დღეს დილით გარდაიცვალა ნიკო გომელაური...
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
მოვიხსენიოთ ლოცვებში...
გავიხსენოთ მისი ლექსები...
"არ ჩერდებაო დრო - ვიღაცა ბრძენმა ბრძანა
და ეთანხმება ბრბო - ასე არ არის განა?
როცა მოცარტი ნოტებს არჩევდა.
დროებით შერცხვა დროს და გაჩერდა.
ბურთი თუ მაქვს, მოედანი არ მაქვს,
ხეც მომიჭრეს ვერსად დავდებ ჰამაკს,
ანკესი მაქვს, ზღვას კი თევზი არ ჰყავს.
სარკე კი მაქვს, მასში ვინც ჩანს არ მგავს.
ტყვიები მაქვს, მაგრამ არ მაქვს თოფი,
კალამი მაქვს, ვერ დავწერე სტროფი,
საფულე მაქვს, შიგნით არ დევს ფული,
მანქანა მყავს, არ ტრიალებს რული.
საათი მაქვს გატეხილი ისრით,
სიზმრად ვხედავ ჟირაფს მოკლე კისრით,
ძაღლები მყავს, მაგრამ მე ვერ მცნობენ,
ქალები მყავს, ჩემს ლექსებს ვერ გრძნობენ.
სახლ-კარი მაქვს, გასაღები არ მაქვს,
სამშობლო მაქვს, გასაყიდად არ მაქვს,
გავაგრძელო შევძლებ - თუმცა კმარა.
ბიბლია მაქვს და რწმენა კი არა.
ნიკო გომელაური ძალიან ნიჭიერი მსახიობია... ნიკო როგორც კარგი მსახიობი ასევე შესანიშნავი პოეტია..
ნიკო გომელაური
“თავისუფალი თეატრის” ყველაზე ცნობადი სახე. მან ითამაშა მთავარი როლები სპექტაკლებში “კომედიანტები”, “პროვოკაცია”, “ტელემისტერია”,”ვოიცეკი”, “ჯინსების თაობა”, “ძმები”, “ვარიაციები პატრიოტიზმის თემაზე”, “იდიოტოკრატია”.
“არავისთვის აღარაა დასამალი, რომ ნიკო ჩემი ყველაზე საყვარელი მსახიობია, ანდა როგორ გინდა დამალო, როდესაც ბოლო ათი წლის მანძილზე თუკი რამე დავდგი, თითქმის ყველაფერში მთავარი როლი მან ითამაშა. ის იმდენს თამაშობს ჩემთან, რომ მე მგონი აღარც კი იცის სხვა რეჟისორები როგორ მუშაობენ მსახიობებთან.
საერთოდ, ძალიან საინტერესო და უცნაური ფენომენია „საყვარელი მსახიობი“.
ერთხელ ლუის ბუნუელს ჰკითხეს რას გადაეკიდე ამ ფერნანდო რეის, ყველა ფილმში, რომ იღებო, არ ვიციო, გულწრფელად უპასუხა გენიალურმა რეჟისორმა, უბრალოდ, სცენარს, რომ ვწერ მისი სახე მიდგას თვალწინო, დაახლოებით იგივე სთქვა მასტროიანზე ფელინიმ, 8/2 ზე ხან ვის ვსინჯავდი და ხან ვისო, ლოურენს ოლივიეზეც ვფიქრობდი და თვით ჩარლი ჩაპლინზეც, მაგრამ ბოლოს ისევ მასტროიანს მივადექიო, გია დანელიამ კი ლეონოვზე თქვა ჩემი თილისმაა და იმიტომაც ყველგან მას ვიღებო.
