წმინდა ეგნატე ბრაინჩინინოვი წერს რო წმინდა მამები მოწყინების გულისსიტყვების წინააღმდეგ საბრძოლველად მოკლე წმინდა წერილიდან ნასესხები სიტყვებს იყენებდნენ
1. მადლობა ღმერთს ყოველივესათვის !
2. ღმერთო , შენს წმინდა ნებას შევედრი ჩემს თავს , იყავნ ნება შენი !
3. უფალო , მადლობა ყოველისვესთვის , რის მოვლინებასაც ინებებ ჩემთვის !
4. სამართლად ღირსი , რომელ ვქმენი, მომეგების , მომიხსენე მე , უფალო , ოდეს მოხვიდე სუფევითა შენითა
წმინდა მამა წერს " როგორც კი მტერი თავს წამოჰყოფდა , მყისვე ამ საოცარ იარაღს დაავლებდნენ ხელს და პირდაპირ სახეში სცემდნენ მოწინააღმდეგეს . როდესაც მწუხარების გულისსიტყვები მოგეძალებათ , დაიწყეთ რომელიმე ამ წინადადების გამეორება :ხმადაბლა , აუჩქარებლად , აღგზნების გარეშე , ყურადღებით , მხოლოდ გასაგონად -მმანამ , სანამ მტერი სულ არ გაგეცლებათ , სანამ არ იგრძნობთ ღვთის მადლის შეწევნის მოახლოვებას როცა მტელი კვლავ შეეცდება თავდასხმას , მაგრამ თქვენ ისევ ის იარაღი აიღეთ ხელში და , როგორც დიდი სარდალი ,კეისარი უბრძანებდა თავის მეომრებს , პირდაპირ სახეში აძგერეთ მოპირისპირეს "
" ნუ გაიოცებთ ,რომ დავითის იარაღი ერთი სეხედვით ესოდენ მსუბუქი და უცნაური ჩანს , საქმეში გამოსცადეთ და თავადვე იხილავთ შედეგს ! "
ყოველი ჩვენგანი ვიმახსოვრებთ და განსაკუთრებით ვითავისებთ რაიმე სიტყვებს ლოცვებიდან სახარებიდან მამათა სწავლებებიდან და მათ ხშირად ვიმეორებთ გონებაში გაუცნობრიერებლად თუ გაცნობიერებულად ამ სიტყვების გახსენება გვამხნევებს და სიხარულს გვანიჭებს ამ თემაში კი მსურს ყოველმა თქვენგანმა სწორედ ესეთი სიტყვები გაიხსენოთ და გაუზიაროთ ერთმანეთს
ლილიანა
პ.ს. გულში დათბა
ძალიან მიყვარს ჩებაქსრისა და ჩავუშეთის არქიეპისკოპოსის მანუელის სიტყვები..აამ ნაშრომს ხშირად ვკითხულობ და რარაც ვძლიერდები ხოლმე
აქ პატარა ნაწყვეტს დავწერ:
მე მინდა,რომ შენ განიმსჭვალო იმ ჭეშმარიებით,რომ მდუმარებაზე კარგი და ძვირფასი არაფერია.ამიტომ,ნუ გახარჯავ ამაოდ სიტყვის ძალას,შეინახე იგი აღმშენებლობისათვის,აღსარები
ათვის,შEნ უნდა იგრძნო პასუხისმგებლობა ყოველ შენს სიტყვაზე(უმეტესწილად ხომ ამისთვის იტანჯები მრავალი წელია).
მე მინდა,რომ შენ შეინარჩუნო(რა თქმა უნდა,ჩემო ნების შესაბამისად)სიცოცხლის წყურვილი,გამოულეველი ენერგია,სიყვრული და მოშურნეობა,მგზნებარება მოქმედებისადმი,რათა აქტიურად შეიჭრე შენს გარემომცველ ცხოვრებაში.
მე მინდა,რომ შენი აზრები და საქმე არ დაშორდეს ერთმანეთს(შენ ზშირად გსურდა ერთი და აკეთებდი მეორეს)...
