თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 15 2009, 10:06 PM

სულიერთან ერთად ბევრს ჭირდება ფსიქოლოგიური დახმარება, მოძღვარი ყოველთვის ვერ გვიპასუხებს ასე რომ დავეხმაროთ ერთმანეთს ყველამ თავიანთი თვალთახედვით ვურჩიოთ ადამიანს ვისაც რაიმე კონკრეტული პრობლემა აწუხებს...

სხვა ფორუმებზე საკმაოდ აქტუალურია ასეთი თემები და რა თქმა უნდა კარგი იქნება თუ მართლმადიდებლური ფორუმზეც იქნება.

მე პირადად მზად ვარ დაგეხმაროთ, მითუმეტეს მაქვს მცირე ცოდნა და გამოცდილება ფსიქოთერაპიაში...

პოსტის ავტორი: ლურჯი ბუ თარიღი: Oct 16 2009, 12:20 AM

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 12:22 AM

ესე იგი ვასკვნით ხომ რომ ყველა ვაფრენთ?

პოსტის ავტორი: ლურჯი ბუ თარიღი: Oct 16 2009, 12:25 AM

კაია კაი, ასე თუ გვეტყვი ძმაო Atman თუ არა სხვა ფორმით ვერ დაგიჯერებთ

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 12:28 AM

აქ ვინ დაწერს რამეს?
სირცხვილია როცა გიჭირს,მითუმეტეს აქ უსერთა უმრავლესობა თვლის რომ როცა ადამიანს მოძღვარი ყავს,ფსიქოლოგი არ სჭირდება
ამიტომ მე და ატმანს მოგვიწევს საუბარი ისვ მგონი.

მაგრამ გული არ გავიტეხოთ,დავდოთ რამე
ახლავე დავძებნი

პოსტის ავტორი: ლურჯი ბუ თარიღი: Oct 16 2009, 12:29 AM

ისე კონსულტაციაზე ჩაწერა არ არის წინასწარ?

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 12:33 AM

ფსიქოლოგია არის მეცნიერება ადამიანის ფსიქიკურ კანონზომიერებათა შესახებ. მისი ინტერესის საგანი არა მარტო ფსიქიკური აქტივობებია, არამედ ადამიანი როგორც მთლიანი-პიროვნება, მისი ქცევის გაგება.

ტერმინი ფსიქოლოგია მომდინარეობს ბერძნული სიტყვებიდან ფსიქე (რაც სულს ან/და ”თვითს”(Self) ნიშნავს) და ლოგოს(მოძღვრება). ბერძნები ამ ტერმინით განსაზღვრავდნენ იმას, რაც განაპირობებს ადამინურ საქციელს.

პირველ ფსიქოლოგიურ ნაშრომად აღიარებულია არისტოტელეს ”სულის შესახებ”, რომელშიც შეძლებისდაგვარადაა განხილული ადამიანის სულიერი სამყაროს კანონზომიერებანი.

ფსიქოლოგიური კვლევა თავისთავშივე გულისხმობს ისეთ მეცნიერულ მოთხოვნებს როგორიცაა ფაქტების აღწერა, გამოკვლევა და წინასწარმეტყველება.

შესაბამისად, ამ მეცნიერებისათვის დამახასიათებელია კითხვები: რა? როგორ? რატომ?

თუ გარკვეულ მეცნიერებათა პრეროგატივის მიღმა ხვდებოდა კითხვა ”რატომ?” ეს ფსიქოლოგიისათვის ძალზედ მნიშვნელოვანი ასპექტია, რადგან ადამიანური ქცევის გამოვლინებათა მიღმა იმალება გარკვეული მოტივები-განზრახვები, რომელთა წვდომაც ამ შეკითხვის დასმას აუცილებლად გულისხმობს.

აგერ ვიკიპედია რას გვამცნობს

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 01:32 AM

ყველაფერი კარგად როცა აქვს, მაინც ცუდად რატომ გრძნობს თავს ჩემი კატა?

ქეთი,13 წლის

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Oct 16 2009, 01:37 AM

ადამიანს შეიძლება მოძღვარიც ყავდეს და მაინც მიმართოს ფსიწოლოგს, ამაში ცუდს ვერ ვხედავ ვერაფერს, სასურველია, რომ ეს ადამიანი (ანუ ფსიქოლოგი) ახლოს იყოს ეკლესიასთან (ნუ ჩემთვის ასეა).
ატმანს რაც შეეხება არ ვიცოდი თუ ფსიქოლოგი იყო, თუმცა არ ვენდობი
ისე საჯაროდ არა მგონია ვინმემ თავის პრობლემებზე წეროს, როგორც ამას პირადად ეტყოდა ფსიქოლოგს
რა ვიცი აბა...

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Oct 16 2009, 01:57 AM

ლურჯი ბუ

რიგი დაიკავეთ რა ბატონო
ვერ გვხედავთ ამდენ ხალხს?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 09:02 AM

ლურჯი ბუ

რა უნდობლობაა ნუ...

ნანინა



ფსიქოლოგი არ ვარ (ყოველ შემთხვევაში დიდი თეორიული განათლება არ მაქვს), სამაგიეროდ პრაქტიკული გამოცდილება მაქვს დიდი



აქ ინტიმურ თემებზე რომ არ ვილაპარაკებთ ცხადია... მარტივი და ცხოვრებისეული პრობლემები განვიხილოთ, ისეთები რომლის საჯაროდ გამოტანა არ გაგვიჭირდება...
ან თქვით: ჩემ ახლობელს დაემართა ასეთი რაღაცა და რა მოვუხერხო... ან ჩემი მამიდაშვილის პრობლემაა ასეთი და ასეთი... ვინ რას გაიგებს

პ.ს. მე არ მითქვამს რომ მე ვიქნები აქ მთავარი ფსიქოლოგი მართლმადიდებლობაში ღრმად ჩახედული პირები უფრო დაგვეხმარეიან იმედია და რელიგიური კუთხით შეხედავენ ამ პრობლემებს. მე ჩემს აზრს გეტყვით ხანდახან და თუ პირადად მე არ მომმართავთ ვეცდები იშვიათად ჩავერიო

ოღონდ დავიცვათ ბალანსი ხუმრობასა და სერიოზულობას შორის თორემ ძალიან საღადაო თემადაც არ მინდა რომ გადაიქცეს, თუმცა არც ზედმეტ სერიოზულობას დავუშვებ

ამ თემას მეორენაირად ასე დავარქმევდი:
"როცა მოძღვარი ეკლესიაში არ დაგვხვდა, ფსიქოთერაპევტის ფული არ გვაქვს, ხოლო საუკეთესო მეგობარი "ნაშებშია" წასული!"

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 10:22 AM

მე ვიქნები ამ თემის სტუმარი ხოლმე.

უამრავი პრობლემებია ცხოვრებაში და თუკი ვინმეს გავუზიარებ და შესაბამის დარიგებასაც მივიღებ,რატომ უნდა შემრცხვეს აქ დაწერა?

მაგალითად

ძალიან მაბრაზებს ჩემი შვილის ბაღის მასწავლებელი!
შეიძლება ერთხელაც შემომეგუდოს,მაგრამ მაქსიმალურად ვუთმენ,მეშინია არ გადაეკიდოს.

ხოდა

მჭირდება რჩევა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 10:26 AM

რით გაბრაზებს?

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 10:36 AM

მეტიჩრულად მელაპარაკება და
მაგალითად,გამომიცხადა,რომ ჩემს შვილს ვერ მიიღებს სიმღერის გუნდში
რადგან იქ მხოლოდ ნიჭიერი ბავშვები უნდა მიიღოს.
მე ვუთხარი
შეამოწმა მუსიკის მაწავლებელმა მისი მუსიკალურობა?
ჯერ არაო
მაშინ ვინ დაადგინა,რომ ჩემს შვილს მუსიკის ნიჭი არ აქვს
მე დავადგინეო

ცოტა ხანში მე ვესაუბრე მუსიკის მაწავლებელს და მან გასინჯა ბავშვი და აიყვანა ჯგუფში
ხოლო ჯგუფის მასწავლებელი ამის გამო ისე გაბრაზებულია ჩემზე,რომ გამარჯობასაც ძლივს მეუბნება

არ არის გასაგუდი?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 10:39 AM

b-a-r-b-a-r-e

კი არის. ოღონდ კი ნუ ბრაზდები, მიდი და გაგუდე

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 10:45 AM

ეჰ,სიამოვნებით გავგუდავდი
(ფორუმზე რომ ვიყოთ)ან ბანს დავადებდი,მაგრამ არც მოდერატორი ვარ და არც ბაღის გამგე ვარ და არც განგსტერი ვარ
ერთი ჩვეულებრივი დედა ვარ
და კიდევ
სიმართლისთვის მზად ვარ გადავეგო
მაგრამ ისევ ვჩერდები
ან მაჩერებენ
აი შენ კი მიდი და გაგუდეო.
რომ გავგუდო რა ხეირი?
მიხვდება რომ იდიოტია თუ ბოდიშს მოიხდის?
(ან რაში მჭირდება მაგის ბოდიში )
ნუ მაინც ხეირია,როცა ადამიანი ბოდიშს იხდის(თუნდაც ფარისევლურად)ეს მირჩევნია ვიდრე ღირსადაც რომ არ გთვლის აღიაროს რომ გაწყენინა
ნუ მაგრად უჭირს,აი ძალიან უჭირს რა...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 10:49 AM

b-a-r-b-a-r-e

გეხუმრე მართლა კი არ გაგუდო

მე ის ვერ გავიგე რა არის შენთვის პრობლემა, რომ ბრაზდები თუ ეგრე რომ იქცევა? აქ კონკრეტულად ფსიქოლოგიურ პრობლემებზე ვლაპარაკობთ, შენთვის რაა პრობლემა ამ შემთხვევაში? (ფსიქოლოგიურს ვგულისხმობ).

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Oct 16 2009, 11:00 AM

Atman
იუმორის გრძნობა ხო გაქვს ადამიანო? ვიხუმრე

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 11:02 AM

ფსიქოლოგიურად როგორ ავიტანო ეს მდგომარეობა,როცა ადამიანი არ აღიარებს რომ ცუდად იქცევა?
უნდა დავიკიდო?
დაიკიდებ,მაგრამ სულ უნდა დავიკიდო?
ასეთ შემთხვევებს ხომ ყოველთვის ხვდები ცხოვრებაში.

მაგალითად გუდვილში:
ვეკითხები კონსულტატნს:
-სად აწყია აბაზანის ქაფები?
უცებ მკაცრი და მოკუმული ტუჩებიდან ისმის
-არ გვაქვს!
(არადა წინა თვეში მთელი თარო სხვადასხვა ქვეყნების წარმოების ქაფებით იყო სავსე,უბრალოდ როგორც სჩანს ადგილი შეუცვალეს სექციაში, და ზუსტად ვიცი რომ აქვთ).

მე შევიკავე თავი და გავემართე საძებნელად,დიდხანს ძებნა არ დამჭირვებია,ვიპოვე
ავიღე ერთი,რომელიც მე მინდოდა მივედი ამ მეტიჩარა გოგოსთან და ვუთხარი:
-აი ეს არის ქაფი,და ამის შემდეგ,როდესაც არ იცი რამე,მისი არსებობა არ უარყო,იმიტომ,რომ შეიძლება ეს არსებობდეს,სულერთია ეს ნივთია,თუ რამე აბსტრაქტული.
ხედავ?ეს ქაფი არსებობს და მე შემიძლია ამ ქაფით ხელში შენ სამახური დაგაკარგვინო დღეს,მაგრამ ამას არ ვიზამ,იმიტომ რომ იმედი მაქვს,ამას აღარ იზამ ცხოვრებაში

და წამოვედი ჩემი ქაფით

ახლა მითხარით
ვაფრენ თუ ჯერ არა?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 11:13 AM

b-a-r-b-a-r-e

რომ ბრაზდები მაგ დროს ეგ ბუნებრივი და ნორმალური მდგომარეობაა და მაგის წინააღმდეგ წასვლა უფრო დიდი სიგიჟეა... მაგრამ როცა ჭკუის სწავლება გინდა იმისთვის ვინც გაბრაზებს, ჯერ უნდა დაფიქრდე რისთვის აკეთებ ამას, მართლა იმისთვის რომ გული შეგტკივა მასზე და გინდა რომ ასეთი შეცდომა აღარ დაუშვას თუ იმის გამო რომ გაბრაზებული ხარ და აგრესია უნდა გამოიტანო.

გუდვილში აბსოლუტურად სწორად მოიქეცი: გოგო ცუდად მოიქცა, შენც უპასუხე და კონფლიქტიც დამთავრდა. მასწავლებლის შემთხვევა კი უფრო რთულია, იმიტომ რომ ეგრე ადვილად არ დამთავრდება კონფლიქტი

ჯერ უნდა გაიაზრო და გაუგო მასწავლებელს რატომ იქცევა ასე. არც შენი გაბრაზება უნდა დათრგუნო, იმიტომ რომ თუ დათრგუნავ რაღაც მომენტში მაინც წინ წამოიწევს, ხოლო თუ ყურადღებას არ მიაქცევ როგორც მოვიდა ისე წავა...

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Oct 16 2009, 11:20 AM

დამწყები ფსიქოლოგებისთვის საინტერესოა

ფილიპ ზიმბარდო და რიჩარდ გერიგი http://www.wow-info.net/zimbardo/

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 11:29 AM

ესე იგი
ვაყალიბებთ თანმიმდევრულად:

1.მე საკუთარ შვილზე შემტკივა გული და არა მასწავლებელზე.
2.მისთვის ჭკუის სწავლება არ მინდა,მე ჩემი შვილის უფლებებისთვის ვიღწვი,რისი უფლებაც მაქვს.
3.მე გაბრაზებული ვარ მასწავლებელზე,მან ჩემი უნივერსალური უფლება დაარღვია,რისი უფლებაც მქონდა,მან ამის მიღება უმიზეზოდ(?) შეაკავა.
4.ჩემი გაბრაზება დათრგუნულია იმის გამო,რომ შიში მაქვს,ჩემს შვილს რამე არ ავნოს(არა ფიზიკურად,არამედ სულიერად).მაგრამ ამას მოყვა ერთი შედეგი,შეიძლება დებილად ჩამთვალოს.
5.აუცილებლად წამოიწევს წინ შემდგომი გამოხტომები,ამის გარანტიას ვკითხულობ მის სახეზე ყოველ დილით
6.ყურადრებას არ ვაქცევ ისევ იმ კუთხით,რომ მე ისევ ვესალმები,ვუღიმი,(ანუ ვფარისევლობ),რათა ისევ ჩემს შვილზე ვზრუნავ,მაგრამ აქაც ჩემი უფლება ირღვევა,რატომ ვხდები მე იძულებული ველაქუცო მას?რატომ ვარ მე ვალდებული მას ვუღიმო და თვითონ იბღვირებოდეს?

ეს პრობლემა ალბად მხოლოდ იმ შემთვევაში წავა,თუ მე ბავშვს სხვა ბაღში გადავიყვან და როცა ქუჩაში შემხვდება როდისმე უბრალოდ მივესალმები(იმედით რომ ისევ არ დაიწყებს ბღვერას)

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 16 2009, 11:33 AM

რა ბმული დადე ნათია რაა ეს?, ვირუსია საზიზღარი, აიკლო ანტივირუსმა ყველაფერი.

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Oct 16 2009, 11:34 AM

გათიშე ანტივირუსი

რომელი ანტივირუსი გაქვს? ეტყობა ყველგან ვირუსები ელანდება


ბევრი საინტერესო მაგალითი და ექსპერიმენტია მოყვანილი, საინტერესოა, მე-3 თავზე ვარ ჯერ...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 11:34 AM

b-a-r-b-a-r-e

კაი კომედიას გადაიღებდა კაცი მაგ სიუჟეტზე

შენც ისე შეხედე ამ ყველაფერს როგორც კომედიას, ნახევრადხუმრობით

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 16 2009, 11:39 AM

კარნეგის ფსიქოლოგია უფრო ჯობია

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Oct 16 2009, 11:39 AM

დადე ლინკი

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 11:41 AM

აი შვილი რომ გეყოლება,ნახევრად ხუმრობით ვეღარ შეხედავ ამას,
მსგავსი ფაქტები მოხდა ჩემს ცხოვრებაში ძიძებთან დაკავშირებით,3 წელი ვეძებდი ღირსეულ ადმიანს და როგორც იქნა მეღირსა ისეთი ადამიანი,ვინც ჩემს შვილებს გულისხმიერებით მოეკიდებოდა.

