შემორბენით
იმისათვის, რომ ეკლესია ცნობს ( !) სამოქალაქო ჯვრისწერას, ხოლო მორწმუნეთათვის კი ჯვრისწერას აწესებს, თუკი არ არის სამოქალაქო ჯვრისწერაც მხოლოდ მაშინაა მრუშობა...
---------
Признает ли Церковь гражданский брак?
---------
Брак, совершенный посредством государственной регист¬рации, Русская Православная Церковь считает действительным (хотя и недостаточным для супругов, исповедующих православ-
ную веру) и относится к нему с уважением. Если же речь идет о связи, которая не закреплена никаким государственным актом, то эти вполне безответственные отношения Церковь идентифи¬цирует как блудное сожительство и считает греховными.
..........

გავიქეცი

თქვენ გააგრძელეთ... შემოგიერთდებით მოგვიანებით

კაიროსი!

კანუდოსელი

სიტყვებს ნუ გამოეკიდები...
შესანიშნავი ნამდვილად არის,რადგან უამრავ საინტერესო ისტორიულფაქტს გვთავაზობს, ლიტურგიკულად არასწორია, რადგან ლიტურგიასთან პირდაპირ კავშირს მოიაზრებს, რაც არ დასტურდება ისტორიულად.

სხვათა შორის ვაპირებდი ესეც დამეწერა და ეკატერინემ დამასწრო

ანუ არ ცნობს

მაგ ციტატის თანახმად, სამოქალაქო ქორწინება:
1. არასაკმარისია მორწმუნეთათვის
2. ეკლესიის მიერ აღიარებულია ნამდვილად, მაგრამ საუბარი არ არის ჯვრისწერის თანასწორობაზე (რაზეც პირველი შენიშვნა დავწერე)
3. ყველაზე დიდი შეფასება, რაც "გაიმეტა" რმე-მ არის "პატივისცემით მოპყრობა"

ეკლესია ვერანაირად ვერ ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას. ეს ეწინააღმდეგება ჯვრისწერის საიდუმლოს არსს, რადგან სახელმწიფო რეგისტრატორი ვერ შეკრავს ქალს და მამაკაცს ერთ სულ და ერთ ხორც. სამოქალაქო ქორწინება შეიძლება მხოლოდ დაშვებულ იქნეს

აღიარეთ შუალედური მდგომარეობები!

აღიარეთ, რომ იურიდიული ქორწინება არის შუალედური მდგომარეობა ჯვრისწერის საიდუმლოსა და საერთოდ არაფერს შორის. ნუ იქნება ეს ზუსტად მათემატიკური გაგებით... დაუმატეთ წინ "ნაწილობრივ" (ანუ ნაწილობრივ შუალედური)... დაუმატეთ წინ "ერთგვარად" (ანუ ერთგვარად შუალედური) და ა.შ. მაგრამ მაინც შუალედური... და საერთოდ ნებისმიერი საკითხის გარშემო აღიარეთ შუალედური მდგომარეობების არსებობა.

რაც არ მომწონს იურისტების, კანონისტების და თეოლოგების აზროვნებაში არის ის რომ ისინი ძალიან ცალსახად უყურებენ ყველა მოვლენას, მათი საზომები როგორც წესი არის ან "ჰო" ან "არა", საუკეთესო შემთხვევაში სულ რამოდენიმე ვარიანტიანიანი შეფასების შკალა, მაგრამ ბუნება და მოვლენები გაცილებით რთულია და იქ არსებობს უამრავი შუალედური შემთხვევა და შეფასება. არსებობს შუალედური შეფასების უწყვეტობის პრინციპი, რაც უფრო მაღალი დონის აზროვნების ნაყოფია.

რეალურ ცხოვრებაში უამრავი ფაქტი ხდება, უცნობია ღვთის მიერი შეფასების ზუსტი კრიტერიუმებიც და ასეთ ფონზე შუალედური მდგომარეობის აღიარება აუცილებელია. აი, KAIROS წერს, რომ "თუკი არ არის სამოქალაქო ქორწინება მხოლოდ მაშინაა მრუშობა..." ახლა ავიღოთ ქვეყანა (ან უძველესი ეპოქა) სადაც სამოქალაქო (იურიდიული) ქორწინება არ არსებობს, მაშინ წყვილი მხოლოდ იმიტომ გახდა მრუში, რომ იურიდიული რეგისტრაცია ვერ შეძლო? ანდა ავიღოთ ოჯახი, რომელიც ილეგალურად ცხოვრობს რომელიმე ქვეყანაში და იქაური კანონმდებლობის წინაშე გამოჩენის ეშინია ამიტომ ის მრუშია და შემთხვევით ვინმემ თუ რეგისტრაცია შეძლო ის არ არის მრუში? ანდა ავიღოთ წყვილი, რომელმაც მთელი ცხოვრება ერთად იცხოვრა, არავისთან სხვასთან არ ჰქონია ურთიერთობა, მაგრამ გარკვეული ბიუროკრატიული მექანიზმების გამო არ ყოფილა რეგისტრირებული ქორწინებაში და ის და მათი შვილები მრუშებაში დაბადებულად ჩაითვლებიან და ღვთის თვალში მსიძავ-მეძავებს გაუტოლდებიან, რომელიც ფულის გულისთვის უამრავ ადამიანთან კადრულობს იგივეს? და ეს ყველაფერი იმიტომ რომ იურიდიული ქორწინება ვერ მოხერხდა და ეს ღმერთს "გამორჩა"?

