თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 02:37 AM

იგივე თემა რასაც ეხლა ვხსნი მოდერატორმა ლინგვომ უარგუმენტო ახსნის გარეშე წაშალა!

რამოდენიმე ფორუმელს აინტერესებდა ამ საკითხის განხილვა, მათი თხოვნით და თემის საინტერესო შინაარსიდან გამომდინარე ისევ ვხსნი თემას იმედი მაქვს არ ჩამთვლით ავანტიურისტად!

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 23 2010, 10:04 AM

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 02:37 AM)

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 01:25 PM

კანუდოსელი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 23 2010, 01:27 PM

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 01:25 PM)

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 01:32 PM

კანუდოსელი

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 23 2010, 02:14 PM

ეს მოვიძიე :


ქეთევანი წამებული - სულის გალობანი


„ღვაწლ მრავალი და სამების სანატრელი დედათა შორის, ახოანი დედოფალი და მოწამე, ყოვლად ქებული ქეთევან, ჭეშმარიტი შენ ხარ, ვინცა ერთი რჯული გაათასე“ (თეიმურაზ I).

„ამას იქმს ქალი, ბუნებით ჭირთა მკრთალი“ (ანტონ I).

წმინდა ქეთევან დედოფალს სპარსეთში წასვლის წინ ულოცია გურჯაანის ყველაწმიდის ტაძარში.

მოძღვრის ქადაგებიდან:

ქეთევან დედოფალი, შევიდა სახლში, რომელიც ჰქონდა სალოცველად, მოიდრიკნა მუხლნი და მხურვალეს გულით წარმოსთქვა ვედრება:

„შენ ღმერთსა სამებასა და თანა არსსა ვიცნობ უცნაურსა და უხილავსა, ვერ შემძლებელი თქმად საკვირველებათა შენთა. გევედრები მეუფეო უფალო, შიშნეული მძლავრთაგან მცველთა ჰაერისათა, მომივლინე მე ანგელოზი მცველი სულისა ჩემისა და მიითვალე სული ჩემი, და განმიღე კარი სასძლოისა შენისა; აღმრაცხე მე გუნდსა თანა მოწამეთა შენთასა, არ არს რიცხვი ცოდვათა ჩემთა და არცა ვისმე შენდამი მორწმუნეთაგანსა უცოდავს ჩემებრ, აღგიარებ ცოდვათა ჩემთა. შენ განკურნენ წყლულებანი სულისა ჩემისანი; მიეც ძესა ჩემსა თეიმურაზსა ძლევაი და რომელნი ჰყოფდენ ხსენებასა ჩემსა მიანიჭე საუკუნო სუფევაი. ქალწულო უბიწოო, შემიწყალე მორწმუნე განგებულებითა ძისა შენისათა“.

რადგანაც არ ჰყავდა მღვდელი, „თავისი ხელით უხრწნელთა საიდუმლოთა თანაზიარ იქმნა და იგი ესრეთ უფლისათან“, გამოვიდა უშიშრად გარეთ და ამაღლებულმა „მტანჯველთა თვისთა, განუცხადა: „როგორ არ იცის თქვენმან მომვლინებელმან, რომ თვით უმეცარნი ყმაწვილნიც კი დაცინვით მიიღებენ იმის რჩევასა და დარიგებასა? მე როგორ შემაცდენს იგი, რომელსაც შემიმოსია ძალი ქრისტესი? მან აღაოხრა სამეფო ჩემი, განაძო ძე ჩემი, მოაკუდინა ძის ძენი ჩემნი, აღაოხრა და შეაგინა ეკლესიანი და ჰსურს სიკვდილიცა ჩემი? მომაკუდინოს - ვჯმნი მაჰმადისაგან და ყოველთა საქმეთა მისთაგან, და ყოველთა სიბილწეთა მისთაგან! მრწამს მამ, ძე და სული წმიდა: სამება ერთარსი და განუყოფელი. ვევედრები ჯვარცმულსა ჩვენთასა და ყოვლად წმიდასა დედასა მისსა, განმაძლიეროს მე ჟამსა ტანჯვისასა, რათა მით ღირს ვიქმნე მე მოწამეთა გვირგვინსა. აჰა მე ვსდგევარ წინაშე თქვენსა, ჰქმენით რაიცა გნებავსთ“.

ქეთევან დედოფალი იდგა შუაში მტანჯველთა შორის, როგორც კლდე და წყნარად და დამშვიდებით ასე ლოცულობდა: „უფალო იესო ქრისტე, ნუ ჰყოვნი მიღებად სულისა ჩემისა!“.

