ლიტერატურა, ... |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ლიტერატურა, ... |
di_onise |
Jun 25 2007, 09:54 PM
პოსტი
#1
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 3,377 რეგისტრ.: 4-May 07 წევრი № 1,836 |
მემგონი საინტერესოა...
თუ არ ჩათვლით საჭიროთ წაშალეთ მაშინ მაინტერესებს თქვენი აზრი სხვადასხვა ლიტერატურულ ნაწარნოებებზე, მაგალითად განდეგილით დავიწყოთ როგორ ფიქრობთ რამ გამოიწვია განდეგილის მდგომარეობა?? რწმენის ნაკლებობამ თუ ადამიანურმა სისუსტეებმა? ჩემი აზრით მან არ იცოდა თუ რა უნდოდა, ბერობა თუ საერო ხალხთან ცხოვრება —„ხსნა ყველგან არის... ხოლო გზა ხსნისა ესეთი მერგო მე... უბედურსა...” სხვებსაც მივამატებ მერე თქვენი აზრი მაინტერესებს... |
ninca |
Jun 26 2007, 08:56 PM
პოსტი
#2
|
ninca ჯგუფი: Members პოსტები: 192 რეგისტრ.: 11-November 06 წევრი № 450 |
განდეგილის სულიერი დაცემის მიზეზი ის არის, რომ საკუთარ დაცემას ვერ გაუძლო, სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, მასში იყო დაფარული ამპარტავნება და როცა ღმერთმა ეს დაანახა, ვერ დაიტია. ეშმაკი მუდამ დაცემულია და არასდროს ნანობს, ანგელოზმა კი არც იცის, რაა დაცემა. ადამიანი კი ხან დაეცემა და ხან ადგება. ასე გრძელდება მთელი ცხოვრება, რამდენგზისაც უნდა მოიწიოს. ღვთის სასოებისა და გულმოწყალების იმედი კი არასდროს არ უნდა დავკარგოთ. სიმდაბლე არ ჰქონდა მოწვეჭილი.ამის გარესე კი ყველაფერი ფუჭია.
რადგან ლიტერატურაზე მიდგა საქმე, მოდი , ვიმსჯელოთ კონსტანტინე არსაკიძეზე. მიგაჩნიათ თუ არა, რომ იგი იყო ღვთისმოსიში ადამიანი, რა მიზნით, სულისკვეთებით აგებდა სვეტიცხოველს?რატომაა, რომ მუდამ იაკობის ღმერთთან შერკინების სცენაზე ფიქრობს? |
italieli-dato |
Jun 27 2007, 01:50 AM
პოსტი
#3
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 125 რეგისტრ.: 24-June 07 მდებარ.: georgia წევრი № 2,280 |
განდეგილის სულიერი დაცემის მიზეზი ის არის, რომ საკუთარ დაცემას ვერ გაუძლო, სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, მასში იყო დაფარული ამპარტავნება და როცა ღმერთმა ეს დაანახა, ვერ დაიტია. ეშმაკი მუდამ დაცემულია და არასდროს ნანობს, ანგელოზმა კი არც იცის, რაა დაცემა. ადამიანი კი ხან დაეცემა და ხან ადგება. ასე გრძელდება მთელი ცხოვრება, რამდენგზისაც უნდა მოიწიოს. ღვთის სასოებისა და გულმოწყალების იმედი კი არასდროს არ უნდა დავკარგოთ. სიმდაბლე არ ჰქონდა მოწვეჭილი.ამის გარესე კი ყველაფერი ფუჭია. რადგან ლიტერატურაზე მიდგა საქმე, მოდი , ვიმსჯელოთ კონსტანტინე არსაკიძეზე. მიგაჩნიათ თუ არა, რომ იგი იყო ღვთისმოსიში ადამიანი, რა მიზნით, სულისკვეთებით აგებდა სვეტიცხოველს?რატომაა, რომ მუდამ იაკობის ღმერთთან შერკინების სცენაზე ფიქრობს? თქვენ არასწორად გესმით ეს საკითხი მგონი. |
თამარი_ცქნაფო |
Jun 27 2007, 02:03 AM
პოსტი
#4
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
თქვენ არასწორად გესმით ეს საკითხი მგონი. უი, ალხა ვწერდი პასუხს მთლად არასწორად არა, უბრალოდ ზოგადად მსჯელობს, აბა, თქვენ გვითხარით ჯერ. ეს არსაკიძის ირგვლივ დასმული კითხვები, მაპატიეთ და მეჩვენება, რომ თავიდანვე არასწორი გეზით მიდის. განდეგილთან ''განდეგილის სულიერი დაცემის მიზეზი ის არის, რომ საკუთარ დაცემას ვერ გაუძლო, სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, მასში იყო დაფარული ამპარტავნება და როცა ღმერთმა ეს დაანახა, ვერ დაიტია. ეშმაკი მუდამ დაცემულია და არასდროს ნანობს, ანგელოზმა კი არც იცის, რაა დაცემა. ადამიანი კი ხან დაეცემა და ხან ადგება. ასე გრძელდება მთელი ცხოვრება, რამდენგზისაც უნდა მოიწიოს. ღვთის სასოებისა და გულმოწყალების იმედი კი არასდროს არ უნდა დავკარგოთ. სიმდაბლე არ ჰქონდა მოწვეჭილი.ამის გარესე კი ყველაფერი ფუჭია.'' ჰო, გეთანხმები, აქ კიდევ ერთი რამაა გასათვალისწინებელი, მას თავიდანვე არასწორი გზა ჰქონდა გავლილი სულიერ სიმაღლეზე სვლისას, თორემ დაცემა სასოწარკვეთილებაში არ ჩააგდებდა (აქ კონკრეტიკას არ მოვიყვან, სტატია ამის საუკეთეოს პასუხია), ერთი რამაა კიდევ: დაცემის შემდგე განდეგილი კვლავ სხივით ამოწმებს საკუთარ სრულყოფილებასა და ღვთის მისამდი ''დმაოკიდებულებას'', ანუ ისე გამოდის, რომ ეს სხივი თავიდანვე არასწორად ჰქონდა აღქმული და მიღებული, ეს იყო სასწაული არა სასწავლებლად, არამედ სასწაული - ნიშნად. ის ეძებდა ხილულ პასუხს ღვთის არსებობისა და თავისი სრულყოფისა, და როგორც დავინახეთ - გამოცდას კი არ იღებდა გამოცდად, არამედ ეშინოდა გამოცდის, ნაკლებად იყო ვნებების დამმორჩილებელი სულიერი მხედარი, რადგან მან რეალურად არც იცოდა, რა იყო ვნება, თუმცა თვლიდა, რომ ეს სოფელი ვნებით სავსე იყო. სინანული არ ჰქონდა სინამდვიელში მოხვეჭილი, შეიძლება ლოცვის ტექნიკა გამოიმუშავო (არ მიყვასრ ეს ფრაზა), მაგრამ სინანულის მოხვეჭა ბოლომდე ვერ შეძლო. ფაქტობრივად, ისე გამოდის, რომ რადგან ბერულ ცხოვრებას შეუდგა, ის უკვე სრულყოფილად თვლიდა თავს, არადა თვით ყველაზე დიდი წმინდა მამებიც კი სიცოცხლის ბოლო წუთამდე ყველაზე ცოდვიელბად თვლიდნენ თავს.... ნუ მოკლედ, ბევრს ვტლიკინებ... -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 28th May 2024 - 01:55 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი