მოიცათ, და ქმნულის შემთხვევაში რომელმა წმიდა მამამ თქვა, რომ არსება=შემთხვევითები?

ისე ახლა ღმერთი ცალკე ჯგუფში გამოიყვანეთ? და რას ემყარება მაგ ცალკე ჯგუფის შემოღება? მიზეზი კი გასაგებია, თორემ სხვანაირად თქვენი ლოგიკით განკაცებამდე ღმერთი არ არსებულა, რადგან შემთხვევითებს ვერ ვაკვირდებოდით

არაფერი მონოფიზიტიზმი იქ არ არის, კონტექსტიდან ამოგლეჯვას თუ არ დაიწყებთ და მიზეზების ყურებით მოთრევას. მასე აგერ დამასკელიც მონოფიზიტი ყოფილა (მართლმადიდებელი სარწმუნოების ზედმიწევნითი გადმოცემა, თავი მეოთხე): ამრიგად, ის, რომ არის ღმერთი, ცხადია, ხოლო თუ რა არის იგი არსებითა და ბუნებით, ეს სრულიად მიუწვდომელია და უცოდნელი. თუმცა, უსხეულო რომ არის იგი, ეს ცხადია, რადგან როგორ უნდა იყოს სხეული ის, რაც უსასრულოა, უსაზღვროა, დაუსახველია, შეუხებელია, უხილავია, მარტივია, შეუდგენელია, რამეთუ როგორ იქნება უცვლელი, თუკი შემოსაზღვრულია და ვნებადი?

ჰო, ისე თქვენთვის მამაც მაგალითად შემოსაზღვრული გახდა ძის განკაცების შემდეგ?



თანამდები ღმრთისა მიმართ წლითი-წლადი მადლობაჲ, რომელსა დღესა მიიღო ეკლესიამან ღმრთისამან გამოსაჩინებელი კეთილმსახურებისა შჯულთაჲ და დაქცევაჲ სიბოროტისა ბოროტადმსახურებათაჲ (ანუ უფრო გასაგებად რომ ვთქვათ, არსენ იყალთოელის მიერ ნათარგმნი მართლმადიდებლობის კვირიაკის სინოდიკონი): რომელთა უწყიან ერთისა და მისვე გუამისა ქრისტესისა არსებათა მიერი განყოფილებაჲ, და იგივე აგებულად და აუგებლად, ხილულად და უხილავად, ვნებულად და უვნებელად, გარეშეწერილად და გარეშეუწერელად, და ღმრთეებრსა უკუე არსებასა აუგებელობასა და მსგავსთა მისთა განუთჳსებენ, ხოლო კაცობრივისა ბუნებისა სხუათაცა და გარეშეწერილობასა აღიარებენ სიტყჳთა და დახატვით, საუკუნო იყავნ ჴსენებაჲ.

მე არ ვრევ ქრისტეს ორ ბუნებას. ღმრთეებრი არსება დაკვირვებადი როგორ გახდა (თქვენი ტერმინოლოგიით ვსაუბრობ, არსება=შემთხვევითები, ე.ი. იგი დაკვირვებადია)? გარდაარსება მოხდა, და არა განკაცება?



ისე ცნობისთვის ედიშერი მამა რაფაელს ნესტორიანობას აბრალებს და არა მონოფიზიტიზმს. მოკლედ აჯაფსანდალად აქციეთ ეს თემა



მე ვცდილობ ქრისტეს ორი ბუნება არ შევრიო ერთ შერწყმულ ხილულ ბუნებაში

პ.ს. ახლა დარწმუნებული ვარ დიდ პოსტინგს გამოაცხობთ, სადაც ლოგიკის უქონლობას დამწამებთ მე კი ისე მეგობრულად გირჩევდით რთულ საკითხებზე კამათის დაწყების წინ შესაფერისი საღმრთისმეტყველო ლიტერატურა წაიკითხოთ და იქ დაწერილი კარგად შეითვისოთ, თან სერიოზული საღმრთისმეტყველო განათლების მქონე ხალხისგანაც აიღოთ ხანდახან კონსულტაციები.

