N. R.
მე ვგალობ ბიზანტიურ-ქართულებს რამე პრეტენზიაა გააქვს?

მოხვალ შენ ქართული გალობის გაკვეთილზე

N. R.

ხშირად ჩნდება კითხვა, რომ თუ პატრიარქის გალობა სრულდება ტაძარში მაშ რა პრინციპით უნდა ავუკრძალოთ ბიზანტიური გალობის მომხრეებს მათ მიერ მოწონებული გალობის შესრულება. ამ საკითხთან დაკავშირებით შემდეგნაირად ჩამომიყალიბდა ჩემეული შეხედულება:




ის კითხვა, თუ რატომ ვაძლევთ თავს უფლებას, რომ ამ კომპრომისის შემდეგ ბიზანტიური გალობის მომხრეებს ავუკრძალოთ, მე დავსვი ამავე თემაში, და ეს იყო ჩემი თითქმის პირველი პოსტი. მაგრამ შემდეგ ვფიქრობდი, რომ იყო თუ არა ეს ორი ერთიდაიგივე, და მივხვდი რომ მნიშვნელოვნად განსხვავებული მოვლენებია. არ ვიცი ამაში ვის რამდენადა დავარწმუნებ, მაგრამ მე გარკვეულწილად გადავჭერი ეს პორობლემა ჩემს თავში და მოვახდინე დიფერენცირება: ქართულ ტექსტზე ბიზანტიური ჰანგის დადება ანტიეროვნული მსოფმხედველობრივი და წმინდა მუსიკალური თვალსაზრისით და ანტირელიგიური მიმართულებაა:

1) ანტიეროვნულის მსოფმხედველობრივი წანამძღვარი: არ იცნობ საკუთარ სამგალობო კულტურას, საკუთარ ფასეულობებზე წარმოდგენა არ გაქვს, და აკეთებ ისეთ დასკვნებსა და განცხადებებს, რომელიც სრული აბსურდია (ქადაგების, პუბლიკაციის საშუალებით, საუბარი აღარაა პირად საუბრებზე) და პირდაპირ ვუწოდებ ამას მეცნიერულ არაკეთილსინდისიერებას; ანტიეროვნული მუსიკალური თვალსაზრისითაცაა, თანაც ძალიან მარტივი და ნათელი მიზეზის გამო: ჰანგი არის სრულიად არაქართული, მთელი თავისი არსით, სააზროვნო სისტემითა თუ წვრილმანუ მუსიკალური თავისებურებებით.


2) ანტირელიგიურია, რამდენადაც თვითრწმენა საკუთარი ორიგინალობისა, საკუთარი მიმართულებისა (რომელიც ეკლესიის მიერ არაა გამართლებული), გამოუძიებლობა ჭეშმარიტებისა და ბრმა მინდობა ერთი ადამიანისათვის, ყოველგვარი ანალიზისა და არგუმენტირების გარეშე, რომელსაც დიდ ცოდვამდე მიჰყავხარ....... ანუ მოკლედ რომ ვთქვათ ვიწრო (თუ შეიძლება გალობას ,,ვიწრო" ვუწოდოთ) მნიშვნელობის საკითხიდან საკუთარი თავის განსაკუთრებულობის შეგრძნების, მოწამეობრივად აღსრულებული და უდიდესი მოღვაწე, მწვალებლობისა და სხვადასხვა მძიმე პერიოდის დროს სიმართლის მახვილით მებრძოლი წმნიდა მამებისათვის თავის შედარებასთან მისვლა, წმინდა სექტანტური აზროვნების ჩამოყალიბება და ფანატიზმი ცხადია ანტირელიგიურია



რაც შეეხება პატრიარქის საგალობლებს, მოდით გადავხედოთ მსოფლიო მუსიკის ისტორიას, თითქმის გამონაკლისის გარეშე ნებისმიერი სიახლე იგმობოდა, მხოლოდ ვიწრო საზოგადოებისთვის თუ იყო მისაღები. თავიანთ თანამედროვე ეპოქაში უჭირდათ სიახლის შეთვისება. ასეა დღესაც, მითუმეტეს, რომ ახლახანს დაიწყო ტრადიციული გალობის აღდგინება. მაგრამ ის პროცესი, რისი გამოვლინებაც პატრიარქის საკომპოზიტორო შემოქმედებაა, არის გარდაუვალი, ამას ვერ გაექცა ვერც ერთი მაღალი მუსიკალური ტრადიციის მქონე კულტურა. ეს მიმართულება რამოდენიმე ათწლეულის მაინძილზე შესაძლებელია პროგრესულ მოვლენადაც კი შეფასდეს. ნებისმიერ შემთხვევაში ტაძარში შესასრულებლად მისაღები თუ არ არის ჩვენთვის, ის მაინც უნაროთ, რომ ჭეშმარიტად ქართული ორიენტაციის, ქართულ ეროვნულ ინტონაციურ ფონდზეა დაფუძნებული. იგი ქართული მუსიკალური კულტურის ისეთივე თანაბარუფლებიანი ნაწილია, როგორიც სხვა ნებისმიერი ქართული მუსიკალური მიმართულება.

