ზაფხულის ჩანაწერებიდან... პარამეტრები

[KAIROS]

ხევსურებში არის ასეთი თქმა, მოსულ სტუმარს მასპინძელი შეაგებებს: "მოხვედ მშვიდობით", პასუხი კი ასეთია :" დამხვდით მშვიდობით" დღესდღეობით დიდ მშვიდობას მართალია აქ და საერთოდ საქართველოში, ვერ ვხედავ, მაგრამ რას იზამ აქ ფორუმია და რაღაც წილად ბუნებრივიცაა ( ზომებში რათქმაუნდა), იქ კი (ქართულ პოლიტიკაში) ფორუმი კი არა "ბარდაკს" რომ უწოდებენ რუსები ისაა!

მოკლედ, დავბრუნდი, როგორც შეგპირდით ზუსტად 1 ოქტომბერს, ევროპის სამივე სამხრეთის ნახევარკუნძლების, კერძოდ თურქეთის, საბერძნეთის და ესპანეთის 1 თვიანი მონახულება-მოლოცვის შემდეგ,ისევ დავუბრუნდი დროებით სამყოფელს...

საქართველო დამაკლდა მაშინვე, როგორც კი ბათუმიდან ავფრინდი, ასევე ის ადამიანები, ვინც იქ დავტოვე, მათ შორის თქვენც, ჩემო ძვირფასო ფორუმელებო, მიხარია, რომ გიცნობთ, როგორც ერთი ბრძენი ამბობდა: " ადამიანი ამქვეყნად მხოლოდ ორ რამეს უნდა ეძებდეს, ღმერთსა და ისევ ადამიანსო", ასე რომ ესეც ერთმანეთის პოვნა და აღმოჩენა იყო...

ცალკე თოფიქი იმიტომ გავხსენი, რომ ყოველგვარი გადაჭარბების გარეშე , ორ ათასმდე ან უფრო მეტი ციფრული სურათი და მილიონი ემოცია დამიგროვდა, რაღათქმაუნდა განსაკუთრებით ათონის მთის ოთხდღიანი მოლოცვის შემდეგ, თუმც ვერც აია სოფიას დავივიწყებ სტამბულში, ვერც წმ. დიმიტრის ტაძარს თესალონიკში და ვერც ქართულ წირვა-ლოცვებს ესპანეთში...

ასე რომ ამ ყველაფერზე, ნელნელა და სისტემატურად დავწერ, დრო გვაქვს, მაშ ასე:

დამხვდით მშვიდობით და იხარეთ!

სიყვარულით:

კაიროსი!

[გიორგი]

მდაა...

გადავავლე თვალი ფორუმს და ცოტა არ იყოს არ მესიამოვნა შექმნილი სიტუაცია, არ მინდა ამ თემაზე შევჩერდე, უბრალოდ ვიტყვი, არ ვიცი რისი ბრალია, მაგრამ ქართველებს გვახასიათებს, სხვა ნაკლთან ერთად, ერთი ძალიან ცუდი თვისება, ვართ ძალიან მაქსიმალურები ყველაფერში და არც გადამლაშებაა უცხო ჩვენთვის, და ამ ყველაფერს განსაკუთრებით ვაჩენთ როცა ვიცავთ ან პირიქით ვებრძვით რაიმე ღირებულობას, მაგ. სამშობლოს, ეროვნებას, ეკლესიას... ანუ დამცველიცა და მაკრიტიკებელიც ხშირად ზედმეტ მონდომებას იჩენენ და საბოლოოდ ორივე კარგავს იმ ზღვარს, რომლის გადაბიჯების შემდეგ დიალოგს აზრი ეკარგება,ხშირად შევსწრებივარ ამ სიტუაციას და სამწუხაროდ აქაც ვხედავ, მაგალითად იგივე ორი ბასილი აიღეთ, ერთი მკალავიშვილი, რომელმაც არათუ სხვა კონფესიებთან დიალოგი არამედ თავად საპატრიარქოსთანაც გაწყვიტა კავშირი და მეორე ბასილი , რომელმაც ასევე გაწყვიტა საპატრიარქოსთან კავშირი,ოღონდ სრულიად საპარისპირო საბაბით, ერთი ზედმეტ ეკუმენიზმს უჩიოდა და მეორე ზედმეტ ფანატიზმს... საბოლოოდ ორივე ცდებოდა და შეცდნენ კიდეც...
დავუბრუნდები ისევ მოგზაურობის მცირე ჩანაწერებს, დღევანდელი ჩანაწერი მინდა ზოგად ისევ ქართველების მდგომარეობას დავუთმო უცხოეთში, სამი ქვეყანა ვნახე, სადაც საერთოდ პირველად ვიყავი და სამივეში საგანგაშო მდგომარეობა დამხვდა, თურქეთში რა მდგომარეობაა, ეგ თქვენც კარგად მოგეხსენებათ, სტამბულის ბაზრობაზე ადრე მოტაცებულ ქალ-ვაჟს ყიდნენ, ახლა თვითონ ყიდიან თავიანთ თავს... საბერძნეთში კი ორი ერი არ უყვართ ერთია ალბანელები და მეორე ჩვენ, არ ვაჭარბებ, ეს ისაა რაც ვნახე და რაც სწორედ იქაურმა ქართველებმა მომიყვნენ, 2 კვირა კი საკმაო დროა სიტუაციის შესაგრძობად მაინც. ერთ პატარა ამბავს მოგიყვებით და დასკვნები თქვენთვის მომინდვია:თესალონიკში ყოფნისას, ქართველებისაგან მრავალი ცუდი ვისმინე, იქაურ სიტუაციაზე, ნარკომან და ქურდ ქართველებზე... დაბრუნება თესალონიკიდან იტალიაში ავტობუსით მქონდა დაჯავშნული და პორტ უგანიცამდე სადღაც 9 საათი ვიარეთ, გზაზე სხვათაშორის მეტეორასთან გავჩერდით, რომლის სურათებსაც მალე შემოგთავაზებთ ( თუმც შორიდან გადაღებულებს), ბოლოს ჩავედით რა უგანიცაში,ავტობუი ბორანზე უნდა ასულიყო,ამიტომ საბუთების შესამოწმებლად ხალი ცალკე დავდექით რიგში, უცებ ცემს გვერდით ვიღაც სუსტი ახალგაზრდა აღმოჩნდა, ჯერ ყურადღება რ მივაქციე, ბნელოდა, და საკმაოდ დაღლილიც ვიყავი, მაგრამ ცოტა ხანში შევნიშნე რომ იტალიელები და ბერძნები საკმაოდ ცერად უყურებდნენ მას, ცოტა დავაკვირდი და დავინახე, მოკლე სახელოებიანი მაისური ეცვა,ერთიანად დასვრილი იყო, ალბათ რომელიღაც სატვირთო მანქანის ძარაში იყო დამალული, ცახცახებდა სიცივისგან, ზღვიდან ცივი ქარი ქროდა, ყური მოვკარი, ალბანელიაო, დიდ ხანს ჩვენს ავტობუსს ეფარებოდა, მერე კი ნელნელა და შემდეგ უკვე ძალიან ჩქარა, რომელიღაც დიდი სატვირთო მანქანის ბორბლებს ზემოთ რაღაცნაირად შეძვრა, ალბათ ბორანზე აპარვა უნდოდა, ვიღაცამ დაინახა... მგონი დაიჭირეს... ხასიათი დამიმძიმდა, ცოტა ხანში ჩვენი ასვლაც დაიწყო, საკმაოდ უხეშად შეგვამოწმეს ბერძნებმა, მე ასეთი დოგანა შენგენის ზონაში შესვლისას არ მინახავს, არათუ შიგნით შენგენში, სადაც ჩვეულებრივ არავინ ამოწმებს საბუთებს ან ძალიან იშვიათად ისიც ძალიან ზოგადად,ამათ კი ლამის მეც უკან გამაბრუნეს, რახან ნახეს, რომ ქართველი ვიყავი, ნუ რათქმაუნდა არ შეეძლოთ ჩემი გაჩერება და ბორანზე ავედი, ჩემს უკან კი თურმე ორი ქართველი იყო, ერთი საკმაოდ სანდომიანი სახის ხანშიშესული კაცი და მეორე ცოტა საეჭვო შესახედაობის ახალგაზრდა, რაღაც ბერძნული დოკუმენტი ქონდათ, მაგრამ ბერძენმა მეზღვაურმა, როგორც ძაღლები ისე გაყარა გემიდან, სულ "ოლა, ოლა-" ძახილით, გული გადამეწურა...
მერე კი ესპანეთი, აქ უფრო დიდი საშინელება... ბარსელონაში არის ასეთი ცენტრალური ქუჩა "ლა რამბლა", როგორც ჩვენი რუსთაველი, და იქ ერთმა იქაურმა ახლადშეძენილმა მეგობარმა დამანახა, ზოგიერთი ვაიქართველი გადის და ან ქურდობს ან კიდევ სამჭიქიანი თამაში რომ არის ბურთულა რომ უნდა გამოიცნო და ხალხს რომ ატყულებენ, იმას თამაშობს, ყავთ სხვა ქართველი, ის ვითომ ესპანელია და ვითომ იგებს და ასე ატყავებენ ვინმე საწყალს... სხვაგან ერთი ადგილია სადაც სადაც ქართველი ნარკომანების შესაკრებელის გამო "საჩხერაოს" უძახიან... ვიყავით ასევე ერთერთ პროვინციაში, სადაც მხოლოდ იმიტომ შეაქცია ჩემს ახლობლებს ზურგი ესპანელებმა, რომ თქვეს რომ ქართველები იყვნენ, არცაა გასაკვირი სავსეა იქაურობა ქართველი კრიმინალებით და ნარკომანებით...

დამიმძიმდა ცოტა არ იყოს გული, შემეცოდა ჩვენი ქართველობა, იცით რამდენი კარგი ადამიანი იქ? გამიჯნულები იმ ვაიქართველებისაგან ვერ ეგეუებიან ვერც ესპანურ ან ბერძნულ ან თურქულ ან იტალიურ ატმოსფერასაც და როგორც ნაპირზე ლაყუჩებახეული კალმახი ისე არიან, გაქანებული ნერვოზის ქვეშ!

ერთადერთი ვინც ამ ხალხს შეაგროვებს, შეკრებს და სწორ გზაზე დააყენებს არის ეკლესია და ეკლესიის მრევლს კი მოეთხოვება ორი რამ 1) წმინდა რწმენითი ცხოვრება და 2) განათლება, რომელიც ასე აკლია!


ამიტომ, კიდევ ერთხელ მოგიწოდებთ სიმშვიდისაკენ, ურთიერთ შემწყანერებლობისაკენ... ვფიქრობ, სჯობს შევეშვათ უაზრო კამათებს და ვისაუბროთ ისტორიაზე, სამართალზე, ღვთისმეტყველებაზე, ყოველგვარი გადაჭარბების, ზღაპრების და წინასწარი განწყობების გარეშე, არამედ დასაბუთებულად და მუდამ ერთმანეთის პატივისცემით!

სიტყვა არაა ისეთი, რომ ეს კაცი მართალი არ იყოს . . .