რატომ არა ხარ ეკლესიაში? პარამეტრები

[სოფი]

რატომ არა ხარ ეკლესიაში?

არქიმანდრიტი ხარლამპი ვასილოპულოსი


წილად მხვდა ბედნიერება ამ წიგნის ხელში ჩავარდნისა და ნამდვილად არ გამიძლებდა გული,რომ ამაზე თემა არ გამეხსნა და თქვენთვისაც არ გამეცნო.თხელი წიგნია,ამიტომ შევეცდები ხელით ავკრიფო და ნელ-ნელა სრულად მოგაწოდოთ.
იქნებ ეს წიგნი ვიღაცას დაეხმაროს ნაბიჯის წინ გადადგმაში,საბოლოოდ გადააწყვეტინოს ტაძარში მისვლა.

დღეს ბევრი მართლმადიდებელი ადამიანი არ ცხოვრობს ეკლესიური ცხოვრებით.ზოგს არ უნდა და ზოგსაც უნდა,მაგრამ რაღაც აკავებს,რომ მივიდეს ეკლესიაში.არიან ისეთებიც,რომლებიც ამბობენ: "მართალია,აუცილებელია ეკლესიაში მისვლა,მაგრამ ამას ხვალ ან ზეგაც მოვახერხებ.დღეს ამისთვის მზად არ ვარ."
"ყოველდღიურად უამრავი ადამიანი მიდის იმქვეყნად,უმეტესობა მოულოდნელად.მათ შორის ბევრია ახალგაზრდაც.თავიანთი სიკვდილის წინა დღეს მათ არც კი იცოდნენ,რომ ერთი დღის სიცოცხლეღა ჰქონდათ დარჩენილი.მიმოიხედეთ თქვენს გარშემო და დარწმუნდებით ამ სიტყვების სიმართლეში.კარგად დაფიქრდით, იქნებ ეს თქვენი ცხოვრების ბოლო დღეა,იქნებ ხვალ უკვე გვიან იყოს.ასე,რომ ხვალ კი არა დღესვე,ამ წუთშივე წადით მოძღვართან,რომ მოასწროთ თქვენი სულის გადარჩენა.
ჩვენ შორსა ვართ იმ აზრისაგან,რომ ვინც ეკლესიაში მოვა ყველა გადარჩება,მაგრამ წმინდა მამთა სულიერ მემკვიდრეობაზე დაყრდნობით შეგვიძლია დაბეჯითებით ვთქვათ,როგორც წარღვნის დროს ნოეს კიდობნის გარეთ ვერავინ გადარჩა,ისე დღეს ეკლესიის გარეთ ვერავინ გადარჩება.ეკლესიაში მოსულთ კი აქვთ შანსი და თუ გავირჯებით იმედი უნდა ვიქონიოთ ღვთის მოწყალებისა."
იქნებ ამ წიგნის წაკითხვა დაეხმაროს ვიღაცას,მისი დანიშნულება ხომ სწორედ ადამიანების ეკლესიისკენ მობრუნებაა.

ავტორი უბრალო და გასაგები ფორმით გვაცნობს უფლის მეოთხე მცნებას,გვესაუბრება ეკლესიასა და მის საიდუმლოებებზე იმ მიზეზებზე,რომლებიც ხელს უშლიან ქრისტიანებს იყვნენ ეკლესიის ერთგული შვილები."ეს წიგნი პატარა,მაგრამ ბევრის მომცველია.იგი ეძღვნება ეკლესიაში,წირვა-ლოცვაზე დასწრებასთან დაკავშირებულ საკითხებს.დასაწყისში მისი ავტორი დაბეჯითებით გვარწმუნებს ეკლესიაში სიარულის აუცილებლობაში და გვესაუბრება მის სარგებლობაზე.შემდეგ მოჰყავს თავის მართლების მაგალითები,რომლებიც ჩვეულებრივ თან ახლავს საკვირაო ღვთისმსახურების გაცდენას და დაწვრილებით განიხილავს ამ უარყოფითი მოვლენის ბუნებას.უბრალოდ და გასაგებად გვიხსნის,როგორ უნდა მოვემზადოთ ეკლესიაში წასასვლელად და ბოლოს ამთავრებს საღვთო ლიტურგიის მოქმედებათა მოკლე,მაგრამ ღრმა განმარტებით."

პ.ს. სხვისი არ ვიცი და,რაღა ვთქვა,რომ არა ჩემთვის ეკლესია...

ეკლესიისკენ ერთი ადამიანის მობრუნების დროსაც კი ანგელოზები ცაში სიხარულით გალობენ: "ესრეთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთისათვის ცოდვილისა,რომელმან შეინანოს" (ლუკა 15,7)

[სოფი]

.nino

გაიხარე ნი,დიდი მადლობა
დღეს მოვრჩი სწავლასა და შუალედურებს,ახლა მეტი დრო მექნება ასაკრებად

neo
llaasshhaa
მეც ეგრე,ოღონდ ყოველთვის არა..


