ცოლ-ქმრული თანაცხოვრება მარხვაში პარამეტრები

[ალექსანდრე]

KAIROS

თუკი კვებითი ან ლოცვით მარხვა იგულისხმება გასაგებია, მაგრამ კითხვა ხომ ცოლ-ქმრის თანაცხოვრებას ეხებოდა ( მითუმეტეს პირველივე წელს!), და აკრძალვა კანონიერი და ნაკურთხი თანაცხოვრებისა თუნდაც მარხვაში , ხომ საერთოდ უცნობია საეკლესიო კანონიკისათვის ( გარდა ზიარების წინა დღისა, წითელი პარასკევისა და სხვა მსგავსი გამონაკლისებისა)?აკი ცნობილია, რომ მხოლოდ ურთიერთთანხმობით და ისიც მოძღვართან შეთანხმებით შეიძლება წყვილმა ( თან არანაირად ახლადდაქორწინებულებმა) თავი შეიკავონ მარხვაში თანაცხოვრებისაგან, თან ეს მათ ღვაწლში ეთვლებათ... მოკლედ პასუხი ჩასაღრმავებელია, გთხოვთ განგვიმარტოთ.

ვერ მივხვდი აქ რაზეა საუბარი? მარხვაში ეზლევათ ვინმეს ნება ცოლ ქმრული თანაცხოვრებაზე? ნუ გამონაკლისებს არ ვგულისხმობ, როცა ან ერთია ურწმუნო ან მეორე და ოჯახს დანგრევის საშიშროება ექმნება.

[Lenus]

afxazi
მივესალმები კონსტრქცილ დიალოგს

კონსტანტინოპოლის მსოფლიოს VI საეკლესიო კრების 7 კანონში ასეტი რამ წერია: "ჩვენ გავიგეთ, რომ რომის ეკლესიაში კანონიერ წეასდ შემოუღიატ შემდეგი რამ: სასულიერო პირი, რომელიც აპირებს ხელდასხმას მღვდლად ან დიაკვნად, პირობას დებს, არ განაგრძოს ტავის მეუღლესთან თანაცხოვრება. ჩვენ მოვითხოვთ არა ამას, არამედ სამოციქულო კანონის თანახმად გვნებავს, რომ სამღვდელო კაცთა სჯულიერი, კანონიერი ქორწინება მტკიცე იყოს და არ დაირღვეს. და რომ მღვდლებმა და დიაკვნებმა არ თქვან უარი მეუღლეებთან ჯეროვან დროს ტანაცხოვრებაზე. ვინც ღირსი აღმოჩნდება, რომ ხელდასხმულ იქნეს კერძოდიაკვნად, დიაკვნად, ან მღვდლად, ამ ხარისხში აყვანისათვის ნუ დააბრკოლებს კანონიერ მეუღლესთან თანაცხოვრება. ნურც ხელდასხმის დროს ცამოერთმევა პირობა რომ უარს იტყვის მეუღლესთან კანონიერ ერტობაზე, რათა ამით არ შეურაცხვყოთ ღვთით მიერ დაკანონებული და კურთხეული ქორწინება, ვინაიდან სახარების ხმა ღაღადებს: "ვინც ღმერთმა შეაუღლა, კაცნი ნუ განაშორებენ მათ". და მოციქული ასწავლის: " ქორწინება წმინდაა და საწოლი შეუგინებელი" (ებრ. 13,4) და "თუ შეკრული ხარ მეუღლესთან, ნუ ეძებ გახსნას" (Iკორ. 7,27).

აქ საუბარია იმაზე რომ ადამიანი, რომელიც უნდა გახდეს სასულიერო პირი, უნდა განაგრძობდეს მეუღესთან თანაცხოვრებას. ეს საკამათო არცაა. რატომ მოიყვანე ეს აბზაცი?

და რა წერია კართაგენის კრების 70 კანონში: "რომელ სასულიერო პირს მართებს თავისი მეუღლისაგან გარიდება.