ჯერ ერთი ამბობთ, რომ სიახლეა, ეს უკვე ცუდია
მეორეც, ეკლესია არ არის მელომანების შეყრის ადგილი
და მესამეც: ლიტურგია არ გალავთ ელიტარული მსახურება ვიწრო საზოგადოებისათვის

კანუდოსელი

რა თქმა უნდა სიახლეა, და შეიძლება ცუდი იყოს შეიძლება არც, ამის გადაწყვეტას წლები სჭირდება


ვინთქვა რომ ეკლესია არის მელომანების შეყრის ადგილი?!


არც ის მითქვამს, რომ ლიტურგია ელიტარული მსახურებაა ვიწრო საზოგადოებისთვის

ვიწრო საზოგადოება მხოლოდ იმიტომ ვახსენე, რომ სიახლის შემოტანას მხოლოდ ვიწრო საზოგადოება იღებს-თქო. ეგრე ტრადიციული გალობის აღდგენა რომ დაიწყეს, მაშინაც ვიწრო საზოგადოება უჭერდა მხარს ამ მოვლენას, და არ უნდა აღედგინათ, იმიტომ რომ ეკლესია ,,ვიწრო საზოგადოება" არ არის? რა ლოგიკაა

მაგრამ ის პროცესი, რისი გამოვლინებაც პატრიარქის საკომპოზიტორო შემოქმედებაა, არის გარდაუვალი, ამას ვერ გაექცა ვერც ერთი მაღალი მუსიკალური ტრადიციის მქონე კულტურა. ეს მიმართულება რამოდენიმე ათწლეულის მაინძილზე შესაძლებელია პროგრესულ მოვლენადაც კი შეფასდეს. ------------ამაზე რას იტყვით?



და პოსტის მიზანი იყო ბიზანტიური გალობისა და პატრიარქის გალობის შედარების უსუსურობის წარმოჩენა, რაზეც ვერ მივხვდი მეთანხმებით თუ არა. თუ არ მეთანხმებით პუნქტების მიხედვით მითხარით რაში და რატომ

სწორედ ამიტომ სამების გალობების ნაწილიც არ მომწონს, რომ ისინი არ არის საკუთარი გალობის კულტურის ნაწილი



მუსიკის ისტორია ერთია და სამგალობლო მუსიკის- მეორე



ამიტომაც ვთქვი, რომ ეკლესია არ არის ელიტარული, ის ყველასთვისაა და ამიტომაც აღვნიშნე, რომ ეკლესია არ არის მელომანების შეჯიბრის ადგილი, სადაც სიახლეებში ვეჯიბრებით

საეკლესიო გალობის ისტორია კი ძალზედ საინტერესოა და თუ ადამიანს უნდა, შეუძლია დაიწყოს სკაბალანოვიჩის შრომებით, სადაც ის, ანტიფონური გალობის ისტორიაზე მსჯელობს და მისი შემოტანის ისტორიულ-ლიტურგიკულ მოტივირებაზე



ეს ნამდვილად ასეა, მაგრამ ის გალობები, რაც იგალობება სამებაში - არ უხდება ლიტურგიკას - ამასაც ვერ გავექცევით
ისევე არ უხდება, როგორც ოდესღაც სიონში მამაო ჩვენოს რომ დასჭექდა ხოლმე ოპერის სტილში "მგალობელი"...ლიტურგია მისტიკაა და არა ოპერა

ამას ვერსად გაექცევი, რომ ლოგიკურად ისიც ჩვენი კულტურის ნაწილია, როგორც ქართული მუსიკალური მსოფმხედველობის პირმშო



მეც სასულიერო მუსიკის ისტორია ვიგულისხმე.

შეჯიბრი რა მოსატანია, ეს ბუნებრივი პროცესია, როდესაც ეპოქა ასე თუ ისე უღებს რაღაც სიახლეს კარს, და ნებისმიერ დროს და ნებისმიერ სფეროშია ეგრე




თუ მეთანხმები მაშინ როგორღა მეწინააღმდეგები? ,,ის გალობებში" თუ პატრიარქის გალობას გულისხმობ, რომელზეც ამ შემთხვევაში გვაქვს საუბარი, ვერ დაგეთანხმები: მეც იმ უმრავლესობაში გავდივარ, რომელიც ამას ვერ იღებს, მაგრამ ლიტურგიკას არ უხდებასაც ვეღარ ვამბობ.