არანაირად არ ვედრები ამ გენიალურ რეჟისორებს, მე უბრალოდ რეჟისორების „ახირებაზე“ ვსაუბრობ, დღემდე ვთვლი, რომ ოთარ მეღვინეთუხუცესი ფანტასტიური მსახიობია, მაგრამ ერთხელ მომიწია მასთან მუშაობა და მეხუთე რეპეტიციის შემდეგ ვუთხარი, ხვალ არ მცალია და ზეგ დაგირეკავთო, მას მერე ათ წელზე მეტი გავიდა და არავითარი სურვილი არ მაქვს დავურეკო, აფსოლუტურად არ მინდა შეურაცყოფა მივაყენო, ხმამაღლა ვიმეორებ, დღესაც ვთვლი, რომ ბატონი ოთარი ფანტასტიური მსახიობია, პრობლემა ჩემშია და არა მასში.
როდესაც რეჟისორი ჩერდება რომელიმე ერთ მსახიობზე, მიზეზი შეიძლება ბევრი იყოს,მეც ბევრი მიზეზი შემიძლია დავასახელო, რომ ნიკოსთან მეადვილება მუშაობა, რომ ნიკოს ზუსტად ესმის ჩემი ჩანაფიქრის, რომ უსიტყვოდ ვუგებთ ერთმანეთს, რომ ის ძალიან კარგი მსახიობია, რომ მისი პოეტური ბუნება ზუსტად უდგება ჩემს სტილისტიკას, რომ ის ჩემი მეგობარია, რომ ნაწილობრივ ჩემი მოწაფეცაა, რომ ის. . . . აღარ გავაგრძელებ, ეს ყოველივე უკვე ყველასათვისაა ცნობილი. ჩემთვის ამ მიზეზებიდან ერთია მთავარი:
-როდესაც ის სცენაზე დგას - მე ვდგავარ სცენაზე!
-როდესაც მას სტკივა, ეს მე მტკივა!
-როდესაც ის ბედნიერია, ეს მე ვარ ბედნიერი!
ნიკო ჩემი ალტერ-ეგოა!”
ავთო ვარსიმაშვილი (ფრაგმენტი გამოუქვეყნებელი წიგნიდან ”შავ-თეთრი წიგნი ბევრი სათაურით”)
http://www.youtube.com/watch?v=dvgBVONpaKA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=6lO5BCPdvxc&NR=1
ნიკო გომელაურის სიმღერა:
http://allshares.ge/download.php?id=100255AE17
ამ დილას მოვსიმნიმე ერთ-ერთ საინფორმაციო გადაცემაში და საშინალდ დამწდა გული. არ ველოდი
არადა, ბოლოს გადაცემაში ისე იყო გამხდარი და შეცვლილი, სანამ არ ტქვეს სტუმრის სახელი, მანამ ვერ ამოვიცანი.
ღმერთმა აცხოვნოს..
ძალიან დამწყდა გული...
ღმერთმა აცხონოს ძალიან დამენანა...
ერთი ლექსია მართლაც კარგი, აი იუდაც მიერ ქრისტეს გაცემაზე. ია არის ერთი პასაჟი ასეთი, რომ არა მხოლოდ ვერცხლისთვის გასცა იუდამ ქრისტე, არამედ "თავის სიმცირეს ვერ მოერია"-ო... მართლა შესანიშნავი მიგნება არ არის?
ეს ლექსი თუ ვინმეს შეგიძლიათ დადოთ, კარგი იქნება ძალიან.
.
ძალიან სწყენია,
ასეთი ახალგაზრდა (
წვიმის შემდეგ ზღვა გამოყრის ნაგავს,
სანაპიროს რითი აღარ გვივსებს...
ჩემი გული ნაწვიმარ ზღვას არ ჰგავს,
-შიგ იტოვებს ჩაჯანგებულ ისრებს...
დაუქოქავი საათი
ვითხოვ ღირსეულ წრეს.
დროსთან გავმართე კამათი,
დრო არ ჩერდება, წვეთს...
წლები წინდაწინ იწევენ,
ითხოვენ თავის წილს.
ანგარიშს არც კი მიწევენ.
ცოტა არ იყოს მწყინს.
წვეთენ წამები, წუთები.
დრო სისხლს და სახსრებს მწოვს.
დროს ხომ ვერ გაებუტები?
-ხათრი არა აქვს დროს...