მოამზადა გიორგი სარაჯიშვილმა
გაზეთი „საპატრიარქოს უწყებანი“, №35 2004 წ.

http://www.orthodoxy.ge/tveni/seqtemberi/13-qetevani.htm

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 02:18 PM

terra

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 23 2010, 02:21 PM

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 02:18 PM)

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 23 2010, 02:33 PM

ესეც :


ქეთევან დედოფლის წამების მოწმე პორტუგალიელი ავგუსტინელი მისიონერი მამა ამბროსიო დუშ ანჟუში წერს:

„სპარსელები გააოცა ქეთევან დედოფლის დამშვიდებულმა გამომეტყველებამა და პასუხმა, რომ შეასრულონ მათი მბრძანებლის დავალება, რამდენადაც იგი მზადაა უფლის წყალობით აიტანოს ყოველგვარი მკაცრი წამება, მაგრამ შეინარჩუნოს სარწმუნოება, რომელსაც იგი ბუნებრივად სთვლის და არ სცნობს მაჰმადიანობას. შემდეგ დასძინა: შაჰს შეუძლია დაჭრას მისი სხეული, მაგრამ ვერ შეძლებს ზიანი მიაყენოს მის სულს, რასაც ჩვენ გვასწავლის სახარება, და წარმოსთქვა წმინდა მათე მოციქულის სიტყვები: „და ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყვიდნენ ხორცნი, ხოლო სულისა ვერ ხელეწიფების მოკლვად, არამედ გეშინოდეს მისა უფროის, რომელი შემძლებელ არს სულისა და ხორცთა წარწყმედად გეჰენიასა შინა“. „უპასუხა რა ასეთი მეფური ღირსებით, ქეთევან დედოფალმა მათ სთხოვა მისთვის მიეცათ საშუალება სამლოცველოში განმარტოებისა. ისინი დათანხმდნენ და იქ, თავის სამლოცველოში, ქეთევან დედოფალი დაეცა მუხლებზე, რათა მხურვალედ და მოკრძალებით, ცრემლებით ელოცა ღმერთზე, რათა უფალს მიეცა მისთვის ძალა და გამბედაობა მოწამეობრივისა სიკვდილისა... დაამთავრა ლოცვა, წამოდგა, შეხედა თავის სამლოცველოს კედლებზე განლაგებულ წმიდათა ხატებს, შესთხოვა მათ ყოფილიყვნენ მისი დამცველნი უფლის წინაშე... ამის შემდეგ პირში ჩაიდო ნაკურთხი პურის ნატეხი, სწრაფად გამოვიდა სამლოცველოდან და წავიდა ხალხით გაჭედილ მოედანზე შაჰის ემისრებისაკენ, რომლებიც მას უკვე ელოდებოდნენ“ - წერს ევროპელი მისიონერი.

წმინდა ქეთევანის სილამაზით დატყვევებული შაჰის ემისრები შეეცადნენ ტკბილი სიტყვებით დაერწმუნებინათ იგი შეეცვალა თავისი გადაწყვეტილება, თავი შეებრალებინა და მაჰმადიანობა მიეღო, მაგრამ ამაზე დედოფალმა მეტად დამაჯერებლად და მტკიცედ უპასუხა: ვერც დაპირებით, ვერც მუქარით, ვერც სიმდიდრითა და ვერც წამებით, „არა შესაძლებელ არსო მათგან, შეცვალებაი ჩუენისა კეთილმსახურებისა, რომელსაცა შევსწირავ ღმრთისადმი ჩუენისა“. ამის შემდეგ შაჰის ემისრებმა მოუხმეს ორ ჯალათს, რომლებიც იქვე, ქეთევან დედოფლის ბაღში იცდიდენ. ამბროსიო დუშ ანჟუში წერს: ისინი მოვიდნენ, მოიტანეს ორი მაყალი სავსე გავარვარებული ნახშირით, რომლებშიც ჩაყრილი იყო რკინის მარწუხები, და მოემზადნენ დედოფლის წამებისთვის. მათ უბრძანეს ყველას, სახლიდან გამოსულიყვნენ (რომლებიც იქ დასტიროდნენ დედოფლის ბედს), რათა ქეთევან დედოფლის საშინელი წამებისთვის ეყურებინათ და ისლამი ეღიარებინათ. მაშინ დედოფლის „მხევალთა მათ საწყალობელთა, მხილველთა საშინელთა მათ და ყოვლად საზარელთა სატანჯველთა რკინისა და ცეცხლისათა იწყეს გოდებად, თმათა მოფხურად და ღაწუთა დახოკვად“ და მაჰმადიანთა სასიხარულოდ უარყვეს ქრისტე. ქეთევანი კი ევედრებოდა მათ, რაითა მასთან ერთად ვნებულიყვნენ და ცათა სასუფეველშიც ერთად წასულიყვნენ. მაგრამ ისინი თვითონ სთხოვდნენ დედოფალს, „რაითა შეიწყალოსმცა ყოვლად მშუენიერ თავი თვისი და არა მიიღოს მწარენი იგი მძვინვარებანი ტანჯვათანი“. ამის შემდეგ მოედანზე დედოფლის მოძღვარი, მღვდელი გიორგი გამოიყვანეს და მანაც „სატანჯვე-ლთაგან მძრწოლარემან უარყო ქრისტე“. დედოფალმა ამხნევებდა შეშინებულ მღვდელს და ურჩევდა, მტკიცედ დაეცვა ქრისტეს სარწმუნოება - რისი გეშინია, მამაო, მრავალმა დაითმინა ასეთი სატანჯველნი, დრო ხომ ისე სწრაფად გარბის, რომ ვერავინ ამ ქვეყანაზე საუკუნოდ ვერ დარჩება, ამიტომ უმჯობესია ჩვენ თვითონ მივისწრაფოთ ყოველთა განსასუენებელისაკენ. არ გახსოვს „რაი უყვეს ძესა ღმრთისასა, ვითარ იგი წმიდანი ხელნი და ფერხნი მისნი ძელსა ზედა დამსჭვალნეს“. ჩვენც მოვითმინოთ ტანჯვანი, რათა ჩვენც ვეზიაროთ ქრისტეს ვნებებს. „მაშინ ყოველნი იძლინეს (ქრისტე უარყვეს) თანა მსახურნი და მხევალნი წმიდისანი და თვით საწყალობელიცა იგი ხუცესი“ - ასე მოგვითხრობს მეფე თეიმურაზიო, სწერს ანტონ კათალიკოსი და მისი მოთხრობილისა უფრო მჯერავსო.

