ღვთისმეტყველება და ეკლესიოლოგია პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მოკლედ ახლა წამოიჭრა ერთ ფორუმელთან გარკვეული კითხვა, არის თუ არა ღვთის მადლი არა მართლმადიდებელ თემებში, თი ისინი საერთოდ მოკლებულნი არიან ყოველგვარ მადლს.

მე როგორც წარმომიდგენია, ეს არ არის ასე მარტივად გადასაწყვეტი, რადგან როდესაც ვიღებთ სხვადასხვა თემის არამართლმადიდებლებს, გათვალისწინებით კონკრეტული თემისა, მიღების წესიც სხვადასხვაა, მაგალითად კათოლიკებს იგივე რუსეთის ეკლესია არ იღებს არც ნათლობით, არც მირონცხებით და თუ მღვდელლია ქიროტონიის გარეშე. ჩვენთანაც იგივე წესია, თავად ვარ ერთი ყოფილი კათოლიკეს ნათლია...მისი გადმოსვლლის რიტუალი იყო მხოლოდ ლოცვების კრებული, არანაირი ნათლობა და სხვა საიდუმლო.

თუ მართალია ის, რომ იქ არანაირი ნათლობა არ არის, მაშინ როგორც კვიპრიანე კართაგენელი ამბობდა მათეული ნათლობა სიბინძურით განბანა არისო, მაშინ ბუნებრივია რომ გადმოსვლის დროს უნდა მოინათლნენ, რასაც თავად წმ. კვიპრიანე აკეთებდა, მაგრამ საქმე იმაშია რომ ეკლესიამ ეს წესი არ მიიღო ზოგად საყოველთაო წესად...ზემოთ მოვიყვანე ერთი მცირე მაგალითი ამისა.

ე.ი. გამოდის რომ, როდესაც არ ვნათლავტ და არანაირ წესს არ ვუტარებთ გადმოსვლისას ადამიანს-ვაღიარებთ იმ თემში შესაბამისი საიდუმლოს არსებობას.

ჯერ ეს იყოს

იმედია ანათემაზე გადაცემები და მსგავსი რამე არ დამემუქრება

მნათე რას იჭყიტები...ანათემის ტექსტს თუ ადგენ ჩემზე, მე უკვე მაქვს, მოგაწვდი

[დათიკო]

კანუდოსელი
აი ასეთი აბზაცი ვიპოვე მაგ ტექსტში

To summarize the material presented on this subject we will say that in ancient times the Russian Church did not re-baptize the Latins who converted to Orthodoxy. Re-baptism was introduced for a brief period (from 1620 to 1667) as a result of those horrors that the Russian Church and the Russian people experienced from the Latins and from Catholic Poland during the Time of Troubles. Since 1667 — with respect to the Latins, and from 1718 — with respect to Lutherans and Calvinists, the law for re-baptism was repealed once and for all. Concurring with the views of our prominent theologians, the Russian Orthodox Church’s legislation followed that tradition and the rite for the reception of non-Orthodox into the Orthodox Church was established. These views and these laws were distinguished by the humane and tolerant principles that were characteristic of the Russian Church. Where there is Truth, there will be strength and magnanimity. O, how marvelous is our great and wise Russian Church!

სადაც საუბარია მიზეზზე, თუ რატომ არ ნათლავდნენ რუსები კათოლიკებს.

These views and these laws were distinguished by the humane and tolerant principles that were characteristic of the Russian Church.
ჰუმანურობა და ტოლერანტობა - აი მათი მიზეზი.
არაა ჩემი განსასჯელი თუ რამდენად მართებულია მათი ქმედება. თუმცა ფაქტი ერთია, რომ მართლმადიდებლური წესით ეს ასე არ უნდა ყოფილიყო.
ამავე დროს არასანიშნავია რომ რუსული ეკლესია ამას იმიზეზებს მათი პოლიტიკურიმ, თუ სხვა სიტუაციიდან გამომდინარე, რაც არ ნიშნავს იმას რომ ეს სხვა ეკლესიებზეც უნდა გავრცელდეს.

[Sotiris]

დათიკო

აგერ არის მამა გიორგი დრაგასის მოხსენება საკითხის (ლათინთა ეკლესიაში მიღების წესის) ისტორიულ მხარეზე. საღმრთისმეტყველო მხარეზე გარკვეული ინფორმაცია არის მოცემული ნაფპაკტოსის მიტროპოლიტის იეროთეოსის (ელადის ეკლესია) სტატიაში. ეკლესიას რომ სჯეროდეს მწვალებელთა საიდულოებები ქმედითია per se (ან ავგუსტინეს აზრით ქმედითი კია, მაგრამ მაცხოვნებელი არ არის, პირიქით დასასჯელადაა), მაშინ მწვალებლების (იგივე ლათინების) ხელახლა მონათვლის შემთხვევებიც აღარ გვექნებოდა, რადგან ეს პირდაპირ ეწინააღმდეგება მრწამსს ("აღვიარებ ერთსა ნათლისღებასა") და ხელმეორე ნათლობები რომ წმიდათა მამათა მიერ არის დაგმობილი, ჩემზე უკეთაც უწყით.

[კანუდოსელი]

ოდნავ შევეხები უფრო ვრცლად იგივე საკითხს.

საქმე იმაშია რომ ეკლესიის ცხოვრებაში ვლლინდება გარკვეულ წილად მისი საკრამენტალური მხარე და ამიტომ მისი უგულვებელყოფა არაფრის დდებით არ შეიძლება.

წმ. კვიპრიანე ამბობს, რომ ნათლობა ერეტიკოსთა არის სიბინძურით განბანვა, და ლოგიკურად ასკვნის, რომ მათი მონათვლა აუცილებელზე აუცილებელია. მაგრამ საქმე სწორედ იმაშია, რომ მისი რიგორიზმი, უპირობო აკრიბია ეკლესიამ არ მიიღო და როგორც უკვე აღვნიშნე, ვინაიდან ეკლესიის ცხოვრებაში ვლინდება მისი საკრამენტალური მხარე-ე.ი. ეს უცნაური "წინააღმდეგობა" ღვთისმეტყველებისა და არანაკლებ მნიშვნელოვანი-ეკლესიის ლოცვითი პრაქტიკისა, არის უმნიშვნელოვანესი მომენტი, რომელიც კი არ ხსნის პრობლემას, არამედ პრობლემას წარმოაჩენს.

მსოფლიო საეკლესიო კრებით დადგენილი წესი მიღებისა შეიცავს ზღვა მასალას. ერთი ხელაღებით თქმა, რომ თუ ერეტიკოსებში მადლი არსებობს, მაშინ მათი მონათვლა დარღვევაა მრწამსისა (ერთხელ ნათლისღება) არის პრობლემის ნახევრად წარმოჩენა, რადგან ჯერ ერთი მიღების წესი იმიტომ არის რამდენიმე, რომ ერეტიკოსებიც განსხვავდებიან, მეორეც-არსებობს პრობლემის მეორე ნახევარი: უამრავი შემთხვევა, როდესაც მიიღებიან მწვალებლები უნათლავად...ამ ორივე მაგალითის ჩვენება ნიშნავს, რომ პრობლემა არსებობს და არა, რომ პრობლემა გადაჭრილია.

ახლა მოდის არა მართლმადიდებელი, მას არ ვნათლავთ...ისმის კითხვა: რა უფლება გვაქვს არ მოვნათლოთ, თუ ის სრული წარმართია და რადგან ასეთი შემთხვევები არსებობს პრაქტიკაში და არა ერთი (ათასობით ერეტიკოსი ასირიელი ადამიანი ვინც გადმოვიდა რუსეთის ეკლესიაში-ეკლესიამ მიიღო: ყოველგვარი ნათლობის,მირონცხების გარეშე) და რადგან ეკლესიის ცხოვრებაში საკრამენტალური მხარე ვლინდება, საქმე გვაქვს სერიოზულ პრეცენდენტთან: ან რუსეთის ეკლესიამ დიდად შესცოდა, ვინაიდან არ მონათლა და ვიცით, რომ ვინც არ იშვება...ვერ შევა სასუფეველში, ამიტომ შესცოდა დიდად-თან მე მარტო მოსკოვის საპატრიარქოს მაგალითი მოვიყვანე, არის მრავალი სხვაც, მოკლედ ეკლესიამ ამ ადამიაენბს არ მისცა შანსი გადარჩენის, არ მონათლა, ე.ი. არაპირდაპირ დაღუპა. ამ ტუპიკიდან გამოსავალი (თუ აქედან გამოსავალი არის სხვაგვარიც , ვიმსჯელოთ...ძალიან მაინტერესებს) მე მეჩვენება ის, რომ ერეტიკოსებიც განსხვავდებიან ერთმანეთში თავისი არსით ანუ როგორც ბასილი დიდი ამბობს:

1. არიან უკიდურესი ერეტიკოსები, რომლებიც სრულიად განერიდნენ ეკლესიას და მათი მონათვლა აუცილებელია
2. სქიზმატიკოსნი და მათ ვიღებთ უნათლავად და აქვე დასძენს: ვინაიდან ისინი ჯერ კიდევ არ არიან უცხონი ეკლესიისთვის
3. ცალკე საკურთხევლის ამგებნი-ასეთებს ვიღებთ სინანულითო

აი ეს ჩამონათვალლი ნიშნავს, რომ ერესშიც არის განსხვავება და თანაც ძალიან დიდი.
ჯერ ეს იყოს

და ის სიტყვა, მეორე მუხლში: არ არიან უცხონი ეკლესიისთვის-მიანიშნებს საკრამენტალური თვალსაზრისით არა-უცხოობას, წინააღმდეგ შემთხვევაში, მას გავლენა არ უნდა ქონდეს თავად მიღების საკრამენტალურ წესზე.