სერაფიმე საროველი ამბობს: იმკურნალე, რადგან ღმერთმა შექმნა ექიმიც და წამალიც და მის ხელშია შენი
გამოჯანმრთელება.
რელიგიას უცხოელ ფსიქიატრთაგან მნიშვნელოვანი ყურადღება დაუთმო დოქტორმა ლ.ა. კოხმა თავის შესანიშნავ წიგნში „ადამიანის ნერვული ცხოვრება“, თავში „ნერვულ დაავადებათა მიზეზები“ (გვ. 163) ვკითხულობთ: „სულის ღმრთისაგან გაუცხოებაა უდიდესი ბოროტება. მასში, როგორც ცალკეულ პირთათვის, ისე საზოგადოებისათვის მწიფდება ყველაზე შხამიანი და მწარე ნივთიერება, რომელიც ნერვებს ანადგურებს“. მომდევნო თავში: „ნერვულ დაავადებათა მკურნალობა“ (გვ.204) დოქტორი კოხი წერს: „სად პოულობს სული ძალას, წინაღუდგეს იმას, რაც მას თავს ატყდება და ნერვებს ემუქრება? საიდან იღებს იგი იარაღს, თავისი ძლევამოსილი თავდაცვისათვის? როცა მას უკვე მიაყენებენ ჭრილობას, რა ეხმარება, რომ არ დაეცეს და თავისი თავი და თავისი ნერვები დაიცვას და დაიფაროს? ერთადერთი პასუხი ის არის, რომ ვერაფერს ვერ მიაღწევ, ვერაფერს ვერ შეძლებ რელიგიის ანუ ღმრთისადმი პიროვნული დამოკიდებულების გარეშე. ჩვენი საუკეთესო ძალები სწორედ რელიგიის წიაღშია“.
ასევე ვკითხულობთ: „მაგრამ ჩვენ ვსაუბრობთ იმის შესახებ, რომ ადამიანი, რომელსაც სასოება აქვს უფლის მიმართ, მრავალი იმედგაცრუების გადატანას შეძლებს, შეძლებს მრავალი მძიმე შეგრძნებისა და განსაცდელის გამკლავებას, რომლებიც ჯერ მის ფსიქიკაში აღწევენ, შემდეგ კი ამ უკანასკნელიდან - ნერვებში; რომ რელიგიური ადამიანი არ ემონება და არ ემორჩილება იმას, რაც ურწმუნო ადამიანს ემუქრება და საფრთხეს უქადის. უკიდურეს შემთხვევაში, იგი ზურგს აქცევს იმას, რისკენაც ურწმუნო ადამიანი მიილტვის და მიისწრაფვის და რომ ამგვარად, რელიგიის მოქმედება მრავალი თვალსაზრისით, მრავალი მიმართებით პროფილაქტიკურია“. შემდეგ, 206-ე გვერდზე ვკითხულობთ: „დაე, სწამდეთ ან არ სწამდეთ, მაგრამ ის კი უდავოა, რომ რელიგიის ზემოქმედება, მისი ზეგავლენა არა მხოლოდ ცაკლეულ პირთათვის, საერთოდ ყველასათვის ნერვულ დაავადებათაგან საუკეთესო დამცავ საშუალებას წარმოადგენს“.
მე ამ დასკვნამდე მივედი: როცა ამჩნევ რომ უძლურია მედიცინა შენს დაავადებაზე, მაშინ უფალს უნდა მიენდო და უფლისადმი რწმენას შეუძლია სასწაულიც კი მოახდინოს
ვისაუბროთ .....
ნათია
შენ უფრო ნერვული დაავადებებზე გიწერია,რთულია საერთოდ ფსიქიატრია იმიტომ ძირითადად ვერ ხდება დარღვეული ფსიქიკის მკურნალობა შეიძლება რაღაც უკეტეს ეფექტს მიაღწიონ მაგრამ საბოლოოდ განკურნება მით უმეტეს ცნობიერების ღრმა მოშლის ვერ ხერხდება სამწუხაროდ,რადგან გამომწვევი მიზეზი არ არსებობს.ზოგჯერ ფსიქოტროპული მკურნალობა კიდევ უფრო აშტერებს პაციენტს
საერთოდ მართლმადიდებლური სარწმუნოება კურნავს როგორც სულს ასევე ხორცს.ეს უდავო ფაქტია.დავიწყოთ ზემოთხსენებული ნერვული დაავადებებიდან,რომლის ძირითადი "წამალი" სულის სიმშვიდესა და ჭეშმარიტ სარწმუნოებაშია.
აღშფოთება, განრისხება, შური, ბოროტი აზრები,ბოროტის ჰქმნა,ხმამაღლობა, სიფიცხე.... აი ყოველივე ნერვული დაავადების რისკ ფაქტორები.
ნაყროვანება,გემოთმოყვარეობა,
უმარხულობა- კუჭ-ნაწლავის, პირის ღრუს,ნივთიერებათა ცვლის და ყველა მეტაბოლური პროცესების დისფუნქციის განმპირობებელია.
ხშირი სიმთვრალე და ალკოჰოლიზმი პირდაპირ დამღუპველად მოქმედებს ღვიძლზე, რომელიც ორგანიზმის მთავარი "დამცველია" ტოქსინებისა და ცვლის პროდუქტებისაგან.აღნიშნული მიდრეკილებანი ასევე აზიანებენ შარდ-გამომყოფ სისტემას,თირკმლებს.
თამბაქოს მოწევა-სასუნთქი სისტემის და იმუნური სისტემის დაავადებები.
მრუშობა,გარყვნილება სიძვა - ვენერიული, ენდოკრინული, სასქესო სისტემის მრავალი დაავადება, შიდსი. კონტრაცეპტივები და სხვა შვილოსნობისგან დამცავი საშუალებები- ენდოკრინული პათოლოგიები.და კიდევ მრავალი და მრავალი.....
რატომ კრძალავს მართლმადიდებლობა ჩინურ მედიცინას.
კიდევ დადგენილია, რომ ადამიანებს რომლებიც ხშირად არიან მარხვაზე ნაკლებად შეაწუხებთ გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებები.მარხვისას ორგანიზმი თავისუფლდება ცხოველური ცხიმებისა და ქოლესტერინისაგან,რომელიც თავის მხრივ ილექება სისხლძარღვის ენდოთელზე და ახდენს ვაზოკონსტრიქციას(შევიწროება
).რის გამოც ვხვდებით თრომბს, ემბოლიას,მიოკარდიომის ინფაქტს და ჰიპერტონულ დაავადებას.
ნათია
მონასტერში წამლის დალევა არ შეიძლება, განსაკუთრებული შემთხვევა თუ არ იქნება და თუ ეს განსაკუთრებული შემთხვევაა მაშინ მოძღვრის კურთხევაა აუცილებელი
italieli-dato
ვინ თქვა რომ კრძალავს? მართლმადიდებლომა მედიტაციებს და ეგეთ რაღაცეებს არ ამართლებს რაც მათთვის ლოცვას წარმოადგენს...
ნათია
ეხლა ხომ იცი?
მე ვფიქრობ, რომ მედიცინა გადაჯაჭვული უნდა იყოს მართლმადიდებლობასთან..
როცა ადამიანი სნეულია და მედიკამენტებით მკურნალობს, ის პარალელურად უნდა მკურნალობდეს აღსარების თქმით და ზიარებით..
ყველა ფიზიკური სნეულება გამოწვეულია სულიერი სნეულებით.. ამიტომ უნდა ვუმკურნალოთ სულს, რათა გამოვჯანსაღდეთ ფიზიკურად..
ისიც ფაქტია, რომ ექიმების ნახევარს უფლის და ეკლესიის ხსენებაც არ უნდათ.
საკმაოდ არაეკლესიურები, ურწმიუნოები არიან და შესაბამისი დამოკიდებულება აქვთ პაციენტებთან, მათ აღიქვამენ როგორც ფულის ტკიცინა ქაღალდებს, რომელიც ან ბევრია ან ნაკლები ან სულ არა.
ექიმები ფიცს ხომ დებენ რომ ნებისმიერ ავადმყოფს მოუვლიან? მარამ მერე ავიწყდებათ.
უფულობა ხომ საშინელებაა, მინახავს, ექიმები, სამშობიაროში, როგორ ლანძღვადნენ გაჭირვებულ პაციენტებს, ისე ცუდად გავხდი, იქედან ძლივს მიმიყვანეს სახლში. მაგრამ როცა ხედავენ,რომ შენი ან ბავშვის ჯანმრთელობისთვის ყველაფერს გაიღებ შეიძლება გაგაგიჟონ, აი მე მაგალითად ერთი და იგივე ანალიზი 4 - 4-ჯერ მაქვს აღებული სამი კვირის განმავლობაში.
მეგნი ექიმობას არ შველის მარტო საქმის ცოდნა, გული და გონება ერთნაირად თუ არ მუშაობს და თან უფლის სადიდებლად თუ არ აკეთებ ამას, კაპიკია შენი ფასი.
როგორც ადამიანის და როგორც ექიმის.
მაეასი
k@the
შენი აზრით, რამდენიმე ექიმზე ვიტყოდი მარტო?
გადაჭრით არ შეიძლება ადამიანის ნათქვამი შეაფასო
ეგ ყველაფერი საჭიროა, რაც შენ დაწერე ექიმისთვის, მე ვთქვი რომ არა?
გინეკოლოგების 99% აბორტებით ირჩენდა ახალგაზრდობაში თავს, მოდი და მელაპარაკე მაგის შემდეგ თავდადებაზე და ზრუნვაზე.
კარგი რა!
და მე რატომ მეჩხუბები, რომ პედიატრს აქვს 60 ლარი? მე წავართვი?
მე მაქვს ჯანმრთელობის დაზღვევა და ვერცერთი ექიმი ჩემში, პოტენციურ "არაგადამხდელს" ვერ დაინახავდა, მაგრამ როცა 10 ცნობილი ექიმიდან და კლინიკიდან 9 ისე მოგექცევა როგორზეც ნორმალურ ქვეყანაში საავადმყოფოსთან არც კი ჩაატარებდნენ, რომელ გამართლებაზე მელაპარაკები?
თუ რა ვქნათ ადამიანებს ადამიანობა აღარ მოვთხოვოთ?
კიდე კარგი მარტო ჩემი გადასახედიდან ლაპარაკი არ მიყვარს.
კანუდოსელი
სად ნახე ეგეთი ქირურგი? ისე ხდება ხოლმე ჩატოვება
საერთოდ მინდა ვთქვა რომ გახადეს ექიმობა უდიდესი პროფესია გაუფასურებული ნაწილი ექიმების მართლა კაპიკებზე არიან და ენთუზიაზმზე მუშაობენ როცა უცხოეთში დიდი ანაზღაურება აქვთ ექიმებს
საქართველოში ძალიან დაბალ დონეზეა მედიცინა..
k@the
გეთანხმები,მაგრამ დღეს ძალიან ბევრი შემარცხვენელი ყავს ექიმთა საზოგადოებასაც..
მართალი ხარ როცა ამბობ რომ დაუფასებელია,იგივე შემთხვევაში ფული არასდროს არ ენანებათ იურისტის ან ეკონომისტისთვის,როცა ექიმი მთლი ღამე იმაზე ფიქრში ათენებს,როგორ დაგეხმაროს და შეგიმსუბუქოს სატანჯველი,ამაზე სეიძლება ვინმეს გაეცინოს დღეს,იმიტომ რომ რასაც მე ვხედავ საქართველოში ექიმების ლანძღვის მეტი,ტელევიზიით ,რაფერი ისმის...და უკვე ყველა ექიმი ცუდის იარლიყით მოიხსენიება..მაგრამ რვა საათი ოპერაციაზე დგომა(შეეცადეთ წარმოიდგინოთ)და მთელი ღამე პაციენტის მდგომარეობაზე ფიქრი იოლიაა?!უდიდდესი შრომაა და სამწუხაროდ საერთოდ დაუფასებელი...
ნუ,ახლა მაკრატლის და ტამპონის დატოვება უკომენტაროდ...ყველა ექიმსაც ხომ არ ქვია ექიმი,მაგრამ ერთხელ ასეთი რომ შEგხვდება მერე წაგიხდება ყველაზე წარმოდგენა
ექიმები და მასწავლებლები უნდა ხდებოდნენ ძალიან მკაცრი გამოცდის შედეგად და ანაზღაურება უნდა ჰქონდეთ ასევე ძალიან მაღალი.
იმიტომ რომ ერთი სულს ეხმარება მეორე ხორცს და ორივეს ერთად უფლისკენ უნდა მიყავდეს ადამიანი.
რწმენის, სიყვარულის, ცოდნის, მოთმინების, ადამიანობისაკენ და ვინ მოთვლის კიდევ. აი ამისი მჯერა მე.
და თუ როდესმე მასწავლებელი გავხდები, უფალი შემეწიოს და ასეთი ვიქნები.
marine
კი რაიონებში ეგრეა ძირითადად და მართლა აუცილებელია უწყვეტი გადამზადება ექიმების აქ თბილისში რატქმაუნდა პროფესიონალურ დონეზე და მიმდინარეობს კიდეც ეს პროცესი.
მე პირადად წასვლას ვაპირებ ცოტა ხნით რუსეთში მარტო აქ სწავლით შორს ვერ გაფრინდები როგორც იტყვიან
კანუდოსელი
ექიმებს პაციენტები ყავთ და არა კლიენტები!
თუ სასამართლოა ჩასატარებელი, უნდა ჩატარდეს კიდეც, მე ყველა ექიმის დამცველად არ გამოვდივარ აქ. მე უბრალოდ ცოტა მეტ პატივისცემას მოვითხოვ თქვენგან, და ცოტა მეტ კორექტულობას.
ცუდი და კარგი ყველა სფეროშია და არც მედიცინაა გამონაკლისი.ძალიან ბევრი მართლა ღირსეული და ნიჭიერი ექიმია ამ ქვეყანაში რომლებიც გადასარევად ასრულებენ თავის საქმეს
პატივისცემას რაც შეეხება, უნდა დაიმსახურო.
კანუდოსელი
კაი არ გადამრიო ახლა!! გრიპი ძალიან განხვავდება წითელასგან თან!!
კანუდოსელი
რომელი მედიკამენტები გაფიცებ ყველაფერს ანტიბიოტიკები ოხრად?
კანუდოსელი
მივხვდი არც გრიპს და არც წითელას ანტიბიოტიკი არ ჭირდება!!! მხოლოდ გართულების შემთხვევაში ინიშნება
marine
დიდი მადლობა
kato_Bato
მგონი ამ ფორუმზე მიღებულ ფორმად იყო შენობით საუბარი და თქვენობით თუ მხოლოდ იმსათვის მომმართავ მეც ისევე მოვიქცე კიბატონო. მეც თქვენობით გეაუბრებით, მაგრამ თუ არა შეგეძლოთ ჩემთვისაც შენობით მოგემართათ, უზრდელობად ნამდვილად არ ჩამოგართმევდით
როგორც მივხვდი, ჩვენ ორივენი ჩვენ-ჩვენ აზრზე ვრჩებით და პრინციპში მე ჩემი აზრი უკვე დავაფიქსირე ასე რომ მგონი საკამათოც არაფერი გვაქვს.
k@the
kato_Bato
კარგი, შენზე ჩემმა ძახილის ნიშნებმა ისევე იმოქმედეს, როგორც ჩემზე შენმა თავაზიანმა მიმართვის ფორმამ მართალი ხარ, თავიდან უკმეხად გამომივიდა, საერთოდ როცა წერ, იქ ვერ ხედავ ადამიანი ამას როგორი ტონით ამბობს და რა გულით და დასკვნები გამოგაქ იქიდან გამომდინარე რაც პირადად გულზე გხვდება ) . მეც ეგრე მოვიქეცი ამშემთხვევაში.
უბრალოდ მართლა მიმაჩნია, რომ მთელი სამედიცინო სისტემა არის საქართველოში შესაცვლელი, და ის ვაი ექიმებიც რომლებიც ავტორიტეტს უკარგავენ დანარჩენ კარგ(!) ექიმებს, ამ სისტემის შედეგია!
ექიმები არ გამაგონოთ!!!!!!!!!!
საუკეთესო ექიმებიც არიან და "ვითომ" ექიმებიც, მაგრამ ერთადერთი გამოსავალია რწმენა უფლისადმი, თუ რწმენა არ გაქვს ექიმიც კი ვერ გიშველის...