http://www.orthodoxy.ge/tveni/seqtemberi/qetevani2.htm

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 02:18 PM)

ციტატა(კანუდოსელი @ May 23 2010, 02:21 PM)

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 02:36 PM

....წამების მხილველმა ფრანგებმა წმიდა დედოფლის ნაწილები დიდი პატივით წაასვენეს, საკმევლით და მურით გაჟღენთილ ქსოვილში გაახვიეს და კათოლიკურ მონასტერში დაასვენეს, რამდენიმე ხნის შემდეგ კი კახეთის მეფეს, თეიმურაზს გამოუგზავნეს თავისი წმიდა დედის თავი მკლავთან და სხვა ნაწილებთან ერთად, რომლებიც ალავერდის მონასტერში ინახებოდა და 1723 წელს დაიკარგა.

„ქართველ წმიდანთა ცხოვრებანი“, თბილისი, 2004 წ.


აღსანიშნავია, რომ ირანში არ არსებობდა არც ერთი ქართული (მართლმადიდებლური) ეკლესია, მაშინ, როცა მრავლად იყო სომხური და კათოლიკური ეკლესიები (ამ დროს სპარსეთში წმ. ავგუსტის ორდენის სამი მონასტერი არსებობდა - ისფაჰანში, შირაზსა და ბოსორაში). ეკლესიაში ლოცვას დანატრებული ქეთევან დედოფალი განუწყვეტლივ ლოცულობდა. განსაკუთრებით მოწიწებით იგი ლოცულობდა ღმრთისმშობელზე და სთხოვდა თავის წილხვედრი საქართველოს მტერთაგან განთავისუფლებასა და გადარჩენას“.



ამბროსიო დუშ ანჟუში წერს: ისინი მოვიდნენ, მოიტანეს ორი მაყალი სავსე გავარვარებული ნახშირით, რომლებშიც ჩაყრილი იყო რკინის მარწუხები, და მოემზადნენ დედოფლის წამებისთვის. მათ უბრძანეს ყველას, სახლიდან გამოსულიყვნენ (რომლებიც იქ დასტიროდნენ დედოფლის ბედს), რათა ქეთევან დედოფლის საშინელი წამებისთვის ეყურებინათ და ისლამი ეღიარებინათ. მაშინ დედოფლის „მხევალთა მათ საწყალობელთა, მხილველთა საშინელთა მათ და ყოვლად საზარელთა სატანჯველთა რკინისა და ცეცხლისათა იწყეს გოდებად, თმათა მოფხურად და ღაწუთა დახოკვად“ და მაჰმადიანთა სასიხარულოდ უარყვეს ქრისტე. ქეთევანი კი ევედრებოდა მათ, რაითა მასთან ერთად ვნებულიყვნენ და ცათა სასუფეველშიც ერთად წასულიყვნენ. მაგრამ ისინი თვითონ სთხოვდნენ დედოფალს, „რაითა შეიწყალოსმცა ყოვლად მშუენიერ თავი თვისი და არა მიიღოს მწარენი იგი მძვინვარებანი ტანჯვათანი“. ამის შემდეგ მოედანზე დედოფლის მოძღვარი, მღვდელი გიორგი გამოიყვანეს და მანაც „სატანჯვე-ლთაგან მძრწოლარემან უარყო ქრისტე“. დედოფალმა ამხნევებდა შეშინებულ მღვდელს და ურჩევდა, მტკიცედ დაეცვა ქრისტეს სარწმუნოება - რისი გეშინია, მამაო, მრავალმა დაითმინა ასეთი სატანჯველნი, დრო ხომ ისე სწრაფად გარბის, რომ ვერავინ ამ ქვეყანაზე საუკუნოდ ვერ დარჩება, ამიტომ უმჯობესია ჩვენ თვითონ მივისწრაფოთ ყოველთა განსასუენებელისაკენ. არ გახსოვს „რაი უყვეს ძესა ღმრთისასა, ვითარ იგი წმიდანი ხელნი და ფერხნი მისნი ძელსა ზედა დამსჭვალნეს“. ჩვენც მოვითმინოთ ტანჯვანი, რათა ჩვენც ვეზიაროთ ქრისტეს ვნებებს. „მაშინ ყოველნი იძლინეს (ქრისტე უარყვეს) თანა მსახურნი და მხევალნი წმიდისანი და თვით საწყალობელიცა იგი ხუცესი“ - ასე მოგვითხრობს მეფე თეიმურაზიო, სწერს ანტონ კათალიკოსი და მისი მოთხრობილისა უფრო მჯერავსო.


