თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 04:41 PM

სადმე იქნება ალბათ ასეთი თემა მაგრამ თავიდან გავხსნი.

ვინმემ ვინც ერკვევა მართლმადიდებლურ დოგმატიკაში, ჩამოაყალიბოს: ცხონდება თუ არა არამართლმადიდებელი? არსებობენ თუ არა გამონაკლისები და რის მიხედვით ხდება გამონაკლისების დაშვება?

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 7 2009, 04:53 PM

Atman

თუ დაუშვებ, რომ არამართლმადიდებლები(ც) ცხონდებიან, მაშინ გამოდის, რომ
იესო ტყუილად მოინათლა, ტყუილად აზიარა მოციქულები, ტყუილად ჩამოაყალიბა ეკლესია და ა.შ.
მგონი ძალიან მარტივი საკითხია და არ სჭირდება დოგმატური წიაღსვლები.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 04:57 PM

protestanti

კი მაგრამ არსებობს ფორმა მართლმადიდებელი და არსებობს გული და ხასიათი "მართლმადიდებლური". რას უფრო დიდი მნიშვნელობა აქვს, ფორმას თუ შინაარსს?

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 7 2009, 05:07 PM

დამიკონკრეტე თუ შეიძლება ამაში რას გულისხმობ.

-------------

აქ მადლშია საქმე, რომელიც დავანებულია ქრისტეს ჭეშმარიტ ეკლესიაში და სხვაგან არსად
და რომლის მოხვეჭაც შეუძლიათ მხოლოდ ამ ეკლესიის წევრებს.
და მადლის გარეშე ცხონება - ნონსენსია.
გამონაკლისები ყოფილა ისტორიაში, როცა მოუნათლავი ცხონებულა,
მაგრამ ეს ის შემთხვევაა, როცა იგი, საკუთარი სისხლით მონათლულა,
ანუ მიუღია მოწამეობა ქრისტეს გულისთვის.

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 7 2009, 05:11 PM

ღმერთი თავად წყვიტავს ამას
თქვენ დროს ნუ დაკარგავთ ამაო საუბარში

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 05:18 PM

protestanti

ახალ აღქმაში არის ეპიზოდი, როცა მოციქულებს შეხვდებიან აღმოსავლელი მოგვები (ან სხვანი, ზუსტად არ მახსოვს), ჰოდა ეკითხებიან იესოს, მათზეც იყო სული წმინდაო...) პასუხი არ მახსოვს მაგრამ ეს ფაქტი ზუსტად მახსოვს. ანუ შეიძლება რომ მადლი სხვებზეც გადმოდიოდეს ვინც ეკლესიას არ ეკუთვნის

ჰოდა მაგის დამტკიცება მინდა მეც... და ზოგიერთი დოგმის გადაჭარბებულობის დამტკიცება

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 7 2009, 05:38 PM

ჩემი სუბიექტური აზრია რომ შესაძლებელია, უბრალოდ ძალიან რთულია! ანუ ეგ როგორ მგონია იცით, აი მთავარ სავალ გზას რომ გადაუხვიო და ბილიკებით დაიწყო სიარული მაგრამ მაინც შეძლო დანიშნულების ადგილას მისვლა! გაგიჭირდება მაგრამ შესაძლებელია!

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 05:39 PM

მაგაზე გამახსენდა გამოთქმა, შორი გზიდან მოუარე და შინ მშვიდობით მიდიო

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 7 2009, 05:51 PM

მართალ რა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 05:56 PM

Funkenstein

შორ გზაში არამართლადიდებლური გზა ვიგულისხმე

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 7 2009, 06:03 PM

რა თქმა უნდა, ღმერთი წყვეტს ვის აცხოვნებს და არა ჩვენ, მაგრამ ჩვენც გვაქვს ცოდნა ამ საკითხის ირგვლივ.
არამართლმადიდებლის ცხონების დაშვება, მარტივად რომ ვთქვათ - განწვალებაა.


თუ სახარებიდან მოგვყავს მაგალითი, მოვახდინოთ ზუსტი ციტირება და მოვიშველიოთ ეგზეგეტიკაც.
ჩვენ ხომ არ ვიცით რა ფრაზა რა კონტექსტით უნდა შევიმეცნოთ.


მამები ამბობენ, რომ სხვა რელიგიებშიც არის ჭეშმარიტების მარცვლები, მაგრამ ეს მხოლოდ მარცვლებია
და არა სისავსე, რომელიც იესომ დაგვიტოვა.
თუ გაჭირვებით, მაგრამ მაინც ცხონდება ბუდისტი, კრიშნაიდი, მუსულმანი, მოუნათლავი, პროტესტანტი და ა.შ.
მაშინ რაღა აზრი აქვს ეკლესიას? ანუ იგი ამ დაშვების შემთხვევაში, მხოლოდ ცხონების
ხელშემწყობი და გამაადვილებელი საშუალება გამოდის.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:12 PM

უკიდურესობებით რატო მსჯელობ? არ შეიძლება რომ იქაც იყოს ცხონება და იქაც? გზა ერთია, სახელებია სხვადასხვა და ცოტათი დოგმატიკა, არსით კი ბევრი რელიგია ერთნაირია (ყველა არა რა თქმა უნდა)



ამ ტერმინის სუბიექტურად ხმარებამ ბევრი უბედურება მოუტანა კაცობრიობას ასე რომ ცოტა ფრთხილად "მწვალებლობასთან", ბრუნოც "მწვალებელი" იყო და ბევრი სხვაც. ნუ რა თქმა უნდა ინკვიზიციას როგორ შეადარებს თავს მართლმადიდებლობა, მაგრამ ინკვიზიციის "ჩანასახი" და მწვალებლებზე ნადირობისკენ მიდრეკილების მარცვლები მართლმადიდებლობაშიც დევს. "მმკ" ამის ნათელი მაგალითია.



მოგვიანებით დავდებ თუ ვიპოვი.

პოსტის ავტორი: ა ნ უ კ ა თარიღი: Dec 7 2009, 06:16 PM

ცხონდებიან მხოლოდ მონათლული მართმადიდებელნი და მოუნათლავი იმ შემთხვევაში ცხონდება, თუ ის ქრისტეს რჯულისთვის ეწამება და ქრისტეს გულისთვის დაღვრის სისხლს.

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 7 2009, 06:21 PM

აი ის ვინ თქვა რომ არაქრისტიანეები სინდისის მიხედვით განისჯებიანო?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:24 PM

ვთქვათ კაცი ებრაელია, ან მუსულმანი. გადაარჩინა მრავალი ადამიანი, მათ შორის მართლმადიდებლები, კაცთმოყვარეობის და არა ქრისტეს გულისთვის. ცხონდება თუ არა?

Funkenstein



მაგ სინდისს ინდუიზმში "პარამატმა" ქვია და ღმერთის ერთ-ერთი ასპექტია.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:26 PM

Atman

ადამიანი, რომელიც ქრისტეს არ აღიარებს, და მიიჩნევს მას ერთ-ერთი იუდაური სექტის წარმომადგენლად, როგორ ვიფიქრო მე ქრისტიანმა, რომ ის ქრისტესთან მივა.

მე მახსენდება ერთ-ერთი ამერიკელი მღვდელმტავრის სიტყვები, რომ ადამიანს კეთილი საქმეები კი არა ქრისტეს რწმენა გადაარჩენს (რწმენა, რა თქმა უნდა, საქმესაც გულისხმობს).

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 7 2009, 06:28 PM

არა აშკარად მახსოვს რომელიღაც წმინდანს ააქვს ნათქვამი, შეიძლება პავლეს ზუსტად არ მახსოვს! მამა თეოდორემაც მოკვა ერტი ამპავი წარმარტი მეპე როგორ ცხონდა იმის გამო რომ მან თავისი არმია მოაბრუნა გზიდან იმის გამო რომ ერთი უსმართლოდ დასჯილი გარიბი ქალის საქმე "გაერჩია" .

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 7 2009, 06:28 PM

afxazi
მე კიდე მახსენდება ღირსი სერაფიმე საროველის სიტყვები, რითიც (ჩემი აზრით) მან ყველაზე სრულყოფილად გასცა პასუხი ამ მარადიულ კითხვას:

ადამიანი ცხონდება სულიწმიდის მადლის მოხვეჭით

ეს შენზეა დამოკიდებული, როგორ მოიხვეჭ მას და სად...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:31 PM

afxazi

მე პირადად ვაღიარებ ქრისტეს, როგორც ღმერთს, მაგრამ არა მარტო ქრისტეს... მაქვს შანსი ცხონების?

კანონისტი




გეთანხმები.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:31 PM

Funkenstein

ამას მთლიანი კონტექსტი ჭირდება.

მართლმადიდებელი ეკლესიის მიხედვით სასუფეველს მხოლოდ მონათლულები დაიმკვიდრებენ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 7 2009, 06:33 PM

კანონისტი

მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოხლე....


მე მგონი ამაზე დიდი სიტყვები არ უთქვია სერაფიმე საროველს, მაგრამ თავად ცხონება ღვთის განგებულებაა და დარწმუნებული ვარ გამონაკლისებიც ხდება. რატომ, როგორ ეს დიდმა მოსამართლემ იცის თითოეული ადამიანის საქმისაებრ.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:34 PM

Atman

აშკარად პროვოკაციული კითხვაა

როგორ ვიმსჯელო სხვის ცხონება არ ცხონებაზე, როცა მე არ ვიცი ვცხონდები თუ არა.

მაგრამ შენი ფრაზა ცოტა ვერ გავიგე. რა გამოდის რამდენიმე ღმერთს აღიარებ?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:37 PM

afxazi

ნუ ამ შემთხვევაში შენ აზრზე მეტად მართლმადიდებლობის აზრი მაინტერესებს.




ღმერთი ერთია, მაგრამ მე ვაღიარებ რომ მხოილოდ ერთხელ არ მოსულა იგი მიწაზე და სხვადასხვა სახით და სხვადასხვა მისიით მოდიოდა სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა ადგილას (და ყველას თავისი "ავატარი" ჰგონია ერთადერთი)

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 7 2009, 06:37 PM

არ შეიძლება. ვერ შეიძლება. და არც გზაა ერთი. სხვაა გზა ქრისტიანის და სხვაა გზა წარმართის.
და რელიგიები, სწორედ რომ არსით და არსობრივად განსხვავდებიან. ვგულისხმობ მართლმადიდებლობას და
სხვა აღმსარებლობებს თუ კონფესიებს.
და საერთოდ, წერია წმინდა წერილში, რომ : ''ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი - ეშმაკ არიან''.
არსებობს ლიტერატურა (ბეჭდური) ამ საკითხთან დაკავშირებით. მოიძიეთ და წაიკითხეთ.



არ. ვერ.
არის ცნება - კაცობრივი და არის ცნება - საღმრთო.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:38 PM

მხევალი ნინო

ეს მხოლოდ იესოს არ უთხვამს. სხვა რელიგიებშიც თქვეს... ნუ დამაკონკრეტებინებთ

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:40 PM

Atman

ეს შენი ფანტაზიის ნაყოფია თუ ამის წყაროები არსებობს?

მხევალი ნინო

რას გულისხმობ ნინო გამონაკლისში. მართლმადიდებელი ეკლესიის მიხედვით მოუნათლავი შეუძლებელია, რომ სასუფეველში მკვიდრობდეს. ის გამონაკლისიც აუცილებლად მონათლული უნდა იყოს (ნათლობა ფართო გაგებისაა)

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:41 PM

protestanti

"გზა ღმერთამდე იმდენია, რამდენი სულიცაა ამქვეყნად" (ჩემი სიტყვები არაა, მაგრამ ვიზიარებ)

afxazi



წყაროების მეტი რა არის, შენ წაკითხვა მოინდომე და...



თანაც ძააააალიან ფართო გაგების

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:43 PM

Atman

შენ საუბრობ სხვადასხვა რელიგიებზე, მაგრამ ქრისტე ხომ ერთია და არა მრავალი.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:44 PM

afxazi

ქრისტე ერთია, ვიშნუც ერთია, კრიშნაც ერთია, ბუდაც ერთია, ალაჰიც ერთია, ღმერთიც ერთია, და ეს ყველანი ერთი ღმერთის სხვადასხვა სახეები არიან.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 7 2009, 06:45 PM

afxazi

დათ, მე არ მგონია, რომ საბჭოტა კავშირის დროს, როცა ასე მწარედ იდევნებოდა რელიგია, ხალხს არ ჰქონდა საშუალება მოესმინა და გაეგო სახარება, მონათლულიყო და ეცხოვრა ეკლესიურად, იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ არც არავინ ასწავლიდა, ყველა წარწყმდა. შეიძლება ვცდები და რაღაც არასწორად ვიცი ცვენს რელიგიაში, მაგრამ მგონია რომ უფალიც უშვებს გ ა მ ო ნ ა კ ლ ი ს ე ბ ს რას და როგორ, ეგ არ ვიცი.

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 7 2009, 06:47 PM

მეც ვიზიარებ.
და არავინ ამბობს, რომ წარმართები სამუდამოდ და ფატალურად არიან განწირული ჯოჯოხეთისთვის.
კი ბატონო, მობრძანდნენ, მოინათლონ, შეინანონ, ეზიარონ და წელცომე რა


სახარების მიხედვით პირველ რიგში.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:49 PM

Atman

ნუ ახლა ამაზე რა პასუხი გაგცე არ ვიცი. ელემენტარულად ხომ უნდა გვესმოდეს, რომ ღმერთი ორმოცდაათ განსხვავებულ მოძღვრებას არ სთავაზობს ადამიანებს, სადაც ურთიერთ გამომრიცხავი ცნებებია.


ვისაც სწამდა ინათლებოდა კიდეც. რა თქმა უნდა უფლის განგებულებას ვერავინ მიწვდება, მაგრამ ფაქტია რომ მოუნათლავი ვერ შევა სასუფეველში უფლის განწესებისამებრ. თუმც არსებობენ ქრისტეს რწმენაში მონათულებიც (ავაზაკი, სიდონია), ოღონდ გამონაკლისის სახით.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 7 2009, 06:49 PM

Atman

ეჰ ჩემო ატმან, სენ ან ბერძნულ მითოლოგიაში ხარ დაკარგული, ან ეგვიპტურში


არ მგონია ერთი უფალს სხვადასხვა სწავლებები ჰქონდეს და რაც მტავარია ასე წინააღდეგობრივი. ნუ იტყვი ეხლა გაცვეთილ ფრაზას, მისასვლელი გზებია ეგ, რაიმე ახალი ტქვი. მისასვლელი გზა ჭეშმარიტების სწავლებაა გენაცვალე, ჭეშმარიტება არ სეიძლება ერთდოულად იყოს ურთიერთსაწინაარდეგო სწავლებები, სადაც ღმერთი ხან მატერიაა, ხან ხან განყენებული ცნება, ხან პიროვნება, ხან ამბობს სული ერთი სხეულიდან მეორეში გადადისო, ხან ცხონდებაო, ხან კურდღელი არ წამოთ ბებიათქვენიაო, ხან ცხოველის წამა ცოდვა არააო, ხან სისხლის გადასხმისას სხვისი სული გადმოგივათო, ხან სული ერთი აქვს ადამიანს და არსად გაგდისო. ნამეტანი დაბენული ღმერთი გყავს შენ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:49 PM

ხო და არავის ეგონოს აქ რომ ეკუმენიზმს ვქადაგებ. ფერევის შერევით აჯაფსანდალი გამოვა. ყველა ფერი ცალკეა ლამაზი და სხვასთან შერევით თავის სახეს კარგავს. მაგრამ ისიც უმეცრება მგონია, როდესაც ყველა ფერს თავისი თავი ჰგონია ჭეშმარიტი და სხვებს უარყოფს.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:51 PM

protestanti

განსხვავებული ცნებებია?

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 7 2009, 06:52 PM

ავაზაკი ხომ არც ქრისტიანი იყო და არც მონათლული, ხომ ცხონდა?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:52 PM

Atman

ეს უკვე პროგრესია, რომ შეუძლებელია მრავალი ჭეშმარიტება არსებობდეს. რელიგიის ჭეშმარიტებაში გარკვევისთვის კი მათი შესწავლაა საჭირო, ოღონდ სიღრმისეულად.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 7 2009, 06:52 PM

afxazi

ხოდა, ამას ვამბობ მეც,. არსებობს ავაზაკი და სიდონია, რომელიც განგვიცხადა. მსგავსები კიდევ შეიზლება არსებობდეს. ალბათ, მათაც მათი საქმის თუ ცხოვრებისამებრ უფალი ქრისტეს რწმენაში მონათვლად უთვლის რაღაცას. სწორედ ამიტომ ვტქვი, რა და როგორ ზუსტად არ ვიცი თქო. ალბათ, ბოლოს მაინც ნათლობამდე მივდივართ, მაგრამ ეს საკიტხი აქ არ წყდება. მოკლედ, ავურიე?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 06:53 PM

Funkenstein

ეკლესიური მოძღვრებით იგი მოინათლა ქრისტეს რწმენაში. მას არ ქვია მოუნათლავი.

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 7 2009, 06:53 PM

ჩემთვის არა, და არც რეალში, მაგრამ ბევრისთვის წმინდა წერილი უფროა ავტორიტეტი, ვიდრე ეკლესია.
ამიტომ აღვნიშნე და არა შენი მისამართით.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 06:58 PM

afxazi

მე ვერაფერს ვხედავ ურთიერთგამომრიცხავს იმაში რაც მთავარია და წვრილმანები მეორადია და დროის და გარემოების შესაბამისი.



ბერძნულ და ეგვიპტურ მითოლოგიაში ძირითადად "ნახევარღმერთები" არიან (ვედებში ასე მოიხსენიებიან). მათგან განსხვავებით ღმერთის ავატარები (რომელთა შორისაც ქრისტეც მოიხსენიება ვედებში) ბევრი არაა და თითზეა ჩამოსათვლელი. "ავატარა" წმინდა ჭურჭელს ნიშნავს სიტყვასიტყვით.



არსებობს საფეხურები და იმისათვის რომ აბსოლუტურ ჭეშმარიტებას ეზიარო, ჯერ "ნაწილობრივი ჭეშმარიტებები" უნდა აღმოაჩინო, ერთმანეთს დაუკავშირო, შეავსო და განვითარდე. პირდაპირ აბსოლუტური ჭეშმარიტება იესოსაც არ დაუტოვებია ჩვენთვის, იგავებით გველაპარაკებოდა. "რა გითხრათ ცისა როცა არ გესმით მიწისა", ამიტომ ნუ განიკითხავ ასეთ ცრურწმენებს სხვა რელიგიებში. ყველა ერს აქვს თავის ცრურწმენა და მერე ამას რელიგიასთან ასისხლ-ხორცებს როგორც წესი. ყველაზე მეტად რაც მომწონს თუნდაც ვედებში ისაა, რომ იქ მეცნიერება და რელიგია ჰარმონიულადაა ერთმანეთთან შეთავსებული და ერთმანეთს ავსებს, განსხვავებით თანამედროვე დასავლური სამყაროსგან, სადაც ისინი მუდამ კონფლიქტში არიან.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 7 2009, 07:00 PM

და საერთოდ, რა არის ეს სასუფევლის კარის მტვრევა, სხვა ყველა პორბლემა მოგვარებულია?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 07:01 PM

afxazi

მართალი ხარ. და არ გაქვს უფლება სხვა რელიგიების "არაჭეშმარიტობის" მტკიცების სანამ სიღრმისეულად არ შეისწავლი.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 07:02 PM

Atman

გიცდია მართლმადიდებლობაში მსგავსი საკითხის მოძიება?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 07:02 PM

მხევალი ნინო

მე პირადად არ ვეძებ არც სამოთხეს და არც სასუფეველს, ზუსტად სხვა პრობლემების მოგვარებაში მინდა რომ დავეხმარო ხალხს

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 07:03 PM

Atman

აქ ვინმე რამეს ამტკიცებს? მე მგონი საუბარი შენ დაიწყე.


მაინც?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 07:04 PM

afxazi

მიცდია და რაღაც დონემდე მიმიღია ამომწურავი პასუხები მაგრამ რაღაც საკითხებში სხვაგან გაცილებით უფრო ნათელი პასუხები მიმიღია. თუნდაც ვერავინ ვერ დამიმტკიცებს იმას რომ რეინკარნაცია არ არსებობს იმ ფიზიკურ და სულიერ განზომილებაში და ილუზიაში რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ. თუმცა მეორე მხრივ მერე ისიც აღმოვაჩინე რომ რეინკარნაციაც ილუზიაა, მაგრამ ეს სხვა დონეა და ამაზე საუბრით არ დავღლი თქვენს თვალებს

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 7 2009, 07:05 PM

Atman

ეს ზალიან კარგად ტქვა. ჩვენ კიდევ, ცას არ ვშორდებით





ატმან, ხომ იცი ცრურწმენა სხვა რამეა და მას ეკლესიის სწავლებასტან კავშირი არა აქვს. არც ჩვენი მოძღვრების სწავლებად არ განვიხილავთ, პირიქით, ვებრძვით კიდეც. ნუთუ, სხვა ცხოველის ჭამა არ სეიძლება რადგან ადამიანი მეორედ მოდის და შეიძლება მაში იყოს გარდასახულიო ცრუ სწავლებაა? მე მგონი ამდენ ცრუ სწავლებებს თუ ცამოვაშორებთ სხვადასხვა რელიგიებს და არც აკლიათ ტუ დავამათებთ, ქრისტიანობას მივიღებთ, არა?

ვერ დავიჯერებ, რომ წეშმარიტების სწვლების პირველ საფეხურზე უკვდავი ხარ და ეს ქვეყანა წუთისოფელია, მეორე საფეხურით სულიც კი არა გაქვს, მესამეთი გაქვს , მაგრამ მრავალჯერ მოსვლადი და აშ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 07:12 PM

afxazi

მე უფრო მაქვს უფლება ასე ვთვლი. დიდხანს ვიქექებოდი სხვა რელიგიებში




ცრურწმენებს ვამსხვრევ

მხევალი ნინო



ვრცელი თემაა და ნუ განვავრცობთ. მხოლოდ იმას ვიტყვი რომ ცხოველის არ მოკვლა თუნდაც იმ "ცრურწმენის" გამო რომ ცხოველად დაიბადები, ცუდი არაფრით არაა. სხვა თუ არაფერი ჯანმრთელობისთვისაა კარგი. (არ ვგულისხმობ ისეთ ცრურწმენებს როგორიცაა სისხლის გადასხმის აკრძალვა და ა.შ. ბუდიზმი დიდი რელიგიაა და დიდი მისიაც შეასრულა კაცობრიობის ისტორიაში. შენ საქართველოში დაიბადე და ქრისტეს სწავლებასთან მოგიწია შეხება, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას რომ სხვა რელიგიები ცრუა და ღმერთამდე ვერ მიგვიყვანს.



სხვათა შორის ამაზე ჭეშმარიტი ბუდიზმი გაგცემს პასუხს (და არა ლამაიზმი) და გეტყვის რომ ეს ყველაფერი გონებაშია და სანამ გონების ტყვეობიდან არ გამოხვალ ვერ იხილავ რეალობას. არაპროფესიონალურად ვთქვი მაგრამ დაახლოებით ასეა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 7 2009, 07:19 PM

Atman

ნამდვილად ცრუა ატმან. არ შეიძლება 100 წეშმარიტი სწავლება არსებობდეს ერტმნეთისგან რადიკალურად განსხვავებულები. განსხვავებული წარმოშიობით და სწავლებით.

ბოლოს და ბოლოს ბიბლიით ადამის სექმნაა მოყოლილი. ასე ან მოხდა, ან არა. არ შეIზლება ვტქვათ, რომ ტან მიწისგა სექმნა უფალმა ადამიანი, ტან არ სექმნა, თან შთაბერა სული, ტან არა. ან იყო ეს ამბავი, ან არა. თუ იყო, მაშინ ბიბლიის ამ ტავს და ამ ნაწილს მაინც ყველა ერტნაირად უნდა აღიარებდეს.

რაღაც ლაბირინთებში ხარ ატმან და როგორ შეგიძლია ყველაფერი ერთად ირწმუნო, არ ვიცი. აირჩიე მიანც.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 07:29 PM

მხევალი ნინო

არ არის რადიკალურად განსხვავებული.



ლაბირინთებში ყველანი ვართ, და სანამ არ დაინახავ ამ ლაბირინთებს ვერ მიხვდები

ისე კი ან ხოს ან არას პრინციპი გონების პრინციპია და მას არ შეუძლია სხვა ცნებებით აზროვნება, ისევე როგორც კომპიუტერს (1 და 0) მაგრამ ჭეშმარიტება მოიცავს კისაც და არასაც და აერთიანებს ურთიერთწინააღმდეგობებს. ამაზე ცალკე თემა გავხსენი "დიალექტიკა" და აქ არ ვაპირებ კამათს.




მე ავირჩიე უკვე, მაგრამ სახელს არ დავარქმევ და არ დავაკონკრეტებ

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 7 2009, 08:05 PM

მე წამიკითხავს მამა გაბრიელის შეხედულება ამასთან დაკავშირებით. მისი აზრით, ეს დიდი უსამართლობა იქნებოდა, მხოლოდ მართლმადიდებლებს რომ ქონოდათ ცხონების შესაძლებლობა. შენ თუ მართლმადიდებლურ ქვეყანაში დაიბადე, სხვა- მუსულმანურში და ა. შ. დაახლოებით ეს იყო შინაარსი.

რომც გავიხსენოთ, ის ავაზაკი, რომელიც პირველი შევიდა სასუფეველში, ის არც მონათლული ყოფილა, მითუმეტეს არც ნაზიარები და არც კეთილი ცხოვრებით გამოირჩეოდა, პირიქით; მაგრამ ის ცხონდა, თან პირველი ყველა ადამიანს შორის..

ერთი ამბავიც მახსენდება. ერთი ეპისკოპოსი გემით მგზავრობდა. ნაპირზე დაინახა ადამიანი, რომელიც ხეზე ადიოდა, ხელებს აღაპყრობდა, ჩამოდიოდა, მერე ისევ ადიოდა. ეპისკოპოსმა კითხა, ასე რატომ იქცევიო. მან უპასუხა, რომ სამყაროს შემოქმედ ღმერთს ადიდებდა. ეპისკოპოსმა ასწავლა პირჯვრის გადაწერა და უთხრა, ღმერთი ასე უნდა ადიდოო. შემდეგ თავის გემზე დაბრუნდა. ცოტა ხანში ხედავს, მათკენ, ზღვაზე მორბის ის ადამიანი. მიუახლოვდა მათ და უთხრა, დამავიწყდა, პირჯვარი ჯერ რომელ მხარეს უნდა გადავიწეროო ...
საოცრებაა... მთავარია, ადამიანს შინაგანად უყვარდეს ღმერთი. მემგონი ეს არასწორი რწმენის ადამიანმაც შეიძლება მოახერხოს.

მე არ გამიგია მართლმადიდებლურ სწავლებაში დოგმატი, რომ მხოლოდ მართლმადიდებლები ცხონდებიან.
ვინ რისი ღირსია, მხოლოდ წმინდანებმა და ღმერთმა უწყის.

ხოლო შეუძლებელია ყველა რელიგია იყოს გზა ღმერთამდე, მათ ხშირად ურთიერთგამომრიცხავი დოგმატიკა და მორალი აქვთ. ამიტომ ეს აბსურდად მეჩვენება. ვერ ვხვდები, შენ, ატმან, რა ლოგიკით ასკვნი, რომ მათი არსი ერთია..
შეგიძლია მიმითითო ლინკები, სადაც სხვა რელიგიებია განხილული? ოღონდ ცოტა დაწვრილებით, შედარებით ზოგადად წაკითხული მაქვს. მინდა უფრო ღრმად გავეცნო.. მადლობა წინასწარ!

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 08:35 PM

blue night

ესაა ვივეკანანდას ძალიან საინტერესო წიგნები რელიგიებზე, ბუდას მისიაზე "ბჰაკტი" იოგაზე (რომელიც ყველაზე ახლოსაა არსით ქრისტიანობასთან) და ა.შ.

ესენი კი ყველაზე მთავარი ვედური ტექსტებია და ამ ტექსტებზეა დამყარებული მრავალი რელიგია. ჯობია თავად ტექსტებს გაეცნო ჯერ და არა რელიგიებს (ანუ კომენტარებს)

http://scriptures.ru/bh_gita.htm
http://scriptures.ru/uddhava.htm
http://scriptures.ru/krishna/m_bhagavata_purana.htm

ამ საიტზე სხვა ბერვი საინტერესო ინფორმაციაცაა:

http://scriptures.ru/krishna/m_bhagavata_purana.htm

მაგრამ მთავარი ზემოთ მოცემული სამი ტექსტია.


ბუდას მისიაზე ვივეკანანდას ტექსტია ერთ-ერთი კონკრეტული და შეგიძლია გაეცნო.

თუ კონკრეტულად რომელიმე აღმოსავლური რელიგია დაგაინტერესებს მითხარი და მოგაწვდი მასალებს. ზემოთ ჩამოთვლილნი ყველაზე ახლოს დგას მართლმადიდებლობასთან და პირველად მათ გაეცანი.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 08:37 PM

blue night

არა მგონია მას ეს ეთქვა. თუ თქვა გვანახე ჩვენც, ყოველ შემთხვევაში ეს გაუაზრებელი გამონათქვამია, რადგან უსამართლობა სწორედ იმის დაშვებაა, რომ მხოლოდ ერთი ჭეშმარიტება არ არსებობს.

მაშ რისთვის მოვიდა ქრისტე დედამიწაზე, იმისთვის რომ მის არ ამღიარებლებიც მასთან ყოფილიყვნენ. ყველას აქვს ცხონების შანსი ცხადია, მაგრამ ქრისტემ ერთი გზა მოგვცა და არა მრავალი.


კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ ავაზაკს არ ქვია მოუნათლავი, ის მონათლული შევიდა სასუფეველში, მიუხედავად იმისა, რომ მასზე არ აღსრულებულა გარეგნული ნათლობის წესი. მეტიც ყველა ძველი აღთქმის მართალი ასევე ნათელეღებული შევიდა სასუფეველში. ამას ცხადზე უცხადესად ასწავლის წმ. სოფრონ იერუსალიმელი (თუ დაგაინტერესებთ როგორც ავაზაკთან ისე ძველი აღთქმის მართალთა ნათელრებულობის შესახებ მოგაწვდის საეკლესიო მამათა გამონათქვამებს).


ეს არ ნიშნავს რომ არ არის. სწორი გაგება უნდა ყველაფერს. მართლმადიდებელი ეკლესია მიიჩნევს, რომ ერთადერთი სისტემური მაცხოვნებელი მართლმადიდებელი რელიგიაა, მაგრამ გარანტია არავის აქვს ცხონებისა ცხადია. აქ საუბარია სისტემაზე და არა იმაზე, რომ რადგან მე მართლმადიდებელი ვარ ცხონება გარანტირებული მაქვს. პირიქით, უფრო მეტად მაქვს წარწყმედის შანსი, ვიდრე არამართლმადიდებელს, რადგან ვისაც მეტი მიეცა მეტი მოეთხოვება.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 08:43 PM

afxazi

ნუ მიკეთებ პროვოცირებას რომ ქრისტეს მისია დავაკნინო ქრისტე მოვიდა კონკრეტულ დროს კონკრეტულ ხალხთან. არ ვამბობ რომ ქრისტეს გზა არასრულყოფილია, მხოლოდ იმას ვამბობ რომ სხვა გზებიც არსებობს და რაც უფრო ახლოს მიდიხარ ღმერთთან ეს გზები ერთიანდება. მე პირადად ასე გამოვცადე და ასე ვიგრძენი.

ყველა დოგმატს თავის ფუნქცია აქვს და თავის მიზანს ემსახურება. უბრალოდ სიყვარულზე და ღმერთზე მაღლა არ უნდა დავაყენოთ დოგმატი თორე მის გარეშე რომ შეუძლებელია რელიგიის არსებობა ფაქტია.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 7 2009, 09:00 PM

ხო მაგრამ თუ დაუშვებ რომ არამართლმადიდებლები არ ცხონდებიან, ღმერთი სიყვარული კი არა საშინელი ბოროტება და უსამართლობა ყოფილა...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 09:04 PM

ყოველთვის, როდესაც ვამბობ რომ ჯოჯოხეთი დროებითია და საბოლოოდ ყველა ღმერთამდე მივა 1 წლის თუ მილიარდი წლის მერე, უზარმაზარ წინააღმდეგობას ვაწყდები და განსაკუთრებით მართლმადიდებლების და მუსულმანების მხრიდან. ყველა არა მაგრამ ბევრი უკმაყოფილო დარჩება თუ მკვლელი და ბოროტმოქმედიც ცხონდება ოდესმე. სიყვარულს ნაკლებად ვხედავ აქ!

მე პირადად სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებ რომ ოდესმე ყველა ცხონდება.
სიტყვა ცხონებას ცოტა სხვა მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის და მას სიტყვით ვერ აღწერ, მაგრამ რაც არ უნდა იყოს ყველას ბოლო ეგაა

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 7 2009, 09:08 PM

ეგ უნივერსალიზმია, თავის დროზე ორიგენე ქადაგებდა მაგას, შემდეგ წმინდა გრეგორი ნისელი, ხმები მომივიდა წმინდა მაქსიმე აღმსარებელიცო...

მე ვერაფერს ვიტყვი, მიუხედავად ჩემი კრიტიკული დამოკიდებულებისა, მაინც ვიტყვი რომ თუ ღმერთი სიყვარულია მაშინ მას არ შეუძლია სამუდამო სატანჯველისთვის გაწიროს ადამიანი... თუმცაღა ეგ სამართლიანი იქნებოდა...

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 09:13 PM

Atman

სწორედ ეს არის უსამართლობა და სრული აბსურდი. გაუაზრებელი გამონათქვამი, ორიგენისტული მოძღვრება, რომელსაც ელემენტარულად საფუძველი არ გააჩნია და თუ მის სიღრმეებს ჩაწვდები მკვეთრად დაინახავ მის აბსურდულობას. ეს ცხონების ვერ გააზრების ბრალია. ცხონება, ისევე როგორც წარწყმედა შეგნებული არჩევანის შედეგია პიროვნებისა, ღმერთი არც ძალით აცხოვნებს ვინმეს და მითუმეტეს არ წარწყმედს, ყველა საკუთარი არჩევანის შედეგად იმკვიდრებს ცხონებასა და წარწყმედასაც. როგორ დავუშვათ, რომ პიროვნებას, რომელსაც შეგნებულად აქვს არჩეული უკეთურება ის ძალით აცხონოს ღმერთმა. მაშ მისი მოწოდებები რარას ემსახურება ღვაწლისკენ, ნუთუ ეს ყველაფერი ფალსიფიკაციაა? თუკი ყველანი ვცხონდებით ბოლოს რაღას მოვიკლათ თავი სხვადასხვა ღვაწლის აღსრულებით? მხოლოდ იმიტომ, რომ დროებითი განშორებულობა ავიტანოთ უფლისგან? ჯოჯოხეთი არ არის დაუშრეტელი ცეცხლი, სადაც მატერიალური გაგებით იწვება ადამიანი, ჯოჯოხეთი ეს უფლისგან განშორებული მდგომარეობაა და თუკი მე ჩემი ნებით ვშორდები მას, განა უარესი უსამართლობა არ იქნება თუკი ის ჩემს თავისუფალ ნებაზე იმძლავრებს და ძალით მიმიზდავს თავისკენ?




აბსოლუტურად გაუაზრებელი გამონათქვამი. სიყვარული იეღოველთა ლიტერატურაზე გამოსახული ილუსტრაციები გგონია?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 09:15 PM

Otherguy

ვიცი და ერესად შერაცხეს მერე...