თორემ გუდვილის შემთხვევაში ხომ დაინახე?ნერვიც არ ამტოკებია.

უკვე ჩემთვის ყველაფერი სულერთი ხდება ვამჩნევ

ეს ცხოვრება სიზმარია....
გაიღვიძებ და გასულია უკვე


მოაშორე ერთი ეგ
ფულის მანიით შეპყრობილი

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 11:41 AM

აი აქ უკვე შიშია ყველაზე მთავარი პრობლემა. თუ ავნებს რამეს შენ შვილს პასუხსაც მიიღებს საკადრისს, მანამდე კი არ ღირს ნერვიულობა, იმიტომ რომ მასაც ისევე ეშინია დარწმუნებული ვარ რომ შენ არ ავნო რამე

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 16 2009, 11:41 AM

ნათია


კარნეგიც, ფილიპ ზიმბარდო და რიჩარდ გერიგიც პდფ ფაილად მაქვს კომპში

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Oct 16 2009, 11:43 AM

files.ge -ზე ატვირთე და დადე ლინკი

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 16 2009, 11:44 AM

http://forum.interes.ge/index.php?showforum=61

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Oct 16 2009, 11:48 AM

ეს ვიცი... სხვა ფორუმის რეკლამირებაში ხარ შემჩნეული

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 11:51 AM

აჰა
აი აქ კი გაეჩხირე ძვირფასო ატმან
ვნება ორგვარია
ფიზიკური და სულიერი

ამ შემთხვევაში როგორი მოლოდინები გავქვს?
მე მგონი უფორ სულიერი
იმიტომ,რომ უბრალოდ მასაც ეშინია,თუ რამეს (ფიზიკურად დაუშავებს ჩემს შვილს)საკადრისი პასუხი არ მიიღოს

ახლა კი რა შეუძლია ჩემს შვილს დაუშავოს ისე,რომ ფიზიკურად არ შეეხოს:

1.შეუძლია არ მისცეს კარგი ლექსი ზეიმზე
2.შეუძლია არ მისცეს როლი,რომელიც ჩემს შვილს გამოაჩენს.
6.შეიძლება არ ასწავლოს ლექსები(რაც მისი პირადპირი მოვალეობაა)
6.შეიძლება არ იზრუნოს მასზე,ტუალეტში შესვლის დროს,ჭამის,ჩაცმის და ასე შემდეგ..

ნერვიულობა არაფერ შუაშია
აქ ზრუნვის და უმწეო არსების დაცვის მომენტია(თან ჩემი პირმშო),სხვა ვინმე რომ იყოს,მაინც ვერ მივითმენდი ამ უმსგავსობას
თუმცა
გარანტიას ვიძლევი
როცა გახდება ზრდასრული
თავის დაცვა დედისგან პირდაპირ მოვალეობად გადაეცემა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 12:27 PM

.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 12:27 PM

b-a-r-b-a-r-e

მე ყველა ჩემ ფრაზაში გაჩხერილი არ ვარ ისედაც?



უკვე წინასცარ შეგიქმნია მოდელი და ეგაა... უფრო სავარაუდოა რომ ეგრეც მოხდება, შენივე შექმნილი მოდელია ეგ და იმიტომ



უნდა იზრუნო აბა რა უნდა ქნა, და რომ ნერვიულობ არც მაგის უნდა შეგეშინდეს... და არც იმის შეგეშინდეს თუ შეგეშინდება

მე მგონი შენი პრობლემა პრობლემა არცაა, იმიტომ რომ თავადაც კარგად ხედავ და აცნობიერებ მას და თუ ის გაინტერესებდა მე რა რჩევას მოგცემდი ეგ სხვა ამბავია

მოკლედ მაგ პრობლემას თავად უკეთ მოაგვარებ დარწმუნებული ვარ და რჩევები ხელის შემშლელი იქნება შენთვის პირიქით

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 12:45 PM

მოდელის სავარაუდოა და სწორედ ამიტომაც მომყავს ყოველ დილით,თორემ მანდ როგორ წავიყვანდი

ჩემი პრობლემა საყოველთაო პრობლემაა

1.ირღვევა დამიანის უფლება
2.ილახება ადამიანის თავმოყვარეობა
3.მე პრობლემებს ვერ მოვაგვარებ,რადგან ყოველი ფეხის ნაბიჯზე ვხვდებით იმას,რომ გაიძულებენ ილაქუცო(ტერორ! )

ისეთი რჩევები,შენ რომ მომეცი,ხუმრობით გაგუდეო რათქმა უნდა ხელისშემშლელი იქნება ჩემთვის

აი ის რომ აღიარე რომ თვადაც ყველაფერს ვაცნობიერებ,მაგაში მინდოდა შენი გამოჭერა,
როგორ გგონია,სადმე ამოვიკითხე წიგნებიდან (ან აუდიო წიგნებიდან) პრობლემების დანახვისა და რეგულაციის ხერხები?

ანუ როგორ მინდა ახლა აღიარო,რომ ნიჭი ჯობია განათლებას
სჯობს თვითონ შექმნა ნათელი,ვიდრე სხის გამოსხივებას მიეფიცხო

ყველაფერს გეხუმრები რა თქმა უნდა
და იმასაც ვაღიარებ რომ ამპარტავანი ვარ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 12:48 PM

b-a-r-b-a-r-e

თუ აღიარებ ესე იგი აღარ ხარ იმდენად ამპარტავანი როგორც გგონია

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 16 2009, 02:54 PM

ნუ მართმადიდებელი ფსიქოლოგიც არსებობს (რადიო ივერიაზე იყო გადაცემები ) და რა მოხდა თუ მოძღვრის გარდა ცოტა ფსიქოლოგსაც გავესაუბრებით?

ექიმო, მე შეშლილი ვარ

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Oct 16 2009, 06:01 PM

Atman
რასაა რო შარლატანობ თუ ძმა ხარ ? ))


პ.ს. ხალხ, მე ვარ ფსიქოლოგი, არ დაუჯეროთ მაგას

პ.პ.ს და რა ბასტი-ბუბუ გაგიხსნიათ სანამ მე მეძინა ?!

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 16 2009, 06:03 PM

მოხვედი ?
სად იყავი დაკარგული?

ატმანი და მე ვფილოსოფოსობდით აქ და რეალურ დასკვნებს ვერ ვიღებდით
მშვიდობა შენს გამოჩენას.

აწი შენი იმედი გვექნება

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 10:32 PM

აბა მოვედიიიი... რაო? შარლატანიო? აბა ვინაა აქ ჭეშმარიტი ფსიქოლოგი?

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Oct 16 2009, 11:37 PM

Atman


აი, მეც

მაქეთ, მადიდეთ და განმიკითხეთ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 16 2009, 11:39 PM

tustusa-gogo

ვნახოთ ერთი რა ფსიქოლოგი ხარ... ვინმე რო მოვა კონსულტაციაზე ჯერ შენ უპასუხე მერე მე... ვისი რჩევა უფრო გამოადგება

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 17 2009, 12:04 AM

მე მგონი ერთი კლიენტი გყავთ
მე

და მე ვირჩევ თავად რა
ტყუილად ნუ იჩხუბებთ

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 17 2009, 12:09 AM

Atman -

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 12:11 AM

syd



b-a-r-b-a-r-e

ვის ირჩევ?

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 17 2009, 12:12 AM

რა თქმა უნდა შენ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 12:14 AM

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Oct 17 2009, 12:19 AM

თემა არ გეცოდებათ

რა გიქნიათ ეს?

არადა მართლა აინტერესებს ხალხს ეს საკითხი და ეგება სერიოზულადაც წეროთ რამე

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 12:22 AM

maZiebeli

არავინ წერს ჩვენს მეტი და ჩვენი ბრალია?

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Oct 17 2009, 12:42 AM

პირველ რიგში ჩემი ბრალია და ვეცდები ამ დღეებში შემოვიხედო ამ თემაში.