პორტუგალიელი ავგუსტინელი მისიონერები დიდხანს ეძებდნენ ქეთევან დედოფლის საფლავს, მაგრამ ამაოდ. ერთხანს მისი პოვნის ყოველგვარი იმედი დაკარგეს. მისიონერები ამბობდნენ, ნეტავ ვინ იქნება ისეთი ბედნიერი, რომელიც მიაგნებს ქეთევან დედოფლის საფლავს, ამოიღებს მას საფლავიდან და ასეთი ძვირფასი საგანძურით გაამდიდრებს თავის მონასტერსო?.

ასეთი ბედნიერება წილად ხვდა ზემოხსენებულ მამა ამბროსიო დუშ ანჟუშს, 3 თვისა და 13 დღის შემდეგ, მიაგნო რა ქეთევან დედოფლის საფლავს, სპარსეთის ტყვეობაში მყოფ ორ პორტუგალიელთან ერთად დაიწყო ორმოს ამოთხრა, მაგრამ დედოფლის ნეშტი ისე ღრმად იყო ჩამარხული, რომ იმ ღამეს ორმო ბოლომდე ვერ ამოთხარეს. გათენებისას ისინი იძულებული გახდნენ შეეწყვიტათ თხრა, რომ ვინმეს არ შეენიშნა. ღამით კვლავ განაგრძეს მუშაობა, მიაღწიეს ქეთევან დედოფლის ნეშტამდე და ამოიღეს იგი. აქ მხოლოდ ძვლებიღა იყო შემონახული, ხორცი კი, თითქმის მთლიანად დამწვარა. „ხორცის მთელი ნაწილი შერჩენილი იყო მხოლოდ მარჯვენა მკლავზე და მარცხენა ფეხზე“ - შენიშნავს ამბროსიო დუშ ანჟუში, რომელსაც ეხმარებოდა მეორე პორტუგალიელი მორჩილი ძმა პედრო დუშ სანტოში

წამება და ღუაწლი წმიდისა დიდისა მოწამისა დედოფლისა ქეთევანისა
(ისტორიული მიმოხილვა)


ისტორიულ მიმოხილვაში არაფერი სწერია არც კათოლიკეების მიერ ზიარებაზე, და არც იმაზე, რომ თითქოს ქეთევანი საკუთარი ხელებით ეზიარა...

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 23 2010, 02:40 PM

ვნახე ესეც :


Затем, продолжает в стихах о страдании Кетевани царь, святая, окончив молитву, приняла Святые Тайны Тела и Крови Христовых от рук иерея, своего духовника, и, укрепившись на подвиг, сказала: "Царю Христе, Слове Божий, не подобает рабе Твоей отвергнуться Тебя, не предай рабу Свою в руки диавола".

აქ ცოტა გაუგებარია, როგორ ეზიარა თავისი მოძღვრის (მამა გიორგის) ხელიდან, თუ კონტაქტი ჰქონდათ აკრძალული.
და თუ ეზიარა კათოლიკე მღვდლის ხელით, ვიცით, რომ კათოლიკენი, საერო პირებს,
მხოლოდ ,,ხორცით’’ აზიარებდნენ. აქ კი მითითებულია - ხორცი და სისხლი.
და საერთოდ, ძალიან რთულია ამ ტექსტის ავთენტურობის დადგენა.

http://katolikforum.ru/lofiversion/index.php?t797.html

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 23 2010, 03:27 PM

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 02:37 AM)

იგივე თემა რასაც ეხლა ვხსნი მოდერატორმა ლინგვომ უარგუმენტო ახსნის გარეშე წაშალა!

რამოდენიმე ფორუმელს აინტერესებდა ამ საკითხის განხილვა, მათი თხოვნით და თემის საინტერესო შინაარსიდან გამომდინარე ისევ ვხსნი თემას იმედი მაქვს არ ჩამთვლით ავანტიურისტად!