ჰოდა ადამიანმა "მართალი" და "სამართალი" არ უნდა დააყენოს ღმერთზე და სიყვარულზე მაღლა. სამართალი საჭიროა და აუცილებელი, მაგრამ ყველაზე მაღლა სიყვარული დგას. ეს ცალკე თემაა, მაგრამ ჯოჯოხეთში მარადიულად ტანჯვისთვის ღმერთი არავის გაწირავს. რატომ არ ვიცი მაგრამ დარწმუნებული ვარ ამაში. და რაც უფრო სწორად და მცნებების შესაბამისად ვიქცევი ხოლმე მით უფრო მიღრმავდება ეს რწმენა, სხვათა შორის სწორედ მაშინ მიჩნდება "შიში" მარადიული ტანჯვისა, როცა არასწორად ვიქცევი. მაგრამ ვიცი რომ ეს მხოლოდ შიშია, ქვეცნობიერში ჩადებული რელიგიისა და სხვა ფაქტორების მიერ და კავშირი არ აქვს რეალობასთან

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 09:15 PM

Otherguy

მე ერთხელ გაგაფრთხილე და მეტს აღარ გავიმეორებ. ნუ ავრცელებ ისეთ ინფორმაციას, რომელიც არ იცი.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 09:19 PM

afxazi

მე საუბარი მქონდა ჯოჯოხეთის, როგორც დამსჯელი ადგილის მარადიულობაზე, თორე ჯოჯოხეთი რომ ჩვენ გონებაშია და დედამიწაზე იწყება ეს სხვა თემაა. მიმიხვდი ალბათ რისი თქმაც მინდოდა. ხოლო ოდესმე ცხონებაში არც თუ ისე მცირე დროს ვგულისხმობ. მაშინ უნდა დავკონკრტდეთ რა იგულისხმება ჯოჯოხეთში. თუ პირობითად ჩავთვლით რომ ეს ციხეა, მე ვამბობ რომ ადამიანი გამოვა საბოლოოდ ამ ციხიდან და კიდევ ექნება ღმერთთან მისვლის შანსი... და თან ეს შანსი ყველას ექნება მიუხედავად სასჯელის ხანგრძლივობისა, ხოლო სამუდამო პატიმრობა არ არსებობს. მითუმეტეს არ არსებობს "სიკვდილით დასჯა" ანუ სულის სიკვდილი.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 7 2009, 09:19 PM

ლოლ, ახლახანს ჩემთან იყვვნენ სახლში მოსულები, ბებიაჩემს აბავდნენ... დღევანდელი ცხოვრება როგორი ცუდია, მალე სამოთხე დამყარდებაო...

ჰოდა, გაუაზრებელი რატომ არის?

როგორც ქართველისთვისაა რთული სარწმუნოების შეცვლა ისევეა მუსლიმანისთვის და ბუდისტისთვის... რატომაც შენ არ იცვლი სარწმუნოებას იმიტომ არ იცვლიან ისინიც... ასე რომ მათი არცხონება ღმერთის მხრიდან არ იქნება კარგი საქციელი...

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 09:21 PM

Atman
მაშინ კონკრეტულ კითხვას დავსვამ.

როდესა შენ შეგნებულად ირჩევ რომელიმე პიროვნებასთან არ ყოფნას (როგორი კეთილიც არ უნდა იყოს ის და როგორი სასიკეთოც არ უნდა იყოს მასთან ყოფნა), ამ დროს კი ამ უკანასკნელმა შეგიპყრო და ძალით წაგიყვანა თავისთან, რა მდგომარეობაში აღმოჩნდები?

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 7 2009, 09:24 PM

ნუ სხვა თუ არაფერი, კათოლიკური ენციკლოპედია ამბობს:

Apocatastasis

http://www.newadvent.org/cathen/01599a.htm

A name given in the history of theology to the doctrine which teaches that a time will come when all free creatures will share in the grace of salvation; in a special way, the devils and lost souls.

This doctrine was explicitly taught by St. Gregory of Nyssa, and in more than one passage. It first occurs in his "De animâ et resurrectione" (P.G., XLVI, cols. 100, 101) where, in speaking of the punishment by fire assigned to souls after death, he compares it to the process whereby gold is refined in a furnace, through being separated from the dross with which it isalloyed.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 09:28 PM

Otherguy
ეგ არის სიცრუე და ამ შემთხვევაშI არ მაინტერესებს კათოლიკური ენციკლოპედია.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 7 2009, 09:30 PM

კარგი, არ გკითხავ თუ რას ნიშნავს "სიკვდილი და ჯოჯოხეთი დაინთქნენ ტბაში" რომელიც გამოცხადებაშI წერია, გავაგრძელოთ თემა...

გაეცი ჩემს შეკითხვებზე(ან წინადადებებზე) პასუხი თუ არ გეზარება.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 09:31 PM

afxazi

გასაგებია შენი კითხვის არსი, მაგრამ პატიმრობის მერე ის პიროვნება რომელიც არ მომწონდა შეიძლება მომეწონოს, მითუმეტეს თუ გავაცნობიერე რომ ჩემთვის კარგი უნდა. ანუ ვგულისხმობ რომ თავად ღმერთის არ სიყვარული შეიცვლება ადამიანში ღმერთის სიყვარულით ოდესმე. ამას შეიძლება მილიარდი წლი დასჭირდეს, მაგრამ ეს მაინც მოხდება.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 7 2009, 09:36 PM

ჰო მაგრამ ადამიანს ღმერთის მიმართ "სიყვარული" ყოველთვის ექნება, რადგან მას ცხონება ექნება... ამას "ვიგოდნიკობა" ქვია... ასე რომ რეალურად ან განადგურება უნდა მოხდეს ცოდვილების ან ცხონება, თორემ მოსიყვარულე ღმერთის "გული" ვერ გაუძლებს მათ სამარადისო ტანჯვას... ბოლოს მაინც მოლბება ღმერთის "გული" მთელი მსოფლიო რომ ყავდეს მოკლული... თორემ ისე სიყვარული აღარ იქნება... ჩვენ გვეუბნება: "მიუტევეთ"-ო და თავად რომ არ მიუტევოს მაგარი სასაცილო იქნება...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 09:49 PM

Otherguy

ნუ ამ ვიგოდნიკობას ვერ გავცდებით, ყველა რელიგიის მიმდევარი "ვიგოდნიკია" და ძალიან ცოტანი არიან უანგარონი. მაგრამ რას ვიზამთ, სატყუარაა საჭირო რომ ღმერთი შევიცნოთ



და საერთოდ ჩემ აზრს ვიტყვი მაგრამ მაინც ვერ გაიგებთ, ასე რომ საიდუმლოს დარღვევად არ ჩამეთვლება :

ცათა სასუფეველი არის აქ და ახლა, უბრალოდ ვერ ვხედავთ იმიტომ რომ ილუზიაში ვართ. ის არასოდეს იქნება მომავალში და არ ყოფილა წარსულში, რადგან ესეც ილუზიებია.

ჩვენ ვგავართ ტალღებს, რომლებიც ოკეანეს ეძებენ და ვერ ხვდებიან რომ თავად არიან ოკეანის ნაწილები. თავის თავს გამოყოფენ ოკეანისგან და სხვა ტალღებსაც, ოკეანის სიღრმეს, ანუ ღმერთს კი ვერასოდეს შეიცნობ სანამ ტალღად არსებობას არ შეწყვეტ და ოკეანეში არ დაინთქმები. მოკლედ არაფერი არ არსებობს გარდა ოკეანისა, ეს ყველაფერი რასაც ვხედავთ, ტალღები, ქაფი და ბუშტუკებია. ზოგი ტალღა თამაშობს, ზოგი იბრძვის, ზოგი იტანჯება, ზოგი მაღლა ადის, ზოგი დაბლა ეშვება (და ვინც მაღლა აიწევს ის აუცილებლად დაეშვება)... და ეს ყველაფერი ილუზიაა ილუზია კი დროებითობას და არამარადიულობას ნიშნავს, მარადიული კი მხოლოდ ოკეანეა, რომლის გარდა სხვა არაფერი არსებობს...

ვა რა მაგრად ვთქვი! შთაგონება მოვიდა და... წმინდანი რო ვიყო უეჭველი რომელიმე რელიგია წმინდა წერილში შეიტანდა ამ სიტყვებს

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 09:50 PM

.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 7 2009, 10:44 PM

Atman

ამის გამოვლინების შესაძლებლობა თუკი არსებობს პიროვნების მხრიდან ის ცხადია მივა კიდეც უფალთან, ოღონდ აქვე, დედამიწაზე.


კარგად არ კითხულობ რასაც წერ. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ ჯოჯოხეთი ეს არაა დაუსრულებელი ცეცხლის გიზგიზი, ესაა შეგნებული განდგომა უფლისაგან. და თუკი არ უნდა ადამიანს უფალთან ყოფნა მას ძალით ვერ მიიყვანს თავისთან. გულისმოლბობა თუ პირდაპირ გესმის გამოდის ღმერთზე მატერიალური ხედვა გქონია. რას ნიშნავს გულის მოლბობა, განა უშვებ, რომ ღმერთი შესაძლოა ერთს ფიქრობდეს კონკრეტულ შემთხვევაში და შემდეგ შეხედულება შეიცვალოს.


გრიგოლ ნოსელს არ ქონია აღნიშნული მოძღვრება, ამის შესახებ აშკარად საუბრობს მაქსიმე აღმსარებელი და ერთ-ერთი მოღვაწე (სახელი აღარ მახსოვს), რომელიც პირდაპირ მიუთითებს, რომ გრიგოლ ნოსელის თხზულებაში (დიდი კათეკეტური სიტყვა) არსებული ორიგენისტული მოძღვრების ამსახველი ციტატები მოგვიანებითაა ჩართული, რადგან საერთოდ არ შეესაბამება ტექსტის მიმდინარეობას. ამას ტექსტოლოგიური მონაცემით ადასტურებს, კერძოდ გიორგი მთაწმინდელის თარგმანი აღნიშNული თხზულებისა, სადაც მსგავსი არაფერი გვხვდება (არ გვინდა ეხლა იმის მტკიცება, რომ გიორგი მთაწმინდელმა შეგნებულად დამალა ნოსელის მწვალებლობა). აშკარაა, რომ მას ის რედაქცია ქონდა ხელთ, რომელიც ჯერ კიდევ არ იყო გარყვნილი.

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Dec 7 2009, 11:02 PM

ზოგადად იმის კატეგორიული მტკიცება ვინ ცხონდება და ვინ არა ცოტა შეუძლებელია, რადგან ამას ღმერთი წყვიტავს, ღმერთი კი სიყვარულია რომელიც ყველა კანონზე მაღლა დგას.. ის ხედავს ადამიანის გულს ვის როგორ უყვარს, სწყურია იგი. ადამიანის გული შეხვდება რა უფალს , მერე იწყებს მის გამუდმებულ ძიებას, მასკენ ახლოს მისასვლელ გზებს ეძებს და პოულობს ჭეშმარიტებას..
მაგრამ მართლმადიდებლობაში გვაქვს სწავლება რომ მართლმადიდებლობაა ერთადერთი ჭეშმარიტი რელიგია და სწორი გზა უფლისკენ.
რომ სასუფეველში ნათლობის და უფლის გარეშე ვერავინ შევა "ჰრქუა მას იესუ: მე ვარ გზაჲ და მე ვარ ჭეშმარიტებაჲ და ცხორებაჲ; არავინ მოვიდეს მამისა, გარნა ჩემ მიერ."
" მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს წყლისაგან და სულისა, ვერ ჴელ-ეწიფების შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა"

სარწმუნოების ჭეშმარიტ გზას - ეკლესიის ისტორიის მანძილზე მუდამ ზედმიწევნით დაცულს - იმთავითვე ეწოდებოდა სწორი, მართალი (ბერძ. Óρθός), „მართლმადიდებლობა“, „ორთოდოქსია“, პეტრე მოციქულის სიტყვებით „ჭეშმარიტი მადლი ღმრთისაჲ“.
პავლე მოციქული ასწავლის ტიმოთეს: „ისწრაფე თაჳსა შენისა რჩეულად წარდგინებად წინაშე ღმრთისა, მუშაკად ურცხჳნელად, წარმართებად სიტყუასა მას ჭეშმარიტებისასა“ (2 ტიმ. 2,15). ადრექრისტიანულ ნაწერებში გამუდმებით საუბრობდნენ „სარწმუნოების კანონების“, „ჭეშმარიტების კანონთა“ დაცვაზე.

მართლმადიდებლობის ჭეშმარიტებას ადასტურებენ წმ მამებიც
წმინდა მართალი იოანე კრონშტადტელი
სიტყვა მართლმადიდებლობის კვირიაკეს

მართლმადიდებლობის გარდა არც ერთ რელიგიას არ ძალუძს ადამიანის ზნეობრივი სრულყოფა, ანუ წმინდანად ჩამოყალიბება და ღვთისათვის სათნოყოფა, რასაც ეკლესიის ისტორიაც, გვიდასტურებს; ასევე – ღვთის სათნომყოფთა უხრწნელი, საკვირველთმოქმედი ნაწილები და მართლმადიდებელ წმინდანთა განსაცვიფრებელი ღვაწლი, რითაც მოსაწონნი შეიქმნენ ღვთისთვის, იყვნენ რა სიცოცხლეშივე წინასწარმხედველნი და საღი აზრით სწორედაც რომ ასე უნდა ყოფილიყო: სრულყოფილებას მხოლოდ სრულყოფილმა სარწმუნოებამ შეიძლება აზიაროს ყოველგვარი ღვთიური ძალებით, ყოველივე ღვთიური საჭურველით ვნებიან ხორცსა, ამა სოფელსა და ეშმას წინააღმდეგ. თუკი ამჟამად მრავალი, მართლმადიდებელი ქრისტიანი მაჰმადიანსა და წარმართზე უარესად ცხოვრობს... ქრისტიანთა ასეთი უღირსი ცხოვრება ოდნავადაც არ შეიძლება მართლმადიდებლური სარწმუნოების განკითხვის საბაბად იქცეს, რომელიც თვით მაცხოვრის აღთქმისაებრ და ისტორიის მოწმობით ჭეშმარიტებისა და სიწმინდის საწყისებში ურყევია. ამგვარი ადამიანები, მართალია, ჩვენგან გამოვიდნენ, მაგრამ არსებითად ისინი ჩვენნი არ ყოფილან, არამედ მხოლოდ სახელით იწოდებოდნენ ასეთებად.

წმ. თეოფანე დაყუდებული
არც პაპისტები, არც პროტესტანტები, არც ანგლიკანები და არც ისინი, ვისაც მიეკუთვნება თქვენი დამსნეულებელი მყვირალათი, არ ფლობენ ღვთის ნამდვილ, სუფთასა და სრულ ჭეშმარიტებას. იგი მხოლოდ ერთიან მართლმადიდებელ ეკლესიაში სუფევს. ისინი, ხიბლში მყოფნი ფიქრობენ, რომ ჭეშმარიტებას ფლობენ, მაგრამ ჭეშმარიტება ძალიან შორს არის მათგან
http://www.orthodoxy.ge/apologetika/teofane/teofane_mqadagebeli_2.htm
აქ ახსნილი დაწვრილებით ტუ არ ვცდები http://www.orthodoxy.ge/apologetika/argumentebi.htm
და აქაც არის რაღაცეები თუ ამ კუთხით გაინტერესებს http://www.orthodoxy.ge/apologetika/osipovi_martlmadidebloba.htm

მე როგორც თავიდან ვთქვი შეუძლებელია ამაზე რამის მტკიცება, თუმცა ამ აზრს ვიზიარებ ძირითადში. ქრისტე ღვთის , ცისა და ქვეყნის შემოქმედის შვილი განკაცდა, მოვიდა დედამიწაზე ენითაღუწერელი, არაადამიანური ტანჯვა -წამება დაითმინა, ადამიანის სიყვარულისთვის გაიღო უდიდესი მსხვერპლი, და ეს გააკეთა იმისთვის რომ ადამიანმა შეძლოს მასთან დამკვიდება სასუფეველში.. და რისთვის იყო ეს საშინელი და შემაძრწუნებელი მსხვერპლი საჭირო?? თუ ასევე წარმატებით შეიძლება თურმე მასთან მისვლა მუჰამედის ან ბუდიზმის გზებით? .. ან რატომ იღვრებოდა საუკუნეების მანძილზე ჩვენი წინაპრების სისხლი, რომლებსაც მართლმადიდებლობის უარყოფას თხოვდნენ.. სისხლით აამტკიცებდნენ უფლის ერთგულებას, და გაბრწყინდნენ ღვთის წინაშე

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Dec 7 2009, 11:53 PM

newbie

+

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 8 2009, 12:54 AM

დიდი მადლობა, Atman, შენ ამ ლინკების მოწოდებისთვის. იმედია მალე მოვიცლი და გავეცნობი.

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 8 2009, 01:12 AM

ის წიგნი, სადაც წავიკითხე, სამწუხაროდ, მე არ მაქვს. მოვიძიებ და გეტყვით მის სახელს, გვერდს და ა. შ. ძალიან მეეჭვება მამა გაბრიელს რამე გაუაზრებლად ეთქვა, ამის დაწერა ცოტა შეურაცხმყოფელიცაა მისი წმინდა სულისთვის. მის აზრში საერთოდ არ არის ნახსენები, რომ ჭეშმარიტება ერთადერთი არ არის. უბრალოდ, ადამიანი შეიძლება იყოს ბუდისტი, მაგრამ ეს მხოლოდ გარეგნულად, შინაგანად კი მართლმადიდებელი.

რატომ იფიქრე, აფხაზ, რომ არ გეთანხმები?გზა ერთადერთია, მას ქვია სიკეთე ანუ ქრისტე. და ამ გზაზე მუსულმანმაც შეიძლება მოახერხოს სიარული, მე მგონია და იმედიც მაქვს. მე ვფიქრობ, მუსულმანი, რომელიც ცხონდება გაცილებით უფრო დიდი გმირია, ვიდრე მართლმადიდებელი. მისი ცხონება ნიშნავს, რომ მან, გონებაში მრავალი არასწორი შეხედულების მქონემ, ქრისტეს ურწმუნომ, მაინც შეძლო მის გზაზე სიარული. ანუ ავაზაკივით, რეალურად ნათელღებული გახდა.

იმაში ბოლომდე გეთანხმები, რომ მართლმადიდებლობა ერთადერთი მართალი და სწორი მოძღვრებაა. უბრალოდ, სხვა რწმენის მქონე ადამიანი შეიძლება იყოს ახლოს ღმერთთან, არა თავისი რელიგიის წყალობით, არამედ თავისი გულის წყალობით, რომელსაც შეუძლია ქრისტეს სიყვარული. ალბათ ეს სიყვარული მასში ქვეცნობიერია, ცნობიერად, ცხადია, მას ქრისტესი არ წამს.

და ცხადია, ვისაც მეტი მიეცა, მეტიც მოეთხოვება. მართლმადიდებლებს გაცილებით მეტი ვიდრე სხვა აღმსარებლობის მქონე ადამიანებს...

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 8 2009, 01:27 AM

მამა გაბრიელს აქვს მსგავსი აზრი...
მასე არ გამოდის, რომ "ტყუილად მონათლა" და ა. შ. ნათლობა, ზიარება და სხვა საიდუმლოებები- ეს ყველაფერი მადლმოსილი საშუალებებია, რომლებიც ქრისტემ დაგვიტოვა და რომლითაც ჩვენ შეგვიძლია ღმერთს მივეახლოთ. მაგრამ ქრისტეს სხვაგვარადაც შეუძლია ადამიანები მადლს აზიაროს. ეს მისთვის ძნელი არ უნდა იყოს. ამას ადასტურებს სასულიერო პირების აზრიც, როცა ინანიებ, აღსარების გარეშეც მოგიტევებს უფალი. ტაძარში ბევრი ეზიარებოდეს შეიძლება, მაგრამ რეალურად არცერთი. ტაძრის გარეთ ვიღაც კეთილი მუსულმანი კი შეიძლება ნაზიარები იყოს.



გამიხარდა შენი პოსტის წაკითხვა, მეც დიდი იმედი მაქვს, რომ ყველაფერი ასე იქნება, უბოროტესი ეშმაკიც კი დაუბრუნდება თავის ნამდვილ სახეს, ადრე თუ გვიან... მაგრამ დანამდვილებით არ ვიცი, ეს ასეა თუ არა, დიდი იმედი მაქვს და ცოტათი ამის მჯერა.

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 8 2009, 01:52 AM

მე გამიგია, რომ ახლობლის ან წმინდანის ლოცვით ადამიანი, რომელიც ჯოჯოხეთშია, შეიძლება ცხონდეს. არ ვიცი ეს როგორ ხდება, გამოდის ადამიანს ჯოჯოხეთში შანსი ეძლევა, ის უარყოფს თავის შეგნებულ ბოროტ არჩევანს და იყვარებს ღმერთს, იქნებ იმ ახლობლის ლოცვა და სიყვარული ულბობს გულს მას, არ ვიცი. მაგრამ მისი ეს არჩევანი იმ ღვაწლის ტოლფასი იქნება, რომელიც ჭირდება ადამიანის სულს ღვთის შესაყვარებლად. იმედი მაქვს, წმინდანთა ლოცვით ყველა ცხონდება ოდესმე, თავისი ნებით აირჩევს სიკეთეს, რა თქმა უნდა. ცხადია ჩემი ნების გარეშე სამოთხეში ყოფნა გაცილებით დიდი ტანჯვაა, ვიდრე ჯოჯოხეთში. ანუ ჯოჯოხეთიც ღვთის სიყვარულის და მოწყალების გამოვლინება გამოდის, ძალიან ბოროტისთვის უსაზღვროდ და მხოლოდ სიკეთეში ყოფნა უარესი ტანჯვაა ვიდრე ჯოჯოხეთი. ძალით ცხონება მართლა აბსურდია..

"თუკი ყველანი ვცხონდებით ბოლოს რაღას მოვიკლათ თავი სხვადასხვა ღვაწლის აღსრულებით?" თუ ბოლოს ყველა ცხონდება, ეს ღვაწლის გარეშე მაინც შეუძლებელი იქნება, ჩემი აზრით, უფრო სწორად კი თავმდაბლობის გარეშე. ღვაწლი ხომ უბრალო საშუალებაა ამ სათნოების მისაღწევად. ასეც რომ არ იყოს, ჯოჯოხეთი იმდენად საშინელი წამებაა, ნებისმიერი ჭკუათმყოფელი დროებით ღვაწლს ამჯობინებს მას. დიდი ვერაფერი ნუგეშია ოდესმე ცხონება, 1 საათიც კი ჯოჯოხეთში საუკუნუვან ტანჯვას უდრის. შემაძრწუნა ჩემმა სიტყვებმა...


დაახლოებით სად წერია, ხომ არ გახსოვს?

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 8 2009, 02:18 AM

გამიგია, ადამიანის არარაობად ქცევა უფრო დიდი ტანჯვაა მისთვის, ვიდრე ჯოჯოხეთში ყოფნა. ამიტომაც არ ანადგურებს ღმერთი არავის. ვინმეს ჯოჯოხეთში ყოფნის მიზეზი არ არის ის , რომ ღმერთმა მას არ მიუტევა. მამა გაბრიელს კითხეს:
- ყველა ადამიანი გადარჩება? აცრემლებულმა მამა გაბრიელმა უპასუხა:"ვერა, შვილო, ვერც მე შეგიწყალო, ვერც უფალმა ვერ შეგიწყალოს, შენი თავი შენ თვითონ თუ არ შეიწყალე. ვინც სულს გადაირჩენს და სხვასაც შეეწევა სიტყვითა და საქმით, ეს არის ქრისტეს მცნება. "რაჟამს გამოსჩნდე ზეცით, ქრისტე მეუფეო და დაჰსჯიდე განსჯად საყდართა მათ საშინელთა და მდინარე ცეცხლისა ოხრიდეს წინაშე შენსა და ცოდვილნი სტიროდნენ და ჰგოდებდნენ, ხოლო მართალნი მხიარულიყვნენ, მაშინ სახიერ, შემიწყალე მე და ნუ განმაგდებ მე პირისაგან შენისა."
საქმე ღმერთის გულის "მოლბობა", "არ მოლბობაში" არ უნდა იყოს, ის ხომ ძალიან მოწყალე და სამართლიანია. საქმე უფრო ჩვენშია.




არ ვიცი რამდენად სწორად გავიგე თქვენი ნააზრევი, მაგრამ მემგონი საიდუმლო არ ირღვევა. დაახლოებით თქვენ აზრს ვიტყვი სხვა სიტყვებით: სამოთხეში დრო არ არის, მხოლოდ მარადისობაა. ღმერთში არ არის დრო. ვინც ღმერთშია, ალბათ არც მისთვისაა ეს წარსული, მომავალი. მარადიული მხოლოდ ღმერთია და მის გარეშე "სხვა არაფერი არსებობს."



ვაიმე, რამდენი დავწერე.. უკაცრავად, თუ თავი შეგაწყინეთ...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 09:47 AM

არაა აუცილებელი სახელი დაარქვა. მე პირადად ღმერთმადიდებელს ვუწოდებ ხანდახან საკუთარ თავს, რადგან ასეთი კონფესია არ არსებობს. რომ არსებობდეს არ ვუწოდებდი


მე მაინც დედამიწას ციხეს შევადარებდი, ჯოჯოხეთს კი კარცერს. კარცერიდან პირდაპირ გარეთ გამოსვლა შეუძლებელია, ციხიდან კი შესაძლებელი. სამაგიეროდ კარცერში ყოფნა გაცილებით ხანმოკლეა ვიდრე ციხეში.

blue night



მართალია, ოღონდ შესწორებას შევიტანდი. სამოთხესა და ცათა სასუფეველს შორის მაინც ვხედავ განსხვავებას. და სამოთხეც დროებითია, ისევე როგორც ჯოჯოხეთი. მარადიული მხოლოდ "ცათა სასუფეველია". (არადა არ მომწონს ეს სიტყვა, კარგად ვერ გამოხატავს არსს)



ეს სიტყვები ძალიან მომეწონა. შეიძლება მე სხვა კონტექსტში გავიგე მაგრამ ხშირად ადამიანი იმდენად ცოდვილად გრძნობს თავს რომ საკუთარი თავის შეწყალება არ შეუძლია. საკუთარ თავს თუ არ შეუნდე და საკუთარი თავი არ შეიყვარე, ვერც სხვას შეუნდობ და ვერც სხვას შეიყვარებ. უპირობო კანონია ეს! და ყველაზე მეტად არაცნობიერში მოქმედებს, ცნობიერება კი რამდენსაც უნდა იმდენ ილუზიას შეთხზავს...




ძალით ცხონება აბსურდია, ძალით გაღვიძებაც, მაგრამ კოშმარული სიზმრის დროს უფრო ადვილად იღვიძებს ადამიანი ვიდრე ტკბილი და ლამაზი სიზმრის დროს. ამ შემთხვევაში "ჯოჯოხეთი" დამხმარე ფაქტორიც კია.


და ბოლოს: მე მაინც არ ვყოფ ადამიანებს კეთილებად და ბოროტებად... ღვთის მოყვარულებად და ღვთის მტრებად... მე ვყოფ მხოლოდ მძინარეებად, ნახევრადმძინარეებად და გამოღვიძებულებად

და ოდესმე ყველა გაიღვიძებს, თუმცა შეიძლება ისევ მოუნდეს ძილი და დაიძინოს... არც ეგაა გამორიცხული

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 11:44 AM

წმინდა წერილში გარკვევით და მრავალ ადგილას წერია, რომ ღმერთი არის აბსოლუტური სიყვარული და
ამავე დროს არის სამართლიანი და საშინელი მსაჯული.
ქრისტიანობა, თავის დროზე იქადაგა მთელ მსოფლიოში. და თუ სადმე, კონკრეტულ გეოგრაფიულ თუ ეთნიკურ ერთეულს
დღეს არ აქვს ეს სწავლება, მამები გვეუბნებიან, რომ ესეც უფლის მოწყალებითაა,
რომელიც ხედავდა და იცნობდა ყველა ადამიანს - შექმნამდე და შესაბამისად იცის, ვინ მიიღებს ჭეშმარიტებას.
და რადგან, მას გაცილებით მეტი მოეთხოვება, ვისაც შემეცნება მიეცა, ზოგავს ამ ადამიანებს თუ ადამიანთა ჯგუფებს.
ასე, რომ თუ ვართ ქრისტიანები და გვწამს წმინდა წერილის, ვიკითხოთ იგი და ძალიან ბევრ კითხვაზე გაგვცემს პასუხს.


აღსარების გარეშე ცოდვათა მოტევების საკითხი, ძალიან ფაქიზად განსახილველი თემაა.
გააჩნია ცოდვის სიმძიმეს და სინანულის სიმძაფრეს.
და კეთილი მუსულმანის ზიარებისა და ეშმაკის შესაძლო ''მოქცევის'' შესახებ კომენტარს აღარ გავაკეთებ.
ეს აშკარა დარღვევაა. მაინტერესებს, მოძღვარი თუ გყავს, ან სახარებას და წმინდა მამების თხზულებებს თუ კითხულობ..

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 11:52 AM

აქ მინდა მოვიყვანო ერთი შეხედულება ვედებიდან. თვით დემონებიც კი ცათა სასუფეველში მოხვდებიან თუკი კონკრეტულად ღმერთის ავატარის ხელით კვდებიან. და სამოთხეში ხვდებიან თუ ნახევარღმერთის ხელით კვდებიან. არის აღწერილი ისტორია, როცა ერთ-ერთი ძლიერი დემონი ცდილობს რომ ინდრამ (ნახევარღმერთების მეფემ (იგივე ზევსის პროტოტიპი ბერძნულ მითოლოგიაში) განგმიროს მახვილით, რადგან იცის რომ ის ვინც უშუალოდ ინდრას ხელით კვდება, სამოთხეში ხვდება.

და საერთოდ დემონთა შორისაც იყვნენ ძალიან ბრძენები, რომლებიც სწორედ ამ სიბრძნის და ცოდნის წყალობით მიდიოდნენ ღმერთამდე. ასეთი უამრავი ისტორიაა.

აქვე დავაკონკრეტებ რომ ვედებში სატანის და ეშმაკის ცნება არ არსებობს. არსებობენ დემონური და ღვთაებრივი არსებები, ანუ ასურები და სურები. და მათ შორის ყოველთვის დიდი ბრძოლაა.

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Dec 8 2009, 11:59 AM

კვირას ჩაგვიტარეს ლექცია სწორედ მაგაზე. და გვითხრეს რომ ვერ ცხონდებიანო, ეგ გამორიცხულიაო.
მერ ერთმა სტუდენტმა დასვა შეკითხვა: რატომ არ უნდა ცხონდეს ის ადამიანი ვისაც არ სმენია მართლმადიდებლობის შესახებო?
მოძღვრის პასუხი ასე ჟღერდა: ეგ არის მწვალებლობაო. მასე პროტესტანტები ამბობენო. ვინ დაუშალა ჩინელს ან იაპონელს არ გახდეს მართლმადიოდებელიო? მართლმადიდებლური ტაძრები ყველგანაა... აბოც არ იყო თავიდან მართმადიდებელი მაგრამ ცხონდაო...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 11:59 AM

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 12:07 PM

აბა მუსულმანებს კითხე თუ ცხონდა



ჩინელი ან იაპონელი რომ ვიყო მართლმადიდებლობისკენ გამოხედვას ვერც კი შევძლებდი, დრო არ მეყოფოდა უბრალოდ, ჯერ იმათ იმდენი სწავლება აქვთ ერთი ცხოვრება არ გეყოფა მათში გასარკვევად



გამორიცხული არაფერია. სტუდენტობაში მეც "მაბოლებდნენ" სამედიცინოზე მსგავსი ილუზიებით ჰოდა ახლა ვმუშაობ მაგ ილუზიების დამსხვრევაზე. ფარმაკოლოგიური კომპანიები უნდა გავაკოტრო და უნდა დავამტკიცო რომ წამალი სულაც არაა აუცილებელი და სხვა უფრო მარტივი და იაფი მეთოდები არსებობს

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Dec 8 2009, 12:18 PM

სამედიცინოზე შეიძლება ,,დაგაბოლეს", მაგრამ სასულიერო სასწავლებელშიც "გვაბოლებენ" შენი აზრით?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 12:21 PM

მაშიკო

არ გაბოლებენ, უბრალოდ მეხუთე კლასში მეხუთე კლასის მასალას გასწავლიან, მეათეში კი მეათესას. სიტყვა "დაბოლება" ცუდი გაგებით არ მიხმარია

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Dec 8 2009, 12:23 PM

Atman
OK. გასაგებია ცუდად გავიგე

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 8 2009, 12:29 PM

მა თემაში რა კარგია შემოსვლა
მომეწონა ვიღაც რომ არ გეჩხუბება,მე ვარ და ჩემი ნაბადიო
პ.ს.
პირველ გვერდზე არის ჩემი პასუხი ამ თემაზე

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 8 2009, 01:33 PM

ისე ოსტატი და მარგალიტაში კარგად არის ნათქვამი " ანი ნე ზასლუჟილი სვეტა ანი ზასლუჟილი პაკოი" ანუ პაკოიც მემგონი კრისტესა და ნათელის გარეშე რაღაც პონტში ჯოჯოხეთს მაგონებს, შეიძლება ყველა გეენიაში არ აღმოჩნდეს და უბრალოდ ღვთის გარეშე აგმოჩნდნენ და ესეც ჯოჯოხეთად ითვლებოდეს.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 01:42 PM

Funkenstein

ხო მაგრამ ეგ პაკოიც დროებითი იქნებოდა, რატომღაც ეგრე მგონია და მერე სხვა რამეს ისურვებდნენ მასტერიც და მარგარიტაც. ერთ ადგილზე არაფერი არ დგას. ყველაფერი ვითარდება... აი სამუდამოდ რომ მანდ დარჩენილიყვნენ მართლა ჯოჯოხეთი იქნებოდა მაგრამ ეგრე არ მოხდებოდა დარწმუნებული ვარ.


ოსტატი და მარგარიტაში ყველაზე ძალიან იეშუას ეს სიტყვები მომწონს: "ზლიხ ლიუდეი ნეტ ნა სვეტე!"

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 8 2009, 01:46 PM

ისე რა დარწმუნებულები ვართ რომ იმ ადამიანს ვისაც აქ ცხოვრების მანძილზე არ უნდა ღმერთან ყოფნა იქ კოპნისას მოუნდება მემგონი ოსტატსაც და მარგალიტასაც არ უნდოდათ ღმერთთან ყოფნა რასაც ვერ ვიტკვი პონტე პილატზე.

