მიზეზი 1: თვით თარიღის არასაეკლესიო და არამართლმადიდებლური ხასიათი
წმიდა ეკლესია ახალ წელს ზეიმობს 1 სექტემბერს (ძვ. სტილით, ახალი სტილით 14 სექტემბერს), ინდიქტიონის დასაწყისს. სწორედ ამ თარიღს ეძღვნება შესაბამისი ღვთისმსახურებაც. ხოლო სამოქალაქო ახალი წელი, რომელსაც ზამთარში ზეიმობენ, არანაირად არ არის დაკავშირებული საეკლესიო კალენდართან. რუსეთში მისი შემომტანია პეტრე I, კერძოდ 1700 წლიდან (თუმცა მაშინ მას დღესასწაულობდნენ იულიანური კალენდრით, და არა კათოლიკურ-გრიგორიანული, ანუ ახალი სტილით, როგორც ეს არის ევროპაში).
ახალი წელი, რომელსაც 1 იანვარს ზეიმობენ, ამოვარდნილია საღვთისმახურებო წრიდან და მიიღო არაქრისტეანული ხასიათი, რასაც აღნიშნავდა მრავალი ქრისტეანი მოღვაწე და ღვთისმსახური (მაგ. თეოფანე დაყუდებული, იოანე კრონშტადტელი და სხვები). ისინი რუს ხალხს ამხელდნენ იმაში, რომ ბაძავდა და ღმერთსგანდგომილ დასავლეთს, წარმართულად ხვდებოდა ახალ წელს: "უჭახუნებთ ერთმანეთს ჭიქებს და რა თვალსაზრისით? თქვენ მეტყვით: ჩვეულებაა ასეთი. და მე დაგიდასტურებთ: დიახ, ჩვეულებაა, მაგრამ სულაც არა ქრისტეანული, არამედ წარმართული, უკეთური და ღმრთისსაწინააღმდეგო" (Феофан Затворник. Слово на Богоявление, 6 января 1865 г.).
ბოლშევიკების მიერ ახალი სტილის, ანუ ახლანდელი სამოქალაქო კალენდრის შემოღების შემდეგ, ახალი წლის 1 იანვარს ზეიმობა ემთხვევა შობის მარხვის ბოლო დღეებს, როდესაც ტიპიკონის მიხედვით მართლმადიდებელ ქრისტეანებს მკაცრი მარხვა აქვთ დაწესებული.
მიზეზი 2-ე: ახალი წლის ანტიქრისტეანული ხასიათი
თანამედროვე, საბჭოთა პერიოდიდან შემორჩენილი ახალი წელი და ზეიმობა, რომელიც მასთან არის დაკავშირებული, იმთავითვე ქრისტეს შობის დღესასწაულის საპირისპიროდ იყო გამიზნული, და ბოლშევიკები მას ანტირელიგიური პროპაგანდის წარმატებად მიიჩნევდნენ.
გამოდის, რომ მართლმადიდებლები, რომლებიც ამ დღეს აღნიშნავენ, უღმრთო სამყაროს უმეგობრდებიან კერპთაყვანისცემაში. ამ დროს ისეთი ტერმინების გამოყენება და თავის მართლება, რომ თითქოსდა ეს არის "მოყვასისადმი სიყვარულის გამოხატულება" არაეკლესიურ ადამიანთა ვიწრო წრეში, ან "სამარხვო სუფრა" (წეს-განგების ფორმალური დაცვის მცდელობა) - იმ სამყაროსთან მეგობრობის გამოვლინებაა, რომელთანაც დაძმობილება, წმიდა წერილის მიხედვით, მტერობა ღმრთისა (იაკობი 4:4).
ქრისტეს ეკლესია არაამქვეყნიურია. ძველ ქრისტეანებს არ ეშინოდათ იმისი, რომ შესაძლოა ვერ მორგებოდნენ მათ თანამედროვე მსოფლიოს, პირიქით, უპირისპირდებოდნენ კიდევაც მას, უშიშრად მიდიოდნენ ტანჯვაზე, და თავისი წმიდა, უბიწო და აღმსარებლობითი ცხოვრებით ახალი ქრისტეანები მოჰყავდათ ეკლესიის წიაღში. ახლა კი ეკლესია კი არ "ამარილებს" მსოფლიოს, არამედ მსოფლიო ცდილობს "გადააეკლესიუროს" ქრისტეანობა და გააამსოფლიუროს იგი. მსოფლიოსთან, ამ წუთისოფელთან ასეთი დაახლოვება ქრისტეანებს ამსგავსებს იმ "განქარვებულ მარილს" მაცხოვარი რომ ბრძანებს თავის სახარებაში (იხ. მათე 5:13).
სამოქალაქო ახალი წლის, 1 იანვრის დღესასწაულობა ახალი კალენდრით მიუღებელი უნდა იყოს მართლმადიდებლებისთვის. ამ დღეს, როდესაც უღმერთო, მწვალებლური და ღმერთსგანდგომილი მსოფლიო თავის ახალ წელს ზეიმობს, მართლმადიდებლური ეკლესია აღნიშნავს წმ. მოწამე ბონიფანტეს ხსენების დღეს, რომელიც გახლავთ უბადლო მაგალითი სრული აღმსარებლობისა და გემოთმოყვარების დამარცხებისა.
მართლმადიდებელნო ღირსეულად მოვემზადოთ შობისთვის და არა წარმართული ზეიმობისთვის, რომელიც შეურაცხყოფს ქრისტეს შობას.
ეს ყველაფერი იწერება საიტზე http://apocalypse.ge და თუ კი ასეა და წარმართულ და მწვალებლურ დღესასწაულს ავღნიშნავთ 1 იანვარს მაშინ რატო გვილოცავს 31 დეკემბერს ახალ წელს პატრიარქი?
დეგრადაცია, ფანატიზმი, ბოღმა, გონებადაბნელება, ბედნიერების დაკარგვა, თვითგვემა....
გიხარიათ ასეთი მდგომარეობა და მართლმადიდებლობაა ეს ყველაფერი?
Alterego
Alterego
Alterego
რეალურად რომ დავუკვირდეთ რა არის ახალი წელი? ანუ ახალი წლის 1-ლი დღე... რა სულიერი ან ეკლესიური დატვირთვა უნდა ჰქონდეს?
მე პირადად გასახარებელს მხოლოდ იმას ვხედავ, რომ კიდევ ერთი წელი ჩავაგორეთ ღვთის წყალობით და მოვესწარით ახალ წელსაც...
ეს წუთისოფლის ცხოვრებაში პირობითად დაწესებული განსაკუთრებული დღე არის, როდესაც ვნებების ზეიმია და არაფერი საერთო არ აქვს და არც უნდა ჰქონდეს საეკლესიო ცხოვებასთან...
ქრისტეშობის დღესასწაულის მოლოდინში მომარხულე ადამიანისთვის დამაბრკოლებელი გარემოება იქმნება, ამაში ბევრი დამეთანხმებით, ასევე ძნელია ოჯახში ბავშვებს გააგებინო და აუხსნა ეს ყველაფერი და იძულებული ხარ ნაწილობრივ (ბავშვების ნაწილში) გაიზიარო ეს საერო დღესასწაული, არადა რა მაგარი იქნებოდა ყველანი ისე აღნიშნავდეს ქრისტეშობას, როგორც ახალი წლის დადგომას აღნიშნავენ
მე ვთვლი,რომ ახალი წელი სულაც არ არის საზეიმო,რა არის სასიხარულო საერთოდ?ერთი წელი მიდის და მეორე მოდის მერე მაგით რა?
Alterego
შენც გუჯუნა ხომ არ ხარ? მისი ალტერ-ნიკი?
ღმერთო ჩემო, ეს კაცი როდის დაგვანებებს თავს?
რატომ უნდა იდღესასწაულოს და აღნიშნოს მართლმადიდებლობამ დღე რომელიც არაფერს ნიშნავს? და ნამდვილი ახალი წლის აღნიშვნა კი იწყება ქრისტეშობიდან, რის გამოც წინა ღამით უთენებენ მართლმადიდებლები ღამეს უსისხლო მსხვერპლშეწირვით
Martl_madidebeli
afxazi
შე დალოცვილო ვახანგ გორგასლის ხსენების დღე და დავით აღმაშენებლის ხსენების დღე არ გახსენდებათ და ამ ახალ წელს რას გადაეკიდეთ ის დღე რა საქეიფოდაა ცუდი? ეკლესიაში წასასვლელადაა ცუდი? შუშხუნების გასაშვებადაა ცუდი თუ რას უწუნებ შე კაი დედმამიშვვილო?
Martl_madidebeli
ვის რა ახსენდება ეს ნაკლებად იცი და ვინ როგორ დღესასწაულობს რელიგიურ დღეებს ეს ხომ მითუმეტეს. რას აშავებს ადამიანი, რომელიც აღნიშნავს პირველ იანვარს (ყოველგვარი ასტროლოგიური დატვირთების გარეშე)?
afxazi
აშავებს იმას რომ სხვა მნიშვნელოვანი დღეები არ უხარია ისე როგორც ეგ ეგრედ წოდებული შემოპარული კერპთაყვანისმცემლობა ახალი წელი
ახალი წლის წინა კვირას გაიხუმრა მოძღვარმა ქადაგებაზე და გვითხრა:
ყველაზე კარგი დღესასწაული არის ახალი წელიო ხოდა წადით ეხალ და გილოცავთ სულით და გულითო, კი მივხვდით რატომაც იძახდა მაგრამ სიმართლე კი გვითხრა
და ვის რა ახსენდება ზედმეტად კარგად ვიცი, შენ გახსენდება მაგრამ აზრად არ მოგსვლია დაგერეკა ყველასთვის და სულით და გულით მიგელოცა აი ახალ წელს კოთოლიკურ კერპთაყვანისმცემლობას არავინ გამოგრჩება + თავისი ნაძვის ხე
Martl_madidebeli
ლლლლლლლლ
Martl_madidebeli
შენთვის ის არ უსწავლებიათ არ განიკითხოო? ან კიდე ფარისევლის მდგომარეობაში რო იგდებ თავს ვერ ხედავ? აქაოდა მე მახსენდება დავითი და ვახტანგი და თქვენ არაო?
ერთმა მამაომ ტელევიზორში თქვა, რომ ახალ წელს მონასტერში მიდის და ბრუნდება ორ იანვარს, როცა ყველაფერი ჩავლილია.
ასეთი დამოკიდებულება ძალიან მომეწონა, რადგან ახალი წლის ზეიმი მიფერმკრთალებს შობის დღესასწაულს, მერღვევა სულიერი მარხვა...
marine
ვინ არ დღესასწაულობს, ისეთი ნაძვის ხე მაქვს, ციმციმა <3
Martl_madidebeli
"ღმერთმა დალოცოს ახალი წელი სიტკბოებით, მშვიდობით, სიხარულით"
/ილია მეორე/
"რადგან ახალ წელთან მუდამ ახალი იმედებია დაკავშირებული, ამ დღეს ჩვენ შევთხოვთ უფალს, ყოველთა წმიდათა ლოცვით, მომადლოს საქართველოს, ჩვენს ეკლესიას, ჩვენს ხალხს მშვიდობა და კეთილდღეობა".
/ილია II/
"დამდეგი წელი ყოფილიყოს ბედნიერების, სიხარულის და საქართველოს გაბრწყინების წელიწადი"
"ახალი წლის მეორე დღე 2(15) იანვარი დასავლეთ საქართველოში ბედობის დღე იყო. რაჭაში მას "ფეხის დაპწნა" ეწოდება.
ლეჩხუმში ახალი წლის მეორე დღეს ასევე "ფეხის დაპწნა" ეწოდებოდა. ამ დღეს ძველად იწვევდნენ ახალშეძენილ მოყვრებს. სტუმრებს "ფეხდაპწნის წოულს" ეძახდნენ. შემოსვლისას ხელზე ღვინოს გადაასხამდნენ და ზედ მარილს მოაყრიდნენ - ამას ხელის აშვებას ეძახდნენ. ვინც ამ დღეს ხელს ჰბანდა სტუმრებს, ის იყო "მოხელადე", რომელზეც დამოკიდებული იყო წლის წარმართვა."
"ლეჩხუმშიც ნაახალწლევის მეხუთე დღე ნათლისღების მარხვა და უქმეა. ამ დღეს წირვაზე მიდიოდნენ და მიჰქონდათ ჭინჭში გამოხვეული ყოველგვარი თესლეული - თესლს წირვას "მიაყურებინებდნენ" და ნაკურთხ თესლს შეინახავდნენ. ნაკურთხ წყალს ბოთლით წამოიღებდნენ. აიაზმით მოზელდნენ ნაცარწმენდილს და კვერებად დააცხობდნენ. კვერებს ინახავდნენ. თესვის დროს ახალ "ფეხგასულ" თესლში აურევდნენ ნაკურთხ თესლს, ნაცარწმენდილს და შეულოცავდნენ: "ღმერთო, დაგვიცავი მრავალი თაგვისაგან, მჭრელისაგან, კოხისაგან".
"ამ ახალწლის დამდეგს ეს ფიქრი მოდის ძალაუნებურად, რომ ყველამ მოინანიოს წარსულის წლის შეცოდებანი და ახალს წელს მივეგებნეთ ახალის ძალით, მხნეობით, გულწრფელად და ჩავჭიდოთ ღრმად გულში ეს მცნება: საცა ვცხოვრობთ, და რომელ ქვეყნის შვილებიცა ვართ, რომელი ქვეყნის პურით, ღვინით, წყლით და ჰაერით ვსაზრდოობთ, იმას ვარგოთ რამ, ვაკეთოთ იმის სასარგებლოდ ჩვენის ძალ-ღონის დაგვარად რაც-კი შეგვიძლიან, რომელი ასპარეზიც უნდა იყოს – ეკონომიური, ზნეობრივი, პედაგოგიური, ლიტერატურული და სხვა.
თუ ჩვენთვის და ჩვენი ქვეყნისათვის ვიქნებით კარგნი, ჩვენს საკუთარს შინაურს საქმეს წავიყვანთ კარგად, მაშინ მთელი კაცობრიობისთვისაც სასარგებლონი ვიქნებით. თუ არა და, ტყუილი მოცდენაა, ამაო შრომაა, ვინც იმას ამბობს, კაცობრიობას უნდა ვარგოვო და ეს სარგებლობა ჯერ თავის ძმებისთვის ვერ მოუტანია, თავის ქვეყნისათვის – რომლის ღვიძლი შვილია, – რომლის ავი და კარგი ესმის (და თუ არ ესმის თავის შინაობის ავი და კარგი, ის სხვისას როგორ გაიგონებს და, მაშასადამე, ან რას არგებს)."
/ვაჟა-ფშაველა/
"ახალი წლის იდუმალი ღამე გვაახლოებს მარადიულობასთან, შემოქმედთან და მოყვასთან. ამიტომაც გვინდა, რომ იგი ნათესავებისა და მეგობრების წრეში გავატაროთ. ამ ღამეს ჩვენ ერთმანეთს ვუსურგებთ ბედნიერებას, ჯანმრთელობას, სიხარულს. უპირველეს ყოვლისა კი, უნდა აღვავლინოთ ლოცვა, რადგან, როგორც ბრძანებს მაცხოვარი, „ყოველსა, რაოდენსა ითხოვდეთ ლოცვასა შინა სარწმუნოებით, გეყოს თქუენ“ (ლუკა 21,22).
მაინც რა გისურვოთ საახალწლოდ, რითი დაგლოცოთ?
ერთხელ ერთ მეცნიერს ჰკითხეს, თუ რა მიაჩნდა თავის აღმოჩენათა შორის უმნიშვნელოვანესად.
ყველას ეგონა, რომ ის თავის ცნობილ გამოკვლევას დაასახელებდა, რომელმაც ხალხს იმდენი სიკეთე მოუტანა. მან კი უპასუხა: ჩემთვის ყველაზე დიდი აღმოჩენა არის იესო ქრისტე, ჩემი მხსნელი და ჩემი ღმერთი.
ვისურვებდი, ყველა ქართველს მალე დადგომოდეს ამ დიდი აღმოჩენის დღე.
ეძიებდეთ, უპირველეს ყოვლისა, სასუფეველსა ღვთისასა, ეძიებდეთ მას და საზღაურად მიიღებთ ყველაზე დიდ სიკეთეს, რაც შეიძლება ისურვო ახალ წელს, რაც შეიძლება ინატრო ამქვეყნიურ ცსოვრებაში და მარადიულ ნეტარებაში, ამაშია ნამდვილი ბედნიერება.