ასეთი მიდგომები შეუძლებელია რომ რეალური იყოს. არ არის საჭირო ასე ხისტად გამიჯვნა. ყველაზე რეალურია რომ ასე ჩამოვყალიბდეთ:

საუკეთესო ვარიანტია თუ ჯვრისწერის საიდუმლო შედგა, მაგრამ იურიდიულ ქორწინებასაც საკმაოდ დიდი მნიშვნელობა აქვს (თუმცა არა ექვივალენტური), მას ეკლესია აღიარებს, განსაკუთრებით მაშინ თუ საღვთო საიდუმლოს შესრულების მრავალი დამაბრკოლებელი ფაქტორი არსებობს. (მაგ. კომუნისტური რეჟიმი)

გიორგი
დასტურ

გიორგი
კანუდოსელი
დასტურ

მდას,
და არის განსხვავება, წყვილს შორის, რომელიც საკუთარი ნებით არ აფორმებენ ურთიერთობას იურიდიულად, თანაცხოვრობენ ღალატის გარეშე წლები და იმ წყვილს შორის, რომელნიც არ იწერენ ჯვარს ნებით და არიან სამოქალაქო ქორწინებაში.

კანონისტ მაოცებ
როგორ ახერხებ ისეთი ნათელი ციტატიდან, სრულიად საწინააღმდეგო აზრი გამოიტანო?

ანუ ეკლესია ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას,ვახ რა შუაშია კაცო, თანასწორობა? ვინ შეადარა? აქაა კავშირის კანონიერებაზე საუბარი, და არა იერარქიულ სიმაღლეებზე!
მესმის შენ, რასაც წერ, ანუ ეკლესია ავტომატურად არ წერს ჯვარს ყველას ვისაც ხელი აქვს მოწერილი, არის დამაბრკოლებელი ვითარებებიც, მაგრამ როცა ისინი არ არის მაშინ ეკლესიას
უკვე იურდიულად არსებული ( გამონაკლისები, როცა ხელისმოწერაც პრობლემაა, გამონაკლისებად რჩება,რადგან როგორც ცნობილია გამონაკლისი კანონს ამყარებს) და უკვე შექმნილი ოჯახური კავშირი აყავს ( освящен в таинстве ) ანუ შეყავს ქრისტიანულ საიდუმლოში,ქვემოთ ნახავ იმ შემთხვევებს, როცა ეკლესია მიუხედავად რეგისტრაციისა არ წერს ჯვარს,


Церковно-канонические препятствия к браку

Условия заключения брака, установленные гражданским законодательством и церковными канонами, имеют значительные различия, поэтому не всякий гражданский союз, зарегистрированный в ЗАГСе, может быть освящен в таинстве брака.
Церковью не допускается четвертый и пятый браки; запрещается вступать в брак лицам, находящимся в близких степенях родства по прямой и боковой линиям. Церковь не благословляет брак, если один из брачующихся (или оба) объявляет себя убежденным атеистом, пришедшим в храм лишь по настоянию супруга или родителей. Нельзя венчаться некрещеным.
Нельзя венчать брак, если один из новобрачных фактически состоит в браке с другим лицом.
Запрещается брак между кровными родственниками вплоть до четвертой степени родства (то есть с троюродным братом или сестрой).
Древняя благочестивая традиция запрещает браки между крестными родителями и крестниками, а также между двумя восприемниками одного ребенка. Строго говоря, канонических препятствий к этому нет, однако в настоящее время разрешение на такой брак может быть получено только у правящего архиерея.
Нельзя венчаться тем, кто дал ранее монашеские обеты или принял рукоположение в священный сан.
В наши дни Церковь не производит дознания о совершеннолетии, психическом и физическом здоровье жениха и невесты, добровольности их вступления в брак, так как эти условия обязательны для регистрации гражданского союза. Разумеется, скрыть от представителей государственных органов те или иные препятствия к браку можно. Но невозможно обмануть Бога, поэтому главным препятствием для совершения незаконного брака должна стать совесть брачующихся.
Отсутствие родительского благословения на венчание является весьма прискорбным фактом, однако в случае совершеннолетия жениха и невесты оно не может воспрепятствовать венчанию. Кроме того, часто родители-атеисты противятся именно церковному браку, и в таком случае родительское благословение может быть заменено священническим, лучше всего - благословением духовника хотя бы одного из супругов.

აქედან გამოჩნდა, რომ ეკლესია აღიარებს სამოქალაქო ქორწინებას, გარდა იმ შემთხვევებისა, რაც მისი ბუნებისათვის მიუღებელია, მეტიც, თუკი ვინმეს არ სურს სახალხოდ განაცხადოს მისი კავშირის შესახებ და არ სურს (ანუ თუ არ შეუძლია ეს სხვაა, დროებითია, აქ ვსაუბრობთ როცა არ სურთ) კანონიერად სახელმწიფოს წინაშე აღიარონ მათი კავშირი, მაშინ ეკლესია მათ ჯვარის ვერ დაწერს (!)
Если люди хотят жизни в сожительстве, не хотят ее узаконить, то такие отношения Церковь освятить не имеет права, здесь не может быть совершено церковное таинство
მოვუსმინოთ
Православное учение о браке
(Доклад на шестом заседании пастырского семинара 5 февраля 1996 г.)
Протоиерей Владимир Воробьев,
ректор Православного Свято-Тихоновского
Богословского института

Современная жизнь во многом напоминает ту древнюю эпоху. Сейчас, как и тогда, требуется, чтобы брак был обязательно узаконен обществом, признан как законное состояние. Это может быть осуществлено в тех формах, в которых принято в данное время регистрировать брак. Предварительно он должен быть объявлен. Раньше устраивались помолвки. Объявляли, что такие-то двое хотят вступить в брак, и общество их воспринимало как жениха и невесту, а затем, когда они венчались, - как мужа и жену. Важно было, чтобы брак воспринимался обществом как законный.
Если люди хотят жизни в сожительстве, но не хотят ее узаконить, то такие отношения Церковь освятить не имеет права, здесь не может быть совершено церковное таинство. Отношения эти не брачные, не христианские. Это не брак, а сожительство. Брак имеет место только там, где есть любовь и готовность отдать себя друг другу до конца, навечно, где есть готовность к подвигу самоотверженной любви; только такую любовь и признает Церковь настоящей любовью, и только такая любовь является основанием для совершения церковного таинства брака. В этом случае ничто не помешает супругам узаконить свой брак.

ვგონებ უფრო ნათელია ახლა მე რასაც ვამბობ...

გიორგი ხისტად მე კი არა ეკლესია მიჯნავს მაშინ

რაც შენ დაასახელე არის გამონაკლისი შმეთხვევბი და მათით არ შეიძლება აპელირება...
არ არსებობს გაიგეთ კარგად. იკონომიური მრუშობა არსებობს ოჯახი და გაქრისტიანებული ოჯახი, ანუ ერთგვარად კავშირის მოქცევა...


ეგ კი ეგრეა, გიორგი, მაგრამ ვიმეორებ ჩვენ არ ვსაუბრობთ, ექვივალენტობაზე, არამედ კავშირის კანონიერებაზე,კანონიერების მინიჭება კი რეგისტრაციასაც ძალუძს და ამას ეკლესიაც აღიარებს ახლა და წინათაც, იხ. მამები კანუდოსელის მიერ მოყვანილი...



ამიტომა ხდება ოჯახის " ქრისტიანულად ფერისავლება" აუცილებელი და სამოქალაქო ქორწინება არასაკმარისი მორწმუნისათვის, და ამიტომაცაა სამოქალაქო კავშირი კანონიერი ეკლესიისათვისაც; ვიმეორებ აქაა საუბარი კანონიერებაზე...
და ვიმეორებ კითხვას, არის თუ არა ქორწინება "ხელისმოწერა საბუთისათვის", იყო პასუხი რომა რა იმიტომ , რომ ეკლესია არ აღიარებს სამოქალაქო ქორწინებასო, ეს სიმცდარე იყო, და გამოჩნდა კიდეც რომ ეკლესია ასეთ კავშირს считает действительным ანუ აღიარებს მოქმედად, კანონიერად, იყო მეორე თითქოსდა არც სახ. სამართალი არ აღიარებსო ასეთ ქორწინებასო, ესეც სიმცდარეა, რადგან სწორედ ასეთი ქორწინებით ღებულობენ პასპორტებს და მოქალაქეობას, თორემ სახელმწიფო რომ არ აღიარებდეს, მაშინ რა ოხრობისათვის უნდოდათ ეს ქორწინება?
ახლა ისევ კითხვა, იმ კავშირს რასაც სახელმწიფო აღიარებს, რატომ უნდა აღიაროს ან არ აღიაროს ეკლესიამ?

