ცოლ-ქმრული თანაცხოვრება მარხვაში პარამეტრები

[ალექსანდრე]

KAIROS

თუკი კვებითი ან ლოცვით მარხვა იგულისხმება გასაგებია, მაგრამ კითხვა ხომ ცოლ-ქმრის თანაცხოვრებას ეხებოდა ( მითუმეტეს პირველივე წელს!), და აკრძალვა კანონიერი და ნაკურთხი თანაცხოვრებისა თუნდაც მარხვაში , ხომ საერთოდ უცნობია საეკლესიო კანონიკისათვის ( გარდა ზიარების წინა დღისა, წითელი პარასკევისა და სხვა მსგავსი გამონაკლისებისა)?აკი ცნობილია, რომ მხოლოდ ურთიერთთანხმობით და ისიც მოძღვართან შეთანხმებით შეიძლება წყვილმა ( თან არანაირად ახლადდაქორწინებულებმა) თავი შეიკავონ მარხვაში თანაცხოვრებისაგან, თან ეს მათ ღვაწლში ეთვლებათ... მოკლედ პასუხი ჩასაღრმავებელია, გთხოვთ განგვიმარტოთ.

ვერ მივხვდი აქ რაზეა საუბარი? მარხვაში ეზლევათ ვინმეს ნება ცოლ ქმრული თანაცხოვრებაზე? ნუ გამონაკლისებს არ ვგულისხმობ, როცა ან ერთია ურწმუნო ან მეორე და ოჯახს დანგრევის საშიშროება ექმნება.

[afxazi]

Lenus

ძალიან არ მინდა ამ თემის განხილვა დეტალებში, უბრალოდ მაინტერესებს, გთხოვეს აქ დიდი სჯულის კანონი მოიტანე სადაც ეს ეწერებაო.
რაც შენ დადე დიდი სჯულის კანონია?

ძალიან კარგი, ასე არ ჯობია.

ეს სიტყვები რჯულის კანონშია შესული როგორც წმ. მამის განჩინება, თუმცა მარტო ეს არაა რისი დაწერაც აქ მინდოდა.

კონსტანტინოპოლის მსოფლიოს VI საეკლესიო კრების 7 კანონში ასეტი რამ წერია: "ჩვენ გავიგეთ, რომ რომის ეკლესიაში კანონიერ წეასდ შემოუღიატ შემდეგი რამ: სასულიერო პირი, რომელიც აპირებს ხელდასხმას მღვდლად ან დიაკვნად, პირობას დებს, არ განაგრძოს ტავის მეუღლესთან თანაცხოვრება. ჩვენ მოვითხოვთ არა ამას, არამედ სამოციქულო კანონის თანახმად გვნებავს, რომ სამღვდელო კაცთა სჯულიერი, კანონიერი ქორწინება მტკიცე იყოს და არ დაირღვეს. და რომ მღვდლებმა და დიაკვნებმა არ თქვან უარი მეუღლეებთან ჯეროვან დროს ტანაცხოვრებაზე. ვინც ღირსი აღმოჩნდება, რომ ხელდასხმულ იქნეს კერძოდიაკვნად, დიაკვნად, ან მღვდლად, ამ ხარისხში აყვანისათვის ნუ დააბრკოლებს კანონიერ მეუღლესთან თანაცხოვრება. ნურც ხელდასხმის დროს ცამოერთმევა პირობა რომ უარს იტყვის მეუღლესთან კანონიერ ერტობაზე, რათა ამით არ შეურაცხვყოთ ღვთით მიერ დაკანონებული და კურთხეული ქორწინება, ვინაიდან სახარების ხმა ღაღადებს: "ვინც ღმერთმა შეაუღლა, კაცნი ნუ განაშორებენ მათ". და მოციქული ასწავლის: " ქორწინება წმინდაა და საწოლი შეუგინებელი" (ებრ. 13,4) და "თუ შეკრული ხარ მეუღლესთან, ნუ ეძებ გახსნას" (Iკორ. 7,27).

ასევე ვიცით ისიც, რომ კართაგენის კრებაზე შეკრებილმა მამებმა განაწესეს, რომ კერძოდიაკვნები, დიაკვნები და მღვდელნი იმ დროს, როდესაც ეხებიან საღვთო საიდუმლოს, დროებით განშორდებიან თავის თანამეცხედრეებს.

ხოლო იმისათვის, რათა დავიცვათ მოციქულთა მოცემული და ჟამტა სიმრავლით განმტკიცებული კანონი, უნდა ვიცოდეთ ყოველგვარი საქმის შესაფერისი დრო-ჟამი, განსაკუთრებით მარხვისა და ლოცვის ჟამი: საკურთხევლის მსახურნი სიწმინდის შეხების დროს ტავშეკავებულნი უნდა იყვნენ, ტავი უნდა დაიცვან მმარხველად და განკრძალულად ყველაფერში, რათა შეეძლოთ მიღება იმისა, რასაც ითხოვენ ღვთისაგან.

ამის შემდეგ მღვდელი, დიაკონი, იპოდიაკონი, რომელიც მოციქულტა კანონების საწინააღმდეგოდ გაბედავს კანონიერ მეუღლესთან ერთობასა და კავშირზე უარის თქმას, განიკვეთოს.