ახალი წლის სიხარული ქრისტიანისთვის არის გამოხატულება იმის შეგნებისა, რომ ჩვენ გვეძლევა საშუალება კვლავ ვემსახუროთ ღმერთს, ერს, მოყვასს, ვიმოღვაწეოთ და ვიშრომოთ სულის ასამაღლებლად, ზნეობის განსაწმენდად, რომ მეტი მადლით შევიმოსოთ, ახალი წყალობით აღვივსოთ."
/ილია II (1990 წლის საახალწლო ეპისტოლედან)/
"შენთვის ბედნიერი მაშინ კი არ იქნება წელიწადი, თუ პირველ დღეს დათვრები, არამედ მაშინ თუ პირველ დღესაც და ყოველდღიურად ღვთის საქმეს გააკეთებ. დღე თავისი ბუნებით კი არ არის კარგი ან ცუდი - დღე დღისაგან არაფრით განსხვავდება, არამედ კარგია ან ცუდი ჩვენი გულმოდგინების ან ჩვენი უზრუნველობის მიხედვით.
სიკეთეს თუ ჩაიდენ, დღე კარგია. თუ ცოდვას ჩაიდენ - ცუდია და სასჯელიც მოსდევს. თუ შენ ასე იფირებ და ამგვარად განაწყობ თავს, ყოველდღე ილოცებ და გასცემ მოწყალებას, მაშინ მთელ წელიწადს ბედნიერი იქნები".
/წმ. იოანე ოქროპირი/
"შობა ახალ წელზე მნიშვნელოვანია!"
ჩემო ფორუმო და ფორუმელებო, სტუმრის სტატუსით შემოსულო თითოეულო გულანთებულო ქრისტიანო, გილოცავთ დამდეგ ახალ ხელს! გისურვებთ ყველა სურვილის უკლებლივ კეთილად ახდენას რათა შემდგომ, 2019 წელს ახალი სურვილებით შეეგებოთ
"ეს კარზე მოსული ახალი წელიწადი ჯერ ხომ გაუჭრელი ნესვია და რა საბუთია, რომ შევხარით"
/წმ. ილია მართალი/
"ჭურო, მრავალ ახალ წელიწადს დაესწარი, პატრონი კარგად გყოლოდესო"
"დაე, ეს წელი სიმშვიდის, ჯანმრთელობის, ჭირთათმენის, მიტევების, შერიგების, რწმენაში განმტკიცების, გაერთიანების, ბარაქისა და სიუხვის წელი ყოფილიყოს!"
"ნაძვი სიცოცხლის, მარადიულობის სიმბოლოა, ჩიჩილაკს კი მეორენაირად ბასილასაც ეძახიან, მზის ფორმა აქვს და თავისი შინაარსით ესეც სიცოცხლეს განასახიერებს".
"ზოგადად ახალი წელი კარგი საშუალებაა "ძველის დასავიწყებლად და ახალი ცხოვრების დასაწყებად" პირობითი ზღვარი რომ გაავლო".
"ახალი წელი ერთ-ერთი ყველაზე მასობრივი დღესასწაულია და მისი მთავარი ხიბლი ისაა, რომ უკლებლივ ყველა ოჯახში აღინიშნება".
"მეკვლე, პირველ ყოვლისა, სტუმარს ნიშნავს და ოჯახის წევრის გარეთ გასეირნება და უკან შემობრუნება მეკვლეობად არ ითვლება".
"აღმოსავლეთ საქართველოში მეკვლე ვენახში შედიოდა და საგანგებოდ შემონახულ ყველაზე დიდ მტევანს, კარგ "ყოჩ ვაზთან" დაწურავდა იმის ნიშნად, რომ წელი მოსავლიანი ყოფილიყო".
"ხვალ დგება ნამდვილი ახალი წელი. მინდა, ღმერთს შევთხოვო, თქვენთვის და საზღვარგარეთ მყოფი ქართველებისთვის ტკბილი წელი ყოფილიყოს, გამართლებულები ვყოფილიყავით და ერთმანეთი აგვეტანოს და გაგვეტანოს. ღმერთს შევთხოვ, ხვალინდელი დღე კეთილი გაგვთენებოდეს".
/დეკ. დავით შაქარაშვილი/
"მეკვლე [სამეგრელოში] ოჯახის ყველა წევრს ტკბილეულით "დააბერებს".
"კიდევ ერთი წელი შთაინთქა წელთა აღრიცხვის ოკეანეში, - წერდა 1970 წლის მიწურულს პატრიარქი ეფრემი თავის საშობაო ეპისტოლეში, - და აი, ვდგევართ ძველი და ახალი წლის შუა ჩამოშვებულ ფარდის წინაშე... გვინდა, სულ მცირე მაინც ავწიოთ რომელიმე კუნჭული ამ სქელი ფარდისა და დაახლოებით განვჭვრიტოთ, თუ რა მოგველის თვითეულ ჩვენგანს, ან ჩვენ ქვეყანას, ან თუ მსოფლიოს მომავალში..."
"ჩემს ხორციელ ძმას ლადიმერ სიდამონიძეს ვულოცავ ბედნიერ ახალ წელს, შობას, მრავალს შესწრებოდე სულის სიმშვიდით, - ოჯახის სიცოცხლით", - სწერდა ეფრემი ძმას 1962 წელს გამოცემული საეკლესიო კალენდრის შიგა ყდაზე."
"ღმერთმა ინებოს, რომ ყოველი ცუდი წავიდეს ამ ძველ წელთან ერთად. სიახლე, სიმშვიდე, მოთმინება, სიხარული, სიყვარული სუფევდეს საქართველოში და მთელ მსოფლიოში".
/ილია მეორე/
"სიმდაბლის, სიყარულის, რწმენის, იმედის გარეშე არც ლოცვაა და არც მარხვა, არც ახალი წელი იქნება ბედნიერების მომტანი".