კარგი თემაა.
საკუთარი თავის გამხნევებისა და გამოფხიზლებისთვის ვამბობ ხოლმე:"მოველი აღდგომასა მკვდრეთით და ცხოვრებასა მერმისა მის საუკუნესა".
ასევე მიყვარს "უფალმა ძალი ერსა თვისა მოსცეს უფალმან აკურთხოს ერი თვისი მშვიდობით".
ძალ ჩემდა და საგალობელ ჩემდა უფალი ვისა მეშინოდეს"
ასევე მიყვარს ეს ლოცვა:"დიდება შენდა ქრისტე ღმერთო სასოებაო ჩვენო დიდება შენდა".
და პატრიარქის ეს სიტყვები მიყვარს"ქართველნო ერთად ღვთისაკენ".
მე სადღაც უკვე დავწერე და აქაც დავწერ.... მე ასეთ დროს ვიმეორებ ლოცვას "ქრისტე აღსდგა მკვდრეთით, სიკვდილითა სიკვდილისა დამრთგუნველი...." და ძალიან მეხმარება "აქებს სული ჩემი უფალსა და ყოველი გონება ჩემი -სახელსა წმინდასსა მისსა. აქებს სული ჩემი უფალსა და ნუ დაივიწყებ ყოველსსა მოცემულსა მისსა"...
"უფალი ნათელ ჩემდა და მაცხოვარი ჩემდა; ვისა მეშინოდის? უფალი შესავედრებელ არს ცხოვრებისა ჩემისა; ვისგან შევძრწუნდე?"
(ფსალმუნი 26:1)
ან იესოს ლოცვა თქვი
ან სახარება წაიკითხე
უფალო მილხინე მე ცოდვილსა ამას და შემიწყალე - ეს თვითონ მოდის ხოლმე, როცა ძაან დაღლილი ვარ;
მოიხსენე უფალო დავითი და ყოველი სიმშვიდეი მისი - ეს მრისხანებისას;
იყავნ ნებაი შენი უფალო - ეს როცა ვფიქრობ და გადაწყვეტილებებს ვწონი,
განმზადებულ არს გული ჩემი უფალო, განმზადებულ არს გული ჩემი - ეს განსაცდელისას...
იესოს ლოცვა მაინც ყველაზე ხშირად მომდის და მადგება
solomony
''გული წმინდა დაბადე ჩემთანა ღმერთო და სული წრფელი განმიახლე გვამსა ჩემსა''
mogzauraეგ ფრაზაც კიდე "დიდება შენდა ქრისტე ღმერთო სასოებაო ჩვენო დიდება შენდა" ესეც და რაც მე მაქვს "ყოველი თესლები გარემომადგების მე და სახელითა უფლისაითა ვერეოდი მათ"
მე წმინდა ნიკოლოზ სერბის სტატიები "მშველის" ... და რამშტაინი კიდევ
"მადლობა უფალო ყველაფრისათვის რაც ჩემ თავს ხდება, დიდება შენდა უფალო ყველაფრისთვის რაც ჩემ თავს ხდება"
როდესაც ძალიან აფორიქებული ვარ იესოს ლოცვას ვიმეორებ გულში და თუ მეშინია რამის, მაშინ უფლის სიტყვებს ვიხსენებ :" მე ვარ, ნუ გეშინინ! " ძალიან მამშვიდებს ეს სიტყვები
http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/eschemganiko.htm
ლილიანა
ლილიანა რა მისტიკური ხარ..
რაღაც ამოუცნობთან ასოცირდები ჩემ გონებაში..
რამდენი ხანია მინდოდა მეთქვა
ხო და კიდე ერთი ფორუმელია რომელიც მისტიკურია
რატომღაც მგონია,რომ წმ.მაკარი დიდის ეს სიტყვები,რომელთაც ეხლა დავწერ, ამ თემას ძალიან უხდება,თუმცა ვინმემ შესაძლოა სხვაგვარად იფიქროს,რისთვისაც წინასწარ ვიხდი ბოდიშს.