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Dec 8 2009, 01:48 PM

მუსულმანების აზრი აღარ მაინტერესებს როცა ღმერთი თვითონ ამოწმებს აბოს სიწმინდეს აღსრულებეული სასწაულებით, და უამრავი კურნებით მისი წამების ადგილზე: იმავე ღამეს ღმერთმა განაბრწყინა თავისი მოწამე: „იყო ჟამი პირველი“, იმ ადგილზე, სადაც დაწვეს ყოვლად პატიოსანი გვამი წმიდისა აბოსი, უფალმა გარდამოავლინა ძლიერ მანათობელი ვარსკვლავი, ვითარცა ლამპარი ცეცხლისაი... და დგა იგი ზე ჰაერთა, ვიდრე სამ ჟამადმდე...“. ამ საკვირველ გამოცხადებას ხედავდნენ თბილისის მცხოვრებნი. შერცხვენილმა ამირამ მსახურები მიავლინა მტკვრის ნაპირზე, ქრისტიანებმა ხომ არ დაანთეს სანთლებიო, მაგრამ, ხიდთან მისულებმა იხილეს, თუ როგორ „აღმაღლდებოდა ვარსკულავი იგი ზე ჰაერთა“
ყოვლად ძლიერმა ღმერთმა მეორე ღამესაც გამოაჩინა თავისი ძალა, „პატივსცა თვისსა მარტვილსა და აჩუენა სასწაული საკვირველი - სადაც ჩაყარეს წმინდანის სანატრელი ძვლები, ხიდის ქვეშ აღმობრწყინდა ნათელი სვეტის მსგავსი, ვითარცა ელვა, რომელიც მთელი ღამე იდგა და აშუქებდა მიდამოს: მდინარის ნაპირს, კბოდესა და ხიდს. ამ სასწაულსაც ყველა ხედავდა, რათა ყველას ერწმუნა, „რამეთუ ჭეშმარიტად იესო ქრისტეის, ძისა ღმრთისა მარტვილი არს“. და გულისხმა ყონ მორწმუნეთა და ურწმუნოთა, რამეთუ „ჭეშმარიტ არს სიტყუაი იგი, რომელ თქუა, ვითარმედ - მე თუ ვინმე მმსახურებდეს, პატივსცეს მას მამამან ჩემმან, რომელ არს ცათა შინა“.

ნუ ეს მესმის რომ შენ ასე გინდა, და ძალიან კარგია. : ) მე განსაკუთრებით მინდა რომ ესე იყოს ჩემი "გმირობებით" მხოლოდ ეს თუ მიშველიდა. მაგრამ შეუძლებელია გვჯეროდეს უფლის, ბუდას, მუჰამედის ერთდროულად .
ან გვჯერა უფლის ან არ გვჯერა ის ამბობს: " მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს წყლისაგან და სულისა, ვერ ჴელ-ეწიფების შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა"
კი შეიძლება ვივარაუდოთ რომ ესე იქნება, ყველა ცხონდება ოდესმე, მაგრამ ამის არანაირი საფუძველი არ გვაქვს ა რ ა ნ ა ი რ ი: „და კუამლი ტანჯვისა მისისაი უკუნითი უკუნისამდე აღვიდოდის, და არა აქუნდეს განსვენებაი დღე და ღამე“ (გამოცხ. იოანესი 14,11); , ვიდრე ორითა თვალითა შთაგდებად გეჰენიასა ცეცხლისა უშრეტისასა, სადა-იგი მატლი მათი არა დაესრულების, და ცეცხლი არა დაშრტების“ (მარკ. 9,43-48). და კიდევ უამრავი ადგილებია წმ წერილში,სადაც ტანჯვის მარადიულობაზეა ლაპარაკი

და როცა არ ვეთანხმებით იმას რასაც ამბობს ქრისტე გამოდის არ გვჯერა ქრისტესი, და მორჩა. არა ის რომ ყველასი გვჯერა, ქრისტეც ბუდაც და სხვა ყველა ერთი და იგივეა, და აშ
ხოდა ეგაა პრინნციპში ჩვენი ცხოვრების აზრიც, გავცეთ პასუხი გვჯერა და გვინდა უფალთან ყოფნა თუ არა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 02:19 PM

newbie

გეთანხმები... ისე კი ყველა რელიგიაში გვხვდება სასწაულები, თანაც მსგავსი...



ყველას ჩვენი რწმენის შესაბამისად მოგვეცემა. მე ასე მჯერა და ასე იქნება



არასწორი დაყოფაა. ჯერ ერთი მუჰამედი მოციქულია. ბუდა კი უფლის ერთ ერთი სახეა, ასე რომ მე განსხვავებას ვერ ვხედავ.




ვერც ამაში ვხედავ რაიმე წინააღმდეგობას.



მოდი არ გვინდა ასეთი ცალსახა განცხადებები. ისევ ვიმეორებ, არსებობს განვითარების ეტაპები. იესო ყველა ადამიანს თავისი განვითარების მიხედვით ელაპარაკებოდა. რა გითხრათ ცისა, როცა არ გესმით მიწისა. ქრისტე რასაც ამბობდა ყველაფერი ცალსახად და უცილობლად თუ მივიღეთ კარგად იქნება ჩვენი საქმე. მაშინ მტერი რომ შემოგიტევს თავი არ დაიცვა და მეორე ლოყა მიუშვირე. უნდა გიყვარდეს მტერი შენი, მაგრამ უნდა ებრძოლო თუ საჭიროა. 10 მცნებაც იერარქიაა და უპირველესი პირველი მცნებაა. არა კლაზე მაღლა ღმერთის სიყვარული უნდა დააყენო. მოკლედ გამგები გაიგებს...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 03:44 PM

''ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი, ეშმაკ არიან. ხოლო უფალმა ცანი შექმნა''

ვახ.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 03:55 PM

ვინ უფალმა შექმნა? უფალი იყო კრიშნაც...

უფალი ნიშნავს ბატონს, ასე რომ ვერ ვხვდები ვიზეა საუბარი...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 04:12 PM

კაი, დაანებე თავი მეორე ნაწილს და პირველი განიხილე, გაბოლდებული

============================================================


http://www.orthodoxy.ge/sakhli/10mtsneba_1.htm

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 04:29 PM

კარგი დავანებოთ თავი ამას, ფორუმის პატრული ჩემს მიმართ დაუნდობელი გახდა...


რაც შეეხება ცხონებას, მე ერთ რამეს გკითხავ:

ცხონდება თუ არა 2 წლამდე მკვდარი ბავშვი, და თუ არა, რატომ?

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 04:45 PM

კითხვას ვერ მივხვდი. კარგად ჩამოაყალიბე აბა.
მონათლულს გულისხმობ თუ მოუნათლავს?

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 04:55 PM

რეალურად ორივეს, თუმცა ამ შემთხვევაში თუ გინდა კონცენტრირება(თემის სათაურის გამო) მოუნათლავებზე გააკეთე...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 05:10 PM

protestanti

ნუ მელაპარაკები იეღოველივით ბიბლიური ტექსტებით, ეგრე მეც შემიძლია მოვიშველიო

ბუდაც კრიშნაც და იესოც ერთი ღმერთის სხვადასხვა სახეამეთქი რა ვერ გაიგეთ რას ვამბობ ვააახ

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 8 2009, 05:18 PM

Atman

და ხვდები მაინც რას ამბობ?

ასეთი ღმერთის შესაძლებელია, რომ გწამდეს? თურმე ერთხელ სხვა რამეს გვასწავლის, მეორედ სხვა რამეს, მესამედ კიდევ სხვა რამეს და ასე დაბნეულს გვტოვებს. შენ ამბობს, რომ ღმერთმა მრავალი საშუალება მოგვცა მისი შეცნობისა და ეს საშუალებები ურთიერთგამომრიცხავია, ანუ ერთი საშუალება უარყოფს და გმობს მეორეს, მეორე საშუალება შესაბამისად პირველს და ასე ყოველი, რადგან უბრალო ლოგიკითაც კი ადვილია იმის წარმოდგენა, რომ აბსოლუტური ჭეშმარიტება მხოლოდ ერთი შეიძლება იყოს და არა მრავალი. ამას არ უნდა დიდი განსჯა.

აქ არაა საბარი იმაზე, თუ რას ამბობს ესა თუ ის რელიგია ცხონებაზე. ჯერ იმაზე უნდა ჩამოვყალიბდეთ, რომ ჭეშმარიტება ერთია და არა მრავალი (არ მესმის ამაზე როგორ შეიძლება დავა) და მერე ვიმსჯელოთ რომელი რელიგიაა ჭეშმარიტი.

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 05:25 PM

პირველი მცნება

მე ვარ უფალი ღმერთი შენი და არა იყვნენ შენდა ღმრთნი უცხონი ჩემსა გარეშე.

მორწმუნემ უნდა იცოდეს, რომ არის ერთი ღმერთი, რომ მისი ღმერთი ჭეშმარიტი ღმერთია და იგი არის ერთადერთი ღმერთი. იქვე იმიტომ არის განმარტება და „არა იყვნენ შენდა ღმერთნი უცხონი ჩემსა გარეშე“. უფლის გარეშე სხვა ღმერთის ღმერთად აღიარება პირველი მცნების დარღვევაა. ბუნებრივია, რომ სამყარო, ყოველივე ხილული თუ უხილავი, ერთი უფლის მიერ არის შექმნილი. ძალიან მნიშვნელოვანია, ვიცოდეთ, რომ უფალი არის ერთადერთი ღმერთი. ხშირად ადამიანები ივიწყებდნენ და დღესაც ივიწყებენ ამას და ქადაგებდნენ (ზოგიერთები დღესაც ქადაგებენ) მრავალღმერთიანობას. მათ თითქოს არ ჰყოფნიდათ ერთი ღმერთი და მრავალღმერთიანობისაკენ მიიდრიკებოდნენ. ეს ცდომილება მით უფრო აქტუალური იყო მოსეს თანამედროვე ისრაელისათვის, რომელიც ხშირად ვარდებოდა კერპთაყვანისმცემლობაში, უცხო ღმერთებისადმი თაყვანისცემაში და ამით ჭეშმარიტ ღმერთს ღალატობდა. ფსალმუნში გვიწერია: „ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი ეშმაკ არიან“ - რაც პირდაპირ მიგვითითებს, რომ სხვა, უცხო ღმერთები, გარდა ერთადერთი ჭეშარიტი ღმერთისა, ბოროტისგანაა.

როგორ გაჩნდა მრავალღმერთიანობა? თავიდან, პირველი ადამიანები, იგულისხმება ადამ და ევა, ასევე მათი შთამომავლები, მონოთეისტები იყვნენ და ბუნებრივია, მათ იცოდნენ ჭეშმარიტი ღმერთი. იცოდნენ, რომ ჭეშმარიტი ღმერთი ერთია და იგია ყოვლის გამგებელი ამქვეყნად. მაგრამ თანდათანობით, რაც უფრო მრავლდებოდა კაცობრიობა და რაც უფრო სუსტდებოდა მასში სულიერი ძალა, იგი ივიწყებდა ჭეშმარიტ ღმერთს, ყოველ შემთხვევაში, მათი ნაწილი მაინც. ასე ხდებოდა მათი ცნობიერების გაუკუღმართება. რა თქმა უნდა, ასეთი რამ ეშმაკის ზემოქმედების გარეშე არ ხდება, ვინაიდან იგია ყოველი ბოროტების წყარო სამყაროში. ბუნებრივია, ადამიანებს თანდათანობით ავიწყდებოდათ ცოდნა, შემეცნება ერთადერთი ჭეშმარიტი ღმერთისა და ისინი ახალ ღმერთებს, ახალ კერპებს იგონებდნენ, თუმცა ჭეშმარიტი სარწმუნოების, უფლის ხსოვნის სრული აღხოცვა მაინც არ ხდებოდა. ჭეშმარიტი რწმენის რაღაც მცირე ნაწილი მაინც შემონახული იყო მათში, ოღონდ გაუკუღმართებილი სახით. სწორედ ამიტომაა, რომ ხშირად უცხო რელიგიებში შესაძლებელია ჭეშმარიტების მარცვალი დავინახოთ, რამაც შეიძლება ადამიანები დააბნიოს და აფიქრებინოს, რომ სხვადასხვა რელიგიებს შორის არსებული საერთო მორალური ნორმები, გარეგნული თუ შინაგანი მსგავსება, თითქოსდა მათ თანასწორობაზე მეტყველებს, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ის ჭეშმარიტი მარცვალი, ის ნაწილობრივი სიმართლე, რაც შეიძლება იყოს კიდეც სხვა სარწმუნოებაში, არის ანარეკლი იმ სამოთხისეული მეხსიერებისა, იმ პირველცოდნისა, რაც პირველ ადამიანებს ჰქონდათ, ანუ ყველა იმ ერის პირველ წინაპრებს, რომლებიც დღესაც არსებობენ. ჩვენ, ბუნებრივია, ყველას საერთო წინაპარი გვყავდა და ამ წინაპართაგან წამოსული ცოდნა შერყვნილი და გაუკუღმართებული სახით დღესაც არსებობს ყველა ხალხში და სხვადასხვა რელიგიურ მიმდინარეობაში. აი, ეს არის სწორედ მიზეზი იმისა, რომ სხვადასხვა, ერთმანეთისგან სრულებით განსხვავებულ რელიგიებს, რაღაც საერთო მაინც აქვს, თუმცა ეს არ არის საკმარისი იმისთვის, რომ სარწმუნოება იყოს ჭეშმარიტი, რომ ადამიანი ჭეშმარიტი ღვთის თაყვანისმცემლად იწოდოს. თუ ჭეშმარიტი ღვთის თაყვანისმცემელი ხარ, მისი მოძღვრება მთელი სისავსით უნდა აღიქვა და დაემორჩილო, ვინაიდან რელიგიაში არ შეიძლება რაღაც ნაწილის მიღება და დანარჩენის უკუგდება. არ შეიძლება, მხოლოდ ნაწილი მივიღოთ, დანარჩენი კი უარვყოთ, როგორც ზოგიერთი არაეკლესიური ადამიანი აკეთებს. ისინი თითქოსდა სხვადასხვა რელიგიებიდან, ფილოსოფიური მიმდინარეობებიდან ამოკრებენ მათთვის მისაღებ მორალურ ნორმებს, ინტელექტუალურ თეორიებს, სხვადასხვა აზრებს და ქმნიან თავის პირად სარწმუნოებას, მსოფლმხედველობას, რომელიც მხოლოდ მისთვის ან ადამიანთა ჯგუფისთვის არის დამახასიათებელი. ეს არ გახლავთ ჭეშმარიტების, ღვთის ერთგულება. ასეთი ადამიანებისაგან ხშირად გაიგონებთ - „მე ჩემი თვალით ვუყურებ სახარებას“, „ჩემი თვალით ვუყურებ სარწმუნოებას“, „მე ჩემი შეხედულება მაქვს“. ეს „ჩემი“ და „მე“ მათთვის იმდენად ძვირფასია, რომ ღვთაებრივზე აღმატებული ხდება, მაშინ როცა ქრისტიანობა, მართლმადიდებლობა გამოცხადებითი რელიგიაა, რაც იმას ნიშნავს, რომ რაც ჩვენ ვიცით ღმერთის შესახებ (რა თქმა უნდა, უფლის სრული შეცნობა შეუძლებელია, მაგრამ ის მცირედიც, რაც ვიცით), არის შედეგი იმისა, რომ ეს ცოდნა გამოცხადებით, ღვთის დაშვებით მოგვეცა. ოღონდ ეს ნიშნავს იმას, რომ თითოეულ ჩვენგანს კი არ ჰქონია გამოცხადება, არამედ ღვთის რჩეულ ადამიანებს, წინასწარმეტყველებს, წმიდანებს უფალი თავისი თავის შესახებ უცხადებდა იმ მცირედს, რისი დატევნაც ადამიანებს შეეძლოთ, თუნდაც ყველაზე გამორჩეულებსა და წმიდანებს. სწორედ მათგან ვიცით უფლის შესახებ. სხვაგვარად უფლის შეცნობა აბსოლუტურად შეუძლებელია. მაგალითად, როგორ შეიძლება, ჭიანჭველამ შეიმეცნოს ყველაზე აღმატებული, რთული ფილოსოფია. ყველამ იცის, რომ მისთვის შეუძლებელია პლატონისა და არსტოტელეს ფილოსოფიის გაგება. ასევე ადამიანს, რომელიც შეზღუდული არსებაა, არ შეუძლია გონებით შეიმეცნოს უფალი, მას მხოლოდ შეუძლია უფლისგან დაშვებით შეიმეცნოს, ანუ ეკლესიისთვის მიცემული ცოდნა გაითავისოს, მხოლოდ მასზე იფიქროს და არა საკუთარ მიწიერ ლოგიკაზე დაყრდნობით შორსმიმავალი დასკვნები გამოიტანოს.

ასე რომ, პირველი მცნება, რა თქმა უნდა, ისევე როგორც ყველა სხვა მცნებები, მარადიულია და დღესაც ისევე აქტუალურია, როგორც მაშინ, როცა მოსე წინასწარმეტყველს მიეცა. სწორედ ჩვენი უფალია ჭეშმარიტი ღმერთი, სწორედ იგია ერთადერთი უფალი და არა უცხო სხვა ღმერთები, რომლებსაც არც უნდა ვემონებოდეთ და არც ვუჯერებდეთ, რადგან სხვაგვარად არ ვიქნებოდით არც ჭეშმარიტი ქრისტიანები და არც ჭეშმარიტი მორწმუნეები.

ზურაბ ცხოვრებაძე
სასულიერო აკადემიისა და სემინარიის ლექტორი



მოუნათლავი ჩვილები, მღვდელმთავარ გრიგოლ ღვთისმეტყველის განმარტებით, არც დაისჯებიან, არც დაჯილდოვდებიან: არც სატანჯველში ჩავარდებიან და ვერც ღვთის დიდებას შეუერთდებიან. ისინი არ დაისჯებიან, რადგან პირადი ცოდვები არ ჩაუდენიათ, მაგრამ ვერ თანაეზიარებიან სულიწმიდის მადლს, რადგანაც მათი ბუნება აღბეჭდილია პირველქმნილი ცოდვით. მაგრამ წყალობასა და ნუგეშს მაინც მიიღებენ ისინი ღვთისაგან, როგორც უდანაშაულოდ მოწყვეტილები.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 8 2009, 05:24 PM

რაც შეეხება მართლმადიდებელი ეკლესიის პოზიციას ცხონებასთან დაკავშირებით. შეგიძლიათ ქვემოთ წარმოდგენილი მაქსიმე აღმსარებლის ციტატა, ზოგადად მართმადიდებელი ეკლესიის მოძღვრებად მიიღოთ.

კითხვა: "ნუთუ მხოლოდ შენ ცხონდები, სხვები კი წარწყმდებიან?

წმ. მაქსიმეს პასუხი: არავინ დაუგმია იმ სამ ყრმას, რომლებმაც არ სცეს თაყვანი ხატს, რასაც თაყვანს სცემდა ყველა ადამიანი, რადგან ეს ყრმები სხვებისას კი არ უკვირდებოდნენ, არამედ იმას უკვირდებოდნენ, რომ თვით ისინი არ დასცილებოდნენ ჭეშმარიტ კეთილმსახურებას. ასევე დანიელმაც, ჩაგდებულმა ლომების ხაროში, არათუ ვინმე დაგმო იმათგან, რომლებსაც, დარიოსის ბრძანების შესაბამისად, არ ულოციათ ღვთისადმი, არამედ თავისას უკვირდებოდა იგი და ირჩია მან სიკვდილი, ვიდრე ღვთისგან განდგომა, რომ ბუნებითად რჯულიერთა დარღვევის გამო არ გაემათრახებინა იგი საკუთარ სინდისს. ასევე, მეც ნუ მომასწრებს ღმერთი იმას, რომ ვინმე დავგმო, ანდა ის ვთქვა, რომ მხოლოდ მე ვცხონდები, თუმცა კი სიკვდილს ვირჩევ, ვიდრე იმას, რომ შიში მქონდეს სინდისისა, როგორც ღვთისადმი რწმენისგან რაიმეთი გადაცდომილს".

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 05:32 PM

ქვემო ვიდეო ნახე და გააანალიზე.

http://didgori.wordpress.com/2009/09/07/%E1%83%90%E1%83%A6%E1%83%9B%E1%83%9D%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%95%E1%83%9A%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98-%E1%83%99%E1%83%A3%E1%83%9A%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%91%E1%83%98%E1%83%A1-%E1%83%93%E1%83%94%E1%83%9B/



აი, რუსული ტექსტის შემდეგ რომაა.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 05:45 PM

protestanti

ყველაფრის გაკრიტიკება შეიძლება, თანაც დამაჯერებლად. უშუალო წყაროებს გაეცანი მაგ რელიგიებზე და მერე ვილაპარაკოთ. აღარ ვაპირებ რელიგიების თემაზე შენთან კამათს. რაც შეეხება მაგ ვიდეოს. ეგ ტანტრაა და მაგას ბჰაკტი იოგა გმობს. კამა სუტრა კი მეცნიერებაა ხორციელი სიყვარულის შესახებ და სხვათა შორის სანსკრიტიდან მისი ყველაზე ხორციელი ნაწილი თარგმნეს, ის ნაწილი კი რომელიც ქალსა და კაცს შორის ურთიერთობის ფსიქოლოგიურ ასპექტებს ეხება არ უთარგმნიათ. ვედებში ყველაფერია მოცემული მეცნიერების სახით. იარაღის ფლობის და გამოყენების ტექნიკაც და საომარი ტაქტიკაც. ვედებიდან ის უნდა აიღო რაც მთავარია და ღმერთს უკავშირდება. კრიტიკული თვალით თუ წაიკითხავ ნებისმიერ წიგნში იპოვი ნაკლს, სახარებაშიც და ყურანშიც. მე მინდა საერთო დაგანახოთ ბჰაკტი იოგასა და ქრისტიანობას შორის თქვენ კი აქ ტანტრიზმის კრიტტიკა დამიწყეთ. მეც ვიცი რომ ტანტრა არაა კარგი




afxazi



გაეცანი სიღრმისეულად რომ ამბობ ურთიერთგამომრიცხავიაო? დაუსვი შეკითხვები მაგ რელიგიების წარმომადგენლებს? თუ ადარებ ისიც ბოლომდე გამოიკვლიე, თუ არადა რატომ ადარებ საერთოდ? როგორ შეიძლება მართლმადიდებელმა მოძღვარმა აგიხსნას არამართლმადიდებლური რელიგიის ნამდვილი არსი?



ის ჭეშმარიტება რომელიც ერთადერთია და აბსოლუტურია სიტყტვით გამოუთქმელია ჩემო კარგო და იმიტომაც შეიქმნა ამდენი რელიგია რომ ცდილობს სიტყვით და დებულებებით გამოთქვან ის რასაც ენა ვერ აღწერს. მე არ ვამბობ რომ ეს ცუდია. ეს კანონზომიერია და რელიგია ვერ იცოცხლებს თუ საკუთარ დებულებებში ბოლომდე არ იქნება დარწმუნებული. შენიც მესმის დამცველი ხარ შენი რელიგიის ერთადერთობის, მაგრამ მეც დამცველი ვარ სხვა რელიგიების და კამათი გამიჭირდება შენთან, რადგან მე უფრო კარგად ვიცნობ ქრისტიანობას, ვიდრე შენ თუნდაც ბუდიზმს ან ინდუიზმს.

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 8 2009, 05:48 PM

ატმან ანუ შენი აზრით ყველა რელიგია ჭეშმარიტია?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 05:51 PM

Funkenstein

არა, მაგრამ არ დავაკონკრეტებ რომელი მიმაჩნია უფრო ახლოს მდგომად აბსოლუტურ ჭეშმარიტებასთან ანუ ღმერთთან და რომელი არა... მაგრამ დავაზუსტებ რომ აბსოლუტურ ჭეშმარიტებას არც ერთი რელიგია არ ამბობს, რელიგია მხოლოდ გზაა...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 05:52 PM

აი ეს კი გამიხარდა, თორემ რაღაც დაჩაგრულად ვგრძნობდი თავს
აწი თახვებზე და ოკაპებზე ვიკამათოთ

პოსტის ავტორი: aia თარიღი: Dec 8 2009, 05:52 PM

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 05:55 PM

აჰა ესეგი არც სამოთხეში მოხვდებიან და არც ჯოჯოხეთში? ჩვენმა სინოდმა რომ მიიღო გადაწყვეტილება რომ ჯოჯოხეთში წავლენო?(თუ ვცდები არ უნდა ეხლა ჩემი გაგდების მოთხოვნა!)

მაშინ ერთ რამეს გკითხავ, და ნათლული 2 წლამდე ჩვილები დაჯილდოვდებიან?

არც ნათლულს და არც უნათლავს - არ აქვთ ცოდვები ჩადენილი, ამასთან ერთად რაც მთავარია - არ აქვთ არც აზროვნება და არც არაფერი... ადამიანი სანამ არ ჩამოყალიბდება ზრდასრულ ადამიანად მისი ეგრე განსჯა ცოტა უაზრობაა... თუმცა მხოლოდ ჩემი აზრია...

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 8 2009, 05:56 PM

და ამ გადაჯგუპებას როგორ ახდენ, ლოგიკაზე დაყრდნობით თუ შინაგანი განცდებზე დაყრდნობით?

პოსტის ავტორი: Natta თარიღი: Dec 8 2009, 05:58 PM

ეკლესიის ერთობისაგან განშორებულ ნებისმიერ ადამიანს, დაე თუნდ მისი ცხოვრება შექების ღირსი იყოს, ვერ ექნება საუკუნო ნეტარი ცხოვრება სწორედ იმ ერთი უსჯულოების, ქრისტესთან ერთობისაგან განშორების გამო, და მას ღმერთის რისხვა ეწევა.
ნეტარი ავგუსტინე


ყოველი ვინც ეკლესიას განეშორება, მემრუშე ცოლს ემსგავსება და უცხო ექმნება ეკლესიისათვის აღთქმულ სუფევას. ვინც განუდგება ეკლესიას, ის აკლდება ქრისტეს მიერ დაპირებულ ჯილდოს. იგი უცხო, უხმარი, მტერია ეკლესიისა... ეკლესიის გარეშე მდგომი კაცის ცხონება მხოლოდ მაშინ იქნებოდა შესაძლებელი, ვინმე რომ გადარჩენილიყო წარღვნის დროს ისეთი, ვინც ნოეს კიდობანში არ იჯდა.
წმ. კიპრიანე კართაგენელი

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:02 PM

Funkenstein

ჯერ ერთი მე ვსაუბრობ მხოლოდ იმ მიმდინარეობებზე რომლებსაც კარგად ვიცნობ, სხვებს არ ვეხები, და საერთოდ სიტყვა რელიგიას მირჩევნია სიტყვა მიმდინარეობა ვიხმარო, იმიტომ რომ ბევრი აღმოსავლური მიმდინარეობა სექტა გონიათ. ჩვენთვის ცნობილი მთავარი რელიგიებიდან ყველა მიგვიყვანს ღმერთამდე, მაგრამ მათ გარდა არსებობს მრავალი განშტოება, თუნდაც ინდურ რელიგიებში, რომელიც ასევე სწორ გზად მიმაჩნია.

"ამ გადაჯგუფებას" კი განცდებზე დაყრდნობითაც ვახდენ, ლოგიკაზე დაყრდნობითაც და რაც მთავარია კონკრეტულად იმ ადამიანების გაცნობით, რომლებიც ამ რელიგიებს ეკუთვნიან. მარტო წიგნებიდან ვერ დაადგენ რელიგიის არსს.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 06:09 PM

ანუ იმას ამბობ რომ ყველა რელიგია მიგვიყვანს ღმერთამდე?

ეს რას ნიშნავს იცი? რომ ღმერთს არ აინტერესებს რომელ რელიგიას მიეკუთვნები... მაშინ რა აზრი აქვს რელიგიას მიეკუთვნებოდე საერთოდ... ანუ ამიხსენი რას ეძახი ღმერთამდე მიყვანას? თუ ღმერთი არსებობს და მას არ აინტერესებს რა რელიგიის ხარ და მაინც გაცხოვნებს, მაშინ ათეისტიც უნდა აცხოვნოს...

რას ფიქრობ?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:11 PM

Otherguy

მიყევი იმ გზას რომელიც აირჩიე და ბოლომდე მიყევი. ამას ვფიქრობ.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 06:15 PM

და რატომ? სოციალიზაციისთვის და ინტერესისთვის? თავი მოვიტყუო? თუ მაინც ღმერთი არ არსებობს და თავს შევიქცევ რომელიმე რელიგიით რომლის რიტუალებიც მომწონს?

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 06:18 PM

სამოციქულო გვაქვს წაკითხული?
არის იქ ეპიზოდები, სადაც სასწრაფოდ ნათლავენ ახლადდაბადებულ ჩვილებს.
მაცადე ერთი, თუ მოვიძიე, დავდებ.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 8 2009, 06:20 PM

Otherguy

როდის აქეთ გახდა შენი?

არ მიუღია სინოდს აღნიშული გადაწყვეტილება და ტყუილად ცილს ნუ ვწამებთ. უნათლავად აღსრულებულ ბავშვებზე საეკლესიო სწავლებას აქვს მკაფიო სწავლება, რომ ესაა ღრმა და უფლის განგებულების საკითხი. თეორიულად შეიძლება როგორც იმის მტკიცება, რომ ისინი ჯოჯოხეთში მიდიან (თუმცა ეს უსამართლობა იქნებოდა) და ასევე ის რომ ისინი სასუფეველში მიდიან, ან არცერთის და არც მეორის. მაგრამ უფალი ჯერ სიყვარულია და მერე კანონი, და არა პირიქით.

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 06:20 PM

ხო, ერთს გეტყვი კიდევ : ჩვენი, შეზღუდული, ადამიანური აზროვნებით და იმით, რასაც ლოგიკას ვუწოდებთ,
ვერ დავემთხვევით და ვერ შევიმეცნებთ საღმრთო განგებულებას, სამართლიანობას და მოქმედებებს.
ეს გაითვალისწინე.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 8 2009, 06:21 PM

ისე ამერია თავგზა. ხომ ვერ გამარკვევდით რაზე ვსაუბრობთ, ცხონებაზე, ნათლობაზე, სხვადასხვა რელიგიებზე თუ სხვა რამეზე

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:22 PM

ვერ გავიგე რა გინდა და რას მეკითხები

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Dec 8 2009, 06:26 PM

ამ თემის სიდიდით შეძრულ მკითხველს ვურჩევ წაიკითხოს პოსტები #18;73;103;104 და ბოლოს გადაიკითხოს პოსტი #5

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 8 2009, 06:26 PM

აბა ვინაა უმცირესობაში იმის მხარეს დავდგები რომ არ დაიჩაგროს
მერე რა რომ მართლმადიდებელი ვარ.
ცოტას დავეხმარები,მოკლედ ბალანსი რომ შევანარჩუნოთ

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 06:30 PM

ასევე, განსაზღვრულ იქნა, რომ ვინც უარყოფს და არ აღიარებს ცოდვათა მისატევებლად მონათლულ ჩვილთა და დედის მუცლიდან ახლად შობილთა ნათლობას და ამბობს, რომ ისინი არ საჭიროებენ მეორედ შობის საბანელით ადამისმიერი ცოდვისა და იქიდან წარმომავალი ჭუჭყისგან განწმენდას; რომ მათი ნათლისღების სახე არის არა ჭეშმარიტი, არამედ მოჩვენებითი, _ შეჩვენებული უნდა იყოს, ვინაიდან სხვანაირად არ შეიძლება, გავიგოთ მოციქულის მიერ ნათქვამი, _ ”როგორც ერთი ადამიანის მიერ ცოდვა შემოვიდა ქვეყნიერებაზე, ხოლო ცოდვის მიერ _ სიკვდილი, ასევე, სიკვდილი გადავიდა ყველა ადამიანში იმიტომ, რომ ამით ყველამ შესცოდა“ (რომ. 5, 12). [ეს უნდა გავიგოთ ისე], როგორც ესმის ყოველ მხარეს გავრცელებულ და ყველგან, ქვეყნის ყველა ნაწილში განფენილ კათოლიკე ეკლესიას. სარწმუნოების ამ კანონით, ცოდვათა მისატევებლად, ჭეშმარიტად ნათელს იღებენ ჩვილნი _ თუმცა, მათ არ შეუძლიათ, თვითონ, ცოდვის ჩადენა _, რათა განიწმინდონ ისინი მეორე შობით იმ შეცოდებისაგან, რომელიც მიიღეს პირველი მამისგან [ადამისგან]“ _ კართაგენის კრების 110-ე კანონი.

როგორც ვნახეთ, წმინდა მამათა სწავლებით, ბავშვთა ნათლობის გადადება არ შეიძლება და საჭირო არაა, ბავშვის ცუდად გახდომას დაველოდოთ. ამასთან, ფილიპე დიაკვანმა მონათლა მთელი სამარია და არ დაელოდა მოციქულებს, რომლებიც არ იმყოფებოდნენ ძალზე შორს. რადგანაც, სანამ მოციქულები მოვიოდოდნენ, იქნებ, ვინმე უეცრად გარდაცვლილიყო?! ამიტომაც, წმ. ფილიპემ არცერთი არ დატოვა _ ყველა მონათლა. მოციქულები კი შემდეგ მოვიდნენ და მთელ სამარიას ჩაუატარეს ხელისდადება, რაც მოგვიანებით იქცა მირონცხებად. ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი ”განმარტებაში“ ამბობს: ფილიპე დიაკვანმა იმიტომ მონათლა ამდენი ხალხი, რომ მღვდლები ცოტანი იყვნენ და როცა არ არის მღველი, საეკლესიო წესით, დიაკვანს შეუძლია, მონათლოს, როცა საჭიროება მოითხოვს. საფუძველი მონათვლისა კი არის შემდეგი გამონათქვამი (ისევ ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელისა, რომელიც მათეს სახარების განმარტებაში წერს): ”ასე, რომ ყველა უნდა ფიქრობდეს სიცოცხლის დასასრულზე. ჩვილი ბავშვიც რომ იყოს, მასზეც უნდა ვიზრუნოთ, რომ არ გარდაიცვალოს მოუნათლავად“.

საერთოდ, რატომ ვინათლებით? _ იმიტომ, რომ პირველ რიგში სინანულითა და ნათლობის წყლით ჩამოვიშოროთ ჭუჭყი ცოდვისა, რომელიც ორგვარია: საკუთარი და წინაპრისა (პირველმამა ადამისა და საგვარეულო წინაპრებისა). ბუნებრივია, ახალშობილს გარკვეულ ასაკამდე საკუთარი ცოდვა არ გააჩნია, მაგრამ თუ ასეთი მოუნათლავად მაინც ცხონდება, მაშ, რატომღა ნათლავს მათ ეკლესია? ”ძველი აღთქმის“ დროს სასუფეველში ვერცერთი ვერ ხვდებოდა _ მართალნი ”აბრაამის წიაღში“ განისვენებდნენ მხოლოდ. როცა მამამთავარ იაკობს იოსების სიკვდილის ამბავს მიუტანენ, ის გოდებას იწყებს და ამბობს, ჩემს შვილთან ერთად ჩავალ შავეთშიო…

ამ საკითხზე უმრავლეს წმ. მამათა თანხმიერი აზრიც (”ჩონსენსუს Pატრუმ“) ისეთივეა, როგორიც მათ მიერვე შედგენილი განმარტებაც: ”უწყოდეთ, რამეთუ რაჟამს იშვას ყრმა, უკეთუ იყოს ავადმყოფი სასიკვდინედ მიწევნული, ნუ დააყენებთ ნათლისცემასა მისსა, არამედ მეყსეულად ნათელ-ეცით და ნუ აყოვნებთ, რამეთუ ვითარცა იტყვიან ამაოდ ვინმე და ნუ დააყოვნებენ ექვსსა და ანუ რვასა დღესა და შეამთხვიოს სიკვდილი ყრმასა მას უნათლავად. უკეთუ რვა დღემდე იცოცხლოს, დააცადონ და დღესა მერვესა ნათელ-სცენ ემბაზსა შინა წყლითა, რათა არა წარწყმდეს სული ყრმისა მის. უკეთუ უდებ იქმნეთ, ხელთაგან თქვენთა იძიებს უფალი სულსა მის ყრმისასა“ (”მცირე კურთხევანი“, წესი და განგება ნათლობისა).

ისევ მოუნათლავ ბავშვებზე

დიახ, ცხონება-წარწყმედის საკითხი, სწორედაც, უფლის საიდუმლოა და ამიტომაც, გამომდინარე იქედან, რომ განგება ადამიანს აძლევს თავისუფალი არჩევანის უფლებას, ჩვენ ბოლომდე ვერ ჩავწვდებით, რატომ ცხონდება ერთი (დიდი თუ პატარა) და რატომ ვერა _ მეორე; ღმერთი რატომ უშვებს (ხელს ბოლომდე არ უშლის) ერთზე, მოევლინოს ამ ქვეყანას და მოინათლოს და სხვაზე _ არა თუ ვერა. აქ გვახსენდება ცნობილ დეკაბრისტ რილეევის შემთხვევა: როცა პატარაობაში მძიმედ ავადმყოფი კვდებოდა, დედამისი ეკლესიაში წავიდა და დაჟინებით სთხოვა ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელს, მისთვის შვილი გადაერჩინა, რაზეც დედა-ღვთისამ მიუგო, რომ უმჯობესი იყო ამ პატარასათთვის, დროზე ადრე გასულიყო ამ სოფლიდან. ქალმა არ დაუჯერა და თხოვნა გააგრძელა, რომლის დროსაც ღონემიხდილს ჩაეძინა. ღვთისმშობელმა მარიამმა მას ჩვენებაში ანახა მისი შვილის მომავალი ზრდა და საქმიანობა, რაც ჩამოხრჩობით დასრულდებოდა, რადგან დიდობაში მასონურ რევოლუციაში (დეკაბრისტთა 1825წ. აჯანყება) მოუწევდა მონაწილეობის მიღება. დედამ მაინც შვილის ხორციელი ცხობრება არჩია და დედა-ღვთისამაც მისცა სათხოვარი _ შინ დაბრუნებულს პატარა სრულიად გამოჯანმრთელებული დაუხვდა. შემდეგ, როცა შვილი ეზრდებოდა, თვალწინ სულ ის კადრები უდგებოდა და ისეთი თანმიმდევრობით, რაც სიზმრეულ ჩვენებაში ნახა. ასე გრძელდებოდა მანამ, სანამ დედამ თავისი შვილი, მართლაც, სახრჩობელაზე ჩამოკიდებული არ იხილა…

მართალს მწერთ, რომ უფალმა გამოგვისყიდა პირველქმნილი ცოდვისგან, მაგრამ გამოგვისყიდა სწორედ ნათლობით, როგორც სამწყემსო ბეჭდით, რომლის გარეშეც ვერცერთი, დიდი თუ პატარა, სულიერი ცხოვარი ვერ შევა ზეციურ ფარაში.

თქვენ თუ წიგნის ”კურთხევანი” ზოგიერთ რედაქციაში ეჭვი გეპარებათ, წმინდა მამათა მიმართ თქვენი იმ მოკრძალებიდან გამომდინარე, რაც თქვენს წერილებში ჩანს, ვფიქრობ, სრულიად ენდობით ქართული ეკლესიის მნათობ წმ. ექვთიმე ათონელს (IX-Xსს..), რომლის მიერ შედგენილ ”საეკლესიო კანონთა კრებულში” ვკითხულობთ: ”ყმაწვილს ნუ მოჰქრისტიანავ (მოაქრისტიანებ _ მღვდ. გ. ს.), პირდაპირ მონათლე. როცა მოგიწოდონ, რასაც გინდა აკეთებდე, თავი დაანებე და მონათლე; თუ კვდებოდეს შობის (იგულისხმება ბავშვის შობა _ მ. გ. ს.) დღეს, მაინც მონათლე სწრაფად. შუადღემდე შენ ნუ აიძულებ _ თუ მოგგვარონ, მონათლე. შუადღის შემდეგ შენ აიძულე, რომ მონათლონ. თუ მოუნათლავი მოკვდეს, წაიყვანე და მკვდრებთან დამარხე (იგულისხმება: ეკლესიის სასაფლაოზე დამარხვის უფლება მიეცი _ მ. გ. ს.), და ჟამი არა სწირო (ლიტურღია არ აღავლინო; შესაბამისად, არაქრისტეანზე არც პანაშვიდი სრულდება და არც ”წესის აგება“ _ მ. გ. ს.). თუ შენ იყო მიზეზი (ყრმის უნათლავად გასვლისა _ მ. გ. ს.), მიდი და უთხარი ეპისკოპოსს; თუ მიზეზი დედ-მამა იყოს, ისინი მიგზავნე. თუ ყმაწვილი ნათვლის პროცესში მოკვდეს ისე, რომ ემბაზში ჯერ არ ჩაგესვას, მოუნათლავია და შეწყვიტე მონათვლა; თუ მოასწარი ემბაზში ჩასმა და ისე მოკვდა _ ქრისტიანია და ნათვლა დაასრულე” (”მცირე სჯულისკანონი”, ”თეთრი სამღვდელოების დარიგება”, თავი VIII, ”საღვთისმეტყველო კრებული” 11, სრ. საქ. საპატრიარქო, თბ. 1983).

მამა გიორგი სხილაძე

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:31 PM

რომელიმე გამოვიდეს და მიტხრას ერტი რომ ჩაპლინი, ფელინი, იპოლიტე ხვიჩია და სხვანი ჯოჯოხეთში მოხვდებიან იმის გამო რომ ეკლესიურად არ ცხოვრობდნენ

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 06:36 PM

ეხლა კი ვინმე გამოვიდეს და მითხრას, რომ რახან ეკლესიურად ცხოვრებას ვცდილობ, ესე იგი დურაკი და მაზოხისტი ვარ
და ეკლესიის გარეშეც მშვენივრად ვცხონდები.

პოსტის ავტორი: lch თარიღი: Dec 8 2009, 06:39 PM

არა...

იმიტომ...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:40 PM

და ქალმა ერთმა უხუცესმა თქვა:
- გვითხარი სიკეთესა და ბოროტებაზე.
და მან მიუგო:
- მე სიკეთეზე თქვენში შემიძლია გესაუბროთ, მაგრამ არა სიბოროტეზე, რადგან რაა სიბოროტე თუ არა შიმშილითა და წყურვილით გატანჯული სიკეთე.
მართლაცდა, როცა სიკეთე შიმშილს განიცდის, იგი საკვებს ბნელ გამოქვაბულშიც კი ეძებს და წყურვილისას დამყაყებული წყალიც არ ეთაკილება.

თქვენ კეთილნი ხართ, როცა თავთან ხართ ერთნი.
მაგრამ როცა თავთან ერთნი არ ხართ, არ ბოროტდებით.

რადგან გაყოფილი სახლი მპარავთა ბუნაგი როდია, ის მხოლოდ და მხოლოდ გაყოფილი სახლია.
და გემსაც საჭეს გარეშე, სახიფათო კუნძულებს შორის ძალუძს უგზოო ტივტივი ისე, რომ ფსკერზე არ დაიძიროს.
თქვენ კეთილნი ხართ, როცა თქვენივე თავიდან ცდილობთ გასცეთ.
მაგრამ ბოროტნი არ ხართ, როცა კი თქვენთვის სარგებელს ეძებთ.
რამეთუ, სარგებლის მოპოვებისას თქვენ ფესვნი ხართ, მიწას ვინც დაეწაფება და მის მკერდს წოვს.
მერწმუნეთ, ნაყოფი ფესვს არ ეტყვის: `ჩემნაირი იყავი, მწიფე დ მწვნიანი, ჩემი ბარაქით ბედოვლათი~.
რადგან ნაყოფისთვის გაცემაა საჭირო, როგორც მიღება ფესვისთვის.

თქვენ კეთილნი ხართ, როცა ლაპარაკობთ ძილქუშიდან მთლიანად გამოღვიძებულნი.
მაგრამ არ ხართ ბოროტნი, როცა გძინავთ და ენა თქვენი ტყუილად ლაყბობს.
და ენაბრგვილობასაც ძალუძს უძლური ენის გამაგრება.
თქვენ კეთილნი ხართ, როცა მიზნისკენ მტკიცე ნაბიჯით თამამად მიიწევთ.
მაგრამ ბოროტნი არ ხართ, როცა კოჭლობთ მისკენ მივალნი.
ისინიც კი, ვინც კოჭლობენ, უკან-უკან არ მიდიან.
მაგრამ თქვენ უფრო სწრაფნი ხართ და ძლიერნი, კოჭლს კოჭლად არ მოაჩვენებთ თავს და საქციელი ესე, ზნეკეთილად მიგაჩნიათ.
ვერ დაითვლება მაგალითნი თქვენი სიკეთისა, მაგრამ ბოროტნი მაშინაც არ ხართ, როცა არ ხართ კეთილნი.
თქვენ მხოლოდ უქმობთ და ზარმაცობთ.
ეჰ, ირმებს რომ კუთათვის სიმარდის სწავლება არ ძალუძთ!..

თქვენი თავისკენ ლტოლვაში ვეებადაა თქვენი სიკეთე და იგი ყოველ თქვენგანშია.
მაგრამ ზოგში ლტოლვა ძალუმი ნაკადია, თქვენს წყლებს რომ ზღვისკენ მიაქანებს და მთაბართა საიდუმლოებანი და ტყეთა სიმღერანიც თან მიჰყავს.
ზოგში იგი პაწია ნაკადულია, განშტოებებში რომ იკარგება, გაიმარყუჟებს და შრება, ვიდრე კი მისწვდება ნაპირს.
მაგრამ დაე, ის, ვინც ბევრს მიილტვის, ნუ ეტყვის მას, ვინც მცირედით კმაყოფილდება: `რატომ აყოვნებ და მერყეობ?~
რამეთუ ჭეშმარიტად კეთილი შიშველს არ ჰკითხავს: `სადაა სამოსელი შენი?~ და არც უსახლკაროს: `რა დაემართა სახლს შენსას?~





protestanti

რა სისულელეა, ეგ ვინ უნდა გითხრას, უბრალოდ ნუ გეგონება რომ იმათზე მაღლა დგახარ ვინ ეკლესიურად არ ცხოვრობ. ვიცი რომ არც გგონია, მაგრამ ქვეცნობიერს თავისი ხრიკები აქვს

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 06:41 PM

"ჩვენი" ვიგულისხმე - ქვეყნის აჰა ესეგი არ მიუღია, მაგას რა სჯობია...

რაც შეეხება ბოლო წინადადებას, მაგისთვის იხილე ძველი აღთქმა...



კარგია არა? როცა რამე დილემას ხვდები - ვერ ჩავწვდებით და დავანებოთ თავიო... ასე ნებისმიერი რელიგია იტყვის და 1 მიზეზიც არ ექნებათ რელიგიის შეცვლისა...



ATMAN: რა ვერ გაიგე? ძალიან გთხოვ წაიკითხე თავიდან რაც დაგიწერე და პასუხი გამეცი... თუ ამბობ რომ მნიშვნელობა არ აქვს რა რელიგიისა ხარ და მაინც ცხონდები, მაშინ რატომ არის აუცილებელი რომ ნებისმიერი რელიგია აღიარო? თუ რიტუალებში მონაწილეობა, სოციალიზაცია და ასე შემდეგ - უფრო მომგებიანი და საინტერესოა?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:43 PM

lch

კაი კაცო

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 8 2009, 06:45 PM

თემა რას ეხება? ორმოცდაათ საკითხზე საუბრობთ.

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 8 2009, 06:46 PM

ფელინი დამხვდეს იქ თორემ საჩივარს დავწერ,იქ მაინც მეღირსოს მასთან საუბარი.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:50 PM

Otherguy

მე არ ვამბობ რომ აუცილებელია, ეს ადამიანის საკუთარი ნება და არჩევანია. თუ მიაჩნია აუცილებლად აირჩევს თუ არადა არა. ღმერთი არავის არაფერს არ ახვევს თავს. თუ სოციალიზმი მოსწონს ვინმეს სოციალიზმს აირჩევს, ეს არ მგონია ცუდი, უაზრობა და დროის კარგვა მგონია და მეტი არაფერი, იმიტომ რომ ოდესმე მიხვდება რომ სოციალიზმზე კარგი გზები არსებობს, მაგრამ ზოგჯერ საჭიროა ადამიანმა საკუთარ შეცდომებზე ისწავლოს, თუ იმდენი სიბრძნე არ ყოფნის რომ სხვის შეცდომებზე სწავლა შეძლოს... ჩემი აზროვნება ისე იყო მოწყობილი რომ საკუთარ შეცდომებზე სწავლა მერჩივნა სხვისი რჩევების მოსმენას. და ეს სულაც არ მგონია ცუდი, იმიტომ რომ რაც გავაცნობიერე და გამოვცადე ჩემით გამოვცადე და არა ბრმად მინდობით, რომელიც ასევე კარგი იქნებოდა, მაგრამ საამისოდ სიბრძნე არ მქონდა

afxazi



გვაცადე კაცო ძლივს მოვედი კამათის ხასიათზე, მერე წაშალე ოფფები

b-a-r-b-a-r-e



რას ამბობ, ფელინი თავიდან უნდა დაიბადოს და ეგეთი ფილმების გადაღება გააგრძელოს, ცათა სასუფეველში ვერ გავუშვებთ ჯერ

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 06:52 PM

კარგი რჩევა იყო, მე მოვკვდე. ვითვალისწინებ.
გმადლობ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 06:58 PM

protestanti

ხო, ეგ როგორც წესი ყველა რელიგიური პირის მთავარი ნაკლია, რომ არარელიგიურებზე მაღლა აყენებს თავს.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 8 2009, 07:00 PM

Atman

კარგი ოღონდ ნამეტანი არ დაშორდეთ თემას.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 07:04 PM

დავდებ ნაწყვეტს ჯემალ ქარჩხაძის ზღაპრიდან "ბედნიერების მაძიებელი უფლისწული" საინტერესო შეხედულებაა ცათა სასუფეველზე და ჩვენს ქვეყანაზე:



განაგრძო გზა. აღარც ძალ-ღონე აქვს, აღარც ნატვრა, აღარც ცოდნა. მაინც მიდის. მიდის და უკან არა რჩება რა. იარა, იარა, ბევრი იარა თუ ცოტა იარა, ერთ გამოქვაბულს მიადგა. გამოქვაბული ისეთი ვიწროა, შიგ ადამიანი ვერ შეეტევა. შემოსასვლელიც არსაითაა, რადგან ყოველი მხრიდან ბნელი უფსკრული შემოსდგომია. რა ექნა უფლისწულს? სხვა გზა არ ჰქონდა, ადგა და რის ვაივაგლახით შევიდა გამოქვაბულში, მიარღვევს გამოქვაბულს და მიდის. ცოტა რომ გაიარა, ხედავს, ძალის ქვეყანაში ორი ყოვლისმძლეველი დედაბერია. ერთი ქვაზე დგას და ცდილობს ის ქვა ასწიოს, რომელზედაც დგას, მეორე კი უყურებს და იცინის. გასცდა უფლისწული ძალის ქვეყანას და ახლა ნატვრის ქვეყანას მიადგა. ხედავს, აქაც ორი ნატვრის მზეთუნახავია. ერთი ნატვრისთვალს შესცქერის და ევედრება: “ნატვრისთვალო, ნატვრისთვალო, შენს ყოვლისშემძლეობას, ისეთი ნატვრა მანატრე, რომელსაც ვერ შემისრულებო”. მეორე კი უყურებს და იცინის. გასცდა უფლისწული ნატვრის ქვეყანასაც და ახლა სიბრძნის ქვეყანას მიადგა. ხედავს აქაც ორი სიბრძნის ხელმწიფეა. ერთი ყოვლისმცოდნე ქვევრს შესცქერის და ევედრება: “ქვევრო, ქვევრო. შენს ყოვლისშემძლეობას, აბა კარგად დაფიქრდი, იქნებ გამოიცნო, ერთი მეტია ორზე თუ ორი მეტია ერთზეო”, მეორე კი უყურებს და იცინის. გასცდა უფლისწული სიბრძნის ქვეყანასაც. იარა, იარა და ხედავს, ერთ სასახლეში ორი დედოფალია. დგანან ეს დედოფლები და კაპასობენ, არა მე უფრო ლამაზი ვარ და არა მეო. გასცდა უფლისწული მოშურნე დედოფლებს. ხედავს, ორი ძმა გაყრილა და ცალ-ცალკე დასახლებულა. უმცროსი რომ დაიძინებს, უფროსი მის ეზოშიო შეიპარება და სარჩო-საბადებელს ჰპარავს, ჩემს შვილებს მეტი ჭამა უნდათო. უფროსი რომ დაიძინებს უმცროსი შეიპარება მის ეზოში და ახლა ის ჰპარავს სარჩო-საბადებელს, ჩემს შვილებს მეტი ჭამა უნდათო. გასცდა უფლისწული ქურდ ძმებს. ხედავს, ორი ხელმწიფეა. ხელმწიფეებს ერთიმეორე სძულთ, ხმლებით მიიწევენ ერთმანეთზე და სასიკვდილოდიმეტებენ ერთმანეთს.გასცდა უფლისწული მოძულე ხელმწიფეებს. იარა, იარა, ბევრი იარა თუ ცოტა იარა, გამოქვაბულის ბოლოში გავიდა. გაიხედა და ხედავს, არც მიწაა, არც ცა, არც დღეა, არც ღამე. არაფერი არ არის ისეთი, კაცმა რომ თქვას, ესა და ეს არისო. შეკრთა უფლისწული მაგმა მამის ანდერძი გაახსენდა და გადააბიჯა გამოქვაბულიდან. იმავ წამს გამოქვაბული გაქრა. დარჩა უფლისწული სიცარიელეში. უცებ შორს თეთრი ღრუბლები გამოჩნდა. დაინახა თუ არა უფლისწულმა თეთრი ღრუბლები, თვითონაც თეთრ ღრუბლად იქცა., ხოლო მის ირგვლივ ფერების ქარავანი გაჩნდა. მიცურავს ღრუბელი – უფლისწული, მიჰყვებიან ფერები, ლივლივებენ, ხტიან, ეთამაშებიან და აისე წკრიალებენ, რომ ამაზე უფრო ტკბილი ხმა უფლისწულს თავის დღეში არ მოუსმენია. დიდხანს იცურა ასე ღრუბელმა უფლისწულმა თუ ცოტა ხანს, ბოლოს მიადგა ბედნიერების უკიდეგანო ზღვას., რომელსაც სახელი აქვს ზღვისა თორემ ზღვა არ არის. უახლოვდება უფლისწული ზღვას. ხედავს, რომ, როგორც კი ამ ზღვაში დაინთქმება, ბედნიერებას ეწევა. მიდის უფლისწული ზღვისკენ და მოდის ზღვა უფლისწულისკენ. მაგრამ იმ დროს როცა ერთმანეთს მიადგნენ, უეცრად რაღაცამ დაიკვესა, სამმა ელვამ – ლალისფერმა, ოქროსფერმა და ცისფერმა – ერთად იელვა და უფლისწულმა ძმა დაინახა. ძმას ხელები სისხლით ჰქონდა მოთხვრილი და გულისპირზეც სისხლი ეცხო. მაშინვე ზღვა უკუიქცა და გაუჩინარდა. გაკვირვებულმა უფლისწულმა მიხედ-მოიხედა. ხედავს, ირგვლივ ტრიალი მინდორია და თვითონ ამ მინდვრის შუაგულში დგას. უეცრად ტკბილზე ტკბილი ხმა მოესმა:
- უფლისწულო, უფლისწულო!
უფლისწულმა ყური მიუგდო. ხმა მისსივე მკერდიდან ამოდიოდა. გამოვიდა ხმა მკერდიდან, შრიალით მიმოიბნა მინდორში და იქაურობა ულამაზეს წალკოტად აქცია. მერე ერთ ადგილას შეიკრიბა და საცა შეიკრიბა, იქ უმშვენიერესი ქალწული გაჩნდა.
- რატომ არ შეხვედი უფლისწულო, ბედნიერების ზღვაში, განა ამისთვის არ იყავი წამოსულიო? – ჰკითხა ქალწულმა.
- ამისთვის ვიყავი წამოსულიო, - მიუგო უფლისწულმა, - მაგრამ ბედნიერების ზღვას რომ მივადექი, უცებ ძმა დავინახე, ხელები სისხლში ჰქონდა მოთხვრილი და გულისპირზეც სისხლი ეცხოო.
- მერე მაგან დაგაღონა? ბედნიერების ზღვაში ყველა მოგონება გაქრებოდაო.
- უკან უნდა დავბრუნდე უკანო, - თქვა უფლისწულმა, - სანამ ძმას სისხლს არ მოვბან, ვერ მოვისვენებო.
- შენ რომ იცოდე, რა ქვეყანაა ეგ ქვეყანა, უკან დაბრუნებას გულშიაც არ გაივლებდიო.
- ასეთი რა არისო?
- წამოდი გაჩვენებო.
წაიყვანა ქალწულმა უფლისწული და ერთ ბექობთან მიიყვანა.
- აბა გადაიხედეო!
უფლისწულმა გადაიხედა. ხედავს ქვემოთ თვალუწვდენელი უფსკრულია.
- ხედავო? – ჰკითხა ქალწულმა.
- ვერაო, - მიუგო უფლისწულმა, - თვალუწვდენელ უფსკრულის მეტს ვერაფერს ვხედავო.
- კარგად დააკვირდი და დაინახავო.
დააკვირდა უფლისწული. უყურა, უყურა, დიდხანს უყურა თუ ცოტა ხანს, ბოლოს უფსკრულის პირას თავისი ქვეყანა დაინახა. ხედავს, სისხლისფერია მისი ქვეყანა, სისხლის მზე ანათებს და სისხლის წვიმა აწვიმს. ქვეყნის შუაში სისხლის მდინარე მიედინება, მდინარის სათავეში გველეშაპი ჩაწოლილა. შეკრთა უფლისწული. შეძრა ამ სანახაობამ, მაგრამ თვალი მაინ ცარ მოაშორა. უყურა, უყურა, და აჰა, ადამიანებიც გამოჩნდნენ.ადამიანები ერთმანეთს დაერივნენ, კბილებით გლეჯენ ერთმანეთს, ბრჭყალებით ფლეთენ, თქლაფათქლუფით ჭამენ ერთმანეთის ხორცს, სულმოუთქმელად სვამენ ერთმანეთის სისხლს, თან თვალებს აქეთ-იქით აცეცებენ, ახალ მსხვერპლს ეძებენ. შედრკა უფლისწული, შეზარა ამ სანახაობამ, მაგრამ თვალი მაინ ცარ მოაშორა. უყურა, უყურა და აჰა, ძმაც გამოჩნდა, სისხლით მოთხვრილ ხელში ხმალი უჭირავს, გულისპირზეც სისხლი სცხია. ქურან ცხენზე ზის და ყიჟინით მიქრის ვიღაცისკენ, ვინც მისი მტერია. აგერ, მეტრიც გამოჩნდა. მიუახლოვდნენ ერთმანეთს და ხედავს უფლისწული, რომ ისიც, ვინც მისი ძმის მტერია, მისი ძმა არის. მოიქნია უფლისწულის ერთმა ძმამ ხმალი და წააცალა თავი უფლისწულის მეორე ძმას. იშხუვლა სისხლმა და შეასკდა ცას. უფლისწულის ერთი ძმის მოკვეთილმა თავმა საწყალობელი თვალებით შეხედა უფლისწულის მეორე ძმას. ამ დროს ცხენების თქარათქური მოისმა და ორივე მხრიდან წამოვიდა ურიცხვი ლაშქარი. ხედავს უფლისწული, რომ ყველანი მისი ძმები არიან. დაერივნენ უფლისწულის ძმები ერთმანეთს, დააყენეს სისხლის ზღვა, სისხლით შეღებეს მთელი ქვეყანა. გული მოუკვდა უფლისწულს, ვეღარ გაუძლო ამ სანახაობას, მოტრიალდა, პირქვე დაემხო და მწარედ ატირდა. დიდხანს იყო ასე პირქვედამხობილი თუ ცოტა ხანს, ბოლოს ისევ მოესმაქალწულის ტკბილზე ტკბილი ხმა:
- ახლა ხომ ნახე, რა ქვეყანაა ის ქვეყანა, საიდანაც წამოხვედიო?
- ვნახეო.
- მაინ ცარ დაგიშლია იქ დაბრუნებაო?
- არაო, - მიუგო უფლისწულმა, - უნდა დავბრუნდეო.
- რა გაეწყობაო, - უთხრა ქალწულმა, - რაკი არ დაგიშლია, დაბრუნდი, ოღონდ იცოდე, დიდი განსაცდელი გელისო.

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 07:05 PM

ეგ ნაკლი, რელიგიურებსაც აქვთ და არარელიგიურებსაც (რელიგიურებს უწოდებენ ბნელებს, შეზღუდულებს, მონებს და ა.შ.)
და სერიოზული პრობლემაა. ძალიან სერიოზული.
არავინ თქვას, რომ არასდროს განუცდია

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 07:06 PM

protestanti

მართალი ხარ. მეორე მხარესაც აქვს ეგ პრობლემა. მე მაინც ვიცი ეს, ორივე მხარესთან მშვენიერი ურთიერთობა მაქვს

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 8 2009, 07:12 PM

Atman

განაგრძო გზა. აღარც ძალ-ღონე აქვს, აღარც ნატვრა, აღარც ცოდნა. მაინც მიდის. მიდის და უკან არა რჩება რა. იარა, იარა, ბევრი იარა თუ ცოტა იარა, ერთ გამოქვაბულს მიადგა. გამოქვაბული ისეთი ვიწროა, შიგ ადამიანი ვერ შეეტევა. შემოსასვლელიც არსაითაა, რადგან ყოველი მხრიდან ბნელი უფსკრული შემოსდგომია. რა ექნა უფლისწულს? სხვა გზა არ ჰქონდა, ადგა და რის ვაივაგლახით შევიდა გამოქვაბულში, მიარღვევს გამოქვაბულს და მიდის. ცოტა რომ გაიარა, ხედავს, ძალის ქვეყანაში ორი ყოვლისმძლეველი დედაბერია. ერთი ქვაზე დგას და ცდილობს ის ქვა ასწიოს, რომელზედაც დგას, მეორე კი უყურებს და იცინის. გასცდა უფლისწული ძალის ქვეყანას და ახლა ნატვრის ქვეყანას მიადგა. ხედავს, აქაც ორი ნატვრის მზეთუნახავია. ერთი ნატვრისთვალს შესცქერის და ევედრება: “ნატვრისთვალო, ნატვრისთვალო, შენს ყოვლისშემძლეობას, ისეთი ნატვრა მანატრე, რომელსაც ვერ შემისრულებო”. მეორე კი უყურებს და იცინის. გასცდა უფლისწული ნატვრის ქვეყანასაც და ახლა სიბრძნის ქვეყანას მიადგა. ხედავს აქაც ორი სიბრძნის ხელმწიფეა. ერთი ყოვლისმცოდნე ქვევრს შესცქერის და ევედრება: “ქვევრო, ქვევრო. შენს ყოვლისშემძლეობას, აბა კარგად დაფიქრდი, იქნებ გამოიცნო, ერთი მეტია ორზე თუ ორი მეტია ერთზეო”, მეორე კი უყურებს და იცინის. გასცდა უფლისწული სიბრძნის ქვეყანასაც. იარა, იარა და ხედავს, ერთ სასახლეში ორი დედოფალია. დგანან ეს დედოფლები და კაპასობენ, არა მე უფრო ლამაზი ვარ და არა მეო. გასცდა უფლისწული მოშურნე დედოფლებს. ხედავს, ორი ძმა გაყრილა და ცალ-ცალკე დასახლებულა. უმცროსი რომ დაიძინებს, უფროსი მის ეზოშიო შეიპარება და სარჩო-საბადებელს ჰპარავს, ჩემს შვილებს მეტი ჭამა უნდათო. უფროსი რომ დაიძინებს უმცროსი შეიპარება მის ეზოში და ახლა ის ჰპარავს სარჩო-საბადებელს, ჩემს შვილებს მეტი ჭამა უნდათო. გასცდა უფლისწული ქურდ ძმებს. ხედავს, ორი ხელმწიფეა. ხელმწიფეებს ერთიმეორე სძულთ, ხმლებით მიიწევენ ერთმანეთზე და სასიკვდილოდიმეტებენ ერთმანეთს.გასცდა უფლისწული მოძულე ხელმწიფეებს. იარა, იარა, ბევრი იარა თუ ცოტა იარა, გამოქვაბულის ბოლოში გავიდა. გაიხედა და ხედავს, არც მიწაა, არც ცა, არც დღეა, არც ღამე. არაფერი არ არის ისეთი, კაცმა რომ თქვას, ესა და ეს არისო. შეკრთა უფლისწული მაგმა მამის ანდერძი გაახსენდა და გადააბიჯა გამოქვაბულიდან. იმავ წამს გამოქვაბული გაქრა. დარჩა უფლისწული სიცარიელეში. უცებ შორს თეთრი ღრუბლები გამოჩნდა. დაინახა თუ არა უფლისწულმა თეთრი ღრუბლები, თვითონაც თეთრ ღრუბლად იქცა., ხოლო მის ირგვლივ ფერების ქარავანი გაჩნდა. მიცურავს ღრუბელი – უფლისწული, მიჰყვებიან ფერები, ლივლივებენ, ხტიან, ეთამაშებიან და აისე წკრიალებენ, რომ ამაზე უფრო ტკბილი ხმა უფლისწულს თავის დღეში არ მოუსმენია. დიდხანს იცურა ასე ღრუბელმა უფლისწულმა თუ ცოტა ხანს, ბოლოს მიადგა ბედნიერების უკიდეგანო ზღვას., რომელსაც სახელი აქვს ზღვისა თორემ ზღვა არ არის. უახლოვდება უფლისწული ზღვას. ხედავს, რომ, როგორც კი ამ ზღვაში დაინთქმება, ბედნიერებას ეწევა. მიდის უფლისწული ზღვისკენ და მოდის ზღვა უფლისწულისკენ. მაგრამ იმ დროს როცა ერთმანეთს მიადგნენ, უეცრად რაღაცამ დაიკვესა, სამმა ელვამ – ლალისფერმა, ოქროსფერმა და ცისფერმა – ერთად იელვა და უფლისწულმა ძმა დაინახა. ძმას ხელები სისხლით ჰქონდა მოთხვრილი და გულისპირზეც სისხლი ეცხო. მაშინვე ზღვა უკუიქცა და გაუჩინარდა. გაკვირვებულმა უფლისწულმა მიხედ-მოიხედა. ხედავს, ირგვლივ ტრიალი მინდორია და თვითონ ამ მინდვრის შუაგულში დგას. უეცრად ტკბილზე ტკბილი ხმა მოესმა:
- უფლისწულო, უფლისწულო!
უფლისწულმა ყური მიუგდო. ხმა მისსივე მკერდიდან ამოდიოდა. გამოვიდა ხმა მკერდიდან, შრიალით მიმოიბნა მინდორში და იქაურობა ულამაზეს წალკოტად აქცია. მერე ერთ ადგილას შეიკრიბა და საცა შეიკრიბა, იქ უმშვენიერესი ქალწული გაჩნდა.
- რატომ არ შეხვედი უფლისწულო, ბედნიერების ზღვაში, განა ამისთვის არ იყავი წამოსულიო? – ჰკითხა ქალწულმა.
- ამისთვის ვიყავი წამოსულიო, - მიუგო უფლისწულმა, - მაგრამ ბედნიერების ზღვას რომ მივადექი, უცებ ძმა დავინახე, ხელები სისხლში ჰქონდა მოთხვრილი და გულისპირზეც სისხლი ეცხოო.
- მერე მაგან დაგაღონა? ბედნიერების ზღვაში ყველა მოგონება გაქრებოდაო.
- უკან უნდა დავბრუნდე უკანო, - თქვა უფლისწულმა, - სანამ ძმას სისხლს არ მოვბან, ვერ მოვისვენებო.
- შენ რომ იცოდე, რა ქვეყანაა ეგ ქვეყანა, უკან დაბრუნებას გულშიაც არ გაივლებდიო.
- ასეთი რა არისო?
- წამოდი გაჩვენებო.
წაიყვანა ქალწულმა უფლისწული და ერთ ბექობთან მიიყვანა.
- აბა გადაიხედეო!
უფლისწულმა გადაიხედა. ხედავს ქვემოთ თვალუწვდენელი უფსკრულია.
- ხედავო? – ჰკითხა ქალწულმა.
- ვერაო, - მიუგო უფლისწულმა, - თვალუწვდენელ უფსკრულის მეტს ვერაფერს ვხედავო.
- კარგად დააკვირდი და დაინახავო.
დააკვირდა უფლისწული. უყურა, უყურა, დიდხანს უყურა თუ ცოტა ხანს, ბოლოს უფსკრულის პირას თავისი ქვეყანა დაინახა. ხედავს, სისხლისფერია მისი ქვეყანა, სისხლის მზე ანათებს და სისხლის წვიმა აწვიმს. ქვეყნის შუაში სისხლის მდინარე მიედინება, მდინარის სათავეში გველეშაპი ჩაწოლილა. შეკრთა უფლისწული. შეძრა ამ სანახაობამ, მაგრამ თვალი მაინ ცარ მოაშორა. უყურა, უყურა, და აჰა, ადამიანებიც გამოჩნდნენ.ადამიანები ერთმანეთს დაერივნენ, კბილებით გლეჯენ ერთმანეთს, ბრჭყალებით ფლეთენ, თქლაფათქლუფით ჭამენ ერთმანეთის ხორცს, სულმოუთქმელად სვამენ ერთმანეთის სისხლს, თან თვალებს აქეთ-იქით აცეცებენ, ახალ მსხვერპლს ეძებენ. შედრკა უფლისწული, შეზარა ამ სანახაობამ, მაგრამ თვალი მაინ ცარ მოაშორა. უყურა, უყურა და აჰა, ძმაც გამოჩნდა, სისხლით მოთხვრილ ხელში ხმალი უჭირავს, გულისპირზეც სისხლი სცხია. ქურან ცხენზე ზის და ყიჟინით მიქრის ვიღაცისკენ, ვინც მისი მტერია. აგერ, მეტრიც გამოჩნდა. მიუახლოვდნენ ერთმანეთს და ხედავს უფლისწული, რომ ისიც, ვინც მისი ძმის მტერია, მისი ძმა არის. მოიქნია უფლისწულის ერთმა ძმამ ხმალი და წააცალა თავი უფლისწულის მეორე ძმას. იშხუვლა სისხლმა და შეასკდა ცას. უფლისწულის ერთი ძმის მოკვეთილმა თავმა საწყალობელი თვალებით შეხედა უფლისწულის მეორე ძმას. ამ დროს ცხენების თქარათქური მოისმა და ორივე მხრიდან წამოვიდა ურიცხვი ლაშქარი. ხედავს უფლისწული, რომ ყველანი მისი ძმები არიან. დაერივნენ უფლისწულის ძმები ერთმანეთს, დააყენეს სისხლის ზღვა, სისხლით შეღებეს მთელი ქვეყანა. გული მოუკვდა უფლისწულს, ვეღარ გაუძლო ამ სანახაობას, მოტრიალდა, პირქვე დაემხო და მწარედ ატირდა. დიდხანს იყო ასე პირქვედამხობილი თუ ცოტა ხანს, ბოლოს ისევ მოესმაქალწულის ტკბილზე ტკბილი ხმა:
- ახლა ხომ ნახე, რა ქვეყანაა ის ქვეყანა, საიდანაც წამოხვედიო?
- ვნახეო.
- მაინ ცარ დაგიშლია იქ დაბრუნებაო?
- არაო, - მიუგო უფლისწულმა, - უნდა დავბრუნდეო.
- რა გაეწყობაო, - უთხრა ქალწულმა, - რაკი არ დაგიშლია, დაბრუნდი, ოღონდ იცოდე, დიდი განსაცდელი გელისო.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 07:15 PM

afxazi

გაიხარე!