ვაგრძელებ


4.ძალათა განახლების წყარო

ამბობენ,რომ საქმიანობის სახის შეცვლაც კი განაახლებსძალებს.ამიტომ გამოჩენილი პოლიტიკოსები თავისუფალ დროს ხატავენ ან სხვა საქმიანობას ეწევიან.მაგრამ ეკლესიაში სიარული უკეთესად განაახლებს ჩვენს სულს.
საფრანგეთის რევოლუციის დროს,მისმა ლიდერებმა იმ მიზნით,რომ შეესუსტებინათ ეკლესიის ზეგავლენა,აკრძალეს კვირას დასვენება.იმ ანგარიშით,რომ ცხრა სამუშაო დღე გაზრდიდა წარმოების მოცულობას,კვირა დღის დასვენება გადაიტანეს.კონვენტის დადგენილებით უქმე უნდა ყოფილიყო არა ყოველი მეშვიდე დღე,როგორც ღმერთმა დაადგინა,არამედ მეათე.მაგრამ მალე რევოლუციონერები იძულებულნი გახდნენ დაბრუნებოდნენ კვირა უქმეს,რადგანაც ადამიანის ორგანიზმი ვერ უძლებდა ცხრა დღის გადაბმულ შრომას.შემოქმედმა უკეთესად იცოდა ადამიანი,როდესაც მცნებად დაუდო მას:"ექუს დღე იქმოდე,და ჰქმენე მათ შინა ყოველი საქმე შენი,ხოლო დღეს იგი მეშვიდე,შაბათი არს უფლისა ღმრთისა შენისა."
დასვენება არ ნიშნავს,რომ მთელი ღამე ფილმებს უყურო,ან იმხიარულო საღამოებზე,შემდეგ შუადღემდე იძინო და გააცდინო საკვირაო მსახურება.არ არის საჭირო ახლობელი ბავშვების და მოხუცების წაყვანა ზღვაზე საბანაოდ ან მთაში სასეირნოდ ტაძრებიდან შორს.დასვენება - ეს არც რომანების კითხვაა,არც უხამსი ჟურნალების ფურცვლა და არც თავაშვებული დროსტარება.ყოველივე ეს სულში ჭუჭყიან ლაქებს ტოვებს და ამახინჯებს არა მარტო სულს,არამედ ხორცსაც.



