.zakaria.

ცდები,ჩვენ ვართ სულები,როგორც პიროვნებები.
ჰა ჰა ესეიგი რა გამოდის-ორი სული?რას ქვია სული ვართ და ამავდროულად სულიც გვაქვს?ანუ ეხლა როგორაა:თუ მე სული ვარ,სული როგორღა მაქ?ესეიგი სულში სულია?
ეს კი სწორია და აქედან გამომდინარე უკვე ვეღარ ვიტყვით,რომ ჩვენ ეს "ტანსაცემელები",ანუ სხეულები,ან სხეულები-"ც"ვართ.


shavlegi
გეთანხმები

GIORGI LELUASHVILI

ხო სეხნი მასე გამოდის. ორი სული ერთ სხეულში.


.zakaria.

მაი რაფერ გამოდის მაშინ, ორი სული გვაქვს? კაცებიც და ქალებიც ორსულები ვართ?

ადამიანი არის სულისა და ხორცის ერთობა.

ქართულ ენაში, არ გვაქვს სულის ტერმინი რომ გავიგოთ სიტყვა სული სწორ გაგებით. ამიტომ ქართულად არის დაწერილი(ჩვენ გვაქვს ორი სული. ) ანუ მოკვდავი სული და უკვდავი სულიც.
SOUL და SPIRIT ინგლისურ ენაშია.
ფშვინვა და სული - ეს სიტყვები ქართულად შეიძლება სწორად ეთარგმნა ბიბლია.

არ ვიცი ვინ ვინაა მართალი. ჩემი აზრის - ჩვენ ვცხოვრობ ღვთის სულში და ვარსებობ მის ხელში.
ჩვენი სული ( უკვდავება ) ღვთის ხელშია . - ანუ ისევ ვიარსებებ .

ბიბლიაში წერია მოკვდება ადამი და სული ( უკვდავი ) დაუბრუნდება ღმერთს რომელმაც შთაბერა.

აქ, ცხოველების სული უკვდავი და ადამიანის სული უკვდავი ძალიან დიდი სხვაობაა .
ცხოველი არის სხვა კატეგორია. ის არ შედის ადამიანის უკვდავი სულის კატეგორიაში.
ცხოველში არის GHOST-სული და ადამიანში არის -SPIRIT-სული.


ისე ეს სიტყვა GHOST სული - მოჩვენებაა და ძალიან ახლოსაა დემონებთან.

■გიორგი■

აუ გიო მაგარი იყო


mekaje

ადამიანი არის მხოლოდ და მხოლოდ სულიიი!!!
აი ატმანის წინა პოსტები წაიკითხე,განსაკუთრებით დაწყება და მიხვდები რატოც.თუ ვერ მიხვდები დაწერე და გავაჩიოთ


davithet
მომწონს ხოლმე შენი განმარტებები.

GIORGI LELUASHVILI


ატმანის პოსტები არ ვიცი, მაგრამ წმინდა მამების სწავლების მიხედვით ადამიანი არ არის მხოლოდ სული, არამედ სული და ხორცი ერთად.
მაგალითად ანგელოზი არის სული, მას არ გააჩნია სხეული. ადამიანი კი არის ორივე ერთად.

GIORGI LELUASHVILI
■გიორგი■

კაი ნუ შემესიეთ ეხლა იეღოველები, სხვა რამე ვიგულისხმე იქ.

mekaje

ჯერ ერთი ეგ წმინდა მამების სწავლებები დადე თუ შეგიძლია და მეორეც მე ვიცი ბიბლიიდან გამომდინარე,რომ ადამიანი არის სული და თუ გინდა შესაბამის მუხლებს დავდებ.
ადამიანი თუ ხორციცაა,ესეიგი რა გამოდის,როცა ადამიანი კვდება,მისი ნახევარი პიროვნება ითიშება და მიწად იქცევა?ადამიანის ნახევარი კვდება?
არა,ანგელოზი და უფალი ნუ მოგყავს მაგალითად.შენ გერევა ხორცი,როგორც თვითონ პიროვნება და სინამდვილეში ის სამოსივითაა.ჩვენ სხეულით ვართ შემოსილები.
გაიხსენე რას ამბობს პავლე მოციქული,ჩვენ ყველანი ახალი სხეულებით შევიმოსებითო და ვინც რისი ღირსია იმგვარ სხეულს მიიღებსო.
.zakaria.