/მამა გიორგი თევდორაშვილი/
"თუ გვინდა მომავალი წელი უკეთესი იყოს, ცოდვების მონანიებით დავიწყოთ".
/მამა გიორგი თევდორაშვილი/
"ბოროტი, მავნე ჩვევები გავატანოთ ძველ წელს და ღმერთს შევევედროთ, შეგვინდოს ჩვენი შეცოდებანი, გვაპატიოს ყოველივე და გადმოგვხედოს მოწყალე თვალით და დაგვიხსნას ჩვენც და ჩვენი სამშობლოც, ამინ!"
/მამა გიორგი სამსონიძე/
"ყოველ ახალ წელს ჩვენ ერთმანეთს მისალოცებს ვუგზავნით, დღეგრძელობის, ბედნიერების და სიხარულის სურვილით. ყველანი ამ სიხარულს ვეძიებთ, მაგრამ მცირედნი ჰპოვებენ მას, რადგან მხოლოდ ერთეულები ადგებიან ეკლესიისა და ქრისტეს გზას"
“…ამ ახალწლის დამდეგს ეს ფიქრი მოდის ძალაუნებურად, რომ ყველამ უნდა მოინანიოს წარსულის წლის შეცოდებანი და ახალს წელს მივეგებნეთ ახალის ძალით, მხნეობით, გულწრფელად და ჩავჭიდოთ ღრმად გულში ეს მცნება: საცა ვცხოვრობთ, და რომელ ქვეყნის შვილებიცა ვართ, რომელი ქვეყნის პურით, ღვინით, წყლით და ჰაერით ვსაზრდოობთ, იმას ვარგოთ რამ, ვაკეთოთ იმის სასარგებლოდ ჩვენის ძალ-ღონის დაგვარად რაც-კი შეგვიძლიან, რომელი ასპარეზიც უნდა იყოს – ეკონომიური, ზნეობრივი, პედაგოგიური, ლიტერატურული და სხვა.
თუ ჩვენთვის და ჩვენი ქვეყნისათვის ვიქნებით კარგნი, ჩვენს საკუთარს შინაურს საქმეს წავიყვანთ კარგად, მაშინ მთელი კაცობრიობისთვისაც სასარგებლონი ვიქნებით…
თუ არა და, ტყუილი მოცდენაა, ამაო შრომაა, ვინც იმას ამბობს, კაცობრიობას უნდა ვარგოვო და ეს სარგებლობა ჯერ თავის ძმებისთვის ვერ მოუტანია, თავის ქვეყნისათვის – რომლის ღვიძლი შვილია, – რომლის ავი და კარგი ესმის (და თუ არ ესმის თავის შინაობის ავი და კარგი, ის სხვისას როგორ გაიგონებს და, მაშასადამე, ან რას არგებს).”
/ვაჟა ფშაველა/
დამდეგ ახალ წელს გილოცავთ ფორუმელებო და ფორუმის სტუმრებო ინებოს უფალმა, რომ ფორუმი კვლავ აღორძინდეს და ყოველ ახალ წელს შევხვედროდეთ საინტერესო თემებით, ღირებული პოსტებითა და ერთმანეთის სიყვარულით
--------------
"ვნახოთ, როდესაც მოვა კალენდარული ახალი წელი, როდესაც მძიმდება მარხვა, როდესაც ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი მეცხრე თვეშია, კარდაკარ დადის და არც ერთ სახლში არ უშვებენ, რომ ღვთაებრივი ყრმა გააჩინოს, რა დღეშია საქართველო მაშინ"
/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/
"შენ გგონია, მხოლოდ პირველ იანვარს და ისიც რომელიმე გეოგრაფიულ წერტილზე იწყება ახალი წელი? ეს ბუნების უბრალო კალენდარია. ადამიანის ცხოვრების დიდ ფერხულში ჩაბმას კი სხვა, უფრო რთული კალენდარი აქვს. ყველას თავისი და თავისებური დღითა და გზით ეწყება ახალი წელი. მე სიკეთისა და შემოქმედების კალენდარს ვგულისხმობ, თორემ უბედურების კალენდარი, აბა, რაღა მოსატანია!"
/ლევან გოთუა/
"ახალ წელს გილოცავთ, ჩემო თანამემამულეებო!.. მომავალი წელი კვლავ სიკეთისა და ბედნიერების მომტანი ყოფილიყოს თქვენთვის, კვლავაც მშვიდობის მადლით ცხებული!"
/ანა კალანდაძე, 1983 წ./
"გილოცავთ ახალი წლისა და ქრისტესშობის დღეების ღვთივსულიერ დღესასწაულს!"
/სქემარქიმანდრიტი ვიტალი (სიდორენკო)/
"წმიდა ნინოს დროს ქართლში ახალი წელი 6 აგვისტოს იწყებოდა"
"შობა-ახალ წლის დღესასწაულთა შესახებ განვმარტავთ, რომ: შობა უდიდესი საეკლესიო დღესასწაულია და სულიერი ღირებულების მქონე, მეორე კი საერო დღესასწაულია და, შესაბამისად, ყოფით სფეროს განეკუთვნება. სწორედ ამ ნიშნითაა მათ შორის არსებითი სხვაობა".
დამდეგ ახალ წელს გილოცავთ კეთილი სურვილებით!!!
-----------------
"ახალი წელი არ ცვლის არაფერს... მხოლოდ ადამიანს შეიძლია ცვლილებები ან გამოიწვიოს, ან არა!.."
/მამა პეტრე კვარაცხელია/
უკვე დაღვინებულია
მაჭარი,
საღამო ჰგავს ზამთრის
მკლავზე დანარწევს...
თოვს... და ვიღაც, აივნიდან,
მაჟარით,
ძველ წელიწადს ზურგში
ტყვიას დააწევს ...
