 პოეზია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| მარიამი |
 Nov 23 2006, 11:04 PM
პოსტი
#101
|
 + + +  ჯგუფი: Senators პოსტები: 12,615 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6  |
ერთხელ უწმინდესმა დაავალა სტუდენტებს დაეწერათ თხზულება თემაზე "რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის".
ეს ერთ-ერთი სტუდენტის ნაშრომია: ზაზა სანიშვილი სემინარიის IV კურსის სტუდენტი რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! დიდ საქმისათვის დიდად ვეჭვობ რომ მეყოს ძალა, და როგორ შევძლო გავირიო სისხლში ფოლადი, რომ ყველა მტერი გზის ჩამხერგავ ლოდივით დავძრა. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! როცა ველ-მინდვრებს მოდებია ბალახი უხვად, ვერ მოვერევი სარეველას ქარით მოტანილს, დარდი დაეტყო დავიწყებულ ჟანგიან გუთანს. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! ფრთიანი სიტყვით გავაღვიძო ირგვლივ გარემო, მაგრამ წარსულში დამიფანტავს სათქმელი კარგი, თვით დუმილისთვის, რაც კი მითქვამს, მგონი არ მეყო. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! დაბზარულ კედლებს ძველი წყლული ვით დავუამო, ვიღაცამ ქვაზე ქვა დადო და კეთილად დადის, მე კი თვით კენჭის კენჭზე კარგად დადებას ვნატრობ. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! იქნება სიბრძნე მოვიძიო გონების წამლად. ფიქრის გორაზე დიდი ჭმუნვით კვლავ კაცი ადის, მე კი ვიცი, რომ სისულელის ამარა ავალ. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! როცა სიბილწე ეუფლება დიდსა და მცირეს, ვით გავიყვანო სასუფევლის გზაზე მოყვასი, როდესაც გულში უგზოობის ლაბირინთს ვიტევ. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! როგორ შევამკო თუნდაც მცირედ მისი მთა-ველი, ჩემს სისხლს წვეთებს ძუნწად ვითვლი, დავკარგე აზრი, და ძველთა სისხლით სუნთქავს თითო მიწის მტკაველი. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! დარჩა კი რამე, რის ხილვასაც კვლავ შევძლებ სულში, იქნებ სიყვარულს თვალი ვკიდო ლოდინით დაღლილს, მუდამ რომ მიხმობს და არ იცის დღეს, ხვალე, გუშინ. და როცა ქარი დავიწყების გადაყრის ნაცარს, როდესაც გულში სიყვარული დაანთებს ღადარს, მაშინ ფოლადი გაერევა ჩემს სისხლში სწრაფად, და ძველი გუთნით ძირს მოვუთხრი მინდორში ბალახს, ფრთიანი სიტყვით გავაღვიძებ თავსაც და ხალხსაც, დაბზარულ კედლებს წყლულს მოვურჩენ, ქვას ქვაზე დავდგამ, ფიქრის გორაზე დადინჯებით, იმედით ავალ. სიბილწის ჭაობს ავარიდებ მოყვასის გზა-კვალს, ჩემს სისხლის წვეთებს აღარ დავთვლი ძუნწად და ხარბად, სამშობლოსათვის რა ვაკეთო, მივხვდები კარგად. რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის! ეს შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის - მიყვარდეს იგი და მხოლოდღა მიყვარდეს მარად! 2005 უწმინდესს ძალიან მოეწონა  -------------------- ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
|
   |
 
|
| თამარი |
Nov 23 2006, 11:06 PM
პოსტი
#102
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 706 რეგისტრ.: 7-September 06 წევრი № 166 |
მეც!
-------------------- ყოველი სული აქებდით უფალსა! |
|
|
|
| teo.. |
Nov 24 2006, 05:07 AM
პოსტი
#103
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 256 რეგისტრ.: 17-November 06 მდებარ.: USA წევრი № 486 |
ციტატა(მარიამი @ Nov 23 2006, 10:04 PM)  ერთხელ უწმინდესმა დაავალა სტუდენტებს დაეწერათ თხზულება თემაზე "რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის". ეს ერთ-ერთი სტუდენტის ნაშრომია: ზაზა სანიშვილი სემინარიის IV კურსის სტუდენტი რა შემიძლია გავაკეთო სამშობლოსათვის 2005 უწმინდესს ძალიან მოეწონა ძალიან მომეწონა, ღმერთმა დალოცოს და გააძლიეროს -------------------- სასოება ჩემდა მამა, შესავედრებლად ჩემდა ძე, მფარველად ჩემდა სულიწმიდა, სამებაო წმიდაო დიდება შენდა.
|
|
|
|
| _ნინო_ |
Nov 28 2006, 12:37 PM
პოსტი
#104
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 22 რეგისტრ.: 9-November 06 წევრი № 435 |
...ქართველთ გატეხეს მომხვდურნი ძლიერი დარტყმით სწორითა,
წითლად შეღებეს ველები, სისხლის ტბით დანატბორითა, გაშმაგებული ცხენები გზას იკაფავენ ტორითა, გადაშავჭრელდა მიდამო გაჟლეტილ მტერთა მძორითა, გარბიან, იპარებიან ტყითა, მთითა და გორითა. მსოფლიო შემოიარა ხმამ, დაუღლელმა ქებითა, დიდგორის ველზე ქართველთა ბრწყინვალე გამარჯვებითა, ლათინურ-სომხურ-არაბულ-სპარსული ლეგენდებითა, მესიის მახვილს-დიდ დავითს აქებენ დაკვირვებითა, მუსულმანთ უძლეველობის მითი დაემხო რქებითა. |
|
|
|
| marine |
Nov 28 2006, 01:01 PM
პოსტი
#105
|
 მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,808 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
იგავი
ერთ ძველ იგავში ასე წერია: კაცი იესოს წინაშე წარსდგა, ნაფეხურების სახით ქვიშაზე მთელი თავისი ცხოვრება ნახა. იესომ უთხრა: "ხედავ, შენს კვალთან ნაფეხურების რიგია ერთი, ეს მე ვიყავი, ცხოვრების გზაზე თან დაგყვებოდი მორწმუნეს გვერდით." უეცრად კაცი ძლიერ აღშფოთდა: განსაცდელის დროს რატომ მტოვებდი? აქ ნატერფალი მხოლოდ ერთია ნიშნად, რომ ჭირში ვერა გპოვებდი." იესომ ტკბილად გასცა პასუხი: "გზა ნავალია ერთ-ერთის ფეხით, რადგან ცხოვრების მძიმე წუთებში დაგატარებდი აყვანილს ხელით." -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| ვალერი |
Nov 30 2006, 12:28 AM
პოსტი
#106
|
 ვაკო გელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 395 რეგისტრ.: 2-August 06 მდებარ.: Tbilisi, Georgia წევრი № 35 |
მირზა ხოსროშვილი
ჯიხვის თხოვნა ჯიხვმა თქვა ბიჭავ ნუ მამკლავ რად გინდა ჩემი მოკვლაო, არ მამკლა ცოცხალ გამიშვი თორემ შენი დროც მოვაო, გადაეყრები სხვა ჯიხვსა ის გადევნინებს ბევრსაო, მთა ღორღსაც შემოგატარებს მერე გადაგჩეხს ხევსაო. რას გიშლი ბიჭავ ნუ მამკლავ ნუ მამწყვეტ ბუნებასაო, ბუნებისთვი ვარ შობილი ღმერთვა მიმანდო მასაო. ხალხი სუყველა ერთნი ხართ, სულ დასდევთ წყნარს და სუსტსაო ერთხელაც ვეფხვს შაეყრებით ის კი ამოგხდით სულსაო. ბიჭოვ არ გინდა ნუ მამკლავ არ მინდა დარჩე აქაო, მე კლდიდან კლდეზე გადავალ შენ კი მოკვდები აქაო. ისმინე თხოვნა ჯიხვისა შენც არ მაიკლა თავიო, თორემ იცოდე ჩემსავით ქვრივად დაგრჩება ქალიო. შენსავით შვილი მეცა მყავს ის კლდიდან კლდეზე დახტისო, დაფიქრდი სანამ მამკლავდე იქნებ ჯიხვი ვარ ხატისო. ცოდვას ნურასდროს ჩაიდენ, ნუ დაიმძიმებ მხრებსაო ცოდვა არ მოგკლამს, დაგტანჯავს და შველას შესთხოვ ღმერთსაო. მერეღა გაგახსენდება ცოდვა ჯიხვისა კლდისაი, სანამ მამკლავდი გესმინა თხოვნა ჯიხვისა კლდისაი. 2000 წ. მირზა ხოსროშვილი სიკეთე სიკეთე რა არის? - სიკეთე ზღვა არის ამ ზღვაში დახრჩობა მართლაც ხსნა არის. სიკეთით კვდები? - სხვა რაღა გინდა, ამაზე კარგი ქვეყნად რა არის. თუ კი ოდესმე ცხოვრების გზაზე შენ ტანჯვის ჯარი შემოგესია, არ დამარცხდები, თუ კი ჯერ სული ბოროტისათვის არ მიგიცია, თუკი ჯერ კიდევ გული სიკეთით და სიბრალულით შენი სავსეა, დაიჩაგრები, მაგრამ ცოტა ხნით ცხოვრების წესი დღეს ხომ ასეა. მაინც არ მისცე შენ სული ბოროტს, ფული სიყვარულს არ ამჯობინო, საწყალს თავისი სისაწყლე მაინც იცოდე არასდროს არ აგრძნობინო. მაშინ იქნები კაცი, როდესაც სხვის გულის წუხილს გულთან მიიტან, თუკი ვაჟაცთა სასაფლაოზე კეთილი გულით ვარდებს მიიტან. იყო კეთილი - იცი რა არის?... - მარტო სიტყვები არაფერია, სიკეთე, სიყვარული და წრფელი გული ამაზე კარგი არაფერია. 2/02/2004. მირზა ხოსროშვილი საქართველო! შეიმშრალე ცრემლები ახლა როცა მე ამ ლექს ვწერ, ჩემს გულს სევდა ემატება. ვხედავ, ახლა ჩუმად სტირი შენ ცრემლი არ გეკადრება. ადრიდანვე გყავდა მტერი, ომიც ბევრი გაგივლია, მაგრამ ომში ვაშკაცების ღალატი არ გაგიგია. ვხედავ ახლა ჩუმად სტირი თვალზედ ცრემლი დაგდენია, გაგიყიდეს ყველაფერი, ის წაგართვეს რაც შენია. სულ გაყიდეს ყველაფერი, ტყეები თუ ველები საქართველოვ მე შენთან ვარ! შეიმშრალე ცრემლები. სანამ შენ ხარ საქართველოვ, ჩვენც ვიქნებით ქართველები, შენს დაჩაგვრას ვიღაც უცხოს არ შევარჩენთ ქართველები. მე დაგიწერ ისეთ ლექსებს ვიხარო და შენც გახარო, ქართველებო ერთად ვიყოთ, რომ მტერი არ გავახაროთ. 3/03/2003. -------------------- დამარხულ არს ენაჲ ქართული დღემდე მეორედ მოსვლისა მისისა საწამებლად, რაჲთა ყოველსა ენასა ღმერთმა ამხილოს ამით ენითა.
და ესე ენაჲ მძინარე არს დღესამომდე, და სახარებასა შინა ამას ენასა ლაზარე ჰრქჳან! |
|
|
|
| marine |
Nov 30 2006, 11:49 AM
პოსტი
#107
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,808 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
გალობანი გიორგისნი
გალობაი II * * * ვითარცა ვარდი სურნელი ფერითა შუენიერითა, გამოჩნდი ეკალთაგან უნაყოფოთა, და ვითარცა სანთელი აღენთე შორის ბნელსა ნათესავთა მათ უგულისხმოთა, დიდებულო მოწამეო, სძაგებდ განცხადებულად კერპთა მათთა მტყუართა, ამისთვის აღემზადნეს მოკლვად შენდა... იოანე მინჩხი -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| კანონისტი |
Nov 30 2006, 01:40 PM
პოსტი
#108
|
 დავით ჯგუფი: Members პოსტები: 16,930 რეგისტრ.: 17-October 06 მდებარ.: თბილისი, საქართველო წევრი № 284 |
"რომლისა წინაშე ქედდადრეკილ არს ყოველი
მუჴლი ყოველი მოდრკების და ენაჲ ყოველი შენსა ჴმობს აღსარებასა, მეცა, სიტყუაო, აღმსარებელსა მომხედენ” დავით აღმაშენებელი, გალობანი სინანულისანი, გალობაჲ ა -------------------- „ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ჰყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.“ (ფს. 105; 4) |
|
|
|
| marine |
Nov 30 2006, 01:54 PM
პოსტი
#109
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,808 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ნეტარ არიან მორწმუნენი...
ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან, რადგან სიკვდილიც ვერ აშინებთ, რაც მთავარია! ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან, - შვილნი ნათლისა, ცის მამულში ღმერთთან არიან... ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან, რადგან სიკეთეს ასხივებენ, მზეებრ არიან, - რადგან სიხარბემ მათი გული ვერ გადარია, ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან. ჰყვავის მათ სულში სიყვარული, მშვიდი დარია, ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან. უღვთოდ რამდენი სიბრმავე და სიმწუხარეა?... ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან. ვინ გვცეს ნუგეში, როცა სულში ავი ბზარია?... ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან. მამულო, შენი გადამრჩენი მხოლოდ ჯვარია!... ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან. მამულო, შენთვის თავდადება ზეცის კარია, - ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან. რწმენა, მომავლის იმედები შენ გაბარია, ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან! შენი სამკვიდრო ღმერთს შეჰვედრე, დედავ მარიამ! ნეტარ არიან მორწმუნენი, ნეტარ არიან!!! მეუფე თადეოზი -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| teo.. |
Dec 1 2006, 04:42 AM
პოსტი
#110
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 256 რეგისტრ.: 17-November 06 მდებარ.: USA წევრი № 486 |
სიყვარული ასე მწამს
თუნდ, პასუხი ვერ მოვძებნო, სიყვარული - ღმერთსა ჰგავს. იდუმალი ღვთაებაა, ასე მჯერა, ასე მწამს. ფაფარაშლილ რაშს მაგონებს, მძვინვარებით - მუსონს ჰგავს, ფსკერზე ითრევს გზაზე შემხვდურს, ასე მჯერა, ასე მწამს. თუნდ, ჩიტს ჰგავდეს ფრთა მოტეხილს, სათნოებით - მტრედსა ჰგავს, სულს სიმშვიდეს მოანიჭებს, ასე მჯერა, ასე მწამს. ზოგჯერ, ტკბილი მაჭარია, ზედაშეა, წყურვილს კლავს, თილისმაა, დაგატყვევებს, ასე მჯერა, ასე მწამს. ზოგი მისით იბადება, სიცოცხლეა, ზღაპარს ჰგავს, ზოგში სახლობს ვით დემონი, ასე მჯერა, ასე მწამს. ვერ გავიგე რა ყიფილა, აცოცხლებს თუ კაცსა კლავს... ალბად, თავად ბედი არის... თვით უხილავ ღმერთსა ჰგავს... ჩემში - სულიწმინდით სახლობს, ასე მჯერა, ასე მწამს. 01.29.1998 საქართველო თეა კანდელაკი -------------------- სასოება ჩემდა მამა, შესავედრებლად ჩემდა ძე, მფარველად ჩემდა სულიწმიდა, სამებაო წმიდაო დიდება შენდა.
|
|
|
|
| marine |
Dec 1 2006, 12:30 PM
პოსტი
#111
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,808 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
უფალო ჩემო, შენდებიან დარდის კედლები
და ნუგეშისთვის მხოლოდ შენ ერთს შეგეკედლები; ცრემლდადინებულ, ნაღველნარევ სულს ის მიმშვიდებს, წამსვე შენში რომ მოვიძიებ სულის სიმშვიდეს. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| teo.. |
Dec 4 2006, 05:36 AM
პოსტი
#112
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 256 რეგისტრ.: 17-November 06 მდებარ.: USA წევრი № 486 |
ს ა ნ ა მ . . .
სანამ - რითმა, კვალში ვეღარ გამომყვება, სანამ - სტრიქონს ოკეანე წაშლის. სანამ - ფიქრებს გზა და კვალი აერევათ, სანამ - გონის მივატოვებ აჩრდილს. სანამ - ჩემში სული ისე დაბერდება, რომ ვერ შევძლებ ოცნებას და წადილს, სანამ, მუზა ჩემგან შორეთს გაფრინდება და წარიტანს ჩემი სულის ნაწილს, დამასვენეთ ანგელოზთა ფრთათა ჩრდილში, დამაბნიეთ ტანს - ფურცლები ვარდთა, მაგნოლიის ყვავილები ჩამაწანით, თქვენი ხელით მხრებს ჩამოშლილ თმათა, რომ, კვლავ ვგრძნობდე - თქვენს მშვიდ სუნთქვას და ვხედავდე - ჩემთვის ძვირფას აჩრდილს... სანამ - მუზა, ჩემგან შორეთს გაფრინდება და წარიტანს ჩემი სულის ნაწილს. 12.10.01 თეა კანდელაკი -------------------- სასოება ჩემდა მამა, შესავედრებლად ჩემდა ძე, მფარველად ჩემდა სულიწმიდა, სამებაო წმიდაო დიდება შენდა.
|
|
|
|
| marine |
Dec 4 2006, 01:14 PM
პოსტი
#113
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,808 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
* * *
წარმავალია ნათელი, სულ მოსაჩვენრად ბრწყინდება, ბინდისფერია სოფელი, უფრო და უფრო ბინდდება, რა არი ჩვენი სიცოცხლე, ჩიტივით გაგვიფრინდება, ჩვენს ნასახლარზეც ოდესმე ბალახი აბიბინდება. იმასაც მოკლედ უვლია, გრძლად ვინც გვეგონა იარა. შუქს ბნელი შესჭამს, ვარდს – ჭია, კაცის გულს – ჯავრის იარა, მოვა სიკვდილი უჩინო, ერთ წამში აგვყრის იარაღს, ჩვენ რას წავიღებთ სოფლიდან, სხვას არა წაუღია რა. შენიშვნა: ლექსის ბოლო სტრიქონები ეკუთვნის XX საუკუნის ცნობილ სახალხო პოეტს - მიხა ხელაშვილს. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| teo.. |
Dec 4 2006, 07:12 PM
პოსტი
#114
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 256 რეგისტრ.: 17-November 06 მდებარ.: USA წევრი № 486 |
ციტატა(marine @ Dec 4 2006, 12:14 PM) * * * წარმავალია ნათელი, სულ მოსაჩვენრად ბრწყინდება, ბინდისფერია სოფელი, უფრო და უფრო ბინდდება, რა არი ჩვენი სიცოცხლე, ჩიტივით გაგვიფრინდება, ჩვენს ნასახლარზეც ოდესმე ბალახი აბიბინდება. იმასაც მოკლედ უვლია, გრძლად ვინც გვეგონა იარა. შუქს ბნელი შესჭამს, ვარდს – ჭია, კაცის გულს – ჯავრის იარა, მოვა სიკვდილი უჩინო, ერთ წამში აგვყრის იარაღს, ჩვენ რას წავიღებთ სოფლიდან, სხვას არა წაუღია რა. შენიშვნა: ლექსის ბოლო სტრიქონები ეკუთვნის XX საუკუნის ცნობილ სახალხო პოეტს - მიხა ხელაშვილს. საინტერესოა ამ მშვენიერი ლექსების ავტორების ვინაობაც ( შესაძლოა ასეთ ცნობილ ლექსს არ მიეთითოს ავტორი) მაგრამ ... გულახდილი საუბარი ღმერთთან ისე ბობოქრობს სული ეული, ვით, მტკვრის ზვირთები, ამ ხმისგან მერე გაოცებული გავირინდები და ყურს მივუგდებ სულის ძახილს, ვის უხმობს ნეტავ, რით ვერ განელდა ეს მონატრება - გარდასულ დღეთა... სიყვარული მე ვიცი - უსაზღვრო და უსაშველო, მაგრამ, უფალო, მე არ ვიცი სულს - რით ვუშველო. შენ, ზიარებით ვიცი სიმშვიდეს გამინაწილებ, მეკრძალვის მაინც, რომ შევეხო ღვთიურ ნაწილებს... ფუჭი ფიქრით და ოცნებებით არვის ვაწუხებ და ამ კითხვისთვის, ნუ გამკიცხავ, ნუ დამამწუხრებ, თუ, სიყვარილი ღმერთი არის - გულს რად ამწუხრებს, ხშირად მის ირგვლივ, ათასმაგვარს ვისმენ პასუხებს... გზის დასალიერს, მაინც ყველა შენ გიხმობს ღმერთო, ნუთუ, ღაღადისს არ შეისმენ ?! შენ, ერთად-ერთო... ვიღაც მწყურვალი თუ ეწაფვის თასიდან ეროსს, ”შენ” ამ ფიალას როგორ აცლი ხელიდან ღმერთო?! მე, საყვედური არ მითქვია ამ სიტყვით შენი, მადლობის მეტი რა შეგკადრო, ჩემი ხარ მხსნელი, შენ, თუ მოგიხმე, ვუხმობ სიყვარულს მწერალოვ ბედის, მ, ბაგეთაგან არ დამცდება სხვა, ხოტბის მეტი, თუ, ნებას დამრთავ, შევსვავ ფიალას - სავსეს ეროსით, შენს წმინდა ნაწილს ვეზიარები - მადლით შემოსილს... 11.21.1997 მთავარ ანგელოზის დღე თეა კანდელაკი -------------------- სასოება ჩემდა მამა, შესავედრებლად ჩემდა ძე, მფარველად ჩემდა სულიწმიდა, სამებაო წმიდაო დიდება შენდა.
|
|
|
|
| rondelini |
Dec 4 2006, 07:57 PM
პოსტი
#115
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 16 რეგისტრ.: 4-December 06 წევრი № 633 |
საყვარელონო იქნებ ნახოთ ეს ლინქი....... რომელიც მამა ლევან ნავროზაშვილს ეხება http://forum.ge/?f=25&showtopic=33693824
|
|
|
|
| admin |
Dec 4 2006, 08:10 PM
პოსტი
#116
|
 გიორგი ჯგუფი: Root Admin პოსტები: 4,393 რეგისტრ.: 22-July 06 მდებარ.: სერვერთან ახლოს წევრი № 1 |
-------------------- რა საჭიროა გზა, რომელიც ტაძრამდე არ მიდის და რა აზრი აქვს ცხოვრებას რომელიც უფალთან არ მიგვიყვანს.
ყველაზე მეტად უყვარხარ იმას ვინც დიდი გრძნობით ცოტას გელაპარაკება. შეეცადე დაესწრო მზის ამოსვლას, რადგან არ იცი დაესწრები თუ არა მზის ჩასვლას. |
|
|
|
| ბექა |
Dec 4 2006, 10:44 PM
პოსტი
#117
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 5,748 რეგისტრ.: 26-October 06 წევრი № 333 |
teo მინდა გითხრა, ესე მაგრა გალაკტიონისა და ჩემი ერთი ძმაკაცის გარდა სხვისი არავის ლექსი არ მომწონებია ძაან მაგარი ლექსები გაქვს
ხალხნო ჩემი ლექსია ეს და იმედია მკაცრად არ განსჯით შენს სახეს ვლანდავ ყველა გოგოში შენ სტუმარი ხარ ჩემი სიზმრების ის ღამე ჩემთვის სიხარულია როცა მოდიხარ ჩემს ზმანებებში იმაზე ფიქრი მაწვალებს მტანჯავს ნეტავ შენც ჩემნაირად ხარ? ალბათ ოდესმე გავიგებ პასუხს სანატრელსა და ოცნების პასუხს შენი სიცივე სიცოცხლეს მიკლავს იმ წუთში ვნატრობ სიკვდილს სანატრელს, მაგრამ მაკავებს რაღაცა გრძნობა და მეუბნება:შეჩერდი! რას შვრები? მას მარტო ტოვებ?! შემდეგ იწყება თავიდან ტანჯვა და მარტოობის შეგრძნება მწარე ისევ ვეფლობი ფიქრის მორევში ისევ მიტაცებს შენზე ფიქრები! |
|
|
|
| mogzaura |
Dec 4 2006, 10:52 PM
პოსტი
#118
|
 ნანა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,805 რეგისტრ.: 26-October 06 მდებარ.: თბილისი.პლანეტა დიღომი:) წევრი № 332 |
კაი სიტყვებია
-------------------- ''როდესაც თქვენს ქებას გაიგებთ,გაიხსენეთ საკუთარი ნაკლოვანებები''
წმ ფილარეტ მოსკოველი |
|
|
|
| marine |
Dec 5 2006, 01:14 PM
პოსტი
#119
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,808 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ვფიქრობ, შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამოკრული უნდა იყოს ყველა გინეკოლოგიური განყოფილების კართან, სადაც აბორტის გასაკეთებლად მიდიან დედები..
