![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
დავით ივერიელი |
![]() ![]()
პოსტი
#1
|
![]() Illuminatus ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 1,988 რეგისტრ.: 27-July 06 მდებარ.: L.o.r.i.e.n. წევრი № 21 ![]() |
***
-------------------- მერე რა რომ . . .
|
![]() ![]() |
ალექსანდრე |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() Advanced Member ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 ![]() |
მარიამი
ციტატა გასაგებად "იბჟუტურე" და გეთანხმები, რომ მონაზვნობა მოწოდება უნდა იყოს და არა იძულება... მაგრამ მე მგონი შოთამ სხვა რამე იგულისხმა. ვეცდები "მოვაბჟუტურო" ჩემი აზრი, თუ მოვახერხე მოკლედ, ადამიანმა იმ შეგნებით დ უნდა იცხოვროს, რომ სიცოცხლის ბოლოს მაინც ამაღლდეს მონაზვნობამდე... ანუ მისი ცხოვრების იდეალი უნდა იყოს მონაზვნობა და ამ იდეალს სიცოცხლის მიწურულს მაინც უნდა მიაღწიოს... სხვანაირად რომ ვთქვათ, ადამიანის მთელი ცხოვრება უნდა იყოს ზეაღსვლა ნაბიჯ-ნაბიჯ სულიერების კიბეზე და როდესღაც მაინც უნდა დადგეს ის დღე, როცა ამ კიბეზე საერო ცხოვრების საფეხურს გადააბიჯებ და მონაზვნობის წიაღში შეაბიჯებ... ზოგს ეს დღე შეიძლება სიბერემდე ბევრად ადრე დაუდგეს, ზოგს უფრო გვიან... თუმცა მე ახლა იდეალურ ვარიანტებზე ვლაპარაკობ და რეალურად მართლაც ისეა, რომ ყველა ვერ აღწევს მაქამდე და არცაა ყველა მაგისთვის მოწოდებული... ზოგმა შეიძლება ერში უფრო დიდი საქმეები გააკეთოს, თუნდაც სიბერეში... ზოგი კი 18 წლის ასაკში უკვე მონასტერში იყოს... გასაგებია და გეთანხმები ![]() ![]() -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 17th June 2024 - 03:43 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი