შევიდე სახლსა შენსა... პარამეტრები

[Irine]

ტაძარში შესვლისას

უპირველეს ყოვლისა, ტაძარში ყოფნისას უკიდურესი მოკრძალება გვმართებს. ეკლესიაში შესვლისას ნუ წარმოიდგენთ, რომ ეს უფალს „სჭირდება“. პირიქით, ეს თქვენთვისაა საჭირო. თქვენთვისაა დიდი ბედნიერება, რომ ღმერთმა ჩაგაგონათ, მისთვის მიგემართათ და მის საბრძანებელში შესვლის შესაძლებლობა მოგანიჭათ.

სახლი ღმრთისა არის „სახლ სალოცველ“ და ამიტომ მასში შესვლისას ნუ დაივიწყებთ, რომ იქ ღმერთთან სასაუბროდ, მასთან დასაკავშირებლად შედიხართ - იმისთვის, რომ მისგან ცოდვათა მიტევება, სულის ცხონება და ამისთვის აუცილებელი - სულიწმიდის მადლი გამოითხოვოთ. ეკლესიაში შესვლისას უნდა გამოვისახოთ პირჯვარი და ვთქვათ: „შევიდე სახლსა შენსა, თაყვანი ვსცე ტაძარსა წმიდასა შენსა შიშითა შენითა“.

ტაძრის შუა ნაწილში დგას ანალოღია, რომელზეც დასვენებულია აღდგომის, ტაძრის, ან რომელიმე დღესასწაულის ხატი. ეკლესიაში შესვლისას პირველად ვემთხვევით მას. შემდეგ კი, თუ მოძრაობით ხელს არ შევუშლით მლოცველებს, მივდივართ სხვა ხატებთან.

ხატებთან სანთლის დანთებით, პირჯვრის გამოსახვითა და მათ წინაშე მეტანიის შესრულებით, გამოვხატავთ პატივისცემასა და სიყვარულს სიწმინდეთა მიმართ.

ტაძარში დანთებული სანთელი, ეს პირველ რიგში ღმერთისთვის შეწირული მსხვერპლია. მსხვერპლი არის ის, რასაც ადამიანი თავისი პირადი ქონებიდან გაიღებს და სამაგიეროდ არანაირ მატერიალურ ანაზღაურებას არ ელის. მსხვერპლი - ეს არის საჩუქარი, რომელსაც სიყვარულის ნიშნად ვუძღვნით მას, ვის მიმართაც ამ გრძნობას განვიცდით. მსხვერპლს უფალი მაშინ შეიწირავს ჩვენგან, როდესაც მას სუფთა გულით მივუძღვნით. მნიშვნელობა არა აქვს, რა მატერიალური ფასეულობისაა ეს მსხვერპლი. მამას ხომ დაბადების დღეზე შვილის მიერ ნაჩუქარი, მისი ხელით შესრულებული ნახატი იმდენადვე გაახარებს (თუ უფრო მეტად არა), როგორც მის მიერვე დედის მიცემული ფულით ნაყიდი ძვირფასი ნივთი.

ზოგიერთი იმასაც ცდილობს, რომ უფალთან „კომერციული ურთიერთობა“ დაამყაროს. მაგ: „ღმერთო, ეს თხოვნა შემისრულე და ეკლესიაში ყველაზე დიდ სანთელს დაგინთებ“. ღმერთს დიდი და პატარა სანთლები კი არ უნდა შენგან, არამედ მოყვარული გულის დანახვა სურს.

პირჯვრის გადაწერისას ჩვენ ვაჩვენებთ, რომ ვართ ქრისტიანები და გვაქვს ღვთის დახმარების სასოება. გარდა ამისა, პირჯვრის გადაწერა გვიცავს ყველა უბედურებისაგან.

მეტანია ბერძნული სიტყვაა და სინანულს ნიშნავს. მას აღვასრულებთ ღმრთის წინაშე ჩვენი ცოდვებისა და უღირსების შეცნობის ნიშნად და სინანულსა და მორჩილებას გამოვხატავთ. მცირე მეტანიის აღსრულებისას პირჯვარს ვიწერთ და ქედს ვიხრით, ხოლო დიდი მეტანია სრულდება მუხლმოდრეკით, როდესაც თავითა და ხელებით მიწას ვეხებით.