ჯერ შენ დაუკვირდი ვის წერ ამას.საიდან დაასკვენი რო მე იეღოველი ვარ?მიპასუხე.

GIORGI LELUASHVILI




პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი
დოგმატური ღვთისმეტყველება
ადამიანი - გვირგვინი შესაქმისა

ადამიანი მიწიერ ქმენილებათა კიბის უმაღლეს საფეხურზე დგას და თავისი მდგომარეობით ყოველ მიწიერ არსებაზე მეუფებს. თავად მიწიერი, ნიჭით ზეციურ არსებებს უახლოვდება: „დააკლე იგი მცირედ რაჲმე ანგელოზთა...“ (ფს. 8,5). მოსე წინასწარმეტყველი ადამიანის შექმნას ამგვარად აღწერს: მას შემდეგ, რაც მიწიერი არსებები შექმნა, „თქუა ღმერთმან: ვქმნეთ კაცი ხატისაებრ ჩუენისა და მსგავსებისაებრ. და მთავრობდეს თევზთა ზღვისათა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყვთა და მხეცთა ყოვლისა ქუეყანისა, ყოველთა ქუეწარმავალთა მავალთა ქუეყანასა ზედა... და შექმნა ღმერთმან კაცი იგი სახედ თჳსად და ხატად ღმრთისა შექმნა იგი...“ (შესაქ. 1,26-27). უკვე თავისთავად ეს საღვთო ბჭობა, რასაც სხვა მიწიერ არსებათა შესაქმის დროს ადგილი არ ჰქონია, ნათლად მიანიშნებს, რომ ადამიანი დედამიწაზე განსაკუთრებული, გამორჩეული, აღმატებული და უსრულყოფილესი, სამყაროში უმაღლესი დანიშნულების მქონე ქმნილება უნდა ყოფილიყო. საღვთო ბჭობით დადგინდა, ადამიანი ღვთის ხატად და მსგავსად შექმნილიყო და ამით კიდევ უფრო იკვეთება აზრი ადამიანის მაღალი მოწოდებისა და განსაკუთრებული მნიშვნელობის შესახებ - იგი, მართლაც, ღვთის ხატად არის შექმნილი ყოველ ხატში აუცილებლად პირველსახესთან მსგავსება იგულისხმება. მაშასადამე, ღვთის ხატის არსებობა ადამიანში ადასტურებს, რომ მის სულიერ ბუნებაში თავად საღვთო თვისებები აისახება. დასასრულ, შესაქმის მეორე თავში ადამის შექმნის ერთგვარად ზედმიწევნითი გადმოცემა კიდევ ერთხელ წარმოაჩენს ადამიანის ბუნების გამორჩეულ უპირატესობებს: „და შექმნა უფალმან ღმერთმან კაცი მტუერისა მიმღებელმა ქუეყანისაგან და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაი და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად“ (შესაქმ. 2,7). აქ განირჩევა ორგვარი ქმედება ან ქმედების ორი მხარე, რომლებიც, უნდა ვიფიქროთ, რომ ერთდროულად მიმდინარეობდნენ; ესენია - სხეულის შექმნა და მისი განცხოველება. ღირსი იოანე დამასკელი შენიშნავს „თანადროულად შეიქმნა სული და სხეული და არა ჯერ სული და შემდგომ სხეული, როგორც ორიგენე ლაყბობს“ 20. შესაქმის წიგნის მიხედვით, ღმერთი ადამიანს სრულიად განსაკუთრებულად, უკვე არსებული მიწისა და სტიქიონთა საწყისებიდან ქმნის. ამას ახორციელებს თავისი უშუალო ქმედებით და არა ოდენ ბრძანებით, ან სიტყვით, როგორც ეს სხვა არსებათა შესაქმის დროს მოხდა. ამით ხდება მინიშნება, რომ თავისი სხეულებრივი ორგანიზაციით ადამიანი შექმნიდანვე არის ყველა ქმნილებაზე აღმატებული არსება. შემდეგ ნათქვამია, რომ ღმერთმა „შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ. და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად“ (შესაქმ. 2,7). ხატოვანი გამოთქმით, თავად ღვთიურ ბაგეთაგან სიცოცხლის სულის მიმღები ადამიანი არის მიწიერისა და ზეციურის, მატერიალურისა და სულიერის ცხოველი ნაზავი.

