არის თუ არა ლიტურგიკული პრობლემა ეკლესიაში?, როგორ ფიქრობთ? პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მოდით ვისაუბროთ ლიტურგიკაზე და დღევანდელობის კონტექსტში იმ სტერეოტიპებზე, რაც შეიძლება გვხვდებოდეს.

მაგალითად, მაინტერესებს, როგორ მიგაჩნიათ: არის თუ არა არასწორი, რომ მრევლს ხშირად ეკრძალება ყოველკვირეული ზიარება რაღაც გაუგებარი მოუმზადებლობის საბაბით.

1. მოციქულები ეზიარებოდნენ ყოველ პურის განტეხვაზე
2. პავლე მოციქული გვიბრძანებს: მომბაძეთ მე, როგორც მე - ქრისტეს
3. რა მომზადებაზეა საუბარი, როდესაც ეს ამკვიდრებს ილუზიას, რომ მზად ხარ, არადა აჯობებს ეზიარო ყოველთვის და თავი ჩათვალო უღირსაც, ვიდრე თვეში ერთხელ და იმ დროს თვლიდე, რომ ღირსეული ხარ

მოკლედ აქ ბევრი ნიუანსია ახლა დრო არ მაქვს
ვისაუბროთ....

[კანონისტი]

კანუდოსელი
ძალიან საინტერესო თემა....

ეგ მდგომარეობა მართლაც იწვევს იმის განცდას, რომ თითქოს ღირსი ხარ ზიარებისა! რამდენჯერ მომისმენია, მრევლის ნათქვამი, ღირსი არ ვიყავი ზიარებისო, ისე, თითქოს როდესმე იქნება უფრო სწორედ, ვიქნებით!

თუმცაღა, ამავე დროს, მე პირადად შეიძლება არც მომეწონოს ყოველკვირეული ზიარება, მაგრამ ეს არ არის იმით გამოწვეული, რომ აქ ღირსება-უღირსებაზეა საუბარი. ღირსება ცოდვისაგან განწმედილობის და ქრისტეს მიღების მდგომარეობაა, რაც ბუნებრივია ვერ მიიღწევა სრულად, მაგრამ მე ამის მიზეზად სხვა რამე მესახება - ესაა განცდა მომხდარისა, ანუ იმისა, რომ ქრისტეს შემოდის შენში. ცხადია, აქაც არ გამოვა სრულყოფილად შეგრძნება, ვინაიდან ჩვენი დაცემული ბუნება ამას შეიმეცნებს მხოლოდ ინფორმაციულად და არა სათანადო განცდით, არა არსობრივი შემეცნებით. შესაბამისად, ყოველკვირეული ზიარება გამოიწვევს მისდამი "მიჩვევას", მაგრამ მიჩვევას არა სულიერი, არამედ მატერიალური თვალსაზრისით, ამიტომ იგი "გაუბრალოვდება", იოლად მიღწევადი იქნება, იოლად მისაღები იქნება და იმ კრძალვას, რაც მისი შედარებით ნაკლები სიხშირით ზიარების დროს გვაქვს, დაკარგავს

საინტერესოა სხვები რას ფიქრობენ.....