სულიერი მოძღვრები. ჩვენ კი არ უნდა ვქადაგებდეთ, არამედ უნდა ვლოცულობდეთ მათთან ერთად და ამ გზით ახალგაზრდებს ხელს ვუწყობდეთ უფლის ხმის, უფლის მოწოდების, აღმოჩენაშიო.
ძმა როჟემ, წმინდა იოანე დამასკელის სწავლებაზე დაყრდნობით, ხელახლა გაიაზრა იკონოგრაფიის როლი დასავლური ქრისტიანობის ღვთისმსახურებისათვის. ტეზეს იკონოგრაფიის განვითარებაში, უდიდესი წვლილი შეიტანა ძმა ერიკმა, როგორც ერთ-ერთმა ნიჭიერმა მხატვარმა. ძმა ერიკი, ჟენევის იმ კათედრალის წინამძღვრის ვაჟიშვილი იყო, სადაც ძმა როჟე 1942-1944 წლებში, ტეზედან დევნილობის ხანს, იკრებდა თანამოაზრეებს. თავად ძმა ერიკი ტეზეს თემს 1949 წლიდან შეუერთდა. მის მიერ შექმნილი ჯვარცმა დღეს მთელ მსოფლიოში ტეზეს ღვთისმსახურების სიმბოლოდაა ქცეული. ჩვენთვის მნიშვნელოვანია ის ფაქტი, რომ ძმა ერიკის უკანასკნელი ტილო, რომელიც მან სიცოცხლის ბოლო ხანებში დახატა, არის მთავარეპისკოპოს მალხაზ სონღულაშვილის პორტრეტი…



დიახ, ეკუმენიზმის გაზაფხული ტეზეს გორაკზე გაიფურჩქნა!
http://www.radikal.ru
2005 წლის 16 აგვისტოს, ტეზეს შერიგების ტაძარში, მწუხრის ლოცვისას ძმა როჟეს ფსიქიურად გაუწონასწორებელმა ქალმა ყელი გამოჭრა. იგი 90 წლის ასაკში გარდაიცვალა… ოთხი დღის მერე მისი ტეზეში ჩამოსვლიდან 65 წელი სრულდებოდა…
ძმა როჟეს დაკრძალვაზე, ტეზეს ახალმა წინამძღვარმა ძმა ალოისმა, რომელიც თავად ძმა როჟეს ჰყავდა გამორჩეული თავის შემცვლელად, შემდეგი ლოცვა წარმოსთქვა:
“ღმერთო გულმოწყალებისაო, ჩვენ დარწმუნებულნი ვართ შენს მიმტევებლობაში, იმ ადამიანის მიმართ, რომელმაც თავისი ავადმყოფობის გამო, ძმა როჟეს სიცოცხლე დაასრულა. ქრისტეთი ჯვარზე, ჩვენ მოგმართავთ შენ: მამაო, მიუტევე მას, რამეთუ არ იცოდა, რას აკეთებდა!”
პროტესტანტი ბერის დაკრძალვის ცერემონიას, რომელსაც კათოლიკე კარდინალი, ვალტერ კასპერი, უძღვებოდა, ათიათასობით ადამიანი ესწრებოდა,… “დიახ, ეკუმენიზმის გაზაფხული ტეზეს გორაკზე გაიფურჩქნა!” – განაცხადა კარდინალმა კასპერმა. აქვე, უნდა აღინიშნოს რომ, დაკრძალვის ცერემონიაზე, კათოლიკე, ანგლიკან და პროტესტანტ სასულიერო პირთა გვერდით მრავალი მართლმადიდებელი მღვდელი და მიტროპოლიტი იყო წარმოდგენილი, სხვადასხვა ქვეყნებიდან.
ტეზეს ეკუმენური მონასტერი კვლავ მტკიცედ განაგრძობს ძმა როჟეს მიერ დასახულ გზას და ერთად ჰკრებს ყველა დენომინაციისა თუ კულტურის ხალხს. ტეზე იმედს განასახიერებს დაყოფილ მსოფლიოში და მის სულიერებას ეკლესიებისათვის ახალი სიცოცხლე მოაქვს ამ წუთისოფლში.
დღესდღეობით ტეზეს თემში, მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდან ჩამოსული ასზე მეტი ბერი ეწევა მსახურებას.


****
http://www.radikal.ru
დასასრულს, მინდა, ტეზეში მიღებული ჩემი შთაბეჭდილება გაგიზიაროთ. ტეზეში ყოფნისას უპირველესად რასაც შეამჩნევთ ეს უბრალოება და სისადავეა, მოკლებული ყოველგვარ პომპეზურობას. ჩვენი ჩასვლის პირველ დღეს, დილის ლოცვის შემდეგ, ეპისკოპოსი მერაბ გაფრინდაშვილი, ბატონი ვასილ კობახიძე და მე, ძმა როჟეს საფლავის მოსანახულებლად წავედით (ძმა როჟე შუასაუკუნეების ხანის ეკლესიის ეზოშია დაკრძალული, იქ, სადაც თემი თავდაპირველად იკრიბებოდა). ეზოში მრავალი სასაფლაოა, შემკული ნაირნაირი სვეტებითა და ჯვრებით. რამოდენიმეჯერ დავიარეთ იქაურობა, მაგრამ ძმა როჟეს საფლავს ვერ მივაგენით… ბოლოს გალავანს გარეთ, მოხუცებული ქალი შევნიშნეთ და დასახმარებლად მას მივმართეთ. მოხუცმა ახსნა სცადა, მაგრამ, როცა მიხვდა, რომ შორიდან ვერაფერს გააწყობდა, ამოვიდა და თავად მიგვიყვანა იმ ადგილას, სადაც ძმა როჟე იყო დასაფლავებული. გასაოცარი ისაა, რომ ამ ადგილს სამივემ რამოდენიმეჯერ გავუარეთ, მაგრამ სხვა საფლავებთან შედარებით იმდენად უბრალოდ გამოიყურებოდა ის საფლავი, რომ ჩვენი ყურადღება არ მიუპყრია… სასაფლაოზე ხის პატარა ჯვარი და ბევრი ყვავილები იყო…
http://www.radikal.ru

