განხეთქილებიდან განხეთქილებამდე, კათოლიციზმიდან პროტესტანტიზმამდე პარამეტრები

[KAIROS]

XI ს.ის მეორე ნახევრიდან ვიდრე XV ს.ის საუკუნის მეორე ნახევარამდე, დროის ამ არცთუისე დიდ პერიოდში ქრისტიანულმა ეკლესიამ უზარმაზარი დანაკლისი განიცადა, მოხდა პირველი დიდი განხეთქილება, და შემდეგ უკვე განხეთქილებაში მოხდა ისევ ახალი განხეთქილება, ეს მოვლენები, ასეთუისე ყველასათვის ცნობილია, მაგრამ თემის დანიშნულება არის ჩავუღრმავდეთ ამ საკითხს, მოვძებნოთ და შევაგროვოთ ლიტერატურა ამ თემაზე, ობიექტურად ვნახოთ, მაინც რა ხდებოდა იმ შავბნელ საუკუნეებში, აღმოსავლეთს პოლიტიკური პრობლემა აქვს, აქ ბიზანტია ეცემა, იქ ქრისტიანობა ქუცმაცდება, რას ფიქრობენ თავად განხეთქილების ავტორები? ვინ იყვნენ ისინი? ვინ იყო ვიკლიფი, ჰუსი, სავონაროლა, ლუთერი, კალვინი? რა ბულები გამოსცა პაპურმა რომმა, მოკლედ საინტერესო საკითხია და თქვენს აქტიურ მონაწილეობას ველი

იხარეთ,

კაიროსი!

[KAIROS]

გასაგებია, ეგ ყველაფერი რაც ჩამოთვალე ლენუს, ზოგი ტრადიციიდან იღებს სათავეს, ზოგი მოგვიანო რეფორმების შედეგია, და ზოგი სწავლებითი დამახინჯებაა, ნაწილი არც ისეა როგორც ჩვენთან იციან, მე შევეცდები ქრონლოგიურად მივყვე.

ახლა შემოგთავაზებთ წერილს მიხეილ კერულარის, კონსტანტინეპოლის პატრიარქი, რომლის დროსაც მოხდა განხეთქილება

Михаил Кируларий
ПОСЛАНИЕ ПРОТИВ КАТОЛИКОВ

--------------------------------------------------------------------------------

Ист.: http://www.vertograd.ru/2001-09-71/tradition.html. Перевод Л.А.Герд под ред. В.Лурье (см. антикатолический комментарий последнего).

Михаил I Кируларий (греч. Μιχαήλ Α' Κηρουλάριος; около 1000—21 января 1059), патриарх Константинопольский с 1043.

Отстаивал независимость византийской церкви от императорской власти, от папства. Конфликт в 1054 между Михаилом Кируларием и папством (когда он и римский легат кардинал Гумберт предали друг друга анафеме) — важнейший этап разделения церквей; с этого времени традиционно считается независимое существование католицизма и православия. Из-за столкновения с византийским императором Исааком I, конфисковавшим часть монастырских земель, Михаил Кируларий был в конце 1058 смещён и сослан; Скончалса зимой на море, под час бури, по дороге в ссылку, в результате крушения корабля.



--------------------------------------------------------------------------------

Михаила, Святейшего Архиепископа Константинополя Нового Рима и Вселенского Патриарха, Кирулария, к Петру, Святейшему Патриарху Феýполя, великой Антиохии.

Наша мерность получила письма твоего блаженства и узнала от доставившего их, как хорошо, благодатию Божией, то, что у тебя происходит. Воздавая благодарность за это, подобающую добродетели, мы молимся о [даровании тебе] жития долгого и беспечального

.............



[i] Но тебе хорошо известно, что римляне поражают не только одним этим копьем - опресноками, -но многими и различными, из-за чего я и обратился к этим вопросам как к необходимым.

И то, что они совершают, иудействующе, составляет следующее. Уже сами опресноки вменяются им в заблуждение, и то, что они едят удавленину, и что бреются, и что соблюдают субботы, и что скверноядят, и что монахи ядят мясо и свиной тук и всю кожу вплоть до мяса [т. е. сало], и что в первую седмицу постов и в мясопуст одинаково совершают масленницу [или одинаково ядят сыр], и что ядят мясо в среду, а в пятницу ядят сыр и яица, в субботу же постятся весь день. Помимо же этого и уже наряду с такими и подобными [нарушениями], они сотворили прибавку ко святому Символу, рассуждая злостно и опасно. Звучит же она так: "И в Духа Святаго, Господа животворящаго, Иже от Отца и Сына исходящаго", и в божественном тайноводстве они произносят "Един свят, един Господь Иисус Христос, во славу Бога Отца, чрез Духа Святаго".