/საშა გველესიანი/
"ვაღებთ რა ახალი წლის კარს, ჩვენს წინაშეა დრო უცნობი და ჯერაც ხელშეუხებელი. როგორი ადვილია ახალი ცხოვრების დაწყება! მთავარია, გვქონდეს სინანული და ვისწავლოთ მადლიერება უფლისადმი, მადლიერება სიცოცხლის მონიჭებისათვის, მადლიერება სიხარულისა და განსაცდელისათვის, ბედნიერებისა და ტკივილისათვის, ჯანმრთელობისა და უძლურებისათვს, რადგან თუ სულიერად განვჭვრეტთ, ყველაფერი ეს მხოლოდ ჩვენი სიკეთისთვის მოგვეცა."
/ილია მეორე/
"ახალ წელს და ქრისტეშობას გილოცავთ, ჩემო საქართველო - ტკივილიანო, მრავალჭირნახულო, იმედიანო, ოპტიმისტო და ორჯერ დღესასწაულების აღმნიშვნელო ერო!"
/ჟურნალისტი გიორგი ბერიძე/
"მარანი წმინდა ადგილად ითვლებოდა. მასთან დაკავშირებულ წეს-ჩვეულებათა შორის უმთავრესი გახლდათ ბარაქიანობასთან და მოსავალიანობასთან დაკავშირებული რიტუალური წეს-ჩვეულებები. ყველაზე მეტად გავრცელებული იყო, მარნისთვის ახალი წლის მილოცვა. ამ დღისთვის ოჯახი საგანგებოდ ემზადებოდა: საუკეთესო ფქვილისგან აცხობდნენ ძროხის ცურების, მტევნის და ვაზის ფორმის სარიტუალო პურებს. ახალი წლის დადგომამდე ოჯახის უფროსი მამაკაცი ჩიჩილაკითა და ხონჩაზე კოხტად დაწყობილი სარიტუალო სანოვაგითა და სამეურნეო ნივთებით, მიულოცავდა მარანს ახალი წლის დადგომას. მოხდიდა ჭურს, ოჯახის წევრებთან ერთად ღვინოს გასინჯავდა, დაილოცებოდა და ღმერთს ბარაქიანობას შესთხოვდა. ყველანი საწნახელთან ჩამწკრივდებოდნენ, ხელში მარნის იარაღებს აიღებდნენ, საწნახელზე ურტამდნენ და ღვინის ღვთაებას - აგუნას - თხოვნით მიმართავდნენ, ყურძნის დიდი მოსავალი მიეცა"
"აღებთ რა ახალი წლის კარს, ჩვენს წინაშეა დრო უცნობი და ჯერაც ხელშეუხებელი. როგორი ადვილია ახალი ცხოვრების დაწყება!"
/კათოლიკოს-პატრიარქი ილია მეორე/
"ახალი წლის სადღესასწაულო დღეებში ოჯახს ჰყავდა რამდენიმე მეკვლე, უმეტესად შინაური და გაერშე მეკვლე. მაგალითად, სვანეთში იცოდნენ წყლის მეკვლეც".
"მოდური გახდა ჩიჩილაკზე დოლარის დაკიდება"
"BBC-მ გურული ჩიჩილაკი აღიარა ბუნებისთვის უზიანო ნაძვის ხედ.
განმარტება: გურული ჩიჩილაკის დასამზადებლად არანაირი ზიანი არ ადგება მწვანე საფარს რადგან იჭრება მხოლოდ ზედმეტი ამონაყარები.
ბრიტანული BBC-ის ვებ-გვერდმა ქართული საახალწლო ჩიჩილაკს ცალკე რეპორტაჟი მიუძღვნა, სადაც აღნიშნულია, რომ ის ტყის თხილის გამხმარი ტოტებისგან მზადდება და ამით ტყე არ ზიანდება.
სიუჟეტში აღნიშნულია, რომ საქართველოში ასწლეულებია და ათასწლეულებიც კი, რომ არსებობს სადღესასწაულო ნაძვის ხის - ჩიჩილაკის დამზადების საკუთარი ტრადიცია და ქართველებს სწამთ, რომ მას ოჯახში წარმატება და ბარაქა მოაქვს".
"ეთნოგრაფი სერგი მაკალათია ამბობს, რომ თხილის ხისგან გაკეთებული ხუჭუჭა გრძელი, თეთრწვერებიანი ჩიჩილაკი მზის სიმბოლოდ იყო მიჩნეული".
"ახალი წელი განსაკუთრებული დღეა. დაე, ეს წელი სიმშვიდის, ჯანმრთელობის, ჭირთათმენის, მიტევების, შერიგების, რწმენაში განმტკიცების, გაერთიანების, ბარაქისა და სიუხვის წელი ყოფილიყოს!"
"გაუმჯობესდეს სოციალური ფონი, შემცირდეს კომუნალური გადასახადები, სათანადო ყურადღება მიექცეს მრავალშვილიან ოჯახებს, ფასი დააკლდეს მედიკამენტებს, არ გაძვირდეს საწვავი…
აი, ეს არის შობა-ახალი წლის მილოცვა და არა, განათებული ქუჩები, რომლის ხარჯებს ისევ ჩვენ ვიხდით!.."
/მამა პეტრე კვარაცხელია/
"ივ. ჯავახიშვილს სათანადოდ დამტკიცებული აქვს, რომ ახალწლის დღესასწაულის ჩვეულებების თანახმად, მეგრელი მეკვლეც თავის წარმოსათქმელ სიტყვებს მეგრულად კი არა, სწორედ ქართულად ამბობდა ხოლმე".