ეუფ მოხევ ხოლმე ხანდახან რაღაცას. ძალლიან გთხოვ გაეცანი კლასიკურ ფილოსოფიას.


მონოფიზიტიზმზე გითხარი: თუ არსს გულისხმობ მეთქი, მაშინ მეორე ლემა წამოიჭრებათქო...სოტირის რატომ არ კითხულობ წესიერად რაც დავწერე?


ხანდახან მაკვირვებ ხოლმე სასტიკად სოტირის..... ნუ რეებს წერ.
ღმერთი ტრანსცენდენტულია თავისი არსებით, ამიტომ საინტერესოა რა დონემდე უნდა შეიძლებოდეს განვრცობა შექმნილის შესახებ კატეგორიებისა თავად ღმერთზე...ფილოსოფიის აზზე არ ხარ სამწუხაროდ

საერთოდ აჯობებს დეფინიციების გაკეთება ჯერ.
მოკლედ რაზე მიდის საუბარი, რომ პური მატერიალურად არის თუ არა ისევ პური და არსობრივად არა, ამ შემთხვევაში ნუ გგონია, რომ არისტოტელეს მეტაფიზიკა ან კატეგორიები ამას წყვეტს, ნუ დაგავიწყდება, რომ არისტოტელეს ერთი ფუნდამენტალური შეცდომა არის ტერმინოლოგიურ განსხვავებებზე თეორიის აგება. არისტოტელე თავადაც ვერ არის ჩამოყალიბებული, მაგალითად მატერიას არსთან აიგივებს. ბოლო ბოლო თუ მატერიალურის არსი თავად მატერიაა-რასაც მე ამ შემთხვევაში ვამბობ (ალბათ ასეა), ანუ ამ შემთხვევაში ეს ორი სინამდვილეში ერთია, სინონიმები, მერე გეუბნები, რომ მატერია რჩება მატერიად, მაგრამ ხდება არსობრივად ჭეშმარიტი ხორცი ქრისტესი-მერე შეიძლება მკითხო, კი მარა ამ პურს ორი არსი აქვსო: ერთი მატერიალური და მეორე ღმრთაებრივი? გეუბნები: აი სწორედ ეგაა აქილევსის ქუსლი: ტერმინოლოგიური განსხვავება-მსგავსება არ ნიშნავს არსობრივ განსხვავება მსგავსებას ყოველთვის. ეს კი არის ფუნდამენტალური პრობლემა დღევანდელ ფილოსოფიაში. შენ მწყრალად ხარ მგონი ფილოსოფიასთან

ბოლო ბოლო "გარდაარსების" წინააღმდეგი არ ვარ, აქ პრობლემა მის არისტოტელესეული კატეგორიების კონტექსტშია. და ვინ თქვა რომ არისტოტელეს სწავლება დოგმაა?
გიმეორებ-არსი-თვისება არაა გადაწყვეტილი. შენ კი მე მაკერებ თეორიას ცალსახად: "არსი=თვისებას". ახლა რომ გითხრა შენი ლოგიკა დაიწვას, ისევ უნდა გაბრაზდე

და მაინც რა უცნაური მართლმადიდებლობა გაქვს, ყველა ფოსტი ააქოთე შენი წარწყმდენა-ანათემატიზმებით

კლასიკურ ფილოსოფიაზე არ არის აქ საუბარი (ისე გინდ მასზეც იყოს), არამედ წმ. მამებზე. ამიტომ ველი ახლა თქვენგან ციტატებს წმ. მამების ნაშრომებიდან, სადაც ამბობენ, რომ არსება=შემთხვევითები.



არ მესმის და იმიტომ. ლოგიკა არ მაქვს. ვერც ეს გავიგე ახლა რაც დაწერეთ.