ლოცვა შეგიძლიათ, როგორც ძველქართულად - ასევე თანამედროვე ქართულით. როდესაც კანონიკური ლოცვანის ტექსტებს შეეჩვევით, თანდათან თვითონვე გამოიყენებთ საეკლესიო ქართულ სიტყვებს და გამოთქმებს, რადგან იგრძნობთ, რომ საეკლესიო ენა თავისი ხატოვნებით, აზრის გამოხატვის სიზუსტითა და მხატვრული გამომსახველობით გაცილებით მოსახერხებელია უფალთან სასაუბროდ, ვიდრე ჩვენი სალაპარაკო, გამარტივებული და დამახინჯებული ენა.

ტაძარში ღვთისმსახურების დაწყებამდე უნდა მივიდეთ, რათა მოსახსენებლის შეგზავნა, სანთლების დანთება და ხატების წინაშე ლოცვა მოვასწროთ, შედეგ გავჩერდებით რომელიმე ადგილას - მამაკაცები მარჯვნივ, ქალები - მარცხნივ - პირით საკურთხევლისაკენ და მსახურების განმავლობაში ჩვენს ადგილს არ მივატოვებთ.

თუ უძლურებაში ხართ, ანდა - ხანშიშესული, შეგიძლიათ მსახურებისას იჯდეთ (ამისთვის ტაძრის დასავლეთ მხარეს არის სკამები) და მხოლოდ განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი ლოცვებისას წამოდგეთ.

ღმრთისმსახურებისას ეცადეთ ყურადღებით ისმინოთ კითხვა და გალობა, რადგან საეკლესიო ტექსტების შინაარსი ღრმააზროვანია, მათში ღმრთისადმი დიდი სინანულია გამოხატული, მოთხრობილია წმიდანებზე და ღმრთის მიერ ქმნილებისადმი გარდამოვლენილი დიდი წყალობის შესახებ. შეეცადეთ, მსახურება იმდენად სმენით კი არა, უმეტესად - გახსნილი გულით მიიღოთ, ტაძრის კეთილისმყოფელი ატმოსფერო შეიწყნარეთ. ქვეყნიურ პრობლემებს განერიდეთ და ისაუბრეთ ღმერთთან.

მხოლოდ ჩვენზე, ჩვენი რწმენის სიღრმეზეა დამოკიდებული - გულის სიმშვიდესა და მადლმოსილ შემწეობას მივიღებთ, თუ მწუხარენი და უნუგეშონი დავრჩებით.

ღმერთთან თვალთმაქცობა შეუძლებელია, მას ვერ მოვატყუებთ; „ნეტარ იყვნენ წმიდანი გულითა, რამეთუ მათ ღმერთი იხილონ“ (მათე 5,8). მხოლოდ წმიდა გულიდან ამომავალ სიტყვებს ისმენს უფალი და სულიწმინდის მადლით აღავსებს მას.

ჩვენ საკმარისი ძალა გვაქვს საიმისოდ, რომ გულის განწმენდა მოვინდომოთ, რომ საკუთარი თავი ვაიძულოთ, უზაკველად მივმართოთ უფალს, რომელმაც იმისთვის, რომ მარადიული სიკვდილისაგან გამოვესყიდეთ, საკუთარი თავი სატანჯველად გაცოფებულ ბრბოს ნებით გადასცა. რომელმაც უდიდესი დამცირება და საშინელი სიკვდილი დაითმინა, რათა ჩვენთვის მარადიული სიცოცხლე მოენიჭებინა.

და ამიტომ ჩვენი ვალია, საკუთარი თავი ვაიძულოთ და კეთილი საქმეები აღვასრულოთ, ლოცვის ღვაწლი ვიტვირთოთ, შემბილწველ ვნებათაგან განვიწმინდოთ გულები, შეწევნისა და მფარველობისათვის დედა ეკლესიას მივმართოთ, ყველა იმ მადლმოსილი საშუალებით განვიმტკიცოთ სულები, რომელთაც ტაძარში უხვად ვიპოვით.

იმისთვის, რომ ტაძარი თქვენს მეორე და უმთავრეს სახლად იქცეს, იმისათვის, რომ იგრძნოთ, რომ იგი „თქვენია“, იმისთვის, რომ შეძლებისდაგვარად სრულად მიიღოთ მადლი სულისა წმიდისა, უნდა აიროთ ტაძარში და უნდა იმყოფებოდეთ მასში, საკუთარ სულს ღმერთთან კავშირი უნდა ასწავლოთ და მაშინ ზეციური მამა და მასწავლებელი, როდესაც თქვენს გულმოდგინებას დაინახავს, განგსწავლით, რომ ხელი მაგრამ ჩასჭიდოთ და ცხონების გზაზე დაგაყენებთ.

მოამზადა თინათინ გოგიჩაიშვილმა
„ანბანი მართლმადიდებლობისა“, თბილისი, 2002 წ.

[marine]

"ტაძარი გაცილებით ახლობელი გახდა მისთვის, ვიდრე ნებისმიერი სხვა ადგილი"

[marine]

"იქიდან გამომიყვანა (როგორც სჩვეოდა, საკურთხეველში არასოდეს საუბრობდა)"

[marine]

"ტაძარში მობილურ ტელეფონზე არ უნდა ფიქრობდე: არც შენ უნდა რეკავდე და არც ზარებს პასუხობდე"

/მთავარეპისკოპოსი მარკოზი (არნდტი)/

[marine]

"უფლისაა მთელი დედამიწა, იგი ყველგან მყოფია, მაგრამ უფალი განსაკუთრებით ეკლესიაში უახლოვდება ადამიანს. ეკლესიის საიდუმლოებებში ადამიანი თავისუფლდება სულიერი სიბრმავისგან და სულიერი ცის მარადიულ, უქმნელ ნათელს ჭვრეტს".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"ტაძარში ღვთისმოშიშებით უნდა იდგე, რათა ცოდვების შემცირების ნაცვლად არ გაიმრავლო ისინი".

/წმ. იოსებ ათონელი/

[marine]

"ზოგჯერ, როცა ტაძარში ვდგავარ, სულს ღვთის ახლომყოფობის შეგრძნება მეუფლება. მაშინ მე ხატების კი არა, თვით წმინდანთა გარემოცვაში ვექცევი, მსახურებაზე ჩამოსულთ რომ აუვსიათ ტაძარი და ყოველი მხრიდან გამომცდელად შემომცქერიან. რისთვის ავარიდო მათ მზერას თვალი, ან ბნელ კუთხეში რისთვის მივიმალო, როცა ღვთის რჩეულნი სახეში კი არა, ჩემს გულში იყურებიან? გული კი სად დაიმალება? და ვდგავარ ასე უმწეო და უღირსი მათი ყოვლისმხედველი მზერის წინაშე.

ჩემი ბოროტი აზრები, დამფრთხალნი წმინდანთა გამოხედვით, სადღაც იმალებიან და ჩემს ტანჯვას თავს ანებებენ. გული, ალმოდებული საკუთარი ბიწიერების შეგრძნებით, შემუსვრილია წუხილით, თავით ფეხებამდე შევიგრძნობ საკუთარ უღირსებასა და ცოდვილობას".

/მღვდელმონაზონი ვასილი, ოპტელი ახალმოწამე/

[marine]

"ეკლესიაში ნუ იფიქრებ შენი მკვდრის დამარხვაზე (ანუ ეკლესიაში ყოფნისას ნუ იფიქრებ იმაზე, თუ როგორ მოაწყო შენი ცხოვრებისეული საქმეები).

/წმ. ანტონი დიდი/

[marine]

"ქრისტეს სხეული, ანუ ეკლესია, უბრალოდ ნაგებობა კი არა, სულიერი ორგანიზმია".