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 07:19 PM

სოციალიზმი რა შუაშია? სოციალიზაცია ნიშნავს ასე თუ ისე საზოგადოებაში ინტეგრირებას... ყველა პოულობს თავის "სასტავს" სადაც ატარებს დროს და ახდენს თვითაქტუალიზაციას...

მითხარი - ათეისტიც შეიძლება ცხონდეს ისევე როგორც ნებისმიერი რელიგიის ადამიანი?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 07:23 PM

Otherguy

სოციალიზმი მაგალითად მოვიყვანე.



არ არსებობს ათეისტი. ყველას რაღაცის სწამს, თუნდაც იმის რომ ღმერთი არ არსებობს, ესეც რწმენაა თავისებური. და ამასთან ასეთ ადამიანებსაც სწამთ რაღაც იდეალების. ჰოდა ის იდეალი ხდება მისთვის "ღმერთი" და იმის მიხედვით განისჯება თუ რა იდეალია ეს.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 8 2009, 07:53 PM

ჰო კარგი კარგი... ეგრე ყველა მორწმუნეა... მე ვიგულისხმე რელიგია... საერთოდ დეიზმზე რა აზრის ხარ? რომ ვიღაცამ შეგვქმნა და მერე ხელები დაიბანა და ვკიდივართ... დეისტიც შეიძლება ცხონდეს? მაშინ როდის არ ცხონდება ადამიანი? დოგმების ასრულებით? იმ დოგმების რომლის ჭეშმარიტებაში დარწმუნებული ვერასოდეს იქნება?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 08:00 PM

Otherguy

ცხონებაში რას გულისხმობ, სამოთხეს? მე პირადად ცათა სასუფეველი გამოღვიძება მგონია. ის აქაა და ახლაა, უბრალოდ გვძინავს და ვერ ვხედავთ. ოკეანეს შევადარე თავში, შენი კონცეფცია განსხვავებულია მგონი და ვერ ვხვდები რას უწოდებ ცხონებას. ეგ დეიზმი და ათეიზმი და თეიზმიც კი მხოლოდ სიტყვებია...

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Dec 8 2009, 08:05 PM

atman

ააჰაა. ვოტ ანო შტო. ქრისტესი არ დავიჯერო უცილობლად. აბა ვისი დავიჯერო უცილობლად რომის პაპის?, თუ შენი და კრიშნასი?

კაი კაცო.. ამას რის საფუძველზე ამბობ თუ საიდუმლო არაა? მართლმადიდებლობა ამას არ იზიარებს, ამბობ სხვა რელიგიის საფუძველზე რომელიც შენ უცილობლად გჯერა ალბათ.

მართლმადიდებლობაში გადარჩენის ფორმულა სიმდაბლე, სინანულია, ინდუიზმში მსგავსი არაფერია მხოლოდ გაუთავებელი მანტრები და მედიტაციები, და ამპარტევნიბეის ზეიმი, ეს არის ორი საწინააღმდეგო მიმართულება და არა ერთი და იგივე ღმერთან მიმყვანებელი გზები..

სასწაულს შეიძლება ეშმაკიც აღასრულებდეს გარჩევა უნდა შევძლოთ.

აღდგომას იერუსალიმში ხდება საყოველთაო სასწაული ნათდება ცა, გადმოდის ღვთაებრი ცეცხლი ხომ ასეა? და რატომ გადმოდის ეს ცეცხლი მხოლოდ მართლმადიდებელზე და არა სხვა რელიგიის წარმომადგენელზე? და როცა სხვა რელიგიის წარმომადგენელი შევიდა საკურთხეველში მაინც მართლმადიდებელის ხელში გადმოვიდა ცეცხლი, რომელიც გარეთ სვეტთან იდგა სვეტიცაა დაზიანებული, რატომ მოხდა ეს თუ იგივე ღმერთია სხვა რელიგიებშიც.

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 08:14 PM

და სატანისტიც?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 08:26 PM

newbie

მეკაიფები თუ მართლა ვერ მიხვდი რა ვიგულისხმე? მე გეუბნები რომ ქრისტეს სიტყვები პრიორიტეტების მიხედვით უნდა დაალაგო. ქრისტემ ყველაპერი ტქვა რაც საჭიროა. მთავარია სწორად გავიგოთ და მცნებების იერარქია დავიცვათ. არ გეუბნები რომ აუცილებელია სხვასაც დაუჯერო.



მე არც ერთ რელიგიას არ ვეკუთვნი ეგ თუ გაინტერესებს.



ეს შენი დასკვნაა, რომელიც ინდუიზმის გაცნობის შემდეგ გამოიტანე თუ მართლმადიდებლური შეხედულება რომაა ასეთი მაგიტომ იზიარებ?



ინდოეთს და ტიბეტს არ აკლია სასწაულები და რატომღაც სასაცილოდ მეჩვენება რომ ყველა ეშმაკისგან მოდიოდეს

protestanti




სატანისტი რანაირად უნდა ცხონდეს, მძიმე ავადმყოფობა ჯერ მსუბუქ ფორმებში უნდა გადავიყვანოთ, იმისთვის რომ გამოვაჯანმრთელოთ.

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Dec 8 2009, 09:18 PM

aTman
კაი : )


ისე მოძღვართან ხომ არ გისაუბრია? გაუზიარებდი შენს აზრებს ბევრ საინტერესოს გეტყოდა, შენც ეტყოდი და რავი..
მეც მირჩიეს ერხელ მოძღვართან მისვლა და ძალიან დამეხმარა, ერთი წელი პროტესტანტების ქადაგებებზე დავდიოდი, ერთ წელი ბუნებაში - და ჰარე კრიშნას , ჰარე რამას გავიძახოდი ჩემს სამ მეგობართან ერთად რომლებიც დღეს მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრები გახდნენ, მერე თეოლოგთან მივედი სხვა რელიგიებზე მაინტერესებს ყველაფერი მეთქი, უუძლიერესი თეოლოგი იყო, და მითხრა მე აზრზე არ ვარ და ამ მოძღვაართან მიდიო და მივედი.. და .. და გაირკვა ყველაფერი იმწუთასვე. ისეთი პრინციპში არაფერი უთქვამს რაღაც ბუნება რა ლამაზია, ჩიტები ჭიკჭიკებენო თუ რაღაც, მაგრამ სასწაულებრივი მადლი რომ შეეხება გულს და თვალს სიტყვები ნაკლებად საინტერესოა.. ნუ პირადია დანარჩენი.
ნახე რავი.. მოძღვართან საუბარი მგონი საინტერესო უნდა იყოს შენთვის ..

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 8 2009, 09:27 PM

newbie

ეს პირველი რჩევაა რასაც ყველა მართლმადიდებელი მაძლევს

მოძღვართან დიდი სიამოვნებით ვისაუბრებ, ოღონდ სიყვარულზე და ადამიანობაზე, და არა რელიგიებზე



მეც მაგას არ ვამბობ? მეორადია სიტყვები, კონცეფციები, იზმები და ლოგიები... მთავარი გული და სიყვარულია, და ერთმანეთთან უშუალო ურთიერთობა...

სხვა რელიგიებს კი მხოლოდ იმიტოპმ ვიცავ, რომ რატომღაც საჭიროდ ვთვლი, მათ არც ჭირდებათ დაცვა, უბრალოდ ჩვენ გვჭირდება რომ ყველა რელიგიის ადამიანი გვიყვარდეს და სულელი ფანატიკები ან ეშმაკით შეპყრობილები და ცუდ გზაზე მდგარნი არ გვეგონოს... არც მათზე მაღლა დავაყენოთ თავი და არც "შეგვეცოდოს" იმის გამო რომ არ იციან რასა იქმან

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 8 2009, 11:09 PM

აუF ისევ მეტემფსიქოზი კაცო?!

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 8 2009, 11:15 PM

Atman

აი ეს მართლა მიყვარს შენი

რატომ გგონია რომ მართლმადიდებლებს მარტო მართლმადიდებლები უყვართ და სხვა დანარჩენი ყველა ებრალებათ?? არ გიცვნია კარგად მართლმადიდებლობა ჩემო კარგომართლმადიდებლობა სიყვარულია,მართო ერთმორწმუნეების კი არა,ყველას მიმართ,განა ვინმეს,დახმარება რომ გინდოდეს ჯერ გამოიკითხავ მართლმადიდებელია თუ არა და მერე დაეხმარები??სიყვარული კიდევ ეგაა,გულის და სითბოს გაყოფაა,თანადგომაა,მოფერებაა
თავგანწირვაცაა,ყველა ადამიანშია,ღვთის უდიდესი საჩუქარი,უკვდავი სული,ყველა ადამიანი უკლებლივ უფლის ხატადაა შექმნილი,(მსგავსების მიღწევა ეგ სხვა საკითხია) რატომ არ უნდა მიყვარდეს სხვა არ მესმის,იმიტომ რომ მართლმადიდებელი არაა??რაო რო მწყუროდეს და მუსულმანმა ჭიქა წყალი მომაწოდოს არ გამოვართმევ??არ მივეფერები?
არ არიან ფანაწიკები მართლმადიდებლები

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 12:03 AM

თუ არ ებრალებათ მათ გულქვაობაზე და ამპარტავნებაზე მიუთითებს, თუ ებრალებათ მაშინ სულ იმის ცდაში უნდა იყვნენ რომ მართლმადიდებლობაზე გადმოიყვანონ...

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 12:12 AM

Otherguy

მართლმადიდებლობაზე გადმოსვლა იძულებით არ ხდება მე რაც არ უნდა ბევრი ვიხტუნაო,თავი გავიგიჯოო,მაინც ის მოხდება რაც უფალს უნდა,ვეცადო რაა,რამდენიც მინდა,ეგ ადამიანზეა დამოკიდებული,ყველა თავად აკეთებს არჩევანს,უნდა თუ არა,შეიძლება ღმერთი გულის კარზე გიკაკუნებდეს და ვერ გაიგებ თუ არ გაიგებ ეგ სხვა ამბავია,

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 12:16 AM

ჰო მაგრამ როგორ შეგიძლია არამართლმადიდებელ ადამიანს უყურო, ელაპარაკო და ან სიბრალული არ გაგიჩნდეს ანდა ის რომ საერთოდ აღარ შეხვდე? თუ მას ვერ დაანახვებ მართლმადიდებლობის ჭეშმარიტებას თვალებშიც ვერ უნდა შეხედო რადგან გწამს რომ ჯოჯოხეთში მოხვდება...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 12:49 AM

"მწვალებელსა კაცსა, შემდგომად ერთისა და ორისა სწავლისა განეშორე" (ტიტ. 3;10) - გვასწავლის წმიდა მოციქული პავლე.


http://www.orthodoxchurch.ge/kalomiros.htm

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 12:57 AM

ესეგი არამართლმადიდებელი მეგობარი არ უნდა გყავდეს ხომ? არც უბრალო ნაცნობი როგორც ჩანს(იგულისხმება როცა ნახულობ ხოლმე)...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 12:59 AM

მე ასე რადიკალურად არ ვუყურებ ამ საკითხს.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 01:03 AM

მაშინ როცა რამეს ციტირებ, გთხოვ შენი აზრი დააყოლე ხოლმე, მხოლოდ ციტირება არ კმარა ხშირად...

მე მიწერია რომ როგორ შეგიძლია არამართლმადიდებელ მეგობარს თვალებში მაინც შეხედო და ფიქრობდე რომ უყურებ იმ ადამიანს ვინც ჯოჯოხეთში მოხვდება და ამ ადამიანთან მეგობრობა გაკავშირებს და შენ დღე და ღამე იმას არ ფიქრობ თუ როგორ მოაქციო მართლმადიდებლობაზე...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 01:08 AM

შენ ადამიანი ახსენე. მე მოგიყვანე ციტატა წმინდა წერილიდან. რა არის აქ გაუგებარი..
და ლინკი იმიტომ მოვაყოლე, რომ მეტ-ნაკლებად ეხმიანება თემას და უბრალოდ, ძალიან საინტერესოა.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 01:12 AM

ჰოდა ეთანხმები რაც მე დავწერე? დიახაც, ზუსტად იმ პათეტიკით და გრძნობით როგორც მე ჩევაქსოვე...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 01:37 AM

რა თქმა უნდა ვეთანხმები
ეს ჩემთვის ძალზედ მტკივნეული თემაა, რადგან პირადი გამოცდილება მაქვს უახლოეს მეგობარზე,
აღარ დავაკონკრეტებ - რა იყო და როგორ და რა მიზეზით.
ერთ საღამოს დავსვი და კაი ხანს ვესაუბრე, მოფერებით, სიყვარულით (სხვანაირი მიდგომის უფლება არც გვაქვს ქრისტიანებს,
თუ აშკარა გმობას და მკრეხელობას არ აქვს ადგილი).
ის მაინც დღესაც თავის პოზიციაზე დგას სამწუხაროდ, მაგრამ მე მასთან მეგობრობა არ გამიწყვეტია.
ერთიღა დარჩა - საკუთარი ქცევით და ცხოვრების ქრისტიანული წესით მივცე მაგალითი.
და რას გადაწყვეტს დროთა განმავლობაში, ეს უკვე მისი თავისუფალი ნებაა, უფლისგან ბოძებული.
და ჯოჯოხეთში მოხვედრას რაც შეეხება, ესეც აიწონა-დაიწონა საკითხია.
მხოლოდ უფალმა უწყის : შეიძლება მე, ეკლესიის წევრი წარვწყმდე და ჩემი მეგობარი კი მოექცეს და ცხონდეს.
ასე რომ, ვილოცოთ და უფალს მივანდოთ..

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 07:19 AM

ეს ასე უნდა იყოს, მაგრამ როგორც წესი ასე არ არის. მართლმადიდებელი სხვათა შორის ათეისტთან უფრო კარგად მეგობრობს ვიდრე სექტანტთან. მუსულმანის გადმობირებას მართლმადიდებლობაზე არ ცდილობს, რადგან ინტუიტიურად ხვდება რომ ამის ძალა არ აქვს, მაგრამ ცდილობს გადმოიბიროს (კარგი გაგებით) სექტანტი ან ათეისტი (ან მორწმუნე მაგრამ არაეკლესიური გახადოს მეტადმორწმუნე და ეკლესიური) ეს კანონზომიერია და ამით თავის ადამიანურ ვალსაც იხდის და რელიგიურსაც, მაგრამ ახლა დავაკვირდეთ რა ხდება ქვეცნობიერში. მიიჩნევს თავის თანასწორად ასეთ ადამიანს? ნაკლებად... იმიტომ რომ თითქის ყველა ადამიანს 2 ტენდენცია გვაქვს, სხვებზე ან დაბლა დავაყენოთ თავი, ან მაღლა... მნიშვნელობა არა აქვს ეს რელიგიური კუთხით მოხდება თუ სხვა კუთხით. ეს ტენდენცია ყველაშია... ესეც კანონზომიერია რა თქმა უნდა, მაგრამ გაცნობიერებაა საჭირო.

protestanti




მეტემფსიქოზი არ ვიცი მაგრამ რასაც შენ სატანისტს ეძახი, უმეტეს შემთხვევაში თინეიჯერების თვითგამოხატვა და თავისი ადგილის დამკვიდრებაა საზოგადოებაში, განსხვავებულობის წარმოჩენა, ხოლო რაც შეეხება იმათ, ვისაც ნამდვილ სატანისტებად მიაჩნიათ თავი, ეკლესიაში მისვლამდე ჯერ ასათიანზე უნდა შეიარონ



ამ ციტატასაც ცალმხრივად არ უნდა მივუდგეთ. როცა ეკლესიის გზაზე ახალი დამდგარი ხარ და შენ რწმენაში არ ხარ განმტკიცებული, მიზნად კი ეკლესიური ცხოვრება გაქვს დასახული, რა თქმა უნდა რაღაც პერიოდი "მწვალებლებს და ათეისტებს" უნდა ერიდო (და ბევრი დროც არ დახარჯო იმის ფიქრში მართლა მწვალებელია თუ გეჩვენება), მაგრამ მას შემდეგ რაც რწმენაში განმტკიცდები, სწორედ ასეთ ადამიანებთან ურთიერთობა გაძლევს გამოცდილებას და გაძლიერებს.

პირადად მე არ მესმის ადამიანები როგორ უნდა დავყო რაღაც ნიშნებით. რა თქმა უნდა ყველასთან ურთიერთობა არ უნდა გქონდეს უშუალოდ და მტერიც უნდა გყავდეს და მოყვარეც, მაგრამ გიყვარდეს მტერი შენი ეს ისეთი პიკია გაცნობიერებულობის, რომ ამაზე აქ არ დავიწყებ ლაპარაკს.

წმინდანების თითქმის ყველა ციტატას შეიძლება მოეძებნოს ასევე წმინდანების საწინააღმდეგო ციტატა და ისინი ერთმანეთს ავსებენ სინამდვილეში, მაგრამ ჯობია ორივე მხარე მოვიყვანოთ ხოლმე მაგალითად




ზუსტად!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 9 2009, 10:56 AM

ცხონდები ატმანჯან , ცხონდებიიიიიიიიიიიი :

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 11:03 AM

უბრალოდ ერთხელ მაინც უნდა ეზიაროს

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 11:09 AM

მხევალი ნინო

მე უკვე ცხონებული ვარ

Funkenstein

კი ვეზიარე ერთხელ შემთხვევით, ყველა მეუბნებოდა ეზიარე ეზიარეო და მეც ვეზიარე თავი რომ დაენებებინათ

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 9 2009, 11:10 AM

რატო აშინებ ხალხს?
ეგოისტო

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 11:17 AM

Иисус сказал: Нет пророка, принятого в своем селении. Не лечит врач тех, которые знают его.

Ученики сказали Иисусу: Скажи нам, чему подобно царствие небесное. Он сказал им: Оно подобно зерну горчичному, самому малому среди всех семян. Когда же оно падает на возделанную землю, оно дает большую ветвь (и) становится укрытием для птиц небесных.


"თომას სახარება" (აპოკრიფი)

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 01:21 PM

Otherguy

მე ადამიანებს გულში ვუყურებ შემოგევლე,გულში და თვალებში,ეგ უფლის ნებაა,ვის როგორი გზით და სად წაიყვანს,სამოთხეში თუ ჯოჯოხეთში,მაშინ ყველაზე უგუნური არსება უნდა ვიყო,ვინც არაა მართლმადიდებელი სათოფეზე რომ არ გავეკარო...განურჩევლად ყველა ადამიანს აძლევს უფალი იმ ერთ ხორბლის მარცვალს,სად დათესავს ეგ ადამიანის გადასაწყვეტია,ეკლებში ჩააგდებს,მოხნულ მიწაზე თუ ჩიტებს დაუგდებს საკენკად...რატომ არ უნდა შემეძლოს,არამართლმადიდებლის თვალებში ყურება??ან მოფერება,ან ჩახუტება??ან სიყვარული??ჩემი მოყვასი,ნებისმიერი ადამიანი შეიძლება იყოს,რა გგონიათ,თუ ვინმე ბევრ სიკეთეს აკეთებს და სათნოებებითაა შემკული,რა,უფალი მაგ სიკეთეს დაუკარგავს??ღმერთს ყველა უყვარს, მე თუ კანფეტებს მომცემენ,თანაც ბევრს,მადლიერი ვიქნები და შევირგებ და შევიტკბობ,მარა ჩემი საქმე და განსაკითხი არაა,ნეტა გვერდით სადარბაზოში ვინმეს ჩემზე მეტი ხომ არ მისცეს თქო,შეუცნობელ არიან გზანი უფლისანი...უფალს კი არც ერთი ადამიანის წარწყმედა არ უნდა და არც ერთის!!!

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 01:24 PM

izi-bartki

შემოგევლე

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 01:51 PM

Atman

Otherguy
თუ ვინმესთვის რამის ჩვენება გინდა,ჯობია პირადი მაგალითით აჩვენოსაქმით და არა ჭკუის დარიგებით,უნდა იყო შენთვის,შენ უნდა ცხოვრობდე ისე რომ სხვასაც გაუჩნდეს შენი მიბაძვის სურვილი,ერთი რამე უნდა ახსოვდეს ყველას,ადამიანს არ შეუძლია მეორე ადამიანის შეცვლა.ადამიანი მარტო იარაღია ღვთის ხელში,ღმერთი აკეთებს ყველაფერს,

არის რაღაცა რასაც ლაპარაკით და კითხვით ვერ გაიგებ,გულით უნდა ხედვა,გულით უნდა იგრძნო,ეს განცდაა და სიტყვებით ვერ გადმოსცემ ვერასდროს,გისურვებთ რომ გეგრძნოთ მადლი და წყალობა უფლისა,დანარჩენი მერე თქვენ გადაწყვიტეთ, გინდა გულში შეინახეთ და გინდა სული შეუბერეთ და გაფანტეთ....

აუ რა მაგრად მიყვარხართ ეეეეეეეეე, ძალიან მაგრად წავედი დანარჩენი საღამოს,

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 01:56 PM

სამოციქულოში წერია, რომ ყველა მართალი ადამიანი სათნოა უფლისთვის, თუნდაც წარმართი იყოს.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 01:58 PM

ამ საკითხზე იქნებ პირველ რიგში დაგვედო სახარების ის ადგილი, სადაც უფალი ჩვენი იესო ქრისტე საუბრობს ცხონების საშუალებაზე და აქვე მიგვეყოლებინა მამათა განმარტებები. ამის შემდეგ უფრო დასაბუთებულად ვიმსჯელებდით.

ვისაც ელი მიგიწვდებათ და სათანადო ცოდნა გაქვთ ქენით ეს საქმე

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 02:06 PM

გინდაც გულით არ ეზიაროს?

მე ბავშვობაში 10-ჯერ მაინც ვარ ნაზიარები, სკოლიდან დავყავდით და მექანიკურად - ვიცოდით რომ კარგი იყო ზიარება(რატომ იყო კარგი ეგ არ ვიცოდით) ჰოდა ხშირად გვაზიარებდნენ... ცხადია მარხვის მერე...

ისე, რაღაც ისე არ გამოვიდეს, ადამიანზე გული შეგტკიოდეთ და ჯერ უთხრათ: "კაი არ გჯერა მართლმადიდებლობის მაგრამ აგერ წყალს დაგასხავთ(არადა გულისხმობთ მონათვლას) მარტივი პროცედურაა, დამიჯერე კარგი იქნება..." ჰოდა ასე შეიტყუებთ და მონათლავთ...

ამის მერე ეტყვით: "დილით საჭმელი არ გექნება ნაჭამი, შემო ეკლესიაში ჭამე ცოტა..."

და ასე გამოვა თავისდაუნებურად მართლმადიდებელი და ნაზიარები, ცხონდება?

ჰოდა ამის მერე გეკითხებით: 1 წლის მონათლული ბავშვი რომ დაიღუპოს, ცხონდება?

ჯერ რატომ უნდა ცხონდეს, და მერე როგორ, როცა არც აზროვნება გააჩნია და არც პიროვნება(ჯერჯერობით)...



სათნოა თუ არა, არ ცხონდება და რა ხეირი? იყოს სათნო მერე... ესე იქნება, ღმერთთან წარდგება და: "იცი რაა, სათნო კაცი ხარ, კარგი ადამიანი, თუმცა მაინც ჯოჯოხეთში უნდა გაგიშვა, ბოდიში რა... ესეთი წესი გვაქვს..."

თუმცა 1(ან კაი 5 წლამდე) წლის მონათლული ბავშვი რომ ავა,

ბავშვი ეკითხება: ვინ ხარ?
ღმერთი: ღმერთი ვარ...
ბავშვი: ეგ რაღაა?
ღმერთი: ჰმ... კაი დაივიწყე... წადი სამოთხეში, ნეტარება გელოდება...
ბავშვი: ვაჰ ეგ რაღაა? კარგი რამეა? რითი დავიმსახურე?
ღმერთი: მონათლული იყავი...
ბავშვი: ეე ეგ რაღაა?
ღმერთი: არაფერი დაივიწყე, რაც საჭირო იყო გაკეთებული გაქვს, სამოთხის საშვი გაქვს...
ბავშვი: და სამოთხეში საერთოდ ვინ შედის ხოლმე?
ღმერთი: მონათლული და კეთილი ადამიანები, კარგს რომ სჩადიან და ცუდი რომ სძულთ...
ბავშვი: ვააჰ, კარგი და ცუდი რაღაა? ისე, სულ მინდოდა ჩემი ძმისთვის ერთი ნივთი მომეპარა, ძალიან მომწონს... ეგ კარგია თუ ცუდი?

ეხლა მეჩქარება ამ იგავს ვერ დავასრულებ, აზრი გასაგებია...

პ.ს. ეს ჩემგან: http://www.youtube.com/watch?v=urlTBBKTO68&feature=fvst

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 02:12 PM

ანუ არც ჯოჯოხეთში და არც სამოთხეში???, მაშ სად წავლენ, არის მესამე ადგილი აბრაჰამის წიაღის მსგავსი???.
და რის საფუზველზე ვამბობთ, რომ არის "მესამე ადგილიც"

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 02:19 PM

Otherguy

"საშინელი" სამსჯავრო! კორუფციაა ალბათ იქაც არა?



მაგარია! აქ პელევინის ერთი რომანიდან მოვიყვანდი ნაწყვეტს ცოტა უცენზური სიტყვები რომ არ ერიოს




და სადღაა აქ თავისუფალი ნება? არადა ვედები ამ ყველაფერს ისე კარგად ხსნიააააან, მაგრამ არ გეტყვით როგორ

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 02:21 PM

რაკი სათნოა, ეს იმას ნიშნავს რომ ცხონდება.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 02:28 PM

მაინც მოვიყვან ნაწყვეტს, უცენზურო სიტყვებს კი გადავაკეთებ


_ რას ფიქრობ, მართლა ყველა მართლმადიდებელს ამნისტიას გამოუცხადებენ?
_ როდის?
_ საშინელ სამსჯავროზე _ ჩუმად და სწრაფად თქვა კოლიანმა.
_ შენ რა, მთელი ამ ფუფლოსი გჯერა? _ უნდობლად იკითხა შურიკამ.
_ რა ვიცი, მჯერა თუ არ მჯერა _ თქვა კოლიანმა _ ერთხელ ტრუპიანი საქმიდან მოვდივარ ვარ, სული მაქვს დამძიმებული, ეჭვები მაქვს, კაროჩე, სულიერი უძლურება, რა. იქ კიდევ ბუტკაა ხატებითა და წიგნებით. მეც ერთი ვიყიდე, “ცხოვრება სიკვდილის შემდეგ” ქვია. წავიკითხე, სიკვდილის მერე რაც ხდება. ნატურაში, ყველაფერი ნაცნობია. ეგრევე მივხვდი. კაპეზე, სასამართლო, ამნისტია, სროკი, კოდექსის სტატია. მოკვდე _ იგვეა ციხიდან ზონაზე მოხვდე. სულს აგზავნიან ერთგვარ ზეციურ მოგზაურობაში _ საზვერეების გავლა ქვია. ყველაფერი, როგორც წესია _ ორი კანვოი, ქვემოთ კარცერი, ზემოთ ნიჩივო რა. ამ მოგაზაურობის დროს საქმეს გიკერავენ _ შენსას, სხვისას, შენ კიდე უნდა გამოძვრე ყველა სტატიიდან. მთავარია კოდექსი იცოდე. შეფმა თუ მოინდომა, მაინც კარცერში მიგაბრძანებენ. მაგას იმისთანა კოდექსი აქვს, ჯერ დაბადებული არა ხარ და ნახევარზე მეტი მუხლები გეხება. იქ, მაგალითად, ასეთი მუხლია _ ბაზარზე პასუხი უნდა აგო. ყველა სიტყვაზე უნდა აგო პასუხი, რაც ცხოვრეებში თქვი. მარტო იმისთვის კი არა, თუ სადმე არაკაცური ბაზარი შეგიყვანია გაიგე? რაც გინდა ფეხის ცერებზე იარო, პრიჩინას მაინც გიპოვიან და ჩაგსვავენ. სული იყოს და . . . სროკის მოჭრაც შეუძლია შეფს, განსაკუთრებით მაშინ, თუ შენ თავს უკანასკნელ "ნაგავს" უწოდებ. მაგას ეგ მაგრა ევასება. კიდევ ევასება, როცა მაგისი ეშინიათ. ეშინოდეთ და თავს "ნაგვად" გრძნობდნენ. იმისთანა გაბარიტული ნათელი აქვს, ფრთები ვეერივით, დაცვა, ერთი სიტყვით, ყველაფერი. ზემოდან ისე დაგხედავს _ აბა, "ნაგავოო", ყველაფერი გასაგებია? წავიკითხე და გამახსენდა: ადრე, როცა ძალოსნობაზე დავდიოდი და პერესტროიკა იყო, რაღაც მსგავსი “ოგონიოკში” იბეჭდებოდა. გამახსენდა და ოფლმაც დამასხა. ესე იგი, ადამიანი სტალინის დროს ისე ცხოვრობდა, როგორც ახლა სიკვდილის შემდეგ.
_ ვერ გავიასნე _ თქვა შურიკამ
_ ნახე, სტალინის დროს, სიკვდილის შემდეგ ათეიზმი იყო, ეხლა ისევ რელიგიაა. რელიგიის მიხედვით კი სიკვდილის შემდეგ ყველაფერი ისეა, როგორც სტალინის დროს იყო. აზრზე მოდი, მაშინ როგორ იყო. ყველამ იცოდა, რომ ღამით კრემლის ფანჯარაში ნათურა ენთო, ფანჯრის იქით კი ის იყო. იმას საკუთარივით უყვარხარ, შენ კიდე ისე გეშინია, რამის "....", თანაც მთელი გულით უნდა გიყვარდეს. როგორც რელიგიაშია. სტალინი რატომ გავიხსენე _ ვერ გავიასნე, როგორ შეიძლება თან გეშინოდეს და თან გიყვარდეს მთელი გულით.
_ მაგრამ თუ არ გეშინია? _ იკითხა შურიკამ
_ ზნაჩიტ, ღვთის შიში არა გაქვს. ამისათვის კი _ კარცერში.
_ რა კარცერი?
_ იქ ამაზეც წერია. რაც მთავარია _ უკუნითი სიბნელე და კბილების ღრჭიალია. წავიკითხე და მერე ნახევარი საათი ვფიქრობდი, რანაირი კბილები აქვს სულს. კინაღამ დავიშოკე. მერე გავაგრძელე. ესე გავიგე, რომ თუ დროზე აღიარებ საკუთარ "ნაგვობას", განა აღიარებ, მაგრამ ნაღდში გაიასნებ, რომ მთელი ცხოვრება დიდი "ნაგავი" იყავი, ამნისტია გამოვა შენთვის _ სამოთხეში შეგიშვებენ, შეფთან. ეგრე მივხვდი, მაგათი მთავარი კაიფი პასტაიანნა შეფის ყურებაა, რომელიც ტრიბუნაზე დგას და პარადს იღებს. იქ მეტი არაფერი უნდათ, ან ესეა, ან პარაშის გვერდზე კბილები უნდა აღრჭიალო და მორჩა. მთავარი იცი რა არის, ამის დედაც _ ამ საქმეში მეტი არაფერიც არ არის _ ან ზედა ნარები ან კარცერი. მთელი სისტემა გავშპირე, მაგრამ აზრზე ვერ მოვდივარ, ვინ მოიგონა ესეთი მაგარი რამე. ვოლოდინ, შენ როგორ ფიქრობ?
_ შენ გლობუსა გახსოვს? _ იკითხა ვოლოდინმა
_ ბანკირი რომ გახდა? მახსოვს, _ უპასუხა კოლიანმა
_ მეც მახსოვს _ თქვა შურიკამ და მოსვა თავისი რელიეფებიანი მათარიდან გამათავისუფლებელი სითხე _ სიკვდილამდე მაგრა გაიქაჩა. “პორშეთი” დადიოდა, ცეპები ეკეთა, თითო ხუთი ათას დოლარიანი. ტელევიზორში ვნახე, რაღაცის სპონსორი იყო რა.
_ ჰოდა _ თქვა ვოლოდინმა _ პარიზში რომ ჩავიდა კრედიტის ასაღებად, იცი რა ქნა? იმათ ბანკირთან ერთად რესტორანში წავიდა, სუფრასთან ბაზარი უნდოდა. თვითონ კიდე ღორივით გაილეშა, როგორც “სლავიანსკი ბაზარში” და მორთო ღრიალი: “ოფიციანტ, ორი პედერასტი და ვედრით ჩეფირი მოიტა!” თითონ ცისფერი არ იყო, პროსტო ზონაზე . . .
_ ბაზარი არ არი. მერე რა იყო?
_ არაფერი. მოუტანეს და მოუყვანეს კიდეც. იქ ხომ ამის კაპიტალიზმია რამე.
_ და კრედიტი მისცეს?
_ მაგაში არ არის საქმე, მისცეს თუ არა. დაფიქრდი, თუ ეგეთი გაგებით დაამთავრა სიცოცხლე, გამოდის, რომ ზონიდან არც არასდროს გამოსულა რეალურად. პროსტო ისე გაიქაჩა, რომ “პორშეთი” დადიოდა და ინტერვიუებს იძლეოდა. მერე იმ ზონაზე თავისი პარიზიც გაჩითა. ისე, ეგ გლობუსა თავისი პედერასტებითა და ჩეფირით სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლეზე რომ დაფიქრებულიყო, საინტერესოა, თავში რა აზრები მოუვიდოდა?
_ არა, ეგეთ რამეებზე ბავშვობიდან არც უფიქრია.
_ არა, მაინც რომ დაფიქრებულიყო? ისე, თუ ზონის მეტი არაფერი იცის და მაინც, როგორც ყველა ადამიანი უმაღლესი ნათლისკენ მიისწრაფის, მაშინ რაღას წარმოიდგენდა?
_ შენი ვეღარ გავიგე _ თქვა კოლიანმა _ საით უბერავ, რისი უმაღლესი ნათელი? არანაირი უმაღლესი ნაღლისაკენ არ ისწრაფოდა, მაგრამ საჯელის უმაღლესი ზომა ნაღდში კი ემუქრებოდა.
_ გავიგე, _ თქვა შურიკამ _ გლობუსას სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლეზე ფიქრი რომ დაეწყო, ცვეტში იმ შენ ბროშურას წარმოიდგენდა. და მარტო გლობუსა კი არა. კოლიან, შენ დაუკვირდი, ეს ჩვენი სამშობლო სულ ზონა იყო და მომავალიც ზონა იქნება. მაგიტომაც ღმერთიც ეგეთია, მიგალკებიანი. ჩვენთან სხვანაირ ღმერთს ვინ იწამებს?
_ შენ რა, ჩვენი ქვეყანა არ მოგწონს? _ მკაცრად კითხა კოლიანმა
_ რატომ? მომწონს ადგილ-ადგილ.
კოლიანი ვოლოდინისაკენ მოტრიალდა.
_ ე, გლობუსას მაშინ პარიზში კრედიტი მისცეს?
_ მე მგონი მისცეს. იმ ბანკირს ყველაფერი ძალიან მოწონებია. პედერასტების ამბავში იქ პრობლემა არასდროს იყო და, აი ჩეფირი კი გასინჯული არ ჰქონდათ. ამის მერე მოდაში შემოსულა თურმე და ჩაი ა ლა რიუს ნუვო ქვია.
_ მომისმინეთ, _ წამოიძახა უცებ შურიკამ _ რა ვიფიქრე იცი, აი . . . ერთი სიტყვით . . .
_ რა? _ იკითხა კოლიანმა.
_ იქნებ არც ასეა ყველაფერი. ზონაზე რომ ვცხოვრობთ, ამიტომ კი არ გვყავს ღმერთი მიგალკებიანი პახანის პონტში, შეიძლება პირიქით, ზონაზე იმიტომ ვართ, რომ სირენებიანი შეფის მსგავსი ავირჩიეთ ღმერთად. მთელი ეს სიაფანდობა კბილებიანი სულების, ფეჩის, რომელშიც კომუნისტებს ხრაკავენ, ზეციური კანვოის შესახებ _ ეს ყველაფერი ხომ მრავალი საუკუნის წინ მოიგონეს. ჩვენთან კიდე სამოთხის აშენება დედამიწაზე მოინდომეს. ააშენეს კიდეც! სტოპრო, სულ ნახაზებით ააშენეს! მაგრამ სამოთხე, რომ ააშენეს, იცი, აღმოჩდა რომ ჯოჯოხეთის გარეშე არ მუშაობს, აბა, სამოთხე ჯოჯოხეთის გარეშე შეიძლება? ეს სამოთხე კი არა, ყ . . . ეობა იქნება. ესეიგი . . . არა, ფიქრისაც კი მეშინია.
_ იქნებ იქ, სადაც ხალხი ნაკლებ ძღნერს ჭამს, ღმერთიც კეთილია. ისე, როგორც შტატებში ან იაპონიაში, _ დანანებით თქვა კოლიანმა.



