როგორ შეაფასებდით სიკვდილით დასჯას II პარამეტრები

[Sotiris]

ვინაიდან ის თემა დროებით დახურულია, არადა აზრის გამოთქმის საშუალება არ მომეცა და არც ისაა ცხადი, ვინ როდის დაშოშმინდება, ამიტომ ხელახლა ვხსნი. იმ დისპუტში მონაწილე ხალხს ვთავაზობ უფრო ფართოდ შეხედოს პრობლემას და არა მარტო სიკვდილის დასჯის კუთხით.

1) მისაღებია თუ არა მართლმადიდებლისათვის სასამართლოს, როგორც სასჯელის გამომტანის, და ციხის, როგორც სასჯელის მოხდის ადგილის არსებობა? ციხეში (განსაკუთრებით ქართულ ციხეში) მოხვედრილი ადამიანი ხომ შეიძლება დაავადდეს და ეს მისი სიკვდილის მიზეზი გახდეს?

2) როგორ უნდა გავიგოთ ის, რომ ადამიანთა მიერ შექმნილი ინსტიტუტი ხდება სხვისი დამსჯელი, მაშინ როდესაც ჩვენი განსჯის უფლება ღმერთს ეკუთვნის? ხომ არ მივიტაცებთ ამით ღმერთის უფლებებს?

3) ხომ არ ვეწინააღმდეგებით სახარების მრავალ ადგილს (ლოყის მიშვერის შესახებ, მახვილის ქარქაშში ჩაგების შესახებ, მოძულეთა და მტერთა კურთხევის შესახებ)? თუ ერთ შემთხვევაში (სიკვდილით დასჯის) წმიდა წერილს ვიხმობთ, რატომ არ ვაკეთებთ ამას სხვა შემთხვევაშიც?

4) რატომ არის სამართალდამცავი ორგანოების (პოლიციის და ა.შ.) არსებობა გამართლებული მართლმადიდებლური თვალსაზრისით?

აი ამ და ამ ტიპის სხვა კითხვებზე მაინტერესებს პასუხი, განსაკუთრებით მათგან, ვინც სიკვდილით დასჯის მოწინააღმდეგეა. ამ ეტაპზე მეჩვენება, რომ თუ მათ სურთ თანმიმდევრულები იყვნენ, სხვა ბევრი რამის წინააღმდეგიც უნდა იყვნენ (ან ყოველ შემთხვევაში მათ, ე.ი. პოლიციას, სასამართლოს და ა.შ არ უნდა იყენებდნენ). ხოლო თუ ამაზე უარს არიან, მაშინ ხომ არ გვაქვს მართლმადიდებლური სწავლების ფსევდომორფოზასთან საქმე, ე.ი. ხომ არ ენაცვლება მართლმადიდებლურ სწავლებას სხვა რამ (ჰუმანიზმი?)? და რა არის ამ შემთხვევაში მართლმადიდებლური სწავლება?

მგონი პოლემიკურად არ დამიწერია, რა ვიცი.

პ.ს. დარწმუნებული არ ვარ ეს კითხვები უკვე არ დასვა ვინმემ, მაგრამ 34 გვერდის წაკითხვა ნამდვილად არ შემიძლია.

[Lenus]

მსაჯული როდის დაუდგინა ისრაელს? ძველ აღთქმაში. იმავე ძველ აღთქმაში, ფაქტია, სიკვდილით დასჯა როგორც სასჯელის ფორმა გამოიყენებოდა. ისევე როგორც ისაა ფაქტი, რომ ებრაელები ბრძოლისას მტრებს კლავდნენ.

კი, გამოიყენებოდა. თუმცა მცნებამ "არა კაც ჰკლა" განვითარება ჰპოვა, და უფრო სხვაგვარად გაიცნო კაცობირობამ ქრისტეს შემდეგ. ისევ როგორც მცნება შაბათის შესახებ.

მე იმას ვამბობ, რომ უნდა გაიმიჯნოს საერო და საეკლესიო სამართლის პოზიციები (და ეს კარგად ესმოდათ ბიზანტიელ კანონისტებს). თუ სიკვდილით დასჯა მიაჩნია ვინმეს არასწორად საერო სამართლის თვალსაზრისით, მაშინ საერთოდ არც სასამართლოს უნდა მიმართავდეს, არც პოლიციას და ა.შ. (ნუ გარევს ამაში საეკლესიო სამართალს). უნდა იყოს თავისთვის წყნარად და მშვიდად. აი ესაა თანმიმდევრული პოზიცია.

კეისარს კეისრისა. გაიმიჯნა თავიდანვე, მაგრამ "არა კაც ჰკლა"-დან საერო ხელისუფლება არავის გაუთავისუფლებია.

მაგაზე წმიდა მამების კომენტარები არსებობს. ისე პავლე მოციქულს ჩამოთვლილი აქვს რამდეჯერ ცემეს და ტანჯეს ქრისტეს გულისთვის, მაგრამ არსად უწერია ფიზიკური წინააღმდეგობა გავუწიეო და თავ-ყბა ჩამოვუნგრიე ვინმესო

კი ბატონო, მაგრამ ეგ ფაქტი რითი ეწინააღმდეგება იმას, რაც მე ვთქვი?

თუ სიკვდილით დასჯის უარმყოფს თანმიმდევრული სურს იყოს, მაშინ ეგ საქმე ღმერთს უნდა მიანდოს. მითუფრო მგონი მართლმადიდებელ ქრისტიანს უნდა სწამდეს, რომ ღმერთის ნების გარეშე ერთი თმაც კი არ გაგვითეთრდება ან ჩამოგვივარდება

ჰმმ.
ანუ, გადავხტეთ მე-9 სართულიდან, თუ ღმერთს არ უნდა, მაინც არ მოვკვდებით, არა??

თან რა სამართალი? საერო? საეკლესიო?

საერო სამართალი. პოლიცია საეკლესიო სამართალს არ იცავს.