წმინდანის შესაძლებლობები პარამეტრები

[guest1]

ამ პოსტის პირველ ნაწილს (წმინდანთა შესაძლებლობაზე) ფორუმ.ჯე-ზეც დავდებ, რადგანაც იქაც იქნა ბევრი არასწორი აზრი გამოთქმული წმინდანთა შესაძლებლობებზე.

მოკლედ, ასეთუ ისე, მომიხდა თვალი გადამევლო კაიროსის მიერ გაკეთებულ კრიტიკას, რომელიც მამა გიორგის აზრებს აცხადებს ერესად. მე იმდენ ამპარტავნებასა და უგუნურებას არ გამოვიჩენ, რომ ეგ წმინდა კაცი დავიცვა - მაგ ადამიანი თვით უფლისაგან არის დაცული. მე უბრალოდ მინდა მივუთითე წმინდანების შესაძლებლობებს და იმას, რომ კაიროსის მიერ ჩამოთვლილი "ერესები" სავსებით არ არის ერესები. მიყვეთ ნელ-ნელა და ვნახოთ თეორიულად მაინც რა შესაძლებლობები უნდა ქონდეს წმინდანებს.

1) უფლის შესაძლებლობები რომ უსასრულოა, დამეთანხმებით ალბათ. ვინმე არ უარყოფს ხომ ამას?

2) სულიწმიდა რომ იგივე ღმერთია, ამაშიც არ გვეპარება ეჭვი.

3) არც იმაში არ გვეპარება ეჭვი, რომ უფალმა, განხორციელებულმა სიტყვამ, დაპირდა მოწაფეებს სულიწმიდის გამოგზავნას, რომელიც მოწაფეებში ისაუბრებდა და აღასრულებდა დიდ სასწაულებს (უფრო მეტსაც, ვიდრე თვით უფალმა აღასრულა დედამიწაზე - ასეთი იყო მისი დაპირება).

4) ისიც ხომ შეპირდა უფალმა მოწაფეებს, რომ ეს სულიწმიდა ბოლო ჟამამდე იქნებოდა ეკლესიაში.

ახლა ამ 4 წინამძღვიდან გავეკოთოთ დასკვნები: A) სულიწმიდას შეუძლია ადამიანის სხეულში "დასახლდეს" და იქიდან აკეთოს სასწაულები. B ) დღესაც უნდა აღასრულებდეს სულიწმიდა სასწაულებს ადამიანთა საშუალებით, იმ ჭურჭლებით, რომელთაც სულიწმიდის ჭურჭელი ეწოდებათ ხოლმე. C) ასე აღსრულებული სასწაულები შეუზღუდავია და ნებისმიერ სასწაულს შეიძლება წარმოადგენდეს.

ის სასწაულები, რომლებიც ნახსენებია მოციქულთა საქმეებში: A) ავი სულების განდევნა; B ) მკვდრეთით აღდგინება; C) წინასწაწარმეტყველება; D) ტელეპორტაცია (მოციქული ფილიპესი, რომელიც ღაზადან იაფოში აღმოჩნდება წამებში); E) წმინდა პავლე მოციქულის სასწაულებრივი გადარჩენა, როცა იგი სასიკვდილოთ ჩაქოლეს - რაც აშკარად მოითხოვს სხეულის განსაკუთრებულ თვისებებს, თვითაღდგინების სასწაულ ძალას; F) კიდევ მრავალი სასწაული, რომელიც არ არის დეტალურად აღწერილი, მაგრამ ნახსენებია მოციქულთა კრებებზე. ყველა ასეთი სასწაულის აღსრულებისას, მოციქულები თავის თავს არ აბრალედნენ სასწაულების აღსრულებას, არამედ უფალს აქებდნენ ამისათვის. რა თქმა უნდა, უფლის მიერ იყო შესრულებული ეს სასწაულები და, რა თქმა უნდა, უფლის მიერ ნებისმიერი სასწაულის აღსრულება შესაძლებელია.

ასე და ამგვარად, ვისაც ეჭვი შეაქვს იმაში, რომ წმინდანს შეუძლია სულიწმიდის საშუალებით ნებისმიერი სასწაული აღასრულოს (ადამიანის სხეულებში შესვლა სულით და მათ "დაქოქვა" ღმრთისადმი, წმინდანის მიერ სხეულის კონტროლი, სახის ცვლილება, ტელეპორტაცია, რამოდენიმე ადგილას ერთდორულად ყოფნა, ნებისმიერ საგნის მატერიალიზაცია, ან ნებისმიერ საგნად გარდაქცევა და ა.შ.), იგი ღვთისმგმობია. ადამიანმა შეიძლება შეიტანოს ეჭვი მოცემული პიროვნების სიწმიდეში (იმაში, რომ მოცემულ ადამიანში მოქმედებს სულიწმიდა), მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ითქვას, რომ წმინდანს არ შეუძლია ესადაეს გააკეთოს. წმინდანში მოქმედებს სულიწმიდა და მას ყველაფერი შეუძლია.

ან, რა უნდა დავიჯერო, ის რომ წმინდანს არ შეუძლია ავად არ გახდეს, მაშინ როცა სხვისი მკვდრის აღდგინება შეუძლია? ან მაშინ როცა ჩაქოლვის შემდეგ საღ-სალამთი გაივლის? როგორ დავიჯერო წმინდა გიორგის ან სხვა დიდმოწამეებიც ცხოვრება არ გაქვთ წაკითხული? ამდენი წამების შემდეგ ისევ რომ საღ-სალამათები იყვნენ, სანამ უფლის ნებით არ აღსრულდებოდნენ? ამას ეძახით თქვენ ერესს? ეს ერესია კი არ არის, მართლმადიდებლური სწავლებაა!

ან რა უნდა დამაჯეროთ, ეშმაკ სულს (თან რამოდენიმეს ერთად) შეუძლია შევიდეს ადამიანში ადამიანის დასაღუპად და წმინდანის სულს არ შეუძლია ადამიანის გადასარჩენად ადამიანის სულში შევიდეს? რა გინდათ თქვათ, რომ ბოროტ სულს უფრო მეტი ძალაა აქვს, ვიდრე წმინდანის სულს? ამას ეძახით ერესს? ეს ერესი არ არის.

კიდევ ერთი ქვე-არგუმენტი იმისა, რომ წმინდანს ყველაფერი ეს შეუძლია. სხვა რელიგიებში შესაძლებელია ყველაფერი ეს. ჩვენი მოძღვრები იმას კი არ უარყოფენ, რომ სხვა რელიგიებში სასწაული არ სრულდება, არამედ იმას, რომ მათ მიერ აღსრულებული სასწაულები ბოროტისაგან მოდის (მე პირადად ამ აზრს, მარტო ბორიტის მიერ აღსრულებულ სასწაულებს, არ ვიზიარებ). მოდი შევხედოთ რადარა სახის სასწუალები აღსრულებულა ინდუიზმში და ბუდიზმში:

* anūrmi-mattvam: Being undisturbed by hunger, thirst, and other bodily disturbances
* dūra-śravaṇa: Hearing things far away
* dūra-darśanam: Seeing things far away
* manaḥ-javah: Moving the body wherever thought goes (teleportation)
* kāma-rūpam: Assuming any form desired
* para-kāya praveśanam: Entering the bodies of others
* sva-chanda mṛtyuh: Dying when one desires
* devānām saha krīḍā anudarśanam: Witnessing and participating in the pastimes of the Apsaras
* yathā sańkalpa saḿsiddhiḥ: Perfect accomplishment of one's determination
* ājñā apratihatā gatiḥ: Orders or Commands being unimpeded[8]

აგერ კიდევ რას ამბობს კონსტანტინოპოლის პატრიარქი კალისტო (მე-14 საუკუნისა) ფილოკალიაში:

