ნახევარი საქართველო მართლა ბრმაა ჩვენში დარჩეს, თუმცა ■გიორგი■ თვალხილულობაზე მართლა ვერ დავდებ თავს.

"ჯაყოს ხიზნებში" არის მშვენიერი ფრაზა: "ქართველი ერი ქრისტიანი ერი არასოდეს ყოფილა... ზოგს უკვირს ჩვენთან სექტები რატომ არ იყოო. იმიტომ არ იყო, რომ ქართველი ხალხი ყოველთვის ურწმუნო იყო, ხოლო სადაც რწმენა არ არის, იქ ჭეშმარიტი ღმერთის ძიებაც არ არის, ხოლო სადაც ძიება არ არის, იქ სექტაც არ იქმნის.”

ევროპა განვითარდა მას მერე რაც წარმოიქმნა პროტესტანტიზმი და ზოგადად განსხვავებული აზროვნება. მანამდე სრულ ქაქში ისხდნენ კათოლიკობის ხელშეწყობით. ტექნოლოგიური განვითარება ქართველებმა სულ ევროპიდან ავიღეთ.

პრინციპში ხალხი ცხვარია , საითაც წაასხავ იქით წავა! მე საითაც წამასხეს იქით მივეშურები. არის ასეთი პრინციპი_ ვინც გაიმარჯვებს და საღ აზრს აჩვენებს მწყემსიც ის ყოფილა .

Otherguy



არ გინდა ეს ზოგადი ლაპარაკი, ეს ასე არ არის და თუკი ეს შენი აზრია და ეს ასეა, მაშინ ამგვარად წარმოადგინე და არა ისე, როგორც უდავო ჭეშმარიტება. ეს სიცრუეა და ეს ცხადია.

esre ars cheshmariteba


[quote]პრინციპში ხალხი ცხვარია , საითაც წაასხავ იქით წავა! მე საითაც წამასხეს იქით მივეშურები. არის ასეთი პრინციპი_ ვინც გაიმარჯვებს და საღ აზრს აჩვენებს მწყემსიც ის ყოფილა.

ტექნოლოგიური განვითარება რა შუაშია რწმენასთან ყველაერს თავი რომ დავანებოთ?

ჯაყოს ხიზნები (ნაწყვეტი)


თეიმურაზი დიდხანს სდუმდა და ბნელ ცას გასცქეროდა. მერმე მწარე ოხვრით უპასუხა:

- არა, არც ეხლა მწამს. ბუნება სმენადახშულია, ხოლო ზეცა შორია და უჩინო. დამრჩა მხოლოდ ჩემივე თავის გამასხარავება და უძირო მოთმინება.

- მაშ ეგ სახარებაც არაფერს აძლევს შენს სულს?

- აკი გითხარი, ქართველები სემიტები ვართ მეთქი. ქრისტიანობა ისე არ გვიდგება, როგორც ქალს წვერ-ულვაში. მაგრამ ჩვენც რომ სემიტების რწმენის ძალა გვქონდეს, უკვდავნი ვიქნებოდით. არც ერთ ერს არა სწამს ისეთი სიმძლავრით თვისი ღმერთი, როგორც სემიტ ებრაელს სწამს თვისი იეგოვა და სემიტ არაბს - თვისი ალლაჰ. ნეტა წარმართები მაინც ვყოფილიყავით. წარმართებს კერპები ჰყავდათ. ისინი ლოცულობდნენ ზევესს, იუპიტერს, ცეცხლს, ელვას და ათასს ცხადსა და უჩინარ ღმერთს. წარმართებს, ჩემო ივანე, ვიღაც ან რაღაც სწამდათ, ჩვენ კი ურწმუნონი ვართ. ქ...ქქართველ ხალხს აღარც ქრისტე სწამს, არც მაჰმადი, არც იეგოვა, არც ბუდდა, არც ზევესი, არც საერთოდ რომელიმე ღმერთი ან ეშმაკი.

საქართველოს ერმა გადაიხსნა გული, შიგ განიბნივა იგი ჯვარი პატიოსანი და თვითონაც ჯვარს ეცვა და არავის კი არ შეარყევინა არც თავისი გული და არც გულში ღრმად და მკვიდრად გაბნეული ჯვარი. მას აქეთ თხუთმეტი საუკუნე გულში ჯვრით და ხელში ხმლით იბრძოდა, ღვწოდა, სისხლსა ჰღვრიდა ქართველი კაცი და ნათელი ბნელზედ ვერავინ შეაცვლევინა.