[marine]

"ეკლესია არის ზეჰუმანური და ზეადამიანური დაწესებულება , სადაც "აღარ არის იუდეველი, აღარც ბერძენი, აღარც მონა და აღარც თავისუფალი, აღარც მამრი და აღარც მდედრი, რადგანაც ყველანი ერთი ვართ ქრისტე იესოში" (გალატელთა მიმართ, თ.3,28)"

[marine]

"როდესაც შენ ტაძარში ხარ, იცოდე, რომ უკვე ზეცაში ხარ!"

/ღირსი იუსტინე პოპოვიჩი/

[marine]

"ყველას "ძლიერთა ამა სოფლისა", რომლებიც შეეხებიან ეკლესიას და არ მისცემენ ჩვენს ერს საშუალებას, რომ ეკლესიით ისუნთქოს და გაძლერდეს, ყველას გონება წაერთმევა, მათი ქმედებები იქნება სულელური, უგუნური".

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

[marine]

"უფალი, მადლი საკურთხეველშიც არის, და ტაძრის გარეთაც, თქვენს ოჯახებში, თქვენს სამსახურებში, ყველგან არის ღმერთი. ცხოვრება ღმრთისმსახურებად, ერთ დიდ ლიტურღიად უნდა გადავაქციოთ. ღმერთი ყოველთვის თქვენთანაა. ეს, ერთი მხრივ, დიდი ბედნიერებაა. მეორე მხრივ, ეს არის პასუხისმგებლობა, რადგან გარეთ თუ შენ სხვანაირად იქცევი, ვიდრე აქ, ტაძარში, აქ სხვანაირად გაცვია, გარეთ - სხვანაირად, აქ სხვანაირად მეტყველებ, გარეთ - სხვანაიარად და ასე შემდეგ, ეს იმას ნიშნავს, რომ შენ ღმერთს უარყოფ ტაძრის გარეთ".

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

[marine]

"ღმერთმა მოგცეთ სინანული და მუდმივი იძულება საკუთარ თავზე. დღეს, 21-ე საუკუნეში, ყოველი ადამიანი, რომელიც აქ დგას, თუნდაც დღეს მწუხრ-ცისკრის ლოცვებზე, ჩემს თვალში გმირია. ხანდახან მკაცრად ვსაუბრობთ ხოლმე, მაგრამ ხანდახან უნდა მოვეფეროთ კიდევაც ერთმანეთს. ასეთი ადამიანები არად დაგიდევენ ამცხოვრებისეულ პრობლემებს, სიძნელეებს, ამცხოვრებისეულ ჯოჯოხეთურ დინამიკას, აქ დგანან და მარადისობას ეძიებენ ღმრთის წინაშე გარინდებულნი. შეგეწიოთ უფალი".

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

[marine]

"მტვერი იქ უნდა გადაიყაროს, სადაც ფეხი არ ხვდება, რადგან ის ტაძრისეულია".

[marine]

„გახსოვდეს, ყოველთვის გულმოდგინედ გამოწმინდე ტაძარი - მაშინ ღირსი შეიქნები ზეციურ სიკეთეთა“.

[marine]

"გიყვარდეს ღვთის სახლი, მაგრამ საკუთარ თავშიც ააგე ღვთის ტაძარი".

/წმ. ნილოს სინელი/

[marine]

"როცა ადამიანი უყურადღებოდ არის ტაძარში, იგი თავის თავსაც პარავს ღვთის მადლს და სხვასაც".

/მამა გიორგი გაბუნია/

[marine]

"ტაძარი გულის შემმუსვრელი იყო, რამდენიმე ძველებური ხატით".

[marine]

"უსამართლობაა ეკლესიისთვის ქვების დაშენა, თუკი ერთხელაც არ შესულხარ შიგ. ეკლესიის ცხოვრებაში მონაწილეობა აკურთხებს ადამიანს. რაც უფრო მეტად ჩაუღრმავდება ამ ცხოვრებას, იგრძნობს ლმობიერებას, სიტკბოს, სილამაზესა და ერთობას სხვებთან".

[marine]

"ეკლესიაში თითოეული საიდუმლოდ იღებს ძალას უყვარდეს ყველა "მოწყალებითა ქრისტე იესუისითა" (ფილ. 1.8), იყოს მატარებელი სამყაროში სიყვარულისა".

/დეკ. პავლე ქინქლაძე/