არ გადამრიო მართალია მე კონსტიტუციური მონარქიის მომხრე ვარ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მონარქიას რაიმე "ზემიწიერი" თვისებები მივანიჭოთ, ხშირად იმ "ერთ" პიროვნებას უდიდესი მავნებლობა მოუტანია და კონსტ. მონარქია სწორედ ამას აღარ დაუშვებს..

უბრალოდ მონარქია ამჟამად არის სისულელე . უკაცრავად მაგრამ საპატრიარქო რომ იტყვის მე ამას არ მივიღებ ასე ზედაპირულად , სანამ არ დამიმტკიცებთ , არ მოვიძიებ ისეთ ინფორმაციას რომ დავრწმუნდე დღეს საქართველოს მონარქია ჭირდება , მე უბრალოდ არ მესმის რა საჭიროა მონარქია . საჭიროა ერთპიროვნული კარგი მმართველი , თუნდაც პრეზიდენტი . ხო ხედავ ეს ჩვენი საქართველო იღუპება და ეხლა მეფეების და დიდებულების ჩხუბები და დებატები გვაკლია ინგასთან რა

მეფე კარგია მაგრამ ვინ გახდება მეფე ეს სერიოზული პრობლემაა,რაღაც არა მგონია უახლოეს მომავალში რომ აღსდგეს მონარქია.

ეგ უკვე მონარქია აღარაა თეოკრატიაა. გვაქვს ერთ-ერთი მაგალითი ირანის სახით. ისე მონარქია კი იქნება კარგი მაგრამ არა მგონია საზოგადოება ამისთვის მზად იყოს.

იყოს თეოკრატია, მაგრამ არა ისეთი როგორიც ირანია, არამედ როგორიც თუნდაც ვატიკანია ოღონდ მნიშვნელოვანი გაუმჯობესებით.

ივერიელი

ვატიკანი ცოტა სხვა მოვლენაა ეგ მოდელად არამგინია რომ გამოგვადგეს ანუ იმის თქმა მინდა რომ ის იყო ტრადიციულად ათასწლეულზე მეტი თეოკრატიული სახლმწიფო ხოლო საქართველო თეოკრატიული ქვეყანა არასდროს არ ყოფილა და ეხლა უცებ მაგ ხაზზე გადავეწყოთ და თან ასეთი მრავალრიცხოვანი რელიგიური უმცირესობით მე მგინია რომ გაუმართლებელია. სომხეთი რომ სომხეთია 97/9 % მონოფიზიტით იქ არ არის მსგავსი რამ არადა ეჩმიაზინს იქ როდესაც სახელმწიფო არ იყო ფაქტობრივად სახელმწიფოს როლი ჰქონდა დაკისრებული ჩვენთან ეგეც არ ყოფილა იმიტომ რომ სახელმწიფო სულ იყო სანამ რუსეთმა არ მოსპო.

კი მაგრამ რა ქნას ახლა პატრიარქმა, რამდენს უნდა გაწვდეს, ეკლესია ხომ გვაქვს აწყობილი საათივით,
მე არასდროს ვუჭერდი მხარს და არც დავუჭერ თეოკრატიულ მონარქიას,
კი ბატონო სასულიერო პირი ყავდეს გვერდით საერო მმართველს, მაგრამ მხოლოდ მრჩეველად და დამხმარედ

ზოგადად პატრიარქს, ეკლესიის მმართველს თავისი საქმე აქვს და ერის მმართველს კიდევ თავისი

sable
Ligia
პრინციპში მართალი ხართ. უბრლოდ აზრი გამოვთქვი კარგი იქნებოდა თეოკრატიული მონარქია, მაგრამ რომ დაუკვირდი მართლაც შეიძლება ჩვენთან მაგ მოდელმა არ გამართლოს.

