გეტანხმებით მამაო, და იმედია შეწყდება დაპირისპირება



მამაო, მე მაინტერესებს არის თუ არა გამარტლებული აბორტი ზოგიერთ შემთხვევაში? მაგ: თუ ნაყოფი ძალიან ავადმყოფია...ხშირია შემთხვევები როცა აბორტს გადაიფიქრებენ, გააჩენენ ავადმყოფ შვილებს და მერე ღვთის გმობაშიც ვარდებიან ამის გამო...ასევე მაინტერესებს შეაჩერებს ან შეამცირებს თუ არა აბორტს ასეთი ლაპარაკი რომ თითქოს ისინი ჯოჯოხეთში მოხვდებიან? და ასევე საპირისპირო-გაამრავლებს აბორტს მატზე ტუ იტყვიან რომ ეს ჩვილები სამოთხეში მოხვდნენ?

ნახე უფალი რას ამბობს: აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსვლად ჩემდა და ნუ აყენებთ მაგათ, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ცათაჲ...

ხალხნო, 10 მცნება გვასწავლის არა კაც კლა. ჩვენ გვგონია რომ მტრის მოკვლა ომში ცოდვად არ შეგვერაცხება, იხ. აქ მაგრამ თუ რომელიმე ქალი აბორტს გაიკეთებს ავადმყოფი ნაყოფის გამო, მას მკვლელ დედას ან უსიყვარულო ქალს ვუწოდებთ. . . რატომ?

იცი რა შენ კარგად აღნიშნე, რომ ომში მტერს კლავ და არა მოყვასს პატარა უსუსრ არსებას, ან შვილს. ტერს კლავ, რომელიც შენს სამშობლოს, ღირსებას, ქალაქს და ცოლ-შვილს ემუქრება. მტერს კლავ, რომელიც როგორც წესი შენს წაშლას ცდილობს. მე მყავს ახლო ნათესავები, რომლებიც იბრძოდნენ ომში აფხაზეთსიც და სამაჩაბლოშიც. მათი მეგობრებიც ხშირად მოდიან ჩვენტან.თავს მკვლელებად მიიჩნევენ. მიუხედავად სამშობლოს დაცვისა მძიმეა ადამინის მოკლვლა და უჭირთ საშინლად. რაც შეეხება ქალებს, რომლებიც აბორტს იკეთებენ, ნაკლებად განიცდიან და აღიქვავენ ამას ადამინის მკვლელობად. მეთავად ქალი ვარ, არ ვიცი უფლი სამომავლოდ რას მომცემს, მაგრამ რასაც მაძლვეს და რა სახითაც, როგორი მძიმეც არ უნდა იყოს, ჩვენ უნდა ვიტვირთოთ იმის თავზე აღება. მე თავად ვგრძნობ, რომ ეს მაღალფარდოანი სიტყვებია, მაგრამ უბრალოდ ვფიქრობ, რომ ასეა, ბავშვთან მიმართებაში მაინც... (თუმცა როოგორ შევასრულებ არ ვიცი) ავადმყოფია ნაყოფი თუ კარგად მყოფი, ქალი ამ დროს შვილს კლავს, შვილს.. მე თავად მიმძიმს ამის ბოლომდე გააზრება, მაგრამ ასეა. თანაც უნათლავს.. ამამსთან, ღმერთის მოცემულ ჯვარზე უარს ამბობს, თუმცა ეს კიდევ სხვა საკიტხია.