ძმა როჟე წერდა – “ერთ-ერთი უპირველესი, რასაც იესო სახარებაში ამბობს, არის ის, რომ ნეტარ არიან უბრალონი გულითა”. – თავად იგიც ხომ მთელი თავის სიცოცხლის განმავლობაში უბრალოების განსახიერება იყო, და გარდაცვალების შემდეგაც იმავე შთაბეჭდილებას ახდენს ტეზეში ჩასულებზე...
ხალხი ძმა როჟეს, როგორც იმედის წყაროს, ისე იცნობდა... და ჩემთვისაც მისი ცხოვრების მაგალითი უდუდეს იმედს წარმოადგენს, ვინაიდან, თუ ერთ ადამიანს შეეძლო საკუთარ თავში შეერიგებინა ქრისტიანები, ეს იმას ნიშნავს, რომ ამგვარ ქრისტიანულ სიყვარულს ჩვენშიც აქვს მომავალი, და რომ ის დღე არც თუ ისე შორსაა, როდესაც ჩვენ, ქართველებიც, შევიძლებთ, საკუთარი თავი, ჩვენსავე გულებში შევარიგოთ ქრისტიანული ოჯახის თითოეულ წევრთან. უღრმესად მჯერა, რომ ეს პატარა გაზაფხული ჩვენს ქვეყანაშიც დადგება…

მიხეილ სონღულაშვილი

2010 წლის
ჟურნალი "სოლიდარობა" #2(35)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 21 2010, 06:59 PM

ვა, მიშა!

ბოდიში რა, ეხლა მახელა სტტაიას ვერ წავიკიტხავ. მერე ნელ-ნელა აუცილებლად, მაგრამ თემის ვატორი რას გადაგვეკიდა, კია საინტერესო. დარწმუნებული ხართ, რომ ეს თემა ამ განყოფილებაში უნდა იყოს> მე არა ))

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 21 2010, 07:21 PM

რა საშინელებაა

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 21 2010, 07:55 PM

რატომ არის საშინელება?

პოსტის ავტორი: mata თარიღი: May 21 2010, 08:09 PM

Believer

სიყვარულს ყოველთვის ექნება მომავალი, მეც მჯერა ამის
მთავარია სიკეთის კეთება, ერთმანეთის სიყვარული და ურთიერთპატივისცემა

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 21 2010, 08:15 PM

ეკუმენისტური მონასტერი?
აბა რა არის?
окно в рай?

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 21 2010, 08:21 PM

დიდი ადამიანი იყო როჟე

გეთანხმები

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 21 2010, 09:42 PM

არც ერთი და არც მეორე...ორივე უკიდურესობაა, ის არც სამოთხისკ კარიბჭეა და არც საშინელება...

პ.ს.
ფაქტი ერთია, რომ ქრისტეან ახალგაზრდობას უნდა რომ მონახოს ფორმა ერთმანეთთან ყოფნისა, რაც თავისთავად არაა ცუდი...ადვილია თქმა, რომ ეგენი ცდებიან...აჯობებს ვიფიქროთ რა სოციალური ქსელები არსებობს ერთიანობისა, რომ რიგ საკითხებში ერთად ვიდგეთ საერთო მტერის - ეშმაკის წინააღმდეგ

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 21 2010, 10:52 PM

კანუდოსელი

ამას, ნამდვილად მივესალმები და ასეც უნდა იყოს, მაგრამ აქცენტს ვაკეთებ ერთობლივ ლოცვებზე,
რაც კანონით გვაქვს აკრძალული მართლმადიდებლებს.

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 21 2010, 11:01 PM

ეს თემა არის აპოლოგეტიკაში გადასატანი

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 21 2010, 11:34 PM

athos

რატომ? განყოფილებას ქვია ეკლესია-მონასტრები, ტეზე მონასტერია და ამიტომ გავხსენი აქ

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: May 21 2010, 11:36 PM

ეკუმენისტურ მონასტრებზე თემები წადი და სადაც აწერია ეკუმენისტური ფორუმიო იქ გახსენი !

პოსტის ავტორი: death თარიღი: May 22 2010, 01:24 AM

თურმე ეს საშინელება ყოფილა, რომელიც ბილწავს ამ წმინდა ფორუმს და ამ ადამინიების ადგილი აქ არ არის საინტერესოა წმინდა გრიგოლ ფერაძის ადგილი თუ არის აქ?



აბა, მასონი იყო თუ ერეტიკოსი ეს წმინდანი, არ დაუსვავთ დიაგნოზს?

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: May 22 2010, 01:31 AM

ოხ როგორ გიყვართ იტრიგნობა რაააა

მეც წავიკითხავ აუცილებლად

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 22 2010, 09:34 AM

athos

ეს მეც ვთქვი, მაგრამ უყურადრEბოდ დარცა.

death



დასკვნა აშკარად შენია ჩვენ არ გვითქვია, მაგრამ აშინელებას გარკვეულწილად ვეთანხმები. რა ასპექტში ამას მოგვიანბით დავწერ.

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 10:30 AM

death

ზოგიერთს პაპზე უფრო კათოლიკობა როგორ კარგად ეხერხება
თუ გგონიათ, რომ თქვენგან ასე შეყვარებული "ტოლერანტი" კათოლიკები გახსნიან თავიანთ ფორუმებზე თემას მართლმადიდებლურ მონასტრებზე, ძალიან ცდებით. ერთადერთი თემა რომელიც მართლმადიდებლურ მონასტრებზე მინახავს, ათონს ეხებოდა და იქაც ლანძღვა იყო ძირითადად.