აქ იმდენად გამართლებაზეც არ არის რამდენადაც იმაზე რომ ტეოკრაკია დღევანდელ პოლიტიკურ რეალობაში არის წარმოუდგენელი და ამდენად მასზე სერიოზულად საუბარი არც ღირს.

სხვა საქმეა კონსტიტუციური მონარქია: კონსტიტუციური მონარქია, ჩვენი ქვეყნისთვის წესით სასარგებლო უნდა იყოს, რადგან ეს სახელმწიფოს, როგორ ინსტიტუტს უფრო გააძლიერებს იმ საზღვრებში რა საზღვრებშიც მონარქია აღსდგება.

ამდენად, კარგია კონსტიტუციური მონარქია; სხვა მოდელის მორგება უბრალოდ არასერიოზულია.

ის ვინც ბაგრატიონია და წესით და რიგით ერგება მეფობა. აქ პრეტენდენტები საკმაოდ ბევრია ბოლოს ყველაზე სერიოზულად დავით ბაგრატიონ-მუხრანელსა და ანა ბაგრატიონ გრუზინსკის თვლიდნენ, ვის შეუღლებაზეც და სავარაუდო მემკვიდრეზეც (ვაჟზე) დიდი იმედები მყარდებოდა, მაგრამ ქორწილმა არ გაამართლა.

იმდენად რამდენადაც, ბაგრატიონტა გვარმა დაკარგა მეფობა და ტრადიციაც მაინცდამაინც არავინ გააგრძელა მოყოლებული XIX საუკუნის მეორე ნახევრიდან, ხოლო მაშინ როდესაც წამოიწია მეფობის იდეამ XX საუკუნის პირველ ნახევარში ქართულმა ემიგრაციულმა თავად-აზნაურობის კრებამ (ვინაიდან ქართული სახელმწიფი არ არსებობდა და იგი ოკუპირებული იყო საბჭოთა რუსეთის მიერ) ტახტის მემკვიდრედ დასახელდა ირაკლი ბაგრატიონ-მუხრანელი (გარდ. 1957 წელს). ირაკლის პირდაპირი მემკვიდრეა მისი შვილიშვილი, ასევე სახელად ირაკლი (ერეკლე) ბაგრატიონი. ამდენად, წესით ირაკლი (ერეკლე) ბაგრატიონს (დაიბ. 1972 წელს) ერგება ტახტი. თუმცა სხვა პრეტენდენტებიც არიან, მაგრამ მათ ნაკლებადა აქვთ რაიმე ტრადიცია შენარჩუნებული.

კი მაგრამ გრუზინსკების შთამომავალს აღარ თვლიან მემკვიდრედ, რადგან მისი შვილები ბაგრატიონები აღარ არიან,
ისე თუ ვერ შეთანხმდებიან, მაინდამაინც ბაგრატიონი უნდა იყოს, თუ დაუშვებენ სხვა გვარის წარმომადგენელი რომ ავიდეს ტახტზე?

სამეფო დინასტია ბაგრატონების იყო ამდენად სხვა გვარი გამორიცულია. ფარნავაზიანებს ფაქტია ვერ ვნხავთ ვერსად. საქართველოში ტახტი ბაგრატიონების შთამომავლობითი უფლება იყო ასე რომ მანდ საკამათოც არაფერია, უბრალოდ მონარქიის აღდგენის შემთხვევაში წესი უნდა განისაზღვროს ტახტის გადაცემის, რომ შემდეგში გაუგებრობას არ ჰქონდეს ადგილი.

sable

როდესაც ლაპარაკობენ მონარქიის აღდგენაზე, მოყავთ ევროპის მაგალითები, და ვნახოთ ინლისისის მაგალითი ელისაბედის ქმარი ბერძენია, შესაბამისად მისი შვილები ბერძნები იქნებიან,
ამიტომ არ შეიძლება ანა ბაგრატიონ-გრუზინსკის გამორიცხვა როგორც მემკვიდრედ.
მაგრამ სადავო საკითხია, მუხრანელებს და გრუზინსკებს მიიჩვენდნენ ტახტის მემკვიდრეთ სხვადასხვა კატეგორიის ხალხი, მაგრამ აქ ხომ არის მესამე ვარიანტი იმერეთის მეფის სოლომონის შთამომავლობა,
არც სოლომონის გამორიცხვა არ შეიძლება.