პატრიარქის გალობას ვერ შეადარებ ,,მამაო ჩვენოს", რომელიც წმინდა ევროპულია, და მასში არ არის არაფერი ქართული, პატრიარქის შემოქმედება კი ქართულ მუსიკალურ ფონდს ეყრდნობა

წმინდა მელოდიურობის თვალსაზრისით, თუ ლიტურგიასთან მიმართებაში?

თუ პირველია, მაშინ არ მგონია ეგ არამელოდიური იყოს
როგორც ჩანს მეორე, მაშინ, თუ მეორე, გაუგებარია საკუთარ თავს რომ ეწინააღმდეგებით, რადგან მიწერთ ამას:

კანუდოსელი

მეც მაგას ვფიქრობ, რომ მელოდიურად მეტად მშვენიერია და დახვეწილი, მეც ვერ ვგუობ ლიტურგიისას მის შესრულებას, მაგრამ ,,ვეღარ ვამბობ ვერაფერს", ვინაიდან შეიძლება ეს აღმოჩნდეს ქართული გალობის ღირსეული შტო

N. R.
გაიხარეე! მე პირველადე ვარ ამ თემაში, რატომღაც აქამდე არ დავინტერესდი მაგრამ ეხლა უკვე ოოოო.

კანუდოსელი
მუსიკის ისტორია ყველა მუსიკისთვის ერთია. არვიცი როგორ აგიხსნა მაგრამ თუ მუსიკაში ჩახედული ხარ მაშინ მოდი წმინდა მუსიკალური თვალსაზრისთ ვიმსჯელოთ. ოღონდ ჯერ მოთხარი ხარ თუ არა მუსიკოსი??? თუ ცალმხრივად მუსიკოსი ანუ მარტო გალობის მცოდნე? ხარ მაშინ აზრი არ ექნება საუბარს გლობალურად მუსიკაზე.

ძალიან ბევრ საშუალო თუ არა-საშუალო მგალობელთან მისაუბრია დაახლოებით ასეთ თემებზე და რაც მე მითქვია საერთოდ ვერ გაუგია. მე ვგუსხმობ ანუ შედარებები თუ ნებისმიერი რაზეც შეიძლება ისაუბრო.

პატრიარქის საგალობლები მხოლოდ სამების საკათედროში სრულდება და ამას სულ სხვა დატვირთვა აქვს. რომლის გაგებაც თქვენ გაგიჭირდებათ. ესე საუბარი რომ ბიზანტიური, რუსული, თუ სხვა იქნება მნიშვნელობა არააქვს საგალობლების შესრულება შეიძლება, მაშინ რა დააშევეს ბიზანტიკოსებმაოოო. ჩემი აზრით ეს დილეტანტიზმის მაჩვენებელია. ესე საუბარი ამ თემაზე არ შეიძლება.

......და თუ რატომ, ეს დიდად შევეცადე მეთქვა

N. R.
რატო იკავებენ თავს საინტერესოა.

Cecxladze I


რიავიცი, რაივიცი

აბა გიოწვევთ ბრძოლაში ვისაც განსხვავებული აზრები გაქვთ.

ჩემო კარგო ანუშკი, იგივე მარიამ, შენ თუ იოანე დამასკელზე ყველაფერი იცი, ისიც უნდა იცოდე, რომ ტიბიკონში (იმედია იცი ტიბიკონი რაც არის), ჩამოლოცვის შემდეგ წერია, რომ გუნდმა უნდა იმღეროს მრავალჟამიერი, აქედან გამომდინარე ძალიან უხერხულია იმის თქმა, რომ რესტორანი გახსენდება მრავალჟამიერზე.
სუფრა რომ ლოცვის გაგრძელებაა და ლოცვის ერთგვარი სახეა ამაში ეჭვი არ უნდა შეგეპაროს (საუბარი არაა ღრეობაზე), ხოდა აქედან გამომდინარე ეკლესიაში კი არ უნდა გახსენდებოდეს რესტორანი, არამედ რესტორანში უნდა გახსენდებოდეს ეკლესია, რომ არ გასცდე ქრისტიანულ საზღვრებს.
მე ვფიქრობ, რომ ეგ არის სხვისი აზრი შენზე მოხვეული და უნდა გათავისუფლდე ასეთი აზრებისაგან.

რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, საქართველოს ეკლესიას არა აქვს ოფიციალური ტიპიკონი.

იქნებ ამიხსნა რა არის ტიბიკონი?
გეტყობა რომ იცი