მართლმადიდებლობა და მედიცინა პარამეტრები

[ნათია]

სერაფიმე საროველი ამბობს: იმკურნალე, რადგან ღმერთმა შექმნა ექიმიც და წამალიც და მის ხელშია შენი

გამოჯანმრთელება.



რელიგიას უცხოელ ფსიქიატრთაგან მნიშვნელოვანი ყურადღება დაუთმო დოქტორმა ლ.ა. კოხმა თავის შესანიშნავ წიგნში „ადამიანის ნერვული ცხოვრება“, თავში „ნერვულ დაავადებათა მიზეზები“ (გვ. 163) ვკითხულობთ: „სულის ღმრთისაგან გაუცხოებაა უდიდესი ბოროტება. მასში, როგორც ცალკეულ პირთათვის, ისე საზოგადოებისათვის მწიფდება ყველაზე შხამიანი და მწარე ნივთიერება, რომელიც ნერვებს ანადგურებს“. მომდევნო თავში: „ნერვულ დაავადებათა მკურნალობა“ (გვ.204) დოქტორი კოხი წერს: „სად პოულობს სული ძალას, წინაღუდგეს იმას, რაც მას თავს ატყდება და ნერვებს ემუქრება? საიდან იღებს იგი იარაღს, თავისი ძლევამოსილი თავდაცვისათვის? როცა მას უკვე მიაყენებენ ჭრილობას, რა ეხმარება, რომ არ დაეცეს და თავისი თავი და თავისი ნერვები დაიცვას და დაიფაროს? ერთადერთი პასუხი ის არის, რომ ვერაფერს ვერ მიაღწევ, ვერაფერს ვერ შეძლებ რელიგიის ანუ ღმრთისადმი პიროვნული დამოკიდებულების გარეშე. ჩვენი საუკეთესო ძალები სწორედ რელიგიის წიაღშია“.

ასევე ვკითხულობთ: „მაგრამ ჩვენ ვსაუბრობთ იმის შესახებ, რომ ადამიანი, რომელსაც სასოება აქვს უფლის მიმართ, მრავალი იმედგაცრუების გადატანას შეძლებს, შეძლებს მრავალი მძიმე შეგრძნებისა და განსაცდელის გამკლავებას, რომლებიც ჯერ მის ფსიქიკაში აღწევენ, შემდეგ კი ამ უკანასკნელიდან - ნერვებში; რომ რელიგიური ადამიანი არ ემონება და არ ემორჩილება იმას, რაც ურწმუნო ადამიანს ემუქრება და საფრთხეს უქადის. უკიდურეს შემთხვევაში, იგი ზურგს აქცევს იმას, რისკენაც ურწმუნო ადამიანი მიილტვის და მიისწრაფვის და რომ ამგვარად, რელიგიის მოქმედება მრავალი თვალსაზრისით, მრავალი მიმართებით პროფილაქტიკურია“. შემდეგ, 206-ე გვერდზე ვკითხულობთ: „დაე, სწამდეთ ან არ სწამდეთ, მაგრამ ის კი უდავოა, რომ რელიგიის ზემოქმედება, მისი ზეგავლენა არა მხოლოდ ცაკლეულ პირთათვის, საერთოდ ყველასათვის ნერვულ დაავადებათაგან საუკეთესო დამცავ საშუალებას წარმოადგენს“.







მე ამ დასკვნამდე მივედი: როცა ამჩნევ რომ უძლურია მედიცინა შენს დაავადებაზე, მაშინ უფალს უნდა მიენდო და უფლისადმი რწმენას შეუძლია სასწაულიც კი მოახდინოს



ვისაუბროთ .....

[marine]

რუსთაველი და მედიცინა

მიხეილ შენგელია

რუსთაველი და მედიცინა თითქოს ორი ისეთი მცნებაა, ურთიერთისაგან დაშორებული, რომელთაც შეუძლებელია რაიმე კავშირი ჰქონდეთ ერთმანეთთან. ზოგი პარადოქსადაც კი ჩათვლის საკითხის ასეთ დასმას. ზოგ მკვლევარს რუსთაველის სახელის ვულგარიზაციად მიაჩნია არა მარტო რუსთაველთან მედიცინის დაკავშირებას, არამედ რუსთაველის აზროვნებაში რაიმე ფილოსოფიურ მიმდინარეობათა ძიება, საზოგადოებრივი განვითარების გარკვეულ მიმართულებათა, ეკონომიური, პოლიტიკური თუ სოციალური კატეგორიების გარკვევა.

მათი აზრით რუსთაველი გენიალური პოეტი იყო სხვა რამის ძიება მის შემოქმედებაში მისი სახელის ვულგარიზაციაა და სხვ. რასაკვირველია, ასეთ მოსაზრებებს სერიოზულად ფეხი არ მოუკიდებია ჩვენს მეცნიებაში, მაგრამ არც ისე იშვიათად მაინც გავიგონებთ.

რუთაველის "ვეფხისტყაოსანი" ეპოქალური ქმნილებაა და იმდენად ცხოვრებისეულია თავისი დროისათვის, რომ ვერ დარჩებოდა ვერც ფილოსოფიურ მიმდინარეობათა მიღმა და ვერც საზოგადოებრივი განვითარების ცალკეული კატეგორიების, მაშინდელი კულტურისა და მეცნიერული აზრის ასახვის გარეშე. ამიტომ თუ ქართული კულტურისა და მეცნიერების ცალკეული დარგების მკვლევარები რუსთაველში პოულობენ თავიანთ საკვლევს და სათქმელს, ეს სრულიად ბუნებრივიცაა.

(ძალიან საინტერესო სტატიაა და აუცილებლად გავაგრძელებ)