დანარჩენს რაც შეეხება, მატერიას არისტოტელე იხილავს არა მეტაფიზიკაში, არამედ ფიზიკაში, ხოლო ღმრთისმეტყველებაზე საუბარი არისტოტელეს მეტაფიზიკის ტერმინოლოგიის გარეშე უკვე შეუძლებელი გახდა (ყოველ შემთხვევაში მეოთხე საუკუნის შემდეგ). ისე კი ძირითად პრობლემა, რომელსაც მე თქვენს მსჯელობაში ვხედავ, არის ის, რომ ოსიპოვის მსგავსი თანამედროვე ღმრთისმეტყველები რეალურად ევქარისტიული ნაკურთხი ძღვენიდან ახდენენ კაცების "დისტილირებას" და იქ ადგილს მხოლოდ ღმრთეებისთვის ტოვებენ. ანუ თუ ძღვენშია ღმრთეება და იქვეა პური და ღვინო, მაშინ ძღვენში ადგილი აღარ რჩება ქრისტეს კაცებისთვის (ე.ი. ქრისტეს სისხლისა და ხორცისთვის!). თანამედროვე ფილოსოფიას და მის პრობლემებს რაც შეეხება, მამებმა არ იცოდნენ თანამედროვე ფილოსოფია, მათ იცოდნენ არისტოტელე. კარგია ეს თქვენთვის, თუ ცუდი, ამას მნიშვნელობა არა აქვს, ეს არის ფაქტი და მისი მიღება გვიწევს.

ჩემს მიერ მოყვანილი ციტატა არის არისტოტელეს კატეგორიებში, მე არ მითქვამს რომ მეტაფიზიკაში წერიათქო, მე ზოგადად ვამბობ, რომ მაგ საქმეს არც მეტაფიზიკა და ვერც მისი კატეგორიები წყვეტსთქო, საიდანაც მოვიყვანე ის ციტატა.

სად წერია მაგას არა აქვს მნიშვნელობა. ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ რაც თემას არ ეხება, იმაზე გაეცით პასუხი (ნუ ახლა უეჭველია მეცემით არ გესმის რაზეა საუბარიო). მთავარი პრობლემა კი ისევ ის არის, რომ ჩემთვის ევქარისტიის საუდუმლოში მთელი ქრისტეა. ეს ჩემი მოგონილი კი არ არის, მართლმადიდებლური სწავლებაა. აი რას წერს იოანე დამასკელი (მართლმადიდებელი სარწმუნოების ზედმიწევნითი გადმოცემა, თავი ოთხმოცდამეექვსე. ჭელიძის თარგმანია): სხეულია იგი, ჭეშმარიტად შეერთებული ღმრთეებასთან, სხეული - წმინდა ქალწულისგან, თუმცა არა იმიტომ, რომ თვით ამაღლებული სხეული ჩამოდის ციდან, არამედ იმიტომ, რომ სწორედ ეს პური და ღვინო გარდაიქმნება ღვთის სხეულად და სისხლად... ეს პური და ღვინო არ არის სახე ქრისტეს სხეულისა და სისხლისა (ნუ მოხდება ეს!), არამედ - თვით განღმრთობილი სხეული უფლისა, თქმულია რა თავად უფლის მიერ: "ეს არის ჩემი სხეული" და არა - სახე სხეულისა. ასევე, ითქვა "სისხლი" და არა - სახე სისხლისა. უფრო ადრე იუდეველებსაც უთხრა მან: "თუ არ შეჭამთ ძის ხორცს, არ გექნებათ საუკუნო სიცოცხლე, რადგან ჩემი ხორცი ჭეშმარიტი საჭმელია და ჩემი სისხლი - ჭეშმარიტი სასმელი". და კიდევ: "ვინც მჭამს მე, იცოცხლებს". ე.ი. დამასკელი გვეუბნება, რომ ზიარების საიდუმლოში ვღებულობთ ქრისტეს განღმრთობილ ხორცს, ანუ ხორცს შეერთებულს ღმრთეებასთან (თან სწორედ იმ ხორცს, ქალწულისგან რომ იშვა!). ევქარისტიის საიდუმლოში თუ პურის და ღვინის არსების შენარჩუნებაზე გავაგრძელებთ საუბარს, მაშინ ადგილი აღარ რჩება ქრისტეს ხორცისთვის და სისხლისთვის. და თუ ამ გზას დაადგება კაცი, როგორ უნდა აიხსნას ეს? ახსნა არ არის, რადგან როგორც ღმერთ-სიტყვის განკაცების შესახებ დამასკელი გვეუბნება ქალკედონის კრებაზე დაყრდნობით, "არათუ ბუნება ცვალა მან, არცთუ ზმანებულჰყო განგებულება, არამედ წმინდა ქალწულისგან მიღებულ ხორცს, აზრისმიერად და გონისმიერად სულიერქმნილს, რასაც მასში ხვდა არსებობა, ჰიპოსტასურად შეუერთდა იგი - შეურევლად, გარდაუქმნელად და განუყოფლად". ევქარისტიის საიდუმლოდან კაცობრივი ბუნების "დისტილირების" გზით მოშორებით უეჭველად მივდივართ დეინკარნაციამდე (развоплощение), რაზეც პრინციპში საუბრობს კიდეც სერგი ბულგაკოვი (მისთვის აღდგომის შემდგომი სხეული მაცხოვრისა არის ეთერული, არამატერიალური და ა.შ. მოკლედ სუფთა დოკეტური პოზიცია უკავია), ან რაც თითქმის იგივეა, ღმრთეების მიერ კაცების შთანთქმამდე. თან ეს პურიც ხომ შეერთდა ოსიპოვის აზრით ღმერთ-სიტყვის ჰიპოსტათან "ქალკედონურად", ე.ი. რა, ახლა სამუდამოდ მასთანაა შეერთებული? ე.ი. ქრისტეს ოთხი ბუნება აქვს? ღმრაებრივი, კაცობრივი, პურის და ღვინის?

