გრიგოლ ფერაძე პარამეტრები

[Sotiris]

რაფიდზე ავტვირთე პოლონელი მღვდლის ჰენრიკ პაპროცკის მიერ დაწერილი გრიგოლ ფერაძის ბიოგრაფია (ფრანგულ ენაზე), რომელსაც თან ერთვის მამა გრიგოლის ნაშრომების ბიბლიოგრაფია. სტატიაში აგრეთვე დაბეჭდილია მისი რამდენიმე ფოტო, რომლებიც, ვფიქრობ, ხალხს დააინტერესებს. სტატია ქართული ვერსიებისგან განსხვავებით მეტი ინფორმატიულობით და სიზუსტით გამოირჩევა. საერთოდ გრიგოლ ფერაძის სიკვდილის სამი ვერსია არსებობს (მეტი დეტალებისთვის ნახეთ სტატია):

1) ვარშავის პავიაკის ციხიდან გადაიყვანეს საკონცენტრაციო ბანაკ მაუთჰაუზენში, სადაც სიკვდილით დასაჯეს.
2) იგი ძაღლებს დააგლეჯინეს და დაწვეს (ეს ნახსენებია მიტროპოლიტ ბასილის ერთ წერილში).
3) აუშვიცის ბანაკში მრავალშვილიანი ოჯახის მამის ნაცვლად შევიდა გაზის კამერაში.

პირველი ვერსია უსაფუძვლო უნდა იყოს (არცაა ცნობილი საიდან მომდინარეობს), რადგან ეწინააღმდეგება იგივე ოფიციალურ გერმანულ დოკუმენტებს, რომლებიც აუშვიცში სიკვდილის შესახებ საუბრობენ. აუშვიცის ვერსია კი არის ცხადი, მაგრამ დეტალები მაინც ბოლომდე გაურკვეველი რჩება. 1945 წ.-ს აუშვიცს გადარჩენილმა ერთმა პირმა (რომლის ვინაობის შესახებაც ახლა არაფერი ვიცით) პოლონეთის ეკლესიას მიაწოდა ზეპირი მოწმობა, რომ გრიგოლ ფერაძემ სხვა პატიმრების ნაცვლად შესთავაზა თავი დასასჯელად გერმანელებს. პაპროცკი წერს, რომ ჩატარებულ გამოკვლევებს ამ ვერსიის დასადასტურებლად ამ დღემდე არ გამოუღია შედეგი (მეორეს მხრივ პაპროცკი დარწმუნებულია, რომ მამა გრიგოლმა თავი გასწირა სხვებისთვის).

[abo]

Sotirisპაპრპროტცკიმ კი დაწერა მასე, მაგრამ რამდენად სარწმუნოა მისი ნაწერი?ან ვინ არის ხსენებული მღვდელი?მართლმადიდებელი? თუ კათოლიკე?თუ ბოლო მაშინ გასაგებია

[Sotiris]

Sotirisპაპრპროტცკიმ კი დაწერა მასე, მაგრამ რამდენად სარწმუნოა მისი ნაწერი?ან ვინ არის ხსენებული მღვდელი?მართლმადიდებელი? თუ კათოლიკე?თუ ბოლო მაშინ გასაგებია

პაპროცკი არის პოლონელი მართლმადიდებელი მღვდელი, პოლონეთის ეკლესიის მღვდელმსახური. რაც შეეხება მამა გრიგოლის ეკუმენური ხასიათის ორგანიზაციებში წევრობას, ეს ძალიან ადვილი გადასამოწმებელია და საკვირველი ისაა, ვინმეში რომ ეჭვს იწვევს. მაგალითად იგი იყო მონაწილე 1927 წ.-ს ლოზანაში გამართული მსოფლიო კონფერენციისა რწმენისა და წესრიგის შესახებ: ამას ეძღვნება მისი პუპლიკაციები: Die Weltkonferenz in Lausanne fuer Glauben und Kirchenverfassung და Rede Dr Gregor Peradses (Georgische Kirche) auf der Konferenz zu Lausanne, რომლებიც ჟურნალ Der Orient-ში გამოქვეყნდა და რომლებიც პაპროცკის პატიოსნად აქვს მითითებული მამა გრიგოლის ბიბლიოგრაფიაში.

მე ის მიკვირს, რომ ხალხი უკრიტიკოდ ღებულობს ასეთ ფაქტებს:

ქართულმა საზოგადოებამ იშვიათი გამონაკლისის გარდა თითქმის არაფერი იცოდა მისი ნაშრომებისა და მოღვაწეობის შესახებ, არ იცოდა, რომ ექვთიმე თაყაიშვილის მიერ გატანილი საქართველოს ეკლესიის განძეულობა, როდესაც მას შენახვის ვადა გაუვიდა, ფაშისტების კონფისკაციას გრიგოლ ფერაძის წყალობით გადაურჩა. მან, როგორც ექსპერტმა, სიკვდილის საფრთხის მიუხედავად, დასკვნაში აღნიშნა, რომ იგი არავითარ მატერიალურ ფასეულობას არ წარმოადგენდა და მხოლოდ ეროვნული ღირებულება ჰქონდა;

ამით ისე გამოდის, თითქოს ნაცისტურ (!) გერმანიაში განძის ბედზე აზრი კითხეს უცხოელ (!) ექსპერტს და დაეთანხმენ მის აზრს, რომ მას ზოგადსაკაცობრიო მნიშვნელობა არა აქვს. და ეს მაშინ, როდესაც უბრალოდ რომ გადაედნოთ ან ძვირფასი თვლები შემოეძარცვათ, დიდძალი ღირების მატერიალური შენამატი იქნებოდა, არაფერს ვამბობ იმის შესახებ, რომ მსოფლიოს წამყვან მუზეუმებს ნადირობა ჰქონდათ გაჩაღებული ჩვენს განძზე (ე.ი. ფასეულობას ხვდებოდნენ როგორღაც, არა?) და რომ თვითონ გერმანიაში საკმარისად ჰყავდათ აღმოსავლეთმცოდნეები, რომ როგორმე ფასეულობას მიმხვდარიყვნენ. სიმართლე რომც იყოს, არარეალურად ჟღერს რაღაც, მაგრამ აი ამ ფაქტს რატომღაც ხალხი უკრიტიკოდ, შესაფერისი დოკუმენტაციის ნახვის გარეშე ღებულობს.