თქვენ არ გაბრალებთ და ამიტომაც გიღიმით

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 12:48 AM

maZiebeli

როგორც პაციენტი თუ როგორც კონსულტანტი?>

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Oct 17 2009, 12:50 AM

ჯერ-ჯერობით როგორც კონსულტანტი

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 12:51 AM

maZiebeli

გაიხარე! 3 ვართ უკვე კონსულტანტები! აბა პაციენტებო გელით

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Oct 17 2009, 12:57 AM

პაციენტები რა მოგახსენო და, აქტუალურ საკითხებზე პოსტები კი იქნება საინტერესო.

ბევრია ასეთი საკითხი. ახლა გავდივარ და ვეცდები არ დავიკარგო.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 17 2009, 10:30 AM

maZiebeli
მაძიებელი გამოჩნდაააა :ვაშაააააააა:



ნუ მე მაშინ ნერვოზზე მინდა საუბარი

შიშებზეც (ოღონდ ფობია არა, თუ მაინც ფობია ქვია?)

მშობლებისა და შვილის ურთიერთობებზეც

და, შეშლილების ფენომენზეც, დავით.. ანუ რით სჯის ესა თუ ის ადამიანი, რომ მეორე არის გიჟი, და თვითონ ფსიქიკურად ჯანმრთელი : ) (ეს უბრალოდ ისე მაინტერესებს, თავის დროზე წავიფილოსოფოსე და ეხლა გამახსენდა რომ მინდა კომპეტენტური აზრი )

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 10:33 AM

ქევანა

ეს ფართო თემაა... აქ არ გვინდა







ესეც ფართო თემებია, აირჩიე რომლით დავიწყოთ და რამე კონკრეტულ შემთხვევაზე ვისაუბროთ.

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 17 2009, 10:34 AM

მეც დაახლოებით იგივე კითხვები მაწუხებს
განსაკუთრებით გიჟებზე

ჩემი დასკვნებით მთელი ევროპა გიჟია
აბა როგორ შეიძლება ადამიანს უცინოდე ,ყველა კბილს აჩენდე და თან ეუბნეოდე,ახლა მე შენ ყველაფერს გაგიფუჭებ,და ასე შენთვისვე იქნება უკეთესიო

რატომ არის ყალბი ღიმილი აუცილებელი(იჭყანებიან ერთი )

მოკლედ უამრავი კითხვა მაქვს

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 10:38 AM

ცნება გიჟი ძალიან ფარდობითია! ყველანი გიჟები ვართ! და რაც უფრო მეტად შევიცნობთ თავს უფრო მეტად ვუახლოვდებით იმ ზღვარს სადაც უკვე საზოგადოებიდან იზოლაციის (ფსიქიატრიულში გამოკეტვას არ ვგულისხმობ, მითუმეტეს ჩვენ ეპოქაში ასეთებს აღარ კეტავენ) საფრთხის ქვეშ დგები!

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Oct 17 2009, 10:41 AM

რომ ვაკვირდები,მთელი ქვეყანა საგიჟეთად გადაიქცა, სული მეხუთება ვიღჩობი,მეც მათნაირი ვარ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 10:50 AM

სამწუხაროდ ამ პრობლემების ხედვა აღმოსავლურ ტრადიციებს უკავშირდება და ფროიდის და იუნგის ენით საუბარი დამავიწყდა უკვე... თუმცა ადრე ვიცოდი

ახლა ჩაკრებით, სამშვინველებით და ეგეთი "ნავაროჩენი" ტერმინებით მაქვს დაბინძურებული წმინდა გონება

ადამიანურ ენაზე საუბარი კი ვერ ვისწავლე ჯერ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 17 2009, 12:17 PM

ისე ამ თემას ძალიან მოუხდებოდა ტუსტუსას პოსტები, საერთოდ დაიკარგა ეს გოგო...

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Oct 17 2009, 07:19 PM

Atman
აი როცა გგონია რომ გიჟდები..მართლა გაგიჟდები?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 07:21 PM

sergi_glaxa

თუ ხვდები რო გგონია არ გაგიჟდები და თუ ხვდები რო გიჟი ხარ აღარ გეგონება... ზუსტად გეცოდინება

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Oct 17 2009, 07:24 PM

maZiebeli
დავით სალამი.
მარტლა კარგი იქნება თუ ამ თემაში სენს რჩევებს დაწერ.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Oct 17 2009, 07:24 PM

Atman
აქ შენ მთავარი ფსიქოლოგი ხარ?

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Oct 17 2009, 07:26 PM

ფსიქოლოგ ფრენოლოგი

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 17 2009, 07:28 PM

kato_Bato

მოადგილე ვარ, სანამ მთავარი მოვა

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Oct 17 2009, 07:29 PM

Atman


sergi_glaxa

აშკარად

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Oct 31 2009, 02:21 AM

.

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Oct 31 2009, 02:39 AM

გამარჯობა ქევანა
ნევროზი, შიშები, მშობლების და შვილების ურთიერთობა... შეშლილობის ფენომენი, შეშლილობის კრიტერიუმები... მართლაც საინტერესო საკითხები გაინტერესებს, ჩემი არ იყოს
ამ თემებიდან თითოეულზე სათქმელი ბევრია, იმდენად ბევრი, რომ აქ კითხვა ბევრისთვის მომაბეზრებელი იქნება. განსაკუთრებით დაინტერესებული მკითხველი კი არჩევს წიგნი წაიკითხოს, რაც საკმარისზე ბევრია და ინტერნეტის მომხმარებლისთვის ხელმისაწვდომი. ასე რომ ალბათ ამ ფორმით წერას თავს ავარიდებ. ტრენინგების ან კონსულტირების პროცესში ამ საკითხებზე საუბარს ერთ და ორ საათში ვერ ვასრულებ და წარმომიდგენია აქ რა ზომის და რაოდენობის პოსტები გამომივა

სკაიპით რომ იყოს პირდაპირი საუბარი, იქაც წერის გარეშე, კიდე შეიძლება, მეტის თქმა მოესწრება ნაკლებ დროში
თუ სურვილი იქნება, შეიძლება ჯგუფი შევიკრიბოთ და ისე ვისაუბროთ სკაიპით.

აქ კი უფრო საჭიროდ მიმაჩნია განსაკუთრებით პრობლემურ საკითხებზე აზრთა გაზიარება, როგორიცაა რელიგიისა და ფსიქოლოგიის, რელიგიისა და ფსიქიატრიის ურთიერთმიმართება, თანამშრომლობა თუ წინააღმდეგობები, რომელიც შეიძლება იყოს ფუნდამენტურიც და თითიდან გამოწოვილიც, ან კიდე რომელიმე მხარის არაკომპეტენტურობიდან გამომდინარე. ალბათ ასე უფრო საინტერესო იქნება და მეც ამ კუთხით ველი კითხვებს თქვენგან.





სერგის სიცოცხლე და სიხარული!

თუ კონკრეტული შეკითხვა იქნება, ვეცდები.

ზოგად თემებზე წერა კი, როგორც ზემოთ დავწერე, გაჭირდება...

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Oct 31 2009, 08:41 AM

maZiebeli
დავით სისების თემაზე ტუ სეგიძლია მცირედ მოგვახსენო..მაგალითად კლაუსტროფობია და საზოგადოებრივი შიში (ხალხმრავლობისა ..ხალხის წინასე დგომის და სიტყვით გამოსვლის და ა.შ- ინგლისურად ფსიქოლოგიაში ამას social anxiety disorder ქვია თუ არ ვცდები) კი წამიკიტხავს ამაზე სხვადასხვა ტემები, რადგან ამ ორი სახის შიშთან დიდი "მეგობრობა" მაკავსირებს სენ თუ შეგიზლია რაიმე თქვა ამ ორ შიშზე?

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Oct 31 2009, 10:33 AM

ისა და,

ვისაც პრაქტიკაში უნდა გამოიყენოს ფსიქოლოგია ვურჩევ წაიკითხოს უზნაძის განწყობის თეორია.

ცოტა რთული საკიტხავია და ბევრი ბლაბლა ბლა და გადასკვნის გადმოსკვნილი აზრებია, მაგრამ როგორც თეორია ძალიან მაგარია და პრაქტიკაში იოლად გამოყენებად. ეს უკანასკნელი მგონია მე მისი ყველაზე დიდი ღირებულება.