წმ.მაკარი დიდი:''როცა ადამიანი ურისხდება ძმას თვისას,მაშინ იგი წააგავს ძაღლს,რომელიც კბენს ქვას,რომელიც მას ესროლეს...და არა იმ ხელს,რომელმაც ესროლა.''წმინდა მამები განსაცდელის დროს იწყებდნენ ლოცვას,რათა განეგდოთ ქვების მსროლელი-ბოროტი ძალა,ხოლო მოყვასს თვისას(ძმას)ცდილობდნენ არ განრისხებოდნენ.
ყველას შინაგანად მლოცველთ ღმეთმა მოგვცეს გამარჯვება საკუთარ თავზე და სიყვარული ჭეშმარიტი.
ვხარობდეთ ორსავე სოფელსა შინა!
ასევე ზემოთ თქმულს შეესაბამება(ჩემის აზრით)წმ.ნექტარი ოპტინელის სიტყვები:''ადამიანი უნდა გახდეს არარა...და როგორც ღმერთმა არარაობიდან შექმნა ყველაფერი,ისე ასეთი ადამიანის შინაგან სამყაროშიც ყველაფერს შექმნის.''
betaneli luka
inaina
''სულიერი ბრძოლის არსიც იმაში მდგომარეობს,რომ არ ჩამოვაშოროთ საკუთარი გონება ღმერთს...არ მივიღოთ ბოროტი აზრები,არამედ განვაგდოთ ისინი და წმინდა ვყოთ გონებანი ჩვენნი.''წმინდა ღირსი მამა ნილოს სინაელი.
''...ლოცვა საწყისია ყველაფრისა.ლოცვა ასევე მამოძრავებელი ძალაა ყველაფრისა.ლოცვა ასევე სწორი მიმართულებაა ყველაფრისა.რაც უფრო სწორია და მართებული ლოცვა-მით უფრო საწორია და მართებული ყოველივე ირგვლივ,რამეთუ სწორი ლოცვა არ დაუშვებს,რომ რაიმე იყოს ირგვლივ არამართებული.''-წმ.მღვდელმთავარი თეოფანე დაყუდებული.
ღმერთო შეწევნასაჩემსა მოხედენ; უფალო შეწევნად ჩემდა ისწრაფე (ფს 69:1) და კიდე ანკეტაზე რაც მაქვს მიწერილი. დავითნი საოცარი წიგნია, სიბძნის ზღვაა და საწაულად თბილია. ვერც გამოვხატავ რასაც ვგრძნობ
იესოს ლოცვა მამშვიდებს ძალიან
მოწყინება სულის დასნეულებაა, გონების დაუძლურება, მონაზვნური ღვაწლის გაუფრთხილებლობა, აღთქმისადმი სიძულვილი, ამ სოფლის დანატვრა, ბრალდება ღვთისა, თითქოს იგი უმოწყალო და არაკაცთმოყვარე იყოს. გალობისას ის სუსტია, ლოცვისას - უძლური, ხორციელი მსახურებისას - რკინასავით მტკიცე, ხელსაქმეში დაუღალავი, მორჩილებაში - თვალთმაქცური.
3. მორჩილმა ადამიანმა არ იცის მოწყინება, რადგან გრძნობით საქმიანობით აზრობრივ და სულიერ ღვაწლსაც მოიპოვებს.
4. ძმათა თანაცხოვრება მოწყინებისათვის მეტად საძულველია, ხოლო დაყუდებაში მყოფს იგი არასოდეს შორდება.
5. სიკვდილამდე თავს არ ანებებს და აღსასრულამდე ყოველდღიურად ებრძვის.
ლოცვა როცა მეზარება ან წირვაზე წასვლა ამ სიტყვებს ვიხსენებ ხოლმე :"სასუფეველი ცათაი იიძულების და რომელნი აიძულებდნენ, მათ მიიტაცონ იგი"...
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)