არა სოტირის, არ მცალია და იმიტომაც გავეცი იმას, რაზეც მოკლე პასუხი მექნებოდა.....მოკლედ ვერ ვიცლი ჯერ და გაიხარე

პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი
http://orthodoxy.wanex.net/gvtismetkveleba...zanski/18.htm#5

პურისა და ღვინის გარდაარსება ევქარისტიის საიდუმლოში

ევქარისტიის საიდუმლოში, როდესაც მღვდელმსახური სულიწმიდას მოიწვევს შეწირულ ძღვენზე და მათ აკურთხევს მამა ღმერთისადმი აღვლენილ ლოცვაში: „და ჰყავ უკუე პური ესე პატიოსან ხორც ქრისტეს შენისა, ხოლო ბარძიმსა ამას შინა პატიოსან სისხლ ქრისტეს შენისა. შესცვალე სულითა შენითა წმიდითა“ - ზუსტად ამ დროს პური და ღვინო სულიწმიდის გარდამოსვლით ჭეშმარიტ სისხლად და ხორცად გადაიქცევა. შემდგომად ამისა, ჩვენი თვალები წმიდა ტრაპეზზე ხედავენ პურსა და ღვინოს, მაგრამ არსობრივად, გრძნობადი მზერისათვის უხილავად, ეს პურისა და ღვინის სახით წარმოდგენილი უფალ იესო ქრისტეს ჭეშმარიტი სისხლი და ჭეშმარიტი ხორცია.

მაშასადამე, ნაკურთხი ძღვენი - ეს მარტოოდენ ნიშნები და სიმბოლოები არ არის, რომლებიც, რეფორმატორ პროფ. ცვინგლის აზრით, მორწმუნეებს გამოსყიდვას შეახსენებს; არც მარტო თავისი „ქმედებითა და ძალით“ („დინამიურად“) მყოფობს მათში იესო ქრისტე, როგორც კალვინი ასწავლიდა: არც მხოლოდ „გამსჭვალავს“ მათ, როგორც ლუთერანები თვლიან (ისინი ცნობენ ქრისტეს თანამყოფობას „პურთან, პურში, პურის ქვეშ“). არა, ნაკურთხი ძღვენი საიდუმლოში დაიქცევა (ან გვიანდელი ტერმინით - გარდაარსდება) ქრისტეს ჭეშმარიტ სისხლად და ხორცად, როგორც მაცხოვარმა ბრძანა: „ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს“ (ინ. 6,55).

ამ ჭეშმარიტებას „აღმოსავლეთის პატრიარქთა ეპისტოლე“ შემდეგი სიტყვებით გამოხატავს: „გვწამს, რომ ამ მღვდელმოქმედებაში ჩვენს წინ მყოფობს უფალი ჩვენი იესო ქრისტე არა სიმბოლურად (τυπίκώς) არც ხატოვნად (εικονίκως), არა მადლის სიუხვით, როგორც სხვა დანარჩენ საიდუმლოებებში, არა ოდენ მოფენით, როგორც, ზოგი მამის აზრით, ნათლისღების დროს ხდება; არც პურის „გამსჭვალვით“, თითქოს ღმერთ-სიტყვას ევქარისტიით შეწირულ პურში არსობრივად „შეეღწიოს“, როგორც ამას ლუთერის მიმდევრები საკმაოდ უხეიროდ და უღირსად გვიხსნიან. უფალი მყოფობს ჭეშმარიტად და ნამდვილად, - პურისა და ღვინის კურთხევისას პური გადაიქცევა, გარდაარსდება, გარდაიქმნება, გარდაისახება ჭეშმარიტ ხორცად უფლისა, რომელიც დაიბადა ბეთლემში ქალწულისაგან, მოინათლა იორდანეში, ივნო, დაეფლა, აღდგა, ამაღლდა და მჯდომარე არის მარჯვენით მამისა და მოვალს ზეციდან ღრუბელთა ზედა. ხოლო ღვინო გარდაიქცევა და გარდაარსდება უფლის ჭეშმარიტ სისხლად, რომელიც ჯვარზე მისი ვნების დროს დაითხია ქვეყნის ცხონებისათვის; კვალად გვწამს, რომ პურისა და ღვინის კურთხევისას რჩება და არა თავად პური და ღვინო, არამედ მათი სახით უფლის ხორცი და სისხლი“.

ზიარების წმიდა საიდუმლოზე მსგავს სწავლებებს ყველა წმიდა მამასთან ვხვდებით: დაწყებული უძველესთაგან (მაგ., წმ. ეგნატე ღმერთშემოსილი) და სხვა ძველი ეკლესიის მწერლებთან (წმ. იუსტინე ფილოსოფოსი). მაგრამ უძველესი მამები ამ სწავლებას მთლად ზუსტი ტერმინებით არ გამოხატავენ და ზოგი მათგანი უფრო სიმბოლურ განმარტებებს უახლოვდება (რაზედაც მიუთებენ პროტესტანტები); მაგრამ მათი გამოხატვის ეს მეთოდი ნაწილობრივ აიხსნება მათ წინაშე მდგომი პოლემიკური ხასიათის ამოცანებით (ორიგენე - „საიდუმლოსადმი ტლანქი, გრძნობადი დამოკიდებულების წინააღმდეგ“, ტერტულიანე „მარკიონეს ერესის წინააღმდეგ“). აპოლოგეტები წარმართთა წინაშე ზოგადქრისტიანულ ჭეშმარიტებებს იცავდნენ, მაგრამ მათ საიდუმლოთა სიღრმეებში არ ახედებდნენ.

I მსოფლიო კრებაში მონაწილე მამები აღიარებდნენ: „საღვთო ტრაპეზზე ჩვენ არ უნდა ვხედავდეთ უბრალოდ შეწირულ პურსა და სასმელს, არამედ ავმაღლდეთ გონებით და რწმენით შევიმეცნოთ, რომ წმიდა ტრაპეზზე ძევს კრავი ღვთისა, ამქვეყნიურ ცოდვათა ამღები, მღვდელთაგან მსხვერპლად შეწირული და ჭეშმარიტად შევიწყნაროთ პატიოსანი ხორცი და სისხლი მისი. უნდა გვჯეროდეს, რომ ეს არის ნიშანი ჩვენი აღდგომისა“.

ღვთის ძალით პურისა და ღვინის ქრისტეს ხორცად და სისხლად გარდაარსების შესაძლებლობის დასამტკიცებლად და ასახსნელად ძველი მწყემსები მიუთითებდნენ შემოქმედის ყოვლისშემძლეობასა და მისი ამ თვისების დამადასტურებელ ისეთ მაგალითებზე, როგორიცაა სამყაროს შექმნა არაფრისგან, განხორციელების საიდუმლო, წმიდა წერილში ნახსენები სასწაულები: კერძოდ, წყლის ღვინოდ გადაქცევა (წმ. იოანე ოქროპირი, წმ. ამბროსი მედიოლანელი, წმ. კირილე იერუსალიმელი, ღირსი იოანე დამასკელი); ამასთან ერთად გვახსენებენ, თუ ჩვენთვის უხილავად როგორ გარდაარსდება თავად ჩვენში, საკვებად მიღებული პური, ღვინო თუ წყალი ჩვენს ხორცად და სისხლად.

დგომა არ არის დოგმა!

ზურაბი

ეს გაღმა თემის პოსტია?

დათიკო

აშკარად!

დათიკო

ამ თემის (ან ყოველ შემთხვევაში თემის მეორე ნახევრის) ღმრთისმეტყველების განყოფილებაში გადატანა ხომ არ ჯობია? ხანდახან ლიტურგიკა ძნელი გასამიჯნია ღმრთისმეტყველებისგან (ბოლო-ბოლო ლიტურგიკულმა ტექსტებმა ჩვენი ეკლესიის დოგმატური სწავლება არ უნდა გამოხატონ?), მაგრამ ახლა მგონი აშკარად დოგმატიკის საკითხებს ვიხილავთ.

Sotiris

საერთოდ ლიტურგიკა ღვთისმეტყველების ნაწილია და მთლიანად ღვთისმეტყველების განყოფილებაში უნდა იყოს. მაგრამ ადმინისტრაციამ საჭიროდ ჩათვალა ის ცალკე იყოს გამოყოფილი. არა უშავს ჯერ აქ იყოს. მე დაველაპარაკები ადმინისტრაციას ამ საკითხზე და იქნებ რამე საინტერესო მოვიფიქროთ.

უი უი შემეშალა ბოდიში ბოდიში
ტიტუ ტიტუ რა აბდალა ვარ!

მართლი ხარ მნათე

ცოტა მოვიცალე და დავწერ:


მერე ვინ უარყოფს ამას? სიღრმეში ჩადი ჯოო


კი ეგრეა, ოღონდ შენ ნამეტანი აკონკრეტებ მექანიზმს გარდაქმნის, მე კი ოდნავ სხვა რამეს ვამბობ

რას ვამვობ,მე? ვამბობ, რომ პრინციპში ის ტერმინიც კი მისაღებია, მაგრამ არა არისტოტელესეულგანმარტებაში, რადგან ის განმარტება არაა სწორი. დღეს ფილოსოფიაში ცალსახად ცნობილია რომ არისტოტელე ცდებოდა, მაგრამ არაა ცნობილი პასუხი, თუ როგორაა სინამდვილეში, ანუ არაა ცნობილი რა არის მატერია. ამიტომ შენი კითხვა წმინდა მამებს სად უთქვამთ რომ მატერია = შემთხვევითებს, ცხადია ვერ იპოვი და არცაა საპოვნელი. სიმცდარეში გარკვევისთვის საკმარისია განვიხილოთ ორი ვარიანტი:
1. დავუშვათ, რომ მატერიის დონეზე (არისტოტელესეული გაგებით) ის პური არის ხორცი, მაშინ როდესაც ხდება განტეხა, გამოვა ლიტურგიკული წინააღმდეგობა-ქრისტეს სხეული არ გამტყდარა.
2. ახლა დავუშვათ, რომ არსობრივად არის ხორცი (ისევ, არსის არისტოტელესეული გაგებით), მაშინ ისევ წინააღმდეგობაა, რადგან პურის ერთი ადგილიდან გადატანისას მეორე ადგილში, კერძოდ ზიარების პროცესს ვგულისხმობ, როდესაც ზიარების ჩადება ხდება მაზიარებლის ბაგეში-მივალთ უაზრობამდე: არსი არ შეიძლება გადაადგილდეს