“Thus, light springs forth for them, as from the sun’s disc, and enables them spiritually to reason, judge, see, foresee and the like. In general, through Him all showing and revelation of unknown mysteries shines forth for them; and they become filled with supernatural and Divine power in the Holy Spirit. This supernatural power renders their flesh lighter or rather finer and makes them soar on high like a meteor. By this power of light in the Holy Spirit some of the holy fathers, while still in their bodies, traversed wide rivers and deep seas dry-footed, as though immaterial and incorporeal. They covered in a moment great distances, requiring many days of travel and performed many other marvellous deeds in heaven, on earth, in the sun, on the seas, in deserts, in cities, in every place and country, in beasts, in reptiles and generally in every creature and every element–and they were glorified. When they stood at prayer, their holy and precious bodies were lifted off the ground as though on wings; after death they remained uncorrupted and performed signs and miracles…”

"ამრიგად ნათელი გამოსჭვივის მათგან, ისე როგორც მზის დისკოდან და ეს ნათელი საშუალებას აძლევს მათ სულიერად იაზროვნონ, განსაჯონ, წინასწარგანჭვრიტონ და ა.შ. ზოგადად მისით (ანუ ღმერთით, უფლით) მათ ეძლევათ ყოველგვარი საიდუმლოს ხედვა და ისინი ივსებიან ზებუნებრივი და ღვთაებრივი ძალით, რომელიც სულიწმიდაშია. ეს ზებუნებრივი ძალა მათ ხორცს გადააქცევს უფრო მსუბუქად, ან უფრო ნატიფად, და მათ შეუძლიათ მეტეორივით გადაადგილება. ამ ნათლის ძალით, რომელიც სულიწმიდისაა, წმიდა მამებს შეუძლიათ გადალახონ მდინარეები და ზღვები ფეხით, როცა სხეულში იმყოფებიან, ისე თითქოს არამატერიალური და უსხეულონი ყოფილიყვნენ. მათ შეუძლიათ თვალის დახამხამებაში გადალახონ დიდი მანძილები, რომლის გავლასაც მრავალი დღე სჭირდება. მათ შეუძლიათ მრავალი სასწაულის მოხდენა ცაში და მიწაზე, მზეზე და ზღვაზე, უდაბნოში, ქალაქში, ნებისმიერ ადგილას და ნებისმიერ ქვეყანაში, მცეხში, ქვეწარმავალში და ნებისმიერ ქმნილებაში - და ისინი განდიდებულნი არიან. როცა ისინი ლოცულობენ, მათი სხეული ცაში იწევა, თითქოს ფრთები ქონოდეთ; სიკვდილის შემდეგ მათი სხეული უხრწნელი რჩება და მრავალ სასწაულს ახდენს ..."

ეს მართლმადიდებლური სწავლებაა! ზუსტად იგივეს ამბობს მამა გიორგიც. პატრიარქს უწერია, არამარტო ადამიანის, არამედ ცხოველთა სხეულებშიც და ციურ სხეულებშიც შეუძლია წმინდანს იმოქმედოს - რა თქმა უნდა, ამას სულიწმიდით ახდენს, სულიწმინდა ახდენს ამ ყველაფერს წმინდანში. ამას ამბობს მამა გიორგიც, რომ წმინდანს სტიქიაზე ზემოქმედება შეუძლია. ეს ძალა გადმოცემულია დიდი წმინდანის სერაფიმ საროველის ცხოვრებაშიც, ჩემი ორი თვალით მაქვს წაკითხული.

მოკლედ, რაც შეეხება წმინდანის ძალას, ყველაფერი შეუძლია წმინდანს და არაფერია იქ შეუძლებელი. უბრალოდ, ადამიანი ვინც ასეთ რამეებს დასცინის, მოიკოჭლებს განათლებაში. წმინდანთა ცხოვრებიდან შეიძლება ბევრი მაგალითის მოვყანაც ასეთი შესაძლებლობების შეუზღუდავობაზე. შორს რომ არ წავიდეთ, მე-20 საუკუნის უდიდესი წმინდანი მამა გაბრიელი აღასრულებდა ყველანაირ სასწაულს. მასზე წიგნებში გადმოცემულია ეს ყველაფერი აშკარად და თვალნათლივ.

[marine]

"ამდენი სიარულის მიუხედავად, ჩექმები ახლებივით ჰქონდა"

[marine]

"მან ამოასვენა კუბოდან წმინდანის სხეული, რომელიც ცოცხალივით დამყოლი იყო".