ამიტომ უთმობს წმიდა წერილი ადამიანის სხეულის მნიშვნელობას განსაკუთრებულ ყურადღებას. სხეული სულის თანამგზავრი, მისი ორგანო და თანამშრომელიც კი უნდა იყოს. თავად სულზეა დამოკიდებული, დამდაბლდეს და სხეულის მონა გახდეს, თუ ნათელმოსილ სულს დაუქვემდებაროს მორჩილ შემსრულებლად და თანაშემწედ ქცეული სხეული. სულის წყალობით შეიძლება სხეული უწმიდურებისა და სიბილწის ცოდვის ჭურჭელი შეიქნას, ან მასთან ერთად ღვთის განდიდების თანამონაწილე გახდეს. ამას გვასწავლის წმიდა წერილი (რომ. 3,14; გალ. 3,3; I კორ. 9,27; გალ. 5,24; იუდ. 7-8 მუხლი; I კორ. 3,16-17; I კორ, 6,20). ხორციელი სიკვდილით ადამიანის სულსა და სხეულს შორის კავშირი საბოლოოდ არ წყდება. ოდესმე დადგება ჟამი და ადამიანთა სხეულები აღდგებიან, მიიღებენ ჩვეულ სახეს და სამუდამოდ შეუერთდებიან თავიანთ სულებს, რათა მარადიულ ნეტარებას ან ტანჯვას ეზიარონ იმისდა მიხედვით, თუ მიწიერი ცხოვრების განმავლობაში რა მოიმოქმედეს ადამიანებმა - სიკეთე თუ ბოროტება (2 კორ. 5,10).

უფრო ამაღლებულ თვალთახედვას გვინერგავს საღვთო წერილი სულის ბუნების შესახებ. მისი შექმნისას ღმერთს მიწიერი არაფერი აუღია - სული ადამიანს მან, როგორც შემოქმედმა, შთაბერვით მიანიჭა. ნათელია, რომ საღვთო წერილის მიხედეით სული არის სხეულისაგან და ყოველივე ნივთიერისა და სტიქიონთაგან სრულიად განსხვავებული - იგი არამიწიერია და გააჩნია არაამქვეყნიური, ზეციური ბუნება, ყოველივე მიწიერთან შედარებით ადამიანის სულის უდიდესი უპირატესობა უფალმა იესო ქრისტემ შემდეგი სიტყვებით გამოხატა: „რაჲ სარგებელ ეყოს კაცსა, უკუეთუ სოფელი ყოველი შეიძინოს და სული თჳსი იზღჳოს? ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვლად სულისა თვსისა?“ (მთ. 16,26). უფალი მოძღვრავდა მოწაფეებს: „ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყვიდნენ ხორცნი, ხოლო სულისა ვერ ჴელ-ეწიფების მოკლვად“ (მთ. 10,28).

სულის მაღალ ღირსებაზე წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი ამგვარად მსჯელობს: „სული ღვთიური შთაბერვაა, იგი ზეციურია და იძულებულია, მტვერს შეერიოს, ღვთაებრივი ნათელია ჩაუქრობელი, თუმცა კი მღვიმეშია გამომწყვდეული... ბრძანა სიტყვამ (ღმერთმა) და აიღო ახალშექმნილი მიწის პეშვი, უკვდავი ხელებით გამოძერწა ჩემი ხატება და მასში უხილავი ღვთაებრივი ნაკადი - სული წარმართა, რითაც თავის სიცოცხლესთან წილნაყარი გამხადა“21.