აქვე აღვნიშნავთ სამღვდელო დასის წარმომადგენელტა მეუღლეებისაგან გარიდების და განყენების შესახებ. მიგვაჩნია, რომ ეპისკოპოსმა, მღვდელმა და დიაკონმა წესისა და დადგენილების მიხედვით თავი შეიკავონ მეუღლეებისაგან. ვინც არ შეასრულებს ამ წესს, იგი განშორებულ უნდა იქნეს საეკლესიო ხარისხიდან. რაც შეეხება ეკლესიის სხვა მსახურებს, მათ ნუ აიძულებენ, რომ ეს გააკეთონ. ისინი უნდა იქცეოდნენ მათ ეკლესიაში მოქმედი წესისამებრ."

რას ეხება ეს საკითხი კერძოდ? მარხვას? ეს არ ჩანს, იქნებ ზიარებას? მითუმეტეს აქამდე მხოლოდ ზიარებაზე იყო საუბარი.

აჰა, ესე არს თანანადები პატივი ურთიერთას, რაითა არცა ცოლი, არცა ქმარი თვისთა ხორცთა ზედა არა უფალ იყვნენ. არამედ ურთიერთას სცვიდენ სიწმიდით საწოლისაგან უცხოისა. რამეთუ სხუასა ადგილსა ყოველსავე ზედა ქმრისადა მიუცემიეს მოციქულსა, ხოლო აქა სწორად ორტავე მფლობელ ჰყოფს ურთიერთას, ქმარსაცა და ცოლსაცა, ვინაითგან ზოგად თანანადებ არს სიწმიდე მამათათვის და დედათათვის.

აქ თარგმანში "უცხოისა" ვერ გეთანხმები. ეს შეიძლება არ ნიშნავს უცხო ადამიანს. ამას დაწერა რაში დასჭირდებოდა? უცხოსგან ხომ ისედაც უნდა დავიცათ "საწოლი"...
რამდენადაც ჩემი ძველქართული მაძლევს საშუალებას, აქ წერია რომ უბიწოება სხვადასხვა საწოლში წოლით უნდა დაიცვანო.

უსაკუთრეს არს ესრეთ, ვითარმედ: ნუ დააკლდებით ურთიერთას. რამეთუ ზემოთ თქუმულსა მასვე თანანადებსა მოახსენებს, ვიტარმედ: ნუ დააკლებთ ურთიერტას პატივსა ტანანადებსა, ესე იგი არს, რაიტამცა ერთი განეყენა თვინიერ მეორისა ნებისა, და ერთისა მის ჟამერთ მარხვაი სიწმიდისაი მიზეზ ექმნა ცოდვასა შთავრდომისა. ამისთვის შეტქუმულებით ორთავე ნებითა იქმნებოდენ განყენებაი იგი.

ისევ ძველქართულის აღქმაზეა საკითხი. სიტყვა "მარხვა" ნიშნავს თავშეკავებას. ანუ ამ შემთხევაში მარხვაი სიწმინდისაი ნიშნავს ზოგადად თანახცოვრეისაგან თავშეკავებას და არაა მხოლოდ მარხვის პერიოდში. არ მეთანხმები?

და აქვე უმატებს:" თუმცა ამას ვამბობ დასაშვებად და არა ბრძანების ნიშნად. " (მუხლი VI)

"ამას", ანუ ერთმანეთისაგან თავშეკავებას!! ანუ, თუ ორივეს გსურთ, იცხოვრეთ სულ თავშეკავებაშიცო, თქენი ნებააო.

იოანე კრონშტადტელი მაგალითად ასე ცხოვრობდა.

ძლივს რა! მიყვარხარ და ყველაფერი სავსებით გასაგებია

ეჰ, მე რომ ბალელშიკები არ მყავს ცუდია
ხუმრობაა, ხუმრობა ...