[marine]

"წმინდანი მხოლოდ ერთ ქვეყანას არ ეკუთვნის. იგი მთელი სამყაროს კუთვნილებაა და ყველას თანაბრად უნაწილებს თავის სიყვარულსა და სითბოს. მის მეოხებასა და მფარველობას ვერნაირი საზღვარი და მანძილი ვერ დააბრკოლებს - იგი ყოველთვის იქ არის, სადაც მისგან შველასა და დახმარებას ელიან".

[marine]

"სრული უხრწნელობა"

[marine]

"რა უნდა იყოს იმაზე დიდი სასწაული, ვიდრე წმინდანების სიყვარულია ჩვენ ცოდვილთა მიმართ".

[marine]

"წმინდანის [იოანე ღვთისმეტყველი] ხსენების დღეს მისი განსასვენებლიდან ამოდიოდა მაკურნებელი თვისების მტვერი".

[marine]

"საკვირველია უფალი თავის წმინდანებში!"

[marine]

"ბოლო დრომდე ჩვენ ბევრი მირონმდინარე წმინდანის ამბავი შევიტყვეთ, რომლებიც განისვენებენ ათონის კურთხეულ მიწაში და აკეთილსურნელებენ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ბაღის ჰაერს".

[marine]

"დილეგში დიმიტრი [თესალონიკელი] უფლის ანგელოზის გამოცხადების ღირსი შეიქნა: - ნათლით მოსილმა ზეციურმა მაცნემ, რომელსაც ხელთ არაამქვეყნიური გვირგვინი ეპყრა, ნეტარი ამ სიტყვით განამტკიცა:
-მშვიდობა შენდა, მარტვილო ქრისტესო, განმხნევდი და განძლიერდი!
-ღვთით განიხარებს გული ჩემი! - მიუგო ნეტარმა და უფრო მეტად აღენთო, საკუთარი სისხლით დაებეჭდა ღვთისადმი თავისი ფიცხელი სიყვარული".

[marine]

"მწუხარებას ისე უყურებდა, როგორც კურთხევას"

[marine]

„-წყეულიმც იყავ, უსჯულო ჯალათო! ჩემი შიშველი სხეული ჩვილობის შემდგომ არავის უხილავს, დაე, თვალისჩინი წაგერთვას, რომ ჩემი სიშიშვლე ვერ იხილოო!
ეს თქვა და ირგვლივ ყველა დაბრმავდა“.

[marine]

"- ნუ სტირთ ჩემ გამო და ნურც იმას ცდილობთ, საკუთარ რწმენაზე უარი ვთქვა, რამეთუ მაცხოვრისთვის ერთხელ კი არა, მრავალგზის ძალმიძს სიცოცხლის გაღება. ენა, რომელიც უფალმა მომცა, მას ვერასოდეს უარყოფს!"

[marine]

"წმინდა სიმონპეტრას მონასტრის სიწმინდეთსაცავში ერთი განსაკუთრებული სიწმინდეა, - ჰყვება ერთი რუსი პილიგრიმი, - წმინდა მარიამ მაგდალინელის ნაწილები, მისი მარჯვენა. გვეუბნებოდნენ, თბილიაო, ბოლოს ჩვენც ვემთხვიეთ... ერთმანეთს გადავხედეთ - ეს იყო ცოცხალი, მხურვალე ხელის ტემპერატურა".

[marine]

"შემდეგ ღმერთს უხმო [წმ. ამბერკი იეროპოლელი], ტყავის ჭურჭელში ოთხი სითხე - ღვინო, წყალი, ზეთი და ძმარი ერთად ისე ჩაასხა, რომ ერთურთში არ არეულან და "მარადიული ქალაქისკენ" მიმავალ გზად დაადგა...

მგზავრობისას თუ წყალი დასჭირდებოდა, ჭურჭლიდან სუფთა წყალი გადმოედინებოდა, თუ ზეთი - ზეთი და ასე შემდეგ..."