ექიმი, რომელიც პაციენტზე ატარებს ექსპერიმენტებს .... ოოო, აღარ გავაგრძელებ ......
ღმერთმა არასოდეს დაგაჭირვოთ ექიმი ....
დაგლოცოთ უფალმა
giogio
giogio
გაგაძლიეროს უფალმა
ამ ქვეყანაში ხალხის ფსიქოლოგიაც არის შესაცვლელი-ჩემი ხელმძღვანელი ყვებოდა დღეს ერთ ბავშვზე მიუყვანეს სხვა ექიმის ნამკურნალები და გაჩყეპილი წამლებით,მოუხსნა უმეტესობა არ გჭირდებათო,ხოდა წავიდნენ და მის მერე არ მოსულან უნდა დაერეკათ მერე მდგომარეობის შესახებ და არც დარეკეს.რახან ბევრი წამალი პირველ რიგში ძლიერი ძვირიანი ანტიბიოტიკები არ უთხრა ჩათვალეს რომ არ იყო კარგი ექიმი.დაბალი ხელფასი მაქ მაგრამ სინდისი გამაჩნიაო ეს თქვა და ძალიან მომეწონა მისი სიტყვები
საინტერესო თემაა!
მე ერთს ვიტყვი, დღეს დღეობით მედიცინა ძალიან გაუფასურდაო თითქოს,ხალხის თვალში დაეკარგა ფასი,ექიმი მარტო დიპლომში არ უნდა იყო შენ ხალხს უნდა დაეხმარო და თუკი ეს არ შეგიძლია მაშინ შენ ექიმიც არ იქნები!ერთსაც დავამატებ რომ ეს სფერო და პროფესია ძალიან საპასუხისგებლოა და ამავდროულად დაუფასებელიც!
გამაყუჩებლის მიღება რატომ არ შეიძლება ეგ მეც დამაინტერესდა
ჩინური მედიცინა არ არის მიღებული?
მე აკუპუნქტურას ვიკეთებ და მაგის მეტი არაფერი მშველის. ექიმი კი გერმანელია და არანაირ რიტუალებს არ ატარებს, არჭობს ნემსებს და ეგაა. პერიოდულად ვიკეთებ ხოლმე და საუკეთესო შედეგი აქვს..რა ვიცი..
ამ თემაში იმიტომ შემოვაბიჯე რომ რაიმე სამეცნიეროს წავაწყდებოდი მეგონა, აქ კი კარგად ნაცნობი პრობლემები დამხვდა
მე არ ვარ ექიმი, ბიოტექნოლოგი ვარ და ფარმაცევტულ საწარმოში ვმუშაობ, საქართველოში რა თქმა უნდა.
გეხვეწებით არ მკითხოთ როგორია წამლებიო, მე უბრალოდ კი არ გთხოვთ გემუდარებით დაუჯერეთ თქვენს ბებიებს და გადადით ხალხურ მედიცინაზე.
ქართული, თურქუქული, უკრაინული, ინდური წამლების 99.9% საწამლავია, მაგის ყიდვაში ნუ დახარჯავთ ფულს!!!!
თქვენ წარმოიდგინეთ სპირტიც კი, ჯობია გაიკითხოთ პატიოსანი გლეხი და სოფლის სპირტი იყიდოთ ვიდრე აფთიაქში.
წამლის ხარისხის კონტროლი ჩვენს ქვეყანაში არ არსებობს და მაგიტომ.
Irma
მე ვფიქრობ რო აღმოსავლულური მეთოდების გამოყენებით ეფექტური შედეგის მიღება არ უნდა იყოს მიუღებელი .... მაგალითად ის რაზეც სთეივაითი საუბრობს .. მიუღებელი იმ სახის მკურნალობა რომელიც გულისხმობს მედიტაციას , გონებით კონცენტრაციას დაავადებულ ორგანოზე ,( ეს ყველაფერი წარმოდგენით ) კონცენტრაცია აძლიერებს სისხლის მიმოქცევას, გაძლიერებული სისხლის მიმოექცევა აჩქარებს დაავადებული უჯრედებიდან არაჯანსაღი სისხლის კარგით ჩანაცვლებას და ა.შ. ... ესეთი მეთოდით მკურნალი ექიმები უკვე მრავლადა საქართველოში ყველაზე უფრო პოპულარული კი რეიხის საზოგადოება.. საიტიც კი აქვს თუ მოვიძიე დავდებ ხატების გვერდით რერიხის ნახატები უკდიან და ა.შ.
რუსთაველი და მედიცინა
მიხეილ შენგელია
რუსთაველი და მედიცინა თითქოს ორი ისეთი მცნებაა, ურთიერთისაგან დაშორებული, რომელთაც შეუძლებელია რაიმე კავშირი ჰქონდეთ ერთმანეთთან. ზოგი პარადოქსადაც კი ჩათვლის საკითხის ასეთ დასმას. ზოგ მკვლევარს რუსთაველის სახელის ვულგარიზაციად მიაჩნია არა მარტო რუსთაველთან მედიცინის დაკავშირებას, არამედ რუსთაველის აზროვნებაში რაიმე ფილოსოფიურ მიმდინარეობათა ძიება, საზოგადოებრივი განვითარების გარკვეულ მიმართულებათა, ეკონომიური, პოლიტიკური თუ სოციალური კატეგორიების გარკვევა.
მათი აზრით რუსთაველი გენიალური პოეტი იყო სხვა რამის ძიება მის შემოქმედებაში მისი სახელის ვულგარიზაციაა და სხვ. რასაკვირველია, ასეთ მოსაზრებებს სერიოზულად ფეხი არ მოუკიდებია ჩვენს მეცნიებაში, მაგრამ არც ისე იშვიათად მაინც გავიგონებთ.
რუთაველის "ვეფხისტყაოსანი" ეპოქალური ქმნილებაა და იმდენად ცხოვრებისეულია თავისი დროისათვის, რომ ვერ დარჩებოდა ვერც ფილოსოფიურ მიმდინარეობათა მიღმა და ვერც საზოგადოებრივი განვითარების ცალკეული კატეგორიების, მაშინდელი კულტურისა და მეცნიერული აზრის ასახვის გარეშე. ამიტომ თუ ქართული კულტურისა და მეცნიერების ცალკეული დარგების მკვლევარები რუსთაველში პოულობენ თავიანთ საკვლევს და სათქმელს, ეს სრულიად ბუნებრივიცაა.
(ძალიან საინტერესო სტატიაა და აუცილებლად გავაგრძელებ)
სამედიცინო სამყაროსა და დედა ეკლესიას შორის აუცილებელია სიახლოვე. დარწმუნებულივარ ამით ბევრი კეთილი საქმე გაკეთდება ზოგადად. ყველა საავამდყოფოს ტერიოტორიაზე უნდა არსებობდეს ეკლესია! უფრო კონკრეტული რომ ვიყო, ქვეყნის ჯანმრთელობის დაცვის სისტემა განიხილავს ისეთ საკითხებს როგორიცაა: დედათა და ბავშვთა ჯანმრთელობა, რეპროდუქციული ჯანმრთელობა, სადაც შედის აბორტის პრობლემა... ყველა ეს საკითხი პირდაპირ კავშირშია დემოგრაფიულ პრობლემებთან. ამიტომ მე ვფიქრობ, რომ ამ საკითხში ძალიან ნაყოფიერი იქნება მედიცინის და ეკლესიის თანამშრომლობა.
ზოგადად ვერ ვიტყვით, რომ მედიცინა ცუდ დონეზეა ან ცუდი , თუნდაც გულგრილი ექიმები არიან დღეისათვის. ექიმობა ცოტა უმადური პროფესიაა, ადამიანური შეცდომა ყველას შეიძლება მოუვიდეს, თუმცა ამ სფეროში ძლიერ არასახარბიელო შედეგები აქვს. ასე მარტო საქართველოსი არ არის, ჩვენი ექიმები ცოდნით ეგებ კიდეც ჯობიათ აქაურ ექიმებს, ამათ უმაღლესი ხარისხის ტექნიკური საშუალებები აქვთ, ჩვენები უფრო თავიტ და "შიშველი ხელებით" მუშაობენ,მიუხედავად ამისა, აქაც არის ფატალური შემთხვევები უხვად.
მე ერთი ოპერაციის დროს, დამიზიანეს ნერვი, რის შედეგადაც მარცხენა ფეხის ბარძაყიდან მუხლამდე გრძნობა აღარ მაქვს, თავიდან ძალიან აუტანელი შეგრძნება იყო, ცივი ყინული რომ გედოს კაცს და სიცივის ტკივილს გრძნობდე ისე, მერე შევეჩვიე, თუმცა ზამთარში მახსენებს თავს, ანუ არანაირი შეგრძნება არ მაქვს სხვა, რომ გავიჭრა აბ ავიჩეხო არ მეტკინება, გარდა იმ უსიამოვნო შეგრძნებისა, რაც ავღწერე ,თითქოს არაფერი. ნერვოპათოლოგმა მითხრა, ექიმის უგულისყურობის შედეგიაო, წესით ასეთი შეცდომა არ უნდა მოსვლოდაო.რა ვიცი აბა, ასე რომ ყველგან ხდება არასასიამოვნო ინციდენტები, რასაც ვერ მივაწერთ ვერც ქვეყანას და ვერც ხალხის ხასიათს.
რაც შეეხება მედიცინის კავშირს ქრისტიანობასთან, ძალიან მაღელვებს ხელოვნური ჩასახვის ამბები, თითქოს არაფერი და უწყინარი,მარა გუშინწინ იყო სწორედ გადმოცემა, რომ ამ დროს "მზადდება" რამდენიმე ემბრიონი და "გამოუსადეგარნი" (ზედმეტები) კი ნაგვის ყუთში მიდის მე ვფიქრობ, რომ ეს (კლონირებაზე და სხვისი კვერცხუჯერედის მოპპოვების შედეგად ნაყოფის შექმნაზე არაფერი რომ არ ვთქვა) უხეში "ჩარევაა" უფლის საქმეში. არ ვიცი ეს თემა თუ არსებობს, იქ დავწერდი ბევრს რაც მოვისმინე ამ გადაცემაში. შემზარავია ჩემთვის.
რავიცი არც კი ვიცი საიდან დავიწყო. პირველი პოსტია და საკმაოდ გახსნილად ვილაპარაკებ ამის და მიუხედავად. იქიდან დავიწყებ რომ სამედიცინოზე ვსწავლობდი მოსკოვში და ამ თემებზე ფიქრით ბევრი ღამე გამითენებია. განსაკუთრებით მაწუხებს ხოლმე ის შეგრძნება რომ ანატომიჩკაში "პრეპარატებს" ვჯიჯგნიდი. თავიდან უსიამოვნო შეგრძნებაა იმიტომ რომ გვამი რომელსაც პრეპარირებას უკეთებ ოდესღაც ადამიანი იყო.. 16-17 წლის ადამიანისათვის ეს საკმაოდ დიდი ტრამვაა .. ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის ასე იყო... და პირველი ეჭვი ჩემი რწმენის სიძლიერრეში მაშინ გამიჩნდა. 2-3 დღეში გვამები უბრალო პრეპარატად გადაიქცა და აღარ მაწუხებდა ღამის კოშმარები უფრო მეტიც შემეცნებითი პროცესი საკმაოდ მსიამოვნებდა და ვთვლიდი რომ ჩემი დახელოვნებისათვის ეს საუკეთესო საშუალება იყო ბევრჯერ მოხალისედ გამოვწვეულვარ მორიგეობაზე იმის გამო რომ უფრო მეტი გვამი გამეჭრა და ანატომია და სკალპელი უკეთესად მესწავლა... ალბათ ბევრისათვის ეს არანორმალური საქციელი იქნებოდა არ ვიცი... ერთი სიტყვით ვერ ვხვდებოდი თუ ღმერთი არსებობს და ადამიანს სჯის ავადმყოფობით რომელიც განწირულია სასიკვდილოდ მაში რა ჯანდაბას აკეთებს ექიმი? ის იმდნად კადნიერია რომ ღმერთის ნებას ეწინააღმდეგება????!!!! არ ვიცი არ ვიცი ზოგჯერ მარაზმამდე მივდივარ თუ მივდიოდი?. საერთოდ რთულია როდესაც შენს ხელში თუ რავიცი როგორ ქვია, ადამიანი კვდება. მე ამდენჯერმე გამოვცადე ეს გრძნობა უბრალო სანიტარად ვმუშაობდი და დაგვავალეს პაციენტის რეანიმაციაში გადაყვანა და ლიფტში უკვვე აგარ იყო საცოდავი.. ასე თუ ისე სანამ იქ ვსწავლობდი ერთი რამ შევამჩნიე რომ ის თანაგრძნობა და რაღაც მომენთში ჰუმანურობა ქრება. იმდენად ემოციური სამუშაოა რომ ნებით თუ უნებლიედ ზედმეტ ემოციებს ბლოკავენ ექიმები . რა თქმქ უნდა განიცდიან მაგრამ დაახლობით ისეთი დამოიდებულება აქვთ როგორც მაგალითად გამყიდველს კლიენტთან... მესმის რომ უხეშად ჟღეს შეძლემა მეც ვაჭარბებ მაგრამ მე ბევრი ქირურგი მინახია რომლებიც ემოციურად ისე გადაღლილები არიან რომ არანაირი თანაგრძნობის უნარი აგარ აქვთ ხოლმე ... საერთოდ როდესაც მედიცინას სწავლობ გაოცებაში მოდიხარ რა არის ადამიანი.... ისეთი რთული მექანიზმი იმდენი სრულყოფილი პროცესები ქიმია ფიზიკა..... და რამ შექმნა ადამიანი? ხშირად ვყოფილვარ ქირურგების ფატალური შეცდომის მომსწრე. მნიშვნელობა არ აქვს უცოდინრობით მოსვლიათ ეს თუ უყურადღებობით. მნიშვნელოვანი ისაა რომ იქ მაგიდაზე ვიღაცის დედა დარჩა ვიღაცის შვილი ვიღაცის ძმა და ასე შემდეგ.... ამ შემთხვევაში რამხელა ცოდვა აწევს ექიმს... პრაქტკულად მკვლელობაა.. ხშირად ვცდილობ ამ თემაზე არ ვიფიქრო რადგან მარაზმამდე მივდივარ... არ ვიცი როგორ კავშირშია მედიცინა და ღმერთი ერთმანეთთან მაგრამ აღასრულებენ თუ არა ექიმენი ღმერთის ნებას... მაგრამ ვიცი ერთი რომ მე ექიმი არ გამოვედი. ამჟამად არქიტექტორი ვარ... და ეს საქმე უფრო მსიამოვნებს და ადამიანის სიცოცხლეებთან პირდაპირი კავშირი აღარ მაქვს.!
პ.ს
ბოდიში თუ ჩემი აზრი ზუსტად ვერ გადმოვეცი უბრალოდ არ მიყვარს ამ პერიოდის და შეგრძნებების გახსენება.
შეიძლება გზააბნეული ვარ რელიგიური თვალსაზრისით და თავს გაბეზრებთ
მაგრამ რიავიცი მე ის დავწერე რაც მაწუხებს და შევეცადე ძალიან მკვეთრი ფორმები არ მიმეცა ამისათვის.
პ.პ.ს
ვთვლი რომ ექიმებში სწავლების პირველივე დღეებიდან იდება მიზიდულება გულგრილობისკენ. თუნდაც იგივე პრეპარატისადმი ანუ გვამისადმი. რაც შემდგომში უფრო მძიმე ფორმებს იღებს!(ნუ რა თქმა უნდა საქართველოს არ ვგულისხმობ. აქ პაციენტები უფრო უცოდინრობისაგან ზარალდებიან ვიდრე გულგრილობისაგან თუმცა არც უკანასკნელია გამორიცხული.
გულგრილობას მაგას არ დავარქმევდი.
ექიმს ცივი გონება სჭირდება სიტუაციის ადეკვატურად აღქმისათვის, რაც გამოცდილებას მოაქვს და ზოგის თვალში შეიძლება გულგრილობად ჩანდეს. ექიმს უზარმაზარი პასუხისმგებლობა აკისრია და არ აქვს უფლება საქმე თუნდაც აღელვებით თუ ანერვიულებით, ასე ვთქვათ, გააფუჭოს.