ფორუმის ეს განყოფილება ეხება მართლმადიდებლურ მონასტრებს და სიწმინდეებს (ეს ისე, ცნობისთვის)
შესაბამისად ამ თემის ადგილი აქ არ არის, ზოგად რელიგიურ საუბრებში კიდევ შეიძლებოდა გახსნილიყო.
აგერ ბუდისტი ბერებიც ძალიან საყვარლები არიან, ჭიანჭველას ფეხს არ აბიჯებენ და გავუხსნათ ამ მონასტრებსაც თემები.

თუ განსხვავებას ვერ ხედავთ მხოლოდ გარეგნულ, ხელოვნურ ერთობას და ნამდვილ ერთობას შორის, ეს უკვე თქვენი პრობლემაა, შეგიძლიათ გააგრძელოთ ტეზეს მიმართ აპლოდისმენტები.



პ.ს.

ტეზეში რაღაც განსაკუთრებულ ლოცვას და მედიტაციას ასწავლიან , რისი სხვაგან სწავლაც შეუძლებელია?


ბაპტისტები თავიანთ ეპისკოპოსებს მეუფეებს თუ ეძახდნენ, პირველად გავიგე, სასაცილო იქნებოდა სატირელი რომ არ იყოს



მიშა გვიმტკიცებს მართლმადიდებელი ვარო და როგორ იყო ბაპტისტების დელეგატი ჩემთვის პირადად გაუგებარია.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 10:31 AM

death
სიკვდილჯან, პასუხი ასეთია: ფერაძე ამის გამო კი არ შერაცხეს წმინდანად

პ.ს.
ფილთაქვა დონეა ერში და ბერში...ეჰ

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 10:41 AM

სასაცილო ხდება უკვე ფერაძის სახელით მანიპულირება.
თუმცა, როცა საწინააღმდეგო მოსაზრებები მოყავთ ასევე წმინდანების მიერ თქმული, ბოლო ხმაზე გაჰყვირით წმინდანებიც ცდებიანო
ორმაგი სტანდარტებია?

კანუდოსელი


ფილთაქვობას ეკუმენიზმის მიმართ დამოკიდებულება განსაზღვრავს?


ყველაზე მთავარში არ არის ერთობა...

პ.ს. წმინდა ძღვენს მსახურების ელემენტები როგორ უნდა უწოდო...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 11:02 AM

სწორხაზოვანი დამოკიდებულება - კი

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 11:05 AM

კანუდოსელი

და არასწორხაზოვანი როგორია, იქნებ ახსნა?
თვალთმაქცობა ვითომდა ერთობით, რომელიც სინამდვილეში არ არსებობს და მხოლოდ გარეგნულია?

ტეზეში რა მოგწონს, იქნებ ეგეც დაწერო

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 11:07 AM

აქ უფრო სხვას ვიტყოდი მე...
ეს აკითხი არ არის რწმენის ფუნდამენტის საკითხი და ამიტომ გასათვალისწინებელია როგორც იუსტიინე პოპოვიჩის ისე გრიგოლ ფერაძის პოზიცია

ორივე მართალია თავისი გადასახედიდან და იმედია მიხვდები რატომაც...
ამისი მისახვედრი გზაც ვიცი რომ იცი - არასწორხაზოვნებაა ეს გზა


სადაც საჭიროა ერთობა - ვიყოთ ერთად, სადაც არის წინააღმდეგობა - ვთქვათ ღიად, რომ ეს საკითხები პრობლემატურია

პ.ს.
თვალთმაქცობაზე გეთანხმები, ესეც არის და სერიოზული დოზით.
პ.პ.ს.
თუმცა ჩვენ კონსენსუსამდე ვერ მივალთ...ჩემი ამოსავალი პოზიციაა, რომ ეკლესიის საზღვრები უფრო დიდია, ვიდრე კანონიკური საზღვრები, ვიცი რომ შენ ასე არ ფიქრობ და სრულიად ლოგიკურია შენი ამ საკითხებისადმი ასეთი რიგორისტული პოზიცია

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 11:20 AM

კანუდოსელი

დააკონკრეტე, თუ შეიძლება
ტეზეს მონასტერი პასუხობს ამ სადაც საჭიროა ერთობას?
თუ პოტიომკინის სოფელივითაა?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 11:24 AM

ტეზეს მონასტერზე ვერაფერს ვიტყვი კონკრეტულს...აქ დადებული ინფოც მწირია რომ რამე ვთქვა.

ერთად დგომა კი შეიძლება უამრავი საკითხის ირგვლივ: აბორტები, ოჯახის ინტერნაციონალური პრობლემები, ევთანაზია, ბავშვთა უფლებები დ.ა.შ.
თეოლოგიურ კანონიკურ ასპექტში კი ერთად დგომა გულისხმობს დიალოგს

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 11:33 AM

ამ თემებზე საუბრისთვის სხვადასხვა გაერთიანებების წევრობა აუცილებელია?


მოჩვენებითი ერთობა დიალოგს ხელს უწყობს?

პ.ს.
ამ თემაში ზუსტად ტეზესთან დაკავშირებით რა აზრის იყავი ის მაინტერესებდა (რადგან ისეთი კომენტარი გააკეთე, ჩავთვლე, რომ ძალიან მოგწონს)
ეკუმენიზმზე თემა უკვე გვაქვს

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 11:40 AM

თეორიულად არა, მაგრამ რადგან უკვე არსებობს ის არენა სადაც ასეთ რამეს განიხილავენ უამრავი კონფესიები ერთად - რომ დაუძახო მათ შენ შემოგიერთდნენ - პირიქით გადმოგძახებენ - აქეთ გადმოდითო.



აქ სერიოუზლად შეგედავები: ორიენტალურ ეკლესიებთან შამბეზიში მიღწეული ეკუმენური დიალოგის შედეგები ძალიან ფასეულია სრულიად მართლმადიდებლობისთვის.