5.დაცვა და ღვთის მფარველობა

ცხოვრებაში ბევრი საზრუნავია,ბევრი გაჭირვება,ბევრია გამოცდაც.ვის მივმართოთ დახმარებისათვის? ძლიერთა ამა ქვეყნისა?მაგრამ ისინი ყურადღებას არ მოგვაქცევენ და არც ყველა სიტუაციაში შეუძლიათ დახმარება.და მოდიან ადამიანები ეკლესიაში,როგორც ქარიშხალს გამორიდებული გემები ბრუნდებიან ნავსადგურში. წმ. იოანე ოქროპირი ამბობს:ღმერთმა დააარსა ეკლესია,როგორც ნავსაყუდელი,რათა ცხოვრების ზღვის ხმაურისა და მღელვარებისაგან შეფარებული ხალხი დატკბეს დიადი სიმშვიდით."ეკლესიაში შენ იძენ ძალებს,რათა წინ აღუდგე ცხოვრებისელ უწესრიგობას. "უფალო,გევედრებით,ყოველივე ჩვენზედა მოწევნული ჩვენდა სასიკეთოდ მოაქციე.რომელნი სნეულნ არიან,დაიცევ და კურნება მიჰმადლე მათ.მოგზაურთ თანამავალ ექმენ.განწმიდენ ჩვენ ყოვლისაგან შეგინებისა ხორცთასა და სულისა." თუ ტაძარში დადიხარ,უფალი გიცავს ყოველგვარი თავდასხმისა და უბედურებისაგან,რომლებზედაც შენ წარმოდგენაც კი არა გაქვს.
თეოდოსი დიდის დროს,კონსტანტინოპოლში მონად გაყიდეს ვინმე თეოფილე.მშობლისადმი მისი სიყვარული იმდენად დიდი იყო,რომ ის დასთანხმდა გამხდარიყო მონა,რათა მის მოხუც მამას საკვები ჰქონოდა! გამომშვიდობებისას მამამ უთხრა:"შვილო,რა დავალებაც არ უნდა მოგცენ,კვირას აუცილებლად მიდი ტაძარში.ლიტურგიას ბოლომდე დაესწარი,შემდეგ კი შენს საქმეებს შეუდექი."
თეოფილეს მყიდველ,იმპერატორის კარზე დაწინაურებულ,პატრიცი კონსტანტინეს ძალიან შეუყვარდა იგი კეთილი ხასიათის გამო და ყოველთვის თან დაჰყავდა.ერთხელ,იმპერატორთან მიმავალ კონსტანტინეს,სიჩქარეში დაავიწყდა საქაღალდე მნიშვნელოვანი დოკუმენტებით.სახლში საქაღალდისათვის მიბრუნებულმა თეოფილემ ნახა,რომ პატრიცის ცოლი ღალატობდა ერთ მონასთან.
უსინდისო ქალმა,თავისი დანაშაულის დასაფარად სახლში დაბრუნებულ ქმარს უთხრა:"ამ მონას,რომელიც სულ თან დაგყავს ჩემი ცდუნება უნდოდა და გამაპატიურებდა კიდეც ჩემს ყვირილზე სხვა მონა რომ არ მომშველებოდა.შენ ან მოკლავ მას დამსახურებისამებრ,ანდა მე წავალ ჩემს მამასთან." დამნაშავემ დაარწმუნა ქმარი,რათა სიკვდილით დაესაჯა თეოფილე.
პატრიცი მოელაპარაკა ეპარქს,რომ მისი მონისათვის თავი მოეკვეთათ,და მოჭრილი თავი მისთვის გამოეგზავნათ.სასჯელის აღსრულება მომდევნო დღისთვის დათქვეს.დილით პატრიცი კონსტანტინემ უთხრა თეოფილეს:"წადი ეპარქთან,მიესალმე ჩემი სახელით და ის მოგცემს პასუხს,რომელსაც მე ველოდები." თეოფილე,რომელმაც არაფერი იცოდა,წავიდა ეპარქთან,მაგრამ ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ტაძართან შეჩერდა.მიდიოდა ლიტურგია.ის შევიდა ტაძარში და ბოლომდე დაესწრო მას.
ამ დროს დამნაშავე მონა ადგილს ვერ პოულობდა,მოუთმენლად ელოდა ეპარქის მიერ გამოგზავნილ ხალხს თეოფილეს თავით. "ბატონო,- უთხრა მან კონსტანტინეს,-ხომ არ წავიდე ეპარქთან პასუხის მოსატანად?" "წადი," - უპასუხა პატრიციმ.საჩქაროდ გაიქცა უსინდისო მონა ეპარქის სახლისკენ და მიესალმა მას პატრიცის სახელით.იქ მყოფმა ჯალათმა ჩათვალა,რომ ეს ის მონა იყო,ვისი მოკვლაც პატრიცის უნდოდა და ყოველგვარი ფიქრის გარეშე მოკვეთა მას თავი.ცოტა ხნის შემდეგ მოვიდა თეოფილე და მიესალმა ეპარქს პატრიცის სახელით.ეპარქმა გადასცა მას დაბეჭდილი ფუთა და მანაც წაუღო თავის ბატონს.
_რა გიჭირავს ხელში? - ჰკითხა მას კონსტანტინემ.
_ ამანათი,რომელიც ეპარქმა გამომატანა შენთან!
ტაძარში შესვლამ გადაარჩინა თეოფილე,ხოლო კონსტანტინემ გაიგო სიმართლე და იშვილა იგი.
თეოფილე გადარჩა ტაძარში შესვლით!
ჩემო მეგობარო,ეკლესიიდან ბრუნდები მადლითა და სიხარულით აღსავსე."მოდი ეკლესიაში, - ამბობს იოანე ოქროპირი, - რათა წახვიდე ციური ძღვენით აღსავსე ,რათა ნებისმიერ სიტუაციაში დარჩე უვნებელი,რათა სულიერი იარაღით შეიარაღებულს არ მოგადგეს ზიანი და არ დაემონო ეშმაკს."
ეკლესიაში მიღებული ღვთის ლოცვა-კურთხევით,შენი საქმეები უკეთესად წავა.
_რატომ მუშაობ კვირას? - ჰკითხა ერთმა ვაჭარმა ხელოსანს.
_იმიტომ, რომ ღარიბი ვარ, - უპასუხა მან.
_რამდენი წელია მუშაობ?
_მთელი სიცოცხლე.
_მაგრამ მდიდარი ვერ გახდი! მოდი შევთანხმდეთ,რომ დაიცავ კვირა უქმეს.ექვსი დღე იმუშავე ბეჯითად,ხოლო კვირას წადი ტაძარში.მე შემოვივლი შენთან ნახევარი წლის შემდეგ და დაგიფარავ ზარალს,რომელიც შენ გექნება ეკლესიაში სიარულის გამო...
_აბა,როგორ არის საქმე? - ჰკითხა მან ექვსი თვის შემდეგ.
_არა უშავს,- იყო პასუხი,- ძროხაც ვიყიდე.
მართალი ყოფილა ის,ვინც თქვა: "მე ვიცი გაღარიბების ორი უტყუარი ხერხი:ქურდობა და კვირა დღეს მუშაობა!" გაიხსენეთ ვის დაცვას ვცდილობთ? ჩვენი ოჯახის წევრების.ასევე ღმერთიც იცავს მათ,ვინც მის ეკლესიას ეკუთვნის.