ოღონდ წმიდა მამათა ამგვარ ამაღლებულ, ხატოვან გამოთქმებზე დაყრდნობით არ უნდა დავასკვნათ, რომ სული „ღვთაებრივია“ (ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით) და შესაბამისად იგი მუდამ მყოფთბდა - მანამდეც, სანამ მიწიერ ადამიანში - ადამში განხორციელდებოდა (ამგვარი თვალსაზრისი გვხვდება ვ.ს.სოლოვიოვის მხარდამჭერ ერთ-ერთ თანამედროვე საღვთისმეტყველო-ფილოსოფიურ მიმდინარეობაში) თავისთავად გამოთქმა „სულის ზეციური წარმომავლობა“ არ ნიშნავს, რომ იგი არსით ღვთიურია. უბრალოდ გამოთქმა „შთაბერა სული სიცოცხლისა“ არის ადამიანური აღქმისათვის მისადაგებული ანთროპომორფული ფრაზა და არ უნდა იქნას გაგებული, თითქოს ღმერთმა სული მას თავისი საღვთო სუბსტანციიდან მიანიჭა. არც სუნთქვაა ადამიანის, როგორც ფიზიკური არსების, ელემენტების ამოსუნთქვა. ასევე არ შეიძლება ბიბლიური გამონათქვამიდან დავასკვნათ, რომ სული საღვთო არსიდან წარმოიშვა და მისი შემადგენელი ნაწილია. წმიდა იოანე ოქროპირი წერს: „არიან უგუნურნი, რომლებიც საკუთარ მოსაზრებებს ისე გაუტაციათ, რომ ღვთისთვის სათნოდ აღარაფერს მოიაზრებენ. (წმიდა წერილში) გამოთქმათა მისადაგებას უყურადღებოდ ეკიდებიან და კადნიერად ლაპარაკობენ სულის საღვთო არსებიდან წარმოქმნაზე. ო, სიშლეგევ! ო, უგუნურებავ! რამდენი დამღუპველი გზა უჩვენა ეშმაკმა თავისი მსახურების მოსურნეთ! ამის გასაგებად შეხედე, როგორ ურთიერთსაპირისპიროდ არის ეს ხალხი მომართული: ერთნი ჩასჭიდებიან გამოთქმას „შთაბერა“ და ამბობენ, რომ სულები საღვთო არსიდან წარმოიშვნენ; მეორენი, პირიქით, ამტკიცებენ, რომ სულები შეიძლება უდაბლეს პირუტყვთა არსად გარდაიქმნან. ამ სიგიჟეზე უარესი რა შეიძლება იყოს?!“22.

თუ როგორ უნდა გავიგოთ ანთროპომორფული გამოთქმები ღმერთზე, ამის შესახებ ვისაუბრეთ თავებში „საღვთო თეისებები“ და „ღმერთი - სული“. აქ კი გამოვიყენოთ ნეტარი თეოდორიტეს მსჯელობა: „როდესაც მოსეს მონათხრობში ვისმენთ, რომ ღმერთმა აიღო მიწიდან მტვერი და შექმნა ადამიანი, ამ გამოთქმის აზრის გამოძიებისას ვხვდებით, თუ რაოდენ გამორჩეულად კეთილგანწყობილია ღმერთი კაცთა მოდგმის მიმართ. შესაქმის აღწერისას დიდი წინასწარმეტყველი შენიშნავს, რომ ღმერთმა ყოველი სხვა ქმნილება „თქუა“ და შექმნა, ადამიანი კი თავისი ხელებით გამოძერწა. როგორც [უფლის] „ნათქვამში“ ვგულისხმობთ მხოლოდ ნებას და არა ბრძანების გაცემას, მსგავსადვე ხელებით ქმედება სხეულის აგების საქმისადმი მისი უდიდესი ყურადღების მიმანიშნებელია. საღვთო ნებით ახლაც ისახება ნაყოფი დედის წიაღში და ბუნება დასაბამითვე მის მიერ დადგენილ კანონებს აღასრულებს, მისივე ნებით შეიქმნა მიწისაგან ადამიანის სხეული და მტვერი ხორცად იქცა“. სხვაგან ნეტარი თეოდორიტე უფრო განზოგადებული ფორმით მსჯელობს: „არ ვამბობთ, თითქოს ღვთაებას ხელები ქონდეს... მაგრამ ვამტკიცებთ, თითოეული ამგვარი გამოთქმა მიანიშნებს, რომ სხვა ქმნილებებთან შედარებით საღვთო მზრუნველობა ადამიანის მიმართ მეტია“23.