"სამეგრელოში ახალ წელს ოჯახის უფროსი მარანს მიულოცავდა და იძახოდა: "ბაღ (ბეღელი) სავსე, მარანი სავსე. ჩემი მამული დატვირთული, სხვის მამულში კი ფურცელი". გურიაში მოსავლიანი წლის დადგომის მიზნით საკალანდო ქვევრის თავზე ახალ წელს კალმახის დაკვლა იცოდნენ. რაჭაში ახალ წელს ჭურის თავზე გავიდოდნენ. უფროსი მამაკაცი ჭურის თავს მოხდიდა, ღვინო სარქველზე მოწოლილი უნდა ყოილიყო და იტყოდა: "ასე სავსე გვამყოფე, ასე მთელი გვამყოფეო". სამჯერ ჭიქით ღვინოს ამოიღებდა და ისევ ჩააბრუნებდა. მოხდის უმალვე ოჯახის წევრებს დაუძახებდა და სავსე ჭურში ყველას ჩაახედებდა. ამის შემდეგ ყველა ფეხს დააბჯენდა სავსე ჭურთან და თითოეულ მათგანს თითო ჭიქა ღვინო უნდა დაელია. ამით ისინი მთელი წლის ბარაქას იბედებდნენ".
/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 79/
"ნიშანდობლივია, რომ საახალწლო გვერგვის, ჩიჩილაკისა და ტაბლის გაფორმების პროცესში ვაშლს გამროჩეული ადგილი ეკავა. რაჭასა და ლეჩხუმში გვერგვების თავზე წითელ ვაშლებს ჰკიდებდნენ, ხოლო ჩიჩილაკებს გვერდებზე - ვაშლებს ან ბროწეულებს".
/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 116/
"[აჭარაში] დილით ადრე ოჯახში შესული მეკვლე ნაკვერცხალს გაჩხრეკდა, "ჯოხით შეუჩიჩხინებდა", ნაპერწკლებს ააყრევინებდა და დაილოცებოდა: "რამდენი ნაპერწკალიც ავარდა, იმდენი სიმინდი, იმდენი ოქრო, იმდენი საქონელი, ქათამი, ხვავი და ბარაქაო".
/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 393/
"რაჭაში ახალ წელს ჭურის თავზე გავიდოდნენ. უფროსი მამაკაცი ჭურს თავს მოხდიდა, ღვინო სარქველზე მოწოლილი უნდა ყოფილიყო და იტყოდა: "ასე სავსე გვამყოფე, ასე მთელი გვამყოფეო". სამჯერ ჭიქით ღვინოს ამოიღებდა და ისევ ჩააბრუნებდა. მოხდის უმალვე ოჯახის წევრებს დაუძახებდა და სავსე ჭურში ყველას ჩაახედებდა. ამის შემდეგ ყველა ფეხს დააბიჯებდა სავსე ჭურთან და თითოეულ მათგანს თითო ჭიქა ღვინო უნდა დაელია. ამით ისინი მთელი წლის ბარაქას იბედებდნენ".
/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 412/
"ახალი წელი არა მხოლოდ წლის ყველაზე მნიშვნელოვანი დღესასწაულია, არამედ ხალხის ტრადიციულ ყოფაში მას სამურნეო თვალსაზრისითაც განსაკუთრებული ადგილი უკავია და სათავეს უდებს ნაყოფიერებასთან დაკავშირებული აგრარული სამეურნეო წესჩვეულებების მთელ ციკლს. ქართველების, ისევე როგორც მსოფლიოს მრავალი ხალხის ყოფაში, დამოწმებულ საახალწლო წეს-ჩვეულებათა დიდი ნაწილი მოსავლის სიუხვისა და ნაყოფიერებისთვისაა გამიზნული. პირველ რიგში იგულისხმება საახალწლოდ ბედის კვერების გამოცხობის ჩვეულება, რომელიც საქართველოს თითქმის ყველა კუთხისთვის იყო დამახასიათებელი. კვერები ცხვებოდა ბასილას, კერია-ბერიას, ოჯახის წევრთა, საქონლის, სამეურნეო იარაღების, თესლისა და ნათესი კულუტურების სახელზე. ამ კვერებს აძლევდნენ სხვადასხვა ფორმას ან მათზე გამოსახავდნენ პურეულის თავთავს, ყურძნის მტევანს, მზეს, მთვარეს და სხვა. კვერების მეშვეობით არკვევდნენ მოსავლიანობას. ამ კვერებით მიუკვლევდნენ არა მარტო ოჯახის წევრებსა და საქონელს, არამედ სათესლე გოდორსა და ბეღელს. ბარაქისთვის კვერს ბეღელშიც ჩააგდებდნენ და საგაზფხულო თესვამდე ინახავდნენ".
/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 391/
"ახალ წელს დასავლეთ საქართველოში ყოველ ოჯახს ჰქონდა საკუთარი ჩიჩილაკი. დღესასწაულის დილას შინაური მეკვლე, უმეტეს შემთხვევაში ოჯახის უფროსი, ოჯახის სხვა მამრობითი სქესის წევრების თანხლებით, ჩიჩილაკით ხელში შემოივლიდა ეზოს, სახლსა და სამეურნეო ნაგებობებს და ულოცავდა მათ ახალი წლის დადგომას. შემდეგ მივიდოდა სახლთან და კარის გაღებას ითხოვდა. შიგნიდან ოჯახის დედა იკითხავდა, რა მოჰქონდა მეკვლეს. პასუხად ჩამოთვლიდნენ სიკეთეს, გამრავლებას, მოსავლის სიუხვეს, სიმდიდრეს და ა.შ. კითხვა-პასუხის შემდეგ გაუღებდნენ კარს მეკვლეს და სახლში შეუშვებდნენ. იგი ჩიჩილაკით ხელში სამჯერ წაღმა (მარჯვნიდან მარცხნივ) შემოუვლიდა ოთახს, დალოცავდა ახალ წელს, ერთმანეთს მიულოცავდნენ და ამის მერე ჩიჩილაკს დაკიდებდნენ გამოსაჩენ, საპატიო ადგილას".