К тому же, они еще запрещают брак иереев, то есть имеющих жен не допускают до священнического достоинства, но желают посвящать безбрачных. И двоюродные братья женятся на двоюродных сестрах. И на литургии во время причастия один из служащих, поядая опресноки, лобызает остальных. И епископы носят на руках перстни, будто бы берут свои церкви в жены, и говорят, что носят обручальные кольца. И, выходя на сражения, пятнают свои руки кровью, и против себя возбуждают души, и сами возбуждаются. Как некоторые нас уверяли, они, совершая божественное крещение, крестят крещаемых во едино погружение, призывая имя Отца и Сына и Святаго Духа и, при том, уста крещаемых наполняя солью. Худо же понимают и апостольское оное речение, глаголющее: Мал квас все смешение квасит (zumoi') (1 Кор. 5, 6; Гал. 5, 9), - которое написано у них так: Мал квас все смешение тлит (fqeivrei), - пытаясь предлог малого этого слова обратить в квас, квасной хлеб вземлющий (ai[rousan) [игра слов: поднимающий (хлеб) и вземлющий, или убирающий долой].

И не поклоняются они мощам святых, а некоторые из них - даже и святым иконам. И не причисляют к другим святым наших святых и великих Отцев и учителей и святителей - сиречь, Богослова Григория, Великого Василия и божественного Златоуста, - а то и вовсе отвергают их учение. И приводят каких-то других, которых затруднительно [даже] отчасти причислить [к святым]. И, [если] они таким вот образом живут и в таких обычаях воспитаны, [неужели еще] полагают, будто они вполне счиняются части православных со благосмыслящими? Я думаю, что никак. Те же, кто, быть может, сочтет их разумеющими право, обретутся являющимися от части их. Ибо мы никогда не совершим самоубийства подобным единомыслием и единодушием с ними. Не настолько мы сумасшедшие или исступившие из ума.

Это все мы рассказали мимоходом, [b]чтобы твое совершенство имело понятие о том, что ими совершается, и не думало, будто они заблуждаются относительно одних только опресноков, как мы и сами считали до настоящего времени. Но я изучил и эти их недостатки, которые достойны быть сопричислены к тем. Самое же тяжелое из всех и непростительное и в высшей степени обличающее их безумие есть сие: они говорят, что не собираются ни учиться, ни обсуждать - они это постигли, - но паче пытаются учить и подчинить нас своим догматам, и все это с чрезвычайным насилием и бесстыдством.[/b]

ეს არის ნაწყვეტი ამ დოკუმენტიდან, სადაც ჩანს, როგორი პატივისცემით და ყოველგვარი ფორმულის დაცვით, შემდეგ კი ნელნელა და საკმაოდ ნათლად აყალიბებს იმ ბრალდებებს, რაც ამ დროს გააჩნდა რომის ეკლესიის ზოგიერთი ჩვევის წინააღმდეგ,ვნახოთ ისინი:

ა. ლიტურგიკული გადახვევები

1. უფუარით ზიარება

2. აკრძალულის ჭამა ( იგულისხმება ხორცის ჭამა ბერებისაგან)

3. უწვერულობა

4. შაბათის მარხვა

5. ყველიერით მარხვა მძიმე მარხვისას

6. ერთგზის შთაფვლითი ნათლისღება ( აქ ინფორმაცია არასწორია, კათოლიკებში ხდება სამგზითი, მაგრამ სხურებითი ნათლობა)

------------------------

ბ. დოგმატური გადახვევები

1. ფილიოქვეს შემოტანა, როგორც მრწმასში ისე ღვთისმსახურებისას.

--------------------------

გ. კანონიკური გადახვევები

1. უცილობელი ცელებატიზმი

2. დაქორწინებულთა კურთხევის აკრძალვა

3. ბიძაშვილ-მამიდაშვილთა შერეული ქორწინების დაშვება ( 3 თაობა )

4. ომში მონაწილეობა ( რაც სრულიად აკრძალულია სასულიერო პირთათვის, თუ არადა უგამონაკლისესისა)

5. წმიდა ნაწილთა და ზოგჯერ თავად ხატთა ართაყვანისცემა ( აქაც გადაჭარბებულია, შეიძლება ითქვას, რომ მათი სიმრავლის და ხშირად საეჭვო წარმოშობის გამო ( ჯვაროსნული ლაშქრობები, კომერცია, სულიერობის ნაკლებობა) ხდებოდა გაუბრალოება წმ. ნაწილთა, ხოლო ხატები ქანდაკებებმა შეცვალა)

6. ზოგიერთ წმიდანთა არ ცნობა და სხვა ისეთ წმიდანთა შერაცხვა, რომელსაც აღმოსავლეთის ეკლესია არ იზიარებდა ( ეს პრობლემა იყო მხოლოდ დროებითი, იმ დაძაბული პერიოდის ნაყოფი, დასახელებული წმიდანები, დღესაც არიან კათოლიკური ეკლესიის წმიდანთა სიაში შესულნი როგორც მოძღვარნი ეკლესიისა და მათ მსოფლიო ეკლესიის მოძღვართ უწოდებენ, ახალი წმიდანების საკითხი კი მართლაც პრობლემატური იყო)

.........................

როგორც ხედავთ სიტუაცია მართლაც მძიმე იყო, პატრიარქი მიმართავს პაპს, რომ მხოლოდ უცომოება არაა პრობლემაო, მაგრამ აშკარაა რომ ორ მხარეს შორის არ იყო დიალოგი, იყო ინფორმაციის სრული ნაკლებობა, იყო მტრობა და იყო პირველობის დიდი სურვილი ძველ და ახალ რომს შორის...

მომავალში მოვიყვან ამ მიმოწერათა განხილვას

იხარეთ,

კაიროსი!