სული, როგორც სხეულისაგან განსხვავებული, თვითმყოფადი სუბსტანცია

სულის თვითმყოფადობისა და თვითღირებულებათა გასააზრებლად ეკლესიის ძველი მამები და მასწავლებლები ზედმიწევნით მიჰყვებოდნენ წმიდა წერილს. ისინი განმარტავდნენ და ცხადყოფდნევნ, თუ რა განსხვავებაა სულსა და სხეულს შორის, რათა უკუეგდოთ მატერიალისტური აზრი, რომლის მიხედვითაც სული საკუთარ სუბსტანციას ანუ ბუნებას მოკლებულია და მხოლოდ სხეულის ნაწილთა ჰარმონიულ გამოხატულებას ან სხეულის ფიზიკური ქმვდების შედეგს წარმოადგენს. ეკლესიის მამათა უბრალო დაკვირვებებიც ცხადყოფს, რომ

ა. სულს ახასიათებს სხეულებრივ მისწრაფებათა მართვა, სხეული კი ბრძანებას ემორჩილება (ათინაგორა და სხვანი);

ბ. სხეული იარაღი თუ ინსტრუმენტია ხელოვანის ხელში, თავად ხელოვანი კი სულია (წმ. ირინეოს ლიონელი, წმ. გრიგოლ ნოსელი, წმ. კირილე იერუსალიმელი და სხვანი);

გ. ძილის დროს სული ერთგვარად ივიწყებს სხეულის არსებობას, მისგან განყენებულად შრომობს, ქმნის, ოცნებობს და აზროვნებს (ტერტულიანე);

დ. სული სხეულს უპირობოდ არ ემორჩილება, შეუძლია მისთვის უცხო და მტრულ მისწრაფებებს შეებრძოლოს და მათზე გამარჯვება მოიპოვოს. ამით დასტურდება, რომ სული და სხეული ერთი და იგივე არ არის. სული უხილავი, ყოველივე სხეულებრივზე აღმატებული, გამორჩეული ბუნების მქონეა (ორიგენე);

ე. სულს ხელს ვერ შეახებ, იგი მოუხელთებელია, სისხლი, ჰაერი ან ცეცხლი კი არ არის, არამედ თვითმოძრავი საწყისია (ლაქტანციუსი);

ვ. სული არის ძალა, რომელსაც ორგანიზმის ყველა ნაწილი მოჰყავს სრულ ერთობასა და თანხმობაში (წმ. ათანასე დიდი, წმ. ბასილი დიდი);

ზ. სული გონიერია, არის თვითშემცნობი და გააჩნია თავისუფალი ნება (ორიგენე და სხვანი);

თ. ადამიანი სხეულით დედამიწაზეა, გონებით ზეციურზე ფიქრობს და მას შეჰყურებს. სხეულით მოკვდავი უკვავებაზე მსჯელობს; არცთუ იშვიათად სათნოებათა სიყვარულის გამო ტანჯვასა და სიკვდილზე მიდის. სხეულით წარმავალია, გონებით კი მარადიული. მიილტვის მარადისობისკენ და არ აინტერესებს, რა ხდება მის ფერხთით - სხეული კი მსგავსს ვერაფერს განიზრახავდა (წმ ათანასე დიდი);

ი. სულის ბუნებაზე საუბრისას ეკლესიის წმიდა მამები და მასწავლებლები მიუთითებენ, რომ იგი მარტივია და უნივთო, სხეულისა კი პირიქით - შედგენილია და მატერიალური, ტლანქი. საერთოდ, უხილავი და ყოველგვარ ფორმას მოკლებული სული სხეულისათვის მისაღებ საზომებით (სივრცე, წონა და ა.შ.) არ განიზომება (ორიგენე და სხვანი).