ქეთევან წამებული

ქეთევანი (ქეთევან წამებული) იყო კახეთის დედოფალი, რომელიც შაჰ-აბასმა პოლიტიკური მოტივით დაატყვევა და 1614 წელს ირანში, შირაზში, გადაასახლა. იქ მის თანმხლებ მღვდელს, მართლმადიდებელს, ისლამზე გადასვლა მოსთხოვეს. ქართულ წყაროში აღნიშნულია, რომ მღვდელმა ვერ გაუძლო განსაცდელს და ქრისტეს სარწმუნოება უარყო. დედოფალი თანამორწმუნე ხუცესის გარეშე დარჩა. ამის გამო მან სულიერი ნუგეშისათვის, კათოლიკე მისიონერთა ცნობით, იმავე ქალაქში მყოფ კათოლიკე მღვდლებს მიმართა. როდესაც მას მთელი სიმკაცრით მოსთხოვეს, ან გამოიცვალე რჯული, ან კოცონისა და შანთებისათვის მოემზადეო, კახეთის დედოფალმა განსასვენებელი ზიარება კათოლიკე მღვდლის ხელით მიიღო. შემონახულია ჩანახატი წარწერით: “ქეთევან დედოფალი მამა ამბროზიო დუშ ანჟუშისთან აღსარებაზე”. ქართული წყაროებიც ადასტურებს, რომ წმ. მოწამის გაუპატიოსნებლად დამარხული გვამი “ფრანგმა მღვდლებმა” მოიპარეს და “წარიღეს ფრიადითა კრძალულებითა და ლუსკუმაი შეუმზადეს მას ფრიად კეთილი სურნელთა თანა მრავალთა და დასხნეს საკურთხეველსა ზედა”, სადაც მან, წმ. გვამმა, საწაულები აღასრულა. ამის შემდეგ ავგუსტინელმა ბერებმა ცხედარი დაანაწილეს: თავი და მარჯვენა ფეხი საქართველოში წამოაბრძანეს და მეფე თეიმურაზს, მოწამის ძეს, გადასცეს; ნაწილი ინდოეთში, გოაში, წაასვენეს, ნაწილი _ რომში და დასავლეთ ევროპის სხვა წმინდა ადგილებშიც. დედოფლის ტანჯვისა და წამების თვითმხილველმა ბერებმა რომის პაპის წინაშე დასვეს საკითხი, რომ ის კათოლიკური ეკლესიის წმინდანად გამოცხადებულიყო. დაისვა კითხვა: არსებობს თუ არა დოკუმენტი, რომლის თანახმად ქრისტესთვის წამებულმა ქართველმა ქალმა კათოლიკური სარწმუნოება აღიარა და კათოლიკურ ეკლესიას შეუერთდა? ასეთი დოკუმენტი არ აღმოჩნდა და ეს ვერც წმ. მოწამის კათოლიკე მოძღვარმა ამბროზიომ დაადასტურა. შედგა კომისია, რომელმაც ასეთი დასკვნა გამოიტანა: ის ფაქტი, რომ მორწმუნე მართლმადიდებელმა გაჭირვების გამო კათოლიკურ ეკლესიას მიაკითხა და წმ. საიდუმლოს იქ მიეახლა, კათოლიკე წმინდანად გამოცხადების საკმარისი საბუთი არ არის. ამის მიუხედავად ამ საგანზე კამათი დიდხანს გაგრძელდა და დიდძალი მასალაც დაგროვდა. მას ჩვენს დროში თავი მოუყარა და ფრანგულ ენაზე გამოაქვეყნა რ. გულბეკიანმა სათაურით: “ნამდვილი ცნობები საქართველოს დედოფლის ქეთევანის მოწამებრივი სიკვდილის შესახებ” (თარგმნილია ქართულად). იქ მოყვანილია მამა ამბროზიოს სიტყვები, წარმოთქმული 1640 წელს, საკითხის უარყოფითად გადაწყვეტის შემდეგ: “სავარაუდოა, რომ დედოფალი ზეცაშია და ღვთის დიდებით ხარობს. მიუხედავად იმისა, რომ ბერძნულ წეს-ჩვეულებას მისდევდა, იგი დიდი სიყვარულით ეკიდებოდა წმ. კათოლიკურ ეკლესიას და ყველა ლათინელს; მხურვალედ უყვარდა ისინი და რითაც შეეძლო, ეხმარებოდა მათ. გარდა ამისა, ჩვენთან ისეთ კარგ ურთიერთობაში იყო, რომ შეუძლებელია, წმ. კათოლიკური ეკლესიის მოწინააღმდეგე ყოფილიყო”. იქვე მოყვანილია პედრო დეშ სანტუშის დასტური, რომლის თანახმად იგი (პედრო) მამა ამბროზიოსთან ერთად “ეხმარებოდა და ანუგეშებდა ქეთევან დედოფალს, აზიარებდა მას და ყოველივეს აკეთებდა მისი სულის სახსნელად” (გვ. 22).

აღმოსავლურ-დასავლური ქრისტიანობა
სტატიათა კრებული (გვ.152-153)

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 07:32 PM

terra

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 23 2010, 07:45 PM

Believer


და ამ თემის რისი დადატურება გინდა? არ ცამტვალო ინტრიგანად, მაღთლა მაინტერსებს

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 23 2010, 07:48 PM

ციტატა(მხევალი ნინო @ May 23 2010, 07:45 PM)

Believer
და ამ თემის რისი დადატურება გინდა? არ ცამტვალო ინტრიგანად, მაღთლა მაინტერსებს

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 23 2010, 07:53 PM

kinoteli

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 23 2010, 07:55 PM

??????????????

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: May 23 2010, 07:55 PM

Believer

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: May 23 2010, 08:19 PM

Believer
შენდობას გთხოვ, თუ ჩემს მიერ შენი თემის წაშლით გაწყენიე. შევეცდები შენი თხოვნისაებრ გამოვყო ის ასპექტები, რის გამოც თემა წავშალე.