პ.ს.
სტატიებთა ნაკრებს : Православное учение о браке
იპოვით ღვთისმეტყველების ბიბლიოთეკაში
იმედია წაადგება საკითხზე მწყობრ და გააზრებულ მსჯელობას

KAIROS
იურისტი უნდა მაგას, ჩემო კაიროს, Считает действительным, არ ნიშნავს, რომ ცნობს. და მით უმეტეს, ჯვრისწერის თანასწორად! მართლა მაოცებ იცი.

ახლობელი მყავს რეგისტრატორი და უნდა მივულოცო, საეკლესიო საიდუმლოებას რომ ასრულებს

ეს ხუმრობით, არ მიწყინო


არა, გაგახსენებ კითხვას: ჩაითვლება თუ არა მათი ქორწინება პირველ ქორწინებად ეკლესიისთვის?

ჯერ ერთი გიპასუხე, რომ იმ კონკრეტულ მაგალითში, რაც შენ მომიყვანე ქორწინება ორივე სამართლის სისტემისთვის არის ბათილი. ასე რომ, აქ ორი აზრი არ შეიძლება არსებობდეს იმაზე, რომ მათი ქორწინება პირველად ითვლება თუ არა. მათი ქორწინება საერთოდ არ არის ქორწინება.

ერთ პატარა შენიშვნას მოგცემ, თუ არ მიწყენ: ეს განყოფილება არის კანონიკურ სამართალზე და მეც ვარ იურისტ-კანონისტი. ამიტომ, საღვთისმეტყველო, მორალურ და ა.შ. მიმართულებით მსჯელობა არც უნდა წავიდეს და რომც წავიდეს, მე პირადად - გამიჭირდება. კითხვა არის მარტივად: თუ სრული სისავსით ითვლება სამოქალაქო ქორწინება ჯვრისწერის თანასწორად, მაშინ სამოქალაქო წესით დაქორწინებულზე და შემდეგ - განქორწინებულზე უნდა აღსრულდეს მეორე ჯვრისწერის წესი. თუკი არ ითვლება სრული სისავსით, მაშინ არა.

რაც შეეხება იმას, უფალი ცოდვად ჩაუთვლის თუ მადლად, ღვაწლად თუ სულმოკლეობად, ამაზე მე ნამდვილად არ ვარ კომპეტენტური პასუხი გავცე.


მით უმეტეს, ანუ რომ იყოს ისეთი სამოქალაქო კანონი ჩვენში, რომელიც ზუსტი ანალოგი იქნებოდა ეკლესიისა, კიდევ შეიძლებოდა გვეფიქრა სამოქალაქო ქორწინების რაღაცნაირ ცნობაზე, მაგრამ როდესაც საკმაო სხვაობაა საეკლესიო და საერო კანონს შორის, როგორ შეიძლება სამოქალაქო ქორწინება ცნოს ეკლესიამ?

ეკლესია ზრუნავს თავის შვილებზე და თუკი ხედავს, რომ სამოქალაქო წესით ხელმოწერილი ცოლ-ქმარი ერთგულებასა და სიწმიდეს მკვიდრად იცავს, ეს მათ არ ჩაუთვალოს მრუშებად და მეტიც, ასეთი ქორწინება შეიწყნაროს


იმიტომ რომ სამოქალაქო კანონით შეიძლება დაქორწინდნენ:
ა) ბიძაშვილები
ბ) ნათლია და ნათლული
გ) სასულიერო პირი და ბერი.....

რაც არის მძიმე საეკლესიო სასჯელის საფუძველი

რმე-ს იმ ციტატაში იმაზეც არ არის საუბარი, რომ ეკლესია "მოქმედად აღიარებს" ქორწინებას, თუკი ეს კანონიკას არ ეწინააღმდეგებაო. ანუ, ნათლიამ და ნათლულმა რომ მოაწერონ ხელი, ამას ეკლესია ცნობს???

ეუF.....


კანონი მოიყვანე და არა "უჩენიე"

მეტი აქცენტით კანონიკაზე,

კანონისტი!

მუხლი 1120. ქორწინების დამაბრკოლებელი გარემოებანი
1. დაქორწინება არ დაიშვება:
ა. იმ პირთა შორის, რომელთაგან თუნდაც ერთი დაქორწინებულია სხვასთან; ბ. პირდაპირ აღმავალი ან დამავალი შტოს ნათესავებს შორის;
გ. ღვიძლ და აგრეთვე არაღვიძლ და-ძმას შორის;
(გ. ბიოლოგიურ და არაბიოლოგიურ და-ძმას შორის; (18.12.2007 N 5624 ამოქმედდეს 2008 წლის 1 მაისიდან))
დ. მშვილებელსა და ნაშვილებს შორის;
ე. იმ პირებს შორის,რომელთაგან თუნდაც ერთი სულით ავადმყოფობის ან ჭკუასუსტობის გამო სასამართლოს მიერ ცნობილია ქმედუუნაროდ.
2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის "ბ", "გ", "დ" ქვეპუნქტები გამოიყენება მაშინაც, როცა ნათესაური ურთიერთობა მოიშალა გაშვილების შედეგად.

