ვინ არის იესო ქრისტე? პარამეტრები

[Kanishtha-Adhikar]

ამ კითხვაზე მსურს დამაკმაყოფილებელი პასუხის მიღება ბიბლიიდან.

მე ვთხოვ მართლმადიდებლობის კარგად მცოდნე ფორუმელებს, რომ გამომეხმაურონ და ამიხსნან, თუ ვინ არის იესო ქრისტე სინამდვილეში და რა დამოკიდებულება აქვს მამა ღმერთთან.
მაინტერესებს როგორ წარმოაჩენს ქრისტეს პიროვნებას ბიბლია.

იესოს შესახებ დაინტერესება ყველა ვაიშნავს აქვს და ასევე მეც.
თუმცა მის შესახებ არ არის დოგმატური სწავლება ვაიშნავიზმში, მაინც გვესმის კრიშნას მიმდევრებს (ჩვენებური გადასახედიდან) თუ ვინ შეიძლება იყოს იგი.

ეხლა სოხუმშიც ძალიან მომრავლდა ქრისტეს მრავალი მქადაგებელი: ე.წ. "იეღოველები", ორმოცდათიანელები, ბაპტისტები და საიენტისტები (მაპატიეთ თუ ზუსტი ტერმინოლოგიით ვერ გამოვთქვამ მათი კრების სახელებს).
მე თითოეულ მათგანს ვესაუბრე იესოს შესახებ და თითქმის ყველამ განსხვავებულად წარმოაჩინა ქრისტეს არსი და პიროვნება.
მე მესმის, რომ მართლმადიდებლობა სასტიკად ამხელს ასეთ სწავლებებს ქრისტეს შესახებ, როგორც მათ აქვთ და ვინაიდან ეს ასეა, მაშინ ეხლა თქვენ გთხოვთ ახსნას შესაბამის საკითხზე.

იმედი მაქვს ამომწურავად იქნება პასუხები.

წინასწარ გიხდით დიდ მადლობას
ჰარე კრიშნა!



პ.ს. ლელუაშვილი შენი იმედი მაქ

[George Leluashvili]

Kanishtha-Adhikar

მოკლედ, ძალიან კარგი თემა გახსენი და შეძლებისდაგვარად ვეცდები კითხვებზე გიპასუხო.

ამისთვის მოვიშველიებ სხვადასხვა წმინდა მამებისა და ღვთიმეტყველების ნაშრომებს, რათა უფრო გასაგები იყოს და ბიბლიურად გამართული.

ამ შემთხვევაში კი ბიბლიურ მუხლებს პროტოპრესვიტერ მიხეილ პომაზანსკის წიგნიდან "დოგმატური ღვთისმეტყველება" ავიღებ, რომელშიც იგი იესო ქრისტეზე საუბრობს, როგორც ჭეშმარიტ ღმერთზე.



სახარება გვაუწყებს, რომ ძე ღვთისა ზეციდან გარდამოხდა და დედამიწას მოევლინა, განხორციელდა და განკაცდა.

რწმენა იესო ქრისტესი, რომ იგია ძე ღვთისა, ეკლესიის საძირკველი და მისი ქვაკუთხედია, უფალი ბრძანებს: „ამას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას“ (მთ. 16,18).

მარკოზ მახარებელი თავის თხრობას ამ კეთილუწყებით იწყებს: „დასაბამი სახარებისაი იესუ ქრისტესი, ძისა ღმრთისაჲ“ (მრკ. 1,1).

იოანე მახარებელი თავისი სახარების ძირითად ტექსტს სარწმუნოების იმავე ჭეშმარიტებით ასრულებს: „ხოლო ესე დაიწერა, რაჲთა გრწმენეს, რამეთუ იესუ არს ქრისტე, ძე ღმრთისაჲ და რაჲთა გრწმენეს და ცხორებაჲ გაქუნდეს სახელითა მისითა“ (ინ. 20,31); ანუ, სახარების მიზანი იყო ქადაგება იესო ქრისტეზე, როგორც ღმერთზე.

„შობილსა მას წმიდა ეწოდოს და ძე მაღლის“ (ლკ. 1,35) - ასე ახარა გაბრიელ მთავარანგელოზმა ქალწულ მარიამს.

„ესე არს ძე ჩემი საყუარელი“ (მრკ. 9,7) - გვეუწყა მაცხოვრის ნათლისღებისა და ფერისცვალების დროს.

„შენ ხარ ქრისტე, ძე ღვთისა“ (ლკ. 4,41) - ამ სიტყვების წყალობით დაიდო აღთქმა, რომ სვიმონის ეს აღიარება ქრისტეს ეკლესიის ქვაკუთხედი გახდებოდა.

თავად უფალმა იესო ქრისტემ დაადასტურა, რომ იგი მამა ღმერთის ძეა: „ყოველივე მომეცა მე მამისა ჩემისა მიერ და არავინ იცის ძე, გარნა მამამან: არცა მამა ვინ იცის, გარნა ძემან, და რომლისა უნდეს ძესა, გამოცხადების“ (მთ. 11,27) - აქ უფალი თავისთავზე, როგორც მამა ღმერთის ერთადერთ ძეზე ლაპარაკობს.

სიტყვები „ძე ღვთისა“ რომ არ იქნეს გაგებული გადატანითი ან პირობითი მნიშვნელობით, წმიდა წერილი მას თან ურთავს სიტყვას მხოლოდშობილი, ანუ ერთადერთი შობილი მამისაგან.

„და სიტყუაჲ იგი ხორციელ იქმნა, და დაემკვიდრა ჩუენს შორის, და ვიხილეთ დიდებაჲ მისი, დიდებაჲ ვითარცა მხოლოდ-შობილისაჲ მამისა მიერ“ (ინ. 1,14; 1,18).


„რამეთუ ესრეთ შეიყუარა ღმერთმან სოფელი ესე, ვითარმედ ძეცა თჳსი მხოლოდშობილი მოსცა, რაჲთა ყოველსა, რომელსა ჰრწმენეს იგი, არა წარწყმდეს, არამედ აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ“ (ინ. 3,16).

წმიდა წერილი, აგრეთვე, ამატებს სიტყვას „ჭვშმარიტი“ და ქრისტეს უწოდებს ჭეშმარიტი ღმერთის ჭეშმარიტ ძეს: „ხოლო ვიცით, რამეთუ ძე ღმრთისაჲ მოვიდა და მომცა ჩუენ გონებაჲ, რაჲთა ვიცოდით ჩუენ ჭეშმარიტი ღმერთი და ვართ ჩუენ ჭეშმარიტისა თანა ძისა მისისა იესუ ქრისტესა, ესე არს ჭეშმარიტი ღმერთი, ცხორებაჲ საუკუნოჲ“ (I ინ. 5,20).

წმინდა წერილში ძე ღვთისას სახელს ზოგჯერ თან ახლავს სიტყვა „თჳსი“ (ბერძნ. ϊδιος - საკუთარი): „რომელმან-იგი ძესაცა თჳსსა არა ჰრიდა, არამედ ჩუენ ყოველთათჳს მისცა იგი, ვითარ უკუე არა მითურთ ყოველივე მოგუანიჭოს ჩუენ?“ (რომ. 8,32).

ღვთის მხოლოდშობილი ძე კაცობრივი სხეულითაც ჭეშმარიტი ღმერთია. როგორც მოციქული ამბობს: „რომელთანი იყვნეს მამანი და რომელთაგან ქრისტე ჴორციელად, რომელი-იგი არს ღმერთი ყოველთა ზედა, კურთხეულ უკუნისამდე, ამინ“ (რომ. 9,5).

ამრიგად, განკაცებულ ქრისტეში წარმოდგენილია მთელი საღვთო სავსება: „რამეთუ მას შინა დამკვიდრებულ არის ყოველივე სავსებაჲ ღმრთეებისაჲ ხორციელად (კოლ. 2,9).

ეს ჭეშმარიტება ქრისტიანული რწმენის საფუძველია - ყოველი ქრისტიანის შეგნებაში მის დასამკვიდრებლად მოწვეულ იქნა 5 მსოფლიო ნიკეის კრება, რომელმაც მსოფლიო ეკლესიის სარწმუნოების სიმბოლო (მრწამსი) შეადგინა.


ასე, რომ იესო ქრისტე მართლმადიდებელ ქრისტიანთათვის არის ჭეშმარიტი ღმერთი, მამისა და სულიწმინდის თანასწორი და თანადიდებული.
იგია ერთადერთი მაცხოვარი და მის გარდა არავისშია ცხონება.

იესო ქრისტეზე უამრავი რამის თქმა შეიძლება, მაგრამ უმცირესი და ბიბლიიდან გამომდინარე ეს იყო.
ხო მართლა, რა მითხარი, რაში მჭირდება ეს ინფორმაციაო?

[George Leluashvili]

ეხლა სოხუმშიც ძალიან მომრავლდა ქრისტეს მრავალი მქადაგებელი: ე.წ. "იეღოველები", ორმოცდათიანელები, ბაპტისტები და საიენტისტები (მაპატიეთ თუ ზუსტი ტერმინოლოგიით ვერ გამოვთქვამ მათი კრების სახელებს).მე თითოეულ მათგანს ვესაუბრე იესოს შესახებ და თითქმის ყველამ განსხვავებულად წარმოაჩინა ქრისტეს არსი და პიროვნება.

აი, რას ამბობს მოციქული პავლე მათ შესახებ:

"თუმცა არ არსებობს სხვა სახარება, არიან მხოლოდ ზოგიერთნი, რომელნიც გამღვრევენ და ცდილობენ შერყვნან ქრისტეს სახარება.მაგრამ ჩვენ კი არა, თვით ანგელოსმა ზეცითაც რომ გახაროთ სხვა სახარება, და არა ის, რაც გვიხარებია, წყეულიმც იყოს. რაც უწინ მითქვამს, ახლაც იმასვე ვიტყვი: ვინც სხვა რამეს გახარებთ და არა იმას, რაც მიგიღიათ, წყეულიმც იყოს"(გალ.1,7-9)


"ამასვე გწერთ ყველა წერილში, სადაც ზოგი რამ ისე ძნელი გასაგებია, რომ უმეცარნი და უმტკიცონი სხვა წერილების მსგავსად ამახინჯებენ მათ, რათა წარიწყმიდონ თავიანთი თავი. ხოლო თქვენ, საყვარელნო, რაკიღა წინასწარ იცით ეს, ფრთხილად იყავით, რათა არ ჩაგითრიოთ უკეთურთა ცთომილებამ და არ გიღალატოთ თქვენმა სიმტკიცემ." (2 პეტრე 3,16-17)

მე მესმის, რომ მართლმადიდებლობა სასტიკად ამხელს ასეთ სწავლებებს ქრისტეს შესახებ

ვიცი, რომ ეს არ მოგწონთ ვაიშნავებს, მაგრამ თავად მოციქული იუდა (არა ისკარიოტელი) გვეუბნება, რომ "შეგაგონებთ იღვწოდეთ რწმენისთვის, რომელიც ერთხელ წმინდანებს გადაეცა" (იუდა1,3).
ამას გარდა წმინდა წერილი მკაცრად გვაფრთხილებს, რომ არ შევიწყნაროთ დამახინჯებული სწავლებები იესოს შესახებ(შესაბამისი მუხლები ზემოთ მოვიყვანე).
წინააღმდეგ შემთხვევაში ხალხი ვერ გაიცნობს ქრისტეს და აღმოჩნდება უამრავ წინააღმდეგობაში. დაიბნევა და ვერ იპოვის სიმართლეს. სიმართლე კი თავად ქრისტეა.

[Kanishtha-Adhikar]

GIORGI LELUASHVILI
დიდი მადლობა გიორგი, მართლა მომეწონა პასუხი.
გასაგებია ქრისტეს პიროვნება; დასაწყისისთვის კარგია.
კითხვები კი თავისთავად უფრო და უფრო მიჩნდება.

ამიტომ ახლა გკითხავ: რატომ ეწოდება იესოს მამის მხოლოდშობილი ძე?
მას ხომ უამრავი ძე ყავს ადამიანთა და ანგელოზთა (სურების) სახით?

[karpaki]

Kanishtha-Adhikar

ძალიან მომრავლდა ქრისტეს მრავალი მქადაგებელი: ე.წ. "იეღოველები", ორმოცდათიანელები, ბაპტისტები და საიენტისტები

ესენი ქრისტეს კი არ ქადაგებენ ქრისტეს შეურაცხყოფენ თავის უმეცრებით

[afxazi]

Kanishtha-Adhikar

ამიტომ ახლა გკითხავ: რატომ ეწოდება იესოს მამის მხოლოდშობილი ძე?
მას ხომ უამრავი ძე ყავს ადამიანთა და ანგელოზთა (სურების) სახით?

იგულისხმება ბუნებითი (მხოლოდშობილი) და მადლისმიერი (მრავალი) ძე.

[George Leluashvili]

Kanishtha-Adhikar

ამიტომ ახლა გკითხავ: რატომ ეწოდება იესოს მამის მხოლოდშობილი ძე?მას ხომ უამრავი ძე ყავს ადამიანთა და ანგელოზთა (სურების) სახით?

აფხაზმა სწორად გიპასუხა და უფრო გასაგები რომ იყოს, მაგალითად, მშობელი როცა შობს თავის შვილს, შობილი თავისთავად ადამიანური ბუნების მატარებელი ხდება, მაგრამ თუკი მშობელი შექმნის რაღაც ნივთს (უხეში შედარებაა) და როგორც თავის შვილს, ისე შეიყვარებს, იგი (ქმნილება) ვერ იქნება თავისი მშობლის ბუნების, ანუ ადამიანური ბუნების მატარებელი, მაგრამ შეუძლია მშობლის თვისებები შეიძინოს.

მე უხეში შედარება გავაკეთე, მაგრამ არ არსებობს მიწიური შედარება, რომელიც სამების აღწერისთვის გამოდგება. ამგვარ მცდელობათა შესახებ ამბობს წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი: „რა აღარ განვიხილე საკუთარ თავთან ჩემივე ცნობისმოყვარე ჭკუით; რით აღარ დავტვირთე გონება, სად აღარ ვეძებე ამ საიდუმლოს მსგავსი - ვერაფერი ვპოვე, რითაც შეიძლება ღვთიურ არსებას მიემსგავსოს მიწიერი."(მგონი ციტირება არაზუსტია)

ზემოთ რა მაგალითიც მოგიყვანე, იქედან შენიშვნას გავაკეთებდი, რომ არ იყო დრო, როცა არ არსებობდა ძე.
არ არსებობს მამა ძის გარეშე და ძე მამის გარეშე.

ამიტომ უკეთესი იქნება ძის შესახებ ვთქვათ, რომ იგი მარადიულად იშვება მამისაგან და სულიწმინდა მარადიულად გამოვალს მამისაგან.

მართალია გონება ბოლომდე ვერ წვდება სამების საიდუმლოს, მაგრამ წმინდა წერილის საფუძვლიანი შესწავლითა და რწმენით შეიძლება მისი რაღაც დონით შეცნობა, რომელიც მარადისობაში გრძელდება დაუსრულებლად.

[georgios]

Kanishtha-Adhikar

ვინ არის იესო ქრისტე სინამდვილეში და რა დამოკიდებულება აქვს მამა ღმერთთან.

გარდა სხვა მამებისა, სამების შესახებ სწავლებას მიუძღვნა ნეტარმა ავგუსტინემ თავისი მნიშვნელოვანი ნაშრომი "სამების შესახებ".
აქ არის ორ ნაწილად
http://www.koob.ru/blajenniy_av/o_troitce_chast_pervaya
http://www.koob.ru/blajenniy_av/o_troitce_chast_vtoraya

ეხლა სოხუმშიც ძალიან მომრავლდა ქრისტეს მრავალი მქადაგებელი: ე.წ. "იეღოველები", ორმოცდათიანელები, ბაპტისტები და საიენტისტები (მაპატიეთ თუ ზუსტი ტერმინოლოგიით ვერ გამოვთქვამ მათი კრების სახელებს).

შეგიძლია მოკლედ რომ გადმოგვცე, რა მდგომარეობაა რელიგიის მხრივ აფხაზეთში? რომელი რელიგიური გაერთიანებებია წამყვანი და გავრცელებული? რა ურთიერთობებში არიან ერთმანეთთან ამჟამად? და სხვა რამეც, თუა საინტერესო.

მე თითოეულ მათგანს ვესაუბრე იესოს შესახებ და თითქმის ყველამ განსხვავებულად წარმოაჩინა ქრისტეს არსი და პიროვნება.მე მესმის, რომ მართლმადიდებლობა სასტიკად ამხელს ასეთ სწავლებებს ქრისტეს შესახებ, როგორც მათ აქვთ და ვინაიდან ეს ასეა, მაშინ ეხლა თქვენ გთხოვთ ახსნას შესაბამის საკითხზე.

მართლმადიდებლურ ეკლესიას მგონი ქრისტოლოგიაში კათოლიკურ ეკლესიასთან აქვს ყველაზე მეტი საერთო. თავად ქრისტეს შესახებ სხვანაირი სწავლება ვერ მოვიძიე მათთან. სამების შესახებ სწავლებაში კი განვსხვავდებით... ძველი აღმოსავლური ეკლესიები ქრისტოლოგიაში განსხვავდებიან ჩვენგან, პროტესტანტებში კი ბევრი ვარიანტია.

[lasha_k]

გამარჯობათ

ძალიან კარგი თემააა გახსნილი და მეც მომინდა რამე დამეპოსტა

თუმცა ჩემს აზრს აქ არ დავწერ .......მეზობელ ფორუმიდან კერძოდ forum. ge - დან წავაწყდი მეტად საინტერესო პოსტს.... მინდა გითხრათ ძალიან მომეწონა ძალიან ზედმიწევნით და ჩამოყალიბებულად აქვს ძველი და ახალი აღთქმა შერწმული.....III ნაწილისგან შედგება და მინდა რომ ყველამ წაიკითხოს....ჩემი აზრით ამ სამ ნაწილში ნამდვილად სცემს პასუხს თუ ვინ არის იესო ქრისტე ....

ყველაზე განსაცვიფრებელი, რაც კი ოდესმე თქმულა.

[ნაწილი პირველი]

ყველაფერს გააჩნია დასაწყისი რაც შექმნილია და რაც შექმნილს უკავშირდება.

''მეექვსე დღეს'' შემქმნელი ქმნის მას ვისაც შექმნილზე უნდა ებატონა: ''ეპატრონოს ზღვაში თევზს, ცაში ფრინველს, პირუტყვს, მთელს დედამიწას და ყველა ქვემძრომს, რაც კი მიწაზე დახოხავს'' [დაბადება 1:26]
უდრო მეტიც (!) მისი შექმნისას ითქვა: ''შევქმნათ კაცი ჩვენი ხატისაებრ და მსგავსებისამებრ''
ადამიანი ღმერთის მსგავსია და ეს მსგავსება არ გამოიხატება ორი ფეხისა თუ ორი ყურის არსებობით; ღვთის სახე ადამიანში - ესაა მისი ყოფის ის სულიერი თვისებები, რომლებიც მას ღმერთს ამსგავსებენ; ის რითაც ადამიანი განსხვავდება ყველაფერი შექმნილისაგან.

მის შექმნამდე სამყაროში არ არსებობდა არაფერი, რაც ღმერთის ნებისაგან დამოუკიდებელი იქნებოდა. ის სახე რომელიც შემქმნელს სურდა თავისგან გადაეცა ადამიანისათვის, აერთიანებს ისეთ მცნებას როგორიცაა - თავისუფლება [თავისუფალი არჩევანი]; ეს კი ნიშნავს, რომ სამყაროში ჩნდება ყოფა, რომელიც ღმერთისაგან დამოუკიდებელია.