1. დაუზუსტებელი და საეჭვო წყარო, სადაც არაა მითითებული აღნიშნული კრებულის გამოცემის წელი, გამომცემლობა და ა.შ. (ღმოსავლურ-დასავლური ქრისტიანობა სტატიათა კრებული (გვ.152-153))

2. სტატია შეიცავს მკრეხელურ ვარაუდს: "იქვე მოყვანილია პედრო დეშ სანტუშის დასტური, რომლის თანახმად იგი (პედრო) მამა ამბროზიოსთან ერთად ეხმარებოდა და ანუგეშებდა ქეთევან დედოფალს, აზიარებდა მას და ყოველივეს აკეთებდა მისი სულის სახსნელად” (გვ. 22).

“ქეთევან დედოფალი მამა ამბროზიო დუშ ანჟუშისთან აღსარებაზე”.

"კახეთის დედოფალმა განსასვენებელი ზიარება კათოლიკე მღვდლის ხელით მიიღო".

საყოველთაოდ ცნობილია, რომ ევქარისტიული კავშირი არ არის მათლმადიდებლურ და კათოლიკურ ეკლესიებს შორის და დაუშვებელია საიდუმლოებებში თანაზიარება.

3. "ის ფაქტი, რომ მორწმუნე მართლმადიდებელმა გაჭირვების გამო კათოლიკურ ეკლესიას მიაკითხა და წმ. საიდუმლოს იქ მიეახლა, კათოლიკე წმინდანად გამოცხადების საკმარისი საბუთი არ არის".

აქ კიდევ მეორდება და მცდელობაა "ფაქტობრივად" ამ სიცრუის სიმართლედ წარმოჩენისა.

ყოველივე ზემოთ მოყვანილი ციტატებიდან და სტატიის შინაარსიდან გამომდინარე ცხადია, რომ ის ემსახურება წმ. ქეთევან წამებულის შესახებ ყალბი და ცრუ ცილისმწამებლური ინფორმაციის გავრცელებას.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 23 2010, 08:29 PM

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 08:31 PM

lingvo

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: May 23 2010, 08:38 PM

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 08:47 PM

lingvo

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 23 2010, 08:49 PM

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 08:47 PM)

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 09:00 PM

kinoteli

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 23 2010, 09:01 PM

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 09:00 PM)

kinoteli
აჰა...

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 23 2010, 09:01 PM

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 09:03 PM

ქევანა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 23 2010, 09:05 PM

Believer


ერთნი ხომ ვართ ჩვენ და კათოლიკეები. ხომ არ საჭიროებენ ხელახლა მონათვას. ხომ მათ გააპატიოსნეს ქეთევან დედოფალი. ხომ მრწამსის ერთი გვქონია, რატომ არ შერაცხეს წმინდანად და გამოკკვლევა დაიწყებს ბერძნულ რწმენაზე იდგაო???? ანუ ტავად ყოფენ კათილოციზმს და მართლმადიდებლობას, არაააა??????

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 23 2010, 09:06 PM

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 09:07 PM

მხევალი ნინო

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 23 2010, 09:09 PM

Believer

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 23 2010, 09:10 PM

ციტატა(Believer @ May 23 2010, 08:07 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 23 2010, 09:13 PM

ქევანა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 23 2010, 09:22 PM

მხევალი ნინო

დასტურ

მოკლედ, როგორც კანუდოსელმა თქვა: დაველოდოთ საბლეს და მისი აზრის მერე, ალბათ თემა დაიხურება, სხვა სპეციალისტი ისტორიაში არ გვყავს ფორუმზე და.. : )

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 09:26 PM

მხევალი ნინო

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 23 2010, 09:28 PM

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: May 23 2010, 09:34 PM

Believer

პოსტის ავტორი: Believer თარიღი: May 23 2010, 09:36 PM

bekas

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: May 23 2010, 09:47 PM

Believer

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: May 24 2010, 01:35 PM

გადასარევია... მართლმადიდებლურ ფორუმზე უკეთეს თემებს ვერ ნახავ.. შემოხვალ და გულს გაუხარდება რა

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 24 2010, 04:26 PM

ციტატა(ნანინა @ May 24 2010, 01:35 PM)

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 24 2010, 04:32 PM

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 24 2010, 04:45 PM

ციტატა(ქევანა @ May 24 2010, 04:32 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 24 2010, 05:07 PM

Believer

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 24 2010, 05:16 PM

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: May 24 2010, 10:26 PM

ეს არის შედარებით ობიექტურად მომზადებული სტატია ქეთევან დედოფლის შესახებ ისტ. მეც. დოქტორის თამარ აბულაძის მიერ. ნუ ამ სტატიაში არ არის გამახვილებული ყურადღება იმ საკამათო საკითხების შესახებ, რომლებიც ფორუმზე არის წამოწეული; არ არის გამორიცხული რომ დედოფალს მართლაც ჰქონოდა მჭიდრო ევქარისტული კავშირი კათოლიკე ბერებთან, რასაც მათი განსაკუთებული ზრუნვა მიანიშნებს მისი ნეშთის და პიროვნების მიმართ. პრინციპში, ქეთევანი წმნდანი იყო, იმ დროს როგორც კათოლიკებისთვის ასე ქართველი მართლმადიდებლებისთვის, რადგან მან მაგალითი მისცა ''წვრილ ერს'' (რანგით მდაბიოებს), იმისა რომ თვით დედოფალიც კი თავს სწირავდა რჯულის გამო, რაც პრინციპში ძალიან უცხო იყო კათოლიკებისთვის, რადგან მათ მუსლიმური ექსპანსია ისე არ შეხებიათ, როგორც ეს საქარველოს ეხებოდა (ერთი უნგრეთსა და ავსტრიას შეეხო თუმცა იქ არცერთი მეფე ან დედოფალი არ უწამებიათ ქრისტეს რჯულისათვის). ამდენად ამ თავგანწირავას იქ მყოფებსა და თვითმხილველებზე დიდი შთაბეჭდილება უნდა მოეხდინა.

მოკლედ იხ. ეს მონაკვეთი (ავტ. თ. აბულაძე):

1614 წლიდან დაწყებული 1617 წლის ჩათვლით, მან რამდენჯერმე ილაშქრა კახეთში. ამ ლაშქრობების დროს გამოუსწორებელი ზიანი მიადგა კახეთს. მან თავისი მოსახლეობის ორი მესამედი დაკარგა, ასი ათასამდე ტყვე ირანში გადაასახლეს, გაჩანაგდა მეურნეობა. შაჰმა თეიმურაზისგან მძევლები მოითხოვა. მეფე იძულებული იყო ირანში თავისი შვილები – ალექსანდრე, ლევანი და დედა _ ქეთევანი გაეგზავნა. ისინი ჯერ განჯას იყვნენ, შემდეგ კი აშრაფს. 1620 წელს სამეფო ოჯახის წევრები შირაზში გადაიყვანეს.

თეიმურაზი თავგანწირვით ებრძოდა შაჰ-აბასს. იგი მოკავშირეებს ხან ოსმალეთში, ხან რუსეთში ეძებდა. ამით აღშფოთებულმა შაჰმა სასტიკად იძია შური ურჩი ვასალის ოჯახის წევრებზე – ლევანი და ალექსანდრე დაასაჭურისა, რის შედეგადაც უმცროსი ვაჟი გარდაიცვალა, უფროსი კი ჭკუიდან შეიშალა.

დედოფალმა თერთმეტი წელი გაატარა სპარსეთში. ამ პერიოდის შესახებ მოგვითხრობს პორტუგალიელი ავგუსტინელი ბერი მამა ამბროზიო დუშ ანჟუში, რომელიც 1618 წლიდან იმყოფებოდა სპარსეთის მისიონში. ორი წლის განმავლობაში იგი შირაზში ცხოვრობდა და თვითმხილველი იყო დედოფლის სასტიკი წამებისა. მისი სიტყვებით, სპარსეთში განთქმული იყო სათნო და ღვთისმოსავი დედოფლის სახელი. მას სტუმრობდნენ ქრისტიანი ბერები. ქეთევანი თავის თანმხლებ პირებთან ერთად მისიონერთა მონასტერში ხშირად დადიოდა წირვის მოსასმენად და სალოცავად.

შაჰმა შირაზის ბეგლარბეგს მოსთხოვა დედოფლის გამაჰმადიანება, რაზედაც ქეთევანისაგან სასტიკი უარი მიიღო. მან ასე უპასუხა შაჰის მსაჯულებს: “შაჰს შეუძლია ბევრი ჭრილობა მიაყენოს ჩემს სხეულს, ამით ჩემს სულს მხოლოდ სიკეთეს მოუტანსო”. მსაჯულები ბევრ ამქვეყნიურ სიკეთეს სთავაზობდნენ და ცდილობდნენ დაეყოლიებინათ დედოფალი მიეღო მაჰმადის რჯული, მაგრამ ამაოდ. ის საშინელი წამებით მოკლეს შირაზში 1624 წლის 22 სექტემბერს.

დედოფლის ნეშტის ნაწილები გოას ავგუსტინელმა ბერებმა სპარსეთიდან გაიტანეს. ეს ნაწილები ინახებოდა საქართველოში (ალავერდის მონასტერში, დაიკარგა 1723 წელს), ინდოეთში (გოა და გრასის მონასტერში), რომში (წმ. პეტრეს ტაძარში), ბელგიაში (ნამიურის ტაძარში).

წმინდანის ცხოვრება აღწერა თავის პოემაში მისმა პოლიტიკურად უიღბლო, მაგრამ უდრეკმა შვილმა თეიმურაზმა პოემაში “წამება ქათევან დედოფლისა”; მის შესახებ გვიამბობენ ფარსადან გორგიჯანიძე, ვახუშტი ბაგრატიონი, ბერი ეგნატაშვილი, კათოლიკე მისიონერები: გრიგორიო ორსინი, პიეტრო დელა ვალე, კლოდ მალენგრი. გერმანელმა მწერალმა გრიფიუსმა ქეთევან დედოფლის მოწამეობრივ ცხოვრებას უძღვნა თავისი ტრაგედია “ქეთევან ქართველი, ანუ გაუტეხელი სიმტკიცე”.