...რა უცნაური დადგა დროება
აცდენილია ხმა და ტკივილი
გუგუნს როგორ ჰგავს ეს მყუდროება
დუმილს როგორ ჰგავს ჩემი კივილი...
ვაი, რა საწყენია!
ნიჭიერი ადამიანი იყო...
აცხონოს ღმერთმა!
აცხოვნოს უფალმა.
ძალიან დამწყდა გული
კაი კაცი იყო
წავიდა...
,,წავედი... ალბათ მომბეზრდა ბრძოლა,
მომბეზრდა ბრძოლა წისქვილთან ქარის''
აცხონოს უფალმა!
ღმერთმა აცხონოს.
ხუთშაბათს სპეკტაკზე უნდა წავსულიყავი მისი მონაწილეობით, მაგრამ თბილისში მომიწია წასვლა უცაბედად, ეხლა ორმაგად დამწყდა გული რომ ვერ შევძელი დასწრება
როგორ მეწყინა, რა უეცარი ამბავია, რამე მოხდა? როგორ გარდაიცვალა ახალგაზრდა კაცი?
ღმერთმა აცხონოს!
k@the
სიმსივნე ჰქონდა თვითონაც იცოდა
მაშიკო
მადლობა მაშიკო, რა საწყენია.
ღმერთმა აცხოვნოს მისი სული ძალიან დამენანა
არ მომწონდა, მაგრამ შემეცოდა ძალიან.
აცხოვნოს უფალმა.
ეხ.. ღმერთMა დაუმკვიდროს ცათა სასუფეველი
აცხოვნოს უფალმა!
დღეს, იმედის დილის გადაცემას ვუყურებდი, გადაცემის დასასრულს ითქვა ეგ ამბავი.
ძალიან გული დამწყდა. ღმერთმა აცხონოს. მართლაც ნიჭიერი ადამიანი იყო, იმის გამოც მქონდა მისი პატივისცემა, რომ ავადმყოფობას არ დანებდა, ბოლომდე იბრძოლა და ბევრი რამის გაკეთება მოასწრო. სასოწარკვეთას არ მისემია, არც წუწუნი სჩვეოდა, თავის საქმეს პირნათლად ასრულებდა.
ძალიან დამწყდა გული, ნიჭიერი და მებრძოლი ადამიანი იყო.
უფალმა დაუმკვიდროს მართალთა თანა!
ვის გაუგია ივლისში თოვა?!
მაგრამ, თუ მთხოვე, მე თოვლად მოვალ.
მოვალ და შენში ვიპოვი ყვავილს,
რომელიც თოვლის ალერსით ყვავის...
ცრემლები მომერია..
რა ძალიან დასანანია, უფალმა აცხონოს...
რატომ დაიღუპა ასეთი ახალგაზრდა კაცი?
აცხოვნოს ღმერთმა!
აცხოვნოს ღმერთმა!
ძალიან დამწყდა გული
http://nikogomelauri.piczo.com/?g=45898633&cr=7
ეეეჰ....
ნათელში ამყოფოს უფალმა მისი სული....
მეწყინა
ღმერთმა აცხონოს
ეჰ ასეთი ხალხი სიცოცხლეში სულ დაუფასებელი როგორ გვრჩება ღმერთმა აცხოვნოს მისი სული
"ქართული პოეზიის და თეატრის ერთადერთი გამონათება ამ ბნელ არემარეში" - აი ნიკო გომელაური ჩემს გონებაში ასეთია
http://nikogomelauri.ge/
ძალიან დამენანა არადა გუშინ იავნანას კონცერტზე უნდა მიეღო მონაწილეობა და ჯამრთელობის გაუარესების გამო ვერ შეძლო
ის ლექსი მიყვარს თბილისზე რომ აქვს
ესე მთავრდება " აქ ჯამლეტამ ჯონდი დააორსულა"
რაც ჰქონდა მისცა თეთრი
ხელებ გამოწვდილ გლახაკს
აგაშენებსო ღმერთი, გლახაკმა მიაძახა
და ისე მოკვდა წამში, იმას ვერ მიხვდა გლახა
რომ სწორედ ერთხელ მაშინ
თავად უფალი ნახა
ღმერთმა აცხონოს
ქალის არ მესმის
ვბორგავ და ვხვნეში
რამდენი გესლი მქონია ნეკნში
მოიხსენოს უფალმა სასუფეველსა ტვისსა.