მედიკოსებისულ სხვა საზოგადოებაა. იქ სულ სხვა ხედვაა ადამიანის და სხვანაირი აღქმაა სიტუაციის ან ნებისმიერი საკითხის.
მე ექიმები თითიქოს არა ამ პლანეტისანი გამოვიყვანე მაგრამ მართლა ასეა. სხვა მსოფლმხედველობაა. მე სტუდენტი ვარ ჯერ, მაგრამ ეს აშკარად იგრძნობა პირველივე კურსიდანაც, რომ სულ სხვა საზოგადოების წევრი ხდები.
ექიმს ღვთის შეწევნა სჭირდება უპირველესად და უმეტესობამ ეს იცის. იცის და ცდილობს დაიმსახუროს კიდეც. და ადამიანი მრავალგვარია, პროფესია არაფერს ცვლის.
alter ego
ნაწყვეტი სქემარქიმანდრიტი ვიტალის (სიდორენკო) წერილიდან, სადაც იგი განკურნების ასეთ მეთოდს იძლევა:
„დედა ა-მ ასე იმკურნალოს: დილით ადგომის დროს ერთხელ თქვას - „მამაო ჩვენო“ და ერთხელ - „ღვთისმშობელო ქალწულო, გიხაროდენ,“ ერთი მეტანია, ჩაის კოვზით ნაკურთხი წყალი მიიღოს.
საღამოს ძილის წინ: ერთხელ - „მამაო ჩვენო“, ერთხელ - „„ღვთისმშობელო ქალწულო, გიხაროდენ“, ერთი მეტანია, ნაკურთხი ზეთი იცხოს მტკივნეულ მკერდზე, თან თქვას: „სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა, ამინ.“
ასე გააკეთოს 40 დღის განმავლობაში და კარგად იქნება.
ეს ყველა ავადმყოფობის წამალია, - ამბობდა იოანე კიეველი, როდესაც ადამიანებს ასწავლიდა, როგორ უნდა შეენარჩუნებინათ ჯანმრთელობა.“
[quote name='orthodox-georgia' date='Jul 17 2008, 11:46 PM' post='369040']
მაგარი ხარ მაგრამ უბრალო ხალხისთვის გასაგებ ენაზე უნდა დაგეწერა
[/quote]
sainteresoa, rom iseti sityvebi, rogoricaa : [/quote]ქოლესტერინი, თრომბს, ინფაქტს და ჰიპერტონულ დაავადებას.[/quote] ar gagimuqebia, e/i/ ukve ubralo xalxistvis gasageb terminebad iqca (tumca darcmunebuli var isini isetive burusit arian moculebi shinaarsobrivad, rogorc magalitad machupinqchu ).
liriuli gadaxveva
vsargeblob principit "sicili (kak minimum gimili!) janmrtelobaa
კლასიკური მედიცინა გაცილებით უფრო დაბლა დგას ვიდრე "რელიგიური". აღმოსავლურ ქვეყნებში მედიცინა მჭიდროდაა დაკავშირებული რელიგიასთან და სულთან ერთად ხორცს მკურნალობენ რეალურად. მართლმადიდებლობაში კი ეს თითქმის არაა. ილოცე, იმარხულე, თან წამლები დალიე თუ მძიმედ ხარ და ექიმთან მიდი - აი ესაა მართლმადიდებლური რეცეპტი სამწუხაროდ. თანაც გვიკრძალავენ პარაფსიქოლოგთან, ლომაიასთან, ჩინელ მკურნალთან მისვლას... ნუ კოლხური მალამო კიდე მოსულა მოკლედ მართლმადიდებლობა მხოლოდ კლასიკურ მედიცინასთან თანამშრომლობს. ღმერთმა შემინდოს თუ ვცოდავ ამ სიტყვებით.
cinemamu
cinemamu
cinemamu
cinemamu
მაშინ შენ გამეცი პასუხი. მართლმადიდებლობა რთავს ნებას მივიდეს კიბოიანი ავადმყოფი მაგ. რერიხის საზოგადოებაში? კი თუ არა?
ეს თემა მაინტერესებს და რაღაცატომ კაი ხნის შეჩერებულია მსჯელობა.
მინდა მსჯელობა წამვართო და ასეთი კითხვა დავსვა. მაგ: თამბაქოს მოწევა, ნარკოტიკის მოხმარება არამარტო სულს ავნებს არამედ სხეულსაც და ამიტომაც ცოდვათა ნუსხას მიეკუთვნება.
მოდით ასე დავსვამ კითხვას: თერაპიას რომელიც შეიცავს რელიგიურ ელემენტებს ფიზიკურ თერაპიასთან ერთად და ჩვენ ამ მისტიურ საფუძველს გამოვაცლით და მშრალ, ფიზიკურ ზემოქმედებების შედეგად სხეულის სიჯანმრთელეს (შესაბამისად სულიც მშვიდდება) მივაღწევთ განა ეს შეიძლება ”ცუდი” იყოს?
თემო
რაღაც ზუსტად ვერ გავიგე მეპირადად რას გულისხმობ: ანუ თუ საჭიროების შემთხვევაში ნარკოტიკის ან ანტიდეპრესივას გამოყენება იქნა აუცილებელი?
თემო
პატრიარქსაც მიუღია ტკივილგამაყუჩებლები, რომლებიც ხშირად მცირე დოზით შეიცავენ ნარკოტიკულ ნივთიერებებს...
staywhite
კანუდოსელი
ჭრილობების გამო, რაც საშინელ ტკივილებს იწვევდა, თვეების მანძილზე ვღებულობდი ნარკოტიკს, თუმცა ისეთ სახეობას, რომელიც დამოკიდებულს არ ხდის, ბოლოს "პლასტირებზე" გადავედი, ანუ არა ტაბლეტები, არამედ პლასტირები, რომელიც მტკივან ადგილას ეკრობა და ახდენს ადგილობრივ ანესთეზიას.
პ.ს. ანტიდეპრესივას რაც შეეხება, მე რაღაც არ მჯერავს მაგათგან შველის, ნუ დამაქლიავებლებს არ ვგულისხმობ, ყველაფერი რომ სულერთი ხდება და რაღაც ინდიფერენტულ მდგომარეობაში გაგდებს
დროს ვერ გამოვექეცი ამდენ ხანს.
ნანა და ზაზა მე ვგულისხმობ იმას რომ ჩემი დიდი ხნის შესწავლის და კვლევს საგანია ისეთი თერაპიები როგორიცაა იოგათერაპია, მანუალური თერაპია, შია-ცუს მეთოდით მკურნალობა, ტაიძიციუანის გამაჯანსაღებელი კომპლექსები, აი ესენი მაქვს მხედველობაში.
მანუალური თერაპია უსისხლო ქირურგიაა, ძალიან მიყვარს და საკმაო შედეგიანია, მერე რა რომ შია-ცუს თერაპია ჩინელბს ეკუთვნით, ხოლო იოგათერაპა კიდევ ინდური ფესვებს მოიცავს ეს ცდომილებაა მართლმადიდებელი ადამიანის თუ მის მიმდევარი ჯანმრთელობას ჩუქნის ხალხს?
თემო
ადამიანის სხეული ამოუცნობი საიდუმლოა, მერიდიანებზე სწორი ზემოქმედება განსაცვიფრებელ შედეგებს იძლევა.
ეროვნულ-სარწმუნოებრივ ჟურნალში "ქვაკუთხედი" არის ასეთი განცხადება:
თერჯოლა-ტყიბულის ეპარქიაში მიტროპოლიტ გიორგისთან (შალამბერიძე) მოღვაწე, მამა გიორგის (ბასილაძე) სულიერი შვილი ბერი დავითი (რიჟამაძე) ამზადებს მცენარეულ კომპონენტებზე სამკურნალო-პროფილაქტიკურ მიქსტურა-ბალზამს, რომელიც კურნავს:
ნერვოს,
უძილობას,
ონკოლოგიურ დაავადების საწყის ეტაპს,
ჰეპატიტს,
გასტრიტს,
წმენდს ორგანიზმს მავნე ნივთიერებებისაგან,
ამაღლებს იმუნიტეტს
(მისი მიღება არაა რეკომენდირებული ნაღვლის ბუშტში კენჭების არსებობის დროს).
მკურნალობის შედეგად საბოლოოდ განკურნებულა
ნეფრიტი,
ნაღვლის ბუშტის ჩირქოვანი ანთება,
პროსტატა,
ათეროსკლეროზი,
დიდი შედეგებია
ჩიყვის,
პანკრიასის ჯირკვლის ანთების,
შაქრიანი დიაბეტის,
ლეიკემიის საწყისი სტადიის,
ტუბერკულიოზის,
კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის დროს.
არეგულირებს როეს, გემოგლობინის მაჩვენებელს და ა. შ.
დაწვრილებითი ინფორმაციისთვის დარეკეთ
ნომერზე: 8 91 13 85 91
თემო
ძველ ინდურ მედიცინას აიურვედა ეწოდება და გაცილებით ღრმად სწავლობენ თუნდაც ახლა ვიდრე ბევრს ჰგონია. რუსეთში უკვე დიდი შედეგებია მიღწეული. სამწუხაროდ საქართველოში არ არსებობს ამის სკოლა და ისევ რუსებისგან თუ ვისწავლით, თუ არ ჩავთვლით რა თქმა უნდა ინდოეთს. ვისაც გაინტერესებთ შემიძლია მიმართულებები მოგცეთ დამწყებთათვის, მე შევისწავლე რაღაც დონეზე და ძალიან გამომადგა. 2 წელია ავად არ გავმხდარვარ და წამალი არ დამილევია, არადა ადრე ყოველ წელს მინიმუმ 1-ხელ გრიპი მხვდებოდა. თან არც ჰათჰა-იოგაა სავალდებულო (თუმცა რეკომენდირებულია) და არც სუნთქვითი იოგა. პროფილაქტიკისთვის მთავარი სწორი რეჟიმი და სწორი კვებაა... და რა თქმა უნდა სწორი აზროვნება
cinemamu
სწორი აზროვნებაა დასაბამი არამცდარი მიმართულებისა ცხოვრების ჯანსაღი წესის სავალ ბილიკზე.
როგორც აიურვედა, ასევე ძველი ვედური ჩანაწერები, იოგების ასანები, ტიბეტური მედიცინა და ა.შ. ყველა მიმართული არის სხეულის და გონების ვარჯიშთა გაერთიანების შედეგად ადამიანზე პოზიტიური შედეგის მიღებისკენ.
თვით იადიგარდაუდშიც კი არის ზოგადი მინიშნებები.
ქართული ხალხური მედიცინა მისი ფესვებიდან და განვითარების ტერიტორიული პრინციპიდან გამომდინარე ორთოდოქსურ ჩონჩხზეა აგებული, რასაც ვერ ვიტყვით ჩინურ, ვედურ თუ სხვა ქვეყნებში წარმოშობილ და განვითარებულ სამედიცინო სეგმენტზე.
რაც შეეხება რუსებისგან სწავლას, ისტორიულად მედიცინაში ნამდვილად არაფერი გვესწავლება რუსებისგა, ხოლო თანამედროვე მედიცინაში კი დღეს-დღეობით მართლაც ჰყავთ რამოდენიმე თვალსაჩინო პერსონები.
cinemamu
ამ ბოლო დროს ყაზახი მეცნიერის მირზაკარიმ ნორბეკოვის შრომებმა გამიტაცა და მართლა ძალიან მომწონს, მას მთელი სისტემები აქვს აგებული ვარჯიშების, მაშინ როდესაც თავად სულ ახალგაზრდა 1 ჯგუფის ინვალიდობის კატეგორიას განეკუთვნებოდა.
მართლაც ძლიერი მეცნიერია.
თემო
ლინკი თუ გაქვს მაგ კაცზე ინფორმაციის მომაწოდე. მე კი გირჩევ ტორსუნოვის აუდიოლექციებს მოუსმინო. ჩემ მოწოდებულ ლინკში 5 ლექციაა ამ დასახელებით: "Рига, декабрь 2007 "Йога разума" ძალიან საინტერესო ლექციებს კითხულობს.
cinemamu
რუსულად აკრიფე და დაგუგლე, უამრავ სტატიას ამოგიგდებს და ვიდეო გაკვეთილები თუ გინდა PM მომწერე
თემო
გაიხარე, უკვე ვნახე, გადმოვწერე ტორენტებიდან და აუდიომასალებს ვუსმენ. მართლა საინტერესოა, სუფისტური მოძრაობის მიმდევარია, მომწონს სუფისტები. თუმცა ტორსუნოვი მირჩევნია, გაცილებით უფრო ძველი სკოლა აქვს გავლილი. თან უფრო კომპლექსური და "კლასიკური" სწავლებაა და მოკლედ რომ ვთქვათ ჩამოყალიბებული ცოდნაა. აქ უფრო მეტი მისტიკაა და ჩვეულებრივი ადამიანისთვის უფრო ძნელი შესასრულებელია.
cinemamu
ეტყობა იქ ვერ მოხვდი სადაც საჭირო იყო, არავითარი სოფიზმი, უძლიერესი რეალისტი და პრაგმატიკოსია.
ტორსუნოვს საიტზე ხმის ხარისხი არ უვარგა უმრავლეს ჩანაწერზე, ისე ცოტა მოვუსმინე, მაგრამ შთაბეჭდილება დასაწყისისთვის შემექნმა რომ ლოგიკოსია დიდი.
თემო
პირველი ლექციები ცუდი ხარისხითაა. კარგი ხარისხით თუ გინდა ეს ლექციებია: Рига, декабрь 2007 "Йога разума
ვიდეოგაკვეთილების ლინკი თუ გაქვს ლინკი მომწერე პმ-ში.
რაც შეეხება ტორსუნოვის ლოგიკოსობას, ლოგიკის ბევრი დონე არსებობს და მისი ლოგიკა ძალიან მაღალია. (თუმცა ლოგიკოსს მაინც ვერ დავარქმევდი)
"ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ უფლის სახელის განუწყვეტელი მოხმობა მკურნალობაა, რომელიც კლავს ვნებებსაც და მათ მოქმედებასაც.
როგორც ექიმი შეურჩევს მკურნალობას ან სალბუნს ავადმყოფის ჭრილობას და ინინი მოქმედებენ ისე, რომ ავადმყოფმა არც კი იცის როგორ ხდება ეს, ზუსტად ამგვარადვე - როდესაც უფლის სახელს მოვუხმობთ, იგი კლავს ვნებას, თუმცა ჩვენ არ ვიცით როგორ აღესრულება ეს ყოველივე."
/წმ. ბარსანუფი დიდი/
"ხომ განუწყვეტლივ შევისუნთქავთ ჰაერს; აი, ასევე განყწყვეტლივ უნდა ვაქებდეთ და ვუგალობდეთ უფალს მაშინაც კი, როდესაც ვსაქმიანობთ."
/წმ. იოანე ოქროპირი/
"ღვთის ძალი უძლურებზე აღესრულება".
"მრავლითა ჭირითა ჯერ არს ჩვენდა შესვლაი სასუფეველსა ღმრთისასა" (საქმე, 14,22)
"ავადმყოფობა ქრისტიანების ბუნებრივი მდგომარეობაა, იმიტომ, რომ მისი წყალობით კაცი ისეთი ხდება, როგორიც უნდა იყოს; ჭირთამთმენი, ყოველგვარი სიამისა და გრძნობისმიერი განცხრომისგან განძარცვული."
ძალიან საინტერესო თემაა. დაწერეთ თქვენი თვალსაზრისი და ვისაუბროთ
"როცა წინასწარმეტყველმა დანიელმა აღწერა ცნობილი, დიდებული და საშინელი ხილვა და ათრთოლებულმა დაუმატა: "და მე, დანიელ, დავწევ და დავსუსტენ დღეთა" (დანიელ 8,27).
ხორცს არ შეუძლია სულიერის დატევა, ამიტომაც, როცა სული კაცისა სხეულს გარეთ აღიტაცება ხილვად, მისი ხორციელი ჭურჭელი მოუძლურდება, რამეთუ არ შეუძლიან დატევა ამ დიდებული ნიჭისა".