ჩვენი ისტორიის სახელი და დიდება, ჩვენთა დიდებულთა წინაპართა სასწაულმოქმედი მხნეობა, თავგანწირვა, თავდადება, ვაჟკაცობა სულ იმ ნათლით არის გასხივოსნებული, იმ შარავანდედით არის მოსილი, რომელიც „ძელმა ჭეშმარიტებისამ“, წმინდა ნინოს მადლით და ღვაწლით აღმართულმა, მოჰფინა მთელს ჩვენს ქვეყანასა. ამ ძელზე სხივოსანის ასოებით, ქრისტეს წმინდა სისხლით დაწერილი იყო და არის იგი მცნება, რომელიც უდიდესია ყოველს მცნებაზედ: „გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი“.

ამ მცნების მოძღვარს ეთაყვანებოდა ჩვენი ქვეყანა, იგი აღიარა ღმერთად და იმას აუნთო თავისი გული წმინდა სანთლად, რომელიც დღეს აქამომდე არ გამქრალა და არც გაჰქრება, მინამ არ გაჰქრება თვითონ ქართველიცა. ამ კაცთმოყვარე ღმერთისათვის იწამა ჩვენი ქვეყანა, ამას ანაცვალა, მას შესწირა ყოველივე, რაც კი ადამიანს საბედნიეროდ აქვს მონიჭებული, ეკლის გვირგვინი დაიდგა თავზედ, თხუთმეტი საუკუნე გულგაუდრეკლად ატარა თავ-პირდასისხლიანებულმა ჩვენს დრომდე შეუმწიკვლელად მოიტანა

ილია ჭავჭავაძე.

იესო კი თავის სამშობლოზე არაფერს ამბობს. მითუმეტეს ეს გასაკვირია, რადგან იუდეა დაპყრობილი იყო რომაელების მიერ. არც თავის მოწაფეებს მოუწოდებდა სამშობლოს დაცვისკენ, პირიქით უთხრა რომ უნდა გასცლოდნენ ალყაშემორტყმულ იერუსალიმს. რაშია საქმე?




მაშინ იესომ უთხრა მას: ჩააგე მახვილი ქარქაშში, რადგანაც ყველა, ვინც აიღებს მახვილს, მახვილითვე დაიღუპება.

(მათ. 26:52)

.

Mark


უეჭველია, ვინც მიუთითებს მცნებაზე „არა კაც ჰკლა“, სამართლიანად ამტკიცებს, რომ ომი არის ამ მცნების დარღვევა. არც არავინ ეკამათება მას. მაგრამ წმ. ბიბლიიდან ვხედავთ, რომ ძველ აღთქმაში, როდესაც მოგვეცა ეს მცნება, ისრაელი უზენაესის ბრძანებითა და წყალობით ებრძოდა და ამარცხებდა მტერს. გარდა ამისა, ჩვენ ვიცით ძველი აღთქმიდან, რომ მშობლების აუგად მომხსენიებელი ადამიანი სიკვდილით ისჯებოდა. მაშასადამე, მცნება, არა კაც ჰკლა, არ ვრცელდებოდა ნებისმიერ შემთხვევაზე. ამ მცნებით აკრძალულია მხოლოდ ერთი ადამიანის მიერ მეორის მიმართ საკუთარი გადაწყვეტილების და თვითნებობის საფუძველზე პირადი ანგარიშსწორება. როდესაც მაცხოვარმა ახალ აღთქმაში განმარტა ამ მცნების ღრმა აზრი, მიგვითითა, რომ ამ მცნებით იკრძალება არა მარტო მკვლელობა, არამედ საერთოდ - არაქრისტიანული, ფუჭი მრისხანება. მაგრამ, მოციქულებთან უკანასკნელ დღეებზე საუბრისას თვით მაცხოვარივე ამბობს: „რაჟამს გესმოდიან ბრძოლანი და ამბავნი ბრძოლათანი, ნუ შესძრწუნდებით, რამეთუ ჯერ არს ეს ყოფად, არამედ არღა არს აღსასრული“ (მარკ. 13,7). ომის გარდაუვალობაზე უფალი უკუაგდებს ომის უარმყოფელთა ყველა განცხადებას იმის შესახებ, რომ ქრისტიანობა უდავოდ უარყოფს ომს - მის სრულ არცნობამდე და უარს ამბობს მასში მონაწილეობაზე. დიახ, ჩვენ უკვე ვთქვით, რომ ომი - უარყოფითი მოვლენაა კაცობრიობის ისტორიაში. მაგრამ ის იარსებებს - როგორც ზოგ შემთხვევაში, ერთადერთი საშულება სიმართლის, ადამიანის გათელილ უფლებათა და შელახული სიწმინდეების დასაცავად, დაპყრობის, უხეში შეჭრისა და ძალმომრეობისაგან. მხოლოდ ასეთ ომებს მფარველობს ქრისტიანული მოძღვრება სიმართლის, წესრიგისა და სამართლიანობის აღდგენის სახელით, აპოკალიფსშიც ვკითხულობთ, რომ ომი იყო ზეცაშიც (აპოკ. 12,7) - როდესაც მთავარანგელოზმა მიქაელმა და მისმა ანგელოზებმა ღმერთის მოღალატე - ეშმაკი, მის თანამოაზრე, დაცემულ ანგელოზებთან ერთად გადმოაგდეს ციდან. - See more at: http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/filareti...h.jwOITWLo.dpuf

Mark



ამ ციტატის შინაარსი რომ დამახინჯებურად გესმით ეს ცხადია, მაგრამ გულწრფელად მაინტერესებს შენი პასუხი:

ღმერთმა დაგიფაროს და ვინმე რომ შემოგივარდეს ოჯახში და საფრთხე შეექმნას შენს ახლობელს, არ დაიცავ მას, არ შეუშლი ხელს, პირობითად, მტერს? თუნდაც რომ მასთან ფიზიკური დაპირისპირება გახდეს საჭირო?

განსხავებული რწმენის ადამიანს მშვენივრად ვუგებ , განსხავებული ეტნიკური კუთვნილების ადამიანთანაც არ მაქვს პრობლემა , და.ა.შ. მოკლედ ყველას ვუგებ ერთის გარდა - ადამიანი რომელიც საკუთარი ოჯახის დაცვისათვს , საკუთარი ცოლ-შვილის დაცვისათვის , სამშობლოს დაცვსათვის რომ არ აპირებს ხელის განძრევას , მის ისტორიას რომ ფეხებზე იკიდებს , ეროვნულ ღირებულებებს და წარსულის ფესვებს რომ არაფრად აგდებს .
ქრისტიანობა ვაჟკაცობის რელიგიაა და არა ლაჩრობისა!

qetevano




კი ბატონო, გეტანხმებით.




ის წინასწარმეტყველებს ომზე. მაგრამ სად ჩანს აქ რომ ქრისტიანები მიიღებდნენ მონაწილეობას ამ ომებში? უფრო მართებულია ვთქვათ, რომ ომი იმიტომ ხდება, რომ ყველა არ არის ქრისტიანი ანუ იმიტომ ომობენ რომ არ არიან ქრისტიანები...







ვერ დაგეთანხმებით. სწორედაც რომ უარყოფს და ეს არ არის ქრისტიანის საქმე. მაშინ გამეცით კითხვაზე პასუხი: რატომ არ დაიცვეს პირველმა ქრისტიანებმა საკუთარი სამშობლო? რატომ გაიქცნენ საერთოდ ქვეყნიდან? არმაგედონს რაც შეეხება, ბუნებრივია ქრისტე აღასრულებს განაჩენს ამ წუთისოფელზე და არა ქრისტიანები.

Mark



ერთი კონკრეტული ფაქტი წარმოადგინე ვინ ”გაიქცა”?

არ გვინდა პათეთიკა. არავისი აზრი არ მაინტერესებს . მაინტერესებს სახარების, წმინდა წერილის აზრი ამ შემთხვევაში. ოჯახის დაცვაზე გიპასუხებთ, ოღონდ ამოვწუროთ ეს საკითხი.

კითხვაზე გამეცით პასუხი თუ შეიძლება:

რატომ არ დაიცვეს პირველმა ქრისტიანებმა საკუთარი სამშობლო?