ძალიან ცალსახად განიხილავ ამ ყველაფერს - შავ თეთრში
გეუბნები, იქ არიან ჰომოსექსუალებიც, მათ უფლებებზეც მიდის საუბარი...პრიმიტიული მიდგომაა, თქვა მე რა მესაქმება იქ...მაგრამ მე ვიტყოდი, რომ სწორედ იქ დგომა ჩვენი ასევე ქრისტიანული ვალი.

შავ-თეთრი არაა არაფერი ამ ქვეყანაზე...არაფერი იდეალური არაა, ათ შორის მიწიერი ეკლესიაც..იდეალური მარტო ღმერთია

ეკუმენიზმში მე რაღაც მომწონს და რაღაც - არა



მე აღვნისნე რაც მომწონს - ზოგადად სწრაფვა ქრისტიანი ახალგაზრდებისა რომ იყვნენ ერთად - და ეს ვლინდება ამ მონასტერში კონკრეტულად

ზოგადად სწრაფვა დავინახე...რაც შეეხება ტეზეს საქმიანობას აბა რა გითხრა, მართლა არ ვიცი არაფერი რა გითხრა?

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 22 2010, 12:19 PM

athos

რამდენ მართლმადიდებლურ მონასტერში ვყოფილვარ, ჯერ არ მახსოვს კათოლიკეები არ ელანძღოთ!
ეკლესიებზე ამბიონიდან ხომ საერთოდ, მღვდლები- ისაკაძე, ქვლივიძე, ლასურაშვილი, და ა.შ. რაც პირზე მოადგებათ ისე ლანძღავენ კათოლიკეებს.
ნუ საიტებზე და გაზეთებში ხომ საერთოდ...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 12:38 PM

რასაც მე კათოლიკურ მონასტრებზე ვერ ვიტყვი ნამდვილად...

რა რა და აი ეს ქსენოფობია რაც ჩვენს "ტოლერანტ" ერშია, მართლა იშვიათობაა

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: May 22 2010, 01:14 PM

თემა გადმოტანილია აპოლოგეტიკის განყოფილებაში.

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: May 22 2010, 04:31 PM

Believer
დიდი მადლობა, რომ ეს ტექსტი წაიკითხე და აქ გახსნის ღირსად მიიჩნიე...

athos

მე ასე გამიგია, რომ მეუფე, მეუფეა, ეს ბაპტისტია, კათოლიკე თუ მართლმადიდებელი...
athos

მე ნამდვილად არ გიმტკიცებთ ჩემი აღმსარებლობის შესახებ... უბრალოდ მატრაკვეცულ გამოხტომებს და ვითომდა ჩემს ე.წ. მხილებას არ ვწყალობ...
საქართველოს ევანგელურ ბაპტისტურმა ეკლესიამ რომელიც საქართველოდან ერთადერთიოფიციალური წევრია ევროპის ეკლესიათა კონფერენციის და შეუძლია დელეგატების გაგზავნა, მე და ბატონ ვასილ კობახიძეს მოგვცა უნიკალური შესაძლებლობა დავსწრებოდით ამ ასამბლეას... ვფიქრობ ეკუმენიზმი სწორედ ასეთ ნდობაშია... მეტსაც გეტყვით ამ ასამბლეაზე, საქართველოს ევანგელურ ბაპტისტური ეკლესიის მხრიდან მე გახლდით წარდგენილი ევროპის ეკლესიათა კონფერენციის ცენტრალური კომიტეტის წევრად... თუ ეს მეტყველებს ჩემს არა მართლმადიდებლობაზე არ ვიცოდი, მაგრამ ვიცოდი რომ ეს ნამდვილად მეტყველებდა ბაპტისტური ეკლესიის ეკუმენურობაზე, რომელსაც ყოველგვარი შიშის გარეშე შეუძლია იქონიოს თანამშრომლობა სხვა აღმსარებლობის წარმომადგენლებთან...

რაც შეეხება ჩემს დამოკიდებულებას ეკუმენიზმთან დაკავშირებით, მინდა განგიმარტოთ, რომ მე არ აღვიქვამ ეკუმენიზმს როგორც იდეალურ მოვლენას ეკლესიათა გზაზე... მაგრამ ეს უდავოდ მიმაჩნია საუკეთესოდ არსებულთა შორის...

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 22 2010, 05:19 PM

და რა მერე?რის თქმა გინდა ამით...თავს გვაცნობ?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: May 22 2010, 06:47 PM

Misha Songulashvili

საქართველოს ევანგელისტურ-ბაპტისტური ეკლესიის წევრობა მგონი არ უნდა იყოს ცუდი რას გადაგვეკიდე გინდა თუ არა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრი ვარო. ფაქტები სხვაზე მეტყველებენ ..

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: May 22 2010, 06:56 PM

ნანინა

გეთანხმები აბსოლიტურად! და ამ ეკლესიის წევრები ჩემგან უღრმეს პატივისცემას იმსახურებენ =) ვინ თქვა რომ ცუდიაო?


რატომღაც რომ თქვენ უნდა გადაგეკიდოთ იმის გამო თუ რომელი ეკლესიის წევრი ვარ... უბრალოდ რამოდენიმეჯერ მომიწია იმის აღნიშვნა რომ მოვინათლე საქართVელოს მართლმადიდებლურ ეკლესიაში მყავდა მოძღვარი... და ა.შ. თუმცაღა აქვე დავამატებ რომ არ განვიხილავ ამ ეკლესიას როგორც რამენაირად პრივილეგირებულს სხვა ქრისტიანებს შორის =)) აღმსარებლობის შეცვლა პირადად ჩემთვის მიუღებელია... რადგან ვაღიარებ ერთ ნათლობას და ა.შ. მოკლედ ძალიან გამიგრძელდა გამოსვლა... შეღავათისთვის გეტყვი რომ თუ თავს ბედნიერად იგრძნობთ ბაპტისტად თუნდაც რაიმე სხვად მიმიჩნიეთ რადგან ნამდვილად არ მეთაკილება =))

იგივე ფაქტებით, ბასილ კობახიძეს რომ თავი დავანებოთ შეგვიძლია მეუფე ზენონზეც ვთქვათ რამე, რომელიც აგრეთვე ყოფილა საქართველოს ევანგელურ ბაპტისტური ეკლესიის დელეგაციაში, ინგლისში ვიზიტისას =))
საიდუმლოდ გეტყვით რომ ბაპტისტები დელეგატებს გამგზავრების წინ არ ნათლავენ =))

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: May 22 2010, 07:01 PM

Misha Songulashvili
დელეგაცაიში ყოფნა არ არის ერთადერთი მიზეზი თქვენ ხართ ეკუმენისტი, ევქარისტიულ კავშირში იმყოფებით ქრისტიანული სარწმუნოების სხვადასხვა კონფესიის წარმომადგენლებთან და ამავდროულად აცხადებთ, რომ ხართ საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრი. ამ ფონზე თქვენ მუდმივად აკრიტიკებთ საქართველოს მართლმადიდებელ ეკელსიას და მის საჭეთმპყრობელს. არც ერთი მისი ქმედება თქვენთვის მისაღები არაა. მაშინ მითხარით, ლოგიკური არაა განა ჩემი ვარაუდი, რომ თქვენ სულაც აერ ხართ საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრი? ჩვენი ეკლესია არ იმყოფება ევქარისტიულ კავშირში სხვა კონფესიებთან. მგონი ამით ყველაფერი ნათქვამია. შეიძლება თქვენ ოდესღაც იყავით ამ ეკლესიის წევრი, მაგრამ ახლა ვეღარ იქნებით, ეს ხომ ცხადზე უცხადესია?
პ.ს. სტატია ბოლომდე არ წამიკითხავს, მაგრამ რას ვნახე მინდა გითხრა, რომ კარგად წერ ნამდვილად (სტილს ვგულისხმობ, შინაარსს _ არა )

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: May 22 2010, 07:11 PM

ნანინა
თემა რომ არ გაოფდეს, გეტყვი რომ ამ თემაში პროტესტანტი ვიქნები =)) თუ გინდა ცალკე თემა გახსენი და ჩემს აღმსარებლობაზე იქ ვისაუბროთ... ან ყავაზე დამპატიჟე (თუნდაც ლუდზე), თუგინდა მე დაგპატიჟებ და ისე ვისაუბროთ ჭეშმარიტ ღმერთზე არა ჩემს აღმსარებლობაზე =))
გენაცალე სულ ნუ მექოთქოთები ვახ!
პ.ს.
მადლობ სტილის მოწონებისთვის...

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: May 22 2010, 07:38 PM

ამ ქვეყანაზე შავთეთრის გარდა არსებობს, მაგრამ სულიერ ცხოვრებაში მარტო ორი ფერი ვიცი მე, შენ? სიკეთე და ბოროტება, როცა ბოროტებასტან კომპრომისით აკეთებ სიკეთეს ამას სიკეთე არ ქვია, პირველი მოვალეობა საკუთარ სულზე ზრუნვაა, გასაგებია და მოსაწონია ის ღონისძიებები რომლებიც იგეგმება ამ მოძრაობის მიერ, მაგრამ save the world არავის დაუვალებია ჩვენთვის,ღმერთს იმაზე მეტად უყვარს და უვლის ყველა თავის შვილს ვიდრე ნებისმიერ ჩვენთაგანს შეგვიძლია, ასე რომ ასეთ სიკეთის სახით მსხვერპლი აზრსმოკლებულია, მოყვასისთვის უკიდურეს თავგანწირვაზე შეიძლება წასვლა მაგრამ არა ბოროტებაზე.. ნუ როცა ასეთად თვლი ამ საქციელს.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 22 2010, 08:57 PM

Misha Songulashvili


ეკუმენისტები "ჰარე კრიშნა" მაჰა-მანტრას გალობენ?

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 09:29 PM

Misha Songulashvili

ეგრე ძალიან მოგხვდა გულზე?
იმედი მაქვს ცივ წყალს იშოვი სადმე



კანუდოსელი

დაფრინავ სადმე, თუ მეჩვენება?


ცალსახად და რიგორისტულად კი არა, რეალურად ვუყურებ.
ყბედობის გარდა არაფერი ხდება მაგ ე.წ. შეკრებებზე და კიდევ უაზრო და ხშირ შემთხვევაში მართლმადიდებლებისთვის მიუღებელი დოკუმენტების შემუშავება.

ყველანაირი მოსაზრება გამიგია, მაგრამ მანდ მონაწილეობა ქრისტიანული ვალიც თუ იყო არ ვიცოდი. და რაში გამოიხატება ეს ვალი? მართლმადიდებლების დანახვისას ჰომოსექსუალი ეპისკოპოსების რომ ყავთ იმ მიმდინარეობების დელეგატები წითლდებიან და მეტს აღარ ვიზამთო ამბობენ?
იქნებ ამდენწლოვანი მართლმადიდებლობის ასეთი "დამოწმების" შედეგად მოქცეული ხალხი მიმითითო?

პოსტის ავტორი: death თარიღი: May 22 2010, 09:29 PM

athos

კაი ერთი რა, სად ნახე "კათოლიციზმი" ჩემს პოსტში, მადლობელი დაგრჩები თუ მიმითითებ



გააჩნია ერთობაში რას გულისხმობ, ერთობა იმაშია, რომ სამივე თავის მრევლს მაცხოვნებელ იდეოლოგიას სთავაზობს და პიროვნებას საშუალებას აძლევს განიწმინდოს ცოდვებისგან ჭეშმარიტებასთან -ქრისტესთან თანაზიარებით



მანიპულირება? ნუთუ ესე რთულად ვწერ, რომ ვერ იგებთ?

აქ საქმე ფერაძის აზრის ჭეშმარიტებაში არ არის, ოპოზიციურად განწყობილი წმინდანებისგან განსხვავებით. შეიძლება ფერაძე ცდება, შეიძლება პოპოვიჩი ცდება. მე აქ დავდე ერთერთი წმინდანის პოზიცია, რომელიც (პოზიციაზე მაქვს საუბარი) დღეს მხოლოდ მასონების და ანტიქრისტეს მთავარ მამოძრავებელ ძალად განიხილება. და შესაბამისად დავსვი მარტივი კითხვა, რომელი მათგანი იყო ფერაძე მასონი თუ სატანის კლანჭებში მოქცეული ერეტიკოსი?

იმედია კიდევ უფრო დაკონკრეტება აღარ მომიწევს

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 09:38 PM

Believer
გუჯა, შენი კომენტარები მბეზრდება უკვე და ცოტა თავი შეიკავე. შენი გაგდება აქამდე არასდროს მითხოვია, მაგრამ თუ ასე გააგრძელებ, მოვითხოვ.


death

ვინ სამივე?


პაპზე უფრო კათოლიკობა ფრაზეოლოგიზმია ჩემო კარგო, მაინდამაინც კათოლიციზმს არ გულისხმობს



ფერაძის დროს ჯერ ერთი სხვა სიტუაცია იყო, მიმდინარეობდა დიალოგი მაგალითად ანგლიკანებთან და სხვებთანაც, და იმდროინდელ ზოგიერთ მოღვაწეს შეიძლებოდა ამ დიალოგთან დაკავშირებით მეტისმეტად ოპტიმისტური იმედები ჰქონოდა, თუმცა როგორც შემდგომში განვითარებულმა მოვლენებმა დაადასტურა ეს იმედები ფუჭი იყო.

ასე რომ არ არის საჭირო იაფფასიანი დემაგოგია

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 09:59 PM

აშკარად გეჩვენება



ხშირ შემთხვევაში არ ვიცი რამდენად ასეა, თუმცა ეგრეც რომ იყოს, ეს ხშირი შემთხვევა არ გვაძლევს უფლებას, ის გამონაკლისები უარვყოთ და მათზე უარი ვთქვათ...ასეთი ერთერთი ვახსენე: ორიენტალურებთან დიალოგი


მისიონერობა ზოგადად რთული პროცესია და თუნდაც ის რომ ყინული გალღვა და მრავალ საკითხში ერთმანეთი აღმოვაჩინეთ დასავლეთმა და აღმოსავლეთმა - ესეც დიდი მიღწევაა

მოკლედ მე მაინც მგონია, რომ განსაკუთრებით ჩვენი იქ ყოფნა კიდევ ერთი გზა იქნებოდა მართლმადიდებლურ დასავლეთთან ინტეგრაციისა...ჩვენ ეს ალიან გვჭირდება, თორემ რაც აქ ხდება, თუნდაც ეკლესიაში იდევ ერთხელ მოწმობს, რომ სასწრაფოდ გასანგრევია საზღვრები.

ვიცი ახლა იტყვი, ნუთუ ამ საზღვრების განგრევა არ შეიძლება სხვაგვარადო, მარა ასეთია რეალობა დღეს...პატრიარქიც იყო იმ საბჭოს არათუ წევრი ერთერთი ლიდერი და მგონი იქ ყოფნით ჩვენ ვერაფერი დავკარგეთ, თუ არ შევიძინეთ.

პოსტის ავტორი: death თარიღი: May 22 2010, 10:04 PM

athos

მართლამადდიებლური, კათოლიკური და პროტესტანტული (ნაწილი) კონფესიები



ანუ ეს რას ნიშნავს, ვითომ ფერაძის კომენტარი გინდა სხვა კუთხით შემოატრიალო?

უშაულოდ კითხვაზე შენი პასუხი დააახლებით ასეთია, წმ გრიგოლ ფერაძე დაბნეული იყო და ვერ გათვალა მომავალი, შენზე უკეთ ამ პასუხთან პრობლემა არ მაქვს, რადგან სამომავლო წინასწარმეტყველებებს არც მე ვუყურებ იმედით... ისე ეს კითხვა მასონური და ესქატოლოგიური "ხედვის" ადამიანებს ეხებოდა...

რაც შეეხება დემაგოგიას. ხალხური ანდაზისა არ იყოს ჩემი შენ გითხარი გული მოგიკალიო

ეს არი იყო მარტო იმედი, ეს იყო სურვილი, სურვილი რომლის არსიც მდგომარეობდა შემდეგში:"გაერთიანდებიან, არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს". ანუ ფერაძე ლაპარაკობდა ამ სამი განშტოების გაერთიანების აუცილებლობაზე, რადგან სამივე წარმოადგენდა უფლის ტაძარს.

აქ როგორი იქნება შენი პასუხი, ესეც ოპტიმისტარად განწყობილ ტალყაზე მყოფმა თქვა, ხოლო რელურად სულ სხვა რამის თქმა უნდოდა?



არც მე ვუყურებ ემს დიდი სიყვარულით, მაგრამ აქ ბოლოში ალბათ დაგავიწყდა მიგეწერა copyright არქ. ლაზარე აბაშიძე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 10:08 PM

ან/და არქიმანდრიტი რაფაელ კარელინი

პ.ს.
სამწუხაროდ ჩვენი ეკლესია რომელიც არის ეკლესია გრიგოლ ხანძთელის, მთაწმინდელების, გრიგოლ ფერაძის, ამბროსი ხელაიასი და მრავალი სხვის - აქციეს რუსეთის ერთერთ პროვინციულ ბნელ ეკლესიად

პოსტის ავტორი: death თარიღი: May 22 2010, 10:09 PM

არ უნდა დავუკარგოთ ადამიანს რაც აქვს, კარელინი აშკარად სხვა დონეა, ეგრე არ კონკრეტდება ლაზარე შამპანიურის ჭიქების მიჭახუნებამდე ჩადის

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 10:13 PM

იდეოლოგიური მამაა მათი და იმიტომ

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 22 2010, 10:13 PM

death
წმ-ს გამუქებით დემაგოგიას აქვს ადგილი

მშვენივრად ვიცით, რომ წმინდანია . . .

პოსტის ავტორი: death თარიღი: May 22 2010, 10:23 PM

კანუდოსელი

ნუ, ეგ კი

ქევანა



დემაგოგიის განმარტება:

набор ораторских и полемических приёмов и средств, позволяющих ввести аудиторию в заблуждение и склонить её на свою сторону. Чаще всего применяется для достижения политических целей, в рекламе и пропаганде.

აქედან, key pont:

საზოგადოების გაურვევლობაში ჩაყენება, მათი საკუთარ აზრზე გადამოსაყვანად.

საქმე პირიქით არის, საზგადოება გამომყავს გაურკვევლობიდან, რადგან კანონიზირებულ წმინდანის მსგავსი აზრი დღეს მასონობად და ერეტიკოსობად აღიქმევა

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 10:27 PM

death
ფერაძის დროს ანგლიკანებს ქალი ეპისკოპოსები არ ყავდათ და რც ჰომოსექსუალები და არც სხვა პროტესტანტულ მიმდინრეობებს (ეს ისე, ცნობისთვის)
არც ასეთი ეკლესიის მეთაურები:
http://news.bbc.co.uk/2/hi/8530736.stm


კანუდოსელი

ძალიან ეჭვი მეპარება გრიგოლ ხანძთელი, მთაწმინდელები და ამბროსი ხელაია ჰომოსექსუალი ეპისკოპოსების გვერდით დამჯდარიყვნენ და მათთან ერთად ემსჯელათ რომ ამ დიად გაერთიანებამდე ეკლესია ნაკლულევანი იყო და მხოლოდ ახლა მიეახლა სისავსეს.






death

ფერაძის გარდა ვერ დაასახელებ ვერცერთ წმინდანს ვინც მაგ აზრს იზიარებდა და მისი მოსაზრების ერთადერთ სიმართლედ რომ გინდა წარმოჩენა სწორედ ეგ არის დემაგოგია

და ანტიეკუმენიზმის მხოლოდ რუსეთისთვის დამახასიათებლად წარმოჩენა, ესეც დემაგოგიაა, თუმცა ეს უკვე მეორე ოპონენტს ეხება, არ მეგონა ამ დონემდე თუ დავიდოდა

პოსტის ავტორი: death თარიღი: May 22 2010, 10:27 PM

athos

არც დღეს ლობირებენ ჰომოსექსუალიზმს და ქალ ეპისკოპოს კათოლიკეები და და სხვა პროტესტანტული მიმდინარეობები, იმიტომც დავწერე პროტესტანტულ ეკლესიებზე, ზოგიერთი. თუმცა პროტესტანტიზმში ქალი ეპისკოპოსი თემა ცოტა ვრცელია.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 22 2010, 10:32 PM

death
დარწმუნებული ხარ?

ეს კი განსაკუთრებით საინტერესოა:

პ.ს. სერიოზულად, კიდევ რამდენი წმინდანის აზრი აღიქმება ერეტიკოსობად? :უნსურე:

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 10:44 PM

მთავარი პრობლემა ისაა, რომ ისინი იმ დროში ცხოვრობდნენ და დროის პრობლემებს ღიად ხედავდნენ და რაც მთავარია განიცდიდნენ მართლმადიდებლობას რეალურად...ჩვენში კი მგონი ხშირად კლიშეებით აზროვნებენ...

გრიგოლ ფერაძეს რაც შეეხება, მგონი ერთგვარი სტერეოტიპი გვიშლის ხელს, რომ მისი შემოქმედება შეისწავლოს ჩვენმა მრევლმა....არადა ის ჩვენი ისტორიაა


ამბროსი ხელაიასი

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 22 2010, 10:50 PM

კანუდოსელი

იქნებ შვიდი მსოფლიო კრების მონაწილეებიც კლიშეებით აზროვნებდნენ?
განა მათი "ბრალი" არ არის რომ ქრისტიანობა დაიყო?
ერთი დამაჯერებელი არგუმენტიც ვერ მოიყვანე ასეთი გაერთიანებების არსებობის გამამართლებელი, როგორიც თუნდაც ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოა და რაღაც თეორიებზე გადადიხარ ძველ ქართველ წმინდანებთან დაკავშირებით.
ორიენტალისტებთან დიალოგი შეიძლება მანდ დაიწყო, მაგრამ როგორც ვიცი, ასეთი ფორმატით აღარ გაგრძელებულა და ამ ბოლო დროს ეკლესიები სულ უფრო ხშირად ირჩევენ ორმხრივ დიალოგს შუამავლების გარეშე.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 22 2010, 11:05 PM

იგივე მარკოზ ეფესელი ხედავდა განხეთქილების პრობლემას...
ჩვენ მხოლოდ ისტორიაში ჩაცემენტებით ვიიმართლებთ თავს

ერთიანობის გამამართლებელი არგუმენტი მე არაერთი მოვიყვანე მაგრამ რატომღაც მათ შენ არ თვლი დამაჯერებლად, ვინ გაძალებს? შენი საქმეა
მე კი მგონია, რომ მართლმადიდებელი, ბაპტისტი, კათოლიკე და მრავალი სხვა შეიძლება და ვალდებულებიც არიან ერთმანეთის გვერდიგვერდ იყვნენ რიგი საკითხების გადაწყვეტისას

ორიენტალურებთან დიალოგი კი იმ ფაზაში სწორედ მაგ არენიდან გადავიდა და რატომ ა მოგვესინჯა სხვებთან არ მესმის. თანაც მართალია უკვე ცალკე კომისიაც შედგა ორიენტალურების და მართლმადიდებლების დიალოგის ორგანიზებისთვის, მაგრამ საკმაოდ ხშირად ხდება მათი ისევ ძველ ფორმატში შეხვედრა.

