მამა გაბრიელი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
მამა გაბრიელი |
A L U B A L A |
Dec 1 2006, 09:15 PM
პოსტი
#1
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 153 რეგისტრ.: 24-November 06 წევრი № 519 |
მამა გაბრიელი(ერისკაცობაში გოდერძი ვასილის ძე ურგებაძე)დაიბადა 1929 წლის 26 აგვისტოს,თბილისში თეთრიწყაროს ქუჩის 11 ნომერში,წმინდა ბარბარეს ეკლესიის მახლობლად.მამა ადრე რაეღუპა და ახლობლები მის სახელს ეძახდნენ.დედა,შემდგომში მონაზონი ანა,გარდაიცვალა 200 წლის 26 აპრილს,დაკრძალულია წმინდა ნინოს სამთავროს დედათა მონასტერში.ძმა ადრევე გარდაეცვალა,ჰყავდა ორი და.ექვსი წელი სწავლობდა თბილისის 24-ე ვაჟთა სკოლაში.მეზობელი ჟენია ქობალაშვილი ასე იგონებს მის ბავშვობას:,,ერთად დავდიოდით საბავშვო ბაღში,არ მახსოვს მისთვის მასწავლებელს შენიშვნა მიეცა,დაჯდებოდა კუთხეში და ასანთის ღერებით აშენებდა ეკლესიას.მისი ერთადერთი გართობა ეს იყო.რომელი დღეები არ ვიცი,მაგრამ კარგად მახსოვს,ზოგჯერ რძიან ფაფას არ ჭამდა.შიმშილის წლები იყო და ყველას გვიკვირდა უჭმელი როგორ ძლებდა.ისედაც ძალიან ცოტას ჭამდა,მუდმივად ტოვებდა საჭმელს".
მამა გაბრიედმა 12 წლის ასაკში უკვე კარგად იცოდა სახარება და სწორედ ამ ასაკში გადადგა პირველი ნაბიჯები თავის საეკლესიო ცხოვრებაში. 1965 წლის პირველ მაისს მამა გაბრიელმა მინისტრთა საბჭოს შენობაზე გაკრული ლენინის 12 მეტრიანი სურათი დაწვა,რის გამოც იგი ანტისაბჭოური პროპაგანდის ბრალდებით დააპატიმრეს.დაკითხვაზე მან განაცხადა]:,,ეს ჩავიდინე იმისთვის,რომ რომ იქ უნდა ეკიდოს ქრისტეს ჯვარცმა და არა ლენინის სურათი,რას დაგიწერიათ ,,დიდება ლენინს",კაცს რად უნდა დიდება,უნდა ეწეროს ,,დიდება ქრისტე ღმერთს''.ამ სიტყვებმა საგამოძიებო ოგანოებში ეჭვი დაბადა,რის გამოც იგი გადაგზავნილი იყო ფსიქიატრიულ შემოწმებაზე.მან დაახლოებით ერთი თვე დაჰყო ფსიქიატრიულში იმიტომ,რომ ღმერთის სწამდა(!). მამა გაბრიელმა მრავალი სასწაული მოუვლინა ადამიანებს გარდაცვალების შემდეგ.მისი სასწაულმოქმედი ზეთის წყალობით მრავალი ადამიანი განიკურნა უკურნებელი სენისგან. თქვენ რას ფიქრობთ მამა გაბრიელზე და თქვენ თავზე თუ გამოგიცდიათ მისი სასწაულებრივი ძალა? |
southruislip |
Aug 7 2007, 01:20 PM
პოსტი
#2
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 129 რეგისტრ.: 12-July 07 წევრი № 2,444 |
""ეს ამბავი თანამშრომელმა მიამბო.
ის მეტეხის ტაძრის გახსნაში მონაწილეობდა და ახლადგახსნილ ტაძარში, სადაც მოწყობა, მოწესრიგება მიმდინარეობდა ხშირად უწევდა ყოფნა. ახლადგახსნილ მეტეხის ტაძარში დილით არავინ არ იყო გარდა მესანთლისა,ზემოთ ხსენებული მეგობრისა და ერთი სტუმრისა. ამ დროს ხმამაღალი მოთქმით და კივილით შემოვიდა მამა გაბრიელი. ის ყვიროდა: დიდება უფალო შენს სახელს, გმადლობ უფალო, ეს რას მომასწარი, ეს რას მოვესწარი ,ამ ტაძრის გახსნას. იგი შუაგულში შემოვიდა, შემდეგ ანალოგიაზე მდებარე ხატის ახლოს დაიჩოქა და დაიწყო იატაკზე მთელი ძალით თავის ცემა, ამ დროს იგივე სიტყვებს მოთქვამდა მთელი ხმით. იატაკი ჯერ მოწესრიგებული არ იყო, მას ჰქონდა უსწორმასწორო ამონაშვერები, ამიტომ მამა გაბრიელს შუბლი გაუტყდა და სისხლი წამოუვიდა, მაგრამ თავის ცემას განაგრძობდა. მაშინ შეებრალა ჩვენს მეგობარს და მივარდა წამოსაყენებლად. მამა გაბრიელი კი მოუბრუნდა და მთელი ხმით დაუყვირა :გადიიიიი. და გააგრძელა ღვთის დიდება."" წმინდანები იატაკს თავს არ სცემენ, წმინდანი არის აბსოლუტურად მშვიდი ადამიანი და ყოველთვის აკონტროლებს თავის თავს და ქცევებს. ნამდვილად შეპყრობილი იქნებოდა |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 27th September 2024 - 08:39 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი