არის თუ არა ლიტურგიკული პრობლემა ეკლესიაში?, როგორ ფიქრობთ? პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მოდით ვისაუბროთ ლიტურგიკაზე და დღევანდელობის კონტექსტში იმ სტერეოტიპებზე, რაც შეიძლება გვხვდებოდეს.

მაგალითად, მაინტერესებს, როგორ მიგაჩნიათ: არის თუ არა არასწორი, რომ მრევლს ხშირად ეკრძალება ყოველკვირეული ზიარება რაღაც გაუგებარი მოუმზადებლობის საბაბით.

1. მოციქულები ეზიარებოდნენ ყოველ პურის განტეხვაზე
2. პავლე მოციქული გვიბრძანებს: მომბაძეთ მე, როგორც მე - ქრისტეს
3. რა მომზადებაზეა საუბარი, როდესაც ეს ამკვიდრებს ილუზიას, რომ მზად ხარ, არადა აჯობებს ეზიარო ყოველთვის და თავი ჩათვალო უღირსაც, ვიდრე თვეში ერთხელ და იმ დროს თვლიდე, რომ ღირსეული ხარ

მოკლედ აქ ბევრი ნიუანსია ახლა დრო არ მაქვს
ვისაუბროთ....

[კანონისტი]

კანუდოსელი

აქ ისიცაა რომ აღსარება არ არის აუცილებელი პუნქტი ზიარებისთვის, შესაძლებელია ეზიარო უაღსარებოთაც

ეგ კი. პირადად მეც არაერთხელ ვზიარებულვარ ეგრე

თუ ზიარებას როგორც საიდუმლოს შეხედავ - არა

ჩემზე ხომ არ არის დამოკიდებული ან შენზე. მე ვზიარებულვარ ისეც, და დავუშვათ, შევხედე კიდევაც სათანადოდ, მაგრამ მრევლი? ეს ხომ საყოველთაო წესი უნდა იყოს?

თუ როგორც პედაგოგიკას და სენტიმენტების კრებულს (რა სითბო ჩამეღვარა ზიარებისას ან ეს რა სასწაული განცდები მაქვს, როცა ვეზიარები ) - კი

მერე ამას რა ვუყოთ? ზოგი ხო იცი, ჰაერში აწევას გრძნობს ზიარების მერე.... და ამათი ყოველ კვირას ფრენა გვინდა???