არის თუ არა ლიტურგიკული პრობლემა ეკლესიაში?, როგორ ფიქრობთ? პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მოდით ვისაუბროთ ლიტურგიკაზე და დღევანდელობის კონტექსტში იმ სტერეოტიპებზე, რაც შეიძლება გვხვდებოდეს.

მაგალითად, მაინტერესებს, როგორ მიგაჩნიათ: არის თუ არა არასწორი, რომ მრევლს ხშირად ეკრძალება ყოველკვირეული ზიარება რაღაც გაუგებარი მოუმზადებლობის საბაბით.

1. მოციქულები ეზიარებოდნენ ყოველ პურის განტეხვაზე
2. პავლე მოციქული გვიბრძანებს: მომბაძეთ მე, როგორც მე - ქრისტეს
3. რა მომზადებაზეა საუბარი, როდესაც ეს ამკვიდრებს ილუზიას, რომ მზად ხარ, არადა აჯობებს ეზიარო ყოველთვის და თავი ჩათვალო უღირსაც, ვიდრე თვეში ერთხელ და იმ დროს თვლიდე, რომ ღირსეული ხარ

მოკლედ აქ ბევრი ნიუანსია ახლა დრო არ მაქვს
ვისაუბროთ....

[ალექსანდრე]

ჩვენ არ ვართ იმ სულიერ დონეზე როგორც უწინდელი ქრისტიანები იყვნენ, ამიტომ ვფიქრობ რომ ეს მხოლდდამხოლოდ გაუბრალოებას და მექანიკურ ქცევას გამოიწვევს

[თამარი_ცქნაფო]

ჩვენ არ ვართ იმ სულიერ დონეზე როგორც უწინდელი ქრისტიანები იყვნენ, ამიტომ ვფიქრობ რომ ეს მხოლდდამხოლოდ გაუბრალოებას და მექანიკურ ქცევას გამოიწვევს

და იქნებ ზუსტად იმ სიმაღლეზე რომ არ ვართ, ამიტომ გვჭირდება ხშირი ზიარება?

[კანუდოსელი]

და იქნებ ზუსტად იმ სიმაღლეზე რომ არ ვართ, ამიტომ გვჭირდება ხშირი ზიარება?

მართალია, თან რა ლოგიკაა ვერ გამიგია:

ზიარება ღმერთთან შეერთებაა და შედეგად ცოდვების დაწვა
არ აზიარებ იმ მოტივით, რომ ცოდვილია

მაშ კითხვა: თუ არ აზიარე, როგორღა დაწვავ იმ ცოდვებს?
ჩაკეტილი წრე გამოდის ეგეთი ლოგიკით, რასაც არც წმინდა წერილში, არც მოციქულთა პერიოდის და წმინდა მამათა პერიოდის გამამყარებელი არგუმენტები არ გააჩნია...ეგ კი არა ბასილი დიდი იმას დარდობდა, რომ კვირაში სულ რამდენჯერმე ვეზიარები და დროის უქონლობის გამო არ შემიძლია ყოველ დღე ზიარებაო...

ახლა არ მითხრათ ის ბასილი დიდი იყოო ეს მიდგომა მომწონს ხოლმე როცა არ უფიქრდებიან რას ამბობენ, ის კი იყო წმინდანი, მაგრამ როგორც ერთმა თეოლოგმა თქვა: წმინდანში იმდენივე სიწმინდე უნდა იყოს, რამდენიც ამ სიწმინდის უცოდონარობა - ო, ამიტომ ბასილი დიდი საკუთარ თავს ყველაზე უღირსადაც მიიჩნევდა, თუმცა ზიარების ყოველდღიური მიღების მომხრე იყო.