ამიტომ მე ვამბობ ოდნავ სხვა რამეს, რომ ჯერ ერთი არა მარტო დაკვირვებადები არსებობს, არამედ არსებობს ე.წ. სუბსტრატი-ფილოსოფიური ტერმინი, რომელიც მიანისნებს პირველსახეს...ამიტომ როდესაც შენ ზომავ მასას, ეს არის შედეგი სუბსტრატის და არა აქციდენციის-ამიტომ გთხოვე გასცნობოდი მატერიის ფილოსოფიას...ანუ თვისებების ერთობლიობა = არსი, რომ გადათარგმნე, როგორც: შემთხვევითობები=არსი, მიანიშნებს, რომ არ იცი სამწუხაროდ რომ ყველა თვისება არ არის შემთხვევითობა, ამისი ეღტი მაგალითია მასა, ის არის ე.წ. სუბსტრატი, ანუ უკავშირდება პირველსახეს თავად მატერიისა (რაც ჯერ უცნობია ფილოსოფიაში)

მე კი მხოლოდ ვამბობ, რომ პურის განმარტებას ვახდებ როგორც ამ თვისებების ერთობლიობას და არა მარტო აქციდენციების,არამე სუბსტრატთან დაკავშირებული კატეგორიების, ამ გზით თვისებები =არსი, ნიშნავს თავად არსის ცნების გაუქმებას მისი ტრადიციული-არისტოტელესეული გაგებით და უ.ს მის გადაგდებას....ეს ერთგვარი პრობლემის გვერდის ავლაა,მაგრამ სხვა გზა არც არის, ჩვენ არ ვიცით რა არის მატერია, ჩვენ არ ვიცით რა არის არსი,ამიტომ ვამბობთ მოკლედ: ის ჭეშმარიტი ხორცია და სისხლი, მაგრამ აი დეტალების დაკონკრეტება უადგილოა რადგან: 1. არაა ცნობილი ძირეული საკითხები ფილოსოფიისა ამასთან დაკავშირებით და 2. არის ლათინიზმის შედეგი გინდა ეს შენ თუ არა

მერე მეუბნები რომ შენ უარყოფ გარდაარსებას, რაც არის მღვდელმთავრის ფიცში და ამას ვერსად წაუვა კაცი-ო. ეგ ეგრეა სოტირისს დავენაცვლე მაგრამ განა ტერმინი განმარტავს შინაარსს? მე მივიღებდი მაგ ტერმინს უპრობლემოდ, მაგრამ მოაცილეთ მას არისტოტელე, რადგან არასწორია იმიტომ, რომ არისტოტელეს ფილოსოფია არის მცდარი.

ჯერ ეს იყოს.

მაპატიე, კანუდოს, მაგრამ აი ამ პოსტინგის პოსტ-სკრიპტუმი ნახე. Alea iacta est

სიონში წირვა რომელ საათზე იწყება ხომ არ იცით? გილოცავთ წინასწარ ნინოობას....

ძალიან მაინტერესებს სად შეიძლება წავიკითხო საღამოს ლოცვის განმარტება ? და ვისი გამოცემაა და ასე სემდეგ ანუ ყველაფერი ვისაც შეგიძლიათ მიპასუხეთ რა