სხეულის მდგომარეობა სულზეც აისახება. მას შეუძლია სული ქმედებათა დასუსტება და გამრუდებაც კი. ასე ხდება დაავადებების, სიბერის ან სიმთვრალის დროს. ამ მოვლენის განხილვისას ეკლესიის მამები სხეულს ხშირად ადარებენ მართვად იარაღს. სულის განსხვავებული სიმძაფრით გამოვლენა სხეულში მხოლოდ ამ უკანასკნელის, როგორც იარაღის, გაუმართაობაზე მეტყველებს. სხეულში სულის გამოსავლენად არახელსაყრელი მდგომარეობა შეიძლება მივამსგავსოთ ზღვაზე უცებ ამოვარდნილ ქარიშხალს, რომელიც მესაჭეს მისი ოსტატობის გამოვლენაში უშლის ხელს. ამის მაგალითად, აგრეთვე, გამოდგება აუწყობელი ქნარი, რომელიც ყველაზე დახვეწილი მუსიკოსის ხელშიც კი ვერ გამოსცემს კეთილხმოვანებას (ლაქტანციუსი). არც უხეირო ცხენები აძლევენ მხედარს სიჩაუქის გამოვლენის საშუალებას (ნეტარი თეოდორიტე).

ზოგი ძველი მამა (წმ. ამბროსი მედიოლანელი, პაპი გრიგოლ დიდი, ღირსი იოანე დამასკელი) აღიარებდნენ სულის არამატერიალურ ბუნებას (განსხვავებით სხეულისგან) იმავდროულად თვლიდნენ, რომ ის გარკვეულწილად მაინც სხეულებრივი ანუ ნივთიერი ბუნებისაა. ამ სავარაუდო თვისების წარმოჩენით მამებს სურდათ, ეჩვენებინათ, რომ ადამიანისა და ანგელოზის სულიერება განსხვავდება უწმიდესი საღვთო სულიერებისგან, რომელთან შედარებითაც ყოველივე ნივთიერი და ტლანქი გვეჩვენება.

იქნებ ვინმემ ამიხსნას

ჩვენ ვიცით რომ ადამიანი არის სული და შემოსილია ხორცით

მაინტერესებს საყოველთაო აღდგომის დღეს ადამიანი როგორ მდგომარეობაში იქნება?

წინასწარ მადლობა

ქადაგებაში მაქვს მოსმენილი, მეორედ მოსვლის შემდეგ პირიქით იქნება ანუ ხორცი შიმოსება სულით.

ბევრი ვიფიქრე ქრისტეზე მომავალი აღდგომაზე , თუ არ ვცდები , ეს ჩემი აზრია.
იქნებ ქრისტემ დაგვანახა როგორც აღდგომილი სხეულით და ჩვენ ასე ვიქნებით მომავალში.
ჩვენ მართლა ამ დედამიწაზე უნდა ვიცხოვროთ და სხეული იქნება სულ სხვა ფორმით როგორც თვით იესო იყო.

mekaje
ჯერ დავიწყოთ აქედან...
საქმე ისაა,რომ მე არ უნდა დამეწერა,ადამიანი არის სული-მეთქი.მე კი ვიცი ეს რატოც დავწერე,მაგამ მე რა მნიშვნელობითაც დავწერე,მივხვდი რო სხვები ამ"მნიშვნელობას"არასწორად გაიგებდნენ.
ანუ იმის თქმა მინდა,რომ უნდა დამეწერა-პიროვნება(ანუ მე)არის სული.ადამიანი რო დავწერე პიროვნების მაგივრად,ამას რათქმაუნდა ვერ გაიგებდნენ რატო დავწერე.ანუ გასაგებია ხო?


კაი,ახალა გადავიდეთ შემდეგ ეტაპზე

ზემოთ რაც დაწერე,მაგის საწინააღმდეგოს მე არაფერს ვამბობ,ვინაიდან აბსოლუტურად სწორია.

ეხლა მე შენ გკითხავ ცოტა სხვანაირად,ანუ ადამიანს აღარ ვახსენებ
ეხლა გეკითხები:შენ, როგორც პიროვნება-როგორც შენ,ვინ ხარ:სული ,ხორცი თუ ორვე?




davithet

არა,ჩვენ დედამიწაზე კი არა,ზეცაში უნდა ვიცხოვოთ როცა გარდავიცვლებით,ხოლო ქვეყნის აღსასრულის შემდეგ უფალი შექმნის ახალ ცასა და ახალ დედამიწას,ანუ იქნება ისეთი მდგომარეობა,როგორიც იყო ადამისა და ევას დროს.
ეს ცოტა ვრცელი თემაა და ძაან გაგრძელდება...