ასევე თუ მღვდელი ან დიაკონი განიშორებს თავის მეუღლეს თავშეკავების მომიზეზებით, დროებით აეკრძალოს მას მღვდელმოქმედება, და თუ ისევ დარჩება იმავე აზრზე, განიკვეთოს."

და რა წერია კართაგენის კრების 70 კანონში: "რომელ სასულიერო პირს მართებს თავისი მეუღლისაგან გარიდება.

აქვე აღვნიშნავთ სამღვდელო დასის წარმომადგენელტა მეუღლეებისაგან გარიდების და განყენების შესახებ. მიგვაჩნია, რომ ეპისკოპოსმა, მღვდელმა და დიაკონმა წესისა და დადგენილების მიხედვით თავი შეიკავონ მეუღლეებისაგან. ვინც არ შეასრულებს ამ წესს, იგი განშორებულ უნდა იქნეს საეკლესიო ხარისხიდან. რაც შეეხება ეკლესიის სხვა მსახურებს, მათ ნუ აიძულებენ, რომ ეს გააკეთონ. ისინი უნდა იქცეოდნენ მათ ეკლესიაში მოქმედი წესისამებრ."

განსაკუთრებული ყურადღება მიაქციათღ ამ უკანასკნელ ფრაზას.

და ყველაზე მთავარი პავლე მოციქული კორინთელთა მიმართ I ეპისტოლის VII თავში ამბობს:

.4. ცოლი როდია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ქმარი, და არც ქმარია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ცოლი.

5. ნუ გაშორდებით ერთმანეთს, თუ არა ურთიერთთანხმობითა და დროებით, რათა ლოცვისთვის მოიცალოთ, მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს, რათა სატანამ არ გაცთუნოთ თქვენი თავშეუკავებლობის გამო.

და რა წერია განმარტებაში, მომყავს ძველი ქარტული ტექსტი.

მუხლი მეოთხე. "ცოლი როდია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ქმარი, და არც ქმარია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ცოლი".

აჰა, ესე არს თანანადები პატივი ურთიერთას, რაითა არცა ცოლი, არცა ქმარი თვისთა ხორცთა ზედა არა უფალ იყვნენ. არამედ ურთიერთას სცვიდენ სიწმიდით საწოლისაგან უცხოისა. რამეთუ სხუასა ადგილსა ყოველსავე ზედა ქმრისადა მიუცემიეს მოციქულსა, ხოლო აქა სწორად ორტავე მფლობელ ჰყოფს ურთიერთას, ქმარსაცა და ცოლსაცა, ვინაითგან ზოგად თანანადებ არს სიწმიდე მამათათვის და დედათათვის.

ეს დაახლოვებით თანამედროვე ქართულზე ასე იქნება. არც ქმარი და არც ცოლი არ არის ბატონი თავისი სხეულისა, არამედ ურთიერთდამცველნი არიან ისინი საწოლის სიწმინდისა, (ამ შემთხვევაში სხვა ადამიანისაგან). სხვა ადგილას მოციქული მხოლოდ ქმარს მიაკუთვნებს უპირატესობას ცოლტან შედარებით, ამ შემთხვევაში კი (როცა საქმე ეხება სხეულის სიწმინდეს) ორივეს თანასწორმოვალეობას აკისრებს სხეულის სიწმინდის დაცვაში.

მუხლი მეხუთე : "ნუ გაშორდებით ერთმანეთს, თუ არა ურთიერთთანხმობითა და დროებით, რათა ლოცვისთვის მოიცალოთ, მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს, რათა სატანამ არ გაცთუნოთ თქვენი თავშეუკავებლობის გამო."

უსაკუთრეს არს ესრეთ, ვითარმედ: ნუ დააკლდებით ურთიერთას. რამეთუ ზემოთ თქუმულსა მასვე თანანადებსა მოახსენებს, ვიტარმედ: ნუ დააკლებთ ურთიერტას პატივსა ტანანადებსა, ესე იგი არს, რაიტამცა ერთი განეყენა თვინიერ მეორისა ნებისა, და ერთისა მის ჟამერთ მარხვაი სიწმიდისაი მიზეზ ექმნა ცოდვასა შთავრდომისა. ამისთვის შეტქუმულებით ორთავე ნებითა იქმნებოდენ განყენებაი იგი.

ნუ მოხდება ისე რომ ერტი (ან ცოლი, ან ქმარი) მეუღლისნების გარეშე გაშორდება (თავის შეკავების მიზნით), მარხვის ჟამს, იგი დამაბრკოლებელი მიზეზი იქნება მეუღლისა, ამიტომ მოციქული, ორივეს ნებაზე საუბრობს, ორივეს თანხმობაზე, თავის შეკავებასთან დაკავშირებით.

და ბოლოს მოციქული ამბობს: დროებით, რათა ლოცვისთვის მოიცალოთ, მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს,

და აქვე უმატებს:" თუმცა ამას ვამბობ დასაშვებად და არა ბრძანების ნიშნად. " (მუხლი VI)

ანუ ამ შემტხვევაშიც მოციქული თავის შეკავებას კი არ უბრძანებს, არამედ უბრალოდ მოუწოდებს.