საკუთარ ტავს გარედან დაგანახებს და ბევრ საინტერესო ინსაიტს მოგცემს ცხოვრების კონკრეტული ეპიზოდებიდან და ეპიზოდებისათვის.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Nov 2 2009, 03:40 PM

Мы учим ребенка фокусировать свой ум - концентрироваться, потому что без концентрации он не сможет справиться с жизнью. Жизнь требует этого, ум должен быть способен к концентрации. Но как только ум стал способен концентрироваться, он стал менее сознательным, менее способным к созерцанию. Созерцание - это сознание всего, что происходит.
Концентрация - это выбор. Она исключает все, кроме объекта концентрации. Это сужение. Если вы идете по улице, вы должны сузить ваше сознание, чтобы идти. Обычно вы не можете сознавать все, что происходит, потому что, сознавая все, что происходит, вы расфокусируетесь. Поэтому концентрация - это необходимость. Концентрация ума необходима, чтобы жить, чтобы выжить, чтобы существовать. Вот почему каждая культура по-своему старается сузить ум ребенка.
Дети сами по себе никогда не фокусируются. Их сознание открыто со всех сторон. В него входит все, и ничто не исключается. Ребенок открыт каждому чувству, каждое ощущение входит в его сознание. А входит так много! Вот почему он так переменчив, непостоянен.
Необусловленный ум ребенка это непрерывный поток, поток ощущений, но он не смог бы выжить с таким умом. Он должен научиться сужать свой ум, концентрироваться.
Как только вы сужаете свой ум, вы начинаете особенно отчетливо осознавать что-то одно и одновременно перестаете сознавать так много остального. Чем более сужен ум, тем более успешен он в жизни. Вы станете специалистом, станете знатоком, но все это - знание все большего о все меньшем.
Сужение - это жизненная необходимость. Никто не несет за это ответственности. Это нужно, потому что жизнь такова, как она есть. Но этого недостаточно. Это - утилитарная необходимость, но просто выжить еще недостаточно, простой утилитарности недостаточно. Поэтому, когда вы становитесь утилитаристом и сужаете сознание, вы отказываете своему уму во многом, на что он способен. Вы не пользуетесь целостным умом. Вы пользуетесь только очень малой его частью. А оставшаяся большая часть станет бессознательной.
На самом деле нет границ между осознанным и бессознательным. Это не два разных ума. "Сознательный ум" - это та часть ума, которая использовалась в процессе сужения. "Бессознательный ум" - это та его часть, которой пренебрегли, которую игнорировали, которая стала закрытой. Это создает разделение, трещину. Большая часть вашего ума становится чуждой вам. Вы отчуждаетесь от самого себя, становитесь чуждым вашей собственной целостности.
Малую часть себя вы признали самим собой, а все остальное утеряно. Но оставшаяся несознательная часть всегда присутствует как неиспользованные возможности, как неизрасходованный потенциал, непережитые приключения. Этот бессознательный ум (неиспользованный потенциал) всегда будет бороться с сознательным умом. Вот почему внутри всегда конфликт. Конфликт в каждом из-за этой трещины между сознанием и бессознательным. Но только тогда, когда потенциальному, бессознательному будет позволено расцвести, вы сможете почувствовать блаженство бытия... не иначе.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Nov 2 2009, 04:13 PM

ეს საინტერესო საკითხია.... შინაგანი კონფლიქტი ადამიანში და კონფლიქტი ადამიანსა და გარემოს შორის : )

ვისაუბროთ ამაზე?

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Nov 2 2009, 04:23 PM

ეს საკითები მეც მაინტერესებს

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Nov 3 2009, 07:05 PM

მაშიკო


Когда вы внутри раздвоены, ваша энергия борется сама с собой. Поэтому ее нельзя использовать ни для какой трансформации. Так что сначала пусть будет принятие того, что есть вы. Все, что вы подавляли в себе до сих пор, должно найти выход. А если вы сознательно даете выход своему неврозу, однажды вы перестанете быть невротиком.
Те, кто подавляет свой невроз, становятся все больше и больше невротиками, а те, кто сознательно выражает свой невроз, освобождаются от него. Поэтому, пока вы не станете "сознательно сумасшедшим", вы не сможете стать здоровым.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Nov 7 2009, 01:07 AM

აბა, რა კითხვები გვაქვს ფსიქოლოგიასთან დაკავშირებით?

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Nov 7 2009, 01:09 AM

რატომ არ გვძინავს?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Dec 7 2009, 03:51 PM

ეს თემა რატო მოკვდა? გაზაფხულს ველოდებით თუ ახალ მთვარეს?

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 12 2009, 06:58 PM

მე პირადად ვგიჟდები კომუნიკაციების ფსიქოლოგიაზე უჰ კაია რააა

რა ვიცი ეტყობა ყველა კარგად გრძნობს თავს

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Dec 22 2009, 01:55 PM

რას შვებით ,ხალხო ? :)

izi-bartki
იზი, თუ გაინტერესებს კომუნიკაციები მაშინ პოლ ვაცლავიკის ,, ინტერპერსონალური კომუნიკაციების ფსიქოლოგია" წაიკითხე.. მშვენება წიგნია :)

www.koob.ru

ასევე ესაა სა

პოსტის ავტორი: izi-bartki თარიღი: Dec 22 2009, 06:52 PM

tustusa-gogo

გაიხარე შენა დიდი მადლობა ტუსტუსს

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Dec 23 2009, 02:07 PM

ჰა, მოდით ეხლა დეპრესიაზე ვილაპარაკოთ რაა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Dec 23 2009, 02:09 PM

tustusa-gogo
ტუსა, როცა ადამიანი ამბობს რომ თავისი თავის ფსიქოლოგი თავადაა, ეს არსებითად, შეცდომაა?

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Dec 23 2009, 02:17 PM

ქევანა
არა შეცდომა არაა, რადგან ფსიქოლოგთან რომც დადიოდეს ადამიანი კონსულტაციებზე გადაწყვეტილებების მიღება და დასკვნების გამოტანა მაინც ტავად უხდება, ფსიქოლოგი მაქს მხოლოდ მიმართულებას აძლევს, უსმენს და ანალიზში ეხმარება

ასე რომ რეალურად ცვენ თავს თვითონვე ვშველით, თუ თვვლი რომ როგორც იქცევი ეს სწორია და საკუთარ თავთან თერაპია კარგად გამოგდის რატომაც არა? განაგრძე

პ.ს. ზოგადად ვსაუბრობ

არიქათ მშვენება თემაა - დეპრესია :

აბა, მოდი ვისაუბროთ თქვენი აზრით რა არის დეპრესია და თუ გქონიათ მასთან შეხება ( ცოტა სულელურად ჟღერს)

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Dec 23 2009, 02:19 PM

ვაჰ... რაღაც მელანქოლიის მსგავსი

მსუბუქ ფორმებში მქონია... და ვადიანი, ხანმოკლე.. ისე მძიმე არა....

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Dec 23 2009, 02:24 PM

ქევანა

გადარჩენილხარ ))

ჰო, ნუ პერმანენტული მელანქოლიაა და ფსიქოლოგიურ პრობლემებს ემატება ბიოლოგიურებიც

მოკლედ თუ დაინტერესდება სასტავი ბევრ ინფორმაციებსმ ოგაწვდიტ დეპრესიის შესახებ და ასევე მისგან ,,თავის დაძვრენის" ხერხებსაც შემოგთავაზებთ

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Dec 23 2009, 02:25 PM

მინდა. "მტრის" შესახებ მეტი უნდა იცოდეს კაცმა
ბიოლოგიური არ ვიცოდი, აქამდე სუფთა ფსიქოლოგიური დარღვევა მეგონა

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Dec 23 2009, 02:41 PM

ქევანა
ქათამი და კვერცხივითაა პაჩწი ბიოლოგიური იწვევს თუ ფსიქოლოგიური ჯერ კიდევ ვერ თანხმდებიან, მაგრამ ფაქტია რომ დეპრესიის შემთხვევაში ტვინის ქიმიური მდგომარეობა იცვლება, ის ქიმიური მედიატორები ვეღარ ფუნქციონირებენ საჭიროებისამებრ .. ამიტომაც დეპრესიას მკურნალობენ როგორც ფსიქოთერაპიიტ ასევე ანტიდეპრესანტებითაც .. ანტიდეპრესანტი მხოლოდ ექიმის დანიშნულებიტ უნდა მიიღოს ადამიანმა, რადგან მთელიო რიგი გვერდითი მოვლენები შეიძლება ,,გაგვეჩითოს" ...