ტექსტი ირონიით და ცინიზმითაა გაჯერებული და საკმაოდ უხამსია (ნუ ამას კონტექსტი მოითხოვდა თორე ნაწარმოები არაა ასეთი უგემოვნო)... და მაინც არის ამაში რაღაც სიმართლის მარცვლები ჩემი აზრით...

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Dec 9 2009, 02:32 PM

თეორიულად შესაძლებელია, პრაქტიკულად არა.

და პური, რომელი მე მივსცე, ჴორცი ჩემი არს, რომელსა მე მივსცემ ცხორებისათჳს სოფლისა. 52. ილალვიდეს ურთიერთას ჰურიანი იგი და იტყოდეს: ვითარ-მე ჴელ-ეწიფების ამას მოცემად ჩუენდა ჴორცი თჳსი ჭამად? 53. ჰრქუა მათ იესუ: ამენ, ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნედეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა. 54. ხოლო რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და მე აღვადგინო იგი უკუანაჲსკნელსა მას დღესა. 55. რამეთუ ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს. 56. და რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, იგი ჩემ თანა დადგომილ არს, და მე მის თანა. 57. ვითარცა მომავლინა მე ცხოველმან მამამან, და მეცა ცხოველ ვარ მამისა თანა; და რომელი ჭამდეს ჩემგან, იგიცა ცხონდეს ჩემ მიერ. 58. რამეთუ ესე არს პური, რომელი ზეცით გარდამოჴდა. არა ეგრეთ, ვითარ-იგი ჭამეს მამათა თქუენთა მანანაჲ და მოსწყდეს. ხოლო რომელი ჭამდეს ამას პურსა, ცხონდეს უკუნისამდე. 59. ესე თქუა შესაკრებელსა შორის და ასწავებდა კაპერნაუმს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 02:34 PM

ადამიანი, რომელსაც არაფერი სმენია ქრისტეზე, მაგრამ მართალია უფლის თვალში, ის რათქმაუნდა ცხონდება.

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 02:34 PM

ცოტა მორიდებით რა. არაა ლამაზი ასეთი გაშარჟება.


მე რამდენადაც ვიცი, ეს ''აბრაამის წიაღის მსგავსი ადგილი'' არის სამოთხეშივე, როგორც მისი ერთ-ერთი ქვედონე.


მორიდებით. მორიდებით.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 02:43 PM

protestanti

"არავინ ასულა ზეცად, გარდა ზეცით ჩამოსული კაცის ძისა, რომელიც არს ცაში." (იოანე 3-13)

ეს სიტყვები სხვადასხვა დროს ყოველთვის სხვადასხვანაირად მესმოდა... როგორც იქნა მივხვდი მნიშვნელობას! (ახლა არა, 1-2 წლის წინ)

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 9 2009, 02:47 PM

ავტორი პაცანი უნდა იყოს
დაასახელე ავტორი

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 02:48 PM

ადამიანს თვითონ ცხონება არ ძალუძს თუ ღმერთმა არ აცხონა იგი, ღმერთმა უბრალოდ სურვილი უნდა დაინახოს ჩვენი რომ მთელი გულით ვისწრაფით მისკენ და გვინდა მასთან ყოპნა თორე მხოლოდ და მხოლოდ ზნეობრივი სრულკოპილების მიღწევის ხარჯზე ცხონება შეუძლებელია, იმიტომ რომ არ არსებობს ადამიანი ცხონდეს და არ სცოდოსო. ასე რომ მარტო ეს მედიტაციები, ნირვანები ექსტაზები და ჰარი ჰარალეები წყლის ნაყვაა მხოლოდ, მე ესე მგონია და....

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 02:51 PM

სამოციქულოში (თუ არ ვცდები პავლე მოციქულის ეპისტოლეში) წერია, რომ ყველა მართალი ადამიანი, თუნდაც წარმართი, სათნოა უფლისთვის და ლოგიკურად, რაკი სათნოა ე. ი. ცხონდება კიდეც.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 03:08 PM

ჰოო? მაშ იესო ცდებოდა როცა ამბობდა:"საუკუნო სიცოცხლე ისაა რომ გიცნობდნენ შენ..."(იოანე 17:3)და რომ ვინც არ მოინათლება არ ცხონდებაო?

გეკითხები რა აზრი აქვს რელიგიას თუ მის გარეშეც შეიძლება ცხონდე?

ან დღეს როგორ შეიძლება არ გსმენოდეს ქრისტიანობაზე, მაგრამ როგორც ჩანს ეს არ მოქმედებს მუსლიმანებზე, ისევე როგორც შენზე არ მოქმედებს ისლამის არსებობის ცოდნა...



"რომელიც არის ცაში" არ წერია ბევრ მანუსკრიპტში, რაც საინტერესოა...




ავტორს არ ვიცნობ, მაგრამ, ჭკვიანურად ხუმრობს...

იგავს რაც შეეხება ჩემი დაწერილია...




მაგაზე პასუხი ზემოთ მიწერია...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 03:13 PM

მე მესმის შენ რასაც ამბობ, მაგრამ ერთი წუთით წარმოვიდგინოთ ადამიანი, რომელსაც არასოდეს სმენია ქრისტეზე, მაგრამ მთელი სიცოცხლე სიკეთეს ემსახურება, უნდა ცხონდეს თუ არა? რათქმაუნდა უნდა ცხონდეს და ცხონდება კიდეც, რადგან მართალი ადამიანია.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 03:17 PM

Funkenstein

მართალი ხარ, მაგრამ იმისათვის რომ მიხვდე მაგას ჯერ უნდა ნაყო და ნაყო


Otherguy




მართლაც საინტერესოა. ეს ფრაზა რაც არ უნდა შიფრონ მაინც ბურუსითაა მოცული მის განმარტებაში დროზე აკეთებენ აქცენტს, წარსულში არ ასულაო და აწი ავაო, მაგრამ არა მგონია დროში იყოს საქმე, მითუმეტეს ცათა სასუფეველში დრო არ არსებობს. მე კი ვხვდები ინტუიციურად რისი თქმა უნდოდა იესოს მაგრამ ვერ ვიტყვი, მითუმეტეს მასზე უკეთესად

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 03:19 PM

რელიგია აუცილებელი რამაა ადამიანისთვის, რომელსაც ცხონებამდე მივყავართ, მაგრამ რა დააშავა იმ მუსულმანმა, რომელიც მართალია უფლის წინაშე და თავისი სარწმუნოების ყველა მცნებას ზედმიწევნით ასრულებს?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 03:20 PM

ხალხო ქრისტე საკუთარ თავზე რომ ლაპარაკობდა პირველ რიგში სულს გულისხმობდა, ღმერთს, რომელიც ერთია ყველასთვის და მერე პიროვნებას რომელსაც ქვია იესო ქრისტე. ის "მე-ში" სულიწმიდასაც გულისხმობდა, ღმერთსაც და საკუთარ თავსაც, მაგრამ ეს სამივე მთლიანობაა და ღმერთი მხოლოდ რომელიმე კონკრეტული რელიგიის საკუთრება არაა. ის ყველასია და ერთია!

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 03:24 PM

ზემოთ დაგიწერე.



გეთანხმები

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 03:24 PM

მარინე, რას ნიშნავს მართალია უფლის წინაშე? რომელ ღმერთს ეთაყვანება? ალლაჰს?
და რომელი სარწმუნოების მცნებებს ასრულებს ზედმიწევნით? ისლამის?
დაფიქრდი რას ამბობ.
მაშინ განსხვავება არ ყოფილა ქრისტიანობასა და ისლამს შორის.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 03:29 PM

ქრისტიანობას და ისლამს შორის დიდი განსხვავებაა და მე პირადად ბედნიერი ვარ რომ ვარ ჭეშმარიტი სარწმუნოების - მართლმადიდებლობის მიმდევარი. ყველამ ვიცით რომ მხოლოდ მართლმადიდებლობაა ჭეშმარიტი, თუმცა არ მესმის რატომ უნდა მოხვდეს მუსულმანი ადამიანი ჯოჯოხეთში, მიუხედავად იმისა რომ ის მთელი თავისი სიცოცხლის მანძილზე იყო მართალი ადამიანი, ემსახურებოდა სიკეთეს და სათნოებას.

ცოტა წინააღმდეგობაში მოვდივართ, როცა ცხონების შესახებ ვსაუბრობთ. წმინდა მამები ამბობენ რომ ცხონება მხოლოდ მართლმადიდებელ ადამიანს შეუძლია, მაგრამ ამევე დროს სამოციქულოში წერია რომ ყველა მართალი ადამიანი, თუნდაც წარმართი, სათნოა უფლისთვის.

არ ვიცი, შეიძლება არასწორად ვმსჯელობ.

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 9 2009, 03:30 PM

იცნობ და ძალიან კარგადაც,მეც ვიცნობ სხვათაშორის
შენი დაწერილზეც იგივე აზრისა ვარ,პაცანი ხარ შენც

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 03:52 PM

წმინდა მამემი თვლიდნენ თავს ცოდვილებად და როგორ გონია ვინმე მუსულმანი იქნება უცოდველი. თუ თვლი რომ ის ვინც თვლის რომ თავს თუ აიფეთქებს სამოთხეში მოხვდება და ამ იდეას ბოლომდე შეეწირება ერთგულად, უნდა ცხონდეს?

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 03:54 PM

ეს ციტატა იქნებ ზუსტად გენახა და დაგედო, თავის განმარტებასთან ერთად..
არ შეიძლება ყველა ფრაზის ერთმნიშვნელოვნად გაგება და აღქმა. მით უმეტეს, თუ ციტატა ზუსტად არ ვიცით.

უფალს, რა თქმა უნდა ყველა ადამიანი უყვარს, როგორც საკუთარი ქმნილება,
მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ამავე დროს, მისთვის სათნოა ყველა ადამიანის ქმედებები და საქციელი.
წმინდა წერილში, განსაკუთრებით ძველ აღთქმაში, მრავლადაა ამის საილუსტრაციო ადგილები. გავიხსენოთ.
და თუ ყველა ადამიანი სათნოა უფლის წინაშე, მაშინ რაღაა სიკეთის და ბოროტის გარჩევის უნარი?
რაღაა უფლისკენ მიმავალი და მისგან განდგომის გზა?
რაღაა ჩვენი თავისუფალი ნება, რომლითაც ამ ყველაფერს ვირჩევთ ან არ ვირჩევთ?
არ გგონია, რომ შენი ლოგიკიდან გამომდინარე, ადამიანი რაღაც მარიონეტს, სათამაშო ტიკინას ემსგავსება,
რომლის გადაწყვეტილებებსაც არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს?
და ''მართალი ადამიანი'' და ზოგადად ''ადამიანური სიმართლე'' ცოტა ისეთი ცნებაა, ღრმა.

გადაიკითხე :

Архимандрит Лазарь (Абашидзе)



Как различается добро евангельское от добра человеческого

Люди, не понимающие духовных основ того, что происходит в мире, судят о делах человеческих очень поверхностно, они разделяют деятельность человека на явно греховную, злую, и на добрую, похвальную - только по самому внешнему ее проявлению, стараясь провести между той и другой некоторую приблизительную границу, пользуясь самыми расплывчатыми, неустойчивыми мерками добра и зла- по законам мира. Мир же сам в себе не имеет той истины, которая открыла бы ему настоящую цену вещей; только один закон дает ясное определение тому, что есть грех, что есть благо, что есть что, - это закон евангельский. Законы мира сего иногда, в некоторых пунктах своих пытаются быть похожими на законы христианские, но это только по наружности; на самом же деле все там по-другому.

Человек, после своего падения хотя весь и поработился греху, стал уродливым, больным, озлобленным, но некоторые задатки естественного добра, вложенные при сотворении в него Создателем, еще сохранились, хотя и не имеют уже чистоты и святости, но растворены ядом греха. На этих-то жалких останках человек и стал строить свои учения о добром и нравственном, о любви и справедливости. Но такая оскверненная нечистотой "правда" человеческая не может научить его истинному добру, не может оживлять и исцелять душу, скорее вводит ее в великое заблуждение.

Люди неверующие тоже делают не мало красивых, будто даже похвальных дел, совершают многие добродетели, подвиги милосердия, любви, самопожертвования; иногда отдают жизнь свою ради народа своего или ради ближнего своего, дают последний кусок хлеба голодному, помогают друг другу в беде, жертвуют свое имущество на разные добрые дела; встречаются удивительные, даже героические поступки, можно привести такие примеры, что многие будут тронуты ими до глубины души. И все эти проявления добра, если они не основаны на Евангелии, если они вырастают не из глубины верующей христианской души, то все это, столь похвальное, - нечисто, осквернено падением, не имеет пред Богом той ценности, которую приписывают ему люди. Эту важную истину многие никак не могут принять сегодня; услышав сказанное, многие недоумевают, обижаются, некоторые гневаются.

И правда, слышится странно: человек совершает высокий подвиг, жертвует жизнью ради ближнего, умирает ради того, чтоб другой мог счастливо жить, - и за душу такого героя можно сомневаться, что она спасена; ему еще может грозить ад? Разве такой поступок не омывает всех грехов человека? - Звучит как будто жестоко. Но посмотрим с другой стороны: если этот герой не ради Христа, не по учению Евангелия, не из веры христианской почерпнул силы в подвиге, если не Христовой силой совершилось это самопожертвование, не во Имя Божие, то тогда выходило бы, что и без веры, и без Христова искупления человек может спастись; значило бы, что в самом падшем человеке сохранилась та сила и чистота, которые достаточны для его оживления, для того, чтоб ему самому вырваться из цепей греха. Тогда зачем понадобилась страшная Жертва Голгофская, зачем учение Христово, Евангелие, Церковь? Зачем таинства, молитвы, посты, подвиги христианские? Тогда было бы достаточно только одного желания нашего и усилия воли, даже и вера не нужна... Как же это?

Дело в том, что совершать добрые дела, прекрасные дела, похвальные дела и совершать дела веры - не одно и то же! Дела добрые, совершаемые без веры, без Бога, посвящены миру сему, от мира сего они и получают плату: славу, честь, почет. Славы вечной, небесной они чужды. А дела веры имеют внутреннее посвящение Богу, творятся с молитвой, с обращением к Богу, сколько возможно сокровеннее, чтоб ведал один Бог; такие дела имеют меньше впечатления внешнего, зато принимает их Господь, воздает за них славу в будущей жизни.

И вообще неправильно считать спасение души и наследие Царствия Небесного прямо зависящими от наших добрых дел. Бог милует человека и спасает не за его добрые дела, а за его верующее, сокрушенное и смирившееся сердце. Конечно, вера эта без дел быть не должна, да и не может, она обязательно воплотится в конкретные дела, и дела эти будут непременно самые добрые и святые, так как этим делам учит верующего Сам Господь.

Поэтому-то неправильно проповедовать людям абстрактное добро, учить их любить ближнего, быть милосердными, добрыми, не говоря при этом о том, что этого они никак не смогут сделать правильно, свято, богоугодно без учения евангельского, без Церкви, без благодати Святого Духа, которую они могут получить только в храме через святые таинства. Если этого не говорить, то люди будут думать, что они могут, если захотят, сами прекрасно решить свои проблемы - без Церкви, без таинств, без благодати Святого Духа, без Христа.

В миру совершаются часто добрые поступки, но еще чаще злые. И грехи мира гораздо изощреннее и разнообразнее, чем благие дела в нем. Эти грехи так близко прикасаются к тому добру, что как бы и нет между ними противоречия. Один и тот же человек, который похваляем всеми за свои добрые дела, тут же совершает множество гадких дел, на которые никто не обращает внимания. Герой мира совершает какой-либо удивительный самоотверженный поступок, а до и после него творит что-либо самое подлое и низкое. Таковы добродетели мира сего: здесь любовь и ненависть рядом, здесь самопожертвование, геройство, милостыня, и тут же - эгоизм, себялюбие, высокомерие. На самом же деле и то и другое зиждется на пагубных страстях. Добро там как будто существует для того, чтоб оттенять и придавать большую сладость греху, обострять его вкус. Само это добро пьет корнями своими оскверненную воду, тайные гордые, тщеславные помыслы тут же заглушают всякое искреннее, несколько возвышенное стремление души.

Говорит епископ Игнатий:

"Делатель правды человеческой исполнен самомнения, высокоумия, самообольщения; он проповедует, трубит о себе, о делах своих, не обращая никакого внимания на воспрещение Господа (Мф. 6, 1-18); ненавистью и мщением платит тем, которые осмелились бы отворить уста для самого основательного и благонамеренного противоречия его правде: признает себя достойным и предостойным наград земных и небесных. Напротив того, делатель евангельских заповедей всегда погружен в смирение: сличая с возвышенностью и чистотою всесвятых заповедей свое исполнение их, он постоянно признает это исполнение крайне недостаточным, недостойным Бога; он видит себя заслуживающим временных и вечных казней за согрешения свои, за нерасторгнутое общение с сатаною, за падение, общее всем человекам, за свое собственное пребывание в падении, наконец, за самое недостаточное и часто превратное исполнение заповедей" [1].

"Придет ли к тебе какая благая мысль, остановись, никак не устремись к исполнению ее с опрометчивостью, необдуманно. Ощутишь ли в сердце какое благое влечение, остановись: не дерзай увлечься им. Справься с Евангелием. Рассмотри: согласны ли со всесвятым учением Господа благая мысль твоя и твое благое влечение сердечное. Вскоре усмотришь, что нет никакого согласия между евангельским добром и добром падшего человеческого естества. Добро падшего естества перемешано со злом, а потому и само это добро сделалось злом, как делается ядом вкусная и здоровая пища, когда перемешают ее с ядом. Хранись делать добро падшего естества! Делая это добро, разовьешь свое падение, разовьешь в себе самомнение и гордость, достигнешь ближайшего сходства с демонами. Напротив того, делая евангельское добро, как истинный и верный ученик Богочеловека, соделаешься подобным Богочеловеку" [2].

В каждом деле важно заглянуть в глубь сердца, в тайники сокровенных наших помыслов. Всякое дело, прежде чем мы на него решимся, бывает взвешено и расценено внутренними нашими силами, там происходит что-то вроде некоторого тайного совета: сердце говорит свои "за" и "против", ум - свои, чувства, плоть, наши страсти, привязанности, слабости - все здесь пытается вставить свое слово; и если на этом совете выносится суд справедливый, дело решается по Христовым законам, то оно будет совершаться во спасение души; если же будет допущено лукавствие в пользу какой-либо страсти, с тайной мыслью напитать эту страсть, то совершаемое дело, какой бы внешне благолепный вид оно ни имело, принесет душе скорее вред, чем пользу. И любой маленький и едва заметный поступок, шаг - всегда сопровождаются внутри нас этим внутренним посвящением во чье-то имя, совершаются ради земного или небесного, Божьего или человеческого. И часто само это посвящение имеет большее значение, чем совершаемое наружно дело, в нем-то и заключается главная цена совершаемого пред Богом.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 04:01 PM

არ არსებობს ადამიანი "ცხონდეს და არა სცოდოს".

ადამიანი რომელიც თვლის რომ თვითმკვლელობით თავს გადაირჩენს, რათქმაუნდა ცდება და არ ცხონდება. ასეთ რამეზე საუბარი არც ღირს, პასუხი ისედაც ყველამ ვიცით.



ვეცდები ეს ციტატა მოვიძიო და დავდო ამ თემაში.

ყველა ადამიანის ქმედება შეუძლებელია სათნო იყოს უფლისთვის. მე ვსაუბრობ ისეთ ცხოვრებისეულ ქმედებებზე, რომლის შემთხვევაშიც, წესით ვიცით, რომ მართლმადიდებელი ადამიანი ცხონდება. ანალოგიურ ქმედებასა და საქციელს ვგულისხმობ, ოღონდ სხვა რელიგიის ადამიანის შემთხვევაში. თუკი არსებობს მუსულმანი, რომელიც ქრისტიანის მსგავსაც სიკეთით სავსე ცხოვრებით იცხოვრებს (ეს არ გამორიცხავს რომ მართლმადიდებელის მსგავსად ისიც სცოდავდეს, რამეთუ არ არსებობს უცოდველი ადამიანი) რატომ არ უნდა გადარჩეს მისი სული?

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 04:03 PM

Atman

და სანამ ხელებში არ აგედღვლიბება არ უნდა გადაღვარო??
ან ამსდენი ჭყაპა-ჭყუპით არ გადმოგეღვრება? რომ ჩაიხედავ შიგ და ცარიელი იქნება მერე უნდა მიხვდეს ადამიანი??

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 04:13 PM

დედა ტერეზა ყველამ ვიცით, რომ იყო კათოლიკე, მაგრამ მთელი თავისი ცხოვრება სიკეთის კეთებას შეალია. რაკი იყო კათოლიკე და არა მართლმადიდებელი, ამიტომ არ ცხონდებოდა და ჯოჯოხეთში მოხვდებოდა?

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 04:16 PM

ზიარების საიდუმლოს იგნორირება არ შეიძლება, აბა მაშინ ქრისტიანობა კარგავს აზრს, ქრისტეს მოსვლამდე ხომ არავის არ შეეძლო ცხონება მიუხედავათ მათი მართალი ცხოვრებისა. გამონაკლისები შეიძლება დაუშვას უფალმა ეგ არ არის გამორიცხული.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:16 PM

protestanti

ალაჰი სხვა ღმერთია?





ასეთი რამე თქვა ვინმემ აქ? ყველა ქმედება და საქციელი სათნო როგორ უნდა იყოს უფლისთვის?



izi-bartki



სამწუხაროდ საკუთარ შეცდომებზე უფრო ადვილია სწავლა. თუმცა მედიტაცია წყლის ნაყვა ნამდვილად არაა, ნამეტანი სერიოზულადაც არ მითქვამს


ბევრჯერ დავდე ციტატა ერთი წიგნიდან, რომელიც ეხება სიკეთეს და ბოროტებას, ძალიან მომწონს და კიდევ დავდებ


და ქალმა ერთმა უხუცესმა თქვა:
- გვითხარი სიკეთესა და ბოროტებაზე.
და მან მიუგო:
- მე სიკეთეზე თქვენში შემიძლია გესაუბროთ, მაგრამ არა სიბოროტეზე, რადგან რაა სიბოროტე თუ არა შიმშილითა და წყურვილით გატანჯული სიკეთე.
მართლაცდა, როცა სიკეთე შიმშილს განიცდის, იგი საკვებს ბნელ გამოქვაბულშიც კი ეძებს და წყურვილისას დამყაყებული წყალიც არ ეთაკილება.

თქვენ კეთილნი ხართ, როცა თავთან ხართ ერთნი.
მაგრამ როცა თავთან ერთნი არ ხართ, არ ბოროტდებით.

რადგან გაყოფილი სახლი მპარავთა ბუნაგი როდია, ის მხოლოდ და მხოლოდ გაყოფილი სახლია.
და გემსაც საჭეს გარეშე, სახიფათო კუნძულებს შორის ძალუძს უგზოო ტივტივი ისე, რომ ფსკერზე არ დაიძიროს.
თქვენ კეთილნი ხართ, როცა თქვენივე თავიდან ცდილობთ გასცეთ.
მაგრამ ბოროტნი არ ხართ, როცა კი თქვენთვის სარგებელს ეძებთ.
რამეთუ, სარგებლის მოპოვებისას თქვენ ფესვნი ხართ, მიწას ვინც დაეწაფება და მის მკერდს წოვს.
მერწმუნეთ, ნაყოფი ფესვს არ ეტყვის: `ჩემნაირი იყავი, მწიფე დ მწვნიანი, ჩემი ბარაქით ბედოვლათი~.
რადგან ნაყოფისთვის გაცემაა საჭირო, როგორც მიღება ფესვისთვის.

თქვენ კეთილნი ხართ, როცა ლაპარაკობთ ძილქუშიდან მთლიანად გამოღვიძებულნი.
მაგრამ არ ხართ ბოროტნი, როცა გძინავთ და ენა თქვენი ტყუილად ლაყბობს.
და ენაბრგვილობასაც ძალუძს უძლური ენის გამაგრება.
თქვენ კეთილნი ხართ, როცა მიზნისკენ მტკიცე ნაბიჯით თამამად მიიწევთ.
მაგრამ ბოროტნი არ ხართ, როცა კოჭლობთ მისკენ მივალნი.
ისინიც კი, ვინც კოჭლობენ, უკან-უკან არ მიდიან.
მაგრამ თქვენ უფრო სწრაფნი ხართ და ძლიერნი, კოჭლს კოჭლად არ მოაჩვენებთ თავს და საქციელი ესე, ზნეკეთილად მიგაჩნიათ.
ვერ დაითვლება მაგალითნი თქვენი სიკეთისა, მაგრამ ბოროტნი მაშინაც არ ხართ, როცა არ ხართ კეთილნი.
თქვენ მხოლოდ უქმობთ და ზარმაცობთ.
ეჰ, ირმებს რომ კუთათვის სიმარდის სწავლება არ ძალუძთ!..

თქვენი თავისკენ ლტოლვაში ვეებადაა თქვენი სიკეთე და იგი ყოველ თქვენგანშია.
მაგრამ ზოგში ლტოლვა ძალუმი ნაკადია, თქვენს წყლებს რომ ზღვისკენ მიაქანებს და მთაბართა საიდუმლოებანი და ტყეთა სიმღერანიც თან მიჰყავს.
ზოგში იგი პაწია ნაკადულია, განშტოებებში რომ იკარგება, გაიმარყუჟებს და შრება, ვიდრე კი მისწვდება ნაპირს.
მაგრამ დაე, ის, ვინც ბევრს მიილტვის, ნუ ეტყვის მას, ვინც მცირედით კმაყოფილდება: `რატომ აყოვნებ და მერყეობ?~
რამეთუ ჭეშმარიტად კეთილი შიშველს არ ჰკითხავს: `სადაა სამოსელი შენი?~ და არც უსახლკაროს: `რა დაემართა სახლს შენსას?~

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 04:17 PM

ამიტომ ვამბობ, რომ ცხონების თემაზე საუბრისას წინააღმდეგობაში მოვდივართ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:17 PM

marine

ან ფრანცისკო ასიზელი...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:21 PM

Funkenstein

არც ისე ცოტაა გამონაკლისი რომ მხოლოდ წესს ადასტურებდეს

და რატომ გგონია რომ რადგან ამას ვამბობთ ზიარების საიდუმლოს იგნორირებას ვუკეთებთ? როცა გაქვს რწმენა რომ ზიარებით და ეთილი საქმით ცხონდები, რწმენის მიხედვით მოგეცემა... და სხვას თუ აქვს რწმენა რომ უზიარებლად და კეთილი საქმით ცხონდება მასაც მიეცემა რწმენის შესაბამისად. და რატომ გგონია რომ ქრისტეს მისიას აკლდება რამე იმით თუ სხვა გზებიც იარსებებს ღმერთამდე მისასვლელი? ცალმხრივი და გულუბრყვილო დამოკიდებულებაა... თუნდაც იმიტომ რომ ქრისტეს სიტყვები ყველასთვის არ ყოფილა მისაწვდომი და არც იქნება (კონკრეტულ ადამიანებს ვგულისხმობ და არა ერებს... და მაშინ რაღა ვთქვათ სხვა წმინდა ადამიანებზე, რომლებიც უამრავია სხვა რელიგიებში? იქნებ ისიც თქვათ რომ მხოლოდ ჩვენ გვყავს წმინდანები და სხვებს ცრუ წმინდანები ყავთ?

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 04:23 PM

Atman

გეთანხმები,მაგრამ რაღცის სწავლა ყველასგან შეიძლება,ნაწყვეტი ძალიან მომეწონა..საკუთარ შეცდომებზე სწავლა იმიტომაა ადვილი რომ,შენს გულში ყოველთვის შიძლება ჩაიხედო.დააკვირდე,
ი

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 04:23 PM

მაშინ რაღა აზრი ჰქონდა ჩემო კარგო, ქრისტეს მიერ მართლმადიდებლური ეკლესიის ჩამოყალიბებას,
წმინდა საიდუმლოებების და დოგმატების დაწესებას, გოლგოთას და ჯვარცმას..
როგორ შეიძლება ეს ყველაფერი იყოს გაუგებარი..

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 04:25 PM

ძალიან კარგი პასუხია.

წინააღმდეგობაში ვართ, რადგან შენც მართალი ხარ და არც ისაა ულოგიკო, დედა ტერეზა სამოთხეში იყოს მოხვედრილი თავისი ზღვა სიკეთის გამო, მიუხედავად იმისა რომ კათოლიკე იყო.

ალბათ აღარ ღირს მსჯელობის გაგარძელება.

პოსტის ავტორი: m.g.giorgi93 თარიღი: Dec 9 2009, 04:29 PM

კაცი ბჭობდა და ღმერთი იცინოდაო

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2009, 04:30 PM

არასწორია ეს გამოთქმა

ბოლნელმა ეპისკოპოსმა ეფრემმა ასე გადააკეთა: "კაცი ბჭობდა, ღმერთი განაგებდა"

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:30 PM

protestanti

ბიოლოგიაში მაქვს ნასწავლი: კუნთოვანი ბოჭკო მოქმედებს ან სულ ან არაფრის პრინციპით, ასევეა ნერვული იმპულსიც, ან ტარდება ან არა... ასეა ბიტების სისტემაც... მოკლედ რომ ვთქვათ გონებას სხვანაირად აზროვნება არ შეუძლია, ამიტომაც მესმის შენი რატომ ფიქრობ ეგრე, მაგრამ ცოტა ხნით დადექი გონებაზე მაღლა და გააცნობიერე რომ ის ურთიერთწინააღმდეგობები, რომელთა შეჯახებაც აქ მოხდა ავსებს ერთმანეთს ამავდროულად. არ კარგავს ქრისტეს მისია აზრს, ოდნავადაც კი!

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 04:31 PM

ეჰ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:31 PM

ატმანი ბჭობდა და ატმანივე იცინოდაო! მე ასე ვიტყოდი

პოსტის ავტორი: m.g.giorgi93 თარიღი: Dec 9 2009, 04:32 PM

მართალი ხარ, მაგრამ ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ალბათ ასეა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:33 PM

protestanti

ძნელია არა? მეც ვიყავი შენს მდგომარეობაში... ყველაფერს გონებით ვერ ჩავწვდებით, დალიე სპრაიტი და იყავი ის რაც ხარ

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 04:34 PM

ღმერთმა იცის ვის როგორ უნდა მიხედოს, მოგცა გზა?? ხაარ მართლმადიდებელი?? შეირგე რაა,არ გინდა?? ნება შენია,უბრალოდ ზოგჯერ ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება რომ მართლმადიდებლები,რაღაც ვიწრო ჩარჩოებში მომწყვდეული,ადამიანები ჰგონიათ რომლებსაც სხვებთან ურთიერთობის ან ოდნავ თავის მიტრიალებისაც კი ეშინიათ,

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 04:34 PM

წმინდანის განმარტება დაიდოს მე როგორც ვიცი წმინდანია ის ვისაც უფალი აცხონებს! ბძენი და ღრმა დამიანები ყველა რელიგიაშია მაგრამ ეს წმინდანობას არ ნიშნავს

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 04:41 PM

Funkenstein

მაგას განმარტება კი არა შეცნობა უნდა,მასე ვერ მიხვდები,ეს წმინდანია,ის არა,ეს ასეა ის არა,

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 04:49 PM

მუჰამედი ღმერთის მოციქულია??? როგორ ფიქრობ??



იქნებ აქ ზუსტად მოიგვეყვანა სახარების შესაბამისი სიტყვები და ამ სიტყვების განმარტება მამათა მიერ, შემდეგ მსჯელობა გაგვიადვილდებოდა.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:49 PM

Funkenstein

უფალი და არა წმინდა სინოდი. წმინდა ადამიანი კი გულით და საქმით იცნობა და თუ შეხება გქონია ინდოეთთან იქ არც თუ ისე ცოტაა ეგეთი.


damiane80




მოციქულია.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 04:54 PM

და ეს "მოციქული" თავის ღმერთზე ანუ ქრისტეზე ამბობს, რომ ღმერთი კი არ იყო უბრალოდ მართალი კაცი იყოო???.

ანუ ღმერთმა გამოგზავნა მოციქულად მუჰამედი, რომ ამ უკანასკნელს ეთქვა 6 საუკუნის წინ რომ მოვიდა ის ძე ღმერთი კი არა უბრალოდ მართალი კაცი იყო და მე ვსრულყოფ იმას, რაც მას არ უთქვამსო???

ჭკვიანი კაცი ხარ შენ და ეს რამდენად ლოგიკურია, შენი ლოგიკური აზროვნებისთვის???, დოგმატიკას და სხვა რამეს თავი რომ დავანებოთ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 04:58 PM

damiane80

არავინაა შეუმცდარი ღმერთის გარდა და მოციქულებიც ცდებიან ხანდახან მაგრამ მუჰამედს თავისი მისია ქონდა და პირნათლად შეასრულა.

ლოგიკას მე არ ვუყურებ, დოგმატიკა კი ყველა რელიგიას თავისი აქვს და ყველა თავისებურად "ლოგიკურია".

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 05:08 PM

არა, უბრალოდ, ჩემი ბავშვობა გამახსენდა, როცა განურჩევლად და დიდი ინტერესით ვკითხულობდი
ბჰაგავატგიტას, დაოს, ოშოს, შტაინერს, ბლავატსკაიას, გურჯიევს და ფერად-ფერად დოქტრინებს.
ანუ, დაახლოვებით შენს დღეში ვიყავი (ეს ნახევრად ხუმრობით)
ჰო, და სპრაიტის მაგივრად, სპირტის დალევა მირჩევნია, ეგრე უფრო დავემსგავსები იმას, რაც ვარ სინამდვილეში


ისლამური ფუნდამენტალიზმის სახით

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 05:10 PM

ურყევი არგუმენტია, ესე იგი "მოციქული" მუჰამედი "შეცდა" იმაში, რომ ვერ გაარკვია ვინ იყოს მისი გამომგზავნი???


რა მისია ჰქონდა მუჰამედს, რომ ნახევარ მსოფლიოს დაუმტკიცა, რომ ვინც 6 საუკუნის წინ ჯვარს ეცვა, ის ღმერთი არ არის და ეს ქრისტიანები (ვინც ჯვარცმულ ქრისტეს აღიარებენ) ურჯულოები არიანო???




ლოგიკას არ უყურებ, დოგმატიკას არ უყურებ, აბა მარტო ტელევიზორს უყურებ შე კაცო

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Dec 9 2009, 05:10 PM

რატომ დაგებადა ეს შეკითხვა?