დღესაც (თუნდაც ფორუმზე) მოვკრავთ თვალს ბერძენი სოფისტების ლოგიკის გასავარჯიშებელი ფრაზის ნაირსახეობას, მაგალითად: ''თუ ღმერთი ყოვლისშემძლეა; შეუძლია ისეთი ქვა შექმნას, რომლის აწევასაც ვერ შეძლებს?''
ქრისტიანულმა ღვთისმეტყველებმა ამაზე უპასუხეს: ''- დიახ. ღმერთს ძალუძს ასეთი ყოფის შექმნა, და მან შექმნა კიდეც. ეს - ადამიანია. ყველაფერი ძალუძს უფალს, ერთის გარდა: გადაარჩინოს ადამიანი, რომელსაც თავად არ სურს ეს''
ღმერთს სურს ყველას გადარჩენა, მას უყვარს ყველა, რადგან მას უყვარს ადამიანი.
ამიტომ ის განუწყვეტლივ ცდილობს დაეხმაროს მას...
მაგრამ არჩევანს თავად ადამიანი აკეთებს და იგი თავისუფალია ანუ არსებობს ასარჩევი (რისგანაც ირჩევ) და შესაძლებლობა (მინიჭებული თავისუფალი არჩევანის უფლება)

* * *

დასაწყისში ღმერთმა აირჩია ერთი, განსაკუთრებული ხალხი და რამოდენიმე ასწლეული მოუნდა იმას, რომ შეეგნოთ: ვინაა ღმერთი; ის ერთია; მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანის სწორედ მოქცევა - სწორი არჩევანის კეთება - ''კვლა არ შეიძლება; მოპარვა/წართმევა არ შეიძლება; პატივი ეცი მშობელსა და მოყვარეს... '' და ა.შ.
სანამ ადამიანი ყველაფერ ამას არ შეიგნებდა, ნაადრევი იყო ცხოვრების მთავარ ღირებულობა - სიყვარულზე - ლაპარაკი, რაც მასთან დაახლოების/გადარჩენის ერთადერთ გზას წარმოადგენს.

სანამ არ აღსრულდებოდა ძველი აღთქმა, არ დაიდებოდა - ახალი [იერემია 31:31/34]
ხოლო ''რაკი თქვა: ახალიო, დააძველა პირველი, ხოლო რაც ძველდება და ბერდება, ახლოა მოსპობასთან''[ებრაელთა 8:13],
რაც აღსრულა კიდეც შემდგომში, როგორც ნათქვამი იყო: ''აჰა, დადგება დღეები და დავდებ ახალ აღთქმას''

* * *

ეს განსაკუთრებული ხალხი ებრაელები გამოდგნენ და ძველი აღთქმა (თანახი - იუდეველთა''ბიბლია'') დაწვრილებით მოგვითხრობს ყველაფერ ზევით ნათქვამს - სხვა რელიგიებისაგან განსხვავებით ეს წიგნი ღვთის სიტყვის გარდა, თვალწინ გვიშლის ისტორიული განვითარების გზასაც.

- რაში მდგომარეობდა ებრაელთა განსაკუთრებულება?!
- ამ ერის დამახასიათებელი სპეციფიკური თვისებებით, რის მიხედვითაც აირჩა ისრაელი.

სწორედ ეს თვისებები ეხმარება ებრაელებს ისე, როგორც სხვა არავის, რომ შეინარჩუნონ: საკუთარი თვითმყოფადობა; იდენტურობა; წერილი; გადმოცემა; საკუთარი იდეა .... და ეს ყველაფერი თითქმის უცვლელად ატარონ არა წლები და საუკუნეები, არამედ - ათასწლეულები.

ხალხი - რომელსაც ენდო და ინახავდა ღვთის სიტყვას [რომაელთა 3:2], უნდა ყოფილიყო საკუთარ თავში კარგად: ჩაკეტილი, გამთლიანებული, გათავისებული; მჭიდროდ შეკრული გვაროვნული ძაფებით - როდესაც საერთო სისხლის ქონის გრძნობა ადვილად სძლევს ყოველგვარ პირადულ წყენას, დაპირისპირებას თუ ამბიციას.
ერთი სიტყვით: ეს უნდა ყოფილიყო ყველაზე შეკრული, მიზანდასახული და პრაქტიკული ხალხი!
ყველასათვის ცნობილია, რომ მხოლოდ ერთი ერი ფლობს ამ თვისებებს ისე კარგად, როგორც სხვა არავინ.

* * *

აქ შეიძლება ვინმემ თქვას:
''- თუ ღმერთმა მართლაც აირჩია ხალხი ამ დასახელებული თვისებების გამო, რატომღაც არა მგონია, რომ ღმერთი ოყოს ჭეშმარიტად კეთილი !''
- და ვინ თქვა, რომ არჩეულია ხალხი საუკეთესო მორალურ/ზნეობრივი თვისებებით?!
არც ის თქმულა, რომ განსაკუთრებულობა მათ უპირატესობას აძლევს სულიერ განვითარებასა და გადარჩენაში.
მთავარი კითხვა და საკითხის არსი შემდეგშია:

- რა მიზნით აირჩა ეს ხალხი?

პირველი მიზეზი უკვე ვახსენე - ესაა ღვთის სიტყვისა და ჭეშმარიტული ისტორიის საბუთების შენახვა და რაც მთავარია ერთი სიტყვის შეცვლის გარეშე!
სწორედ მათზე დაყრდნობითაა შესაძლებელი სწორი შეხედულობა ჩამოყალიბდეს შემქმნელზე და ადამიანის ცხოვრების აზრზე.
სხვა შემთხვევაში ჟამთა სვლა აუცილევლად იქონიებდა გავლენას და ასეთი ხალხის ისტორია შეიმოსებოდა მითებით... რაც მივიღეთ კიდეც სხვა ხალხებში.

იუდეველთა წმინდა წერილში ყველაფერი მკაცრად განსაზღვრული, უცვლელი და ისტორიულია. არ ხდება არც ერთი პერსონაჟის გაღმერთება. წარმოებს ზუსტი ქრონოლოგია და მკაცრად დაცულია გვაროვნულობა. გეოგრაფიული ორიენტაციები ერთიმეორესთან სარწმუნო კავშირშია.
ამაშია ერთი უეჭველი მხარე ებრაელთა არჩევისა.
არის მეორეც [გაცილებით მნიშვნელოვანი]:
- ისრაელი უნდა გამხდარიყო მესიანური იდეის შემნახველ/მატარებელი.

დასაწყისს მოყვებოდა გაგრძელება, გაცილებით მნიშვნელოვანი და რაც მთავარია ის, რა დანიშნულებისთვისაც ძველი/დასაწყისი შეიქმნა.
[''როდესაც შენდება ბაღი ერთი განსაზღვრული მიზნის - ნაყოფის - მისაღებად; ნაყოფის მიღების შემდეგ ბაღის არსებობას აზრი ეკარგება და აქტიური ფორმიდან გადადის პასიურში.'']

მესიანური იდეას საკუთარ თავში მოქონდა ისრაელისათვის ერთდროულად დიდი უპირატესობა და ასევე დიდი განსაცდელი - ის პრაქტიკულად გამონაკლისის გარეშე თვლიდა, რომ მისი არჩევა ნიშნავს უმაღლეს შეფასებას ღვთის თვალში სხვა ხალხთან შედარებით.
თავისი არჩევითობა ისრაელმა გაუთანაბრა მიწიერი ბედნიერების, წარმატებისა და პირველობის შეპირებას - აღთქმულ მესიას სწორედ ეს უნდა მოეტანა მათთვის.

* * *

ერთ დღეს ხალხს თავზარი დაეცა. მოულოდნელად ებრაელთა წიაღიდან გამოვიდა ადამიანი და იწყო ლაპარაკი იმდაგვარად:
- თითქოს თავად იყო ყველაფერი არსებულის შემქმნელი ანუ ღმერთი;
მისი თქმით მას შეეძლო ცოდვათა მიტევება; ის ამბობდა, რომ იყო ყოველთვის და ასევე, კიდევ დაბრუნდებოდა კაცობრიობის განსასჯელად;...
ერთი სიტყვით, ის ამბობდა: - ყველაზე განსაცვიფრებელს, რაც ოდესმე თქმულა.



[გაგრძელება (ძალიან) უახლოეს მომავალში]

[lasha_k]

[გაგრძელება - (მეორე ნაწილი)]

ერთ დღეს ხალხს თავზარი დაეცა. მოულოდნელად ებრაელთა წიაღიდან გამოვიდა ადამიანი და იწყო ლაპარაკი იმდაგვარად:
- თითქოს თავად იყო ყველაფერი არსებულის შემქმნელი ანუ ღმერთი;
მისი თქმით მას შეეძლო ცოდვათა მიტევება; ის ამბობდა, რომ იყო ყოველთვის და ასევე, კიდევ დაბრუნდებოდა კაცობრიობის განსასჯელად;...
ერთი სიტყვით, ის ამბობდა: - ყველაზე განსაცვიფრებელს, რაც ოდესმე თქმულა.

აქ პატარას გადავუხვევ:
პანთეიზმური იდეის თანახმად - ღმერთი, ესაა ყველაფერი ჩვენს ირგვლივ და მათ შორის ჩვენც - ყველას შეუძლია თქვას, რომ:
'' - ღვთის ნაწილია; ერთია მასთან ერთად; თავად ღმერთია''
აქ გასაკვირი არაფერია, მაგრამ ის იზიარებდა არა პანთეიზმს, არამედ - იუდაიზმს.
შესაბამისად, ის არ გულისხმობდა მასეთ ღმერთს.
ღმერთი - იუდეველებში სამყაროს/ქმნილების გარეთაა;
მან შექმნა ეს ყველადერი და უსასრულოდ განსხვავდება ყველაფრისაგან, რაც არ უნდა იყოს.
როდესაც სწორედ ამ მომენტს გაითავისებთ,
თქვენ იგრძნობთ იმას, თუ რას ამბობდა ის...

- ყველაზე განსაცვიფრებელს, რაც ოდესმე თქმულა.

დღეს მისი სიტყვათა ნაწილი ჩვენ გვერდს ვგივლის - იმდენად ხშირად მოგვისმენია, რომ არც კი გვესმის, თუ რა სიმაღლეს აღწევს მათი არსი;
მაგალითად: სიტყვები ცოდვათა მიტევების შესახებ.
თუ ისინი ღვთისაგან არ გამოდის, მაშინ უბრალოდ ... რბილად რომ ვთქვათ სასაცილო და უფრო მეტიც - სიგიჟეა.
ჩვენთვის გასაგებია როდესაც ადამიანი პატიობს წყენასა და დამცირებას, რომელიც მას მიაყენეს. ''დამიშავე რამე?! - გპატიობ! ; მომპარე რამე ?! - გპატიობ!''
მაგრამ როგორ შევხედოთ იმას, ვისაც არავინ შეხებია და არც გაუძარცვავს იგი,
და ამ დროს ის გპატიობს იმას, რომ შენ სხვას შეეხე და შეიძლება რაიმე მოპარე კიდეც?!

სიმართლე რომ ვთქვათ, ასეთი საქციელი მოგვეჩვენებოდა ძალიან სულელურად.
თუმცა იესო ქრისტედ წოდებული სწორედ ასე მოიქცა.
ის ხალხს ეუბნებოდა, რომ მათ ცოდვები მიეტევათ... და ამ დროს არაფერს ეკითხებოდა მათ, ვისაც ამ ცოდვებმა ზიანი მიაყენა.
წარბშეუხრელად მას ისე მოჰქონდა თავი, თითქოს: ეს მას აწყენინეს, მას მოექცნენ უსამართლოდ, მას მოპარეს...

ყველაფერ ამას აზრი მხოლოდ ერთ შემთხვევაში ექნებოდა:
თუ ის მართლაც ღმერთი იქნებოდა, რომლის რჯულიც დარღვეულია; სიყვარული - შეურაცხმყოფილია ყოველი ჩადენილი ცოდვის მიერ და პირადად სურს მასთან დაახლოების ჭეშმარიტული გზის დანახება მისი ქმნილებისათვის, რათა მან სწორი არჩევანი გააკეთოს მომავალში...
ნებისმიერი სხვის ბაგეთა მიერ ნათქვამი მსგავსი სიტყვები ჩაითვლებოდა მხოლოდ სისულელედ და დიდების მანიის გამოვლინებად, რომლის თანასწორიც არ ყოფილა და არც იქნება კაცობრიობის ისტორიაში.

ყველაფერსდა მიუხედავად, თუნდაც მის დღევანდელ მტრებს [რაც შეიძლება გასაკვირია კიდეც] სახარების კითხვისას სრულებითაც არ ეჩვენებათ აზრი, რომ ის ან სულელია, ან ამაყია... მითუმეტეს სულიერად ავადმყოფი.
იესო ქრისტედ წოდებული ამბობს, რომ ის ''მშვიდი და თავმდაბალია ''[მათე 11:29] და ყველაფერის მიუხედავად თითქმის ყველას სჯერა ამ სიტყვების.


* * *

ყველაფერი ეს იმისათვის ვთქვი, რომ წინ აღვუდგე დღევანდელ დღეს ფართოდ გავრცელებულ, უკაცრავად და მართლაც სულელურ გამონათქვამს:
'' - მზად ვარ ვაღიარო, რომ იესო - უდიდესი პიროვნებაა, დიდი: ჰუმანტი, მასწავლებელი, გურუ, უმაღლესი ზნეობრივი კანონების გადმომცემი, წინასწარმეტყველი...
მაგრამ ვერასოდეს გავიზიარებ პრეტენზიას იმაზე, რომ ის თავად ღმერთია.''

უბრალო მომაკვდავი, თუნდაც - უდიდესი - რომელიც იმის მტკიცებას დაიწყებდა რაც იესომ გააკეთა, იქნებოდა არა უდიდესი ზნეობრივი მასწავლებელი, არამედ როგორც ზევით ავღნიშნე ფსიქიკურად ავადმყოფი, საკუთარ თავს ნაპოლეონად რომ თვლიან მაგალითად... ან თავად ეშმაკი.
მესამე არ არსებობს:
ან - ძე ღვთისა და თავად ღმერთი;
ან გიჟი და შეიძლება უფრო უარესიც;

* * *

საკმაო ხნის წინ პირველად ჰეროდემ ჩამაფიქრა. უკვე როდესაც გახმაურებულ ფილმში სცენას ვუყურებდი ნათლად ვხედავდი, რომ სწორედ ეს სასტიკი პერსონაჟი იქცევა (ბევრისაგან განსხვავებით) სწორედ ისე, როგორც ზევით ჩამოვაყალიბე.

როდესაც პილატემ შეიტყო, რომ იესო გალილეველია, სასწრაფოდ ჰეროდეს გაუგზავნა - მეოთხედმთავარი გალილეაში - რომელიც იმ დღეებში იერუსალიმში იმყოფებოდა. ხოლო ეს უკანასკნელი კი დიდი ხანია სულმოუთმენლად ელოდებოდა იესოსთან შეხვედრას - მეოთხედმთავარი ჰეროდე სწორედ ის იყო ვინც იოანე ნათლისმცემელს თავი მოკვეთა და ეგონა, რომ იესო მისი ძალით მოქმედებდა [მათე 14:2] შესაბამისად იესოც საშიშროებას წარმოადგენდა მისთვის - მისდა სასიხარულოდ, ამ მომენტში სწორედ მას არგუნეს მაცხოვარის ბედის გადაწყვეტა.
გალილეის მეოთხედმთავარმა ვერაფრით ვერ დაიჯერა, რომ: ''მან შექმნა ეს ყველაფერი და უსასრულოდ განსხვავდება ყველაფრისაგან, რაც არ უნდა იყოს; რომ ეს კაცი თავად ღმერთია.''
ამავე დროს ჰეროდეს აღარც მისი სიკვდილი სურს. ''განა შეიძლება ავადმყოფის მოკვლა?! ის ხომ ფსიქიკურად ვერაა კარგად?!''
მან იწყო მაცხოვარის დაცინვა [ლუკა 23:10/11].როდესაც მღვდელმთავარნი და სხვა დაფასებული/მცოდნენი გაცხარებულნი ბრალს დებდნენ მას; ის დასცინოდა, აბუჩად იგდებდა, ''ზიზილ/პიპილოები'' ჩააცვა და უკან გაუგზავნა პილატეს, რადგან აღარ ეშინოდა მისი.
[ხოლო იოანე ნათლისმცემელს კი თავი მოკვეთა... მას არ განუცხადებია, რომ ღმერთია.]

* * *

ჰეროდე მოიქცა ისე, როგორც მოიქცეოდა უმეტესწილად ჩვეულებრივი მოკვდავი, ვინც არ დაიჯერებდა ყველაზე განსაცვიფრებელს, რაც ოდესმე თქმულა.
ვიმეორებ მესამე არ არსებობს: ან ძე ღვთისა და თავად ღმერთი;
ან ფსიქიკურად ავადმყოფი და შეიძლება უფრო მეტიც - ეშმაკი - რასაც იუდეველი მღვდელმთავრები ამტკიცებდნენ.
პიროვნებამ უნდა გააკეთოს არჩევანი:
- შეუძლია ზურგი შეაქციოს რადგან არანორმალური ანუ ფსიქიკურად დაავადებულია და რის გამოც ყურადღება არ მიაქციოს;
შეუძლია ეშმაკად გამოაცხადოს და ''მოკლას'';
- ან აღიაროს ღმერთად... უფრო სწორედ კი განკაცებულ ღმერთად - რამეთუ იესოში შენარჩუნებული იყო კაცური ბუნებაც, რომელსაც ერწყმოდა - ღვთიური.

მხოლოდ ყველას ვთხოვ უარი თქვას ამ მაღალფარდოვნულ უაზრობისაგან:
''უდიდესი პიროვნება, დიდი ჰუმანტი, მასწავლებელი, წინასწარმეტყველი...და ა.შ. ''
უბრალოდ ის არ გვაძლევს იმის საშუალებას, რომ ამდაგვარად ვიფიქროთ და რაღაც ''ოქროს შუალედის'' ძებნა ვიწყოთ.

მთელი მისი ქადაგების მთავარი მომქმედი პირი თავადაა და
ამავე დროს ყველაზე მეტად ამაზე თავადვე გვეუნება.
თუნდაც თვალი გადავავლოთ უმეტესობისათვის კარგად ნაცნობ გამოთქმებს, რომლებსაც ძიებაც კი არ ესაჭიროება
[მხოლოდ მისი პირადი სიტყვები]:
''მე ვარ წუთისოფლის ნათელი''[9:5],
''მე ვარ პური სიცოცხლისა. ჩემთან მომსვლელს არ მოშივდება და
ჩემს მორწმუნეს არასდროს მოსწყურდება''[იოანე 6:35],
''მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე.
მამასთან ვერავინ მივა, თუ არა ჩემით''[იოანე 14:6],
''იკვლევთ წერილებს, ისინი კი ჩემს შესახებ მოწმობენ''[იოანე 5:39],
''მე და მამა ერთი ვართ''[იოანე 10:30],
''ვინც მე მიხილა, მამა იხილა.''[იოანე 14:9],
''ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ:
სანამ აბრაამი იქნებოდა მე ვარ''[იოანე 8:58],
''განა არ გწამს, რომ მე მამაში ვარ და მამა ჩემში?''[14:10],
''ყველაფერი, რაც მამას აქვს, ჩემია''[16:15],
''ყველაფერი ჩემი შენია, შენი კი - ჩემი.
და მე მათში განვდიდდი''[17:10],
''მე ვარ აღდგომა და სიცოცხლე,
ჩემი მორწმუნე, კიდეც რომ მოკვდეს, იცოცხლებს''[11:25],
''მე ვარ კარი: ვინც შედის ჩემით, გადარჩება''[10:9],
''თუ არ იწამებთ, რომ მე ვარ, თქვენივე ცოდვებში დაიხოცებით''[8:24],
''აქამდე არაფერი გითხოვიათ ჩემი სახელით.
ითხოვეთ და მიიღებთ, რათა თქვენი სიხარული სრულყოფილი იყოს.''[16:24],
''ყველამ შესვით აქედან, ვინაიდან ეს არის ჩემი სისხლი
ახალი აღთქმისა, მრავალთათვის დაღვრილი ცოდვათა მისატევებლად.''[მათე 26:28],
''რადგან მამა არავის სჯის,
არამედ მთელი სამსჯავრო ძეს გადასცა''[იოანე 5:22],
''ვინც მეუბნება: უფალო, უფალო! ყველა როდი შევა
ცათა სასუფეველში... ბევრი მეტყვის იმ დღეს: უფალო, უფალო!
განა შენი სახელით არ ვწინასწარმეტყველებდით?...
მაშინ მე განვუცხადებ მათ: მე არასდროს არ გიცნობდით თქვენ.''[მათე 7:21/23].....


* * *

როგორც ზევით ვთქვი, მესიანური იდეას საკუთარ თავში მოქონდა ისრაელისათვის ერთდროულად დიდი უპირატესობა და ასევე დიდი განსაცდელი - ის თვლიდა, რომ მისი არჩევა ნიშნავს უმაღლეს შეფასებას ღვთის თვალში სხვა ხალხთან შედარები ანუ თავისი არჩევითობა გაუთანაბრა მიწიერი ბედნიერების, წარმატებისა და პირველობის შეპირებას.

- რატომ მოხდა ასე?!

[გაგრძელება იქნება]

[A.V.M]

ამ თემაზე დიდხანს და დაუსრულებლად შეიძლება საუბარი,მაგრამ მე რაც შეიძლება ლაკონურად ვიტყვი.(ამონარიდი იმ ლოცვიდან რასაც ზიარებამდე ვამბობთ ხოლმე)
,,მრწამს უფალო და აღვიარებ რამეთუ შენ ხარ ძე ღმრთისა მოსრული სოფლად ცოდვილთა ცხონებად რომელთაგან პირველი მე ვარ.კვალად მრწამს რამეთუ ესე არს(წმ.ზიარება) თვითუხრწნელი ხორცი შენი და თვითპატიოსანი სისხლი შენი შენ უკვე გევედრები შემიწყალე მე,შემინდევ შეცოდებანი ჩემნი..."

[lasha_k]

[დასასრული - მესამე ნაწილი]

QUOTE
როგორც ზევით ვთქვი, მესიანური იდეას საკუთარ თავში მოქონდა ისრაელისათვის ერთდროულად დიდი უპირატესობა და ასევე დიდი განსაცდელი - ის თვლიდა, რომ მისი არჩევა ნიშნავს უმაღლეს შეფასებას ღვთის თვალში სხვა ხალხთან შედარები ანუ თავისი არჩევითობა გაუთანაბრა მიწიერი ბედნიერების, წარმატებისა და პირველობის შეპირებას.

- რატომ მოხდა ასე?!


ღმერთი რომელიც მოსეს ეცხადებოდა ჭეშმარიტია, მაგრამ თუ მისი თაყვანისმცემელნი კარგავენ მასზე ჭეშმარიტ ამაღლებულ შეხედულობას და უთანაბრდებიან მიწიერ ბედნიერებას, მაშინ თავად უკარგავენ მნიშვნელობას საკუთარ ლოცვასა და მსახურს, რის გამოც ეს ყველაფერი უფლამდე არ აღწევს, გზად კი ეშმაკი ეღობება.
სწორედ ამიტომ განუცხადა იესომ იუდეველებს, რომლებიც აცხადებდნენ, რომ მათი მამა ღმერთია: - ''თქვენი მამა არის ეშმაკი'' [იოანე 8:40/47]
სწორედ ამიტომ ვერ იგებდნენ მის სიტყვებს და სწორედ ამიტომაც ჯვარს აცვეს - ერთად ერთი მიზეზის გამო (!)

* * *

სახარების კითხვისას, მკითხველს თვალში ხდება ბევრი ეპიზოდი, სადაც იესოს წესის დარღვევაში ადანაშაულებდნენ: ''შაბათის'' დარღვევა[მათე 12:1/8]; ''კაშრუტ''ის გაუქმება - საკვების კანონები [მარკოზი 7:19];... და ა.შ.
მაგრამ როდესაც საკითხში ჩავღრმავდებით დავინახავთ, რომ მიუხედავად ყველაფრისა იესო ქრისტედ წოდებულს არც ერთი წესი არ დაურღვევია - მან დაარღვია ის რაც ეშმაკისეული იყო ხოლო, ღვთის კანონის ''გასაუქმებლად კი არა, აღსასრულებლად მოვედი'' [მათე 5:17]''
[სიტყვა -აღსრულება - ორიგინალში (მაცხოვარის ენა არამიულია) + ბერძნული გრამატიკა გაცილებიდ ფართო მნიშვნელობისაა: ''ჭეშმარიტი აზრი გამოხატო; შეავსო; დაამოწმო; სრულად გამოხატო;..]
საქმე იმაში კი არაა, რომ თავად ფარისეველთა სწავლებას აღუდგა წინ იესო, არამედ სწავლების დამახინჯებას.
თავად ფარისევლები საკმაოდ განათლებულნი ითვლებოდნენ და სხვებისაგან (თუნდაც სადუკევლებისაგან) განსხვავებით აღიარებდნენ მკვდრეთით აღდგომას.
გავიხსენოთ იგივე მოციქული პავლე ანუ ყოფილი სავლე... განთქმული რაბინი და თალმუდისტი თარსიდან რავ შაული, რომელსაც ქრისტეს რჯულის მიღების შემდეგადაც პატივისცემით ხვდებოდნენ სინაგოგაში შესვლისას და სიტყვის თქმას სთხოვდნენ იუდეველები [საქმეები 13:15]; ან მაგალითად მისი განცხადება: ''პავლემ იცოდა, რომ ერთი ნაწილი სადუკევლებისა იყო, სხვა კი ფარისევლებისა, და იყვირა სინედრომში: კაცნო და ძმანო, მე ფარისეველი ვარ, ფარისეველის ძე''[საქმეები 23:6]


აქ შემიძლია ბევრი ვისაუბრო და დავიხმარო იუდეველთა გადმოცემა - თალმუდი (''ზეპირი თორა''; თორა - ბიბლიის პირველი ხუთი წიგნი); მაგალითად თალმუდში ჩაწერილი: ''ადამიანი კი არაა შაბათისათვის, შაბათია ადამიანისათვის'' და მსგავსი... რომლის ყველაზე უკეთ მცოდნე, რა თქმა უნდა თავად მაცხოვარი იქნებოდა, რის გამოც საკადრის პასუცს სცემდა ფარისეველთ - მაგრამ კონკრეტულობისა და სიმარტივისათვის სახარებიდან ორ ეპიზოდს გავიხსენებ, რომლებიც ნათლად მიუთითებენ ყველაფერ ზევით ნათქვამზე.

პირველ ეპიზოდში იესო გამოწვევით მიმართავს ბრბოს, რომელიც ასევე შედგებოდა რელიგიური ლიდერებისაგან:
''რომელი თქვენთაგანი მამხილებს ცოდვის გამო? ''
[იოანე 8:46]
არავინ/ვერავინ გამოვიდა, რომ თუნდაც ერთი ბრალდება წაეყენებინათ კანონის დარღვევისა თუ სხვა ჭეშმარიტული ტრადიციის მოშლაში.

მეორე პირველის მსგავსია, მაგრამ ქრისტიანებისათვის შედარებით დრამატული/ემოციური.
იესო დგას სინედრომის წინაშე [მარკოზი 14: 55/56]
''მღვდელმთავარნი და მთელი სინედრონი ეძებენ მოწმობას იესოს წინააღმდეგ, რათა მოეკლათ იგი, მაგრამ ვერ პოულობდნენ''.
ვერც ერთი მიზეზი ვერ იპოვეს (!)
... და ბოლოს, კითხვაზე: ''შენა ხარ ქრისტე, ძე კურთხეულისა?''
ის პასუხობს ყველაზე განსაცვიფრებელს, რაც ოდესმე თქმულა.
''მაშინ მღვდელმთავარმა შემოიხია სამოსელი
და თქვა: რაღად გვინდა მოწმენი?
თქვენ გესმით გმობა. რას იტყვით თქვენ?
მაშინ ყველამ დაადო მსჯავრი მას, რომ სიკვდილს იმსახურებდა.''
[მარკოზი 14: 63/64]
ასე და ამდაგვარად ბატონებო და ქალბატობებო... სიკვდილს! თან განსაკუთრებული სისასტიკით!
მათი წესით ღვთისგმობა ასე უნდა დასჯილიყოდა მითუმეტეს თუ ეშმაკთან ქონდათ საქმე [როგორც შერაცხეს მაცხოვარი და მისი საქმეები]

[აქ მოკლედ შევეხები განსაზღვრული ჯგუფის აბსურდულ მტკიცებასაც:
''იესოს არსად უთქვამს რომ თავადაა ღმერთი'' და ამდაგვარი...
თავი რომ გავანებო წინა პოსტში ახალი აღთქმიდან ნახსენებ მარტო მაცხოვარის სიტყვებს, (და მთლიანობაში ახალი აღთქმის სულისკვეთებას/არს, რაც მოციქულებმა გადმოგვცეს) ზემოთ მოყვანილი მაგალითიც ნათლად მოწმობს რას აცხადებდა იესო და რატომ/რა მიზეზით დაიმსახურა სინოდისაგან სიკვდილით დასჯა]

თუმცა წესი მაინც დაარღვიეს - ქრისტე ორჯერ აწამეს - მიუხედავად იმისა, რომ თუნდაც რომის კანი გრძალავდა ერთ დანაშაულზე ორჯერ დასჯას.
პირველად ტყვიის ბურთულებიანი, ხუთკუდა ''მათრახით'' 39 დარტყმა მიაყენეს (იუდეველებთან აგრძალული იყო 40ზე მეტი დარტყმა, რაც სიკვდილს იწვევდა) ყოველი დარტყმისას ''მათრახი'' ეფინებოდა სხეულს და ხუთ ადგილას კანს ხეთქავდა ძვლამდე...
პილატეს ეგონა შეეშვებოდნენ და ვითომ კარგს აკეთებდა, რადგან:
- დიახ... სასტიკად ნაწამები იესოს დამნახავე ადამიანი ალბათ მართლა შეეშვებოდა, მაგრამ ეშმაკი... არასდროს. (!)
მეორედ - ჯვარს აცვეს. ორი ათასი წლის მანძილზე იმდენჯერ გვსმენია ეს სიტყვა, რომ მისი ჭეშმარიტი აზრი ასე ვთქვათ - დავკარგეთ. ციცერონის თქმით, ესაა ადამიანის მიერ გამოგონილი ყველაზე სასტიკი წამების ფორმა... დეტალებზე აღარ შევჩერდები, რომელიც მართლა საშინელია და პირადად მე ვერც შევძელი ამ მასალების მთლიანად წაკითხვა. ვიტყვი მხოლოდ იმას, რომ მაცხოვარი დანარჩენ ორ გაკრულზე ადრე გარდაიცვალა. ''პილატეს გაუკვიდა (კიდეც), რომ ასე მალე. '' [მარკოზი 15:44] სხვებს წვივები გადაუმტვრიეს, იესო ქრისტესათვის ეს არ დაჭირებიათ, გულმა ვერ გაუძლო ამდენ ტკივილს.... და ვერავინ იტყვის, რომელი უფრო მტკივნეული იყო: სულიერი თუ ფიზიკური.

ეს იყო მათი არჩევანი და რაც ნაწინასწარმეტყველები იყო,
რადგან უფალისათვის არასდროს არაფერია უცნობი.


* * *

საერთოდ მესიანური იდეა - შეხების მთავარი ქვაკუთხედია ქრისტიანებსა და იუდეველთა შორის. ამაში დამეთანხმება როგორც ერთი მხარე, ასევე მეორეც. მთავარი კი ისაა, რომ ამ იდეის გაგება აბსოლიტურად ურთიერთსაწინააღმდეგოა - მიუხედავად იმისა, რომ იდეის მატარებელი წერილი, უცვლელად წმინდაა როგორც ერთი მხარისათვის, ასევე მეორისათვის. პარადოქსალურ სიტუაციაშიც კი ვვარდებით, მაგრამ თუ აქ გავითვალისწინებთ, რომ საქმეში არაერხელ ნახსენები ეშმაკი/მაცდურია ჩამბული, შესაბამისი დასკვნებს გამოვიტანთ.

[ის სრულებითაც არ არის ''რქიან/კუდიანი'', პირიქით ...
გარდა ამისა სრულებითაც არ გავს ''ჰოლივუდის'' გმირს და ოსტატურად იყენებს თავად წმინდა წერილსაც კი - გველაპარაკება მისი ენით - როგორც თავად იესოს ელაპარაკებოდა უდაბნოში: ''ვინაიდან დაწერილია...(გააკეთე ეს)'' [მათე 4:6]
დღეს სწორედ ამ ფრაზით შეიარაღებულნი დადიან საშოვარზე გამოსული უამრავი რელიგიის წამრმომადგენელი - ბიბლიის ფრიალით და ფრაზით: ''ვინაიდან დაწერილია''... ''აი ჩახედეთ თუ არ გჯერავთ'']

ერთი სიტყვით, იუდეველები მესიას (ქრისტეს) განიხილავდნენ როგორც მსოფლიოს/დედამიწის მეფეს [სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით], რომელიც მათ კეთილდღეობასა და პირველობას უბოძებს, რასაც კარგად აღწერს ებრაული კანონის ერთადერთი აღიარებული ავტორიტეტი ამ საკითხში რამბამი - რაბი მოშე ბენ მაიმონი - ამჯერად ამაზე აღარ გავამახვილებ ყურადღებას, მხოლოდ ავღნიშნავ, რომ იესო ნაზარეთელი ასეთი კრიტერიუმებში არ ჯდებოდა: - მიწიერი სიმდიდრესა და ბედნიერებას მოსატანად არ მოვლენია ის ისრაელს და მითუმეტეს ერთ განსაკუთრებულ ხალხთან აღთქმის დასადებად, ''რადგან ღმერთთან არ არსებობს მიკერძოება'' [რომაელთა 2:11]

იესოს სიტყვა ვერ დაეტია მათში [იოანე 8:37] და ისინი მის მოკვლას ცდილობდნენ [იოანე 8:40]; მათ არ ესმოდათ იესოსი [იოანე 8:43], რადგან მათი მამა ეშმაკი იყო იმ მომენტში [იოანე 8:44]

აქვე ავღნიშნავ:
- იყო დრო, მეც მძლევდა ზოგჯერ მაცდური და ვერ ვწვდებოდი მაცხოვრის სიტყვების ღრმა არს: '' მიუტევე ამათ, ვინაიდან არ იციან, რას აკეთებენ''[ლუკა 23:34]
მაგრამ ღვთის ნებითა და დახმარებით გამოვსწორდი, ხოლო ჯვრისწერისას - როდესაც მსახური უფალს სთხოვდა დაველოცეთ: აბრაამისა და სარრას მსგავსად, ისააკისა და რებეკკას, იაკობისა და რახელის, ყველა პატრიარქის, მოსეს, ღვთისმშობლის მშობლების იოაკიმესა და ანნას..... მსგავსად - საბოლოოდ მივხვდი რომ ვცდებოდი.

* * *

კაცობრიობის ისტორიაში არც ერთი აღიარებული რელიგიური ბელადი: არც აბრაამი თუ მოსე, არც ბუდდა თუ ვიშნუს მერვე გარდასახვა კრიშნა, არც მუჰჰამედი, კონფუძი... და ა.შ.
არ აცხადებდა პრეტენზიას ღმერთის სახელზე.
ერთადერთი გამონაკლისი ამ მხვრივ - იესო ქრისტეა.
მაშ ასე:
ჩვენ ვდგავართ ალტერნატივის წინაშე.
- იესო ნაზარეთიდან: ქრისტე (მესია), ძე ღვთისა და თავად ღმერთი;
- ან: სულიერად ავადმყოფი და შეიძლება უფრო მეტიც - ეშმაკი.


ჩემთვის აბსოლიტურად ნათელია, რომ არც ავადმყოფი ყოფილა და არც ეშმაკით შეპყრობილი. შესაბამისად რაც არ უნდა
'' ყველაზე განსაცვიფრებელი, იყოს რაც ოდესმე თქმულა'' -
ისაა:
უფალი იესო ქრისტე, ძე ღვთისა მხოლოდშობილი, მამისაგან შობილი უწინარეს ყოველთა საუკუნეთა. ნათელი ნათლისაგან, ღმერთი ჭეშმარიტი ღვთისაგან ჭეშმარიტისა, შობილი და არა ქმნილი, ერთარსი მამისა, რომლისაგან ყოველი შეიქმნა. რომელი ჩუენთვის, კაცთათვის და ჩუენისა ცხოვრებისათვის გარდამოხდა ზეცით, და ხორცნი შეისხნა სულისაგან წმიდისა და მარიამისაგან ქალწულისა, და განკაცნა.

* * *
ესაა ჩემი არჩევანი.

[Kanishtha-Adhikar]

GIORGI LELUASHVILI

ხო მართლა, რა მითხარი, რაში მჭირდება ეს ინფორმაციაო?

რაღაცეებს ვიკვლევ და სხვადასხვა წმინდა წერილებს ვეცნობი. გადავწყვიტე შეძლებისდაგვარად ყველა ავტორიტეტულ წმინდა წერილს გავეცნო.
თუმცა ბიბლიას მრავალი მთარგმნელი და განმმარტებელი ყავს, რომლებიც ერთმანეთისაგან განსხვავებით გვაცნობენ მას, ამიტომ მინდა ქრისტიანობის სერიოზულ წარმომადგენლებს ვკითხო და მათგან გავიგო რაც მაინტერესებს.

ამიტომ უკეთესი იქნება ძის შესახებ ვთქვათ, რომ იგი მარადიულად იშვება მამისაგან და სულიწმინდა მარადიულად გამოვალს მამისაგან.მართალია გონება ბოლომდე ვერ წვდება სამების საიდუმლოს, მაგრამ წმინდა წერილის საფუძვლიანი შესწავლითა და რწმენით შეიძლება მისი რაღაც დონით შეცნობა, რომელიც მარადისობაში გრძელდება დაუსრულებლად.

ვინაიდან სამებაზე ჩამოვარდა სიტყვა, გკითხავ, შეიძლება თუ არა ვიშნუ, ბრაჰმა და შივა შევადაროთ მამას, ძესა და სული წმინდას?

გიორგის გარდა ამ კითხვაზე ვთხოვ სხვა ფორუმელებს, რომ მწვავე რეაქციებისგან თავი შეიკავონ და დამაკმაყოფილებელი პასუხი გამცენ.
ამას იმიტომ ვამბობ, რომ რამდენჯერმე მოხდა ისე, რომ მსგავსი შინაარსის კითხვის დასმისას უხეშ მიმართვებს ქონდა ადგილი და არ მინდა იგივე განმეორდეს, მით უმეტეს მაშინ, როცა კითხვა ისმება შემეცნებითი მიზნით.

georgios

შეგიძლია მოკლედ რომ გადმოგვცე, რა მდგომარეობაა რელიგიის მხრივ აფხაზეთში? რომელი რელიგიური გაერთიანებებია წამყვანი და გავრცელებული? რა ურთიერთობებში არიან ერთმანეთთან ამჟამად? და სხვა რამეც, თუა საინტერესო.

თუკი ზოგადად რელიგიური მდგომარეობა გაინტეესებს, გეტყვი, რომ ამ მხრივ აფხაზეთში, განსაკუთრებით სოჭსა და სოხუმში კრიშნას მოძრაობა განიცდის ამაღლებას და უფრო მეტ მიმდევრებს იძენს. ამას არ ვამბობ სატრაბახოდ, უბრალოდ ეს ფაქტია.
რაც შეეხება მართლმადიდებლობას:
მე როგორც ვიცი ბიჭვინთის ტაძარი, როგორც საქართველოს ეკლესიის წარმომადგენლები ამბობენ, ვიღაც სხვა თვითმარქვია ეპისკოპოსს უკავია და ის ატარებს ხოლმე იქ მსახურებებს.
ვიცი, რომ გალში აქვთ მართლმადიდებლებს ტაძარი და ძალიან ცოტა მრევლია. დაახლოებით 20-30 კაცი.
მაგრამ ქრისტიანულ ცოდნასა და მასში გაღრმავების საშუალებებს ნამდვილად აქვს ადგილი აქ, განსაკუთრებით მაშინ, რაც ეს ეპარქია (მგონი ასე ქვია ) ილია II-ის მმართველობაში გადავიდა.
მის წინ თუ არ ვცდები მეუფე დანიელი იყო. მასაც უჭირდა ხოლმე აქ ჩამოსვლა და უკან გაბრუნება.

ძალიან დაძაბული ვითარებაა საზღვებთან; ჭირს მისვლა-მოსვლა.
მაგრამ იგივეს ვერ ვიტყვი მართლმადიდებლებსა და კრიშნას მიმდევრებს შორის ურთიერთობაზე ძალიან კარგად ვართ ერთმანეთის მიმართ განწყობილი.
მართალია ქრისტიანები ცოტანი არიან, მაგრამ ვინც არიან-ისინი მართლა ღირსეული პიროვნებები.

lasha_k
გავეცანი შენს მიერ დადებულ ინფორმაციას და ძალიან მომეწონა.
გასაგები იყო და დიდი მადლობა

[georgios]

Kanishtha-Adhikar

თუკი ზოგადად რელიგიური მდგომარეობა გაინტეესებს, გეტყვი, რომ ამ მხრივ აფხაზეთში, განსაკუთრებით სოჭსა და სოხუმში კრიშნას მოძრაობა განიცდის ამაღლებას და უფრო მეტ მიმდევრებს იძენს. ამას არ ვამბობ სატრაბახოდ, უბრალოდ ეს ფაქტია.

მაგას სხვებიც აღნიშნავენ და მეც ეგეთი შთაბეჭდილება მრჩება.

მე როგორც ვიცი ბიჭვინთის ტაძარი, როგორც საქართველოს ეკლესიის წარმომადგენლები ამბობენ, ვიღაც სხვა თვითმარქვია ეპისკოპოსს უკავია და ის ატარებს ხოლმე იქ მსახურებებს.

ბესარიონ აპლია.

ვიცი, რომ გალში აქვთ მართლმადიდებლებს ტაძარი და ძალიან ცოტა მრევლია. დაახლოებით 20-30 კაცი.

არ მეგონა, თუ გალში იყო ეკლესია დარჩენილი...

მაგრამ ქრისტიანულ ცოდნასა და მასში გაღრმავების საშუალებებს ნამდვილად აქვს ადგილი აქ, განსაკუთრებით მაშინ, რაც ეს ეპარქია (მგონი ასე ქვია ) ილია II-ის მმართველობაში გადავიდა.

მართლა? არ ვიცოდი.

მის წინ თუ არ ვცდები მეუფე დანიელი იყო. მასაც უჭირდა ხოლმე აქ ჩამოსვლა და უკან გაბრუნება.

დანიელი არ უყვართ აფხაზეთში. ნამეტანი პროქართულობაში სდებენ ბრალს აფხაზები და არ ითამაშაო შუამავლობის ფუნქცია. თუმცა ითამაშა თუ არა, ეგ მაინც არაფერს გადაწყვეტდა მანდ...

შეიძლება თუ არა ვიშნუ, ბრაჰმა და შივა შევადაროთ მამას, ძესა და სული წმინდას?

ჯერ ტრიმურტის ვრცელი ახსნა დაიდოს აქ და შედარებისას განსხვავებებიც წარმოჩინდება.

[George Leluashvili]

Kanishtha-Adhikar

რაღაცეებს ვიკვლევ და სხვადასხვა წმინდა წერილებს ვეცნობი. გადავწყვიტე შეძლებისდაგვარად ყველა ავტორიტეტულ წმინდა წერილს გავეცნო.

აჰა, ძალიან კარგი

თუმცა ბიბლიას მრავალი მთარგმნელი და განმმარტებელი ყავს,

მინდა იცოდე, რომ ბიბლიას განმარტავდა ღვთივსულიერი ხალხი და ეს განმარტებები ეკლესიაში დაცულია.
წმინდა მამათა განმარტებებს თუკი გაეცნობი, მიხვდები, რომ ეს ხალხი საკუთარი ენით საუბრობდა, მაგრამ ღვთის შთაგონებულს გამოთქვამდა.
ისინი ფიზიკურად მოქმედებდნენ ღვთის მიერ და მისი ნებით, როცა საქმე წმინდა წერილსა და ხალხის დამოძღვრას ეხებოდა.

ბიბლია არ უნდა იმარტებოდეს ვიღაც რელიგიებში გაუცნობიერებელი ვაჭარისა თუ ბიზნესმენის მ მიერ (ალბათ მიხვდებით ვისაც ვგულისხმობ) XIX საუკუნეში!
მას განმარტავდა ისეთი ხალხი, რომლებიც ღვთისაგან იყვნენ მოწოდებულნი და მთელი მათი ცხოვრება უფალს ემსახურებოდა.

ვინაიდან სამებაზე ჩამოვარდა სიტყვა, გკითხავ, შეიძლება თუ არა ვიშნუ, ბრაჰმა და შივა შევადაროთ მამას, ძესა და სული წმინდას?

მე, მას შემდეგ რაც გარკვეულწილად ვაიშნავიზმს გავეცანი, ამ საკითხმა ძალიან დამაინტერესა და ვიკვლევდი რა ამ საკითხს, ამ წერილების საფუძველზეასეთი დასკვნა გამოვიტანე:

აი შეხედე რა წერია წიგნში "უფალი ჩაიტანიას მოძღვრება" (გვ:147)

"რაც შეეხება გუნა-ავატარებს, ანუ ვიშნუს თვისობრივ ინკარნაციებს, ისინი სამია - ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა."

ანუ ბრაჰმა არის არათუ შივასა და ვიშნუს თანასწორი და პიროვნულად განსხვავებული არსება, არამედ იგია ვიშნუს ინკარნაცია და თავისთავად დამოკიდებულია მის თავდაპირველ ფორმა - ვიშნუზე.
ხოლო მართლმადიდებლობა ასწავლის ერთ ღმერთს, მაგრამ სამპიროვანს. ბუნებას ერთს, პიროვნებას - სამს.
ისევე, როგორც ჩვენ გვაქვს ადამიანური ბუნება, მაგრამ პიროვნებები ვართ სხვადასხვა, ასევე ღვთაებრივი ბუნება ერთია, ხოლო პიროვნება სამი.
სამივე პიროვნება - მამა, ძე და სულიწმინდა, ერთმანეთისაგან დამოუკიდებელი და პიროვნულად განსხვავებულია, მაგრამ ერთი ღმერთია, ერთი სიცოცხლეა, ერთი ნეტარებაა და ერთი სრულყოფაა.
სამივე ერთად მოქმედებს და არ მოდიან წინააღმდეგობაში.
მამის პიროვნული (ჰიპოსტასური) თვისებაა უშობელობა, ძისა - შობილობა და სულიწმინდისა - გამომავლობა.
შსაბამისად, ძე მარადიულად იშვება მამისაგან, ხოლო სულიწმინდა მარადიულად გამოვალს მამისაგან.

სამების შესახებ ბევრი შეიძლება ითქვას და მრავლისმეტყველებაში რომ არ ჩამეთვალოს, მხოლოდ ძირითადი ვთქვი და თუკი რაიმე დაგაინტერესებს გვკითხე.

ეხლა განვაგრძოთ:

"ბრაჰმა ერთ-ერთი ცოცხალი არსებათაგანია, მაგრამ თავისი ერთგული სამსახურის გამო დიდ ძალას ფლობს. ეს თავდაპირველი ცოცხალი არსება, მატერიალური ვნების განმგებელი, თავად გარბჰოდაკაშაი ვიშნუს მიერ არის უფლებამოსილი, რათა ურიცხვი ცოცხალი არსება შექმნას."

აქაც შეუსაბამობას ვაწყდებით. კერძოდ, თუკი ვიტყვით, რომ სამების რომელიმე პიროვნება სხვა პიროვნებისაგანაა უფლებამოსილი, მაშინ მათი თანასწორობა ირღვევა და ერთი ჰიპოსტასის მეორეზე დამოკიდებულებას ვხვდებით, რაც ყოვლად დაუშვებელია.
ასევე, თუკი ბრაჰმა ვიშნუსა და შივასაგან დამოუკიდებლად მოქმედებს და ცალკე თავითონ ქმნის რაღაცას, მამა, ძე და სულიწმინდა ერთად ქმნის ყოველივეს- ხილულსა თუ უხილავ სამყაროს.
ამას მრავალი ბიბლიური მუხლის ადასტურებს და თუ გინდა დავწერ.

"ვრცელდება რა თავად უფალი შივას სახით, საჭიროების დროს უფალი სამყაროს ანადგურებს"

აქაც ყოველივე ნათელია.
ანუ გვაქვს ერთი უზენაესი პიროვნება (კრიშნა) და მისგან ვრცელდება სხვა უამრავი ავატარა, ინკარნაცია, თუ ექსპანსია.
როგორც ვაიშნავიზმი ასწავლის შივა არის კრიშნას ენკარნაცია და არა პიროვნულად სხვა ვიღაც.
იგი საწყისს კრიშნასგან ატარებს და ნაწილობრივ თავად მას წარმოადგენს, როგორც ამას ამბობს მომდევნო ციტატა:

"უფალი შივა ცოცხალ არსებათა რიცხვს არ მიეკუთვნება; მეტ-ნაკლებად იგი თავად კრიშნაა"

ანუ ეს იგივეა რომ ვთქვათ - ძე ღმერთი თავად მამააო.
ხომ გესმის, ეს ძალიან დიდი მკრეხელობაა და უაზრობა, იმიტომ რომ ძე ისეთივე უზენაესი, ისეთივე სრულყოფილი და დაუსაბამოა, როგორც მამა. ამიტომ მათი დაყოფა და ერთმანეთზე დაქვემდებარება არ შეიძლება.



მაშ ასე, დაწვრილებითი ინფორმაციისთვის მომმართე

[georgios]

GIORGI LELUASHVILI

ანუ ბრაჰმა არის არათუ შივასა და ვიშნუს თანასწორი და პიროვნულად განსხვავებული არსება, არამედ იგია ვიშნუს ინკარნაცია და თავისთავად დამოკიდებულია მის თავდაპირველ ფორმა - ვიშნუზე.

ბრაჰმა, როგორც ვიშნუს ჭიპიდან გამოზრდილი ლოტოსიდან დაბადებული, მშობლების გარეშე, სამყაროს შექმნამდე დაბადებული. ან ვიშნუს თესლისგან შობილი, სამყაროს შემოქმედი.

ძე მარადიულად იშვება მამისაგან

აქვე მცირე დამატებაც. იშვება და არა იქმნება. ქრისტე არ არის ქმნილი, თუნდაც პირველქმნილი პიროვნება სწავლების მიხედვით, როგორც ამას არიანელობა ასწავლიდა.

ანუ გვაქვს ერთი უზენაესი პიროვნება (კრიშნა) და მისგან ვრცელდება სხვა უამრავი ავატარა, ინკარნაცია, თუ ექსპანსია.როგორც ვაიშნავიზმი ასწავლის შივა არის კრიშნას ენკარნაცია და არა პიროვნულად სხვა ვიღაც.იგი საწყისს კრიშნასგან ატარებს და ნაწილობრივ თავად მას წარმოადგენს, როგორც ამას ამბობს მომდევნო ციტატა:

ბრაჰმას, ვიშნუს და შივას გარდა შემოდის ასევე კრიშნას, ღმერთის უმაღლესი პიროვნების გაგებაც. ინდუიზმში მრავალ ავატარებზეა საუბარი, რაც არ მოდის თანხვედრაში ქრისტიანობასთან.

თავად ინდუიზმში ცოლ-ქმრული წყვილები, მაგალითად, ბრაჰმა-სარასვატი, კრიშნა-რადხა, შივა-სატი, თუნდაც ტრანსცედენტული ქორწილების გაგებით, არ ჯდება ქრისტიანულ ღვთისმეტყველებაში.

ასევე მცდარია კრიშნას და ქრისტეს გაიგივება ერთმანეთთან. ან, როგორც ერთგან წავიკითხე, კრიშნას გაიგივება მამა ღმერთთან, როდესაც იესო ძე ღვთისაა.

საერთოდ, მაინტერესებს და ვერ მოვიძიე წყაროები ტრიმურტის ისტორიული ასპექტების შესახებ. მე ასე მახსოვს, რომ ტრიმურტი არის გვიანდელი ტრანსფორმაცია სამი ღვთაების ერთ მთლიანში. საერთოდ, რომელ მიმდინარეობაშია ტრიმურტი უზენაეს ღვთაებრივ სამებად გამოცხადებული? და როგორია ზუსტი სწავლება მის შესახებ?

ისე, სამობის მომენტების დანახვას ცდილობენ სხვა რელიგიებშიც, მაგალითად, ბერძნებთან ზევსი-პოსეიდონი-ჰადესი... თუმცა ძალიან სუსტი მაგალითია. არც გამოდგება.

[A.V.M]

ისე, სამობის მომენტების დანახვას ცდილობენ სხვა რელიგიებშიც, მაგალითად, ბერძნებთან ზევსი-პოსეიდონი-ჰადესი... თუმცა ძალიან სუსტი მაგალითია. არც გამოდგება.

ხო მაგრამ ამგვარი რაღაცეები მხოლოდ ტრიადები ან მათი მსგავსი ილუზიები არიან.
ზოგადად კი წმ.სამებას ანალოგი არ ყავს არსად.
და ყველა ტრიადა უბრალოდ მიმგვანების მცდელობაა მისი და სხვა არაფერი..

[sergi_glaxa]

იესო მოკვდა და აღდგა..სხვები მოკვდნენ და გაიხრწნნენ ...

[George Leluashvili]

georgios

ბრაჰმა, როგორც ვიშნუს ჭიპიდან გამოზრდილი ლოტოსიდან დაბადებული, მშობლების გარეშე, სამყაროს შექმნამდე დაბადებული. ან ვიშნუს თესლისგან შობილი, სამყაროს შემოქმედი.

გავაცოცხლოთ ნათქვამი

თავად ინდუიზმში ცოლ-ქმრული წყვილები, მაგალითად, ბრაჰმა-სარასვატი, კრიშნა-რადხა, შივა-სატი, თუნდაც ტრანსცედენტული ქორწილების გაგებით, არ ჯდება ქრისტიანულ ღვთისმეტყველებაში.

მართალია არ ჯდება, მაგრამ ქრისტიანობაში ხედავენ იმას, რომ ქრისტესაც ხომ ეწოდება ზეციური სიძე და მოწამე ქალებს-სასძლოო. თითქოს საერთოს ხედავენ, მაგრამ ეს დიდი შეცდომაა, რადგან მთლიანად მიწიურ ეკლესიას ეწოდება სასძლო და თავად ქრისტეს-სიძე. ხოლო მათ საბოლოო შეერთებას ქორწილი.
აი ესაა ახსნა ზეციური ქორწილისა, რომელსაც უფალი მრავალგზის ახსენებს თავის იგავებში.

ასევე მცდარია კრიშნას და ქრისტეს გაიგივება ერთმანეთთან. ან, როგორც ერთგან წავიკითხე, კრიშნას გაიგივება მამა ღმერთთან, როდესაც იესო ძე ღვთისაა.

დიახ, ასე ესმით, რომ მამა ღმერთი არის კრიშნა, ხოლო იესო მისი წარმოგზავნილია.
მაგრამ თუკი ეს ასე სწამთ, მაშინ იესოც ისევე უზენაესად უნდა აღიარონ, როგორც თავად კრიშნა და ისევე უნდა განადიდონ, როგორც მამა.
ვინაიდან თავად უფალი ბრძანებს:ყველამ სცეს პატივი ძეს, როგორც მამას სცემენ პატივს (იოან. 5, 23).
ასევე უამრავი მუხლი არსებობს, რომელიც ამტკიცებს, რომ მამა და ძე ერთნი არიან და ცალ-ცალკე არ წარმოადგენენ არაფერს. მათი დაყოფა არ ჯდება ბიბლიურ სწავლებაში.

საერთოდ, მაინტერესებს და ვერ მოვიძიე წყაროები ტრიმურტის ისტორიული ასპექტების შესახებ. მე ასე მახსოვს, რომ ტრიმურტი არის გვიანდელი ტრანსფორმაცია სამი ღვთაების ერთ მთლიანში. საერთოდ, რომელ მიმდინარეობაშია ტრიმურტი უზენაეს ღვთაებრივ სამებად გამოცხადებული? და როგორია ზუსტი სწავლება მის შესახებ?

ინდოეთში უამრავი რელიგიური მიმდინარეობა არსებობს და ყოველი მათგანი თავისებურად ასწავლის კრიშნასაც და ტრიმურტისაც.
არიან ისეთნიც, რომლებიც არ ცნობენ კრიშნას უზენაეს ღვთაებად და ვიშნუს აღიარებენ. მათ ვერ დაუმტკიცებს ვაიშნავი, რომ კრიშნაა თავდაპირველი სახე და ვიშნუ მისი ექსპანსიაა; ანდა დაუმტკიცებს, მაგრამ ის არ ერწმუნება.
ამიტომ ვიშნუიტები აღიარებენ ტრიმურტის უზენაესად (მე ასეთი დასკვნა გამოვიტანე).

ისე, სამობის მომენტების დანახვას ცდილობენ სხვა რელიგიებშიც, მაგალითად, ბერძნებთან ზევსი-პოსეიდონი-ჰადესი... თუმცა ძალიან სუსტი მაგალითია. არც გამოდგება.

ისე ხომ არ იცით, იუდევლები არ ცნობენ მათ ღმერთში რამდენიმე პიროვნებას?
კი ვიყავი სინაგოგაში და ვესაუბრე კიდეც მათ, მაგრამ რაღაცნაირი გრუბი ხალხი ჩანდა და არანაირი სურვილი არ მქონდა პოლემიკის გამართვისა.

[A.V.M]

იუდეველებს ოღონდ სამება არ უხსენო და...
(არადა ძველ აღთქმაში უამრავ ადგილზეა გამოხატული ეს ფაქტი)
მაგრამ არც ის დაგვავიწყდეს.რომ მესიას მოელიან)