ქართულმა ეკლესიამ ქეთევანი წმინდანად შერაცხა. მის წამებას მიეძღვნა გრიგოლ დოდორქელის (ვახვახიშვილის) აგიოგრაფიული თხზულება “წამებაÁ ყოვლად დიდებულისა მოწამისა დედოფლისა ქეთევანისი”. ამ თხზულებისა და სხვა წყაროების საფუძველზე ანტონ კათალიკოსმა შექმნა ქეთევანის წამების მეტაფრასული რედაქცია, რომელიც შეტანილია მის “მარტირიკაში”; სვინაქსარული “წამება” სამი რედაქციითაა ცნობილი.





წყაროები და სამეცნიერო ლიტერატურა:

ხელნაწერები: S-3269, Q-78, A-130, S-1272

1. თეიმურაზ I, “წამება ქათევან დედოფლისა”, თხზულებათა სრული კრებული, გამომცემლები: ა.ბარამიძე, გ. ჯაკობია, თბილისი, 1934.

2. რ. გულბეკიანი, “ნამდვილი ცნობები დედოფლის ქეთევანის მოწამებრივი სიკვდილის შესახებ”, თბილისი, 1987.

3. დიმიტრი ბაგრატიონი, “წამება ქათევან დედოფლისა ახლად თქმული”, სანკტ-პეტერბურგი, 1819.

4. გრიფიუსი, “ქათევან ქართველი ანუ გაუტეხელი სიმტკიცე”, თარგმანი ა. გელოვანისა, თბილისი, 1975.

5. კ. კეკელიძე, ქართველი ქალები შაჰ-აბას პირველის კარზე, თსუ შრომები, ტ. XXXIV.

6. გ. ჯამბურია, ირან-ოსმალეთის ახალი ომი და ქართლ-კახეთის სამეფოები/საქართველოს ისტორიის ნარკვევები, ტ. IV, თბილისი, 1973, გვ. 243-254.

7. კ. კეკელიძე, ძველი ქართული ლიტერატურის ისტორია, ტ. II, თბილისი, 1981.

8. ზ. ავალიშვილი, თეიმურაზი და მისი პოემა “წამება ქათევან დედოფლისა”, პარიზი, 1938.

9. ა. ტაბაღუა, ახალი ცნობები ქეთევან დედოფლის წამების შესახებ, “მაცნე”, ისტ. სერია, 1974, №1.

მოამზადა თამარ აბულაძემ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 24 2010, 10:34 PM

sable

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: May 24 2010, 10:42 PM

ციტატა(მხევალი ნინო @ May 24 2010, 11:34 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 24 2010, 10:45 PM

sable

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: May 24 2010, 10:57 PM

ციტატა(მხევალი ნინო @ May 24 2010, 11:45 PM)

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: May 24 2010, 11:04 PM

sable

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 24 2010, 11:09 PM

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: May 24 2010, 11:15 PM

ციტატა(lingvo @ May 25 2010, 12:04 AM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 24 2010, 11:17 PM

sable

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: May 24 2010, 11:26 PM

ციტატა(მხევალი ნინო @ May 25 2010, 12:17 AM)

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: May 24 2010, 11:34 PM

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: May 24 2010, 11:38 PM

ციტატა(lingvo @ May 25 2010, 12:34 AM)

ციტატა(lingvo @ May 25 2010, 12:34 AM)

პოსტის ავტორი: MONTY თარიღი: May 25 2010, 01:35 AM

sable

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 25 2010, 11:32 AM

sable

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: May 25 2010, 12:29 PM

ციტატა(ქევანა @ May 25 2010, 12:32 PM)

sable

როგორ მოხვდა და კათოლიკე ბერებმა ჩაუტანეს ქეთევანის შვილს

აი ასე მოხვდა ალავერდში, საიდანაც მერე დაიკარგა...

ციტატა(ქევანა @ May 25 2010, 12:32 PM)

პოლიტიკური თვალსაზრისით შეიძლება შეხვედროდა კათოლიკე მისიონერებს, მაგრამ ევქარისტიული კავშირი მეეჭვება კიარა, გამორიცხულია. რა გინდათ რომ მითხრათ, ქეთევანი, რომელიც მთელი თავისი სიცოცხლე სამაგალითო მართლმადიდებელი იყო და უცებ, შირაზში ყოფნის დროს შეხვდა კათოლიკეებს, ერთი ორი გაესაუბრა და ჰოპლა, მიხვდა რომ კათოლიკობაა ჭეშმარიტი? (რუსულ კათოლიკურ ფორუმებზე ძირითადად ამას წერენ, რომ კათოლიკედ აღესრულაო) და ის განსხვავებები რაც კათოლიკეებსა და მართმადიდებლებს შორის არის, უცებ ერთი ხელის მოსმით მოგვარდა და გაქრა?