როგორ საქართველოზე ვოცნებობთ?... პარამეტრები

[ქეთუ]

მოდი აქ დავწეროთ, თუ ვინ როგორ საქართველოზე ოცნებობს? რა მოგვწონს,რა არა?
რა პირობები გჭირდებათ საქართველოში დასაბრუნებლად, რამდენად გამართლებულად მიგაჩნიათ, დღევანდელ პირობებში ქართული დიასპორის დაბრუნება საქართველოში, როგორ ფიქრობთ როგორ იმოქმედებს ეს ქვეყანაზე, დადებითად?...

მოკლედ ვისაუბროთ ყველა იმ მიზეზზე,რის გამოც ამ კონკრეტულ სიტუაციაში გვინდა, ან არ გვინდა საქართველოში ცხოვრება.

[მხევალი ნინო]

მამფალი

დავითის საქართველოს ნატრობთ და იმ პერიოდში გაცხოვრათ და როგორ ინატრებდით ვნახავდი კიდეც.
თანამედროვეებს არ უწოდებიათ აღმაშენებელი.

რა გჭირთ ? აღმაშენებლის როინდელი საქართველოს ოცნება, დავით IV-ისთვის სიყვარულით შერქმეული ,,აღმაშენებლის,, გამო გვინდა? მე რაღაც სხვა მიზეზების გამო მინდა.



კანუდოსელი

საერთოდ არ ვოცნებობ, მით უმეტეს ისეთ რამეზე, რაც არარეალურია...
საქართველო დღეს თუ არ გიყვარს, ისეთი როგორიც არის, იმას, რაც უკვე აღარ არის გიყვარდეს რამდენიც გინდა...აზრი არა აქვს და ეს ქართული სინდრომიც "ოდესღაც რანი ვყოფილვართ"...მხოლოდ კლავს ერის თვითმყოფადობას...ცხოვრება დღეს არის აქ და ამ მომენტში...წარსულს სუსტი მისცქერის, ძლიერი დღეს ეზიდება ჯვარს გოლგოთისაკენ

ზაზა, საქართველო ყოველთვის მეყვარება, როგორც არ უნდა დაეცეს მაინც, იმიტომ, რომ სამშობლოა. მაგრამ როგორც იმერეთი, სვანეთი გურია, სამეგრელო , კახეთი და სხვა კუთხეებია საქართველო, ასევე საქართველოოა საინგილოც, ტაოც, ალავერდიც, ლორეც და აშ. საწყენია, რომ დღეს ზოგს გურჯისტანის ვილაიეთს უწოდებენ, მეორეს აზერბაიჯას მესამეს სასომხეთს და აშ. სამშობლო, რომ მიყვარს იმიტომ მიყვარს ის კუთხეებიც. დღეს რა ჰქვია რა მნიშვნელობა აქვს, უბრალოდ მტკივნეულია და არანაკლები ვიდრე აფხაზეთი და სამაჩაბლო, იმიტომ, რომ საქართველოა , მაგრამ საქართველოს არ ჰქვია.

აღმაშენებლის საქართველო ჭამა-სმა და ქეიფი კი არ არის, არამედ ისტორიული საქართველოა. რაც მეტი ნაწილი აკლდება ქქვეყანს, მით მეტია ტკივილი და კეთილი სურვილი, ოცნება. ამას ვინ დამიშლის არ მესმის. როცა ნაწილს გაჭრიან, მაშინ მეტად გახსენდება უფალი, მეტად იყურები მისკენ იმედიანი თავლებით, მეტად გჭირდება მისი მხარდაჭერა და იმედი გაქვს, რომ არც ამ ნაწილს, არც იქ დარჩენილ ხალხს თუ წინაპრების შექმნილ სიწმენდეს სამუდამოდ სხვა მხარის სახელწოდებით არ დატოვებს უფალი, ტყუილად არ ულოცია იქ გრიგოლ ხანძთელს და მის მრავალ მოსწავლეს, ტყუილად არ აშენებული იმდენი ტაძარი, არ დანთებულა იმდენი სანთელი, ტყუილად არ ამაღლებულან ისინი უფალთან, იმათი ლოცვის და ღვაწლის იმედით ვარ და არა საკუთარით, იმათი ცხოვრებიდან გამომდინარე მწამს, რომ მარტო არა ვართ და გასაოცარი შუამდგომლები გვყავს ზეცად, ხოდა გაამთლიანებს უფალი ამ ქვეყანას, მე კიდევ ჩემი საქართველო ყველგან მიყვარს, ყველა სახხავდასხვა ქვეყნის საზღვრებში მოქცეული და ის ნაწილიც რასაც დღესაც საქართველოს ჰქვია.