მე მაინც ვერ გავიგე რაზე მიმდინარეობს კამათი. არის რაიმე კონკრეტული ფორმულირება იმისი რაზეც ვერ თანხმდებით?

...ის რომ ჯვრისწერის საიდუმლო და იურიდიული ქორწინება აბსოლუტურად ექვივალენტური არ არის, ეს მე მეგონი ყველასთვის ნათელია.

...ის რომ უპირატესობა ჯვრისწერის საიდუმლოს ენიჭება ამ არაექვივალენტურობაში, ესიც არ უნდა იყოს სადავო, რადგან იურიდიულ ქორწინებას ეპისკოპოსის კურთხევა არ გააჩნია, არ არის უფალთან თანხვედრაში ანუ უფლისმიერი "ფერისცვალების" გარეშეა, კანუდოსელის სიტყვებით.

...თავის მხრივ ისიც ნათელია, რომ წყვილი, რომელიც მუდმივად ერთმანეთთან ცხოვრობდა უღალატოდ და იმყოფებოდა იურიდიულ ქორწინებაში, არ შეიძლება გაუტოლდეს მრუშობაში მყოფს და სიძვის ექვივალენტურობას, თუმცა მათი მდგომარეობა სრულყოფილადაც ვერ ჩაითვლება

... აქვე KAIROS გასაგონად ვიტყოდი, რომ იურიდიული ქორწინება ვინაიდან მაინც არ არის საღვთო მადლის მატარებელი და მას "ფერისცვალების" მოხდენა არ შეუძლია, ამიტომ ამავე ლოგიკით არასწორი იქნებოდა სიძვა-მრუშობის ექვივალენტურად ჩაგვეთვალა იმ წყვილის ცხოვრება, რომლებიც მუდმივად და უღალატოდ ერთმანეთთან ცხოვრობდნენ, ჰყავდათ შვილები და ფაქტობრივად წარმოადგენდნენ ერთ ოჯახს, რომელმაც ამა თუ იმ მიზეზის გამო ვერ შეძლო იურიდიული რეგისტრაცია.

ანუ რა? ე.ი. რაში მდგომარეობს კითხვა?

თუ კითხვა სუფთა კანონიერებას ეხება ყოველგვარი ცოდვა-მადლის შეფასების (ეს ისედაც არ ვიცით, როგორ ხდება ზუსტად, რადგან რეალურად უამრავი შუალედური მდგომარეობა არსებობს) გარეშე, მაშინ მივალთ დასკვნამდე რომ იურიდიული ქორწინების ნაწილი უნდა აღიაროს ეკლესიამ და ნაწილი - არა. არა, იმიტომ რომ სამოქალაქო კანონმდებლობა ზოგჯერ ისეთ წყვილს აძლევს რეგისტრაციის უფლებას, რაც არა მარტო მართლმადიდებლური არამედ ზოგადად ქრისტეანული მსოფლმხედველობისთვისაც მიუღებელია. მაგ: სასულიერო პირების ქორწინება, I რიგის უახლოესი ნათესავების და თვით ერთსქესიანთა ქორწინებაც კი. კანუდოსელის მიერ მოყვანილი ციტატები ეკლესიის მიერ იურიდიული ქორწინების აღიარებისა ძალიან ზოგადი ხასიათის მატარებელია, რადგან მთელი რიგი სამოქალაქო ქორწინებებისა არამც თუ მისაღებია ეკლესიისთვის, ზოგი მომაკვდინებელი ცოდვის კატეგორიაშიც კი გადის.

რჩება რა?

მგონი რჩება მხოლოდ ის, რომ როგორ უყურებს ეკლესია იურიდიულ ქორწინებაში მყოფ იმ წყვილებს, რომელთა ურთიერთობა ქრისტეანულადაც დასაშვებია. ასეთ შემთხვევაში ცხადია მათი გათანაბრება მრუშებასთან მიუღებელია (ზემოთ მიწერია) და შეიძლება ვილაპარაკოთ კონკრეტულად მათ კანონიერებაზე, მაგრამ ჩემი აზრით იურიდიული ქორწინების ზოგადად კანონიერად შერაცხვა დაუშვებელია, რადგან მასში უამრავი გამონაკლისი არსებობს, რაც ქრისტეანული მსოფლმხედველობისთვის მიუღებელია.

