გალობისთვის მხოლოდ ხმა არის აუცილებელი? პარამეტრები

[მნათე]

მინდა მეტად სჭოჭმანო საკითხს შევეხო, იმედია არავის ეწყინება

ერთ-ერთ არგუმენტად, რომელიც ჩვენ - მართლმადიდებელ ქრისტეანებს, ორღანის ტრადიციის საპირისპიროდ მოგვყავს, სულიერი ხმით განდიდების შეუძლებლობაა, ანუ შიგნიდან ამოძახილის ადამიანებამდე დატანის შესაძლებლობის არ არსებობა, რამდენადაც ის უსულო საკრავია

რომელი გალობაა დღეს ჩვენთვის უპირატესი - რომელიც ნოტებზე იქნება გამართული, თუ რომელიც ხელოვნებას სულიერ ხმოვანებად გარდაქმნის და შესაბამისად, მრევლს იმავე ხმით აგალობებს, რასაც ქორდეაზე ასრულებენ? ჩვენ ვიცით, რომ მრევლის სათქმელს უფლის წინაშე, იგივე 'ამინ'-ს გუნდი ამბობს, გუნდი განასახიერებს მრევლის ხმას, - თავად ჩაძახილსაც მრევლში, ასეთ მომენტში შენი ხმის ტემბრი, უნდა ჩავარდეს ადამიანის გულში და ამ გულიდან ამონასხლეტი ღმერთამდე მივიდეს და როცა თავად არ ლოცულობ, როგორ გინდა დიალოგი შედგეს ღმერთსა და მრევლს შორის, შენი ხმის ტემბრის მეშვეობით - რომელიც თავის მხრივ სულიერების მანიშნებელიცაა?

ანუ, რა ხდება როცა მგალობლები მხოლოდ პირს აღებენ

[მხევალი ნინო]

IZAKUNA

მე ვპიქრობ გალობისთვის რათქმაუნდა ხმაა საჭირო მაგრამ,ვისაც ხმა არ აქვს და გალობა მთელი სულით და გულით უნდა იმათმაც ხო უნდა იგალობონ არა?მივდივარ დასკვნამდე უნდა იგალობონ იმათმა ვინაც გალობა მთელი გულით უნდათ.

ალბათ ყველას გილოციათ მეგობრებთა ერთად, დაუჯდომელი წაკითხვას ან სხვა ლოცვას ვგულისხმობ, როცა შენი მეგობარი კიტხულობს და შენ უსმენ. ცხადია, როცა გულისყურით უსმენ, შენც ლოცულობ მასთან ერთად, ამ დროს არ არის საჭირო ორივემ ერთად ხმამაღლა იკითხოთ. ასევეა წირვის და გალობის დროს, მედავითნე კითხულობს, და შენ მას სუმენ, ანუ მასთან ერთად ლოცულობ, მაგალობელი გალობს და კვალვ უსმენ, ამინის დროს პირჯვრის გადაწერაც საკმარისია, თუ სურვილი გავქს შეგიძლია თავადაც გაიმეორო სიტყვა ,,ამინ,,. თუმცა, ისევ როცა მეგობართა ერთად ლოცულობ დაუჯდომელს, მხოლოდ უსმენ ხომ ასეა, ანუ სიტყვებს კი არ იმეორებ ხმამაღლა უსმენ და მასთან ერთად ლოცლობ ასე გამოდის, ამიტომ ვერ ვხედავ აუცილებლოაბს მგალობლებთა ერთად ვიგალობო, იმიტომ, რომ მათი მოსმენით მეც მათთან ერრთად ვლოცულობ, ჩემებურად არა ხმით, მაგრამ გულით არსებით, მართალი გითXრათ გონებით უკეთ ვლოცულობ, ანუ უფრო ღრმად, ვიდრე ხმამაღლა, ანუ თუ მივყვები წირვას ვერ ვგრძნობ იმის ნაკლებობას, რომ მე უფალს ვერ ვადიდებთ მათსავით სიმღერით. გალობა, საერთოდ, ვფიქრობ, იმისთVისაც არის საჭირო, რომ უფრო ადვილი გახდეს წირვა-ლოცვა, ანუ გალობის გარეშე წირვა-ლოცვა უფრო რთული მოსასმენია, მხოლოდ საკითხავების მოსმენა არ არის ადVილი. ჩემთვის ანამდვილად ასეა, გალობის გარეშეც მომისმენია წირვები და იმიტომ ვამბობ. ამასთან, ნამდვილად უკეთესი მოსასმენია ხმაშეწყობილი გალობა, ვიდრე მეთელი ტაძარი სხვადასხვა მუსიკალური მონაცემების ხალხის ერთად შეძახილი, ზოგი როდის დაიწყებს, ზოგი როსი დაასრულებს, ყველაფერი ერთ ხმაში და აშ, თითქოს ეს გამომთიშავს კიდეც წირვიდან, მე ესე ვფიქრობ.

გამოგიტყდებით, ძალიან მაღიზიანებენ ის ქალები, რომლებიც შორიდან აყვებიან ხოლმე გალობას ამით თითქოს სხვის მყუდროებასაც არღვევენ.