ინგლისი მაგ მხრივ ანალოგად არ გამოდგება იმიტომ, რომ ინგლისში თავიდანვე იყო ქალის ხაზით მემკვიდრეობის გადაცემის პრინციპი. ანა და მისი მემკვიდრეები სწორედაც, რომ გამორიცხულებია, რადგან არც ტრადიციით და არც გვარიშვილობით არ შეეფერებიან სამეფო ღირსებას (ანა მეორედ გათხოვების შემთხვევაში ეგ გამორიცხული არ იყო მაგრამ არ გაამართლა ამ მეორე ქორწილმა და მესამის უფლება წესით მას ეკლესიამ არ უნდა დართოს, რომც დართოს ეგ ვერაფერს შეცვლის). საქართველოში ეგ არ ყოფილა თუ გადახვევებს არ ჩავთვლით (თამარის შემთხვევა). რაც შეეხება სოლომონის შთამომავლებს ჯერ ერთიც, რომ ასეთ არავინაა, არიან იმერეთის მეფის დავითის (II) შთამომავლები და ისიც უკანონო ცოლისგან (უფრო სწორედ საყვარლისგან), ხოლო მეორეც ერთი მათ არა აქვთ დაცული სამეფო ტრადიციები: არ იციან ეტიკეტი, არა აქვთ გვარიშვილობა (დედის ხაზით, სხვათაშიროს ზუსტად ისევე როგორც ანას), არ გააჩნიათ კონტაქტები. მოკლედ, რომ ვთქვათ არ არიან მაღალ წრის წარმომადგენლები ანუ არისტოკრატები. ეს კიდევ ერთ-ერთი გამსაზღვრელი ატრიბუტია მონარქიის აღდგენის შემთხვევაში.

ეგ არა მგონია გამომრიცხველი ფაქტორი იყოს რადგან საქართველოს ისტორიაში მოიძებნება ისეთი ფაქტი როდესაც მეფემ გათხოვილი მდაბიო ქალი შეირთო და შემდგომ მოგვიანებით, მისი ხაზით გაგრძელდა მეფობა,
რუსედანის შემთხვევაშიც დედის მხრიდან იყო მაგრამ ხანმოკლედ და შემდგომში არ გაგრძელებულა მისი ხაზით მემკვიდრეთა მეფობა,
ხოლო რაც შეეხება ტრადიეცებს იმის გათვალისწინებით რომ მომავალი მონარქი საქართველოში უნდა აღიზარდოს, ამიტომ არ მგონია ეს ფაქტორიც გამომრიცხველად მივიჩნიოთ,
თუმცა რავიცი ჩემი გადასაწყვეტი ეგ არაა

ივერიელი

მდაბიო ქალი შეირთო გიორგი IV და მისი შვილი მეფედ აკურთხეს მონღოლების თანხმობით.
რუსუდანის შემთხვევა კი იმით იყო ნაკარნახევი რომ სხვა ტახტის მემკვიდრე მაშინ საქართველოში არ იყო.

მონარქი უნდა აღიზაროს საქართველოში, მაგრამ კონკრეტულად ვინ, ეგაა საკითხავი?

sable
კი გიორგი IV ვგულისხმობდი, ხო ეგაა სწორედ საკითხავი ვინ უნდა აღიზარდოს საქართველოში.