KAIROS

საშინლად არ მომწონს ეს დამოკიდებულება.

იმედია ეს არ არის არც ჭეშმარიტება და არც მსოფლიო ეკლესიის პოზიცია დაფუძნებული უცდომელობაზე, რაც მხოლოდ მსოფლიო საეკლესიო კრებას აქვს.

"которая не закреплена никаким государственным актом"
"რომელიც არ არის გამყარებული (გამაგრებული) არანაირი სახელმწიფო აქტით"

"идентифицирует как блудное сожительство и считает греховными."
"იდენტიფიცირდება, როგორც სიძვიანი თანაცხოვრება და ითვლება ცოდვილად"

რატომ ენიჭება ამხელა მნიშვნელობა იურიდიულ ქორწინებას, მაშინ როდესაც:

1. ეკლესია უნივერსალურია, ხოლო სახელმწიფოს კანონმდებლობა წარმავალია, შეიძლება ის არ მოქმედებდეს მთელ რიგ "ობშორულ" და "ბუფერულ" ზონებში. (თეთრი ლაქები) ასევე სახელმწიფო კანონმდებლობა შეიძლება მიუწვდომელი აღმოჩნდეს წყვილისთვის მრავალი მიზეზით, რომელსაც ქრისტეანობასთან კავშირი არ აქვს. ასევე თუ გადავხედავთ წარსულს, როდესაც სახელმწიფოებრივობა ჩამოყალიბების პროცესში იყო, არც თუ შორეულ წარსულში მრავალი ადგილი არსებობდა დედამიწაზე, სადაც კანონმდებლობა ამ საკითხს არ აწესრიგებდა. (ან უბრალოდ არ არსებობდა)

2. სახელმწიფო კანონმდებლობა, როგორც წესი სავსეა უამრავი პუნქტებით, რომელიც ჯვრისწერის უფლებას ისეთ წყვილს რთავს, რაც მიუღებელია ეკლესიისათვის. თუ ასეთ შემთხვევაში ეკლესია უარყოფს იმ იურიდიულ ქორწინებებს, რაც მიუღებელია ეკლესიის ბუნებისთვის, მაშინ რა გახდა ამისთანა ეს იურიდიული ქორწინება და რა ასეთი სტატუსის მატარებელია, რომ თან მომაკვდინებელ ცოდვას კანონის ძალას ანიჭებს (ერთსქესიანთა ქორწინება) და თანაც ამავდროულად თანაცხოვრება, რომელიც ამავე კანონმდებლობის გარეშე მიმდინარეობს სიძვას უტოლდება.

P.S. უფრო მეტი უნივერსალიზაციაა საჭირო, თუ არა გამოვა რომ თუ წყვილმა ბიუროკრატიული დაბრკოლებების გამო იურიდიული რეგისტრაცია ვერ გაიარა მაგ. ჰოლანდიაში, ისინი მრუშობაში არიან, თანაც ყველაფერი იმ ფონზე რომ იგივე რეგისტრაცია შეიძლება ორ ჰომოსექსუალისტს ჰქონდეს გავლილი და არსებულმა კანონმდებლობამ ჰომოსექსუალისტებს დართოს იურიდიული ქორწინება და ჩვეულებრივ ჰეტეროსექსუალებს არა, რადგან ისინი ილეგალურად არიან აღნიშნული სახელმწიფოს ტერიტორიაზე. ამგვარად ცოდვის განსაზღვრას რა ვუწოდო არ ვიცი... რაღაც ვერ არის საქმე კარგად...

გიორგი

ეს ეხება კონკრეტულად რუსეთის ფედერაციას, სადაც მსგავსი მდგომარეობა არ არის შექმნილი

კანონისტი

თუ მარტო რუსეთის ფედერაციას ეხება რატომ ხდება მისი წარმოჩინება, როგორც ეკლესიის დამოკიდებულების, თანაც თუნდაც რუსეთის ფედერაცია იყოს იმათი კანონმდებლობითაც მრავალი წყვილის ქორწინება შეიძლება რაც ეკლესიისთვის მიუღებელია (ერთსქესიანთა არა, მაგრამ სხვა შემთხვევები).

ახლა თუ სახელმწიფოს კანონმდებლობა ემთხვევა ეკლესიის ხედვას მაშინ კიდევ შეიძლება ასეთი რაღაც, მაგრამ დღევანდელ მსოფლიო პრაქტიკაში სულ სხვა რეალობა გვაქვს და ჩემი აზრით ამგვარი კანონმდებლობების საფუძველზე ცოდვის განსაზღვრა ყოვლად მიუღებელია.

გიორგი
კაიროსის მიერ მოყვანილი ციტატა არის რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის წესი, რომელიც ვრცელდება ფედერალურ ტერიტორიაზე და ამასთან, ის არის არა სამოქალაქო ქორწინების ცნობა, არამედ მისი აღიარება და დაშვება მხოლოდ

ძმები

სამწუხაროდ, საერთოდ ვერ გამიგეთ, რას ვწერ,
ა) არ ვწერ იმას, რომ ხელმოწერა არის საიდუმლო
ბ) არც იმას რომ ხელმოწერის გარეშე ყველაფერი მრუშობაა
გ) არც იმას რომ ჯვრისწერის თანასწორია

ეს კანონისტ და გიორგი ცხრაჯერ გავიმეორე და კანონისტი ისევ მიმეორებს, რომ არააო თანასწორიო და გიორგი, რომ არისო გამონაკლისი შემთხვევებიო...
რა ვქნა ახლა, თავიდან დავწერო? აკი წერია იქ გასაგებად
ა) ეკლესია ცნობს კანონიერ კავშირს რაც ცნა სახელმწიფომ,
ბ) ეკლესია ვერ ცნობს ზოგ ხელმოწერას, სხვადასხვა დამაბრკოლებელი მიზეზების გამო, ალბათ იჩქარა კანონისტმა,როცა დაწერა:"სინამდვილეში მე გრძელი ციტატა მოვიყვანე, სადაც ზუსტად იმ დამაბრკოლებზეა საუბარი:
ამიტომ აწი აჯობებს ყურადღებით წავიკითხოთ მთელი პოსტი
გ) ეკლესიას არ უთანაბრებს და არც შეუძლია გაუთანაბროს კანონიერი თანაცხოვრება ჯვრისწერის საიდუმლოს, და ესეც წერია და ალბათ ისევ იჩქარე ჩემო კანონისტ როცა ეს დამიწერე: რადგან კარგად რომ წაგეკითხა, ნახავდი, რომ იმ ციტატაში აშკარად განირჩევა კანონიერი, სამოქალაქო ქორწინების კანონიერად მიჩნევა და შემდეგ მისი საიდუმლოში აყვანა,ეს აზრი უამრავჯერ გავიმეორე, და უცნაურია, რატომ ვერ იქნა გაგებული
დ) ახლა გიორგის, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრჯერ გავუსვი ხაზი, რომ არ ვგულისხმობ გამონაკლისებს მეთქი,შენ რუსეთის ეკლესიის კანონებიც კი შემოგელანძღა ( და კაიროსი რაღა სახსენებლია ), გიორგი, არაა საუბარი ამ შემთხვევებზე, როცა , არც ამაზე: , აკი აშენებული დავწერე, შავით თეთრზე და თან რამოდინემეჯერ, რომ:
"გამონაკლისები, როცა ხელისმოწერაც პრობლემაა, გამონაკლისებად რჩება" და არც რუსეთის ეკლესიას არ მოუთხვია რაღაც სასწაულები მისი მრევლისათვის. იციან ჩვენზე კარგად რა ხდება ჰოლანდიაშიც და ჰავაის კუნძულებზეც, და გამონაკლისზე და შეუძლებელის დაძალებაზე არ ყოფილა იქ საუბარი, გთხოვ, თავიდან და დაკვირვებით წაიკითხე, რა წერია იქ: დავიჯერო ახლა ასე რთულია გაგება რას კრძალავს ეს კანონი? იმას, რომ არ შეიძლება გყავდეს "ბიოფრენდი" ან "გერლფრენდი" რასაც "თანაცხოვრებას" უძახის, და არა ის რომ ცოლ-ქმარი იყოს წყვილი ფაქტიურად და ყველას წინაშე და ხელისმოწერა ვერ შეძლოს, არაა აქ საუბარი ამ "ვერ"-ზე, არამედ "люди хотят жизни в сожительстве, но не хотят ее узаконить", არამედ როცა არ (!) უნდა ამის დაკანონება! ამიტომ არიან მრუშობაში, და არა იმიტომ, რომ ხელს რომ ვერ აწერენ , გთხოვ ნუ გამოეკიდები გამონაკლისებს.
..........
კანონისტ, სრულიად მიუღებელია შენი რჩევა ღვთისმეტყველება არ მინდა საეკლესიო სამართალშიო . ეგ კონსტიტუციაში და კანცელიარიაში შეიძლება, სამართალი კი ჩვენი სფეროა უფრო ვიდრე იურისტების, ამიტომ პირიქით მოგიწოდებ, მეტი ღვთისმეტყველება და ნაკლები მშრალი კანონიზმი ( კათოლიკების სენია ხო იცი )
,.........
ახლა იქნებ შედარებით შევძლო მეტად მაინც ნათლად აგიხსნათ, ის რას ვწერ ამდენ ხანს ( ჯერჯერობით თქვენთვის უშედეგოდ, იმედია მესამე მკითხველისათვის უფრო წარმატებულად ), პირველი "ცნობას" და "აღიარებას" რატომ უპირისპირებ ერთმანეთს საოცარია, არ გინდა ახლა ტერმინოლოგიური თამაშები, ოჯახი არსებობს აღიარებული და ნაცნობია... ეს მოგიყვანეთ, როგორც თანამედროვე მამებით, ისე ძველი წმიდანებით, და ახლა რაღაც უნდა მიიღოთ, ასე არ შეიძლება
პრობლემის არსი მდგომარეობს იმაში, რომ სამწუხაროდ ეკლესიამ დაკარგა რაღაც ფუნქციები, ამიტომ ხდება გაუგებრობები, არადა არც ისე ჩახლართულადაა საქმე, ეკლესია აღასრულებს საიდუმლოს, სახელმწიფო აკანონებს, კანონი არის კანონი და საიდუმლო საიდუმლო, ერთმანეთს არ ეწინააღმდეგება ( გამონაკლისების გარეშე!) და არც გამორიცხავს ( ისევ გამონაკლისების გარეშე!)...
მაგალითად დაიბადა ბავშვი, მიეცა მას დაბადების მოწმობა, სახელმწიფოსათვის ის ბავშვი უკვე არსებობს და ის ბავშვი არსებობს ასევე ეკლესიისათვისაც, მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ არაა მონათლული, გასაგებია? მოინათლება, ანუ დაიბადება მეორედ, შეიყვანება საიდუმლოში, და ასე მივიღებთ ქრისტიან ბავშვს, ასევეა ოჯახიც, ხელი მოაწერეს ( გიორგი, გამონაკლისებზე არ ვწერ !) და სახელმწიფოს წინაშე უკვე არსებობს ოჯახი მთელი თავისი უფლებებით და მოვალეობებით, ასევეა ეკლესიის წინაშეც არსებობს ოჯახი, რომლის გაქრისტიანებაც, საიდუმლოში შეყვანება ხდება ეკლესიაში,და კანონიერი ოჯახიდან ვღებულობთ ქრისტიანულ ოჯახს!
უბრალოდ ეს ყველაფერი ადრე ერთად და ერთ ადგილზე ხდებოდა ანუ ეკლესიაში, ახლა გაყოფილია, მაგრამ არ შეიძლება არცერთი მათგანის უარყოფა, არც დამცირება, ერთი სხეულია ვთქვათ კავშირისა, მეორე სულია , ერთი კანონი, მეორე საიდუმლოა, ერთი სახელმწიფოა, მეორე ეკლესია... ჰარმონია....
................
არის თუ არა ეს გასაგები? კიდევ არის რაიმე საკამათო? თუ მოხდა სასწაული და შევთანხმდით, შემდეგ ვიფიქროთ იმ კითხვაზე, რომელიც მე დავსვი, რადგან ჯერ ეს უნდა გავიგოთ კარგად და მერე ვიმსჯელოთ იმაზე...
......
შემდეგი წარმატებული დიალოგის იმედით;