რატომ გაიქცნენ საერთოდ ქვეყნიდან?

Mark

ეშმაკი არსებობს, ასე რომ ყველა ქრისტიანი ვერ იქნება.


დანარჩენზე კი აფხაზმა გკითხა

დაახლოებით ახ. წთ-ით 33 წელია და იესო შემდეგ სიტყვებს ამბობს იერუსალიმზე:

უახლოვდებოდა ქალაქს, უყურებდა და ტიროდა:„შენ რომ დაგენახა ამ დღეს ის,
რაც მშვიდობას ემსახურება . . . მაგრამ ახლა ეს დაფარულია შენს თვალთაგან. მოვა დრო, როცა შენი მტრები წვეტიანი ბოძებით სიმაგრეს შემოგავლებენ,
გარს შემოგერტყმიან და ყოველი მხრიდან შეგავიწროებენ, მიწასთან გაგასწორებენ შენ და შენს შვილებს, ქვას ქვაზე არ დაგიტოვებენ, რადგან ვერ დაინახე, რომ შენი შემოწმების დრო იყო“. (ლუკა 19:41-44).


ანუ იესო წინასწარმეტყველებს იერუსალიმზე თუ რა მოუვა, ქალაქს გაანადგურებენ და ა. შ.

ახლა თავის მოწაფეებს რას ეუბნება:

და როცა დაინახავთ იერუსალიმს დაბანაკებული ჯარით გარშემორტყმულს, იცოდეთ, რომ მოახლოებულია მისი გაპარტახება. მაშინ იუდეაში მყოფნი მთებში გაიქცნენ, ქალაქში მყოფნი გარეთ გავიდნენ, ხოლო ქალაქის გარეთ მყოფნი ნუღარ შევლენ მასში, რადგან ეს ის დროა, როცა უნდა აღსრულდეს სამართალი, რათა ყველაფერი, რაც დაწერილია, შესრულდეს. (ლუკა 21:20-22)

ანუ გაიქეცითო ქალაქიდან...

შემდეგ როგორ ვითარდება მოვლენები?

30 წელზე ცოტა მეტი ხნის გასვლის შემდეგ, ახ. წ. 66 წელს, იერუსალიმს რომის ჯარმა შემოარტყა ალყა. როდესაც რომის ჯარმა უმიზეზოდ დაიხია უკან, არა მხოლოდ იერუსალიმში, არამედ მთელ იუდეაში მცხოვრებმა ქრისტიანებმა გაითვალისწინეს იესოს მითითება და პერეას ქალაქ პელაში გაიქცნენ. ცოტა ხნის შემდეგ რომის ჯარი ბრუნდება და ხანგრძლივი ალყის შემდეგ ანადგურებს ქალაქს და მეამბოხე იუდეველებს.

ახლა ვიმსჯელოთ:

იყო იუდეა ქრისტიანებისთვის სამშობლო? რა თქმა უნდა იყო, იქ დაიბადნენ და გაიზარდნენ.

იყო იერუსალიმი მათი ქვეყნის დედაქალაქი, მათი მშობლიური ქალაქი? რა თქმა უნდა იყო. უფრო მეტიც ღვთის სატახტო ქალაქი იყო.

თუ იერუსალიმი, მთლიანად იუდეა მათი სამშობლო იყო, მაშინ რატომ არ აიღეს ქრისტიანებმა ხელში იარაღი მის დასაცავად? ის კი არა პირიქით საერთოდ გაიქცნენ.

რატომ გააკეთეს ეს? იმიტომ რომ იესოს ბრძანება გაითვალისწინეს.


შეცდა იესო როცა მოუწოდა ქრისტიანებს გაქცევისკენ და არა სამშობლოს დაცვისკენ?
მართალი არ იყო ამ საკითხში?

Mark

მე არ მწამს ისეთი სახარება რომელიც ლაჩრობისკენ მიბიძგებს . ჩემი სახარება ვაჟკაცობის და ღირსების მაწავლებელია და არა მელასავით საფრთხისგან გაქცევისა . მით უმეტეს როდესაც საქმე ეხება ოჯახს , ღირსებას , სამშობლოს და.ა.შ.

21 საუკუნეზე მეტია ვაჟკაცობას მასწავლის სახარება და არა მშიშრობას .