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Dec 23 2009, 02:58 PM

უჰუ, საშიშად ჟღერს, მაგრამ მაინც არ მეშინია

ჩემი მოკლე რჩევა ასეთი იქნება: გამოიცვალონ ადგილი, გაიჩინონ რამე ჰობი, ინტერესი უნდა გაჩნდეს დამიანში.. ჩემი მსუბუქი ფორმა ეგ იყო: არაფრის ინტრესი არ მქონდა, ვიყავი ჩამოღვენთილი სანთელივით.. ამას რომ სიზარმაცეც დაემატოს, უჰ ჩემთვის კატასტროF.. მაგრამ ერთი ორი შემოლაწუნება, ნებისყოფა და ნუ სიახლეები..

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Jan 2 2010, 11:52 PM

ნევროზმა შეიძლება გამოიწვიოს დეპრესია?

პოსტის ავტორი: mari-mari15 თარიღი: Jan 3 2010, 12:43 AM

როგორც დამწყები ფსიქოლოგი, მგონი შეიძლება და რაღაც დონემდე დეპრესიასაც მიყავხარ ნერვოზამდე.

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Jan 3 2010, 12:49 AM

პროფესიულ ენას მოვერიდები და ჩვენებურად გიპასუხებ, რომ ნევროტულმა პრობლმებმა შეიძლება განაპირობოს ის განწყობა და ზოგადი მდგომარეობა, რომელსაც ჩვეულებრივ დეპრესიას ვეძახით. თუმცა ეს არ იქნება ენდოგენური დეპრესია, რომლის დასაძლევადაც ანტიდეპრესანტებია საჭირო. ამ ნევროტული პრობლემებით გამოწვეული დეპრესიის მკურნალობას ფსიქოთერაპია ესაჭიროება. ფსიქოთერაპიული ეფექტი კი შესაძლოა ჰქონდეს როგორც კარგ სიზმარს :D ან კარგი მუსიკის მოსმენას, ისე ფსიქოთერაპევტის დახმარებით პრობლემაზე მუშაობას.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 3 2010, 12:58 AM

tustusa-gogo

დავინტერესდებით რა
ხშირად აქტუალური თემაა ჩემთვის ტუს განგვანათლე რა

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Jan 12 2010, 02:13 AM

ერთი კითხვა მაქვს!
წიკებს რომ ეძახიან,აი შენ ავადმყოფი ხარ ასე მიმართავენ ხოლმე ასეთ ადამიანს.
წიკები ეხება გადამეტებულ სისუფთავეს.
მაგალითად:
1) ადამიანი ქუჩაში არ გადაკოცნის,ხელს არ ჩამოართმევს არ შეეხება თუნდაც იმის გამო რომ.ის ფიქრობს ამ ადამიანს ჭუჭყიანი ხელები აქვს,მე რომ ხელი ჩამოვართვა ან გადავკოცნო ეს ხელი აუცილებლად უნდა დავიბანოო,მაგრამ ხაზს ვუსვამ აუცილებლად და ხომ არ გგონიათ რომ მას ეს დაავიწყდეს..
2)არ დაჯდება ტრანსპორტში სკამზე,რავიციი ამ სკამზე ვინ იჯდა და რა ჭუჭყიანია,მე რომ ამ სკამზე დავჯდე ხომ ბაქტერიებს ავიკიდებ.
3)თუ თავზე ხელი ვინმემ მოკიდა იმას სახლსჰი რომ მივა აუცილებლად დაიბანს,ქურთუკით თუ სადმმე მიედო გაწმენდს,და ა შ,ბევრია მსგავსი პრობლემები.პრობლემები იმიტომ რომ ადრე როცა ასე არ ცხოვრობდა გაცილებით კარგად იყო ფსიქოლოგიურად ახლა კი ყველგან ჭუჭყისგან გამოწვეული ბაქტერიები უტრიალებს თავში.
4)მაღაზიაში ნაყიდ ყველა პროდუქტს რეცხავს საგულდაგილოდ
5)სულ დადის ანტიბაქტერიალური სალფეტკებით,რომ ვინიცობაა ვინმე შეეხოს გაიწმინდოს
ეს ჩემი აზრით ავადმყოფობაა
იმედია მიხვდით ჩემს კითხვას,ასეთ შემთხვევებს როგორ ხსნიან ფსიქოლოგები,ან ამის მკურნალობა როგორ შეიძლება,ან რამდენად ნაცნობი კიტXვა ეს ფსიქოლოგებისთვის ასე ვთქვათ სისუფთავის გადამეტებული მანია.

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Jan 13 2010, 03:02 AM

კითხვაც ნაცნობია, პრობლემაც და საკმაოდ ბევრი შემთხვევა მქონია პირადად. რამდენიმე შემთხვევაში იმდენად აუტანელი იყო პრობლემა, რომ სახლიდანაც ვერ გადიოდნენ და სახლშიც კი ონკანის მოშვებისას და მოკეტვისას ურთულეს მანიპულაციებს ასრულებდნენ სისუფთავის სრული დაცვისთვის.

პრობლემა მოსათმენად ძალიან ძნელია, თუმცა დასაძლევად არც ისე რთულია, თუ სწორი ტაქტიკით წაიყვან თერაპიულ პროცესს.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Jan 13 2010, 03:26 AM

ნამდვილად მესაჭიროება ოღონდ მართლა, არ ვხუმრობ

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Jan 13 2010, 05:03 PM

მე ადრე ვიყავი სკაიპ-ფსიქოლოგი ცოტა ხანს

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Jan 18 2010, 01:53 AM

სისუფთავის მანია თუ შიში ჭუჭყის ალბათ გამოცდილებიდან მოდის, ვგულისხმობ შეიძლება ასეთმა პატარა შემთხვევამ , ბაქტერიამ ადამიანი სერიოზულ ავადმყოფობას გადაჰყარა და დიდი პრობლემები შეუქმნა , ამის მერე ეს შიში ჩნდება, ანუ ალბათ გასაგები მდგომარეობაა , მორწმუნე ადამიანი შეიძლბება ასეთ პანიკაში არ ჩავარდეს რადგან იცის რომ ღმერთის ნების გარეშე არაფერი ხდება და ნაკლებად დაიძაბება ..
ჩემი ნაცნობიც სისუფთავემანია თუ შეიძლება ასე ითქვას, ბაქტერიების არ ეშინია, უბრალოდ ყოველ წამს წმინდავს ყველაფერს,ყვავილების ფოთლებს აპრიალებს, პოლის ტილოს აუთოებს და ფეხსაცმლის თასმებს : )
ყველა ინდივიდუალურია რავი.. : )

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Jan 20 2010, 12:29 AM

რა შველის,?? ასე ძნელია ხო თქმა...

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Jan 20 2010, 12:34 AM

newbie

გამაცანით განვკურნავ უფასოდ

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Jan 21 2010, 09:28 PM

ბადრი

სიმართლე გითხრა თვითონ რომ განიცდიდეს და აწუხებდეს ეგ ამბავი არა, მითუმეტეს განკურნვას არ ცდილობს, კომფორტულად გრძნობს თავს და რავი, აკეთოს პრინციპში, ჩემს ნაცნობებში ყველაზე მსუბუქი შემთხვევაა ასე რომ : P

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Jan 22 2010, 03:39 AM

newbie

გაუშვი იფრინოს თუ რამე აგიერ ვართ

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 22 2010, 10:50 AM

newbie

ვაიმე დედა


P.S. ასეთი მანიაკი დედამთილი რომ შეგხვდება, ვახ...

ალექსანდრე


სანდრო ქვემოთ დაწერილი მანიები თუ გჭირს....


მაშინ მართლდა დაგჭირდება დახმარება



P.S. კარგით რა! თვითონ არ არის ბაქტერიების მატარებელი, სხვის გადაკოცნა,ხელის ჩამორთმევას (და მსგავსი "სისულელები") რომ უფრთხის?