GIORGI LELUASHVILI



ადამიანის პიროვნება არის სული

არ ვიცი რომელია სიმართლე. ბევრი მიფიქრია ამაზეც კი .( ახალი ცა და ახალი დედამიწა ) თუ შეიქმნება ზეცაში მაშინ რა აზრი ქონდა მიწიერ ცხოვრებაზე ? !
ნუ ბიბლია ამბობს რომ წინანდელი ცხოვრება გარდაიქმნებაო. არ ვიცი ამ საკითხში დაბნეული ვხდები.

ესეიგი ადრე წავიკითხე წმინდანების ნაშრომში როგორ ასწავლიდნენ ბერებს თავისი სულიდან(დუშა) (სულის)(დუხ) გამოყვანას ტოესწ ადამიანის სხეულიდან სულის გამოყვანას და მის გამოყენებას და ჩემი აზრით დუხ ეს არის საშუალო სხეულსა და სულს შორის სამშვინელი?
რომლის მართვაც ადამიანს შეუძლია ისწავლოს..იგივე სამშვინელი..

mekaje

ეგრე რა
ანუ შენ ვერ გამიგე წინაზე რა გკითხე.ხო ნუ ჩემი ბრალია რა,პიროვნების მაგივრად ადამიანი დავწერე.





starscream
სამშვინველი არის ადამიანის გრძნობები,აზრები,და საერთოდ სასიცოცხლო ძალა(სუნთქვა).პავლე მოციქული ამის შესახებ საუბრობს ერთ-ერთ თავის ეპისტოლეში და სამშვინველს თითქმის სულს უთანაბრებს,რადგან გონება,აზრები,გრძნობები და ა.შ. ფაქტიურად სულის თვისებებია.

davithet

მისმინე...
ადმისა და ევას ცოდვით დაცემის შემდეგ სულიერი და მატერიალური სამყარო დაშორდა ერთმანეთს და ჩვენ დაგვჩა ეს მატერიალუი სამყარო-დედამიწა.
ხოლო ბოლო ჟამს უფალი შექმნის ახალ ცასა და ახალ დედამიწას,რომელიც მსგავსი იქნება მაშინდაელი სამოთხისა.მიწა და ზეცა იქნება ერთობაში,როგოც ადამისა და ევას დროს.
დღეს ჩვენ გვაქვს ცოდვის დაცემის შემდეგ დარჩენილი მატერია,ხოლო სულიერი ჩვენს თვალს მიღმაა.დაი ეს მიღმიერი სამყარო ბოლო ჟამს შეუერთდება სულიერს.

მეც მქონდა ამის შესახებ კითხვა და ერთ გამოცდილ მოძღვარს მივმართე და აი თითქმის რაც დავბწერე ეს მითხრა,ოღონდ უფრო ვრცლად ვისაუბეთ ამის შესახებ.

მეც მაგ აზრისა ვარ . ბევრი ფიქრისგან ბევრი ეჭვებ მბადებ ჩემ ფიქრებში.
ისე კი რომ დავფიქრდე, მატერია არის ნაგავი, და მერე გადაამუშავებ იმავე ნაგავს და ა.შ. გროვდება.
ამაობაა მატერიული ცხოვრება.


ბევრი , ვერ უფიქრდება. რა არის ცხოვრება, ყველაფერი წარმავალია. უკვდავება სულ სხვა რამეა. მაგრამ არაფერი იკარგება ამოუწურავ სამყაროში. ბევრი რამ მაქვს გადაკითხული , ისეთ ფაქტებზეც კი რომ დაუფიქრებელი ადამიანმა შეიძლება მთლად უარყოს ღმერთი და აღიაროს ბიოლოგიური მოვლენები, ათეისტობამდე მიყავს.

GIORGI LELUASHVILI

ზუსტად ანუ ადამიანის ემოციური სხუელი იგივე ასტრალური სხეული

კაცო როგორ არის მხოლოდ და მხოლოდ სული?! ვერ გავიგე...
მე ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, ტიტქოს ძალით წერთ რაღაც სისულეებს...
გაითვალისწინე რა არის სულის და რა არის მატერიალურობის არსი.