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 05:14 PM

საინტერესო რამეების წაკითხვის სუნი მცეემსს

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 05:19 PM

damiane80

რელიგიათაგან ისლამში ყველაზე ნაკლებად ვერკვევი და არ მაქვს უფლება ვიმსჯელო, მითუმეტეს გავაკრიტიკო.

ტელევიზორს საერთოდ არ ვუყურებ



ეგ ეტაპიც გავიარე, როცა ვნანობდი რატომ ვიკითხე "დეგენერატი" ოშო და "მაცდური" ვედებითქო



მაშიკო


ეს ყველაზე კარგი კითხვა იყო

damiane80

სხვათა შორის ჩემი პირადი აზრით ისლამი შივაიზმთან დგას ყველაზე ახლოს, მთვარის კულტით, დამსჯელი ღმერთით და ასე შემდეგ, მოკლედ პირადი აზრია. შივა გამოეცხადა მუჰამედს და შივა მიიღოი ღმერთად. (და ალაჰი უწოდა), მაგრამ შივა იმდენად დიდი ნახევარღმერთია ინდურ მითოლოგიაში რომ ბევრი მიმდინარეობა ღმერთადაც თვლის, ასე რომ მუჰამედის ბრალი არაა, რაც უკარნახეს ის ჩაწერა

ნუ ამას რომ თავი დავანებოთ რატომღაც ისიც აბსურდად მიმაჩნია რომ მუჰამედი ჯოჯოხეთში მოხვდებოდა ამის გამო

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 05:23 PM

ხოდა შე დალოცვილო თუ ნაკლებად ერკვევა, რას ამოგიჩემებია ყველა ღმერთი ერთია, ბუდა, კრიშნა, იესო, მუჰამედია მოციქულიაო და სხვ.



უყურე ხოლმე მერე ხანდახან, ამდენი კითხვა გწყენს შე კაცო ხო ხედავ

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 9 2009, 05:25 PM

ოღონდ, მარტო საპატრიარქოს არხს

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 05:28 PM

როგორც გურულები იტყვია: ამ ხნის კაცი ვარ და ამფერი აფერი გამიგონია, თუ დამიჯერე ძამა. აგი რაია კაცო

არ გამიკვირდება ცოტა ხანში ზევსსაც თუ გამოურევ სადმე აფროდიტესთან ერთად

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 05:30 PM

damiane80

აი აქ ჩამჭერი!



და შენი აზრით რელიგიებში ვარ სულ ჩაფლული?

ჩემი რელიგია ხელოვნებაა ამჟამად

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 05:30 PM

განსაკუთრებით საღამოს 9-ს ასე 20 რომ აკლია

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 05:30 PM

damiane80

ეს საიდანღა გაგახსენდა?? კაი იყოო

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 05:31 PM

damiane80

რა პრობლემაა. ზევსის პროტოტიპი ინდურ მითოლოგიაში ინდრაა. ნახევარღმერთების მეფე ასე ვთქვათ

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 9 2009, 05:35 PM

Atman

მოკაკვე თითი ეხლააა

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 05:36 PM

ჩაგჭერი არა, ისე სტუდენტი ხარ?



არამც და არამც, მხოლოდ ზღაპრებში



ხოდა მიყევი ხელოვნებას და შეეშვი ზღაპრებს, ისე გულწრფელად ვამბობ შესანიშნავი წარმოსახვა გაქვს როგორც მგონია, ეს კიდე ხელოვანი კაცისათვის დიდი ნიჭია.

აბა გაიხარე

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 05:42 PM

damiane80

მართლა კი არ ჩამჭერი კაცო ვიხუმრე რაღა დროს ჩემი სტუდენტობაა დავბერდი კაცი.



ეჰ, ზღაპრების სიღრმეს რომ წვდებოდეთ რაღა გიჭირთ ხელოვნებაა ზღაპრებიც სხვათა შორის

კაცი ვერ ვნახე რომელიც ამიხსნის რას ნიშნავს: "იყო და არა იყო რა, ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა..." დაოსიზმიცაა აქ, ბუდიზმიც, ადვაიტიზმიც და საერთოდ მთელი რელიგიური ფილოსოფია!

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 05:58 PM

ანუ ყოფილა ეს ამბავი თუ არ ყოფილაო ღმერთზე უკეთესი მაინც ხომ არ იქნებოდაო

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 06:01 PM

Funkenstein

იყო თუ არა იყო რა არ წერია მანდ. იყო და არა იყო რა წერია დიდი განსხვავებაა დას და თუს შორის და ძველებს არ ეშლებოდათ ეგ ამბავი

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 06:04 PM

ანუ შეიძლება იყო და შეიძლება არც კი ყოფილაო რა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 06:05 PM

Funkenstein

იყო და არა იყო რაო, შეიძლება არ ვიცი მე დიალექტიკა ჩემო კარგო, დიალექტიკაააა! როდის მივა ხალხი დიალექტიკამდე ნეტა, 22-ე საუკუნეში?

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 06:14 PM

http://www.myvideo.ge/?video_id=680006

ამას ჩაუჯექი გაგისწორდება

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 9 2009, 06:17 PM

აბა რა ვქენით ამოვწურეთ თემა?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 06:20 PM

1+1=1 კაი რაღაც ჩანს

afxazi

შენ ჩასაფრებული ხარ თემის დასახურად?

Funkenstein

მართლა კარგი ვიდეოა, სხვებსაც ურჩევ უყუროთ

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 06:22 PM

მეც მანდ ვარ ძია ძველების ნაკვალებზე უნდა ვიაროთ, მაგრამ რაღაც არა მგონია ძველებს მუჰამედი ღმერთის მოციქული ჰგონებოდათ ან ძროხა "წმინდა ცხოველი".

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 06:24 PM

damiane80

რა შუაშია?

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 06:27 PM

და მაინც? რა არის მართლმადიდებლური გაგება? რომ ყველა შეიძლება ცხონდეს მაგრამ მართლმადიდებლების უმეტესობა ცხონდება?

თუ როგორ?

თუ ვიტყვით რომ მხოლოდ მართლმადიდებელი ცხონდება, ღმერთი უსამართლო გამოდის, უსიყვარულობაზე რომ არაფერ ვთქვათ...

თუ ვიტყვით რომ ყველა შეიძლება ცხონდეს თავისი საქმეებით და გულით, მაშინ არც ზიარებას ჰქონია გადამწყვეტი ძალა, არც იესოს, არც "ჭეშმარიტებას" რისთვისაც ხალხი აქამდე თავს წირავდა...

მოკლედ დიდი შეუსაბამობაა და არ უნდა იმის თქმა: "ზოგს არ ჰქონია საშუალება ქრისტიანობის"-ო, ყველა არაქრისტიანი ისედაც ეგრეა, ძალიან მიზერული გამონაკლისებით... ასე რომ ეგ აზრის ჩაიფარცხა...

დილემაა რომელზეც ქრისტიანი პასუხობს: ვერ ჩავწვდებით - და ამით აჩერებს ამაზე ფიქრს, ამას დილემოფობია ქვია, თუმცა არც ისე უსაფუძვლოდ და არც ისე არამომგებიანად...

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Dec 9 2009, 06:28 PM

თამა დასახურია, სულს ღაფავს უკვე

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 06:30 PM

მთავარი გამოგვრჩა! ცხონება რას ნიშნავს ის არ ვიცით და იმაზე ვკამათობთ თუ ვინ ცხონდება და ვინ არა

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 06:34 PM

ამ თემაში მსჯელობა ისე გაიმართა, რომ არც სახარებისეული ციტატა მაცხოვრისა სასუფეველის დამკვიდრებაზე, არც მამათა განმარტებები არავის დაუდევს. ამიტომაცაა, რომ თემა იხერება, მაგრამ კითხვაზე პასუხი რეალურად არ არის. აფხაზ იქნებ დადო რამე დოგმატიკიდან ან მამათა განმარტებიდან ამ თემაზე და ასევე დავდოთ სახარებისეული სიტყვებიც. უფრო სწორად წარიმართება მსჯელობა, მე ესე მგონია.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 06:38 PM

ცხონება რომ არსებობდეს ჯერ ღმერთი უნდა არსებობდეს, ჰოდა თუ ღმერთი არსებობს, მაშ შეიძლება არსებობდეს გასამრჯელო ადამიანებისათვის, ან ამ ცხოვრებაში ან იმ ცხოვრებაში...

ამ ცხოვრებაში მე გასამრჯელოს ვერ ვხედავ, გარდა თვითკმაყოფილებისა, რომელიც ან კარგი გზებით და ან ცუდი... ორივე შემთხვევაში იქნებოდა დამოკიდებული გამართლებაზე და თუმცა გამონაკლისია როცა თავს თვლი გასხივოსნებულად და ანუ შენ თავშივე ხარ ბედნიერი და შენს ბედნიერებას სხვის უბედურებაზე არ აგებ(როგირიცაა მაგალითად ბიზნესი და ასე შემდეგ)... მაგრამ ეს არ მოითხოვს ღმერთის არსებობას...

ამ შემთხვევაში ყველა ცხონდება, მაგრამ აქ საუბარი ღმერთის მიერ მიცემულ გასამრჯელოზე ადამიანების მიმართ...



შენ გგონია რომ რომელიმე მამას ეგ შეიძლებოდა ზუსტად ცოდნოდა?

მაქსიმუმ რაც შეიძლება ეთქვათ არის: შენ შენი საქმე აკეთე, სხვას ღმერთი მიხედავს, ნუ იფიქრებ მათზე...

მე გამიგია ასევე ერთი წმინდანის აზრი: არამართლმადიდებელთან საუბარს ერიდე, მხოლოდ მართლმადიდებელი ცხონდება...

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 06:41 PM

ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ ჩემზე უკეთ ნაღდად, ამიტომ მათი აზრის წაკითხვა საინტერესოა მინიმუმ



რა შეიზლება ეთქვათ არ ვიცი, მე მაინტერესებს რა თქვეს

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 06:42 PM

უკეთ ცოდნა რას ნიშნავს? მისი ნათქვამი სიმართლესთან უფრო დაახლოვებული იქნებოდა? წმინდანთა აზრები სხვადასხვა თემებზე ზოგჯერ განსხვავდება ხოლმე...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 06:43 PM

Otherguy

მაგრამ არც უარყოფს ღმერთის არსებობას

ერთი რამე ვიცი. ცათა სასუფეველი აქაა და ახლა, ეს არც ცალკე ადგილია და არც რომელიმე დროშია, ის ჩვენშია! ჩვენში და ჩვენ შორის! მაგრამ ვერ ვხედავთ იმიტომ რომ გვძინავს და დაბინდული გვაქვს გონება.



ალბათ არ იცნობდა ღირსეულ არამართლმადიდებელს.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 06:46 PM

არ არის საჭირო ეს ჩახუჭუჭება, უკეთ ცოდნა ნიშნავს, რომ იმ ადამიანს უფრო მეტი ცოდნა და გამოცდილება გააჩნდა ამ საკითხებში და ამიტომ მისი აზრი საინტერესოა. ტანამედროვე ენაზე, რომ ვთქვათ პროფესიონალია ამ საკითხში.

კიდევ უფრო მარტივად, მაგალითად: გარინჩამ ჩემზე უკეთ იცოდა ფეხბურთი

უფრო მარტივად როგორ ვთქვა არ ვიცი

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 06:50 PM

ღირსეული თუ არაღირსეული არ ცხონდებოდა მისი აზრით და, ყოფილიყო კარგი ადამიანი...

საინტერესო აზრები გაქვს, მაგრამ ყველასთვის არაა ცათა სასუფეველი ეს ცხოვრება რა... უამრავი ადამიანი იტანჯება, შიმშილით იღუპება, უბედურებები ემართებათ, არ შეიძლება იმ ხალხით ვისაუბროთ ვისაც ასე თუ ისე არ აქვს ფულის და სხვა სახის პრობლემები...

შენ გგონია ტანჯული ადამიანი რომ გასხივოსნდეს და გამოიღვიძოს, უკეთეს ხასიათზე დადგება? პირიქით, თუ იფიქრებს რომ ცათა სასუფეველი დედამიწაზეა და ის ვერ მიიღო(და ვერც მერე მიიღებს ცხადია), გამოდის თავი აქვს მოსაკლავი...





ისე, პავლე მოციქული(კომპეტენტური) ამბობს: "თუ შენი ნებით აღიარებ რომ იესო უფალია, ცხონდები" ან "ყოველი ვინც უხმობს უფლის სახელს- ცხონდება..." შეგვიძლია ვთქვათ რომ ვინც ამ რაღაცეებს არ იზამს - ცხონდება მაინც?

მაშინ რაღას ქადაგებდნენ მოციქულები, მხოლოდ იმიტომ რომ ერთ-ერთ კონფესიად მაინც შემორჩენილიყო ქრისტიანობა?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 06:56 PM

Otherguy

მერე ვინ თქვა რომ ყველა ერთად მივა ცათა სასუფევლის გაცნობიერებამდე? ძალიან მცირე პროცენტია ასეთი.



ჯერ ერთი ტანჯული უფრო ადვილად იღვიძებს იმიტომ რომ ცუდი სიზმრისგან უფრო გინდა გამოღვიძება ვიდრე კარგისგან მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ გავიგე რისი თქმა გინდა. რა ვერ მიიღო, ან რატო აქვს თავი მოსაკლავი? თუ რამის მიღება გინდა, ვერ მოხვდები ცათა სასუფეველში.



ასევე ვედების ნახევარი ამბობს თუ ახსენებ ღმერთის სახელს სიკვდილის წინ, ღმერთთან მოხვდებიო. და ღმერთის სახელად ერთი კონკრეტული სახელი არაა მოყვანილი. უამრავია ეს სახელი. ჩამოვთვალო?

ხო და დავამატებ რომ იესოზე კონკრეტულადაა ინფორმაცია ვედების წინასწარმეტყველებაში. იგი მოიხსენიება როგორც "ისა პუტრა" (ისა-იესო პუტრა-ძე ღვთისა)

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 07:02 PM

ვედებში ღმერთის რა სახელებია მითითებული არ აქვს მნიშვნელობა, ბიბლიაში ერთი სახელი აქვს(ცხადია არ დამეთანხმებიან ეხლა მაგრამ არაუშავს)...

რაც შეეხება გაცნობიერებას, რას ეძახი შენ ცათა სასუფეველს? აქაურ ბედნიერებას(გარეგანს) რომელიც დამოკიდებულია ექსტერნალურ ფაქტორებზე თუ შინაგანს? როცა შეიძლება საჭმელ/სასმელი, არაფერ არ გქონდეს და ბედნიერი იყო? დიოგენესი არ იყოს...(ეგ იყო ხო მგონი...)

მასე მაშინ ყველას შეუძლია იყოს ბედნიერი და ეგ არის ცათა სასუფეველი? მგონი ეგ თავდაცვის მექანიზმი უფროა როცა არაფერი არ გაქვს და ბედნიერად გინდა თავს გრძნობდე...



კრიშნაიდს მაგონებ, კრიშნა=ქრისტეო...

მითხარი, შენი აზრით, ძე ღვთისა თანასწორია ღვთისა? და რამდენი ძე ჰყავს ღმერთს?

გნოსტიციზმამდე მივდივართ მგონი... (არიანიზმის გავლით ოღონდ )

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 9 2009, 07:02 PM

[quote]ისე, პავლე მოციქული(კომპეტენტური) ამბობს: "თუ შენი ნებით აღიარებ რომ იესო უფალია, ცხონდები" ან "ყოველი ვინც უხმობს უფლის სახელს- ცხონდება..." შეგვიძლია ვთქვათ რომ ვინც ამ რაღაცეებს არ იზამს - ცხონდება მაინც?
[/quote]

აქვე უნდა გაიხსენო უფლიუს სიტყვები "ვისაც მე ვუყვარვარ. იგი ჩემს ცნებებს აღასრულებს" ანუ ზემოთ მოყვანილი სიტყვები, მხოლოდ ისე კი არ უნდა გავიგოთ, რომ ვაღიარე იესო ღმერთად და მორცა სასუფეველში ვარ. "იესოს ნებით ღმერთად აღიარება" ნიშნავს " შევუდგები ქრისტესა", რასაც მართლმადიდებლები [bნათლობისას[/b] მიაქციე ყურადღება, ნათლობისას ვადასტურებთ.

უფლიე აღიარება, უფლის სახელის ხმობა ნისნავს სწორედ არა მხოლოდ სიტყვას, არამედ სწორედაც რომ ქრისტეს შედგომას, ქრისტეში ნათლობას ანუ აქ სიტყვა და საქმე ერთად მოიაზრება და სწორედ ეს არის კიდეც ცხონების გზა.

პ.ს. ისე პავლე მოციქულის ეს სიტყვები, [/quote] "ყოველი ვინც უხმობს უფლის სახელს- ცხონდება...[quote]როგორც მახსოვს, რასელისტების მიერ გაიგება "ბუკვალურად" სახელთან დაკავშირებით. ამ საკითხზე აპოლოგეტიკაში იყო კამათი, შენც ხომ არ მონაწილეობდი?

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 07:06 PM

damiane80 რატომღაც ვერ შევძელი პირდაპირ დაქვოუთება, ასე გაგცემ პასუხს:

1. რამოდენიმე თვის ბავშვიც ნათლობისას ადასტურებს მაგას? სასწრაფოდ რომ ნათლავენ ბავშვს, ვაიდა მოგვიკვდეს, ჯოჯოხეთში წავაო...

2. კი მაგ დისკუსიაში მეც ვიყავი, ეხლაც მჯერა და ვიცი რომ ძველ აღთქმაში ღმერთს ჰქონდა ერთი სახელი, რომელსაც ებრაელებიც აღიარებენ... თუმცა ის სისულელე რომ მარტო იჰვჰ-ს სახელის ხსენებით ადამიანი გადარჩება - ეგ მე არასოდეს მიმტკიცებია, ხოლო მანდ მგონი იესოზეა საერთოდ საუბარი და სწორედ ის იგულისხმება რაც შენ იგულისხმე...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 07:12 PM

Otherguy

მე არაფერს არ ვეძახი და არ ვუწოდებ ცათა სასუფეველს. ენით ამის გადმოცემა შეუძლებელია, რასაც ვგრძნობ იმასაც კი ვერ გადმოვცემ და მითუმეტეს შეუძლებელია იმის გადმოცემა რაც ნამდვილადაა ცათა სასუფეველი. გონების პლაცდარმიდან შეუძლებელია მაგის გაგებაც და გადმოცემაც. არ ვამბობ რომ არ უნდა ეცადო, იმისთვის რომ გონება დანებდეს, ჯერ ზღვარამდე უნდა მივიდეს და მერე დანებდება. წიგნებში ქექვა, გინდ ბიბლია იყოს და გინდ ვედები მწიგნობრობასთან უფრო ახლოსაა ვიდრე ჭეშმარიტებასთან, გლეხი კაცი უფრო გრძნობს ხშირად ცათა სასუფეველს ვიდრე ჰარვარდის თეოლოგიის პროფესორი. სახელები საერთოდ ზედმეტია ჩემი აზრით. მე პირადად მწიგნობარი ვიყავი და ზღვარამდე მივიყვანე ჩემი გონება, სანამ უცებ ერთ დღეს რაღაცას არ მივხვდი, რასაც ვერ გადმოვცემ. ერთია ყველაფერი და ერთიანია ეს სამყარო. იმ კითხვაზეც კი, არსებობს თუ არა ღმერთი, ჩემი ყველაზე სწორი პასუხი სიჩუმე იქნება, არც ხო და არც არა. იმიტომ რომ ხოს და არას გონება ამბობს, გონებამ კი არ იცის ღმერთის არსი, ხოლო გულს სიტყვები არა აქვს...

ბევრი ვიბოდიალე მაგრამ რას ვიზამთ, რთული კითხვა დამისვი და...



ისევ სახელები?.. ძე ღვთისა თანასწორია ღვთისა და ისინი ერთნი არიან, და უკვე აბსურდია ამ შემთხვევაში შენი შეკითხვა რამდენი ძე ყავდა ღმერთს. 1+1=1 ასევე 1+1+1=1 და ასევე 1+1+1+1+1+1...=1

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 07:18 PM

ბევრი შეიძლება იბოდიალე მაგრამ ყველაფერი გასაგებია...

ეხლა ვერ ვფიქრობ მაგაზე ღრმად, მითუმეტეს აზრები მომაწვა და ვერ ვაყალიბებ, ასე რომ კარგი ესე დავტოვოთ როგორც არის, კარგად კი გიწერია...



მათემატიკურად რატომ აკეთებ ასეთ არევას? ან რას ნიშნავს რომ ერთნი არიან? თუ სხვადასხვა პიროვნებები არიან ერთნი როგორ არიან? თუ ერთნი არიან მაშინ ერთდროულად ღვთის ძეც არის და ღმერთიც?

ახსენი აბა... სახელები არაფერ შუაშია...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 07:26 PM

სამება რატომაა ერთი? თან სამია და თან ერთი? მათემატიკურად ეს ხომ აბსურდია? მაგრამ რელიგიურად სწორი. იგივე პასუხი შემიძლია გაგცე მაგაზეც.

ეს მხოლოდ ჩემი შეხედულებაა მაგრამ მაინც ვიტყვი. ღმერთის საწყის სიმბოლოდ მრავალ აღმოსავლურ რელიგიაში ითვლება სიტყვა "აუმ" (ომ-ს ხმარობენ მაგრამ სინამდვილეშია აუმ), ეს " აუმ" ერთის სამი ასპექტია, მატერია, დუხ და დუშა, ზოგი სხვანაირ კლასიფიკაციას ახდენს, ფაქტი ერთია რომ სამების ცნება ყველგანაა თითქმის და სინამდვილეში ეს აუმ ერთია. ისევ ვიმეორებვ რომ ჩემი აზრია და რა თქმა უნდა მეჩვენება მაგრამ სიტყვა "ღმერთი" ძალიან გავს "აუმ ერთს" (მითუმეტეს თუ ზედიზედ ბევრჯერ გაიმეორებთ) ზოგი სიტყვა ღმერთს შიფრავს როგორც "ღრმა და ერთი" (მაგალითად მამა თეოდორე გიგნაძე) ესეც სუბიექტურია, და საერთოდ ყველა შწეხედულება სუბიექტურია იმიტომ რომ გონებიდან მოდის, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არაა შემნთხვევითი).

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 07:33 PM

რელიგიურად სწორია თუ არა ეგ საკამათოა და აქ ამის თემა არ არის...

"აუმ"-ზე გამიგია კი...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 07:48 PM

Otherguy

მოკლედ რომ ვთქვათ არსებობს მიკროკოსმოსი და მაკროკოსმოსი და ეს ორივე ერთია. შენშია გონება თუ შენ ხარ გონებაში მაგასაც ვერ დაადგენ ლოგიკით. ამიტომ უნდა აირჩიო გზა, ეძებო ან მზე შინა, ანუ საკუთარი ჭეშმარიტი მე, ან მზე გარეთა, ანუ გარე ღმერთი. საბოლოოდ ერ ორივე ერთია, რა თქმა უნდა გონება ვერ ჩაწვდება ამას მაგრამ დამაბნეველი ტექსტებით უკვე ითიშება გონება და ინტუიციით და გულით ხვდები შენ გზაზე მიდიხარ თუ არა (არ მითქვამს სწორი ვთქვი შენი, იმიტომ რომ ხშირად სხვის "სწორ" გზას შენი "გაურკვეველი გზა ჯობია, თუ გარისკვას შეძლებ და შიში არ გაქვს) ძენ ბუდიზმში ასეთ დამაბნევბელ ტექსტებს და ფრაზებს კოანები ქვია, კონკრეტულად აღარ მახსოვს მაგრამ თუ მოინდომებ მოძებნი ინტერნეტში. მართლმადიდებლური გზა, ისლამი, ბჰაკტი იოგა, ვიშნუიზმი, კრიშნაიზმი, შივაიზმი არის "გარე ღმერთის" მორჩილების (და ძიების) გზა. ბუდიზმი, ადვაიტიზმი, დაოსიზმი და ა.შ. არის შიგა ღმერთის ძიების გზა. შენი ნებაა რომელიც გინდა აირჩიე, სრული თავისუფლება გაქვს ღმერთისგან (უკვე არჩეულიც გაქვს როგორც ვხვდები) ჰოდა მიყევი ბოლომდე, მაგრამ სხვა გზების მცდარობას როცა ამტკიცებ, შენსავე თავს ხლეჩ შუაზე (არაცნობიერ დონბეზე) იმიტომ რომ ეს ყველაფერი ერთია, მზე შინა და მზე გარეთა მზევ შინ შემოდიო... საბოლოოდ მაინც შენში უნდა იპოვო ცათა სასუფეველი და არა გარეთ რომელიმე პლანეტაზე ან მეშვიდე ან მეცხრე ცაზე ან თერჯოლაში. ოდესმე მიმიხვდები რისი თქმაც მინდა, გარდაუვალია ეს, იმიტომ რომ ვინც ეძებს ის პოულობს,მ ამ ფორუმზე კი იმიტომ ვარ რომ აქ ღმერთს ეძებენ და მე ჩემს აზრს ვამბობ, ვინც გაიზიარებს ესე იგი ასე იყო საჭირო , ვინც არ გაიზიარებს ესე იგი ესეც ღმერთის ნებაა.

პ.ს. ყველაზე მთავარი კი მაინც ისაა რომ ამ ყველაფერს შევხედოთ მეტი სიყვარულით, მეტი იუმორით და ნაკლები სერიოზულობით (ეს უკანასკნელი ფრაზა ბევრს არ მოეწონება, მაგრამ ასეა, ყველა დიდი სულის ადამიანი უპირველეს ყოვლისა დიდი იუმორის ნიჭით იყო დაჯილდოვებული და უძლიერესი თეოლოგიც კი, როცა ის იუმორის გრძნობას კარგავს დემონს ემსგავსება, ან გიჟდება (თუ რა თქმა უნდა ღრმად და ჯიუტად მიყვება გობნების ლაბირინთებს). ამიტომაც გაგიჟდა ფაქტიურად ნიცშე, უზარმაზარი გონება ქონდა, მაგრამ ნაკლები იუმორის გრძნობა და შესაბამისად სიყვარული. და შეადარეთ ეინშტეინს. მიყვარს ეგ კაცი და რა ვქნა!

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Dec 9 2009, 08:08 PM

საბავშვო ბაღი.

marine

მართალი ადამიანი. არავან არს სახიერ გარნა მხოლო ღმერთი . პროტესტანტმა დადო არქიმანდრიტ ლაზარეს სიტყვა, იქ პრინციპში ყველაფერია ნათქვამი, ქრისტეს ნების გარეშე სიკეთის აღსსრულება არ ძალუძს ადამიანს. თან სსიმართლეში არაა საქმე , საქმეა არჩევანში რომელიც ადამიანმა უნდა გააკეთოს ქრისტეს და ბოროტს შორის. პირველი სასუფეველში შევიდა ავაზაკი რომელიც ნაკლებად იქნებოდა კეთილი სამქეებით შემკული, ასევე ბოროტიც გამოვარდა სამოთხიდან მხოლოდ ამპრტავნების გამო, არანაირი ბოროტი საქმე არ ქონია. ანუ იმის თქმა მინდა შეიძლება ადამიანი იყოს სამაგალითო მოქალაქე, ბუნჩულა და მართალი მაგრამ მას მარტივად არ უნდოდეს უფალი და მასთან ყოფნა, და მასზე ვიფიქროთ ქრისტესთან მოხვდებაო ცოტა ალოგიკურია.

სხვა რელიგიის მცნებები როცა არსობრივად განსხვავდება იმისგან რასაც გვასწავლის ქრისტე , მათი დაცვით უფალთან მოხვედრა როგორ იქნება შესაძლებელი? როცა , ვთქი უკვე ზევით თუ არ ვცდები, რომ მართლმადიდებლობაში მთავარი ამოცანა არის სიმდაბლის მიღწევა და ამაში ვარჯიშია, ბუდიზმში კი სხვადასხვა მედიტაციური ტრანსი, ასტრალში გასვლა რომელიც საკმაოდ საშიშია ფსიქიკისთვის.
და ბუდას და მუჰამედის მოწოდებები ქრისტესთან როგორ მიგვიყვანს. წმ აბოზე იყო ლაპარაკი ზევით, დარჩებოდა თავის რელიგიაში და აღასრულებდა მცნებებს ზედმიწევნით, მაგრამ ასე არ მოხდა იმიტომ რომ აირჩია ქრისტე , და არა ცრუ ღმერთები.

დედა ტერეზა . არავინ უარყოფს რომ მას უამრავი სიკეთე აქვს აღსრულებული, მაგრამ ეჭვს იწვევს მისი ლოცვის პრაქტიკა, როცა ყველა წმ მამასთან ვინც უფალთან ახლოს იყო, გვხვდება უღირსების განცდა, უკიდურესი სინანული, გასხვავებული მდგომარეობაა დედა ტერეზასთან, ტკბობა, დნობა და რავი:
О различии между православным и католическим идеалом святости написано немало. Но, как известно даже самые сложные догматически проблемы легче всего понимаются при помощи конкретных примеров. И вот - ярчайший пример нашего времени, почитаемая еще при жизни на Западе как святая наша современница - мать Тереза. О ее деятельности мы знаем немало. Почти все ее подвиги широко освящались в различных СМИ.
Для того, чтобы понять, как католический идеал отличается от православного достаточно открыть последнюю книгу матери Терезы "Нет больше той любви...". Вся она пронизана сознательным стремлением к святости. В книге есть главка "О святости" и там дается пример характерной католической молитвы: Говоря о своем недостоинстве, она тут же пишет: "Я неизменно храню дерзновенное упование на то, что стану великой святой... Я думала, что рождена для славы и искала путей к ее достижению. И вот Господь Бог ... открыл мне, что моя слава не будет явлена смертному взору, и суть ее в том, что я стану великой святой!!!" (ср.: Макарий Великий, которого сподвижники за редкую высоту жизни называли "земным богом", лишь молился: "Боже, очисти мя грешного, яко николиже сотворих благое пред Тобою"). Позднее Тереза напишет еще более откровенно: "В сердце моей Матери-Церкви я буду Любовью... тогда я буду всем... и через это моя мечта осуществится!!!"

Из житий православных святых мы знаем, что никто из них не думал, что он свят, даже не предполагал в себе каких-то начатков святости. И из века в век повторялось поучение: "Не великое дело увидеть ангела, великое - увидеть свои грехи, как песок морской".

И даже сегодня католический богослов, безусловно защищающий подлинность мистического пути Терезы, вынужден признать, что не так уж трудно интерпретировать по крайней мере некоторые моменты душевной жизни Терезы в терминах иного, небогословского языка: “Экстатические переживания сопровождаются иногда явлениями левитации, каталепсии, нечувствительности, которые есть отражения на теле насыщенности божественных даров, сообщаемых душе.
ანუ რაღაც მისტიკური ექსტაზები, გამოცხადებები, განცდები, ის როგორც ვნახეთ ამბობს რომ ის გახდება წმინდანი და მსგავსი, რავი აბა, ეს სწორია?.მსგავსი მართლმადიდებლობაში ითვლება ხიბლად, და არც წმ მამებთან გვხვდება ასეთი ლოცვის მდგომარეობა. წმინდანობა კი არა ცხონების ღირსად არ თვლიან თავს. არვიცი.

protestanti

მართლა? : ) მე პირიქით ქრისტიანი ვარ, ნუ გარეგნულად მაინც, სპირტის დალევის მერე კიდევ მაინცდამაინც აღარ მეტყობა ხოლმე .

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 08:14 PM

newbie

მიაწექ შენს ჩვენებას, შენც სწორ გზაზე დგახარ ოღონდ თხოვნა იქნება ნუ განსჯი ვინ სად მოხვდება... მითუმეტეს ისეთ პიროვნენებს როგორიცაა დედა ტერეზა და მუჰამედი.

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Dec 9 2009, 08:22 PM

atman

პ.ს. ყველანაირი გამოთქმული ან დაწერილი ჭეშმარიტება ტყუილია... რა თქმა უნდა ეს უკანასკნელიც






არ განვსჯი არავის, მე დავწერე ფაქტები და დავსვი კითხვა, that's all.

პოსტის ავტორი: m.g.giorgi93 თარიღი: Dec 9 2009, 09:22 PM

Atman
შენ რა მოძღვრების მიმდევარი ხარ ?

ატმან ჭეშმარიტება რანაირად შეიძელბა სიმართლეც იყოს და შენი აზრით ტყუილიც ?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 09:25 PM

m.g.giorgi93

რამდენიმესი ერთად.



აბსოლუტური ჭეშმარიტება სიტყვით გამოუთქმელია, ამიტომ გამოთქმული ჭეშმარიტება აბსოლუტური არაა, შესაბამისად ტყილია (ფარდობითად რა თქმა უნდა) "როგორ გითხრათ ცისა, როცა არ გესმით მიწისა..."

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 09:26 PM

შენ ის თქვი: მიღწევადია თუ არა ჭეშმარიტება?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 09:28 PM

Otherguy

რა თქმა უნდა, ოღონდ არა გონებისთვის

პოსტის ავტორი: m.g.giorgi93 თარიღი: Dec 9 2009, 09:30 PM

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 9 2009, 09:41 PM

"ქებაი და დიდებაი ქართულისა ენისაი" (ნაწყვეტი):


"დიდო დედაო, ცაო მშვენიერო,
მომცველო ყოველივესი,
შემქმნელო და დამბადებელო,
უსასრულო სამყაროში ჩაუტეველო,
უმცირესში ჩატეულო,
უწონ-უმანძილო,
ცარიელო და სავსეო,
უჟამო, უძრავო, წყვდიადო ცაო,
სივრცეში, დროში ნათლით გამოვლენილო,
ერთო და ერთთა ერთობაო,
მომეც უფლებათა უფლება
დავრჩე მართალი ჩემთა უფალთან და
სამართლიანი სხვათა მიმართ,
რათა დავიცვა ცის სიწმინდე და ვიყვე თავისუფალი, ვითარცა შენ ცაო თავნებაო!"


გავოგნდი და გავგიჟდი ეს რომ მოვისმინე! აქყველაფერია, შეადარეთ ლაო ძის (დაო დე ძინი), უმაღლესი დიალექტიკაა. ესაა ძველქართული ლოცვა, რომელიც იოანე ზოსიმემ შემოგვინახა. რაულ მამალაძის ვიდეოში მოვისმინე ეს და ჩავწერე. სხვათა შორის კარგად ახსნა რატომ გვაქვს ჩვენ "დე დაო", ხოლო აღმოსავლეთში "დაო დე". აღმოსავლეთში კაცური საწყისი იდგა პირველ ადგილზე, ქართულში კი ქალურია ჯერ: დედ-მამა, ქალ-ვაჟი, ქალის პატივისცემის კულტზე ხო აღარაფერს ვამბობ. ლოგოსზე რომ არაფერი ვთქვათ შინაარსით იგივეა ფაქტიურად.

ვსო, დღეიოდან ამ სიტყვებით ვილოცებ!

http://www.myvideo.ge/?video_id=680012
ამ ბმულში წავაწყდი შემთხვევით, დაახლოებით მეათე წუთიდან იწყება.

პოსტის ავტორი: lch თარიღი: Dec 9 2009, 09:43 PM

როგორც გინდა....

მაგრამ, მაინც არა...

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 9 2009, 11:51 PM

მაშინ მიპასუხე, ყველა ადამიანი რომელიც შენ არ გეთანხმება - განვითარება(აზროვნების) აკლია თუ განათლება?

თუ იტყვი რომ - არა - მაშინ რატომ ცდებიან?