[marine]

"მამა ვასილი [ფირცხელავა] სოფლის გზაზე რამდენიმე თანასოფლელთან ერთად მიდიოდა და მათ ღვთის სიტყვას უქადაგებდა, ცდილობდა, ისინი ღვთის არსებობაში დაერწმუნებინა. სიტყვით ვერაფერს გახდა. გზაზე სწრაფად მომავალი მანქანა გამოჩნდა. უეცრად ბერი მისკენ გაემართა და ბორბლებში შეუვარდა, მაგრამ არაფერი ვნებია. ფეხზე წამომდგარმა სამოსიდან მხოლოდ მტვერი ჩამოიბერტყა. გაფითრებული მძღოლი პირჯვრის წერით გადმოვიდა კაბინიდან. როდესაც მამა ვასილს ჰკითხეს, რატომ გააკეთე ესო, უპასუხა: ხალხისთვის მინდოდა ღმერთის ძალა დამენახვებინაო".

[marine]

"ერთხელ მორწმუნემ, სახელად თამარმა, მეუდაბნოე მამებთან ნობათი და მოსახსენებელი გაატანა [ მამა იოაკიმე შენგელაიას (+1954)]. მიაწოდა ბერებს მოსახსენებელი, მათაც ლოცვებში მოიხსენიეს. უკან რომ დაუბრუნეს, თამარი ცოცხლების სიიდან ამოეშალათ და მიცვალებულებში ჩაეწერათ. ილორში დაბრუნებულ მოძღვარს თამარი გარდაცვლილი დახვდა".

[marine]

"მოსაგრის [წმ. სერაფიმე ვირიცელი] ქვეყნიური ცხოვრების გზა დასასრულს უახლოვდებოდა. მოძღვარ ბერს უფალმა მისი მარადისობაში გადასვლის ჟამი გაუმხილა. ერთი დღით ადრე თავის აღსრულებამდე მან წმიდა სერაფიმე საროველის პატარა ხატებით აკურთხა ნათესავები და ახლობლები, ხოლო თავის მესენაკე დედას სერაფიმას უთხრა: "ჩემი დაკრძალვის დღეს გაუფრთხილდი ნეკნუკებს!.." ეს გაფრთხილება წინასწარმეტყველური აღმოჩნდა, რადგან ღვთის სათნო-მყოფელის დაკრძალვის დღეს, დიდძალი ხალხის მოზღვავების გამო დედაო სერაფიმამ ორი ნეკნის მოტეხილობა მიიღო".

[marine]

"ხალხის წარმოდგენით, ილორის წმინდა გიორგი მომრიგებელი იყო ყოველგვარი დავისა და გაუგებრობისა კაცთა შორის. ეს ჩანს ამ წმინდანის სახელთან დაკავშირებულ სასწაულშიც - დიდმოწამე ეხებოდა ოქროს სასწაულმოქმედ მართლმსაჯულების სასწორს, რომელიც ეკლესიის თაღიდან შუა ტაძარში ეშვებოდა. მორიგება ამ სასწორის მეშვეობით ხდებოდა. მოდავე მხარეები მის ქვეშ დგებოდნენ და ილორის ხატთან ლოცულობდნენ. მართალი ის იყო, ვის მხარესაც გადაიხრებოდა სასწორი".

[marine]

"მსაჯულის ბრძანებით, მისი [წმ. ბიკენტი დიაკონი] ცხედარი მინდორში გადააგდეს ყვავ-ყორნებისთვის შესაჭმელად, მაგრამ ღმერთმა სწორედ ყვავი დაუდგინა მცველად - ახლოს არ უშვებდა სხეულის საკენკად მოფრენილ ჩიტებს და ისე ეცა შესაჭმელად მოსულ მგელს, რომ გააქცია. დატიანებს ბრძანებით, წმინდანის სხეული ზღვაში გადააგდეს. როცა უკან გამოსცურეს, წმინდანის სხეული ნაპირზე დახვდათ. ჯარისკაცები შეშინებულნი გაიქცნენ. ხოლო ქრისტიანებმა წინდანის ნეშტი აიღეს და დიდი პატივით დაკრძალეს".

[marine]

"ქსენიას [პეტერბურგელი] ყველგან საოცარი მადლი, სიხარული და რაღაცნაირი ბედნიერება შეჰქონდა".