აპააპაპ, ეგ აღარ დაიწყო

წმ ღირს იოანე კრონშტადელს გარდაცვალებამდე რამდენიმე თვით ადრე 1908 წელს ჰქონდა წმ.სერაფიმე საროველის გამოცხადება,რომელიც დაევალა დაეწერა და გადმოეცა.
აქ მოვიყვან ნაწყვეტს,რომელიც ჩვილებს ეხებათ.
სრული ტექსტი რუსულად იხილეთ თემა აპოკალიფსში.
"შემდეგ ბერმა მიმითითა:შეხედე,და აი მე ვხედავ და მესმის საოცარ ხილვას,ანგელოსები გალობენ:წმინდა არს,წმინდა არს,წმინდა არს უფალი საბაოთ,და მოდიოდა დიდძალი ხალხი სანთლებით ხელში,მათ მხიარული ბრწყინვალე ჩვილები მოჰყავდათ.ქერუბიმ სერაფიმები მიუძღოდნენ ზეციურ სავანეში.
მე ვკითხე ბერს,ესენი ვინ არიან?
ბერმა თითქო ჩემს აზრებს კითხულობსო მიპასუხა:ესენი ყველა ქრისტეს მონები არიან,ქრისტესთვის,მისი წმინდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესიისთვის წამებულნი.
მე გავბედე და კვლავ ვკითხე: შემიძლია მათ შევუერთდე?
ბერმა მიპასუხა:არა,შენთვის ჯერ ადრეა,მოითმინე.
მე ისევ ვკითხე:მითხარი მამაო,ჩვილები როგორღა?
ბერმა მომიგო:ესენიც ქრისტესთვის ეწამენ,მეფე იროდის მიერ,14 ათასი.
ზეციური მეუფისგან გვირგვინი იმ ჩვილებმაც მიიღეს,რომლებიც დედის მუცელში მოწყდნენ და სახელი არა აქვთ.
მე პირჯვარი გამოვისახე :"რაოდენ დიდი და საშინელი ცოდვა ადევს,დედებს, უპატიებელი"."

KAIROS




არ დავიწყებ). ამასთან დაკავშირებით ჩმოყალიბებული აზრი მაქვს და მართალი თუ გინდა გითხრა ასე სასაუბროდ არ მიმაჩნია, როგორც ჩვენს გუჯას. მაგრამ ფაქტია, რომ უნათლავს კლას დაუბადებელს და შვილს,

ესეიგი დედა კლავს დაუბადებელ უნათლავს, და როცა მუცელი სწყდება ქალს, ისე რომ დედის ბრალი სულაც არაა, აქ ვინაა დამნაშავე ღმერთი? რომ უნათლავად კლავს ჩვილს?

გუჯა
დღეს დედაჩემმა მომიყვა, თურმე 1 ქალს გაუკეთებია აბორტი და მამაოს მიუცია სასჯელი ცოლ ქმრისათვის, დილა-საღამოს 100 ბუქნი და 100 აზიდვა

ჩემი(არა მარტო) აზრით,დაუბადებელი ბავშვის მოკვდინება დიდი ცოდვაა...მით უმეტეს, თუ ეს ბავშვი ავადმყოფი უნდა დაიბადოს. მე მგონია,რომ ეს ავადმყოფობა არის ღვთის მიერ მოვლენილი ჯვარი,რომელიც უნდა ატარონ დედა_შვილმა ერთად.ამ ჯვრის საყვედურის გარეშე ტარებით ორივეს ეძლევა საშუალება გამოისყიდოს ცოდვები,გადაირჩინოს სული,ცხონდეს ანუ დაიმკვიდროს ცათა სასუფეველი...

მე მომავალი დედა ვარ და არ ვიცი წინ რა მელოდება,ეს ჩემი სუბიექტური აზრია,მგონია,რომ ძალიან მკაცრად არ მოგეჩვენებათ...

ღმერთს ებარებოდეთ!

ღმერთმა დაგლოცოს.
ავადმყოფი,ან დაუნი და აუტიზმით დაავადებული ჩვილი უფრო ძვირფასია უფლისთვის.
და მშობელმა ეს ჯვარი მორჩილებით უნდა იტვირთოს.
მაშინ ცხონდება.

გუჯა




იცი რა ღმერთი არავის არ კლავს, მას გაჰყავს ადამიანი ამქვეყნიდან, ზოგს მუცელში მყოფს გაიყვანს და ზოგს უკვე დაბადებულს. ზოგის მონათვლასაც ვერ ასწრებენ მართლმადიდებელი მშობლები. ალბათ ღმერთმა უკეთ იცის მათთვის რა მდგომარეობაშია უკეთესი ამქვეყნიდან გასვლა. ცხონებაც მისი გადასაწყვეტია და მისი საიდუმლოა. ჩვენ რა ლოცვა და იმედიღა გვრჩება. მე ასე მგონია ასეთითი მიდგომა მაქვს, ნათლობა აუცილებელია, მაგრამ იქ ზემოთ კონკრეტული ადამიანის სულის მიმართ რა მოხდება უფლის საიდუმლოა. კიდევ ერთ რამეს გავუსვავ ხაზს, ამბობენ, რომ ჯვარდაუწერელი წყვილები იმქვეყნად ერად ვერ იქნებიან, ერთმანეთსაც ვერ ნახავენო, მაგრამ არსებობს უფლის სახიერება. აქედან გამომდინარე გამონაკლისი შემთხვევებიც იქნება. ჩემი აზრი ასეთია და განსაკუთრებულადაც არ ვფიქრობ ამ თემაზე. ჩემი აზრი ასეთია, რომ ყოველი ქალს აბორტის გაკეთების დროს ბოლომდე უნდა ჰქონდეს გააზრებული რას ჩადის, იმის მერე უფალი რას გადაწყვეტს მისი საქმეა. ასეთი ლოგიკით ეგებ არამართლმადიდებელიც ცხოვნდეს, ანუ უნათლავი, მაგრამ ეს უფლის საიდუმლოა, მან იცის ვინ აცხოვნოს , რა ვიცი აბა. შევეცადე ბოლომდე მეთქვა როგორია ჩემი დამოკიდებულება ამ საკიტხის მიმართ.

ვიტირე

წავიკითხე და ერთი რამის თქმა მინდა.... ბავშვი ყოველტვის გრძნობს მშობლის დამოკიდებულებას.

ერთი საინტერესო ფაქტი მინდა მოგიყვეთ..ადრე ვუყურე რომელიღაც რეალითი ტვ-ზე...


ქალს უნდა გაეკეთებინა აბორტი..მაგრამ რაღაც მიზეზების გამო ვერ გაიკეთა.. მგონი შუქი ჩაქვრა.. და მშობიარობის მერე ბავშვი 4 თვე დედის ძუძუს არ წოვდა.. მან უარი თქვა დედაზე.. გრძნობდა რომ არ ჭირდებოდათ და მისი მოკვლა უნდოდათ....


-----------------------------------------------------------

კიდევ ერთი ფაქტი,,

აბორტის დროს ემბრიონი იმ ,,კოვზს'' იცდენს (( გადარჩენის ინსტიქტით.. ინძრევა რომ ის აიცდინოს ((

Розовый свет. Так странно и не понятно, но совсем не страшно. Здесь так тепло и ютно, ему очень нравилось эта мягкость. И главное она рядом. Она с ним.
Ему не хотелось ее будить. Она так мирно спала... Сейчас, наверное, где-то около 7 утра. На улице дождь и от этого еще слаще и прекраснее. Они дома в тепле и ничто, никогда не потревожит их спокойствие.
Он тихонечко повернулся, она явно это почувствовала и открыла глаза.
-Ты проснулся?- ее мягкий, шелковистый голос звучал с такой нежностью, что ему стало обидно за то, что он ее разбудил.
-Да.
-Ты мой хороший,- и он ощутил ее легкое,воздушное прикосновение,- я тебя люблю.
-И я тебя.
Она смотрела прямо на него. Эти веселые заспанные глазки, белоснежная улыбка и каштановые кудряшки, эти черные домиком бровки и маленькие почти незаметные веснушки говорили ему о том, что он самый желанный в этом мире.
- Как хорошо, что ты у меня есть. А что ты хочешь на завтрак?,- она игриво приподнялась и облокотилась на руку.
- Кашку.
- Кааашку, а вот я не очень люблю кашку.Но мы все равно будем кашку, да?
-Да.
-Ты моя капризюлька. Ну, пойдем, вставай.
Они пошли в душ, потом на кухню. Она босиком ходила по холодному кафелю, ему это очень не нравилось. Но противостоять ее привычкам было почти невозможно.
Хотя, нет, можно. Она перстала курить ради него.Он улыбнулся, пусть и эгоистично, но так лучше.
-Покушал?
-Да.
-Хочешь поедем сегодня погуляем в парк?
-Очень,- он ощущал себя в раю. Каждое мгновение они теперь будут проводить вместе. О большем он и мечтать не мог. Наконец, наконец, нконец! Как он этого ждал, знал только Господь.
- Я тебя люблю,- он произнес это мысленно, но она услышала.
-Правда?
Он нахмурился
-Дразнишься, да? Дразнишься?
-Даааа,- и она обняла его.
Гулять под дождем было так здорво. Они специально не взяли зонтик. Это был их первый дождь. Казалось, что все вокруг было только для них.
-Ой, как я счастлив.
-Мы счастливы, мы...нас двое.
-Нет, нас не двое. Я -это ты, а ты-это я, мы с тобой, я, ты..это..
-Запутался,- и она залилась громким смехом,- запутался.
Он хотел прикинуться обиженным, но слыша ее звонкий, веселый голос, невозможно было сдержать улыбку и засмеялся вместе с ней.
Это небо, эти лужи, эта сырая от прозрачных капель земля и они...