ძახილი I რა გალეულს და ფერწასულს გხედავ, ჩემო პაწია, ცოდვილო დედა, ვაიმე, როცა შენს გულთან მჭრიდნენ, რაიმე ხომ არ გატკინე ნეტა. არ შეგეშინდეს, შვილი ვარ შენი, შენი ტანჯული სისხლი და ხორცი, ნიავი ვარ და მგონია გშველი, - სიცხიანს, მწუხარს კულულზე გკოცნი. მაგ ბავშვურ შუბლსაც გიკოცნი მორცხვად, გაბუსხულ ტუჩსაც, ბავშვურად ლამაზს... ახლა სული ვარ და უფალს ვლოცავ - შენს გადარჩენას ვულოცავ მამას. მადლობა უფალს, რომ არ დაგვღუპა, არ დამიობლა ძმები და დები, მე კი, ბარტყივით ტანშეუბუმბლავს ცად ანგელოზმა მაჩუქა ფრთები. როგორ მინდოდა, მეც მოგსწრებოდი, მეც გამეხარა ამ სამზეოთი, მეც დამეძახა შენთვის "დედიკო" და მამას ყელზე შემოვხვეოდი. ჩაწნული ვიყავ მომავლის ფიქრთან, როგორც პეპელა ყვავილში რგული, დაბადებამდე რამდენი მიკლდა, ითვლიდა ჩემი პაწია გული. ალბათ, გგონივარ დაღლილი სხივი, ალბათ, გგონივარ სუნთქვა სიოთა, შენ ხომ უძლებდი საკუთარ ტკივილს, მე კი, ძვირფასო, შენიც მტკიოდა. თურმე ტყუილად მომიხაროდა, შეხვედრა შენთან, ძმებთან და დებთან... ახლა მოგტირი სხვა სამყაროდან არარაობის ჩრდილი და სევდა. რად გააწბილე ღვთის იმედები, რატომ შეშალე და გაამრუდე, ანგელოსების და პლანეტების კეთილი გათვლა და ვარაუდი? II ჰოი,დედებო, რა პასუხს აძლევთ, რას ეუბნებით წარსულს და ხვალეს, ვინ მოუაროს ვაზივით გამძლე დიდების მსურველ პატარა მხარეს? ვინ მოუაროს შენს ზვრებს და ანბანს, შენს ხმებს, ჩუქურთმებს, იმედებს, სიზმრებს. მაგ ცოდვას რაღა მირონი გაბანს და მაინც გამშრალ ტუჩებზე ვიმცვრევ! მირონო, ჩემი მიწის მირონო, იმედო, რწმენავ - სულ შემენახე, სულ იარაგვე, სულ ირიონე, სულ იჯეჯილე, სულ ივენახე, - კიდევ სად არის სხვა საქართველო? ჰყივის ლექსი და ციხის ქონგური, -მიწაში დედავ... და ვინ დათვალოს შვილი და ძირი, ჩემებრ მოკლული. თუ სვეტიცხოველს ვერ ავაგდებდით, "ვეფხისტყაოსანს" თუ ვერ დავწერდით, მაინც ზედმეტი და მოსაკვეთი არ ვიქნებოდით შენთვის არც ერთი... ძახილი I რა გალეულს და ფერწასულს გხედავ, ჩემო პაწია, ცოდვილო დედა, ვაიმე, როცა შენს გულთან მჭრიდნენ, რაიმე ხომ არ გატკინე ნეტა. არ შეგეშინდეს, შვილი ვარ შენი, შენი ტანჯული სისხლი და ხორცი, ნიავი ვარ და მგონია გშველი, - სიცხიანს, მწუხარს კულულზ გკოცნი. მაგ ბავშვურ შუბლსაც გიკოცნი მორცხვად, გაბუხსულ ტუჩსაც, ბავშვურად ლამაზს... ახლა სული ვარ და უფალს ვლოცავ - შენს გადარჩენას ვულოცავ მამას. მადლობა უფალს, რომ არ დაგვღუპა, არ დამიობლა ძმები და დები, მე კი, ბარტყივით ტანშეუბუმბლავს ცად ანგელოზმა მაჩუქა ფრთები. როგორ მინდოდა, მეც მოგსწრებოდი, მეც გამეხარა ამ სამზეოთი, მეც დამეძახა შენთვის "დედიკო" და მამას ყელზე შემოვხვეოდი. ჩაწნული ვიყავ მომავლის ფიქრთან, როგორც პეპელა ყვავილში რგული, დაბადებამდე რამდენი მიკლდა, ითვლიდა ჩემი პაწია გული. ალბათ, გგონივარ დაღლილი სხივი, ალბათ, გგონივარ სუნთქვა სიოთა, შენ ხომ უძლებდი საკუთარ ტკივილს, მე კი, ძვირფასო, შენიც მტკიოდა. თურმე ტყუილად მომიხაროდა, შეხვედრა შენთან, ძმებთან და დებთან... ახლა მოგტირი სხვა სამყაროდან არარაობის ჩრდილი და სევდა. რად გააწბილე ღვთის იმედები, რატომ შეშალე და გაამრუდე, ანგელოსების და პლანეტების კეთილი გათვლა და ვარაუდი? II ჰოი,დედებო, რა პასუხს აძლევთ, რას ეუბნებით წარსულს და ხვალეს, ვინ მოუაროს ვაზივით გამძლე დიდების მსურველ პატარა მხარეს? ვინ მოუაროს შენს ზვრებს და ანბანს, შენს ხმებს, ჩუქურთმებს, იმედებს, სიზმრებს. მაგ ცოდვას რაღა მირონი გაბანს და მაინც გამშრალ ტუჩებზე ვიმცვრევ! მირონო, ჩემი მიწის მირონო, იმედო, რწმენავ - სულ შემენახე, სულ იარაგვე, სულ ირიონე, სულ იჯეჯილე, სულ ივენახე, - კიდევ სად არის სხვა საქართველო? ჰყივის ლექსი და ციხის ქონგური, -მიწაში დედავ... და ვინ დათვალოს შვილი და ძირი, ჩემებრ მოკლული. თუ სვეტიცხოველს ვერ ავაგდებდით, "ვეფხისტყაოსანს" თუ ვერ დავწერდით, მაინც ზედმეტი და მოსაკვეთი არ ვიქნებოდით შენთვის არც ერთი... შვილთა სიმრავლე დაგბედებოდეს მტრედის გრუტუნი და მუხის ჩერო, ჩხებით, აკვნებით და ბუდეებით ამაღლდი, ჩვენო ფუძევ და ჭერო!... -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| მარიამი |
Dec 5 2006, 01:21 PM
პოსტი
#120
|
|
+ + + ჯგუფი: Senators პოსტები: 12,615 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6 |
ამ ლექსისთვის შოთა ნიშნიანიძეს გალაკტიონ ტაბიძის სახელობის პრემია მენიჭა... დამსახურებულად
უი, ბოლო ნაწილი აკლია: შვილთა სიმრავლე დაგბედებოდეს მტრედის გრუტუნი და მუხის ჩერო, ჩხებით, აკვნებით და ბუდეებით ამაღლდი, ჩვენო ფუძევ და ჭერო!.. -------------------- ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 5 მომხმარებელი (მათ შორის 5 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 18th April 2024 - 11:57 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge