ბავშვები და მათი მორწმუნეობა პარამეტრები

[ზებედე]

მშვიდობა მამაო.
მაინტერესებს მონათლული ახალშობილის ზიარება როგორ ხდება. დედამ ხომ არ უნდა წაუკითხოს ბავშვს ზიარების წინა და შემდეგი ლოცვები.

ეს კითხვა ერთ-ერთმა ფორუმელმა დაუსვა მოძღვარს. მე მაინტერესებს, რა აუცილებელია ახალშობილის ზიარება? ბავშვმა ხომ არ იცის რა არის ზიარება? რწმენის გარეშე საიდუმლოს, მით უმეტეს ამხელა საიდუმლოს-ზიარებას რა აზრი აქვს? ზიარება მაგიური ქმედება ხომარ არის? ბავშვს, მით უმეტეს ახალშობილს რა რწმენა უნდა ჰქონდეს? არ სჯობია ჯერ გაიგოს რწმენით, და ისე ეზიაროს? ეხლა არ თქვათ უზიარებელი მონათლული ახალშობილი არ ცხონდებაო

[სოფი]

ზებედე

და რომ ამბობ ადამიანი თვითონ უნდა მივიდეს ეკლესიაში,თვითონ დაინახოს და შეიმეცნოს ჭეშმარიტი ღმერთი და გახდეს მართლმადიდებელიო,ეგრე კარგი იქნება?საუკეთესო გამოსავალი მონახე? რა გირჩევნია საერთოდ ასეცდეს,თუ ვინმეს დახმარებით გაიკვლიოს ჭეშმარიტების გზა? რა სისულელეს ამბობ? განა მშობელს,რომელსაც ცოდნა გაქვს,ასე ხელდაკრეფილი უნდა იჯდე და უყურო შენმა შვილმა როგორ შეიძლება "დაიღუპოს" თავი? ასე ხომ შეიძლება იგი საერთოდ უღმრთოდ გაიზარდოს? რამდენჯერ აღგვინიშნავს, რომ ადამიანის აღზრდასა და განვითარებაში,მისი ფაქიზი სულისა და გულის,პიროვნების ჩამოყალიბებაში მთავარია სულიერი გზა,რწმენა ღვთისა,რაზეც მისი მშობელი თუ ახლობელი თავიდანვე,პატარაობიდანვე უნდა ზრუნავდეს.მართალია,თავიდან პატარა ბევრს ვერაფერს იაზრებს,მაგრამ ნელ-ნელი ნაბიჯებით,გაცნობიერებით,როდესაც შენ მას ასწავლი,უკვე მის სულში გაიღვიძებს,თავიდანვე ჩაინერგება სიყვარული უფლისადმი,რაც მომავალში ჭეშმარიტ რწმენად ჩამოყალიბდება.განა ეკლესია არ მოუწოდებს ადამიანებს,რომ მონათლონ პატარები და შემდეგ მათმა ნათლიებმა (რა თქმა უნდა, მშობლებთან ერთად) იზრუნონ მათი სულიერი ცხოვრების წარმართვაში,შეასრულონ თავისი მოვალეობა?

განა ერთად არ აღვნიშნავდით,რომ დღეს ბევრი ახალგაზრდა განიცდის სულიერ შიმშილს?აი სწორედ ამაზე ახლა მოვიყვან "ბუნება გადაშლილი წიგნიადან"( მეუფე სტეფანეს ნაჩუქარი წიგნიდან ) რაღაც ტექსტს:
"დამაფიქრებელია სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის,უწმიდესისა და უნეტარესის ილია მეორის სიტყვები: "გარეგნულად ხალისიან ჩვენს ახალგაზრდებში მე ვხედავ სევდას,რომელიც დროდადრო ნელდება,ხან კი ისევ ძლიერდება.ხშირად გაუცნობიერებელი ეს გრძნობა ჭმუნვაა სულისა; წუხილია სიწმიდის,სიმაღლის,ტრანსცენდე
ნტურის ვერწვდომის გამო,ღვთისა და ჭეშმარიტების მონატრების გამო.
ახალგაზრდები ესწრაფვიან ცოდნის შეძენას,რომ საზრდო მისცენ არამარტო გონებას,არამედ - სულსაც.მაგრამ ეს ცოდნა ხშირად ვიწროა,ანდა ზედაპირული".
მაშასადამე,ყმაწვილს სჭირდება უფრო მეტი,ვიდრე გარემო სთავაზობს მას. წმიდა მამები გვიმტკიცებენ:"როგორც რბილ ცვილს,რომელსაც გამოძერწავ და როგორც გინდა ისეთ ფორმას მიაღებინებ,ასევე პატარა ბავშვიდან რასაც მოისურვებ,იმას გამოძერწავ.სუფთა ფურცელზე დაწერილი ასოები წარუშლელია და ისიც,რასაც ყმაწვილი გაიგებს,სიბერემდე მასთან დარჩება" (ბერი ფილოთეოსი).
რა უნდა გაიგოს ადრეულ ასაკში ბავშვმა ღვთის არსებობაზე უკეთესი,რომ ყველაფერი,რასაც ირგვლივ ხედავს,ასე მოსწონს და უყვარს,უზენაესის შემოქმედებაა;რომ ყველაფერში ღვთის უსაზღვრო შესაძლებლობები და ასევე უსაზღვრო სიყვარულია უფლისადმი."

ასე რომ,ეს "მეტი" თავისი მშობლებისა თუ ახლობელი ადამიანებისაგან,და ა.შ. უნდა გაიგოს,დაინახოს, იმათგან ვინც მორწმუნეა და მათთვის კარგი სურს,ჭეშმარიტი გზის ჩვენება სურს.
დღეს ბევრი პრობლემა,საცთური და ცრუფასეულობა ახვევია გარს ადამიანს. "ამგვარ გარემოში ყმაწვილის მყიფე ფსიქიკას კი არა,ხშირად ზრდასრულ კაცსაც უჭირს სწორად ორიენტირება და ჭეშმარიტის გარჩევა დროის მიერ შემოთავაზებული ერაცებისა და სუროგატებისაგან.
რა სჭირდება ყმაწვილის სულს იმ ასაკში,როდესაც იწყებს გარემოს შეცნობას,როდესაც ლაგდება პირველი აგურები პიროვნების ლიბოში".

ასე რომ,იფიქრე ამაზე,გენც ...