ჯვრის აყრა, არასასურველი ამბავი პარამეტრები

[ნიანია]

ამ განყოფილებაში პირველად ვხსნი თემას და არც არასოდეს დამიპოსტავს, ასე რომ ძალიან არ მსაიმოვნებს პირველივეჯერ ასეთ არასასურველ თემაზე რომ მიწევს საუბარი.

ჩემი თანამშრომელი ქმარს ეყრებე და აინტერესებს როგორ შეიძლება ჯვარი აიყარონ. მე ნამდვლიად არაკმპეტენტური ვარ ამ საქმეში და ვერც ვერაფერი ავუხსენი. იქნებ ზუსტად მითხრათ რა პროცესების გავლაა საჭირო და საერთოდ რამდენად შესაძლებელია ჯვრის აყრა. რამდენადაც მე ვიცი არის რაღაც პირობები რომელსაც უნდა აკმაყოფილებდეს წყვილი.

დიდი მადლობა წინასწარ ყველას

[guest]

თუ გარდაუვალია განქორწინება აუცილებელია მრუშობის ცოდვის თავიდან აცილების მიზნით,ჯვრის აყრა.ამისათვის ისინი მიდიან მღვდელმთავართან,რომელიც ორივე მათგანს ეკითხება დაშორების მიზეზს და თავისი ქადაგებით და რჩევით ცდილობს,შეარიგოს წყვილები.მაგრამ თუ ეს არ მოხერხდა ამ შემთხვევაში ორივე მხარეს უნდა ჰქონდეს თანხმობა დაშორებაზე.არის შემთხვევები როცა ერთი უარზეა გაყრა არ სურს,მღვდელმთავარი მას მისცემს 3-გზის გაფრთხილებას და თუ იგი არ შეისმენს მის დაუსწრებლად მოხდება ქორწინების შეწყვეტა,მიზეზი გაყრის კი მხოლოდ არის ღალატი!

მართა,

კარგად გიწერია და მასეც არის რამდენადაც ვიცი.

"ღალატი" რაც შენ გიწერია , ცხადია რასაც გულისხმობ ანუ სარეცელის გაზიარება სხვასთან.
მაგრამ მე მებადება ასეთი კითხვა: ნუთუ ღალატი ცოლქმარს შორის მხოლოდ ეგ არის? შეიძლება ორივენი მაგ მხრივ ნამდვილად არ ღალატობს ერთმანეთს, მაგრამ ჩემი აზრით ღალატია ისიც, როცა ამ ორი ადამიანისგან შემდგარ "ერთობაში" ამ ერთობის საკითხებში რომელიმე წევრი გარეშე პირს ჩარევს, გარეშე პირი კი აქ ნებისმიერი მესამეა, დამოუკიდებლად ნათესაური თუ მეგობრული დამოკიდებულებისა წყვილის მიმართ. ჩემი აზრით ღალატია ისიც, რომ "რაიმე" ერთმანეთზე წინ დადგება. ღალატია ისიც, რომ მიმტევებლობა მინელდება, ან ერთმანეთის თვისებებს მხოლოდ კრიტიკის საგნად გახდიან და ასე შემდეგ.

ჩემი აზრით,უდიდესი ცოდვაა როდესაც მესამე პირის ან პირთა გავლენით ურთიერთობა ინგრევა. ამ დროს უკან რჩება ორი დამძიმებული სული, ორი მოკლული მოყვარული გული, ორი მტირალი პიროვნება, ორი უდიდესი ტკივილი, უსასოობა,"два бездонных сердца" და სხვა მრავალი. მიხეილ კრუგის "განმარტებას" მოვიყვან აქ :

Две судьбы, две слезы,
Две снежинки, две мечты,
На ресницы нам упали
С бесприютной высоты.

Две судьбы, две звезды,
Две разлуки, две беды,
Слишком долго к нам летели
И сгорели до золы...
......
И на плечах твои родные руки.
Как много лет, как много лет назад.



მე ვფიქრობ , რომ არავის არ აქვს უფლება სხვა თუ არაფერი, რომ ორი ადამიანი მისი შემოქმედების ნიადაგზე სამუდამო ტკივილისთვის გაიმეტოს. ამის მაგალითები, ისიც საქართველოში ჩემზე ბევრი უწყით.