"წამალიც ღვთის წყალობაა, ესეც ის პურია, რომელსაც უფალი გვაძლევს"
მათ, ვისაც სახსრები გაწუხებთ... ამ ჟელატინით განკურნებულმა ჩემმა სულიერმა დამ მომაწოდა ეს მასალა:
თუკი სახსრები ოდესმე აგტკივებიათ, გეცოდინებათ რამდენად არასასიამოვნო შეგრძნებაა. ალბათ უკვე მოსინჯე უამრავი წამალი ტკივილების გასაყუჩებლად. ფიქრობ, რომ არ გიხდება? მაშინ მოსინჯე ეს მეთოდი. ეს რეცეპტი იქნება ხსნა შენი ხელების, ფეხების, წელისა და კისრისათვის.
საჭირო მხოლოდ 150 გრ ჟელატინია. ეს გეყოფათ მთელ თვეს. ყოველდღე დაგჭირდებათ დაახლოებით 2 ჩ.კ ჟელატინი. გახსენი ის ¼ ჭიქა ცივ წყალში. კარგად აურიეთ და დააცადეთ მთელი ღამე. დალიეთ უზმოზე. თუ გემო არ მოგწონს-დაამატე თაფლი, წვენი, ან არაჟანი.
7 დღის შემდეგ შენიშნავთ, რომ ტკივილები შემსუბუქდება. 1 თვის შემდეგ კი შეგიძლია შეწყვიტო მკურნალობა, იმიტომ რომ შედეგი მიღწეულია.
6 თვის მერე შეგიძლია გაიმეორო (თუმცა აუცილებელი არაა).
უბრალო ჟელატინი როგორაა ასეთი შედეგიანი? საქმე იმაშია, რომ ის მიიღება კოლაგენის გადამუშავებით, რომელსაც შეიცავს მსხვილფეხა რქოსანი პირუტყვის ძვლების შემაერთებელი ქსოვილები, გარდა ამისა პროცესში ჩართულია მყესები და ხრტილებიც. ამიტომაც მის შემადგენლობაში შედის ამინომჟავები, რომელიც ხელს უწყობს სახსრების შემაერთებელი ქსოვილების აღდგენას.
მიაქციე ყურადღება ამ წამალს თუკი სახსრების პრობლემები გაქვს. დაიწყე მიღება და მალევე იგრძნობ შედეგს!
http://aww.ge/vin-ifiqrebda-rom-aseti-martivi-wamali-dagaviwyebdat-saxsrebis-tkivils/
მაგარმ მამაოებისგან მომისმენია რომ წამლები არის მასონური...... და სერაფიმ საროველი დაახლოებით სხვას ამბობს ან მამაოები აბობენ სხვას
Zukazuka314
ყველა მამაოს ნუ დაუჯერებ ეს ერთი მერე მეორე არანიარი მასუნურ ანტიქრისტული რაღაცეები შტრიხკოდებთან და ჩიპებტნ დაკავშირებით არ დაიჯერო ეს მერე, ახლა მესამესაც გეტყვი. მკურნალობა და მედიცინა არ მოდის მართლმადიდებლობასთნ დისონანსი (წინაღმდეგობაში). ეს მხოლოდ იაღოველებისთვისაა ოპერაცია და სისიხის გადასხმა დაუჯერებელი.
marine
G_saxva
არ ვიცი მამაო კითხულობდა ვითომდა მასონთა წერილს და იქ იყო რაგაც ნათქვამი რომ რაგაც თქვა ვითომდა ამ მასონმა რომ წამლები ....რაღაც რა ....და მე მჯერა ცოტათი ამ მასონების... მაგრამ ახლა სხვანაიირად შემვეხოთ.... რაგაც დააშავა (პატარა თუნდაც) და გახდა ავად (ხომ არის ასეთი შემთხვევები რომ "ისჯებიან" ხო? მე კიდეის არ მომწონს რომ კბილი როცა გტკივა და რომელიღაც წმინდამისადმი რომ კითხულობ კბილის ტკივილის ლოცვას...) რაგაც მიზეზი ხომ აქვს ამ ავადმყოფობას და გამოსავალს ეძებენ წამლებში... იმის მაგივრად რომ ტკივილი გააქრო იმ ტიკივილის მიზეზი გააქრო არ ჯობია? ხომ მიხვდით?
Zukazuka314
Zukazuka314
ამ ვიდეოზე ამბობ?
Zukazuka314
აქ საუბარია მასონის წერილზე რომელიც ამბობს მსოფიოზე საბატონოდ რას გააკეთებენ. ეს რეალურად ასეც მოხდება მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ ოპერცია არ უნდა გავიკეთოთ და წამლი არ უნდა დვლიოთ.
G_saxva
გუშინ ღამე მუცელი მტკიოდა ჭიები რო დადიან თითქოსო ისე ვიყავი და არც წამალი იყო არაფერი და ნაკურთხი წყალი დავლიე და დაახლოებით 3 წუთში მომირჩა, თან ცოდვებიც ვაღიარე და რაღაცა პირობებიც დავუდე ღმერთს რო გადავერჩინე და რომლის ბრალია ვითომ ღმერთმა გადამარჩინა ცოდვების მონანიების შემდეგ თუ ნაკურთხმა წყალმა? თუ ორივე ერთად თან სკეპტიკური დამოკიდებულება მქონდა ამას წინათ ნაკურთხ ნივთებთან (არ მჯეროდა რომ რაიმე ძალა გააჩნდათ ან მადლი) და მეთქი თუ გადამარჩენ პატივისცემით და თაყვანისცემით მოვეპყრობი თქო და მერე მომეშვა მართლაც, მანამდე ისე ვთხოვდი და არ მეშვებოდა მერე ნაკურთხი წყალი დავლიე და ისე რავი კარგად გავხდი
sanfol
რა ჭია და მასონები აგიტყდათ ამ ვნების კვირაში ... d:
A.V.M
"თუ ავადმყოფობას სიხარულით ვიტანთ, შესაძლოა ღვთისგან ჯილდოს მისაღებად ვავადმყოფობთ; თუ ვმწუხარებთ და გვიჭირს, ალბათ სასჯელად მოგვეცა, ხოლო თუ ჩაგვაფიქრებს, მაშინ უფალს ჩვენს გამოსაფხიზლებლად და გონზე მოსაყვანად გამოუგზავნია იგი"
კიდევ რა მაინტერესებს.... როდესაც ადამიანს აქვს ცხვირი რომელიც არ მოწონს...ღმერთმა ხომ მიცა? ეგეთი...რატომ უნდა გაიგეთოს ოპერაცია?
ასევე მაგალითად კოსმეტიკა ღმერტმა ხომ ასეთI სახე მიცა და რაღას იპრანჭება???
Zukazuka314
"განსაცდელში მყოფი ადამიანის ლოცვა-ვედრება ღმრთისადმი გულწრფელი და მხურვალეა. ავადმყოფმა, თუ იგი მორწმუნეა, იცის, რომ მხოლოდ უფალი სწყლავს და კვალად აღადგინებს, ამიტომ განსაკუთრებული თხოვნით მიმართავს შეწევნისთვის ღვთივსათნო წმინდანებს: უვერცხლო მკურნალ პანტელეიმონსა და დიდმოწამე გიორგის, როგორც ყოველთა სნეულებათაგან დამხსნელებს".
"მის [ნეტარი სამსონი] გონიერებას და განსწავლულობას უფლის მადლიც ერთვოდა და ამის შედეგად ბევრი უიმედო ავადმყოფი განუკურნავს"
"ჭეშმარიტი ქრისტიანისთვის არ არსებობს დეპრესიული მდგომარეობა. გარკვეულ მომენტში შეიძლება გუნება გაუფუჭდეს, მაგრამ ეს არ იქნება მისი სულის უიმედო მდგომარეობით გამოწვეული, რადგან ვისთანაც ღმერთთან თანაზიარებაა, წარმოუდგენელია ის სასოწარკვეთილებამდე და ხანგრძლივ დეპრესიამდე მივიდეს. მან იცის, ღვთის შეწევნით მიიღებს ისეთ ძალას, რომ კვლავ ფეხზე წამოდგება, კვლავაც სიხარული დაეუფლება, რადგან ყოველ განსაცდელს დიდი სიხარული მოჰყვება".
/დეკ. გიორგი სხირტლაძე/
"ცოდვაში ყელამდე ჩაფლული მსოფლიო ჯერ კიდევ იმიტომ არსებობს, რომ არიან ბავშვები, რომლებიც თავისი ტანჯვით ჩვენს უღმერთობასა და შეუნანებლობას გადასწონიან.
ავადმყოფი ბავშვები თავის თავზე მოწამეობის ღვაწლს იმის გამო იღებენ, რომ უფალი საბოლოოდ არ განრისხდეს ამ ქვეყანაზე და იქნებ მათი წყალობით გვაქვს კიდევ დრო მონანიებისა".
/მღვდელი ალექსი გრაჩოვი/
"იოანე ნათლისმცემელი უდიდესი მკურნალია. განსაკუთრებით შეეწევა თავის ტკივილის სნეულებათა დროს.
ცნობილია, რომ იოანე ნათლისმცემლის მოკვეთილი თავის მხოლოდ ყურებაც კი შველის თავის ტკივილს"
"როგორც მიწაზე მცხოვრებისთვის შეუძლებელია, თავი აარიდოს ამ ჰაერს, ასევე ამ სამყაროში მცხოვრები ადამიანი ვერ იქნება მწუხარებისა და განსაცდელის გარეშე"
/წმ. ეფრემ ასური/
"მართლმადიდებლურ ფსიქოლოგიაში" იეროთეოზ ვლახოსი წერს, რომ ჩვენ, ყველანი, ავადმყოფები ვართ. ჯანმრთელები მხოლოდ წმინდანები არიან, რადგანაც მათ თავიანთი ბუნება განაღმრთეს. ჩვენ კი, ჩვეულებრივი მოკვდავები, უნდა გამოვჯანმრთელდეთ, უნდა დავიწმინდოთ ავადმყოფური თვისებებისგან. განკითხვაც ერთ-ერთი ავადმყოფობაა, ცოდვაა. წმინდა თეოფანე დაყუდებული ამბობს, რომ განკითხვა არის ძნელად გადასაჩვევი ჩვევა"
"ცოდვის გარეშე ადამიანში სნეულება არ მკვიდრდება"
"ავადმყოფობა და განსაცდელები სინდისის გამოსაფხიზლებლად ეძლევა ადამიანს, რათა ამის შემდეგ სინანულში ჩავარდეს, უფალს სთხოვოს შეწევნა და ცოდვათაგან განიწმინდოს, უპირველესად, სულიერი სნეულებიდან განსაკურნებლად და, რათქმაუნდა, ხორციელი სნეულებისაგანაც".
/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/
"წამალთან ერთად სიტყვას და ლოცვას ზოგჯერ გადამრჩენი მნიშვნელობა აქვს ადამიანისთვის"
"მთელი ჩვენი მიწიერი ცხოვრება, წინასწარმეტყველის სიტყვით, არის შრომა და ავადმყოფობა, მწუხარება და დარდი, ის სხვა არაფერია, თუ არა შეუსვენებელი ტვირთვა ჯვრისა"
/დეკ. ზაქარია ჩიხრაძე/
"CNN-მა გადაცემა მიუძღვნა თემას, რომ მორწმუნე ადამიანები ნაკლები სიხშირით სტუმრობენ საავადმყოფოებს როგორც პაციენტები, ირწმუნებიან ახალი გამოკვლევის ავტორები. მათი თქმით, მორწმუნეები ასევე ნაკლებად ექვემდებარებიან სტრესს და დეპრესიას"
"თუ გულწრფელად შევინანებთ ცოდვებს, მერე მის გამო სნეულებით არ გადავიხდით. ავადმყოფობას თუ უსამართლობას ღმერთი ჩვენზე იმ ცოდვების გამო უშვებს, რომელთაც ვერ ვგრძნობთ"
/ღირსი პაისი ათონელი/
"შეგვიძლია ღამე ვუთიოთ ავადმყოფს და ვთქვათ: "ღმერთო ჩემო, განკურნე იგი, რომ მასაც შეეძლოს შენი დიდება". ამის მერე ვიწყებთ ღვთის დიდებას ანდა ვილოცებთ: "ღმერთო ჩემო, მიჰმადლე ძილი იმ ხალხს, რომელთაც დაძინება არ შეუძლიათ ან ტკივილისგან, ანდა იმის გამო, რომ ნერვები აქვთ დაჭიმული და ძილის წამალს იღებენ".
/ღირსი პაისი ათონელი/
"ავადმყოფობისას მამა პაისი [ათონელი] ღვთის განგებულებას ენდობოდა და მოთმინებით ამბობდა: "როცა ავადმყოფობ, არავინ მჭირდება, ღმერთი მანუგეშებსო"
"ერთმა კაცმა ჰკითხა ბერს [ღირსი პაისი ათონელს], ჩემი შვილი მუდმივად რატომ ავადმყოფობსო. უპასუხა: "შეწყვიტე კვირასა და საეკლესიო დღესასწაულებზე მუშაობა და ავადმყოფობა შეწყდებაო".
"მოდი, ვიფიქროთ იმაზე, რომ ჩვენ ვართ დამნაშავე, თუკი ვინმე სნეული არ გამოჯანმრთელდება. ქრისტემ ხომ გვითხრა, რომ სასწაულმოქმედების ხელმწიფებას გვაძლევს, ჩვენ კი არაფერს ვაკეთებთ"
/ღირსი პაისი ათონელი/
"სნეულებისას, უწინარეს ექიმისა და წამლებისა, ლოცვას მიმართე"
/ღირსი ნილოს სინელი/
"მძიმე ავადმყოფს ჩვენგან განსხვავებული ფსიქიკა აქვს. მას თავი დაჩაგრული, უმწეო, განადგურებული და ღვთისგან მიტოვებული ჰგონია. ამიტომ არ მოგისმენთ მოსიყვარულე მამაზე, რომელმაც ის მიატოვა (როგორც ეს მას ჰგონია), მაგრამ თუკი თქვენს დიდ სიყვარულს შეიგრძნობს, თქვენს გულწრფელობას და თანადგომას იხილავს, დაინახავს, რომ თქვენ ის ამ მძიმე მდგომარეობაში არ მიატოვეთ, არ გაწირეთ, მაშინ დაფიქრდება ღვთის მოწყალებაზე, მის არსებობაზე და ეს სწორედ თქვენი დახმარებით მოხდება"
/ბერ-მონაზონი ერმოლაოსი (ჭეჟია)/
"ზოგიერთებს ბერი [ღირსი პაისი ათონელი] პირდაპირ ეუბნებოდა, ვერასდროს გამოჯანმრთელდებიო. ღმერთი მათ ავადმყოფობას როგორღაც ერთგვარ უმაღლეს ასკეზად უტოვებდა, რომ დაეთმინათ იგი და სამოთხეში მოხვედრილიყვნენ. ბერი ამბობდა: "ზოგიერთებს ღმერთი არ ჰკურნავს, რომ თავიანთი სასყიდელი არ დაკარგონ. ეს იმას ჰგავს, როცა მამა მემკვიდრეობას არ აძლევს შვილებს, რადგან არ უნდა, რომ მათ ის ქარს გაატანონ".
„მამა პაისი [ათონელი] თვლიდა, რომ ხორციელ კურნებამდე ადამიანი სულიერადაც უნდა განკურნებულიყო, რათა ავადმყოფს ხელი შეეწყო თავისი განკურნებისთვის, ქრისტეს გულისთვის რაიმე მსხვერპლი გაეღო, მოეკვეთა თავისი რაიმე ვნება: სიგარეტი გადაეგდო, სმისთვის თავი დაენებებინა და სხვა“.
"[ღირსი პაისი ათონელს] ტკივილი უფრო და უფრო უძლიერდებოდა. "მამაო, გტკივათ?" - ეკითხებოდნენ. "მივეჩვიე ტკივილსო", - პასუხობდა. სხვა დროს კი ბრძანა, - ავადმყოფობამ ისეთი სიკეთე მომიტანა, როგორიც მთელ მოღვაწე მონაზვნურ ცხოვრებას არ მოუტანიაო".
"თავად მამა არსენი [მღვიმელი] საკუთარ თავზე ამბობდა: "მე უფალმა ორი უდიდესი ნიჭი მიბოძა: პირველი - დღის განმავლობაში ერთგზის საზრდოს მიღებით გაძლიერება და მეორე - ცხოვრების მანძილზე სნეულებათაგან დამიფარა და ძალა მომცა, რომ არცერთი აბი არ მიმეღო".