/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 376/
"გურიაში "კალანდობას" - საახალწლოდ, ფრინველს საგანგებოდ ასუქებდნენ, მას "ხაროში" (მოწნულში - "გოდორში") ამწყვდევდნენ და სიმინდით კვებავდნენ დაახლოებით ორი-სამი კვირის განმავლობაში. აქ საკალანდო სუფრაზე ღორის თავსა და ფირნველის ხორცთან ერთად, ნანადირევიც უნდა ყოფილიყო, რისთვისაც ახალი წლის წინა დღეს ოჯახის უფროსი შაშვებზე სანადიროდ გადიოდა".
/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 177/
"აი, ისევ ახალი წელი! კვლავ სურვილები და იმედები"
/წმ. იოსებ ისიქასტი/
"ქრისტეს შობიდან ავითვლით ჩვენ წელთაღრიცხვას, ანუ ახალი წელი იწყება ქრისტეს შობის შემდეგ. ეს უნდა ისწავლოს ყველა მართლმადიდებელმა ქრისტიანმა. უნდა დაუბრუნდეს ამ დიდ ჭეშმარიტებას. მინდა მოგილოცოთ ეს დღე; მრავალს დაგასწროთ ღმერთმა და გაგაძლიეროთ"
/მიტროპოლიტი ილარიონი (ქიტიაშვილი)/
"დაე, მომავალი წელი, ჩვენთვის და ჩვენი ცხონებისათვის, განკაცებული ღმერთის სიტყვის სათნოჩენითა და მადლით, იყოს მშვიდობის, სიყვარულის, ურთიერთსოლიდარობისა და უფლისმიერი სიტკბოს ჭეშმარიტი წელიწადი.
მრავალი კურთხეული წელი!"
/მსოფლიო პატრიარქი ბართლომე/
"ბედნიერი მაშინ კი არ იქნება წელიწადი, თუ პირველ დღეს დათვრები, არამედ მაშინ, თუ პირველ დღესაც და ყოველდღიურადაც ღვთისთვის სათნო საქმეს გააკეთებ"
/წმ. იოანე ოქროპირი/
ახალ 2024 წლის დადგომას გილოცავთ, ფორუმო და ფორუმელებო რა ვისურვო? მთელი ეს წელი ყოფილიყოს ამ ფორუმზე ფორუმელთა დაბრუნების, აქტიურობის, ბევრი შინაარსიანი პოსტების და ერთმანეთის სიყვარულის წელი!!! მრავალს და მრავალს!!!
ძალიან მომეწონა FB-ზე ჩვენი აფხაზის სიტყვები და მინდა, თქენც გაგიზიაროთ:
"ვფიქრობ არავის საქმე არაა ვინ როგორ შეხვდება ახალ წელს. ვიღაცას საერთოდ არ მიაჩნია ეს დღე რამედ და ესეც მისი საქმეა. ვიღაც ზეიმობს და ამაშიც თავისუფალია. ვიღაცას ფიქრობს, რომ მუხლმოყრილი ლოცვით უნდა შეხვდეს 12 საათს, ესეც მისი არჩევანია, ვიღაც მაგიდაზე დახვავებული საკვებით ხვდება 2024-ს და აქაც თავისუფალია არჩევანში. ყველა შემთხვევაში ჩვენ არავინ გვეკითხება ვინ რამდენს დახარჯავს ამ დღეებში და ვინ როგორი განწყობით იქნება. ყველამ საკუთარ თავს მივხედოთ და საჯარო "ქადაგებებს" მოვრჩეთ - "არიქა მარხვაა და რა გვეზეიმება" და ა.შ. მარხულობ, იმარხულე, სხვისგან რა გინდა? რატომ აქვს ზოგს პრეტენზია, რომ როგორც ის ფიქრობს სხვებიც ანალოგიურად უნდა ფიქრობდნენ და იქცეოდნენ? ამ სტრესულ ცხოვრებაში ძლივს ერთი რაღაც განტვირთვის დღეა და დააცადეთ ხალხს როგორც უნდათ ისე მოიქცნენ.
ნუ ერთი რაცაა ასტროლოგებს ვერ ვიტან, მარა ვინც იტანს ესეც მათი საქმეა."
"ხაზგასმით აღსანიშნავია ისიც, რომ არცერთ წმინდა მამას, არც XVI ს-მდე (ანუ ახალი სტილის შემოღებამდე) და არც მის შემდეგ, იულიუსის კალენდრის უნივერსალურობის გამო, მისი შეცვლის აუცილებლობის შესახებ საკითხი არასდროს დაუყენებია.
რაც შეეხება საერო ახალი წლის თარიღს, იგი ყველა ქვეყანაში და ყოველთვის ხელისუფალთაგან დგინდებოდა და სხვადასხვა ეპოქაში სხვადასხვა დროს აღინიშნებოდა. რამდენიმე საუკუნეა, რაც ქვეყნების უდიდესი ნაწილი ამ თარიღს 1 იანვარს დღესასწაულობს, მათ შორის საქართველოც, რასაც რელიგიური დატვირთვა საერთოდ არა აქვს. ამდენად, ბუნებრივია, რომ 1 იანვარი ეკლეიისთვისაც ახალი კალენდარული წლის დასაწყისია და მისი დაკავშირება შობის დღესასწაულთან ან სხვა რელიგიურ ზეიმთან შეცდომაა".
/კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II/
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)