Он не считал дни, он не считал ночи, он был с ней и ему казалось, что это навсегда. Ее любовь была безумной, чистой и божественной.
А она, она считала и дни и ночи. Теперь отчего-то, когда он мирно спал, она тихо плакала. Передвигаясь по темной квартире бесшумными шагами, она брала телефон и задыхаясь от боли умоляла кого-то о пощаде...
А он спал и ничто не тревожило его сладкого и чистого дыхания.

Она опустилась на жесткое кресло.
-Выслушай меня,- она задыхалась.
-Почему ты плачешь?
-Выслушай. Я очень тебя люблю. Ты самое дорогое, что у меня есть. Ты единсвенный. И ты навсегда останешься в моем сердце и если ты когда-нибудь сможешь, то прости меня. Я не имею права молить тебя о прощении, но пожалуйста, хотя бы не .... Боже, ты будешь призирать меня и ненавидеть, но... Я очень тебя люблю. Ты и я, мы. Я навсегда останусь с тобой,- и она закрыла глаза...
Он больше не чувствовал ее, а она не слышала его.
Что-то холодное металлическое докоснулось до него.
-Что это? Мамочка. Мамочка, что это?
Он сжался клубочком и попытался обнять ее, силы уходили, зубастые щипцы мертвой хваткой уцепились за него.
-Мамочка, не бросай меня, пожалуйста, мамочка, мамочка...почему? Мне больно, мамааа
И розовый свет погас.


-Все прошло удачно. Мы прервали вашу беременость. Вы меня слышите? Как вы себя чувствуете?
Она открыла глаза, и... и его больше нет с ней.
- Я больше не хочу жить.
Она через решетки на окнах посмотрела на небо. Там по голубой лазури плыли причудливые большие белые облака и среди них она увидела его. Он маленький такой очень грустный и одинокий смотрел на нее испуганными глазками.
-Малыш, завтра мы будем уже вместе...навсегда,- и она закрыла глаза.

Я жду тебя, мама. Моя мама.


ამ საშინელი ცოდვის ჩადენაში პაცუხს აგებს დედა, მამა და ვფიკრობ რომ, კველა ის ადამიანი რომელიც აბორტისკენ მიუწოდებს ადამიანს..

ისე მაინტერესებს თუ ქალი აბორტს იკეთებს იმ შემტხვევაში, როცა ორსულობა მის სიცოცხლეს ემუქრება, მაშინაც ცოდვად ითვლება?? მე ვიცი შემთხვევა როცა მასეთი სიტუაცია იკო და ქალმა მაინც უარი თქვა აბორტზე და გარდაიცვალა, ბავშვი გადარჩა... დიდ პატივს ვცემ მაგ ქალის საქციელს, მაგრამ მასე კველა ვერ მოიქცევა... ან ორივე რომ გარდაიცვალოს??

თუმცა ალბათ на все воля Божья

saertod, arsebobs dedis locva fexmzimobis jams.... zlieri locvaa da vfiqrob, rom tu am locvas qali mteli 9 tve caikitxavs, kvelaferi kargad iqneba.. dedis locva xom kvelaze zlieria..

ჰოოო,ეგ რწმენის საკითხია.
მეც ვიცი ერთი მორწმუნე რომელიც კვდებოდა და ბავშვი ისე გააჩინა ტკივილგამაყუჩებელი არ გაიკეთა ბავშვს არ ავნოსო.
ღმერთმა ნათელი დაუმკვიდროს.

იხ. ჩემი სტატია ”აბორტის კრიმინალიზაციის შესახებ”

,,კანონისტი



წავიკითხე ძალიან მაგარი ფრაზაა ,,აბორტს უკვე დაბადებული ადამიანები აკეთებენ,, . მართალია, ეს ყველამ უნდა შეიგნოს და განსაკუთრებით იმან, ვინც აბორტს აკეთებს. თავად გადარჩენილი რომ არის.