და განა ნამდვილი სასწაული არ იყო, რომ ამგვარი მძიმე ასკეტური ცხოვრების მანძილზე მამა არსენს არასოდეს უავადმყოფია; 70 წელზე მეტ ხანს მას სხეულზე წყალიც არ გადაუვლია; მხოლოდ თავსა და ფეხებს იბანდა. მაგრამ ყოველივე ამის მიუხედავად, მამა არსენს უდაბნოს საოცარი კეთილსურნელება ასდიოდა".
"თუ ჩემი ჯანმრთელობა აუცილებელია, ღმერთი მაშინვე მიბოძებს"
"სარწმუნოებით უნდა შეეხო ქრისტეს და განიკურნები, ე.ი. უნდა განიკურნოს სული და ხორციც განიკურნება".
"ადამიანის ჯანმრთელობა ისაა, როცა ტაძრიდან გასულს წინააღმდეგობა შეხვდება, მაგრამ ეს მას არ დაანგრევს, არ წააქცევს, ცუდ სიტყვას არ ათქმევინებს, აქედან გასულს ვერაფერი ვერ შებილწავს, ისე იქნება ღვთიური მადლით სავსე".
/დეკ. დავით შაქარაშვილი/
"განმარტოება სავანეა, სადაც ჩვენ შეგვიძლია განვიკურნოთ სულიერ სნეულებათაგან"
/ილია II/
"როგორც ოქრო გამოიწრთობა ცეცხლში, ასევე ადამიანი იწმინდება ცოდვებისგან ავადმყოფობით"
/მეუფე სტეფანე/
"ჩემი სიმრთელე - ქრისტეა"
"ნეტარი კირუსი ეგვიპტის ბრწყინვალე ქალაქ ალექსანდრიაში იშვა და იქვე აღიზარდა, სახელგანთქმული მკურნალი იყო და ადამიანებს არამხოლოდ ხორციელად კურნავდა სრულიად უანგაროდ, თავისი ღვთივსათნო ცხოვრების მაგალითით და გულითადი სიტყვით სულიერ იარებსაც უამებდა, ჰიპკრატესეული რჩევების ნაცვლად კი მოციქულთა სიტყვით კვებავდა და მოძღვრავდა, როგორ განკრძალვოდნენ ყოველგვარ ცოდვას, - ყოველგვარი სხეულებრივი სნების დასაბამს, რისი წყალობითაც უამრავი წარმართი მოაქცია".
„მამა არტემი ჩინებული პრაქტიკოსი ექიმი გახლდათ. მას ჰქონდა დიპლომი, რომელსაც იძლევა ცხოვრებისეული გამოცდილება და ადამიანის ჭეშმარიტი სიყვარული.
როცა რომელიმე მამა ავად გახდებოდა, ის განსაცვიფრებლად ზუსტ დიაგნოზს უსვამდა და საჭირო წამალს აძლევდა. მაგრამ განსაკუთრებული წარმატებები ქირურგიაში ჰქონდა.
მამა არტემის სამედიცინო ხელოვნებით ყველანაირი იარა შუშდებოდა. ლანცეტი და მისივე მომზადებული მალამო, რომელსაც თან ლოცვა ახლდა, სასწაულებს ახდენდა. მცირე ხანში მას მთაწმინდის იქითაც გაუვარდა სახელი. კასანდრის სოფლების ავადმყოფები მასთან დაიარებოდნენ.
წმინდა ანას სკიტელი „ექიმი“ თესალონიკის ჯანდაცვის სამსახურშიც მიიწვიეს მისი თერაპიული და ქირურგიული მეთოდების გასაცნობად. ჩააცვეს თეთრი ხალათი და ერთ ავადმყოფს გაუკეთა ოპერაცია. მამა არტემმა თავისი ყველა მეთოდი გამოიყენა და იმგვარი წარმატება ხვდა, რომ ოფიციალურად დართეს ნება, მთაწმინდელი ბერებისთვის ქირურგიული დახმარება აღმოეჩინა.
მამა არტემის სიყვარულის და ხელოვნების ძალა მეც გამოვცადე - მან ოპერაცია გამიკეთა და ერთი დიდი ხნის შეუხორცებელი იარა მომიშუშა“.
"დაუთმენელი იყო ჩემი ტკივილი"
„მოგვიანებით მამა ლეონტი კატუნაკში ვნახეთ, დაბრმავებული, მაგრამ თავს დატეხილი განსაცდელით გახარებული. ხშირად იმეორებდა: „ახლა უკეთესად ვხედავ, უკეთესად. ღმერთმა უფრო ძლიერი ნათელი მიბოძა, ვიდრე მაშინ მქონდა, ჯანმრთელი რომ ვიყავიო“. მამა დანიელი ღვიძლ მამასავით უვლიდა. ამ შრომის გამო მოძღვარი მისთვის ათას იესოს ლოცვას აღავლენდა. დაბრმავების შემდეგ მამა ლეონტი სულიერ ცხოვრებაში კიდევ უფრო დაწინაურდა და მრავალ კატუნაკელ მამას გაასწრო - ასე თვლიდნენ იქ მცხოვრები ბერები. ათონის, განსაკუთრებით კი კატუნაკის ისტორიაში ის ასე მოიხსენიება: „უსინათლო მამა ლეონტი, სათნოებათმოქმედი“.
წმინდა იოანე კიბისაღმწერელი გვასწავლის: "სნეულება ზოგ შემთხვევაში გვეგზავნება ცოდვათაგან განსაწმენდად, ხოლო ზოგჯერ – მზვაობრობის სიმდაბლით აღსაკვეთად. როდესაც სახიერი ღმერთი იხილავს, რომ ადამიანი სულიერ ღვაწლში მცონარეა, მის ხორცს სნეულებით დაამდაბლებს, როგორც სასიხარულო ღვაწლით. ზოგჯერ კი სულსაც განწმენდს არაწმინდა ვნებებისა და გულისთქმებისაგან" (კიბე, 26, 55).
"ელადაში ასეთი ანდაზაც კი არის ცნობილი: "არ არსებობს ისეთი დაავადება, რომელსაც ვერ განკურნავს წმიდა ნექტარიოსი [პენტაპოლელი]"
"მიეცა მას გარდამეტებული მადლი კურნებისა"
„გამოირჩეოდა თითქმის დაუჯერებელი დათმენით“
"ადრე ომს სიკვდილი მოჰქონდა, დღეს ცივილიზაციას - ავადმყოფობა მოაქვს"
/წმ. პაისი ათონელი/
"კვლევებმა აჩვენა, რომ ავადმყოფების უმეტესობის ფიზიკურ ველში დემონური სტრუქტურები იმყოფებოდნენ. ყველაზე საშინელი სურათი შეჩვენებული ადამიანების ველებში ფიქსირდება დახვეული გველების სახით"
"სულიერი ადამიანებისთვის სნეულება კიდევ ერთი მადლმოსილი ასპარეზია ბრძოლისა, "რამეთუ რაჟამს მოუძლურდე, მაშინ განძლიერედები" (2 კორ. 12,10)
"ადამიანები რომ არ განიცდიდნენ ტკივილს, ავადმყოფობას და სხვა ამგვარ განსაცდელს, ისინი მხეცებს დაემსგავსებოდნენ და სრულებით არ მიუახლოვდებოდნენ ღმერთს".
/წმ. პაისი ათონელი/
"6 საათის მერე მიღებული საჭმელი აღარ გადამუშავდება კუჭში და ლპება მომავალ დღემდე. აქედან მეორე დილას წარმოიქმნება პირში არასასიამოვნო სუნი".
/მიტროპოლიტი სერაფიმე ჩიჩაგოვი/
"ქრისტეს მხურვალე სიყვარული ყოველგვარ ნივთიერ საკვებზე მეტად ასაზრდოებს, სულსა და სხეულს უამრავ კალორიებს აწვდის, ხშირად წამლების გარეშეც კურნავს უკურნებელ სნეულებებს და სულებს ამშვიდებს".
/წმ. პაისი ათონელი/
"როცა კითხულობ უფლის მიერ განკურნებულ კეთროვანთა, დავრდომილთა, ბრმათა, კოჭლთა, ეშმაკეულთა შესახებ, იფიქრე, რომ შენი სული – ათასი ცოდვით მოწყლული, დემონთა ტყვეობაში მყოფი – სწორედ იმ სნეულთა მსგავსია. სახარებიდან ისწავლე რწმენა, რომ უფალი, რომელმაც ისინი განკურნა, შენც გიწამლებს, თუკი შენ თვითონ შესთხოვ შეწევნას."
/წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი/
"მანტის მონასტრის იღუმენი ავად იყო, მას სხეულის დაფარულ ადგილას დიდი წყლული ჰქონდა, ვერაფრით იკურნებოდა და საშინლად იტანჯებოდა. წმინდანის კუბოს შეხვედრისას დაიხარა და წმინდანის სხეულს, როგორც ცოცხალს, საკუთარ სნეულებაზე უჩურჩულა. მაშინვე განიკურნა".
"თვით მეფე სოლომონმაც კი, რომელმაც ბრძნულად განჭვრიტა, რომ ადამიანები მიდრეკილნი არიან, წამლებს მეტისმეტად დიდი მნიშვნელობა მიანიჭონ, ანდერძად დატოვა (როგორც ამბობს გადმოცემა), მისი წამლების წიგნი დაემალათ, რათა ადამიანებს წამლების მაკურნებელი თვისებები ღმერთზე მეტად არ ერწმუნათ".
„კუჭი მაქსიმალურად, მთელი 12 საათის განმავლობაში, დილის 5 საათიდან საღამოს 5 საათამდე მუშაობს. საღამოს 6 საათისთვის კუჭში აღარ არის არც მარილმჟავა, არც უჯრედები, რომლებიც მას გამოიმუშავებენ, აქედან გამომდინარე საღამოს 6 საათის შემდეგ მიღებული საკვები არ აითვისება, არ მონელდება და კუჭში იდება და მომდევნო დღემდე ხრწნას დაექვემდებარება, ამის გამო ჩნდება დილაობით პირში უსიამოვნო სუნი, დაღლილობის მდგომარეობა და მადის არქონა“.
"კარგი იქნება, თუ ერთ ჯერზე მივიღებთ ერთმანეთზე მიტყუპებულ ორი ხელისგულის შესაბამისი რაოდენობის საკვებს, იმის მიუხედავად, თუ რას მივიღებთ. არ არის საჭირო კოპლექსური სადილების - პირველის, მეორეს და კიდევ კომპოტის მიღება. ამის მონელება შეუძლებელია. კვების პრინციპია, შევექცეოდეთ რაღაც ერთს. ფაფას, სუპს, ჩაის - ყველაფერს 1-2 საათის ინტერვალით უნდა მიირთმევდე. მაშინ კუჭი შეძლებს ყველაფრის გადამუშავებას".
"წყლულთა უმრავლესობა კვებაზე არ არის დამოკიდებული; ის დამოკიდებულია ემოციებზე, სტრესებზე. ეს ენდოკრინული სისტემის პრობლემაა".
“წყალი და სითხე კუჭის მიერ არ შეიწოვება. მათ იწოვს მსხვილი ნაწლავი, ხოლო კუჭში მხოლოდ გაივლიან. თუ საკვების მიღებისთანავე დალევ ჩაის, წვენს ან ნებისმიერ სითხეს, იქნება კუჭში მანამ, სანამ ეს უკანასკნელი საკვებს ამუშავებს. ეს იმას ნიშნავს, რომ კუჭის წვენის კონცენტრაცია დაეცა, საკვები დიდხანს იდგება გუნდად და ეს იქნება ძალზე ხანგრძლივი მონელება. ამიტომ დალევა შეიძლება ჭამამდე ერთი საათით ადრე ან ერთი საათის შემდეგ“.
"თუ კუჭი კარგად მუშაობს, ადამიანი არ ავადმყოფობს"
"სიმსივნეებიც უცხო აგენტებს წარმოადგენენ და მათ გამოც მაღლა იწევს ტემპერატურა ანუ ორგანიზმი ტემპერატურით ებრძვის სიმსივნეს; ამიტომ პრინციპში არასოდეს შეიძლება ტემპერატურის ქვევით დაწევა არანაირი სიცხისდამწევი საშუალებით და განსაკუთრებით კი ანტიბიოტიკებით; ეს ორგანიზმის ნორმალური, ბუნებრივი ბრძოლაა. ჩვენ არ ვიცით, რა ხდება იქ უჯრედთა დონეზე. შეიძლება მხოლოდ ვივარაუდოთ. და თუ ჩვენ მასში არ ვერევით, ორგანიზმი თავად აღდგება, და ადამიანი პრინციპში აღარ ავადობს".
"საკვების რაოდენობა, რომელიც შეიძლება მოინელოს კუჭმა, ორი ხელისგული რასაც იტევს ის არის".
"კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი მომენტი: სიცივის დროს მარილმჟავას სეკრეცია ძლიერდება ანუ ცხელი ჩაის კუჭში ჩასვლა არ შეიძლება. როგორც კი კუჭში ცხელი საკვები ხვდება, სეკრეცია მცირდება. ამიტომ ჩვენი ამოცანაა, არ მივირთვათ მეტისმეტად ცხელი საჭმელი. საკვები სხეულის ტემპერატურის უნდა იყოს, მაშინ კარგად ხდება მისი მონელება. თუ კუჭმა საკვები ვერ გადაამუშავა, ის ნაწლავებში ყაბზობას გამოწვევს".
“ჩემთან მოსული საშვილოსნოს სიმსივნით დაავადებული პაციენტი მეუბნება: „მიშველეთ! დედა საშვილოსნოს კიბოთი გარდამეცვალა. მე არ მინდა, მისი გზით ვიარო!“
ჩვენ სნეულებათა კვლევის ასეთი ფაქტი აღმოვაჩინეთ: გოგოები საკუთარ მამათა ტვირთს ზიდავენ, ხოლო ბიჭები - დედებისას და მე ამ ქალს ვპასუხობ: „თქვენ მამის პრობლემათა მზიდველი ხართ. ამგვარი კიბო არ გექნებათ, თქვენ ძმა გყავთ?“ ქალი გაოცდა: „ორი ძმა მყავდა, მე შუათან ვარ. ჩემი უფროსი ძმა ბანკირი იყო. საშინელი 90-იანი წლები რომ დაიწყო, ის კილერებმა მოკლეს. მას შვილი არ დარჩენია. უმცროსი ძმა კი ბრმა ტყვიამ იმსხვერპლა. მასაც რამდენადაც იმ დროს სკოლის მოსწავლე იყო, შვილი არ დარჩა. გვარის გაგრძელებას წერტილი დაესვა.
დედა, რომელმაც ორი ვაჟი დაკარგა, ნერვულ ნიადაგზე სიმსივნით დაავადდა და მძიმე ტანჯვით აღესრულა. და გვარის არსებობა ამ ხაზით შეწყდა“, ვეკითხები: „თქვენი პაპა ვინ იყო?“ „შინაგან საქმეთა სამინისტროში ძალზე მაღალი თანამდებობა ეკავა“, - მპასუხობს ის. მაგრამ თუ კაცს იმხანად უფროსად აქცევდნენ, ეს იმას ნიშნადა, რომ ის სისხლზე იყო „შეშლილი“ და ადამიანებს შესაძლოა, მღვდლესაც ხვრეტდა“.
"იმ მიზნით, რომ პაციენტებს ფიზიკურ დონეზე სრულ განკურნებაში დავხმარებოდი, კიევო-პეჩორის ლავრაში მიტროპოლიტ პეტრეს (მოგილას) მასალებზე გავედი. გაირკვა, რომ არსებობს ფსალმუნთა კითხვის წესი პეტრეს (მოგილას) მიხედვით. როცა ის გარდაიცვალა, ისევე როგორც ყველამ, სულით ჯოჯოხეთი მოიხილა. ნახა, იქ სულები როგორ იტანჯებოდნენ. იგი ისე შეძრა ამ ყოველივემ, რომ თხოვნა-ვედრება დაუწყო უფალს, თუნდაც მცირე დროით მკვდრეთით აღედგინა. ის გარდაცვალების მეორმოცე დღეს მამებს გამოეცხადა. მათ, ლოცვა-კურთხევის მიღების შემდეგ, სამარე გათხარეს და მისი ნაწილები ამოაბრძანეს.