Mark



სამარცხვინო დემაგოგია. უფალი გარკვევით ეუბნება მოციქულებს, რომ იერუსალიმი უნდა დაისაჯოს მიზეზთა გამო, ეს არის განგებულება უფლისა, ეს ასე უნდა მოხდეს. რა ეთქვა უფალს, მაინც დარჩით და შეეწინააღმდეგეთ ამ განგებულებასო? სად არის აქ საუბარი ან იმაზე, რომ სამშობლოს ცნება ეს არაქრისტიანულია, რომ არ უნდა დავიცვათ ის ადგილი სადაც ვცხოვრობთ და ა.შ.

ლოტიც გამოიყვანა უფალმა თავის დროზე სოდომ-გომორიდან, მაგრამ მეორე შემთხვევაში მოუწოდებდა იუდეველებს დაეცვათ თავიანთი ქვეყანა.

რა ვუყოთ იმ უამრავ ფაქტს, როცა პირველი საუკუნის ქრისტიანები იმპერატორის (წარმართი და არა ქრისტიანი) ჯარში იყვნენ და იბრძოდნენ.

კაი კაცო... რა ოსტატურად წარმოაჩენს სიტუაციას, თითქოს მე ვაჟკაცობის და ღირსების წინააღმდეგ მქონდეს რამე საწინააღმდეგო. ქრისტიანი და ომი, ეს არის ნონსენსი. შეუთავსებელი რამ არის.


მათ. 26:52: «მაშინ იესომ უთხრა მას: „ჩააბრუნე მახვილი თავის ადგილას, რადგან ყველა, ვინც მახვილს აიღებს, მახვილით დაიღუპება“» (პეტრე ღვთის ძის დაცვას ცდილობდა. განა არსებობს ამაზე საფუძვლიანი მიზეზი ბრძოლისთვის?! მიუხედავად ამისა, იესოს სიტყვებიდან ჩანს, რომ მის მოწაფეებს იარაღი არ უნდა აეღოთ ხელში).

2 კორ. 10:3, 4: „თუმცა ხორცში დავდივართ, ხორციელად არ ვიბრძვით. ჩვენი საომარი იარაღი ხორციელი არ არის, რადგან მას ღვთისგან აქვს მიცემული ძალა სიმაგრეთა დასამხობად“ (აქ პავლე ამბობს, რომ ცრუსწავლებებისგან ქრისტიანული კრების დასაცავად მას არასდროს მიუმართავს „ხორციელი იარაღისთვის“ — მზაკვრობისთვის, მაღალფარდოვანი საუბრებისთვის ან საბრძოლო იარაღისთვის).

ლუკ. 6:27, 28: „თქვენ კი, ვინც მისმენთ, გეუბნებით [იესო ქრისტე]: გიყვარდეთ თქვენი მტრები, კარგად მოექეცით თქვენს მოძულეებს, აკურთხეთ ისინი, ვინც გწყევლით, და ილოცეთ მათთვის, ვინც შეურაცხგყოფთ“.

Mark



ამაზე არავინ დაობს. შეუძლებელია ქრისტიანს ომი მოსწონდეს. საუბარი სხვა რამეზეა. რამდენადაც ქრისტიანი, ვიდრე სიკვდილამდე ამ ქვეყანაზე რჩება, უნდა თუ არა, ითვალისწინებს ამქვეყნიური წყობილების წესებს და ამის მაგალითი თავად მაცხოვარმა მოგვცა, როდესაც გადასახადი გადაიხადა. გამომდინარე იქიდან, რომ ფიზიკური დაცვაც (ოჯახის, თუ იმ ქვეყნის, სადაც ცხოვრობ) ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილია ამქვეყნად ცხოვრებისა, არსად არ არის მსგავსი რამ უარყოფილი. ქრისტიანთა ცხოვრებიდან ეპიზოდი რომ მოიყუვანე, რატომ დატოვე უყურადღებოდ უამრავი ფაქტი, როცა ისინი ჯარში იყვნენ და იბრძოდნენ?

ნუ ცდილობ კონტექსტიდან ამოგლეჯილი ფრაზებით შთაბეჭდილება შექმნა, თითქოს ქრისტიანობა ძალადობის მომხრეა. ეს სისულელეა. ქრისტიანობა მოუწოდებს დაცვას იმისას, რაც წმინდაა ადამიანისთვის.