ძალიან სამწუხაროა რომ ასეთი დიდი ადამიანი დააკლდა საქართველოს
აუ ძალიან მწყინა
რაც ჰქონდა მისცა თეთრი
ხელებ გამოწვდილ გლახაკს
აგაშენებსო ღმერთი, გლახაკმა მიაძახა
და ისე მოკვდა წამში, იმას ვერ მიხვდა გლახა
რომ სწორედ ერთხელ მაშინ
თავად უფალი ნახა
ასეთ რამეს მხოლოდ დიდი ნიჭი თუ ამოათქმევინებს ადამიანს .
არ მჯერა, მაგრამ ფაქტია...
მტკივა უნიკოობა
არ ჩერდებაო დრო,
ვიღაცა ბრძენმა ბრძანა...
და ეთანხმება ბრბო,
ასე არ არის განა?!
-როცა მოცარტი ნოტებს არჩევდა,
დროებით შერცხვა დროს და გაჩერდა...
აღარ დამრჩა გული, ღვიძლი,
მაგრამ მაინც, მაინც ვიბრძვი...
აღარ დამრჩა ტვინი, ფილტვი,
მაგრამ მაინც,მაინც ვილტვი..
აღარ დამრჩა ნერვი ღერი,
მაგრამ მაინც,მაინც ვმღერი...
მაგრამ მაინც, მაინც ვქაჩავ,
რადგან ერთი რაღაც დამრჩა..
დაღლილ ნოტებსაც კი ვხვდები
-sol-fa-mi-re-do
ერთადერთი, ეს თავხედი,
არ იღლება დრო...
10 წამია რაც გაგიცანი
9 წამი არის რაც გავიხარე
8 არის წამი ვიგრძენი ტანი
7 წამის წინ შიგ ჩავიღვარე
6 გავიდა -წამება ექვსი
5 წამში გაჩნდა შენდამი ლექსი
4 უაზრო უშენო წამი
3 ჯერ პირჯვარი ,თვალებზე ნამი
2 წამში ხდება შეტევა გულის
1 წამში სკდება გულის ფიცარი
10 წამია რაც გაგიცანი
საუკუნეა რაც შეგიყვარე
***
ძალიან უნდოდა სიცოცხლე... უნიჭიერესი და უკარგესი ადამინი იყო...
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
ნიკო გომელაურის გზა
ადამიანი მიდის, მისი შემოქმედება კი რჩება… ნიკო გომელაური წავიდა, მაგრამ მისი შემოქმედება უკვდავია, უკვდავია მისი პოეზია, მის მიერ, თეატრის სცენაზე ნათამაშები როლები. ნიკო იყო ნიჭიერი ადამიანი, რომელიც დაიბადა 1970 წლის 12 ივლის და გარდაიცვალა 2010 წლის 13 აპრილს. ამ დროის მანძილზე მან შექმნა ლეგენდა, შექმნა ისტორია რომელსაც ჰქვია “ნიკო გომელაურის გზა”, გზა პოეზიისკენ, გზა თეატრისკენ და ზოგადად ნიჭიერებისკენ, რომელიც სამწუხაროდ ძალიან მოულოდნელად და უდროოდ დასრულდა.
ახლა ვწერ ამ პოსტს და თითოეული სიტყვაზე ვჩერდები და ვფქრობ, რამდენი რამ უნდა გაეკეთებინა კიდევ მას თავისი ხალხისთვის, თავისი საყვარელი ხალხისთვის… რამდნი უნდა დაეწერა ან რამდენი როლი უნდა ეთამაშა კიდევ სცენაზე და არამარტო… მაგრამ დრომ გაწირა ის, გაწირა საათმა რომელმაც ისრები დროზე ჩქარა დაატრიალა, თითქოს და ნიკოს საწინააღმდეგოთ… 13 აპრილს კი ეს საათი გაჩერდა და ნიკოს გულიც, რომელიც მთლიანად მიყურადებული იყო ამ საათის წიკწიკს აღარ ფეთქავდა…
***
დრო ყველაფრის მკურნალია,
ოღონდ ჩემი არა.
საოცარი უნარია
დარდი წარა-მარა.
იტირა ხალხმა და აქვითინდა თავად კალამი მისი, რომელმაც თავი კვლავ მარტოსულად იგრძნო. ნიკო წერად და თამაშობდა სპექტაკლებს მთელი თავისი არსებით… ვინც კი ისმენდა მის ლექს ან ნახულობდა მის მიერ შესრულებულ როლებს თეტრის სცენაზე, ყველას მხოლოდ ერთი რამ აოცებდა, თუ როგორი ნიჭიერი და როგორი შეყვარებული იყო თავის სამშობლოზე ეს ადამიანი! იგი მარტო პოეტი და მსახიობი არ იყო, ის გმირი და მამულიშვილი იყო! ისე გულიანად კითხულობდა თავის გულიან ლექსებს ,რომ აუცილებლად შეგძრავდა შიგნიდან ან შეგაყვარებდა, შეგაძულებდა, გაგამხიარულებდა და სევდიანსაც გაგხდიდა, დაგაფიქრებდა და გაგიტაცებდა ოცნებებში… მისი ხმის ტემბრი, მისი ინტონაცია და მოელვარე თვალები, რომელიც წაკითხულ ლექს აკომპანიმენტს უკეთებდა, ანალოგიური სიტუაცია იყო სცენაზე, როდესაც ნიკო მთლიანად ითავისებდა როლს და იმდენად სწორად გადმოსცემდა პერსონაჟის ბუნებას და სიტუაციას რომ, ვერ გაარჩევდით სპექტაკლს უყურებდით თუ ნიკო გომელაურის ცხოვრებას.
***
წავედი… ალბათ მომბეზრდა ბრძოლა,
მომბეზრდა ბრძოლა წისქვილთან ქარის,
ჯდომა, კი არა ნემსებზე წოლა,
აღიარება მომბეზრდა ბრალის.
წავედი… ალბათ არ ღირდა წასვლა,
არც მოსვლა ღირდა, მაგრამ, ხომ მოხდა,
არც გრძნობაზე ღირს ხაზის გადასმა,
არც, თუ გახაზავ იმაზე ოხვრა.
“ვაგროვე დარდი, ვაგროვე სევდა და ახლა ვეცადე ნაწილი აქ მეთქვა” თითქოს გულმა მიბიძგა.. ბევრმა დაწერა ჩემს გარდა, მაგრამ მეც ვთვლი რომ იყო საჭირო მეც დამეწერა ის რასაც ახლა კითხულობთ… ის იმსახურებს უფრე მეტს ვიდრე ეს ქება ჩემი აქ ნათქვამი… მჯერა ის მუდამ გვეხსომება და ვერ დაგვავიწყდება! გახსოვდეთ გზა, გზა რომელიც მიდის ნიკო გომელაურის შემოქმედებასთან! მისი შემოქმედება კი უკვდავი!
პ.ს. გამიზნულად არ ვწერ მისი ბიოგრაფიას ოფიცალურ ნაწილს… 1. ვიცი რომ ყველას ექნება წაკითხული 2. ვფიქრობ ამ პოსტით ცოტათი მაინც შევძელი მის პიროვნებაზე ისე საუბარი, რომ ვინმემ თუ არ იცის ვინ იყო ნიკო გომელაური დაინტერესდება და ნახავს მის პეროსნალურ გვერდს ან სხვა წყაროებს რომელიც უხვადაა ინტერნეტში!
ავტორი: Leonsio.Ge
ძალიან მიყვარდა და იყვარს ჩემი ნიკო.. გენიალური ადამიანი.... სითბოთი მავსებს მისი პოეზია... მენატრება
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)