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Jan 22 2010, 01:20 PM

პოსტის ავტორი: tibikonaA თარიღი: Jan 22 2010, 03:18 PM

აი ჩემმა ფაკულტეტელმა გუშინ თAვი ჩამოიხრჩო მაღლივის უკანა ეზოში, მიზეზი : წერილი დატოვა სადაც დედამის წერდა რომ ძალიან ბევრი საგნები ჩარჩა და . . . დეტალები არ ვიცი ზუსტად. ;(

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Jan 22 2010, 08:18 PM

mogzaura

თქმა კი იოლია, მაგრამ სწორად გაგების და შესრულების შანსი არის მცირე. ამიტომ უმჯობესია ნაცნობმა ფსიქოთერაპევტს მიაკითხოს. აქ რომ ისეთი რამე წაიკითხოს და კარგად ვერ გააკეთოს, რასაც იქ ფსიქოთერაპევტი შესთავაზებს, შეიძლება ურყოფითი განწყობა შეექმნას, ეს ხომ ვცადე და არ მშველისო. არადა, არ უცდია ისე, როგორც საჭირო იყო.

ეს დაახლოებით ისეა, ანტიბიოტიკი რომ მიიღის თვითნებურად ადამიანმა რაიმე ინფექციური დაავადების დროს და არასაკმარისი დოზის გამო ბაქტერიებს ვერ მოერიოს. მოგვიანებით ნორმალური დოზაც აღარ იქნება საკმარისი, რადგან მცირე დოზით ანტიბიოტიკის მიღებით უფრო გამძლე ბაქტერიები გადარჩებიან და მრავლდებიან. ანალოგიური რამე ხდება ფსიქიკაშიც. შორეული ანალოგიაა, მაგრამ მაინც.

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Jan 23 2010, 01:19 AM

ამაზე ნაკლებად ფიქობენ,,,,

maZiebeli
მართალია....

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Jun 26 2010, 10:05 AM

ეს არის კარგი კომენტარი იმაზე, თუ როგორ უნდა მოვიქცეთ ტკივილის და ტანჯვის დროს. ძალიან გავს მართლმადიდებლურ შეხედულებას:




ეს თემა რატო მოკვდა? დავიჯერო ყველანი ფსიქოლოგიურად ჯანმრთელები ვართ?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Aug 26 2010, 04:28 PM

საინტერესო მონაკვეთი "სულიერი მეომრიდან"

კითხვები და პასუხები:

კითხვა: ცოტა ხნის წინ ახლო მეგობარს ველაპარაკე, რომელმაც მითხრა, რომ დედასავით ვექცევი მას, გამუდმებით ვიცავ მას და ყოველ ნაბიჯს ვუკონტროლებ, ასევე ძალიან ბევრს ვუქადაგებ. მეგობარმა მითხრა, რომ მე არ შემიძლია წყენის პატიება. მანვე მითხრა რომ თვითონაც ცდილობს სიტუაციის კონტროლირებას და არ პატიობს სხვებს, რაც ძალიან უშლის ხელს სულიერ განვითარებაში. რა შეგიძლიათ გვირჩიოთ?

პასუხი: არსებობს გარკვეული განსხვავება სხვისი მსახურების სურვილსა და გამოსწორების მცდელობას შორის. თუ თქვენ ვინმეს გამოსწორება გინდათ, იქიდან გამოდიხართ, რომ ეს ადამიანი რაღაცას ის ევერ აკეთებს, ამასთან საკუთარ თავს გამთლიანებულ ნატურად თვლით და გგონიათ რომ შეიგიძლიათ შეამჩნიოთ, რა არა აქვთ სხვებს წესრიგში. მაგრამ ეს ხომ ქედმაღლობაა? როცა ჩვენ ძალიან ღვთისნიერები ვართ, მაშინ ვცდილობთ დავამციროთ ადამიანი. და ამით უარესს ჩავდივართ, თუმცა იდეაში უნდა დავხმარებოდით მას. მაგრამ თუ გულწრფელად ვართ დაინტერესებულნი სხვის მსახურებაში, მაშინ შევძლებთ, რომ სიტუაციას სხვაგვარად შევხედოთ, ისე რომ თვითდარწმუნებულობისგან და ძალაუფლების სიყვარულისგან განვთავისუფლდეთ.

ჩვენ შეგვიძლია გამოვხატოთ ჩვენი სიყვარული, ვკითხოთ, რით შეგვიძლია დავეხმაროთ, და დემონსტრირება მოვახდინოთ, რომ სიტუაციას ჩვენთვისაც ძლიერი ტკივილი მოაქვს, როგორც ამ ადამიანისთვის. შემდეგ შეგვიძლია ერთად გავიაზროთ შექმნილი სიტუაცია და ალტერნატიული გზები ვეძებოთ. ამგვარად პრობლემის გადაწყვეტა თქვენს საერთო რისკთან იქნება დაკავშირებული, ნაცვლად გავრცელებული და უსიამოვნო სქემისა “მოგება-წაგება”, როცა იგებთ მხოლოდ თქვენ, ხოლო თქვენი პარტნიორი ვერაფერს ვერ ღებულობს თქვენთან ურთიერთობით.

ძალიან სასარგებლოა, რომ საკუთარ ქცევას გვედრიდან მივცეთ შეფასება. ასე შევძლებთ გავიგოთ საკუთარი ხასიათის ის ასპექტები, რომლებიც გაუმჯობესებას საჭიროებენ. ხშირად ხომ ძალიან ცუდად ვიცნობთ საკუთარ ნაკლოვანებებს და გაცნობიერებულადაც კი ვცდილობთ მათ იგნორირებას. ამიტომ სხვა ადამიანები გვეხმარებიან ჩვენ, გვითითებენ რა ამ ნაკლოვანებებზე. თუკი გვიან გავარკვევთ, რომ მსგავსი რამ ხასიათში არ გვაქვს, თავად ფაქტი ამ საკითხის სხვა ადამიანის მიერ წამოწევისა მიუთითებს გარკვეულ დაძაბულობაზე მის მიმართ, რაც ხელს უშლის რომ ობიექტური იყოს. თუ ამ ადამიანისადმი გულგრილად არ ვართ განწყობილნი, მაშინ აუცილებლად მოგვინდება ამ პრობლემის გადაწყვეტა. ნებისმიერ შემთხვევაში მოგვიწევს საკუთარ თავზე მუშაობა.

რაც შეეხება თქვენს მეგობარს, რომლის ქცევაშიც საკუთარ ქცევასთან მსგავსება შეამჩნიეთ, საკმაოდ საინტერესო იქნებოდა, რომ თვალი მიგვედევნებინა, როგორი სახით მიმდინარეობს ეს საუბრები რეალურად. ადამიანები, რომლებიც გულწრფელად ცდილობენ ჩვენს დახმარებას, საკუთარ თავს ეხმარებიან. იმისათვის რომ სხვებთან ვიურთიერთოთ ასე ღია და გახსნილი საშUალებით, ადამიანი სიმამაცეს და მორჩილებას უნდა ფლობდეს. ვინმესთვის უსიამოვნო სიმართლეზე თვალის ახელა ყოველთვის ითვლებოდა ჭეშმარიტი ზრუნვის ნიშნად, თუმცა ასეთი საქციელის შედეგები ხშირად უკიდურესად არასასიამოვნოა. ყოველ ჩვენგანშია ჩადებული მიდრეკილება იმისკენ, რომ გავექცეთ პირდაპირ პასუხს ყოველთვის, მაშინაც კი როდესაც ამას გვთხოვენ: “მე არ მინდა გულღია ვიყო მასთან. რაც შეიძლება დიდხანს ავუვლი გვერდს ამ საკითხს. როგორც კი ვეტყვი რას ვფიქრობ მასზე სინამდვილეში, იგი აუტანელი გახდება. ხომ არ ჯობია ვინმე სხვას ჰკითხოს?” გულწრფელად და ღიად, მაგრამ ამავე დროს თანაგრძნობით ლაპარაკის შესაძლებლობა, უბიძგებს ადამიანს, რომ მიიღოს შენი სიტყვები და შეეცადოს შეცვლას – ეს უდიდესი სიყვარულის და უანგარობის ნიშანია.

კითხვა: თქვენ მოგვიწოდებთ ვიყოთ გამთლიანებული ადამიანები და ამასთან საუბრობთ ჯანმრთელობის პრობლემებზე, როგორც ფსიქოსომატურ მოვლენებზე. მაგრამ როცა მე მიღებაზე მივდივარ ექიმ – ალოპატთან (არაჰომეოპატთან), მაშინ მესმის რჩევა თავი ავარიდო მკურნალობის ალტერნატიულ მეთოდებს. მაშ რა უნდა ვქნა?