კაიროსი!

პ.ს.
კანონისტ იმ "უჩენიებში" ბევრი "ზაკონიც" არის და მთლად ნუ გაიურისტდი შენ

KAIROS

გამოჩნდი? :ლირიკული გადახვევა:

და კითხვა, რაც დამისვი თუ გახსოვს უბრალოდ? ბათილ ქორწინებაზე...

მეორეც, კანონიერებაზე არ არის საუბარი (ცხადია, მრუშება არ არის. ეს 20-ჯერ ვთქვი). საუბარია იმაზე, ეკლესიამ სახელმწიფოს მიერ შესრულებული ქორწინება შეიძლება თუ არა ჯვრისწერის თანასწორად, რადგან მეორე წესით ჯვრისწერა სრულდება მაშინ, როცა პირზე შესრულდა პირველი წესის ჯვრისწერა და მერე მოხდა გვირგვინის აყრა. ხოლო ჩვენ თუ პირველ ჯვრისწერას შევასრულებთ მეორე წესით, რადგან თურმე იქამდე სამოქალაქო წესით იყო ეს პირი ქორწინებაში, გამოდის რომ კანონიკურად ამ სამოქალაქო აქტს ვუთანაბრებთ ჯვრისწერას

ნუთუ ასე რთულად ვლაპარაკობ?

KAIROS
ჩემთვის გასაგებია რასაც წერ, მე არ მიკამათია პირველი წესის ჯვრისწერის საიდუმლოზე, ეგ კანონისტთან გაარკვიე.

უბრალოდ არ მომწონს იურიდიული ქორწინებისთვის ამხელა სტატუსის მინიჭება, რადგან სავსეა უამრავი გამონაკლისებით.