სავლე -მოციქულ პავლემდე პარამეტრები

[მხევალი ნინო]

თეოლოღუმენის თემაში კაიროსმა ეს სიტყვები ტქვა

,,აკი პავლე გულით ღმერთს ემსახურებოდა, მაშინც კი როცა სავლე იყო და ქრისტიანებს დევნიდა, დადგა ჟამი მისი გაპავლებისა, და იქცა მსოფლიო მოძღვრად!,,

ეს ის სიტყვებია, რაზეც ხშირად ვფიქრობ ხოლმე. თუ ტქვენც ფიქრობთ მაშინ თემა საინტერსო გამოვა

ჩემთვის აუხსენლია, როგორ შეიძლება იყო ქმედებით სავლე და გულით პავლე. უფალი ადამიანს გულს ხედავსო ნათქვამია, ხოდა საინტერსოა ამ სიტყვების ახსნა,ა ან რას ხედავს უფალი ჩვენს გულში?

ჩვენს გვერდით ბევრი უცნაური ფორუმელი ყოფილა, მათზე ბევრი უცნაური ფორუმს გარეთ დადის, ხშირად ვბრაზდებით მათზე, ვცხარობთ... ამ დროს ეს ადამიანები ფორუმელები თუ ფორუმს გარეთ იქნებ ქმედებით სავლეები არიან და გულით პავლე ჰა? რა იცით რა იქნეა მომავალში, რას ხდედავს უფალი ჩვენს გულებში?

ან კი როგორ შეიძლება გულით პავლე იყო მაშინ, როცა ქმდებეით სავლე ხარ? ან ის ჯვარცმული ავაზაკი, რომელიმაც უფალი ჯვარზე აღიარა ვინ იყო? რატომ მოხდა მისთვის ველაფერი სიცოცხლის ბოლო წუთს, მაშინ, როცა ღმერთმა იცის სიცოცხლეში რამდენი ადამიანი გაუწამებია. რატომ არ იცხოვრა ჯვარზე აღიარების შემდეგ?

არ ვურევ! უბრალოდ ბევრი რამ არ მესმის... უფალი ამბობს სრულყოფილი იყავით ისე როგორც თქვენი უფალია სრულყოფილიო (მაპატიეთ ზუსტი ციტირება ვერ მოხახერხე, მიხვდებით რომელ სიტყვებზეც ვსაუბრობ) ჯვარცმულმა ავაზაკმა როდის მოასწრო სრულყოფილება? სავლემ მოასწო პავლეობა...

მე მგონი ორი თემა ერთმანეთსი ავურიე..

ველი ტქვენს აქტიურობას..

კაიროსს შენ დამპირდი

[guest]

ჩემს აზრით
ერთს ვიტყვი სიტყვით აღიარებას და ლოცვითი ფორმით უფლისთვის მიმართვას დიდი მნიშვნელო ჰქონდა ავაზაკისთვის. როგორც ნათქვამია რწმენა მკვდარია საქმის გარეშე და ასევე უძღები შვილის იგავი სადაც მამა მიუტევებს შვილს თავის დანაშაულს სანამ შვილი აღიარებს მიუხედავად ამისა შვილი მაინც აღიარებს თავის დანაშაულს მამის წინაშე და როგორც იგავის განმმარტებელმა აღნიშნა ამ აღიარებას დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა და გამოხატავდა დიდ სინანულს უძღები შვილსა.ამიტომ ვერ ვიტყვი კითხვაზე კი და ვერც არა.უბრალოდ ვიტყვი რომ სიტყვით აღიარებას უდიდესი მნიშვნელობა ჰქონდა.

ნინიკო, ახლა მე გამიჩნდა კიტხვა სოლომონის ამ პოსტის მერე და ნება მომეცით დავსვა

დავუშვათ, ის ავაზაკი ისე ცუდად იყო, რომ ლაპარაკი არ შEძლებოდა, მაგრამ გულში ეფიქრა ის, რაც მან მაცხოვარს სინამდვილეში სიტყვით უთხრა. რა , არ ცხობნდებოდა ? ანუ როგორც მას ქრისტემ მიმართა ასევე სიტყვით, ნუთუ ეს უთქმელად არ აღესრულებოდა? მე ვფიქრობ კი, რამდენადაც გულისთქმასაც აქვს მნიშვნელობა.... რა ვიცი აბა