ივერიელი

კი ოღონდ გიორგის ძე დავით VII-ე მონღოლრი წესის მიხედვით იქნა მეფედ აღიარებული, მაგ საკითხზე დიდი ყაენთან დავით ნარინის რუსუდანის ძის მომხრეები ამტკიცებდნენ რომ ჩვენთან უკანონო შვილის კურთხევა არ ხდებაო, რასაც დავით გიორგის ძის მომხრეები არ აპროტესტებდნენ სამაგიეროდ მონღოლურ კანონს იშველიებდნენ რომლის მიხედვითაც უკანონო და კანონიერი შვილი თანასწორად იყო აღიარებული და ამ კანონის მიხედვით ითხოვდნენ დავით ლაშას ძის მეფედ კურთხევას.

sable
ისე რა კარგია მონღოლებს ეგეთი კანონი რომ ქონდათ თორემ, რუსუდანის ხაზით გაგრძელდებოდა მეფობა.

ჰო, ინტუიციურად მგონია რომ მეფის ინსტიტუტი კარგი იქნება მაგრამ პრაგმატულად რომ შევხედო ძალიან ცოტა რამეა ხელჩასაჭიდი, რომ ეს საჭიროა...

საპატრიარქო ცდილობს რომ აღადგინოს, მაგრამ ჯერ არსობრივად უნდა ჩამოყალიბდეს და გააზრებული იქნას, რა საჭიროა მეფე და თუ იქნება რას შეიცვლება რეალურ ყოფაში...

საპატრიარქო უნდა შეეცადოს გაცდეს კატეგორიული აზროვნების ფარგლებს. უბრალოდ სახარებაში რომ წერია და წმინდა მამათა გადმოცემებიტ რომ ვიცით მეფობის ინსტიტუტის აუცილებლობის შესახებ ეს რა ტქმა უნდა საკმარისი არ არის არც ცვლილებისთვის და არც ,,სწორი ცვლილებისთვის".

პირველ რიგში საპატრიარქომ ცოტა ხნით გვერდით უნდა გადადოს გადმოცემები და მოძღვრებები და რეალურად გაიაზროს მეფის ფუნქცია, არა პიროვნების არამედ ინსტიტუტის ფუნქცია და შემდეგ ეს დაანახოს ხალხს... დაანახოს დღეს რა პრობლემების ზინაშე ვდგევართ მაგ ინსტიტუტის არ არსებობის გამო.

მეორე რიგში საპატრიარქომ კარგად უნდა დაინახოს იმ ხალხის ინტერესები ვისაც რეალურად შეუცლია ამ ცვლილების მოხდენა. გაიაზროს ეს ინტერესები და ისე დასვას ამოცანა რომ ახალი ინსტიტუტი ყველას აწყობდეს, პრეზიდენტსაც, ერსაც და ბერსაც.

მესამე და აუცილებელი არის რომ საპატრიარქომ დაამსხვიროს ,,ბაგრატიონთა" შტოს ერთადერთობის მითი. და ცოტა ხნით გაიაზროს სხვა ალტერნატივები. არ გამოდგებ აქ კატეგორიული აზროვნება. ხანდახან საჭიროა საწინააღმდეგოს დაშვება რომ დაამტკიცო ის რისი დამკიცებაც გსურს.

ზოგადად ამ თემის განხილვაში საპატრიარქომ უნდა შეძლოს თანამედროვე ბიზნეს განათლების მქონე პირების ჩართვა. საპატრიარქომ უნდა დაინახოს სახელმწიფო როგორც ორგანიზაცია და მეფე როგორც ერთ ერთი მმართველი ან პოლიტიკოსი ამ ორგანიზაციის სათავეში... თუ ასე შევხედავთ, მაშინ უფრო გამკრისტალდება მეფის ფუნქცია ვინაიდა თანამედროვე ბიზნეს და ორგანიზაციული მართვის განათლების მქონე ავტორიტეტული ფიგურები შეძლებენ პრაგმატული აზრის დანახვას მეფობის ინსტიტუტში.

რა თქმა უნდა ჩემი მოკრძალებული აზრით.