რამდენად აუცილებელია სკოლებში რელიგიის გაკვეთილები პარამეტრები

[*ნინო*]

რელიგიის გაკვეთილების მნიშვნელობა სკოლებში ჩემი აზრით არის ძალიან დიდი.კარგია როცა ბავშვი პატარაობიდანვე შეიცნობს ჭეშმარიტებას.პირადად ჩემს მაგალითზე შემიძალია ვთქვა რომ , ამას უაღრესად დიდი როლი ენიჭება.დღესდღეობით დიდი დისკუსიები იმართება ამ საკითხთან დაკავშირებით და ძალიან მაინტერესებს თქვენი მოსაზრება. არ ვიცი ეს თემა იყო თუ არა ფორუმში,თუ კი ბოდიშს ვიხდი განმეორებისთვის.

[abo]

როგორ უნდა ისწავლებოდეს რელიგიის ისტორია საქართველოს სკოლებში
დღეს ბევრი საუბრობს სკოლაში რელიგიის ისტორიის სწავლების შესახებ. აკაკი ბაქრაძის
არქივში არის პატარა, ორგვერდიანი წერილი სათაურით - "ცნობისათვის", სწორედ ამ
საკითხთან დაკავშირებით. ალბათ, საინტერესო არის ამ თემის აქტუალურობის გამო,
გავეცნოთ აკაკი ბაქრაძის მოსაზრებას და იმედი გვაქვს, რომ ის გახდება ფართო
საზოგადოებრივი დისკუსიის საგანი. რელიგიის სწავლების საკითხი სკოლაში ეხება,
საერთოდ, სკოლისა და ეკლესიის ურთიერთდამოკიდებულებასაც და ეკლესიის როლსაც
სახელმწიფოში.
როგორი სკოლა გვინდა: სეკულარული - საერო, თუ? როგორი გვინდა რომ იყოს ახალი
ქართული სახელმწიფო ახალ საუკუნეში?
ლაშა ბაქრაძე
აკაკი ბაქრაძე
მე მომხრე ვარ, რომ სკოლაში ისწავლებოდეს რელიგიის ისტორია საერთოდ, მაგრამ - არა
ქრისტიანობის ისტორია გამოყოფით. რელიგიის ისტორიის სწავლება ჩემთვის ნიშნავს
ყველა დიდი რელიგიის - ქრისტიანობის, ისლამის, იუდაიზმის, ბუდიზმის - ძირეულ
დებულებათა შედარებით შესწავლას. ამისათვის ცალკე სახელმძღვანელო უნდა არსებობდეს.
მართალია, კაცობრიობა დაყოფილია რასებად, ერებად, ენებად, რელიგიური აღმსარებლობის
მიხედვით, მაგრამ იგი მაინც ერთიანი და მთლიანია. ერთიანი და მთლიანი მისი
ადამიანური არსია. თუ იგი დაყოფილია რასებად, ერებად, ენებად, რელიგიებად, ეს
კაცობრიობის მრავალფეროვნებაა - ანუ მშვენიერება. "ჩვენ კაცთა მოგვცა სამყარო, გვაქვს
უთვალავი ფერითა". ქართველობა ამ უთვალავი ფერის ნაწილია. ქართველ ბავშვს უნდა
ჰქონდეს ღრმა შეგნება იმისა, რომ იგი ქართველია, მაგრამ ამასთანავე ისიც მტკიცედ უნდა
იცოდეს, რომ კაცობრიობის ნაწილია. ქართველი ბავშვი უნდა გაიზარდოს სკოლაში სიამაყის
გრძნობით თავის ეროვნების მიმართ, მაგრამ ამავე დროს მასში ნამცეციც არ უნდა ერიოს
რასობრივი, ეროვნული, ენობრივი და რელიგიური სიძულვილისა. ეს ერთი მხარეა
საკითხისა. მეორე გახლავთ ის, და ეს არსებითია, რომ ქართული სკოლის სახელმძღვანელო
ქართველმა მუსლიმმა ბავშვმა ხელში ისე უნდა აიღოს, რომ რელიგიური დისკრიმინაციის
რაიმე განცდა არ გაუჩნდეს. თუ სახელმძღვანელო სავსე იქნება ქრისტიანული ლოცვებით,
მაშინ იგი ამ სახელმძღვანელოს უნდობლად მოეკიდება. ყურადღება უნდა მიექცეს იმასაც,
რომ ჩვენ სახელმძღვანელოების გაგზავნა უნდა შეგვეძლოს თურქეთშიაც იქაურ
ქართველებისათვის, ირანშიაც ფერეიდანელებისათვის და აზერბაიჯანშიც
ინგილოებისათვის. მესამე - ზოგათსაგანმანათლებლო ქართული სკოლა არის საერო სკოლა.
თუ მასში დიდი ოდენობით შევიტანთ ტექსტებს, რომელიც დაკავშირებულია ქრისტიანულ
მოძღვრებასთან, მაშინ მას იდეოლოგიურ ხასიათს მივცემთ; გვინდა თუ არ გვინდა,
დავამსგავსებთ კომუნისტური რეჟიმის დროინდელ იდეოლოგიურ სკოლას. სკოლა
რუსეთში ყოველთვის იდეოლოგიური იყო (ბუნებრივია, საქართველოშიც ასეთი სკოლა
ინერგებოდა). ცარისტულ რუსეთში სკოლა ეყრდნობოდა სამ პრინციპს - თვითმპყრობელობა,
მართლმადიდებლური ქრისტიანობა, ხალხურობა. კომუნისტებმა ეს პრინციპი დატოვეს
სკოლისათვის, ოღონდ თვითმპყრობელობა შეცვალეს პროლეტარიატის დიქტატურით,
მართლმადიდებლური ქრისტიანობა - მარქსიზ-ლენინიზმით, ხალხურობა კი უცვლელი
დარჩა. დღევანდელი რუსული სკოლაც სამ პრინციპს ეყრდნობა - მართლმადიდებლობა
(ძველი აღადგინეს), დემოკრატია (რუსულად გაგებული) და ხალხურობა.
ამდენად, ცარისტული სკოლაც იდეოლოგიური იყო, კომუნისტური სკოლაც და
დღევანდელიც. საქართველოში კი უნდა შეიქმნას სკოლა, რომელიც ყმაწვილს მყარი ცოდნის
საფუძველს მისცემს. გაზრდის თავისუფლად მოაზროვნე ადამიანს და არა ამა თუ იმ
იდეოლოგიის მონას. ჩვენ არ შეიძლება იდეოლოგიური სკოლა გვქონდეს 21-ე საუკუნეში. ეს
იქნებოდა ყმაწვილის გონების დაჩლუნგება.
ვიმეორებ: რელიგიის ისტორია უნდა ისწავლებოდეს სკოლაში, მაგრამ - ყველა დიდი
რელიგიის, როგორც საკაცობრიო კულტურის ნაწილის. ჩვენ ისედაც ბევრი ლაპარაკი
მოგვიწევს ქრისტიანობაზე სახელმძღვანელოებში, რაკი დღემდე მოღწეული ქართული
მწერლობის ნიმუშები თავისი არსით ქრისტიანულია. სულ ერთია, ეს ძველი ქართული
მწერლობა იქნება თუ ახალი. ამ ნიმუშების განმარტების დროს, ცხადია, ვერ ავუვლით
გვერდს ქრისტიანულ მოძღვრებას და ეს საკმარისი იქნება იმისათვის, რომ ქართველ ბავშვს
საკმარისი ცოდნა ჰქონდეს ქრისტიანობაზე, როგორც რელიგიაზე.