პასუხი: ეს პრობლემა ფსიქიკურ და ფიზიკურ ავადმყოფობებს ეხება. მე მხოლოდ იმის თქმა მინდა, რომ ჩვენი სულიერი გზის გარკვეულ ეტაპზე უნდა მივიღოთ გადაწყვეტილება – რას დავუჯეროთ: წამალს, რომელიც ღმერთმა შექმნა, თუ სუბსტანციას, რომელიც ადამიანის შექმნილია და მრავალი მათგანი სულაც არაა საიმედო. ასევე უნდა გვახსოვდეს, რომ ტრადიციული დასავლური მედიცინა, რომელიც ალოპატიური მიდგომით ხასიათდება, ძლიერ მიჩვევას იწვევს ადამიანებში. ის თითქოს იმისთვის იყო ჩაფიქრებული, რომ დამოკიდებულნი გავეხადეთ. როცა ყველა ამ ალოპატიურ “სწრაფადმოქმედ” პრეპარატს ღებულობთ, თქვენ არღვევთ საკუთარი ორგანიზმის ბუნებრივ ფუნქციონირებას და განუწყვეტელი მკურნალობისთვის სწირავთ მას, რადგანაც უხშირესად პრეპარატები, რომლებიც “ცუდი” ბაქტერიების განადგურებისთვის არიან გათვალისწინებულნი, განურჩევლად კლავენ “კარგებსაც” და ბუნებრივ მეტაბოლისმს არღვევენ.

რაც შეეხება ფსიქიურ დაავადებებს, ტრადიციული მედიცინეს პროფესიონალებთან მიმართვამ შეიძლება უფრო დაამძიმოს მდგომარეობა. ჩვენ უკიდურესად ფრთხილად უნდა ვიყოთ. თუ უკვე სერიოზულად მოვახდინეთ მედიტაციის პრაქტიკა სხვადასხვა მეტაფიზიკური სწავლებებით გატაცებისას, მაშინ ამის შესახებ ორთოდოქსულ ფსიქიატრებთან მოყოლამ შეიძლება მათი მხრიდან თქვენი განცდების სრულ გაუგებრობამდე მიგვიყვანოს. ამის შედეგად ზოგიერთ სულიერ ადამიანი და ტრანსცენდენტალისტი შეიძლება კლინიკაში აღმოჩნდეს, იმიტომ, რომ ზოგიერთი მათი მონათხრობი უბრალოდ სცილდება ფსიქიატრების სახელმძღვანელოების ფარგლებს.

ჩვენს დროში უკიდურესად აუცილებელია ისეთი ფსიქიატრების არსებობა, რომლებსაც ამაღლებულ ცნობიერება აქვთ.

სულიერი ცხოვრების პრინციპების ხანგრძლივი დროის განმავლობაში დაპრაქტიკებისას, ჩვენ შეგვიძლია ცნობიერების უფრო მაღალ საფეხურზე ავიდეთ. ჩვენს ცნობიერებაში შეიძლება წინა ცხოვრების კადრებმაც კი გაიელვოს, მაგრამ ამან არ უნდა შეგვაშინოს. საერთოდ არანორმალურებად ისინი უნდა ჩავთვალოთ, ვინც ჯანსაღად მოაზროვნედ თვლის თავს ამ შეშლილ მსოფლიოში. ის, ვინც ცდილობს “ნორმალური” იყოს ამ “საგიჟეთში”, რთულ მდგომარეობაში აღმოჩნდა, რადგანაც სულიერი თვალსაზრისით “ნორმალურობა” სულიერ სიგიჟეს უდრის.

რაც უფრო მეტად ეცდებით სულიერ რეალობაში შესვლას, მით უფრო მეტი შანსი გაქვთ, რომ თქვენი შეისმინონ. თუ მტკიცედ მიყვებით თქვენს მიზანს, სამყარო უპასუხებს თქვენს სულიერ ძიებებს, მაგრამ თქვენ არ უნდა უღალატოთ თქვენს რწმენას.

კითხვა: ჩვენ უკვე ვისაუბრეთ იმის შესახებ, რამდენად მნიშვნელოვანია, რომ ანტიმატერიალისტებად დავრჩეთ ამ მატერიალურ საზოგადოებაში, ამასთან არ დავივიწყოთ ჩვენი სამსახური, გადასახადების გადახდა და ყოველდღიური მოვალეობების შესრულება. მაგრამ როგორ უნდა მოვიქცეთ სამსახურში, სამუშაო ადგილას, კონკრეტულად კი როგორ უნდა შევინარჩუნოთ მორჩილება? ხშირად, განსაკუთრებით სამუშაოსთან დაკავშირებით, ეს თვისება დამახინჯებულად აღიქმება.

პასუხი: თქვენ გულისხმობთ, რომ ზოგიერთი სულელურად, პასიურად და გულუბრყვილოდ იქცევა, როცა ამას მორჩილებას ეძახის. მაგრამ იესო უკიდურესად მორჩილი იყო, როცა სინაგოგაში შევარდა და მაგიდები ააყირავა. ის მორჩილი იყო იმ მიმართებაში, რომ მთლიანად ერთული იყო ღმერთის ნებისა, და გააკეთა ის, რაც უნდა გაეკეთებინა, ისე რომ საკუთარ თავზე არ დაფიქრებულა. მორჩილება აუცილებელი არაა გაჩუმებას ნიშნავდეს. მორჩილება ნიშნავს გულწრფელობას, გულმართლობას, ჭეშმარიტების უშიშარ დაცვას, აღიარების, პატივისცემის და სარგებლის სურვილის უარყოფას.

ზოგიერთ შემთხვევაში მორჩილება შეიძლება გულისხმობდეს ყოველგვარი აქტივობის არარსებობას, მაგრამ ყველაფერ დანარჩენში იგი გულისხმობს კიდევ უფრო დიდ აქტივობას, ვიდრე ჩვეულებრივ. მორჩილება არ ნიშნავს, რომ მოთმინებით უნდა ავიტანოთ რთული სიტუაცია. მორჩილება – ნიშნავს გულწრფელობას. მაგალითად, ჩვენ არ შეგვიძლია ნება მივცეთ საკუთარ შვილს, რომ ნარკომანი გახდეს. ჩვენ ვერ ვეტყვით საკუთარ თავს: “მე უნდა შევეგუო ამას, რადგანაც მე შესანიშნავი მშობელი ვარ და მინდა, რომ ჩემი შვილი შემოქმედი იყოს და საკუთარი თავის რეალიზება შეეძლოს.” რა თქმა უნდა ეს სისულელეა. ეს იქნება უკიდურესად ბრიყვული, მშიშარა და უპასუხისმგებლო პოზიცია. მორჩილება არ ნიშნავს მხოლოდ მოთმინებას.

იმისათვის, რომ მორჩილნი ვიყოთ, პირველ რიგში საკუთარ თავს უნდა ვკითხოთ: “რა იქნება მოცემულ კონკრეტულ სიტუაციაში სიკეთე – მოქმედება თუ უმოქმედობა?” თუ პრობლემის მოგვარება პირდაპირ შეიძლება, არ ღირს ამის გადადება. მორჩილება გულისხმობს სიტუაციის შეფასებას იმ თვალსაზრისით, რომ პრობლემის გადაწყვეტა ყველა გარშემომყოფისთვის სასიკეთო უნდა იყოს და არა საკუთარ კომფორტზე და დაცულობაზე გამიზნული. ეს თვისება ასევე გულისხმობს აუცილებელი ზომების მიღებას, რომლებიც დაფუძნებულია სიტუაციის საგულდაგულო ანალიზის შედეგად მიღებულ დასკვნებზე.

სულიერი გზა უპირველეს ყოვლისა უანგარობას გულისხმობს. მაგრამ უანგარობა აქტიური უნდა იყოს და არა პირიქით. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მორჩილება გულწრფელობას, სამართლიანობას, პირდაპირობას და პასუხისმგებლობის უნარიანობას ნიშნავს. უდიდესი სულიერი მასწავლებლები მორჩილი ადამიანები იყვნენ სწორედ ამ გაგებით, მიუხედავად იმისა, რომ ხანდახან მთელი მსოფლიო მათი წინააღმდეგი იყო.