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: May 23 2010, 12:42 AM

Atman

თუ ამის ნიჭი აღმოაჩნდათ და სურვილიც გაუჩნდათ ალბად კი... სამწუხაროდ მე გალობა არ შემიძლია, მონაცემები არ მაქვს =)

athos

მადლობა ეკა =)

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: May 23 2010, 01:26 AM

Misha Songulashvili

ალბათ

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 23 2010, 04:05 PM

-მშობლების გამო რაიმე წყენა ხომ არ გაქვთ ან გქონდათ პარტიის მიმართ?
-კი მქონდა......გამიარა,მაგრამ დიდი ხნის შემდეგ კვლავ გამიჩნდა ეს გრძნობა...

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: May 25 2010, 01:32 PM

athos

რას გააკეთებენ კათოლიკეები ეს არ იქნება თქვენი ორიენტირი ვიმედოვნებ...

ეს კათოლიკური მონასტერი არაა, ეს გახლავთ ეკუმენური მონასტერი, სადაც არაერთი მართლმადიდებელი იერარქი ჩასულა სტუმრად და სალოცავად...


ლოცვას არ ასწავლიან...

როგორც ხედავთ შეიძლება და არ მგონია ამით მისი სიწმინდე დგებოდეს ეჭვქვეშ. ყოველშემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ...

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 25 2010, 07:59 PM

Misha Songulashvili

მიშა, ეს სხვა ადამიანს დავუწერე, კომენტარი საჭირო არ იყო


შენ თვითონ გიწერია სტატიაში ახალგაზრდები ლოცვის სასწავლებლად ჩამოდიანო, საკუთარ თავს ეწინააღმდეგები?


სამაგიეროდ მათი ავტორის მართლმადიდებლური ცნობიერება დგება ეჭვქვეშ

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: May 25 2010, 09:08 PM

athos

წერილში მიწერია:
ტეზეში ლოცვის, მედიტაციისა და ბიბლიის სასწავლად...
ამ შემთხვევაში სწავლა ბიბლიაზეა... მომიტევეთ რომ ვერ გაიგეთ!

ეკა, ჩემი არა მხოლოდ ცნობიერება დამდგარა ეჭვ ქვეშ ამ ფორუმზე და ეს არც პირველად ხდება და ალაბათ არც უკანასკნელად...
ეს თქვენი ნებაა გქონდეთ ეჭვი და ამ უფლებას ვერ ჩამოგართმევთ...
ერთ დროს ხომ მეც შევიტანე თქვენს მოძღვარ, გიორგი ჩაჩავაში ეჭვი და თქვენ პროტესტის ნიშნად ამ ფორუმიდან გაიქეცით =) რა ვქნათ, ძნელია როცა ადამიანს ეჭვი ღრღნის?!. მგონი რომ ჩემი ეჭვით არც თქვენ გაკლდებათ რამე, და არც ჩემს ცნობიერებას ემუქება საფრთხე თქვენი ეჭვიანობის გამო...

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 25 2010, 09:15 PM

ლოცვა და ბიბლია კარგი, მაგრამ, მედიტირებაში რა იგულისხმება კონკრეტულად?
ქრისტიანის მედიტირებაში. შინაარსი და პროცესი მაინტერესებს.
ანუ, აქ იესოს ლოცვაში ,,ვარჯიში'' იგულისხმება, თუ კიდევ სხვა რამ?
ნუ, აღმოსავლური გასაგებია.

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: May 25 2010, 09:42 PM

Misha Songulashvili

რაღაცეებს ურევთ, თან ძალიან

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: May 25 2010, 09:59 PM

terra

ტეზეს მონასტრის დამახასიათებლი თვისებაა, ქადაგების არ ქონა... ლიტურგია მარტივია, საგალობლები, საკითხავები და მდუმარება...
ზემოთ მოყვანილ წერილში წერია, ტეზეს თემის დამაარსებლის განმარტება ამასთან დაკავშირებით...

მედიტაციურია გარემო, როდესაც თავად ცდილობ აღმოაჩინო ღვთის სიტყვა და არა ის, როცა ამას სხვა გიქადაგებს...
დაახლოებით რომ მიმიხვდეთ თუ რას ვამბობ, იხილეთ შემდეგი ლინკი:
http://www.youtube.com/watch?v=STA0NN0mBi0&feature=related
(ეს არის ერთ ერთი ლოცვა, მოსმენა თანალოცვაში არ ჩაგეთვლებათ)

athos

ყველას მოგვდის ხოლმე...

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 26 2010, 12:23 PM

Misha Songulashvili

სასიამოვნო მოსასმენია

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: Jun 28 2010, 03:21 PM

ამ ვიდეოში ორი ბავშვია, ერთი მცირეწლოვანი, მეორე კი ხანში შესული ბავშვი... ძმა როჟერი და პატარა მგალობელი...

http://www.youtube.com/watch?v=jmlJWNsxIvU&feature=related

ეს მონასტერი და ეს ხალხი ჩემთვის უძვირფასესია...

ტეზეს ეს საგალობლები ძალიან მიყვარს...
http://www.youtube.com/watch?v=FRrYRORosgo

http://www.youtube.com/watch?v=go1-BoDD7CI&feature=related

პოსტის ავტორი: aamirani თარიღი: Jan 16 2012, 11:19 AM

ჰჰჰ