არის თუ არა ლიტურგიკული პრობლემა ეკლესიაში?, როგორ ფიქრობთ? პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მოდით ვისაუბროთ ლიტურგიკაზე და დღევანდელობის კონტექსტში იმ სტერეოტიპებზე, რაც შეიძლება გვხვდებოდეს.

მაგალითად, მაინტერესებს, როგორ მიგაჩნიათ: არის თუ არა არასწორი, რომ მრევლს ხშირად ეკრძალება ყოველკვირეული ზიარება რაღაც გაუგებარი მოუმზადებლობის საბაბით.

1. მოციქულები ეზიარებოდნენ ყოველ პურის განტეხვაზე
2. პავლე მოციქული გვიბრძანებს: მომბაძეთ მე, როგორც მე - ქრისტეს
3. რა მომზადებაზეა საუბარი, როდესაც ეს ამკვიდრებს ილუზიას, რომ მზად ხარ, არადა აჯობებს ეზიარო ყოველთვის და თავი ჩათვალო უღირსაც, ვიდრე თვეში ერთხელ და იმ დროს თვლიდე, რომ ღირსეული ხარ

მოკლედ აქ ბევრი ნიუანსია ახლა დრო არ მაქვს
ვისაუბროთ....

[კანონისტი]

კანუდოსელი
კანონიკური პასუხი ამაზე ასეთი იქნება, რომ მართალთა ლიტურგიაზე დაწრების და არზიარების შემთხვევას განსაზღვრავს ეპისკოპოსი

სხვა შემთხვევაში უნდა ვეზიაროთ, რადგან თანამონაწილე ვართ ლიტურგიისა

მოძღვარი რომ ამბობს: მიიღეთ და სჭამეთ.... ჰსუთ ამისაგან ყოველთა... და "ამინ"-ით ვამოწმებთ, მერე? რატომღა არ ვეზიარებით? მაშინ ელემენტარულად იქ არ უნდა ვიდგეთ.....

პირველი და მეორე კითხვების პასუხიც ესაა, რომ სწორედ ამიტომ არ უნდა იდგეს კათაკმეველი ამ დროს იქ.

და კიდევ ერთი საინტერესო მომენტი კანონიკიდან (ნენაა, რა კანონისტი ვარ! ): თუ წირვაზე დასწრება და არზიარება შეიძლება, მაშინ რატომ ეკრძალება უზიარებლობამისჯილს წირვის ბოლომდე დასწრება? რატომ გადის ის ტაძრიდან (მონათლული!) კათაკმევლებთან ერთად?