მიტროპოლიტმა პეტრემ წერილობითი მითითება დატოვა იმის შესახებ, როგორ უნდა ვითხოვოთ ჩვენი გვარის, ჩვენი ხორციელი ნათესავების შეწყალებას. წავიკითხავთ რა ფსალმუნებს სამივე დიდებაზე, უნდა ვილოცოთ მათი განსვენებისათვის. რაც შეიძლება მეტი გარდაცვლილი წინაპრის სახელი უნდა მოვიხსენიოთ. და ფსალმუნთა 20 წაკითხვის შემდეგ, როგორც ამბობდა მიტროპოლიტი პეტრე (მოგილა), უფალი მისი გულმოწყალებით წინაპართა ცოდვებს გვაპატიებს. და როცა ეს ცოდვები გვეპატიება, მრავალი პრობლემა მოგვეხსნება და პირველ რიგში - ფიზიკური, ფიზიოლოგიური პრობლემები, სნეულებებთან რომ არიან დაკავშირებულნი. თანაც ხშირად ამ სნეულებებისაგან თანდათან კი არ იკურნებიან, არამედ ისე ხდება, რომ ადამიანი დილით იღვიძებს და აღმოაჩენს, რომ სავსებით ჯანმრთელია. აი, რამდენად მნიშვნელოვანია და რამდენად მჭიდროდ არის დაკავშირებული ჩვენს ფიზიკურ ჯანმრთელობასთან საკუთარი გვარისა და გარდაცვლილ წინაპართათვის უფლისადმი ვედრება".
"საკვების ბოლო მიღება 18 საათს არ უნდა გადავაცილოთ".
"ფქვილის ნაწარმი, საფუარიანი პური, საკონდიტრო ნაწარმი, ყოველგვარი ტკბილეული, აგრეთვე იოგურტი, სპირტიანი სასმელები, ლუდი აუცილებელია მოხმარებიდან ამოვიღოთ".
"საკვები იქამდე ვღეჭოთ, სანამ მის გემოს შევიგრძნობთ; კონსისტენციაც მანანის თხელი ფაფისებრი უნდა გახდეს".
"ყოველგვარი სითხის - სუპების, ჩაის, წვენების, მინერალური წყლების და ა.შ. უნდა შევზღუდოთ. ქალებმა სასურველია, მიღებული სითხის რაოდენობა დღეში 500 მლ-მდე, ხოლო მამაკაცებმა 800 მლ-მდე დაიყვანონ და უკეთესია, უმთავრესად საღამოობით სვან. ადამიანის მიერ სითხის დიდი რაოდენობით დაკარგვისას (მაგ. სპორტით დაკავებისას, დაძაბული ფიზიკური სამუშაოს შესრულებისას, სახმო სიმებზე მნიშვნელოვანი დატვირთვისას და ა.შ.), მიღებადი სითხის რაოდენობის გონივრულად გაზრდა შეიძლება. სითხე უნდა მიიღოთ ჭამამდე ერთი საათით ადრე ან ერთი საათის შემდეგ".
"ჭამა-სმისგან ზომიერება დაიცავით. მხოლოდ მაშინ მიირთვით, როცა შიმშილის გრძნობა გექნებათ. საკვები კარგად დაღეჭეთ, ფაფასაც რომ შეექცევით, იქამდე ღეჭეთ, სანამ გემო ექნება".
"გამორიცხეთ კომპლექსური სადილები. საკვები ცალ-ცალკე მიიღეთ: სუპს რომ მიირთმევთ, მეორეს ერთი საათის შემდეგ შეექეცით, ჩაიც ერთი საათის შემდეგ დააყოლეთ, ხილიც ასევე ერთი საათის შემდეგ მიირთვით.
სასმელი საკვებამდე ერთი საათით ადრე, ან კვებიდან ერთი საათის შემდეგ მიიღეთ. ჭამა 18 საათამდე შეიძლება. 18 საათის შემდეგ მხოლოდ წყალი დალიეთ".
„ჭეშმარიტმა უცხოობამ, მორჩილებამ და დუმილმა მრავალი შეუძლებელი რამ შესაძლებლად აქცია და მრავალი განუკურნებელი განკურნა“.
/წმ. იოანე სინელი/
"სნეულებასა შინა პირველ მკურნალთა და წამალთაისა ლოცვასა იხუმევდ".
/წმ. ნილოს სინელი/
"მოძღვრების რჩევით, როცა ექიმს მივმართავთ, ღვთისგან უნდა გამოვითხოვოთ კურთხევა მკურნალობაზე და მთლიანად მივენდოთ ღვთის ნებას, მაშინ ლოცვით, მარხვით, მოწყალების გაცემითა და სხვა კეთილი საქმეებით შეგვიწყალებს უფალი და გვაჩუქებს განკურნებას".
"როცა ვიავადმყოფებ, არავინ მჭირდება, ღმერთი მანუგეშებს".
/ღირსი პაისი ათონელი/
"როცა შენ წირავ შენ ხორციელ ბუნებას, შეიძლება შენი ნებით არა, მაგრამ ეთანხმები თუნდაც იმას, რაც შენს თავს ხდება თუნდაც ავადმყოფობის სახით და ამ შემთხვევაში ავადმყოფობა შენთვის გმირობის ასპარეზად გადაიქცევა".
/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/
"თურმე გზაზე შავი ჭირი მიდიოდა. მახლობლად ერთი დაყუდებული ბერი ლოცულობდა. მიესალმნენ ერთმანეთს, ბერმა ჰკითხა, - საით გაგიწევიაო. ჭირმა - ამა და ამ ქალაქში მივდივარ, დიდი ცოდვები დატრიალდა და ხუთი ათასი კაციც უნდა მოვკლაო. მართლაც, ისეთი ამბები დატრიალდა ამ ქალაქში, რომ ხუთი კი არა, ოცი ათასი კაცი მოკვდა. უკან დაბრუნებული ისევ შეეყარა ბერს. ბერმა უსაყვედურა, - არ ყოფილხარ სიტყვის კაცი, ხუთი ათასი კაცი უნდა მოგეკლა და ამდენი როგორ მოკალიო. "ტყუილად მაბრალებ, ბერო, მე ზუსტად ხუთი ათასი კაცი მოვკალი, დანარჩენები კი თვითონ დაიხოცნენ შიშით, დახმარების მაგივრად გარეთ ყრიდნენ, იცილებდნენ სნეულებს და იმიტომაც დაიხოცნენო".
"არ არსებობს უკურნებელი ავადმყოფობა და სენი. რაც უკურნებლად მიაჩნიათ, ის უფრო იოლი განსაკურნებელია. ესაა, რომ შიშს დიდი თვალები აქვს, მშიშრები ვართ, უღმერთოები და ავადმყოფობაც იმიტომ გვჯაბნის".
"ავადმყოფობა გამოცდაა ავადმყოფისთვისაც და მის ირგვლივ მყოფთათვის. იმის შიშით, არაფერი გადაგვედოსო, მოიძულებ, მოიშორებ და არ ილოცებ მისთვის, გულში არ ჩაიხუტებ, რაღა ადამიანობა იქნება ეს?!"
"ავადმყოფობა - ეს ღვთის სტუმრობაა კაცთან".
"თეთრხალათიან მედდებს ისე ვუცქერდი, როგორც ეკლესიაში ჩამოსულ სპეტაკ სამოსიან ანგელოზებს, მათ დანახვაზე ვტიროდი. ძალიან მიყვარდა მედდები, თეთრად მოსილი დის დანახვაზე, ვფიქრობდი, რომ იგი იყო და მოწყალებისა, და სიყვარულისა, რომელიც იმიტომ მოდიოდა, რომ ემსახურა ღვთის სიყვარულის ტაძარში, ანუ საავადმყოფოში, რათა მომსახურებოდა ავადმყოფებს, ძმებს. ანგელოზი, თეთრი ანგელოზი. რამდენი რამ გვრჩება შეუმჩნეველი!"
"ეკლესია - ლაზარეთია, რომელიც დასნეულებულ ადამიანებს მკურნალობს".
"რაც მეტად ვიტანჯებით, მით მშვენიერი გვირგვინი დაიწვნება ჩვენთვის!"
/არქიმანდრიტი ეფრემ ფილოთეველი/
"ავადმყოფობა ცხოვრებას განუწყვეტლივ მოწამეობად გიქცევს. უფალი უშვებს შენზე ამ ტანჯვას, რამეთუ უწყის შენი მზადყოფნა მოთმინებისთვის".
"წამლებს არ იყენებდნენ. თუ რომელიმე მამა გაცივდებოდა, ბერი მას ღუმელში ამწყვდევდა დაბალ ტემპერატურაზე და ასე კურნავდა. თუ ვინმე სხვა სნეულებისგან იტანჯებოდა, პაჯი-გიორგი მას ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატის წინ აყენებდა, მთელი ღამე ლოცულობდნენ, ლიტურგიის ბოლოს, წამლად იღებდა წმინდა ზიარებას და იკურნებოდა. ჰაჯი-გიორგიმ მოსაგრე მონაზონთაგან დიდი საძმო შემოიკრიბა. ის მხოლოდ ერთ სამოსს ატარებდა, ყოველთვის ფეხშიშველი დადიოდა და მხოლოდ ტაძარში იცვამდა სქელ წინდებს".
„ერთხელ მან ერთ ექიმს უთხრა: - მე ვმარხულობ, შენ კი ყველაფერს ჭამ. გინდა, წავიდეთ და სიარულში შევეჯიბროთ? სულიერება - აი, რა აწრთობს რკინასავით ადამიანს“.
„სნეულება განწმენდდა მას, შრომა კი გამოკვებავდა“.
"მოღვაწეობისას ამტანობა და ავადმყოფობისას დათმენა აჩვენა მამა ქრისტეფორე ახალსკიტელმა. ექიმის მოთხოვნაზე, ხორციანი ბულიონი ეჭამა, მან უპასუხა:
- მირჩევნია, მოვკვდე. სკიტის ტიპიკონი ამის ნებას არ მაძლევს.
საბოლოოდ, ის მოერია სნეულებას და ღვთის წყალობით გამოჯანმრთელდა".
"ის არასოდეს იყენებდა წამლებს".
„მამა თეოფილე ლავრელი ერთ-ერთი ყველაზე დიდი და მოუდრეკელი მმარხველი იყო. როცა ავად გახდა და საავადმყოფოში მოხვდა, ოთხშაბათ-პარასკევს სახსნილოს ჭამა არ მოისურვა. იძულებული გახდნენ, უკან მონასტერში გაეგზავნათ. ბერისთვის ზეთისცხების საიდუმლოება აღავლინეს, ის მოკეთდა და კიდევ ათი წელი იცოცხლა“.
"ადამიანები განშორდნენ მოძღვრებს და მათ გულისთქმები და სხვადასხვანაირი ვნება აღავსებდა. ყველაფერი კი ფსიქიატრებთან არსარებით მთავრდება. მტანჯველი პრობლემების დასავიწყებლად ისინი აბებს სვავენ. როცა რაღაც დროის შემდეგ პრობლემა კვლავ აინთება, კვლავ იმავეს აკეთებენ. და აი, ასე იტანჯებიან, არადა, თუ ადამიანი თავის შინაგან სამყაროში გაერკვევა, ბატკანივით სძინავს".
"ვეწვიეთ მეუდაბნოე მამა ანდრიასაც, უაღრესად ღარიბს, უძლურს, რომელიც თავბრუსხვევით იტანჯებოდა, მაგრამ ითმენდა".
"ექიმი სპირიდონ კაბანაოსი, დიდლავრელი მონაზონი, წამლებს ამზადებდა და წმინდა უვერცხლოთა მკურნალთა ხატის წინაშე აწყობდა, ავადმყოფს კი ეუბნებოდა: "წადი, თაყვანი ეცი და აიღე შენი წამალი".
"დღეს მეცნიერთა დიდი ნაწილი აღარ დაობს იმაზე, რომ სიწმინდეებთან ლოცვას უდიდესი გარდატეხა შეუძლია მოახდინოს ადამიანის ჯანმრთელობაზე".
" - ახალგაზრდობაში ერთი კარგი მეგობარი მყავდა, ახლა უკვე გარდაცვლილია. ცოტა სრული, მაგრამ შესანიშნავი, ენერგიული ქალბატონი იყო; სულ იმაზე დარდობდა, როგორ გამოიყურებოდა. ძალიან უნდოდა, მოხდენილი ყოფილიყო, მაგრამ ჭარბი წონა ხელს უშლიდა. ბოლოს ექიმს მიმართა და დიეტა დაუნიშნეს. ექიმმა უთხრა, დიეტა დაიცავი, მაგრამ კიდევ ერთ ხერხს გასწავლი, შემდეგ ისევ რომ არ მოიმატოო. ეს იყო მრავალი წლის წინ, ჯერ კიდევ "ტექნოლოგიების ერამდე". იმ ქალბატონმა ექიმის რჩევით მაცივარზე თავისი ფოტო დაამაგრა და ყოველ ჯერზე, როდესაც მოშივდებოდა და მაცივარს მიაშურებდა, იქ თავისი ფოტო ხვდებოდა, ჭარბი წონა აგონდებოდა და ჭამის სურვილი უქრებოდა. აი, ასე დაიკლო წონაში".
/სქემარქიმანდრიტი იოაკიმე (პარი)/
"ჩვენი უფლის - იესო ქრისტეს, მთავარი საქმე - ადამიანის განკურნებაა".
"- შეიძლება თუ არა, სპორტი იყოს მართლმადიდებელი ადამიანის ჰობი?
- გააჩნია, სპორტის მიზანი რა არის... ისე, მორწმუნე ადამიანისთვის საუკეთესო სპორტი მეტანიებით აღსრულებული ლოცვაა! ამაზე უკეთესი არაფერია! "ურთიერთ სიმძიმე იტვირთეთ" - ეს საქმე სულ ფორმაში გამყოფებთ, გასუქების და გაზულუქების საშუალებას არ მოგცემთ! აი, საუკეთესო სპორტი! ალბათ, ბევრი არ დამეთანხმება, მაგრამ ეს პირადად ჩემი აზრია..."
/სქემარქიმანდრიტი იოაკიმე (პარი)/
"ეკლესია ადამიანს მკურნალობს და პირველ რიგში იმის განკურნებაზე ზრუნავს, რაც მის პიროვნებაში ყველაზე მეტად არის დაზიანებული, - იგულისხმება გონი და გული. დააკვირდით ყველა წმინდა მამა ადამიანს განკურნებისკენ მოუწოდებს".
"ადამიანის განკურნება ღვთაებრივი ენერგიებით ხდება, ეს ენერგიები უქმნელობიდან მომდინარეობს და იესო ქრისტეში ვლინდება. ქრისტეს ძალა, რომლითაც ადამიანის განკურნების პროცესი მიმდინარეობს, ადამიანს როგორც ნიჭი ეძლევა და ამ სიკეთეს ღვთაებრივი მადლი სწორედ ამიტომ ეწოდება".
/მიტროპოლიტი იეროთეოსი (ვლახოსი)/
"ცოდვით დაცემის მიუხედავად, როგორც ხედავთ, ადამიანის სხეული თავიდან ისე იყო მოწყობილი, რომ ავადმყოფობა ძნელად სტუმრობდა და დღეგრძელიც იყო".
"ხანდახან ადამიანზე ფიზიკურად ხორციელდება უხილავი ბრძოლა - სხეულებრივი უძლურებანი, ავადმყოფობები, რომლებიც ხილული სახით წარმოგვიდგება".
/დეკ. გიორგი სხირტლაძე/
"ავადმყოფობა რომ მხოლოდ ცოდვის შედეგი იყოს, ყველა წმინდანი ათლეტური აღნაგობისა იქნებოდა".
"სხეულის სიჯანსაღეც და სნეულებაც ღმერთზეა დამოკიდებული, რომელმაც ბრძანა: "მე მოვაკუდინი, მე ვაცხოვნი, მე მოვწყლი, მე განვკურნი და არა არს, რომელი განერეს ხელსა ჩემსა" (2 სჯულ. 32,39). ამრიგად, თუ ღმერთს სურს, ჯანრმთელობას ექიმის მიერ მიანიჭებს, და როდესაც უნდა - თავისი ერთი სიტყვით განკურნავს".
/წმ. ბასანუფი დიდი/
"ყველაფერი ღმრთისგანაა - სნეულებებიც და სიჯანსაღეც; ღმრთისაგან ყველაფერი ცხონებისათვის გვეძლევა. შენც ასე მიიღე შენი სნეულება და ჰმადლობდე ღმერთს, რომ შენი ცხონებისთვის ზრუნავს. რით შეეწევა ღმრთისაგან მოცემული (სნეულება) ჩვენს ცხონებას, ეს შეიძლება არ გამოვიძიოთ, იმიტომ, რომ ალბათ ვერც გავიგებთ.
ღმერთი სნეულებას ზოგჯერ სასჯელად გვიგზავნის, როგორც ეპიტიმიას; ზოგჯერ გონზე მოსასვლელად, რომ გამოფხიზლდეს კაცი; ზოგჯერ უბედურებისაგან გადასარჩენად, რომელშიც ჩავარდებოდა კაცი, ჯანმრთელად რომ ყოფილიყო; ზოგჯერ იმისთვის, რომ კაცმა მოთმინება გამოავლინოს და ამით უფრო დიდი ჯილდო მიიღოს; ზოგჯერ რომელიმე ვნებისაგან განსაწმენდად; და კიდევ სხვა მრავალი მიზეზით..."
/წმ. თეოფანე დაყუდებული/
"სულიერად ძლიერი ექიმი ავადმყოფს ამხნევებს და რწმენას უნერგავს, მისი სიტყვები უფრო დამაჯერებელია, ვიდრე სულიერად სუსტი ექიმისა".
"ზოგჯერ ადამიანი ავლენს ამა თუ იმ დაავადების სიმპტომებს, მაგრამ გამოკვლევების შედეგად აღმოჩნდება, რომ ყველა ორგანო წერსრიგშია და ავადმყოფობის არავითარი ფიზიოლოგიური მიზეზი არ არსებობს, ან ჯანმრთელი ადამიანი შთააგონებს თავს, რომ ავადაა. მისთვის უბრალო თავის ტკვილი მენინგისტის ან სიმსივნის მომასწავლებელია. ამ სიმპტომს იპოქონდრიას უწოდებენ".
"ავადმყოფობა ის ჯვარია, რომელიც იმ ცოდვებს წვავს, რომლებიც ცოდვები არ გვგონია. ამიტომაც უნდა ვმადლობდეთ ღვთის გულმოწყალებას ჩვენთვის მოვლენილი განსაცდელისთვის".
/არქიმანდრიტი იოანე (კრესტიანკინი)/
"დღესაც კი, როცა ადამიანი უკურნებელი სენით არის დაავადებული, ახლობლები არწმუნებენ მას, იცოცხლებო, ვაისმანმა ამ ფაქტს "სიჩუმის შეთქმულება" უწოდა".
"ჯანმრთელობა დიდი რამეა, მაგრამ იმ სიკეთის მიცემა ადამიანისთვის, რაც სნეულებას მოაქვს, ჯანმრთელობას არ შეუძლია! ავადმყოფობა დიდი მადლი და წყალობაა".
"მამა პაისი ბრძანებდა:
"როცა ადამიანი გთხოვს, ჩემთვის ილოცეთ, ამა და ამ დღეს ოპერაცია უნდა გამიკეთონო, ლოცვა მაშინვე დაიწყეთ. ნუ დაუწყებთ ლოდინს იმ დღესა და საათს, როდესაც მას საოპერაციოში შეიყვანენ. მსახურებისას, როცა მღვდელი წარმოთქვამს: "უძლურებასა შინ მყოფი", გულისტკივილით იგალობეთ: "უფალო, შეგვიწყალენ".
ავადმყოფები ხომ ტკივილით იტანჯებიან, შენ არ გტკივა. ამიტომაც ილოცე მათთვის, რომ ღვთის შეწევნა მიიღონ. თუ ტკივილისგან არ ოხრავ და არც სარეცელს ხარ მიჯაჭვული, ის მაინც ქენი, სნეულებისთვის ილოცო და იოხრო. თუ ჯანმრთელები ცოტცოტაობით ავადმყოფებისთვის არ ილოცებენ, მაშინ ქრისტეს მალევე ჰკითხავს მათ: "თქვენ ჯანმრთელნი იყავით და ლოცულობდით მათთვის, ვინც იტანჯებოდა? არა გიცნი თქვენ".
თუ ავადმყოფისთვის არ ვლოცულობთ, მაშინ, ბუნებრივია, ავადმყოფობა გაძლიერდება. ხოლო თუ სნეულისთვის ვილოცებთ, ამას შეუძლია შეცვალოს სენის ბუნებრივი განვითარება. ამიტომაც ყოველთვის ილოცეთ სნეულთათვის".
"ავადმყოფის სარეცელი კალოა. რაც მეტია დარტყმა, მით მეტი მარცვალი გადმოიბნევა და ხვავიც უფრო დიდია. ამის შემდეგ ხორბალი დოლაბის ქვეშ უნდა გატარდეს, შემდეგ ფქვილისგან ცომი მოიზილება, შემდეგ, როგორც პური, ღუმელში შეიდება და ბოლოს ღვთის ტრაპეზზე დაიდება".
/წმ. თეოფანე დაყუდებული/
"მკურნალობა - ზოგჯერ, ნუგეშისცემა კი - ყოველთვის", - ასეთი იყო ადრე ექიმების დევიზი და ავადმყოფთან პირადი ურთიერთობა ყველა წამალზე უკეთეს შედეგს იძლეოდა. დღეს თანამედროვე ექიმები მიიჩნევენ, რომ უნდა აღდგეს ავადმყოფის ნუგეშისცემის ტრადიცია".
"მამა იოსებ ვათოპეელი ჰყვება არქიმანდრიტ იოაკიმეზე (+1947): ღრმა სიბერეს მიღწეულს, ავადმყოფობაც დაემატა და მამა იოაკიმეს ძალიან გაუჭირდა. ერთხელ მძიმედ გახდა ავად და შესაწევნელად, უვერცხლო მკურნალებთან ერთად, წმინდა ხარლამპესაც მოუხმო.
წმინდა ხარლამპე გამოეცხადა სარეცელს მიჯაჭვულს და ღიმილით უთხრა: "მამა იოაკიმე, მე 108 წლისა ვიყავი, როცა მაწამებდნენ და დავითმინე, შენ კი პატარა სიცხის დათმენა არ შეგიძლია?" "ეს ასეა, მაგრამ შენ დიდი გვრიგვინიც მიიღე". "ღმერთი შენც შეგიწყალებს", - ბრძანა წმინდანმა, გაუღიმა და უხილავი შეიქნა".
"მძიმე ცხოვრებამ და უკიდურესმა გაჭირვებამ მამა მელქისედეკს მძიმე სნეულებაც უწყალობა".
"ნოზოფობია - რაიმე სნეულებით დაავადების შიში".
"ვინც ცდილობს, უფლის სათნოდ იცხოვროს, რაც შეიძლება ერიდება ცოდვას, მას ნაკლებად ემართება ნევროზი, ან აუცილებლად იკურნება მისგან".
/მამა დავით ციცქიშვილი/
"ადამიანისთვის ხომ ყველაზე კარგი წამალი თვით ადამიანია!"
"პირველ რიგში, უნდა გვახსოვდეს, რომ ისეთი საშიში დაავადების დროს, როგორიცაა ავთვისებიანი სიმსივნე, აუცილებელია მოვამზადოთ "გენერალური აღსარება", რათა ღირსეულად ვეზიაროთ ქრისტეს სისხლსა და ხორცს".
"ავადმყოფობისას მამა პაისი ღვთის განგებულებას ენდობოდა და მოთმინებით ამბობდა: "როცა ვავადმყოფობ, არავინ მჭირდება, ღმერთი მანუგეშებსო".
"პავლა 56 წლის ასაკში 404 წელს თავის მიერ დაარსებულ ბეთლემის დედათა მონასტერში გარდაიცვალა. მანამდე მას მძიმე ავადმყოფობა ტანჯავდა, თუმცა უსიტყვოდ იტანდა ხორცის ტანჯვას".
"მასთან [წმ. უვეცხლო კვიროსი] კურნების სათხოვნელად მისულებს ეუბნებოდა: "თუ არ გსურთ ავადმყოფობით დაიტანჯოთ, ერიდეთ ცოდვას. სნეულება ხომ ცოდვის შედეგია".
"ქრისტიანმა ექიმმა არაბეთის უდაბნოს მიაშურა, ბერად აღიკვეცა და დაუცხრომელი მოღვაწეობა განგრძო, რისთვისაც უფლისგან ყოველგვარი სნეულების კურნების ნიჭი მიემადლა".
"როგორც სისხლმდინარე დედაკაცი, ისე შეეხე უფლის სამოსს, ანუ მის ხატს, მისგან მიიღებ კურნებას და დაგიფარავს მტრის ისართაგან".
/წმ. იოანე კრონშტადტელი/
"ავადმყოფობა და სიღარიბე ადამიანს ამდაბლებს. ავადმყოფ მამას ვკითხე, როგორ ხარ-მეთქი. მან კი, სნეულებისგან გაწამებულმა, იატაკს ქუდი დაახეთქა. ავადმყოფობისთვის ღმერთს მადლობა შესწირე, თორემ ცუდად მოკვდები. აი, ახლა აღგკვეცენ სქემაში, მოვა შენზე მადლი და დაგამშვიდებს მწუხარებისას-მეთქი, - ვუთხარი.
როცა სქემაში შემოსეს, მეორე დღეს მისალოცად მივედი და ვკითხე: "როგორ ხარ?" გახარებლმა მიპასუხა: "როგორც წმინდა ნათლისღებისას, ისე ღმერთმა ახლაც თავისი მადლი მომცა მე, მუქთახორასო".
ის უკვე ადვილად დაითმენდა სნეულებას და დიდად დამშვიდებული აღესრულა, რამეთუ სულიწმინდის სიტკბოება აღემატება სოფლის მთელ შვება-განცხრომას".
"სნეულებამ მთელი სხეულიც რომ მოიცვას, ჩვენი შინაგანი ადამიანი ჯანსაღდება".
/დეკ. დავით ხაჭაპურიძე/
"წმინდა ბარსანოფი დიდი გვასწავლის: "სხეულის ჯანმრთელობაც და სნეულებაც ღმერთზეა დამოკიდებული, რომელიც ბრძანებს: "მე მოვაკუდინი, მე ვაცხოვნი, მე მოვწყლი, მე განვკურნი და არა არს, რომელი განერეს ხელსა ჩემსა" (2 რჯულ. 32,39). ამდენად, როდესაც ღმერთი ინებებს, გვანიჭებს ჯანმრთელობას მკურნალთა ხელით, ზოგჯერ კი თავისი სიტყვით.
ასე რომ, ტანჯვის გახანგრძლივება თუ შეოკლება ღმერთის განგებით ხდება. ამიტომ ისინი, ვინც სრულად მიენდვნენ ღმერთს, არ ზრუნავენ საკუთარი თავისთვის, არამედ ღმერთი თავისი ნებით აღასრულებს მათთვის სასარგებლოს".
/დეკ. დავით ხაჭაპურიძე/
"ერთხელ წმინდა გორგონიას უბედურება შეემთხვა, მისი ეტლი გადაბრუნდა და ცხენებმა დიდხანს ათრიეს. გორგონიას შერცხვა და თავისი დასახიჩრებული სხეული ექიმს ვერ აჩვენა. ქალი ღვთის იმედით ელოდა განკურნებას. ასეც მოხდა, უფლის ნებით, წმინდანი სასწაულებრივად განიკურნა".
"სცოდა კაცმა? მისი სული დაავადდა. სნეულებაში, ცხადია, არ ვგულისხმობ იმას, რასაც მედიცინა ფსიქიკურ დაავადებას უწოდებს, სულიერ სნეულებას იწვევს ცოდვა. ცოდვილის სულს უჩნდება "დაავადება".
/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/
"როგორც უკვე ვთქვით, ძალიან ნეგატიურია სახამებელი, ტკბილეული, ცხარე საჭმელები, თეთრი ფქვილის ნაწარმი, ჩიფსები, კარტოფილი ფრი. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ჩამოთვლილი პროდუქტები ჩანაცვლებულ იქნეს ცილებით რომლებიც ძალიან ბევრია პარკოსნებში - სოიოში, ოსპში, ცერცვში, ბარდაში და ა.შ. ეს პროდუქტები იყო სწორედ ისტორიულად ჩვენი მოსახლეობის სამარხვო რაციონში. ლობიო უფრო გვიანდელი პროდუქტია.
მე, როგორც ექიმი, ვფიქრობ, რომ სასულიერო პირებში ესოდენ გავრცელებული დიაბეტის მიზეზი სწორედ მარხვებში ცილების დეფიციტია. ამიტომ აუცილებელია მარხვაში ხორცის ჩანაცვლება ცილების შემცველი მცენარეული საკვებით".
"ავადმყოფობის საშუალებით გადარჩენა მარტო ავადმყოფს კი არა, მის მომვლელსაც შეუძლია, ორივე ქრისტიანი - ავადმყოფიც და მომვლელიც, ერთ ჯილდოს მიიღებენ".
/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი/
"ამბა დოროთე ამბობს, რომ ავადმყოფი უფრო არგებს ექიმს, ვიდრე ექიმი ავადმყოფს".
"ტანჯვასა და მწუხარებაში მოთმინება უნდა გვქონდეს. ღმერთი კი არ გსჯის, არამედ გცდის, განუგეშებს, და დიდი ჯილდო მოგელის ღვთისგან. ნუ იფიქრებ, ღმერთმა დამსაჯაო. ღმერთი ავადმყოფთან - ესე იგი შენთან - უფრო ახლოს არის".
/ბერი დიონისე (ეგნატე)/
"[ღირსი პაისი ათონელი] ჯერ კიდევ ფილოთეოსის მონასტერში ყოფნისას იძულებული გახდა, სამკურნალოდ სოფელში წასულიყო. სნეულებამ აიძულა, სინის მთაც დაეტოვებინა. ექიმებმა შეცდომით ტუბერკულოზის დიაგნოზი დაუსვეს. თურმე ბრონქოექტაზია სჭირდა. ოპერაციის გაკეთება მოუხდა: ორი ნეკნი და თითქმის მთელი მარცხენა ფილტვი ამოჰკვეთეს. მაგრამ ამ განსაცდელმა "დიდი სიკეთე" მოუტანა. "ადრე, როცა წმინდა წერილში უფლის ვნებებზე ვკითხულობდი, მათ ისტორიულ ფაქტად ვიღებდი. ასევე ვფიქრობდი წმინდა მოწამეთა მარტვილობაზეც. ამიერიდან თანავუგრძნობ, რადგან თვითონ მომიწია მცირეოდენი ტკივილის დათმენა. უკვე ოცდახუთი დღეა, რაც გონს ვერ მოვსულვარ სატანჯველისგან", - სწერდა ახლობლებს.
"მათი საჭმელი იყო მთის ბალახი, სასმელი კი - ცივი წყაროს წყალი. გამუდმებით ღია ცის ქვეშ ცხოვრებამ მოღვაწეთა კანი გამომწვარ თიხას დაამსგავსა, სხეულს კი თმა მოედო, რომელიც მათ ყოველგვარ სნეულებისაგან იცავდა".
"ნევროზი სასურველისა და სინამდვილის შეჯახებაა. რაც უფრო მძლავრია ეს შეჯახება, მით უფრო მწვავედ მიმდინარეობს დაავადება".
"ავადმყოფობითა და მწუხარებებით სული სწრაფად იძენს სათნოებებს და ისე მდიდრდება, რომ შეუძლია სხვებსაც უწილადოს ეს სიმდიდრე".
/სქემიღუმენი საბა (ოსტაპენკო)/
"უძლურ სხეულში ჯანმრთელი სულია".
"უძლურებაში შეიცნობა ღვთის ძალა".
/სქემიღუმენი საბა (ოსტაპენკო)/
"გახსოვდეთ - სადაც სენია, იქ ყოველთვის არის წამალიც, "რომელსა ძალ-უც ცოდვათა დიდთა კურნებად" (ეკლეს.10,4)".
მე-14 საუკუნით დათარიღებული მართლმადიდებელი ექიმის ფიცი
კურთხეულ არს ღმერთი, მამა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე!
მე არ ვიცრუებ!
არ შევბღალავ საექიმო ხელოვნების სწავლებას!
არავის მივცემ, თუნდაც ამის მსურველს, მომაკვდინებელ ნაზავს და არც მისი გამოყენების გზას ვუჩვენებ. ასევე არც ქალებს მივცემ გარეგანი თუ შინაგანი ზემოქმედების სააბორტო საშუალებას.
უპრეტენზიოდ და შეთანხმების გარეშე ვასწავლი სამკურნალო ხელოვნებას მათ, ვინც ამას საჭიროებს.
ჩემი შესაძლებლობებისა და აზროვნების შესაბამისად მკურნალობის ყველა მეთოდს გამოვიყენებ ტანჯვაში მყოფთა დასახმარებლად.
წმინდად და სუფთად შევინარჩუნებ ჩემს ცხოვრებასა და ხელოვნებას.
რომელ სახლშიც არ უნდა შევიდე, მხოლოდ ავადმყოფთა დასახმარებლად შევალ. თავს შევიკავებ ყოველგვარი გაცნობიერებული თუ გაუცნობიერებელი უსამართლობისაგან - იმისგან, რასაც სიკვდილამდე და ტანჯვამდე მიჰყავს ადამიანი; ასევე დამოკიდებულ თუ თავისუფალ ადამიანებთან, მამაკაცთან თუ ქალთან სასირცხვილო კავშირისაგან.
რაც არ უნდა დავინახო ან გავიგონო მკურნალობის დროს (ასევე მის გარეშე ყოფით გარემოში), არ გავამხელ, რისი თქმაც არ შეიძლება, მას წმინდა საიდუმლოდ ჩავთვლი.
და თუ მე დავიცავ და არ დავარღვევ ამ ფიცს, დაე, შემეწიოს უფალი ცხოვრებასა და საექიმო ხელოვნებაში, მომანიჭოს ადამიანთა სამარადისო პატივისცემა. ხოლო თუ დავარღვევ მას, მომაკლოს უფალმა ეს ყოველივე!
"წმინდა ტრანკვილიანეს, რომელიც ძალზე მხცოვანი და დასნეულებული მოინათლა, ნათლისღების წინ პოლიკარპემ ჰკითხა: გწამს თუ არა, რომ მხოლოდშობილ ძეს ღვთისას, უფალ იესო ქრისტეს, ძალუძს, ჯანის სიმრთელე მოგანიჭოს და ცოდვები მოგიტევოსო. ტრანკვილიანემ მიუგო: მწამს, რომ მას ყოველივე ძალუძს, მაგრამ მე მხოლოდ ერთს ვითხოვ - შეცოდებათა მოტევებას, სნეულებაზე კი არც ვფიქრობო. აი, რას უნდა ვითხოვდეთ უპირველესად - ცოდვათა მოტევებას."
/მეუფე ანტონი (ბულუხია)/
"ბევრი ისეთი რამ ხდება სამყაროში, რაც უნდა გვიხაროდეს და რისთვისაც უნდა ვმადლობდეთ ღმერთს. თუნდაც ის, რომ ვსუნთქავთ თავისუფლად, მთელი სხეულით. ეს არ გახლავთ გამარტივება ამ გრძნობისა, არამედ ძალზე სწორი მიდგომაა და მოხაზვაა იმ სივრცისა, თუ რა უნდა გვიხაროდეს, რა უნდა დავაფასოთ."
/ქეთევან მაყაშვილი/
"ჩვენ, ყველას, ვისაც სულიერი თუ ხორციელი ტკივილი განგვიცდია, ისე ხანგრძლივად და მხურვალედ არასოდეს გვილოცია, როგორც ავადმყოფობისას, ან მძიმე სულიერი მწუხარებისას, ხოლო როცა უზრუნველად ვართ და ყველაფერი თავსაყრელად გაგვაჩნია, ლოცვებსაც ვივიწყებთ, მარხვასაც და ბევრ სხვა სულიერ სათნოებასაც. ამიტომაც უშვებს ღმერთი განსაცდელს".
/მამა ეპიფანე (თეოდორეპულოსი)/
"ათონელი ისიქასტი ბერი იოსები თავის სულიერ შვილს ურჩევდა: "ნუ გეშინია ავადმყოფობის, თუნდაც მთელი სიცოცხლე არ მოგეშვას. ღმერთი ხომ ყოველთვის ჩვენთან არის, რატომ ღელავთ? "მასში ვცოცხლობთ და ვმოძრაობთ (საქ. 17,28), მის სიყვარულში ვიტანჯებით, ღმერთით ვსუნთქავთ, ღმერთით ვართ გარემოცული, ღმერთს ვეხებით, ღმერთს განვიცდით საიდუმლოებაში, საითაც უნდა მიტრიალდე, საითკენაც უნდა გაიხედო, ღმერთი ყველგანაა: ზეცაში, მიწაზე, უფსკრულში, ხეზე, ქვეში, ჩვენს გონებაში, გულში, განა ის ვერ ხედავს, როგორ იტანჯებით და ითმენთ? ესაუბრეთ თქვენს ტანჯვაზე და იგრძნობთ შვებას, იგრძნობთ სხეულის და სულის განკურნებას".
"ადამიანი რაც უფრო იტანჯება ავადმყოფობისაგან, მით უფრო სუფთა და სპეტაკია. ოღონდ უნდა ითმენდეს სნეულებას და სიხარულით იღებდეს".
/მამა ბასილი (მურმანიშვილი)/
"სნეულება განსაცდელია, მაგრამ გამოჯანმრთელება გაცილებით აღმატებული სიხარულია, რომელიც შლის ნაკვალევს გაჭირვებისას. ჯანმრთელობის ფასი და გემო სნეულებით შეიცნობა, საღვთო სიხარულისა და ბედნიერებისა კი - განსაცდელებითა და მწუხარებებით."
"თქვენი წერილით თუ ვიმსჯელებთ, სნეულებამ უკვე თქვენი ვაჟის ფსიქიკაც მოიცვა, ამიტომ მან უნდა აღიაროს მთელი ცხოვრების მანძილზე ჩადენილი ცოდვები და ხშირად ეზიაროს... მაგრამ ის ამას არ იზამს, ამიტომ ფსიქიატრთან მიიყვანეთ სამკურნალოდ. საკუთარ ცხოვრებასაც გადაავლეთ თვალი - დედ-მამის ცოდვები ხომ არ ამძიმებს თქვენს შვილს? ხომ არ ჩაგიდენიათ წარსულში რაიმე სასიკვდილო ცოდვა, რომლის გამოც თქვენი ვაჟი იტანჯება? თქვენც თქვით აღსარება და ეზიარეთ, შესთხოვეთ ღმერთს, მოთმინება მოგანიჭოთ, ილოცეთ შვილისთვის მხურვალედ, დედობრივი ლოცვით, და მიანდეთ ის ხელთა ღვთისათა".
/არქიმანდრიტი იოანე კრესტიანკინი/
ეს ამბავი აწ განსვენებული პეტერბურგელი დეკანოზის იოანე ბელიაევის ცოლმა მოჰყვა. მამა იოანე თბილი, მოღვაწე, მოსიყვარულე იყო გლახაკებისა და სნეულების მიმართ. უყვარდა მოყვასი საკუთარი თავივით. ახალგაზრდობიდან ტანჯავდა ასთმა. შეტევები გაუხშირდა და ყოველწუთს სიკვდილს ელოდა. ერთხელ, დიდ დღესასწაულზე, მამა იოანე ტაძარში მიდიოდა ღვთისმსახურებაზე. თავი ცუდად იგრძნო. გზად უზარმაზარი ლოდი ეგდო და გონდაკარგული ზედ დაეცა. ამ წუთში თავის წინ მთავარანგელოზი მიქაელი იხილა, რომელმაც უთხრა: "ღმერთი და მოყვასი ასე რომ გიყვარს, ამიტომ უფლისგან შენთვის ჯანმრთელობა გამოვითხოვეო". თავისი მახვილით შეეხო მხარზე და ორგანიზმი ძალებით აუვსო. მამა იოანემ თავი სრულიად ჯანმრთელად იგრძნო და ტაძარში წავიდა. ამის შემდეგ შეტევები გაუქრა და ღრმად მოხუცებული სულ სხვა ავადმყოფობით გარდაიცვალა.
"სან-ფრანცისკოს ერთ-ერთ საავადმყოფოში მრვალწლიანი დაკვირვების შედეგად დაფიქსირდა, რომ ურწმუნო ავადმყოფებში გულ-სისხლძარღვთა გართულებები გაცილებით იოლად მიმდინარეობდა, თუ მათთვის ლოცულობდნენ სრულიად უცხო მორწმუნეები."
"ხორციელი უძლურება, ჯანმრთელობის დაკარგვა ერთ-ერთი დიდი განსაცდელია, რომელსაც ხშირად მოსდევს სიცოცხლის დაკარგვის შიში".
"ექიმს არა აქვს მოდუნების უფლება, რადგან მისი სიმხნევე გადამდებიაო".
ამბავი რწმენაში მოქცევისა. ვრნიაცელმა ძმამ, ბ.ჩ.-მ გვიამბო: "ექვსი წელი ვსვამდი სანატორიუმში წყალს. ექიმმა ოდესღაც მითხრა, ჭლექის დაწყებითი სტადია გაქვსო. ექვსი წლის შემდეგ კი სამი თვის სიცოცხლეზე მეტი აღარ მომცა. მაშინ ეკლესიაში არ დავდიოდი, არც ღმერთი ვიცოდი და არც სახარება. დაიწყო ომი. საკონცენტრაციო ბანაკში მოვხვდი. მართლაც ღმერთმა მომივლინა კაცი, რომელიც ახალ აღთქმას კითხულობდა. ყოველდღე სახარების წასაკითხად მიწვევდა. მაშინ გაიღვიძა ჩემმა სულმა. ახლა უკვე შევწუხდი ჩემი ცხოვრების გამო, სულის მომავალზე შიში აღემატა სხეულის ხვედრზე შიშს. მაშინ ვიხილე, რომ ჩემი სული სხეულზე სნეულია, თავი ვანებე სხეულის კურნებას და სხეულმა ნელ-ნელა იწყო გამოკეთება, ბოლოს მთლად გამოჯანმრთელდა. ამ გაჭირვებაში შეამხანაგებული ჩემი ათი მეგობარიც ეზიარა ახალ აღთქმას. ჩვენ ყველამ გავიღვიძეთ და სული იესო ქრისტესკენ მოვაქციეთ. ლოცვის კანონს აღვასრულებდით და ვცხოვრობდით ისე, როგორც გვესმოდა. ტყვეობის შემდეგ მღვდელს მოვუყევით, კანონს როგორ ვლოცულობდით. თურმე ყველაფერს სწორად ვაკეთებდით - თვით სული ღმრთისა გვასწავლიდა და წარგვმართავდა".
/წმ. ნიკოლოზ სერბი/
"მძიმე სენმა მოიხილა"
"ჩემო საყარელო შვილებო, დე, თქვენი სულიერი და ხორციელი ჯანმრთელობა ღვთის სიყვარულმა დაიცვას".
/არქიმანდრიტი ეფრემ მთაწმინდელი/
"ღრმა ნევროზი ზნეობრივი ავადმყოფობისა და სულიერი მოშლილობის მაჩვენებელია".
თავისი გამოცდილებიდან მამა პაისი ასწავლიდა: "სულიერ ცხოვრებაში მოქმედებს სულიერი კანონები. თუ გულწრფელად შევინანებთ ცოდვებს, მერე მის გამო სნეულებით არ გადავიხდით. ავადმყოფობას თუ უსამართლობას ღმერთი ჩვენზე იმ ცოდვების გამო უშვებს, რომელთაც ვერ ვგრძნობთო". ერთ ბერს კი უთხრა: "ჩვენ პასუხისმგებელნი ვართ იმაზე, რაც გარშემო ხდება: გესმის, რაც გითხარი? ვინც გაუკეთესებას ცდილობს, გავლენას ახდენს გარშემო მყოფზე და მთელ სამყაროზე. მე რომ წმინდანი ვყოფილიყავი, ჩემი ლოცვით შევეწეოდი ადამიანებს".
"სიკვდილის წინ მძიმე ავადმყოფობისგან იტანჯებოდა. ამბობდა: დიდება უფალს! მოწამეობა მსურდა, მაგრამ ღმერთმა არ მაღირსა. ავადმყოფობა მომივლინა. ეს მოწამეობის ტოლია, თუ მოთმინებით და ღვთის ნების ერთგულებით დაითმენო."
"ნებისმიერი ექიმი დამეთანხმება, მისი გამოწერილი წამალი მაშინ უფრო ეფექტიანად იმოქმედებს, როცა ავადმყოფს სწამს, რომ ის აუცილებლად უშველის და განკურნავს".
"სხეული ავადმყოფობს, სული კი იკურნება".
"წამისყოფაში განკურნებული"
"ხორცით სნეულება სულისთვის დიდი სარგებელია, ეს ის ცეცხლია, რომელიც ოქროს ბაჯაღლოდ აქცევს".
"ათონზე, კარიესის ახლოს, ორი რუმინელი ბერი ცხოვრობდა. ერთი მათგანი მძიმედ დაავადდა, მეორეს კი მოვლა ეზარებოდა და წმინდა პანტელეიმონს დაჟინებით სთხოვა: "ან მალევე განკურნე, ანდა იმ ქვეყანაზე წაიყვანეო". გულში კი ძმას მცირე ზრუნვასაც აყვედრებდა. გამოეცხადა წმინდა პანტელეიმონი და უთხრა: "აბა, რას მევედრები? შენ სათნოებებს მოკლებული ხარ, ძმაზე ზრუნვით კი ღვთისაგან დიდ ჯილდოს მიიღებო". ამ ხილვამ გონს მოიყვანა მაყვედრებელი ბერი, უფრო მეტად ზრუნავდა ძმაზე და ღმერთს შესთხოვდა, დიდხანს მიცოცხლეო."
მამა პაისივე ჰყვებოდა: "ჩემთან მოვიდა შუახნის კაცი, რომელსაც საშინელი თავის ტკივილი ტანჯავდა, ექიმები ვერაფერს შველოდნენ. შორიდან თვალი მოვკარი თუ არა, მივხვდი, რომ ეშმაკს ჰყავდა შეპყრობილი. ვუთხარი: "ეს იმიტომ მოხდა, რომ ერთი ქალი მოატყუე, მან კი ჯადო გაგიკეთა. ასევე ნამუსი ახადე სხვა გოგონასაც. წადი ამ ქალებთან და შენდობა სთხოვე. შემდეგ აღსარება თქვი და სთხოვე მღვდელს, შეფუცვის ლოცვები წაგიკითხოს, ამის მერე გამოჯანმრთელდები".
"[ღირსი პაისი ათონელმა] წინასწარ იცოდა მასთან მისულის სნეულების შესახებ და ისიც, რით დამთავრდებოდა. თუ ავადმყოფში რწმენას ხედავდა და ხვდებოდა, რომ განკურნება მას სულიერად არ ავნებდა, ეტყოდა: "არაფერი გჭირს, ჯანმრთელი ხარ" - და ავადმყოფი განკურნებული მიდიოდა. ზოგჯერ სნეულებს წმინდა ნაწილებით ჯვარს გადასახავდა და ღვთისმშობლის ხატის კანდელის ზეთს სცხებდა.
ჰყვებოდა: "გუშინ აქ ცხრა წლის სრულიად ბრმა ბიჭი მოიყვანეს. ვკითხე: - რა გინდა, ქრისტემ რომ მოგცეს-მეთქი. მინდა კარგი ბიჭი გავხდეო. და ლოცვაც ვერ მოვასწარი, რომ თვალი აეხილა". ბერმა ეს ამბავი სანუგეშოდ ერთ ბრმასაც უამბო, მაგრამ თავისი სულიერი "წვლილი" ბავშვის განკურნებაში დამალა. ასევე მალავდა ხოლმე სხვა შემთხვევებშიც. ამბობდა: - მას არაფერი სჭირდა და გამოჯანმრთელდაო."
"სადაც რწმენაა, იქვეა კურნებაც, რამეთუ უფალი ჩემი, იესო ქრისტე რწმენისამებრ მიაგებს მათ, ვინც სთხოვს!"
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)