თუ იტყვი რომ - კი - ვერ დაამტკიცებ მაგას რადგან გადახვალ გრძნობებზე და არა ლოგიკაზე, რაც უფრო მეტად ფარდობითია ვიდრე ლოგიკა...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 10 2009, 12:32 AM

Atman
Otherguy

ჩემი მოკრძალებული და მეგობრული რჩევა :
არსებობს ზონდერთემა, სადაც, მამა ანდრია პასუხობს შეკითხვებს.
და რადგან, ჩვენ ნაკლებად კომპეტენტურები ვართ და ვოკრუგ და ოკოლო დავაბიჯებთ,
იქნებ მისთვის დაგესვათ კითხვები..
ჩამოაყალიბეთ ამ თემაში წამოჭრილი საკითხები და შეკითხვები პუნქტობრივად და
მგონი ყველა დიდი სიამოვნებით წაიკითხავს პასუხებს.

და ამ მუჰამედის პოზიტიურად მოხსენიებას შეეშვით. სხვა თუ არაფერი,
კაცს, საკუთარი შვილიშვილი ჰყავდა ცოლად. საერთოდ რაზეა საუბარი ამის შემდეგ.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 10 2009, 01:42 AM

ეგ ყველაფერი კარგი მაგრამ სანამ მუჰამედის მრავალცოლიანობას და ინცესტს შევეხებით, მოდი ჯერ წმინდა სოლომონ ბრძენის მექალთანეობას მივხედოთ რა... განა მე მყავდა 700 ცოლი და 300 ხასა(თუ პირიქით)...

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 10 2009, 02:18 AM

კი ბატონო, მივხედოთ.

პოსტის ავტორი: G_I_O_R_G_I_ თარიღი: Dec 10 2009, 02:43 AM

Otherguy
სოლომონ მეფე როგორც მე ვიცი ეკლესიას წმინდანად არ შეურაცხავს და თუ ვცედები დაწერეთ თქვენი სიტყვების დამადასტურებელი შესაბამისი წყარო.

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 10 2009, 03:07 AM

მათ შორის განსხვავებას ვხედავ. მუჰამედი რელიგიის ჩამომყალიბებელია, თან ის მე-8 საუკუნეში ცხოვრობდა, თუ არ ვცდები. მაინც აქვს მნიშვნელობა საუკუნეს. მრავალცოლიანობა სხვაა და ინცესტი კი სულ სხვა, შეუდარებლად დიდი გარყვნილება, ჩემი აზრით. ამის გარდა, თუ ის ქრისტეს წინასწარმეტყველად თვლიდა, რატომ უგულვებელყო მისი მცნება, ან აზრი, თუ გინდათ ასე ვიტყვი, მრუშობასთან დაკავშირებით? ძველ აღთქმაში დასაშვები იყო მრავალცოლიანობა ანუ სოლომონ ბრძენს არ შეუცოდავს. და ისიც არ მესმის, მუჰამედი მაინც რის წინასწარმეტყველად მიიჩნევდა ქრისტეს.
თან მაინტერესებს, არსებობს თუ არა ერთი არგუმენტი, რატომ უნდა მჯეროდეს ვინმე მუჰამედის? თუ თქვენ იცით, მადლობას გეტყვით, თუ მეც გამაგებინებთ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 10 2009, 08:53 AM

Otherguy

მოდი ასე ვთქვათ: მე კონკრეტულს არაფერს ვქადაგებ, რეალურად ჩემთან კამათი შეუძლებელია იმიტომ რომ მე არც არაფერს ვამტკიცებ, მე ვეკამათები სხვებს, რათა დავუნგრიო ილუზიები და შეიძლება ერთი და იგივე კითხვაზე სხვადასხვა ადამიანთან სხვადასხვა პასუხი გავცე. ეს არ ნიშნავს რომ ვიტყუები (თუმცა ზოგისთვის ალბათ ნიშნავს). მე ადამიანებს არ ვყოფ განათლებულობის და ცოდნის მიხედვით, არც გულის მიხედვით და არც სილამაზის მიხედვით (გონებას აქვს გამორჩევისკენ და დაყოფისკენ მიდრეკილება, მაგრამ არა მე). რა თქმა უნდა სხვადასხვა ტიპის ადამიანთან სხვადასხვანაირი ურთიერთობა მაქვს, მაგრამ არანაირად არ ვთვლი რომ რომელიმე რომელიმეზე მაღლა დგას.


protestanti




მოძღვართან კითხვის დასმის უფრო ეფექტური მეთოდი არსებობს: უშუალო საუბარი.



ამაზე უკომენტაროდ... ისევ გიმეორებ ნუ განიკითხავ და ნუ ადარებ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 10 2009, 09:04 AM

blue night

არავინ გავალდებულებს რომ გჯეროდეს, დაუტევე უბრალოდ როგორც არის და რაც არის რაც შეეხება მრავალცოლიანობას, იმ ეპოქის არაბეთში ამას დრო მოითხოვდა, ომების გამო იყო მამაკაცების სიმცირე ქალებთან შედარებით, ქალის უქმროდ დარჩენა კი "არალამაზად" ითვლებოდა, ერს (და რელიგიის მიმდევრებსაც) სჭირდებოდათ გამრავლება, ასე რომ ეს ცოდვად არანაირად არ ეთვლება, მითუმეტეს მუჰამედს.

და საერთოდ რატომ ადარებთ რელიგიებს? მეათე კლასელი იტყვის მეხუთეკლასელზე რა ცოტა იციან და რა პრიმიტიულ რაღაცეებს სწავლობენო? ყველა ერს და ყველა რელიგიას თავის განვითარების გზა აქვს და თუ ჩვენ ქრისტიანული რელიგია გვაქვს ჩვენ გზას მივხედოთ და სხვებს თავი დავანებოთ, ხოლო თუ არ ვანებებთ და სხვებსაც ვიკვლევთ, მაშინ გამვიკვლიოთ არა კრიტიკის და "ნაგვის" პოვნის, არამედ პირველ რიგში ინტერესის და დაკვირვების კუთხით, თანაც ბოლომდე და ამ რელიგიის უშუალო წარმომადგენლებთან ურთიერთობით. წიგნებით ვერც ერთ რელიგიას ვერ ჩაწვდებით, ნახევრადაც კი!

მე პირადად ამ ეტაპზე მართლმადიდებლობას მინდა ძალიან ღრმად ჩავწვდე, ოღონდ ჭეშმარიტ ქრისტიანებთან უშუალო ურთიერთობით პირველ რიგში და არა ბიბლიის კითხვით. ცოდნა და მისტერიები, ვედებზე სრულყოფილი უკეთესი მე პირადად ვერსად ვიპოვე, მაგრამ ცოდნაზე მთავარი ურთიერთობაა.

სხვათა შორის ებრაელები მარჯვნიდან მარცხნივ წერენ და აბა უკუღმა (ანუ ქართული მწერლობით სწორად) წაიკითხეთ სიტყვა "თალმუდი"

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 10 2009, 10:21 AM

[quote name='Atman' date='Dec 10 2009, 08:53 AM' post='572221']
protestanti
მოძღვართან კითხვის დასმის უფრო ეფექტური მეთოდი არსებობს: უშუალო საუბარი.
ამაზე უკომენტაროდ... ისევ გიმეორებ ნუ განიკითხავ და ნუ ადარებ.
[/quote]
აქ ფორუმია ჩემო კარგო, კრებული, და ბევრისთვის (პირადად ჩემთვის) იქნება საინტერესო კომპეტენტური პასუხები.

და განკითხვას რაც შეეხება, გეტყვი, რომ განუკითხველობა - სიმართლის ართქმას არ ნიშნავს.
გრიგოლი ღმრთისმეტყველს აქვს ნათქვამი, რომ ხშირად : ’’დუმილით ღმერთს ვღალატობთ’’..
მგონი არ გამილანძღავს მუჰამედი (თუმც პატივისცემას არ იმსახურებს) და იქნებ მითხრა,
რა სიტყვათა წყობით უნდა აღმენიშნა და გამომეხატა ზემოხსენებული ფაქტი, რომ განკითხვა არ გამომსვლოდა?!
’’ჩვენი პატივცემული, საყვარელი, დიადი მუჰამედი’’ - რაღაც ასე?
ამ პანიკურმა ტენდენციამ და მოწოდებებმა არგანკითხვისკენ, ძალიან ცუდი მიმართულებები ჩამოაყალიბა ჩვენს საეკლესიო სივრცეში, თუნდაც.
ჩემი აზრი ასეთია : აღვნიშნოთ ფაქტი და სიმართლე და ნუ განვსჯით, მაგრამ თუ საუბრისას შემთხვევით
განვსჯით ადამიანს, დაე უფალმა მოგვიტევოს.

======================================

მე პირადად ამ ეტაპზე მართლმადიდებლობას მინდა ძალიან ღრმად ჩავწვდე, ოღონდ ჭეშმარიტ ქრისტიანებთან უშუალო ურთიერთობით პირველ რიგში და არა ბიბლიის კითხვით. ცოდნა და მისტერიები, ვედებზე სრულყოფილი უკეთესი მე პირადად ვერსად ვიპოვე, მაგრამ ცოდნაზე მთავარი ურთიერთობაა.

სხვათა შორის ებრაელები მარჯვნიდან მარცხნივ წერენ და აბა უკუღმა (ანუ ქართული მწერლობით სწორად) წაიკითხეთ სიტყვა "თალმუდი"
[/quote]
ნუნისში ნამყოფი ხარ?

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Dec 10 2009, 10:45 AM

და მერე პასუხი სადაააა?

მე გამიჩნდა შეკითხვა ეხლა ,,მართლმადიდებლები ცხონდებიან?"(შენი აზრით)

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 10 2009, 10:57 AM

protestanti

არა

მაშიკო



რა თქმა უნდა!

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Dec 10 2009, 11:11 AM

გულს გაუხარდა რომ წავიკითხე, თუმცა ვერ დაგეთანხმე...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 10 2009, 11:22 AM

მაშიკო

რაში ვერ დამეთანხმე?

აბა დროებით ხალხო, საღამოს გავაგრძელოთ კამათი

პოსტის ავტორი: protestanti თარიღი: Dec 10 2009, 12:10 PM

малым беш

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Dec 10 2009, 12:25 PM

რომ ყველა მართლმადიდებელი აუცილებლად ცხონდება....

პოსტის ავტორი: Giorgius თარიღი: Dec 10 2009, 12:42 PM

თუ კი, მაშინ ქრისტეს განხორციელებას და ჯვარცმას ხომ აზრი ეკარგება...?+ეკლესიის დაარსებას...

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 10 2009, 02:15 PM

Otherguy

აი ჩემო კარგო, ზუსტად ამაში ჩანს ნათლიის ძალიან დიდი როლი. მე არ ვიცი, შენ ვინმეს ნათლია თუ ყოფილხარ (ჩვილს ბავშვს ვგულისხმობ), მაგრამ ასეთ შემთხვევაში ამ სიტყვებს წარმოთქვამენ ნათლიები ანუ ისინი დებენ აღქმას, რომ ნათლულს აზიარებენ უფლის გზას და უფლის გზას მიასწავლიან.

ბუნებრივია ბავშვს, როცა გაუზრდება თავისუფალი ნების საფუძველზე შეუძლია არჩევანს გადაუხვიოს (ნუ იქნება ასე!!!), მაგრამ აქ ყურადსაღებია, რომ მშობლები და ნათლია იღებს გადაწყვეტილებას ბავშვის სწორ გზაზე დაყენების შესახებ, ვინაიდან მცირეცწლოვან ბავშვს სათანადო ნება და მისი გამოხატვა არ შეუძლია.

ეს დაახლოებით იგივეა, როცა მშობელს ბავშვი სკოლაში შეყავს და წერა-კითხვას ასწავლის, ბევრ ბავშვს ეს არ მოწონს, მისი ნების საწინააღმდეგოდაც შეიძლება მოგვეჩვონოს, მაგრამ მშობელს რომ უყვარს თავისი შვილი და მის მომავალზე ზრუნავს სწორედ ამიტომ შეყავს სკოლაში, რადგან ეს არის მისი ცხოვრებისათვის მნიშვნელოვანი და სწორი გზა და იგი სწორედაც რომ ბავშვის მომავლისათვის კეთდება.

დაახლოებით ესევეა ნათლობა ჩვილისა, ვინაიდან უფროსებმა იციან რა არის სწორი გზა ისინი ამ გზაზე უშვებენ ბავშვს, გარდა ამისა, საფრთხეა იმისა, რომ ჩვილი გარდაიცვალოს და რადგან უფროსმა იცის, რომ მისი ცხონება მის მონათვლაშია ზრუნავს მისთვის მანამ, ვიდრე თავად ბავშვი გაააკეთებდეს თავის არჩევანს.
განა თითოეული მშობელი, შვილის ნაცვლად არ ყიდულობს მისთვის ტანსაცმელს, საჭმელს ან სათამაშოს. თუკი შვილს შეიძლება ხორციელი საკვები მივცეთ, რატომ არ უნდა მიეცეს მას სულიერი საკვებიც ბავშვობიდან.

და ბოლოს, მართლმადიდებლურის სწავლებით ნათლობისას ადამიანის მიეცემა მფარველი ანგელოზი, რაც ასევე ნიშნავს, რომ მშობელი ზრუნავს თავისი შვილის არა მხოლოდ ხორციელ, არამედ სულიერ მფარველობაზე.

არ მესმის აქ გაუგებარი რა არის, მე მგონი ყველაფერი ძალიან მარტივია და ცხადია და ამიტომაც გითხარი არ არის საჭირო ჩახუჭუჭება და თავის გადიდება-თქო რაღაც "სიბრძნეებით" და "წვდომებით". ვიცი ყველას მოგვწონს კოლუმბობა ("აღმოჩენები"), მაგრამ ყველა კოლუმბი ვერ იქნება.

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 10 2009, 04:15 PM

Atman
იყო და არა იყო რა,ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა,.
ძალიან მინდოდა ამაზე პასუხის გაცემა მაგრამ სამწუხაროდ ვერ მოვიცალე
ახლა მცალიააა
ძირითადად,როგორც წესი,ბევრი ზღაპარი ასე იწყება,იყო და არა იყო რა,ანუ ეს იმას ნიშნავს ,რომ თვითონ ზღაპარი,ნახევრად მართალია,ნახევრად ტყუილი,თან იყო,რაც ზღაპარში წერია,თან არც ყოფილა,მაგრამ რაც არ უნდა იყოს,ღვთის უკეთესი რა იქნებოდაო??ხალხი ბრძენია ჩემო კარგებო,იციან რომ ბავშვის გონება ღრუბელივით ისრუტავს ყველაფერს,ხოდა აბა რომელ ბავშვს არ უყვარს ზღაპარი??,ისინი თავიდანვე აჩვევდნენ ,თავიანთ შვილებს რომ რაც არ უნდა იყოს,ცხრათავა დევი,კეთილი,თუ ბოროტი ჯადოქარი,მზეჭაბუკი თუ მფრინავი ხალიჩა ან თუნდაც მთელ სამეფოებში სილამაზით განთქმული დედოფალები,უფლის სიდიადეს ვერაფერი ვერ შეედრება,ყველაზე და ყველაფერზე მაღლა ღმერთია,ვისაც ცოტა რამ მაინც გაეგება ფსიქოლოგიაში,ალბათ დამეთანხმება,თუ რამხელა მნიშვნელობა აქვს ინფორმაციის აღქმის დროს,ტექსტის დასაწყისს და დასასრულს,ამ დროს ადამიანის გონება მოსასმენად სრულ მზადყოფნაშია,თუკი პატარა თავიდანვე ღვთის დიდებაში და სიყვარულში გაიზრდება,რა თქმა უნდა ის ცუდ პიროვნებად არ ჩამოყალიბდება,ხოდა იცოდნენ ეს ყველაფერი ჩვენმა წინაპრებმა და დაწერეს ასეთი მადლიანი ფრაზაბავშვობაში მიღებული შთაბეჭდილება,ადამაინში ძალიან ღრმად ილექება და მთელი ცხოვრების მანძილზე რჩება ქვეცნობიერში,
ასე რომ,
იყო და არა იყო რა ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა?? არც არაფერი

damiane80

უკომენტაროდ გეთანხმები გაიხარე შენა

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 10 2009, 04:58 PM

კარგად ვერ მივხვდი, რას ნიშნავს "დაუტევე უბრალოდ როგორც არის და რაც არის". საერთოდ სიფრთხილეს თავი არ სტკივა, ქვეყნად მრავალი ამპარტავანი ადამიანია და უგუნური. თუ ვინმე თავს წინასწარმეტყველს ან წმინდანს უწოდებს და თავის მოძღვრებასაც აარსებს, არ ნიშნავს, რომ იგი მართლა წინასწარმეტყველია. უნდა დაფიქრდე და გაანაალიზო, ვინ არის ის სინამდვილეში. შეიძლება მუჰამედიც ერთერთი მათგანია, თვითმარქვია. ჩემი აზრით, ინცესტი გაცილებით "არალამაზია", (მითუმეტეს შვილიშვილთან , ყველაფერს რომ თავი დაანებო, დიდი ასაკობრივი ზღვარიცაა) აქ არ იყო საუბარი უბრალო მრავალცოლიანობაზე. ამიტომ მუჰამედის მოძღვრება მორალზე ძალიან უაზრობად და კადნიერებად მეჩვენება.
გავკადნიერედები და ჩემი პირადი გამოცდილებიდან გეტყვით, ხანდახან მომეჩვენება, რომ რაღაცას მივხვდი, გამიხარდება, ერთი ეჭვიც არ მაქვს, რომ ეს ასე არაა და უცებ მოვა აზრი და ვხვდები, რომ ჩემი წინა ე. წ. მიხვედრა იყო აბსურდი. არადა, მან მე აღმაფრთოვანა და მზად ვიყავი სხვისთვისაც სიხარულით გამეზიარებინა იგი, როგორც სიმართლე. ასე რომ, რელიგიების ბრმად ნდობა არასწორია, უნდა გაანაალიზო, მართლა ისეა როგორც ამბობენ? უნდა ითქვას, განსაკუთრებით რელიგიების ნდობა არ შეიძლება ბრმად, ადამიანი, რომელიც ფიზიკურ კანონებში ვერ გარკვეულა, როგორ იქნება კარგად გარკვეული სულიერ და მითუმეტეს რვთაებრივ საკითხებში.. ეს წმინდანებსაც უჭირდათ, ჭეშმარიტად თავმდაბალ ადამიანებს, მთელი ცხოვრება რომ ღვაწლში იყვნენ.. მუჰამედს ქონდა ღვაწლი? რატომ უნდა იყოს ის ავტორიტეტი, მითუმეტეს უფლის სახე???

გეთანხმები, ადამიანში და რელიგიებშიც უნდა ეძებო კარგი, ნაგავი სანაგვეში. შეიძლება ზოგიერთი სხვა, შედარებით ამაღლებული რელიგია იმიტომ არსებობს, რომ არიან ადამიანები, რომლებიც ვერ ივლიან მართლმადიდებლური გზით, რომელიც ერთადერთი ღმერთთან მისასვლელი ბილიკია, ამიტომ ღმერთი უშვებს სხვა რელიგიების არსებობას, სვამს მათ უფრო ფართო ჩარჩოებში, ასე რომ ვთქვათ. არ ვიცი, ეს მხოლოდ ვარაუდია.. რაღაც შეიძლება არის იმაში, რომ ბუდიზმი შეიძლება პირველ კლასელისთვისაა, ქრისტიანობა პირველკურსელისთვის. მაგრამ ესეც სადაოა, მათ ურთიერთგამომრიცხავი დოგმატიკა აქვთ. რატომაა მაგალითად, უფრო ძნელი დაინახო ღმერთი, როგორც პიროვნება, ვიდრე, როგორც უპიროვნო არსი...

იმაშიც გეთანხმები, რომ სულ სხვაა რელიგიის წარმომადგენელთან ურთიერთობით შეიმეცნო რელიგია. ცხადია, ჭეშმარიტ მორწმუნესთან ურთიერთობით, ვითომ მორწმუნესგან იმას უფრო დაინახავ, რაც იმ რელიგიაში არ არის. დღეს არაჭეშმარიტი ქრისტიანი გაცილებით ბევრია, ჩემი აზრით. ძნელია ნამდვილის პოვნა.. თუმცა უნდა ითქვას ისიც, რომ წიგნს ბევრი რამის მოცემა შეუძლია. მაგალითად, თუ მე ვიცნობ დღეს ერთ წმინდანს, ის დამანახებს ღმერთს თავისი კუთხით, მაგრამ თუ როგორ ხედავს წმინდა სილუან ათონელი უფალს, ამას მაშინ გავიგებ, როცა მას თავად გავიცნობ. ეს კი დღეს მე მხოლოდ წიგნით შემიძლია. გამიგია, რომ როცა ეცნობი წმინდანის სწავლებას ან ცხოვრებას, მაშინ ის "იდუმლათ" უკავშირდება შენ სულს. ანუ ესეც ურთიერთობა გამოდის.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 10 2009, 05:29 PM

გეთანხმები და +1

ქრისტიანობის მთელი არსი არის პიროვნული ურთიერთობა ღმერთან და არა რაღაც უპიროვნო სუბსტანციაში "ლივლივი"

რაც შეეხება, რელიგიათა მსგავსებას და იმას, რომ ყველა მათგანს ცხონებისაკენ მივყავართ ოღონდ სხვადასხვა გზით, ვფიქრობ ეს არასწორია, გავიხსენოთ მაცხოვრის სიტყვები: "მე ვარ გზა და ჭეშმარიტება, ჩემგნით თუ ვინმე შევიდეს, შევიდეს.."

ანუ არ არსებობს ორასი გზა არის ერთი, გაიხსენეთ პირველი მცნებაც, "მე ვარ უფალი ღმერთი შენი.."

სიმართლე გითხრათ ადრე ვფიქრობდი, რომ ღმერთმა, რადგან სხვადასხვა ხალხები განსხვავებულია მათი მსოფლმხედველობის, ფსიკქიკის, გნებავთ ტრადიციების გათვალისწინებით, თავი ყველა მათგანს განსხვავებულად წარუდგინა, და ყველა ძირითადი რელიგიები მაინც ერთ ღმერთთან მიდის, რადგან დამოკიდებულება ყველგან თითქოს მსგავსია, მაგრამ ეხლა ვფიქრობ, რომ ეს ძალიან მცდარი პოზიციაა.

რაც შეეხება მსგავსებას, მე მახსენდება სოკოს მაგალითი, თითქმის ყველა კარგს სოკოს ჰყავს მისი მსგავსი (როგორც იმერეთში იტყვიან "სოკოს მატყუარა"), რომელიც ისე გავს ნამდვილს, რომ მხოლოდ გამოცდილი თვალი თუ გაარჩევს მათ ერთმანეთისაგან, მაგრამ გარეგნული მსგავსება არ ნიშნავს იგივეობას, კარგი სოკო დაგვანაყრებს, მატყუარა კი გვწამლავს, მართლმადიდებლობას ცხონებისკენ მივყავართ, ყველა სხვა რელიგიებს კი წარწყმედისაკენ (რაც უნდა დაუჯერებლად ჯღერდეს ეს ყოველივე), იმიტომ რომ როგორც ნათქვამია "ჯოჯოხეთი არასდროს იტყვის კმარა".

და ბოლოს, რაც შეეხება "კეთილი ადამიანების" (არამართლმადიდებლების) ცხონებას, მგონია, რომ ადამიანის სიკეთე, თუ მას სათანადო რწმენა არ აქვს, არის მხოლოდ ზნეობრივი კატეგორია ანუ ასეთ ადამიანს აქვს "ზნეობრივი რჯული". ეს კიდევ ცხონებისათვის საკმარისი ჩემი აზრით არ არის, რადგან არ არის სრულყოფილი. ეს რომ საკმარისი იყოს, აღმოჩნდება, რომ "კეთილი ათეისტი", რომელიც ღმერთის არსებობას უარყოფს და შეიძლება შეურაცხყოფს კიდეც მას, მაგრამ იმავდროულად არის უზომოდ კეთილი და მოყვასისათვის თავდადებული, შეიძლება ცხონდეს!!!!????!!!, რაც ნონსენსია და გამორიცხული

ანუ ჩემი აზრით ცხონება შეიძლება მხოლოდ მართლმადიდებლური გზით

აქ მეორე საქმეა წარწყმედა, მე ვფიქრობ, რომ არ ცხონება არ ნიშნავს ავტომატურად წარწყმედას, და ყველა ვინც ვერ ცხონდა ერთნაირად იტანჯება. მგონია, რომ როგორც სასუფეველში არის მეტ-ნაკლები იერარქია, ისე უნდა იყოს ჯოჯოხეთში სატანჯველის მიხედვით. მაგალითად არა მგონია დიოკლეტიანეც იმგვარად იტანჯებოდეს, როგორც აქლემის ქურდი, რომელიც ჯოჯოხეთში მოხვდა.

ასე რომ თუ ადამიანს კეთილი საქმე აქვს ნაკეთები, ეს სულ მინიმუმ შეამცირებს მის სატანჯველს, ან დაიცავს ამ სატანჯველისაგან, თუმცა ვერ აცხოვნებს.

აბა გაიხარეთ

პ.ს. წამკითხველმა გაითვალისწინოს, რომ ეს ჩემი პირადი აზრია.

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 10 2009, 05:29 PM

ვეთანხმები შენს პოსტს. მაგრამ ამ ზღაპრული სიტყვების სხვანაირად გაგებაც შემიძლია. თითქოს შენ თვითონ უნდა აირჩიო მართლა იყო თუ არ იყო ის ჯადოსნური ამბავი. შეგიძლია დაიჯერო, შეგიძლია არ დაიჯერო. პირადად მე, მჯერა.
ყველაფერს შემოქმედი ყავს -ღმერთი. ანუ ყველაფერი უკავშირდება ქრისტეს და ყველაფრიდან მისი სიდიადე გამოსჭვივის. არც კონკია იქნებოდა და არც უფლისწული, ღმერთს რომ არ ენება ასე. და ზღაპრებში მუდამ სიკეთე იმარჯვებს, ისე ცხოვრებაშიც, თუმცა დედამიწელებს ეს ასე არ გვეჩვენება ხოლმე, მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვობაში ხშირად გვსმენია, როგორ გაიმარჯვა კეთილმა საშინელ ურჩხულზე. ალბათ ნაკლებად გვჯერა ზღაპრების, არადა ღმერთი ყველაზე ზღაპრულია... ღმერთი ყველაზე კეთილიცაა და ამიტომ იმარჯვებს მუდამ სიკეთე, თუნდაც გარეგნულად დამარცხებული იყოს..
ეხლა მივხვდი, რომ ზღაპრების დაჯერებით გაცილებით უფრო ლამაზია, ადვილი და ზღაპრული ცხოვრება..

საერთოდაც, ცხონებაც მემგონი ისევე მარტივად წყდება, როგორც ზღაპრებში. კეთილი იქ, სადაც სიკეთეა და ნეტარება, ბოროტი იქ, სადაც ბოროტებაა და ტანჯვა. თუ შენ ბუდისტი ხარ, მაგრამ კეთილი, იქნები კეთილ ღმერთთან, მე ასე მგონია. აუცილებლად წყალი უნდა დაასხას მღვდელმა, რომ ღმერთთმა მონათლოს? იქნებ იმ ბუდისტს სახარების წაკითხვის გარეშეც შეუძლია იყოს მდაბალი, მშვიდი და ზღაპრულიც...

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Dec 10 2009, 05:35 PM

blue night

თუ კეთილი ხარ თანაც ძალიან და ღმერთი არ გწამს არცერთი (ათეისტი კომუნისტი ხარ), მაშინ სად მოხვდები, ლენინთან, მავზოლეულმში??

შენს ზემოთ პოსტი წაიკითხე აბა

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 10 2009, 05:53 PM

თავს იტყუებ? ნათლობის მერე ბავშვს თავისუფალი ნებით ვინ ზრდის? შვილის მიერ სარწმუნოების ცვლილება აღიქმება როგორც: მშობლების სიძულვილი, მათგან განდგომა რაც შემდეგ მოასწავებს კავშირის გაწყვეტას მშობლებთან... ანუ ალტერნატივა: "ან ჩვენ ან შენი ახალი რელიგია"...

მაშინ მითხარი ტერორისტები შვილებს რომ ზრდიან ტერორისტებად, ცუდ რამეს აკეთებენ?

შენ გესმის რა რთულია ადამიანისთვის საკუთარი მშობლების რელიგიის დათმობა?

არაა ეგრე მარტივად...

მითუმეტეს უფალი ამბობს:

"ვინც ირწმუნებს და ნათელს იღებს, ცხონდება..."

შენ გინდა თქვა რომ 1 წლის ჩვილი სამოთხეში მოხვდება იმის გამო რომ მონათლეს? ეგ ჩემთვის არის სრული აბსურდი და ალოგიზმი...

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 10 2009, 05:55 PM

ძალიან საგულისხმო იყო სოკოს მაგალითი. ჩემი აზრით, რელიგიებს აბსოლიტურად განსხვავებული დამოკიდებულებები აქვთ. მაგალითად, მრავალცოლიანობა ეს იმდენად სიბრმავედ და ნორმიდან გადახრად მეჩვენება (არაფერს ვამბობ ზღაპრებიდან და ბავშვობიდან გადახრაზე), რომ სისულელეა იმაზე ლაპარაკი, რომ ესეც გზაა ღმერთთან მიმავალი. შეიძლება ჭრელი გზა იყოს ვარდისფერი, როცა ის ჭრელია? ან როგორ უნდა მიგიყვანოს ორმა აბსოლიტურად სხვა მარშრუტის გზამ ერთ ადგილას?

მე ვფიქრობ, რომ კეთილ ათეისტსაც აქვს შანსი ცხონდეს. უფრო ძნელია არ გწამდეს და იყო კეთილი, ვიდრე-პირიქით. არის სხვა ნიუანსი, შეიძლება ადამიანმა თქვას, რომ ათეისტია, მაგრამ ქვეცნობიერად, ისე, რომ თვითონაც არ იცოდეს, წამდეს. ასე რომ, ძნელია გაიგო სინამდვილეში ვის წამს და უყვარს და ვის არა. ამის გარდა, ვიღაცას შეიზლება ღვთის დაშვებით არ სწამს მხოლოდ და მხოლოდ.ბოროტი ადამიანის რწმენა ვის რაში ჭირდება. ეშმაკსაც სწამსო და ძრწის რვთის წინაშე..

მაკარი დიდის ცხოვრებაში ასეთი რამაა აღწერილი
ერთხელ მამა მაკარმა, რომელიც უდაბნოში მიდიოდა, მიწაზედაგდებული ადამიანის თავის ქალა იპოვა. როდესაც მოძღვარი პალმის ტოტით შეეხო, ქალამ ხმა გამოსცა:
ბერმა ჰკითხა: ვინ ხარ?
ქალამ უპასუხა: მე იმ კერპთაყვანისმცემლების ქურუმი ვიყავი, რომლებიც აქ ცხოვრობდნენ. შენ კი, მამა მაკარ, სულიწმიდის ნიჭი გაქვს. როცა გულმოწყალებას იჩენ იმათ მიმართ, ვინც მარადიულ სატანჯველში იმყოფებიან და ლოცულობ მათთვის, ისინი ამით გარკვეულ ნუგეშს ჰპოვებენ.
ბერმა ჰკითხა: რაში მდგომარეობს ეს ნუგეში?
ქალამ უპასუხა: ჩვენ ცეცხლს შორის ვდგავართ და მოყვასს ვერ ვხედავთ. მაგრამ როცა შენ ჩვენთვის ლოცულობ, ცოტათი მაინც შეგვიძლია ერთმანეთის დანახვა. ამაშია ჩვენი ნუგეში.
მაშინ ცრემლებად დაღვრილა მოძღვარმა უთხრა: ვაი, იმ დღეს, როცა იშვა კაცი, თუკი მხოლოდ ასეთი ნუგეში ექნება ტანჯვაში და დასძინა: მაგრამ არის კი ამაზე უფრო მძიმე ტანჯვა-წამება? ქალამ უპასუხა: ჩვენს ქვემოთ უფრო საშინელი ტანჯვაა.
_ ვინ არიან იქ?
_ იმათ, ვინც უფალი ვერ შევიცანით, ხანდახან მაინც გვიმსუბუქდება სატანჯველი, მაგრამ ისინი, ვინც შეიცნეს უფალი, მაგრამ მაინც ზურგი შეაქციეს მას, არ აღასრულეს მისი ნება, ჩვენს ქვემოთ არიან.
ამ საუბრის შემდეგ მამა მაკარიმ ქალა მიწას მიაბარა.

მახსენდება ქრისტეს მცნება, ნუ განიკითხავთ და არა განიკითხნეთ. წამიკითხია, როგორ ცხონდნენ ადამიანები მხოლოდ განუკითხველობით. განუკითხველობაც ცხონების გზაა , რომელიც მუსულმანმაც შეიძლება გაიაროს. არასწორმა რწმენამ შეიძლება ხელი არ შეუშალოს სასუფევლის დამკვიდრებისთვის.
მე ვფიქრობ, როცა ადამიანი გინდა მართლმადიდებლობაზე მოაქციო, უპირველეს ყოვლისა უნდა ესაუბრო იმ იდეალებზე, რომლებიც აქ არის და არა სარწმუნოებრივ საკითხებზე. აზრი არა აქვს რწმენას, მცნებების დაცვის გარეშე, ხოლო მცნებები დაცვას რწმენის გარეშე მემგონი აქვს აზრი. მე ასე მგონია... თანაც ადამიანმა უფრო ადვილად შეიძლება შეცვალოს ზნეობრივი წესები, თუ კი ის სიდიადეს ეძებს, ვიდრე მამა-პაპათა რწმენა.

პოსტის ავტორი: blue night თარიღი: Dec 10 2009, 06:14 PM

საქმე იმაშია, რომ ლენინი სიბოროტით გამოირჩეოდა, ამიტომ კეთილ ათეისტს, მასთან და მავზოლეუმთან კავშირი არ აქვს.
როცა ათეისტი ღმერთს შეურაცხყოფს, ის ამ დროს შეიძლება სულაც არ აღიქვამს ღმერთს კეთილ, დიდებულ არსებად. ისე, კაცმა რომ თქვას, როგორ უნდა შეურაცხყოს არსება, რომლის არსებობისაც არ ჯერა. მან შეიძლება შეურაცხყოს მორწმუნე, რადგან მორწმუნეობას სისულელედ თვლის. ხოლო თუ ათეისტი შეურაცხყოფს ღმერთს, როგორც სიკეთეს, ან უბრალოდ, ნებისმიერ ადამიანს, მაშინ სულაც არ არის კეთილი. არის ბოროტი და + ათეისტი, რაც ძალიან ცუდია...

სხვათაშორის, შეიძლება გაგიგიათ, როგორ ლოცულობდა წმინდა მატრონა ლენინისთვის. უფალმა შეისმინა მისი ლოცვა, მზად იყო ლენინი ეცხონებინა, ოღონდ იმ პირობით, თუ ის ყველაფერს მოინანიებდა, თან საჯაროდ, ამისთვის მას მკვდრეთით აღადგენდა. მატრონა ჯოჯოხეთში მყოფ საწყალ ვლადიმერ ლენინს გამოეცხადა, მაგრამ მან თქვა არა. როგორ გგონიათ, მისი ეს არჩევანი ურწმუნოების ბრალი იყო? მან ხომ უკვე ნათლად იცოდა ყველაფერი, ამის გარდა, იტანჯებოდა. მიეცა ტანჯვიდან დახსნის შანსი , მაგრამ ამაოდ. ამის მიზეზი უფრო ბოროტებით გაქვავებული გული, უსიყვარულობა უნდა იყოს.

შენი წინა პოსტი წავიკითხე, სოკოზე სადაც გიწერია. ამ პოსტს გულისხმობდი?