როგორ შეაფასებდით სიკვდილით დასჯას II პარამეტრები

[Sotiris]

ვინაიდან ის თემა დროებით დახურულია, არადა აზრის გამოთქმის საშუალება არ მომეცა და არც ისაა ცხადი, ვინ როდის დაშოშმინდება, ამიტომ ხელახლა ვხსნი. იმ დისპუტში მონაწილე ხალხს ვთავაზობ უფრო ფართოდ შეხედოს პრობლემას და არა მარტო სიკვდილის დასჯის კუთხით.

1) მისაღებია თუ არა მართლმადიდებლისათვის სასამართლოს, როგორც სასჯელის გამომტანის, და ციხის, როგორც სასჯელის მოხდის ადგილის არსებობა? ციხეში (განსაკუთრებით ქართულ ციხეში) მოხვედრილი ადამიანი ხომ შეიძლება დაავადდეს და ეს მისი სიკვდილის მიზეზი გახდეს?

2) როგორ უნდა გავიგოთ ის, რომ ადამიანთა მიერ შექმნილი ინსტიტუტი ხდება სხვისი დამსჯელი, მაშინ როდესაც ჩვენი განსჯის უფლება ღმერთს ეკუთვნის? ხომ არ მივიტაცებთ ამით ღმერთის უფლებებს?

3) ხომ არ ვეწინააღმდეგებით სახარების მრავალ ადგილს (ლოყის მიშვერის შესახებ, მახვილის ქარქაშში ჩაგების შესახებ, მოძულეთა და მტერთა კურთხევის შესახებ)? თუ ერთ შემთხვევაში (სიკვდილით დასჯის) წმიდა წერილს ვიხმობთ, რატომ არ ვაკეთებთ ამას სხვა შემთხვევაშიც?

4) რატომ არის სამართალდამცავი ორგანოების (პოლიციის და ა.შ.) არსებობა გამართლებული მართლმადიდებლური თვალსაზრისით?

აი ამ და ამ ტიპის სხვა კითხვებზე მაინტერესებს პასუხი, განსაკუთრებით მათგან, ვინც სიკვდილით დასჯის მოწინააღმდეგეა. ამ ეტაპზე მეჩვენება, რომ თუ მათ სურთ თანმიმდევრულები იყვნენ, სხვა ბევრი რამის წინააღმდეგიც უნდა იყვნენ (ან ყოველ შემთხვევაში მათ, ე.ი. პოლიციას, სასამართლოს და ა.შ არ უნდა იყენებდნენ). ხოლო თუ ამაზე უარს არიან, მაშინ ხომ არ გვაქვს მართლმადიდებლური სწავლების ფსევდომორფოზასთან საქმე, ე.ი. ხომ არ ენაცვლება მართლმადიდებლურ სწავლებას სხვა რამ (ჰუმანიზმი?)? და რა არის ამ შემთხვევაში მართლმადიდებლური სწავლება?

მგონი პოლემიკურად არ დამიწერია, რა ვიცი.

პ.ს. დარწმუნებული არ ვარ ეს კითხვები უკვე არ დასვა ვინმემ, მაგრამ 34 გვერდის წაკითხვა ნამდვილად არ შემიძლია.

[Lenus]

მერე მე სხვა რამე ვთქვი?

და რატომ იმეორებ -მეთქი, ციტატა არასრულად მოიყვანე თორემ მე იქვე შეგეკითხე.

ამასთან მგონია, რომ ან ადრე არამკაფიოდ ჩამოაყალიბე შენი პოზიცია, ან ახლა სხვა რამეს გვეუბნები, მაგალითისთვის, იმის მაგივრად, რომ გეთქვა, სტალინს ეკლესია ხალხის სიკვდილით დასჯას ცოდვად არ უთვლიდაო, დაწერე:

ციტატა
ეგ "ომში" გადიოდა

ოჰ, შენ რა სერიოზული ყოფილხარ. მე მაგ ნათქვამს სამი შენი მწვანე სმაილიკი მივახატე.

აი ეს კატეგორიული განცხადება, "ერთსულოვნად - კი", არ მეჩვენება მართლმადიდებლურად, თუგინდ იმიტომ, რომ მარტვილობას უარყოფს. ამ ლოგიკით რომაელი ჯარისკაცები რომ შეუვარდებოდნენ ქრისტიანებს ოჯახში შესაპყრობად და სიკვდილით დასასჯელად წასაყვანად, უცილობლად ფიზიკური წინააღმდეგობა უნდა გაეწიათ ქრისტიანებს? და საერთოდ, კიდევ ერთხელ გეკითხები, სახარებისეულ იდეალთან რა უფრო ახლოსაა, როდესაც სხვას ფიზიკურ წინააღმდეგობას უწევ, თუ როდესაც არ უწევ?

ისევ შავ-თეთრი ფერები შემოგვერია მსჯელობაში. ხანდახან როდესაც უწევ, ხან - როდესაც არა. აზრი თუ აქვს წინააღდმეგობის გაწევას - უწევ. დავით აღმაშენებლის ძლევაი საკვირველი ხატად დაიწერა. რაო , გვეუბნები რომ დაჩოქება და კისრების მიშვერა უფრო ქრისტიანული იქნებოდა? დემეტრე II წმინდანად შეირაცხა. შენ ამბობ რომ არწასვლა და უაზრო წინააღმდეგობა ჯობდა? სასწორი არ დაგავიწყდეს სოტირის! შენ ყველაფერს ერთ ქვაბში ხარშავ.

სიკვდილით დასჯის ამბავში უნდა ვიღაცას "სრული" იყოს, რატომ არ უნდა სხვა რამეშიც იყოს

"სრულ"-ში შენ თუ იმას გულისხმობ რო მე არც დავაჭერინო ჩემიანი მკვლელი - მე ვერ დაგეთანხმები რომ ეს მოთხოვნა იყოს ქრისტიანისადმი. არმოკვლას და არდაჭერას აიგივებ, ასე როგორ შეიძლება მსჯელობა?? შუალედი არ არსებობს?

კაცი რომელმაც ჩაიდინა დანაშაული - ყველაზე საზიზღარი თუნდაც - და ამჯამად მართლმსაჯულების ხელშია - რა საშიშროებას წარმოადგენს ეს კაცი ვინმესთვის??? არაფერს! შესაბამისად ადექვატურია თუ არა ასეთი კაცის მოკვლა? ნამდვილად არა.

ვინ მოგცა სხვისი დასჯის უფლება ციხეში ჩასმით? ამაზე პასუხს რატომ არ სცემ?

გიპასუხე და იგივეს მეკითხები ძვირფასო: ვინ ამიკრძალა??
მეორეც, ჩემს ციტატაზე თვალს რატომ ხუჭავ: რა საშიშროებას წარმოადგენს ტუსაღი, რატომ კლავ?

ე.ი. შენ ამბობ, რომ კაცზე, რომლის დროსაც ათასობით სასულიერო პირი დახვრიტეს ან ციხეში ამოხადეს სული (რომელთაგან მრავალი უკვე კანონიზირებულია), შეიძლება გვქონდეს მსჯელობა, იყო თუ არა ეკლესიის მოწინააღმდეგე? კაცზე, რომელიც სათავეში ედგა უღმერთო სახელმწიფოს, შეგვიძლია გვქონდეს მსჯელობა იყო თუ არა მართლმადიდებელი? რაც შეეხება ანათემას (იმ შემთხვევაში თუ სტალინს ნომინალურ მართლმადიდებლად თვლი) წმ. აღსარებელ ტიხონის ეს ეპისტოლეა საკმარისი:

აი, ლოზუნგებით ლააპრაკს შენგან არ მოველოდი რა დაგიმალო.
მთელი შენი ციტატა მარტო თარიღმა გააბათილა:

Января 19 дня, 1918 года.

ამ დროს სტალინი არ ყოფილა საბჭოთა რუსეთის მმართველი.

[Sotiris]

აზრი თუ აქვს წინააღდმეგობის გაწევას - უწევ.

სერაფიმ საროველი ერთხელ შეშას ჩეხავდა და სამი რუსი გლეხი მიადგა გასაძარცვად. სერაფიმე ფიზიკურადაც ძლიერი იყო და ხელში ნაჯახიც ეკავა, მაგრამ გვერდზე გადადო. ამ გლეხებმა უსასტიკესად სცემეს (ხომ შეეძლოთ მოეკლათ, არა?), ამის მერე იყო, რომ სულ მოხრილი დადიოდა წელში (ხატებს დააკვირდი). ახლა ნაჯახით რომ გაეჩეხა მათთვის თავი, უფრო ქრისტიანული იქნებოდა?

დავით აღმაშენებლის ძლევაი საკვირველი ხატად დაიწერა. რაო , გვეუბნები რომ დაჩოქება და კისრების მიშვერა უფრო ქრისტიანული იქნებოდა? დემეტრე II წმინდანად შეირაცხა. შენ ამბობ რომ არწასვლა და უაზრო წინააღმდეგობა ჯობდა?

დემეტრე რა შუაში იყო, ვერ გავიგე, იმიტომ რომ სწორედ წინააღმდეგობის არგაწევის მაგალითი იყო. მაგრამ მე არსად არ დამიწერია დავითის ქმედება არასწორი იყოო. აი ამას რომ მაბრალებ,

სასწორი არ დაგავიწყდეს სოტირის! შენ ყველაფერს ერთ ქვაბში ხარშავ.

ჯერ წაგეკითხა, რა დავწერე:

აი ეს კატეგორიული განცხადება, "ერთსულოვნად - კი", არ მეჩვენება მართლმადიდებლურად, თუგინდ იმიტომ, რომ მარტვილობას უარყოფს. ამ ლოგიკით რომაელი ჯარისკაცები რომ შეუვარდებოდნენ ქრისტიანებს ოჯახში შესაპყრობად და სიკვდილით დასასჯელად წასაყვანად, უცილობლად ფიზიკური წინააღმდეგობა უნდა გაეწიათ ქრისტიანებს? და საერთოდ, კიდევ ერთხელ გეკითხები, სახარებისეულ იდეალთან რა უფრო ახლოსაა, როდესაც სხვას ფიზიკურ წინააღმდეგობას უწევ, თუ როდესაც არ უწევ?

მე არ მითქვამს მტრისთვის წინააღმდეგობის გაწევა არ არის მართლმადიდებლური მეთქი, მე ვთქვი, რომ შენი კატეგორიული განცხადება არ მეჩვენება მართლმადიდებლურად.

"სრულ"-ში შენ თუ იმას გულისხმობ რო მე არც დავაჭერინო ჩემიანი მკვლელი - მე ვერ დაგეთანხმები რომ ეს მოთხოვნა იყოს ქრისტიანისადმი. არმოკვლას და არდაჭერას აიგივებ, ასე როგორ შეიძლება მსჯელობა??

კი ბატონო, ნუ მეთანხმები (მარტო მე რომ არ მეთანხმებოდე, პრობლემა არ იქნებოდა). ისე მე არ მითქვამს ეს არის აუცილებელი მოთხოვნა მეთქი.

გიპასუხე და იგივეს მეკითხები ძვირფასო: ვინ ამიკრძალა??

არც არავინ, თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ უმჯობესია სასჯელი მიანდო ღმერთს. ისე აგერ საინტერესო ადგილი იოანეს სახარების მერვე თავიდან (მრუშობა უფრო დიდი ცოდვა არაა, ვიდრე ქურდობა?)

1. ხოლო იესუ წარვიდა მთასა მას ზეთის ხილთასა. 2. და განთიად კუალად მოვიდა ტაძრად. და ყოველი ერი მოვიდოდა მისა მიართ, და დაჯდა და ასწავებდა მათ. 3. ხოლო მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა მოიყვანეს მისა დედაკაცი, რომელი ცხადად ერსა ზედა დაეპყრა მრუშებასა, და დაედგინეს იგი შორს 4. და ჰრქუეს მას: მოძღუარ, ესე დედაკაცი ცხადად მრუშებასა დაეპყრა. 5. და მოსე ამცნო სხულსა შინა ჩუენსა ესევითართა ქვისა დაკრებაჲ. შენ უკუე რასა იტყჳ? 6. ხოლო ესე თქუეს და გამოსცდიდეს მას, რაჲთა აქუნდეს შესმენად მისა, ხოლო იესუ ქუეყანად დადრკა და თითითა ქუეყანასა წერდა და არარას ეტყოდა. 7. და ვითარ მყოვარ დგეს და ჰკითხვიდეს მას, აღემართა ზე და ჰრქუა მათ: ვინ უცოდველ არს თქუენგანი, პირველად მან დაუტევენ ქვაჲ მაგას ზედა. 8. და კუალად ქუე დადრკა და წერდა ქუეყანასა. 9. ხოლო მათ, ვითარცა ესმა, მხილებულნი სჳნდისისაგან, განვიდოდეს თითოჲ, იწყეს მოხუცებულითგან, ვიდრემდის დაშთა თავადი მარტოჲ, და დედაკაცი იგი დგა შორის. 10. ხოლო იესუ აღემართა და არავინ იხილა, გარნა დედაკაცი იგი და ჰრქუა მას: სადა არიან შემასმენელნი შენნი? არავინ განგიკითხა შენ? 11. ხოლო მან ჰრქუა: არავინ, უფალო! ხოლო იესუ ჰრქუა მას: არცა მე განგიკითხავ შენ; წარვედ და ამიერითგან ნუღარა სცოდავ.

მეორეც, ჩემს ციტატაზე თვალს რატომ ხუჭავ: რა საშიშროებას წარმოადგენს ტუსაღი, რატომ კლავ?

რა საშიშროებას წარმოადგენდნენ მღვდლები, რომლებიც სტალინმა დასაჯა? და საერთოდ რატომ გესმის ყველაფერი მარტო დასჯის ტერმინებში? რატომ სჯი ვინმეს, თუ მოიპარა? რატომ სჯი ვინმეს, თუ ქუჩა არასწორად გადაკვეთა?

მთელი შენი ციტატა მარტო თარიღმა გააბათილა:

ჯერ ერთი, ეპისტოლეში არაა საუბარი ერთპიროვნულ მმართველზე, არამედ ზოგადად ეკლესიის მდევნელებზე. სტალინი 10-20-იან წლებში საერთოდ ნული იყო ვითომ და პოლიტბიუროში არაფერი წონა არ ჰქონდა? უკვე ამ სტატიიდან ჩანს, რა აქტიურ მონაწილეობას იღებდა ეკლესიასთან ბრძოლაში. თან შენი ლოგიკით ისე გამოდის, რომ 1918 წ.-ის შემდგომ ღმრთისმგმობებს ეპისტოლე არ შეიძლება შეეხოს. ეგ როგორ? მაგ ლოგიკით მსოფლიო კრებების ანათემები დღეს არავის ეხება?