ჯეოსელის გათამაშება პარამეტრები

[თამარი]

ცნობილია ეკლესიის დამოკიდებულება აზარტული თამაშებისადმი. შეიძლება გადაჭარბებულიც იყოს ასეთი შედარება, მაგრამ ჩემი შეკითხვა ეხება ჯეოსელის გათამაშებას. მე ამასაც მივიჩნევ ერთგვარ აზარტად, რასაც ადამიანის გონება უნებლიედ მიეჯაჭვება ხოლმე. ყოველკვირეულად ვღებულობ შეტყობინებას ჯეოსელისგან, რომ დავრეკო ამ ნომერზე და მოვიგო ესა და ეს პრიზები. ასევე ახლობლებიც ხშირად მეკითხებიან, რატომ არ ვრეკავ, ერთხელ მაინც როგორ არ დავრეკე და ა.შ.
რა თქმა უნდა, ჩემი მოძღვრის აზრსაც მოვისმენ ამასთან დაკავშირებით, მაგრამ, ჩემი აზრით, ურიგო არ იქნებოდა ფორუმზეც დაფიქსირებულიყო მოძღვრის აზრი ამ საკითხზე.

[დეკ. ანდრია]

გაცეცხლება ცოდვაზე არის დადებითი ემოცია და ეს უნდა შევინარჩინოთო

მაგრამ ჩვენ ხომ აზარტული თამაშებით გაცეცხლებაზე ვსაუბრობთ და არა სამრთლიან და მაცხოვნებელ რისხვაზე. თან ვერ ვიგონებ რუსულ ტექსტში თეოფანე დაყუდებულთან ამს სიტყვას. ქართულ თარგმანებზე ვერ გეტყვით.

მაგრამ მამაო, ეს სიტყვა ეხებოდა ზიარებას და მის საიდუმლოებას

ეს სიტყვები ზოგადად წარმოაჩენს ადამიანის უუნარობას ღმრთის მადლის შემწეობის გარეშე დაიტიოს ღმრთის სიტყვა. მოციქულები ბევრ რამეს ვერ იტევდნენ სულიწმიდის გარდამოსვლამდე.

მაგრამ აქ ხომ საუბარია მემთვრალეობაზე, და გულის დამძიმებაზე ყოველდღიურობით, ნუთუ ჩვეულებრივი სამსახურით არ შეიძლება დამძიმდეს ეგ გული.

აქ ლაპარაკია არა იმაზე, რაც უარყოფით ემოციებს ბადებს, არედ იმაზე, რაც ადამიანს ღმრთის სიტყვის ვერდამტევს ხდის. ეს არ შეუძლია სამსახურს, თუ სამსხური ცოდვას არ მოითხოვს.

ბოლო ჟამი ქრიტეს მოსვლიდან დაიწყო და შემრიგებლობა არც მაშინ იყო ნაკლები

ალბათ დამეთანხმებით, რომ ადრინდელი საუკუნეების ადამიანი არ იყო ესოდენ ეგოცენტრული, და არც საზოგადო იდეალი იყო მსგავსი დღევანდელისა. ადამიანი არ იდგა ყველაფრის ცენტრში.